ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ
1. Euroferry Olympia: Κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση -Συνελήφθησαν ο πλοίαρχος και δύο μηχανικοί «Φουντώνουν» τα ερωτήματα για την πυρκαγιά
“Οδηγήθηκαν ενώπιον του εισαγγελέα και στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι Στην Κέρκυρα κλιμάκιο της Ελληνικής Υπηρεσίας Διερεύνησης Ναυτικών Ατυχημάτων (ΕΛΥΔΝΑ) Συνεχίζεται η μάχη για την κατάσβεση Στο κόκκινο η αγωνία για τους 12 αγνοούμενους”
****
Αν έχει κανείς ταξιδέψει σε ελληνικά νησιά με τέτοιες Φαλκονέρες, θα καταλάβαινε πως ήταν θέμα χρόνου να συμβεί το κακό που συνέβη με το Euroferry Olympia. Και μάλλον θα λέγαμε πως τα χειρότερα ακόμα δεν ήρθαν. Ειδικά τα καλοκαίρια ,που αν δεν έχουμε θρηνήσει τα τελευταία χρόνια πολύνεκρα ναυάγια, δεν είναι απλώς σύμπτωση, αλλά χάρις. Συγκεκριμένα , του ελληνικού καλοκαιριού , με τις απέραντες μπουνάτσες του.
Τέλος περασμένου Ιούλη, ταξιδεύαμε με το γιο για Κρήτη με τα γνωστά πλοία της γραμμής. Νυχτερινό ταξίδι, μπαίνεις από τον Πειραιά με το ηλιοβασίλεμα και αντικρίζεις τη μεγαλόνησο με το πρωινό του ξύπνημα.
Καμπίνες δεν υπήρχαν, μας πληροφόρησαν με την είσοδό μας, θα βγάζαμε τη νύχτα στις καρέκλες και τα πατώματα. Και μιλάμε για πλήθος ταξιδιωτών, εκατοντάδες. Να κοιμάσαι κατάχαμα και να έχεις στη μύτη σου την πατούσα του συνεπιβάτη σου, που κι αυτός με τη σειρά του, έχει στη δική του μύτη, του αλλουνού πιο πάνω . Για τέτοιο πρωτογονισμό μιλάμε.
Κι αν αυτή η στρωματσάδα ήταν και λιγουλάκι αστεία, γνώριμη, πάντως, αλλά όχι και νοσταλγική, σκηνή στους παλιότερους από χωριά ,εκεί που πιανόταν η ψυχή σου και σταυροκοπιόσουν από σύνδρομο Παβλοφικό, ήταν όταν, με το που επιβιβαζόσουν εποχούμενος, σε στέλναν να παρκάρεις το αμαξάκι – κατσαρίδα σου , κάτω στις καταπακτές στα κλειστοφοβικά γκαράζ. ΄Ενα απέραντο τρελοκομείο σε ένα επίσης απέραντο και μισοσκότεινο υπόγειο.
Να στέκονται οι παρκαδόροι μπάστακες πάνω στο καπό σου . Να χειρονομούν, να αφρίζουν, να σε απειλούν να παρκάρεις σε ένα μέτρο μήκος και πέντε πόντους απόσταση στο διπλανό σου. Και ο γείτονας, μια τεράστια νταλίκα , στολισμένη με λαμπάκια και πολύχρωμες πυγολαμπίδες. Κι αυτή ,δίπλα σε μια κατάμαυρη απαστράπτουσα Μερσέντες. Και ελόγου της, εμφανώς ντροπιασμένη, κολλητά με ένα Ντάτσουν Ρομα(ν)-ικής διακόσμησης.
Και αν τα κατάφερνες και πάρκαρες τελικά, ως καλός σκοπευτής περισσότερο, παρά ως άξιος οδηγός, κι αν ήσουν τυχερός κι αδύνατος, καμιά ώρα μετά, θα κατάφερνες να βγεις στο πάνω κατάστρωμα από την κόλαση , με πνεμόνια τίγκα στο καυσαέριο, νεύρα κλωστές και σίγουρα με ξεχασμένα στο αμάξι σεντόνι και τάμπλετ , απολύτως απαραίτητα χρειώδη, για να βγει η νύχτα. Αλλά, που να τολμήσεις να ξαναεπιχειρήσεις επιστροφή στο αμάξι που πέρα από αόρατο σάντουιτς στη λιμνοθάλασσα των οχημάτων, θα ήσουν πάλι τυχερός, αν ανακάλυπτες που ακριβώς το άφησες.
Και αν δεν είσαι εντελώς μωρό ή μουρόχαυλος , θα συλλογιζόσουν μέσα σου και τρέμοντας μη και σκέφτεσαι φωναχτά , σε ακούσει δίπλα εκείνος ο τύπος-παγώνι, με τα πολλά σιρίτια, ντυμένος σαν τους παγωτατζήδες εις τα οδούς της παλιάς Αθήνας και σε πετάξει πάραυτα στη θάλασσα. -Ρε τους αλήτες, πάνε να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι. Από παντού να τα αρπάξουν οι θεομπαίχτες. Θα πνίξουν τον κοσμάκη έτσι και πέσουμε μεσοπέλαγα σε κανα 6αρι μποφόρ και μετακομίσει στο γκαράζ η νταλίκα που λέγαμε, πάρει σβάρνα τους γείτονες κι εκείνοι της άλλης ρούγας .Κι έτσι και πέσουνε τούτοι οι Άτλαντες στη μπουκαπόρτα ,έχει να γίνει πάλι της …Φαλκονέρας.
1966. Κοντά Χριστούγεννα. Βούλιαξε το σαπιοκάραβο ” Ηράκλειο” με κόσμο και κοσμάκη μέσα, η οικογένεια του εφοπλιστή Τυπάλδου. Το τραγικό εκείνο ναυάγιο του “Τιτανικού της Κρήτης”. Κι άλλες τέτοιες ναυτικές τραγωδίες τα κατοπινά χρόνια. Και ουδείς έβαλε μυαλό. Ούτε κυβερνώντες, ούτε ιδιοκτήτες εφοπλιστές, Αλλά ούτε το πόπολο που την πληρώνει πάντα και δεν τους παίρνει στο κυνήγι.
Ως πρόβατα επί σφαγήν τους τσουβαλιάζουν χειμώνα -καλοκαίρι στα σαπιοκάραβα και όταν μια μαύρη νύχτα γίνει το μεγάλο κακό, αλλοίμονο σ΄ αυτούς που θα χαθούν. Οι ιδιοκτήτες ,τα ίδια πάντα ονόματα, θα τρίβουν τα χέρια τους , όταν θα εγκαινιάζουν πάλι στα ίδια δρομολόγια με το νέο σκυλοπνίχτη που αγόρασαν με τις αποζημιώσεις των ασφαλιστικών τους εταιριών.
΄Οπου σκλάβος, φτωχός και η η μοίρα του!
2. ΄Αδωνις. Γεωργιάδης καλύπτει Lidl: «Νόμιμες οι ενέργειες της εταιρείας-Στα δικαστήρια η 70χρονη»
****
Να πάει η κυρία στα δικαστήρια, αφού έκλεψε; Να πάει . Σε κράτος δικαίου, όμως .
΄Οταν και ο Γεωργιάδης με τη μαφιόζικη ομάδα που φτιάξανε από χρυσάφι ακόμα και τα πόμολα της Novartis και τα δικά τους, κλέβοντας το υστέρημα των Ελλήνων Γιάννηδων Αγιάννηδων, δε θα πάνε μόνο φυλακή, αλλά πριν τους χώσουν μέσα, θα τους βάζουν ανάποδα στο γάιδαρο πάνω, με μια πλεξούδα σκόρδα κρεμασμένη στο λαιμό και θα τους περιφέρουν στο Σύνταγμα, έξω από τη Βουλή. Και επί τας κεφαλάς αυτών, ως άνθρακες πυρός, η επιγραφή ΚΛΕΦΤΕΣ!
Τώρα, μόνο αν διακατέχεσαι από το σύνδρομο του Αδωνισμού , συνώνυμο εκείνου του Αβδηριτισμού, του Κρετινισμού ,του θράσους και της αμετροέπειας, τολμάς να διαπράξει την ΄Υβριν ενός… Αδώνιδος!
3.Κρίσιμο 20ήμερο για την οικονομία
Μέσα στην εβδομάδα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Θεόδωρος Σκυλακάκης, επανέλαβε τη ζοφερή πρόβλεψη ότι «για κάθε 10 ευρώ αύξησης της μεγαβατώρας στο φυσικό αέριο οι απώλειες στο ΑΕΠ φτάνουν τα 600 εκατ. ευρώ»
εφσυν
****
Ο κόσμος τό ΄χει τούμπανο και η κολεκτίβα των συντακτών περιμένει στο κρίσιμο 20ήμερο για την οικονομία να δει, αν πήγαμε φούντο. Λες και δεν πιάσαμε ακόμα πάτο. Τί φάρα!
΄Εκαναν τα ίδια και το 2007/8. Παρίσταναν πως δεν βλέπαν την επερχόμενη λαίλαπα. Τους στούπωνε ο ανιψιός με τα δανεικά , που οδήγησαν στη χρεοκοπία και βγάζαν όλοι στο συνάφι το σκασμό.
Μέχρι που επιβιβάστηκε η εγκληματική εκείνη κυβερνητική συμμορία επί του πλοιαρίου που τους μετέφερε απέναντι στην ασφαλή νήσο της ατιμωρησίας .Και τότε, βγάλανε οι Κατσαπλιάδες τις πένες- στρακαστρούκες και… πού τους πονεί και πού τους σφάζει τους …ενόχους. (΄Εξω ετούτοι φυσικά).
Επανάληψη της Ιστορίας. Αυτή τη φορά, πάντως, με μια παράλειψη. Νησί ασφαλές για τον Κούλη δε θα υπάρξει. Το τσουνάμι που θα ξεσπάσει θα το καταπιεί κι αυτό μαζί με τους φιλοξενούμενους. Εδώ θα είμαστε.
4. Στόλτενμπεργκ στον Πούτιν: «Πρόσεξε μην βρεθείς με περισσότερο ΝΑΤΟ στην αυλή σου»
‘Αλλο τούτο πάλι. Κάθε φορά που μια χώρα θέλει να ενταχθεί σε μια συμμαχία, οφείλει να ρωτάει τον Τσάρο , αν της το επιτρέπει ή όχι.
Πούτιν και πάσης Υφηλίου. Άφεριμ … αφέντη μ..!