΄
΄Οταν για πρώτη φορά επισκέφτηκα τη Ρουμανία , είχε πέσει πια το καθεστώς Τσαουσέσκου . Αλλά η χώρα, συνέχιζε να βρίσκεται σε παντελή σύγχυση απ΄όλες τις πλευρές. Στο Βουκουρέστι, έβλεπες ένα λαό στους δρόμους φοβισμένο ακόμα, αναστατωμένο, μπερδεμένο σκυθρωπό. Ουδείς γνώριζε “τί τέξεται η επιούσα”.
Στο κέντρο του Βουκουρεστίου στην Piata Universitate ήταν (και είναι ) το πανύψηλο κτίριο του ξενοδοχείου Intercontinental . Κάθε πρωί, πήγαινα εκεί να πιω τον καφέ μου στο ήσυχο μπαρ του 2ου ορόφου και καθόμουν με τις ώρες να διαβάζω και να γράφω. Δε με ενοχλούσε κανείς. Μέχρι τις 3 το μεσημέρι που έφευγα, ζήτημα να είμαστε στην αίθουσα 4-5 πελάτες. Τέτοια απόλυτη ησυχία.
Ξαφνικά, λίγο καιρό μετά, το ξενοδοχείο γέμισε κόσμο. Στην είσοδο, ουρά οι βαριές κούρσες με τα φιμέ τζάμια να αφήνουν κουστουμαρισμένους ξένους ,οι περισσότεροι ΄Ελληνες και Ιταλοί. Ούτε κατά διάνοια να μπορείς πια να κάτσεις στο μπαρ να σκεφτείς και να γράψεις. Η πάρλα των Ιταλών ,ειδικά, σου τρύπαγε τα αυτιά, πού να συγκεντρωθείς.
Μια φορά, απέναντι στο τραπέζι μου, αράζει μια παρέα από ΄Ελληνες. Φωνακλάδες και τούτοι, σαν τους Ιταλούς, να ξεσηκώνουν τον κόσμο με τα χαχανητά, το “μαλάκες” και τη φιγούρα στο ντύσιμο . Στήνω αυτί και τί ακούω. Συζητούσαν μεταξύ τους πώς πήραν ένα εργοστάσιο σε πλειστηριασμό για 2.000 δολάρια! Κομπλέ, σε λειτουργία, σε παραγωγή!
΄Επαθα σοκ. Συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό ο βίος και η πολιτεία του επίσης ΄Ελληνα μεγαλοαπατεώνα (ως “διαπρεπή επιχειρηματία” τον παρουσιάζει η…έγκριτη wikipedia! ) Κ. Ζάππα. Κι εκείνος με μίζες και μπράβους είχε αγοράσει τότε τη μισή Ρουμανία. Και για να έχει άλλοθι και κάλυψη, παρίστανε το Μεγάλο Ευεργέτη της πατρίδας με ξένα κόλλυβα.
Υπολόγιζα, βέβαια, πως μετά την εκτέλεση Τσαουσέσκου και την πτώση του καθεστώτος, θα ακολουθούσε η εκποίηση του δημόσιου πλούτου της χώρας. Αλλά δεν πίστευα ποτέ πως ένα τεράστιο εργοστάσιο που αν ήθελες τότε στην Ελλάδα να αγοράσεις ένα αντίστοιχο, έπρεπε να καταβάλεις εκατομμύρια, στη Ρουμανία του νέου καπιταλισμού , θα το κτυπούσες σε στημένο πλειστηριασμό για 2 χιλιάρικα!
΄Εχουμε περιγράψει σε παλιότερο κείμενό μας με τίτλο “ΜΑΛΑΚΕΣ, ΡΟΥΜΑΝΟΙ, ΦΑΤΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΜΟΥ» αυτή τηn τερατώδη και τραγική κατάσταση που αντιμετώπισε η χώρα ,ειδικά το μεγάλο πλιάτσικο, που ακολούθησε μετά την πτώση του καθεστώτος Τσαουσέσκου . Το ξαναβάζουμε παρακάτω (*)
΄Εκτοτε, παρακολουθώ στενά την πορεία αυτής της χώρας στα Βαλκάνια ,που εν έτει 2023, όχι μόνο δε θυμίζει απολύτως τίποτα από εκείνα τα χρόνια, αλλά, άνετα σήμερα, ο Ρουμάνος φοιτητής, όπως ο δικός μας τότε ΄Ελληνας που σπούδαζε στη Ρουμανία, θα μπορούσε κάλλιστα να επιστρέψει κατάμουτρα εκείνες της βρισιές ,αλλά τώρα πια ως … «ΜΑΛΑΚΕΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ, ΦΑΤΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΜΟΥ»
Το ερώτημα είναι πώς κατάφερε η Ρουμανία να εξελιχθεί σε «Γερμανία των Βαλκανίων» και να αφήσει πίσω της όλες τις άλλες χώρες της Χερσονήσου και ειδικά την Ελλάδα; Μια Ελλάδα που τη συγκρίνεις σήμερα με τη χώρα του Βλαχισμού και αναφωνείς έκπληκτος, τι έγινε,ρε παιδιά; “Πού σαι νιότη πού δειχνες πως θα γινόμουν άλλος»;
Η Ρουμανία ξέφυγε, όχι, όμως, και η Ελλάδα για ένα και μοναδικό λόγο. Από το 2010 και μετά, η χώρα εκείνη ξεκίνησε την περίφημη ΚΑΘΑΡΣΗ. Πολιτικοί, δικαστές, καναλάρχες εκδότες , δημοσιογράφοι, αστυνομικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά και βρώμικα αρπακτικά από το εξωτερικό (πρώτοι οι ΄Ελληνες) που κατάκλεβαν τη χώρα ως … επενδυτές, έφαγαν πέλεκυ γερό στα κεφάλια τους με τα «λευκά κολάρα» στους λαιμούς. ΓΚΡΕΜΙΣΑΝ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΓΙΑ…VIP!
Δύσκολο εδώ και για λόγους οικονομίας χώρου να βάλουμε τη λίστα με τους Ρουμάνους Μητσοτάκηδες, Σαμαράδες, Βενιζέλους, Γεωργιάδηδες, Νικολάου, Ντογιάκους ,Αλαφούζους, Μαρινάκηδες που κατάληξαν στη φυλακή. Να θυμίσουμε μόνο την περίφημη και βραβευμένη εισαγγελά Laura Covesi, μια αντίστοιχη δική μας εδώ Ελένη Τουλουπάκη ( ήταν και η επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη θέση του Ευρωπαίου Εισαγγελέα), που έδωσε μνημειώδεις αγώνες για να στείλει όλα εκείνα τα “λευκά κολάρα” στη φυλακή. Και τα κατάφερε.
Παραθέτουμε ενδεικτικά την παρακάτω λίστα καταδικασμένων για διαφθορά Ρουμάνων:
• Αδερφός πρώην Προέδρου είναι στη φυλακή για μίζες.
• Πρώην πρωθυπουργός, γιος και γαμπρός και κι αυτοί στα σίδερα για σκάνδαλα
• Εν ενεργεία υπουργός καταδικάστηκε, παραιτήθηκε και την ίδια μέρα το απόγευμα φυλακίστηκε!
• Ο Πρόεδρος της μεγαλύτερης και πλουσιότερης ομάδας ποδοσφαίρου (Steaua), είναι στη φυλακή για ποδοσφαιρικά, οικονομικά και άλλα σκάνδαλα.
• Ο πιο αγαπητός Ρουμάνος ποδοσφαιριστής, ο πρώην αρχηγός της Barcelona, Gica Popescu, είναι στη φυλακή για το ίδιο ποδοσφαιρικό σκάνδαλο με τον Πρόεδρο της Steaua και πολλούς άλλους.
• Ο ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου ομίλου media, για φοροδιαφυγή και άλλοι μεγιστάνες των media, διάσημοι μεγάλοι παράγοντες σε όλη τη χώρα, ακολούθησαν στη φυλακή όσους στήριξαν
• Εκατοντάδες επιχειρηματίες έχουν φυλακισθεί για εκτεταμένη μη απόδοση ΦΠΑ, ύψους εκατοντάδων εκ. Ευρώ.
• 12 από τους 42 Προέδρους Νομαρχιακού Συμβουλίου (Νομάρχες), δεκάδες Δήμαρχοι και βουλευτές είναι υπόδικοι ή φυλακισμένοι για διαφθορά, μίζες και άλλα σκάνδαλα.
• Εκατοντάδες εφοριακοί και άλλοι κρατικοί υπάλληλοι έχουν συλληφθεί επίσης.
• Δικαστές και εισαγγελείς έχουν καταδικαστεί με βαρύτατες ποινές ( τις βαρύτερες όλων) για διαφθορά.
Αλέξη Τσίπρα,
ΔΥΣΤΥΧΩΣ (΄Η ΕΥΤΥΧΩΣ), ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΤΩΡΑ ΠΙΑ. ΚΑΝ’ ΤΟ ΟΠΩΣ ΟΙ ΡΟΥΜΑΝΟΙ. ΕΧΕΙΣ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑ, ΠΙΛΟΤΟ ,ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΑΔΙΣΕΙΣ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ.
ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΗΝ “ΚΟΠΡΟ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΟΥ” ΣΤΗ ΧΩΡΑ. ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙ. ΟΙ ΡΟΥΜΑΝΟΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΑ. ΑΝ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ “ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ”, ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ Ο ΧΑΡΤΗΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ. ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΑ ΔΕ ΘΑ ΕΙΡΩΝΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΣΠΕΡΙΑ ΠΩΣ… “ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΑ”.
ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ. ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΙΑ , ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ. ΗΡΘΕ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, Η ΩΡΑ!
ΤΟΛΜΗΣΕ ΤΟ!
(*)
“ΜΑΛΑΚΕΣ, ΡΟΥΜΑΝΟΙ, ΦΑΤΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΜΟΥ»
1995. Οι ανάγκες της έρευνας για τη διδακτορική μου διατριβή με θέμα τους Βλάχους της Βαλκανικής με φέρνουν στην κοιτίδα του βλαχισμού, τη Ρουμανία. Έκτοτε, θα μείνω καιρό στο Βουκουρέστι και θα επισκεφτώ πολλές φορές την Τρανσυλβανία , την ιστορική Βλαχία και την παραθαλάσια Κωνστάντζα.
΄Ηθελα δεν ήθελα, σε εκείνη την αναγκαστική διαμονή εδώ και τη συνύπαρξη-αφομοίωση με την τοπική κοινωνία, είδα και έμαθα πολλά σε μια χώρα που μόλις 6 χρόνια πριν είχε περάσει στον…παράδεισο του καπιταλισμού και οι Ρουμάνοι, ζαλισμένοι από την αλλαγή του συστήματος, προσπαθούσαν να συνέλθουν, να καταλάβουν τί έγινε. Γιατί ο Ιλιέσκου εκτέλεσε το ζεύγος Τσαουσέσκου σαν σκυλιά, την ίδια ώρα που σε άλλες “ανατολικές” χώρες ,σκληρές, σταλινικές, δεν πείραξαν ούτε τρίχα από τους κομμουνιστές ηγέτες .Πάλευαν οι άμοιροι, το διαπίστωνες κάθε στιγμή, να προσαρμοστούν στη νέα τάξη πραγμάτων, να ανακαλύψουν το νέο άγνωστο κόσμο που ξεδιπλωνόταν μπροστά τους.
Είχαν συνηθίσει τόσες δεκαετίες στην ασφάλεια, τουλάχιστον στέγης και τροφής και στην εξασφάλιση των στοιχειωδών παροχών του καθεστώτος Τσαουσέσκου, που πολλά χρόνια πριν (μαζί με την Τσεχοσλοβακία και την Γιουγκοσλαβία) είχε εγκαταλείψει το σταλινισμό, αλλά και το απολυταρχικό, σοβιετικό μοντέλο εξουσίας. Και το σημαντικότερο, μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο, η Ρουμανία ήταν η πρώτη χώρα από τις δύο παγκοσμίως ( η δεύτερη ήταν η Λιβύη του Καντάφι),που δε χρωστούσε δολάριο τσακιστό σε κανένα. Μηδενικό το χρέος που άφησε ο δολοφονημένος από το ….σοσιαλιστικό καθεστώς Ιλιέσκου, Νικολάι Τσαουσέσκου.
Ο φόβος ,ή ανασφάλεια, αλλά και η ελπίδα, η προσδοκία για καλύτερες ημέρες, κυριαρχούσαν μεταξύ των ανθρώπων εκείνη τη μεταβατική περίοδο . Εύκολα και σε κάθε βήμα διέκρινε κανείς στα μάτια των Ρουμάνων την έκπληξη για τη νέα φιλελεύθερη μορφή εξουσίας που πειραματίζονταν, την αγωνία για το αύριο, αλλά και τη διάθεση να το παλέψουν, να βγουν από τη δεινή φτώχεια και τη μιζέρια, που τους έδερνε.
Την ίδια εποχή, η Ελλάδα ζούσε στους δικούς της τρελούς ρυθμούς. Οι …πλούσιοι ΄Ελληνες, ως “οι μωρές παρθένες» του Ευαγγελίου, ζούσαν τη δική τους παραφροσύνη, αφημένοι, σαν τα τζιτζίκια του μύθου στο αχαλίνωτο γλεντοκόπι τους . Οι δημαγωγικές κυβερνήσεις, τόσο της Δεξιάς όσο και του Αριστερόστροφου ΠΑΣΟΚ, τάιζαν πλουσιοπάροχα τη «γαλάζια και την πράσινη ακρίδα» με το ζεστό χρήμα των δανεικών.
Οι Ρουμάνοι βλέπανε τους ΄Ελληνες και τρίβανε τα μάτια τους. Κι ας μην είχαν επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα, για να δουν το ξέφρενο πανηγύρι που είχανε στήσει εδώ οι άφρονες δικοί μας με το ευρωπαϊκό, δανεικό χρήμα.
Δε χρειαζόταν να έρθουν. ΄Εβλεπαν τις χιλιάδες φοιτητές που είχαν κατακλύσει τα ρουμανικά πανεπιστήμια, πώς ζούσαν και πώς συμπεριφέρονταν. ΄Ενιωθαν δέος και ενδόμυχη ζήλεια με αυτά παιδιά που κυκλοφορούσαν ανάμεσά τους με άνεση και..έτρεχε το δολάριο από τα μπατζάκια τους. ΄Ηταν αλλιώτικοι, είχαν άλλο αέρα, άλλη παρουσία , κοσμοπολίτικη, δυνατή ενέργεια και αυτοπεποίθηση.
Οι περισσότεροι ΄Ελληνες φοιτητές, παιδιά 18 και 20 χρόνων, κυκλοφορούσαν με πανάκριβα αμάξια. Κάνε το κομμάτι τους με τα βαριά, μαύρα τζιπ ,στο Βουκουρέστι, όταν στα10 αμάξια των ντόπιων, τα 8 ήταν Ντάτσια και μάλιστα σαράβαλα και ταλαιπωρημένα. Κι αν ήξερες ελληνικά, δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο στη μέση της πιάτσα Ουνίρι, να ακούς να στριγγλίζει η μεθυσμένη παρέα των Ελληνόπαιδων μέσα από τα εντυπωσιακά, καμπριολέ αμάξια τους , «Μ@@@κες, Ρουμάνοι, φάτε τη σκόνη μας» !
Κι αν έκανες μια βόλτα 20 μέτρα πιο κάτω από την κεντρική πιάτσα Ρομάνα, που βρισκόταν η περίφημη “Σκάλα”, στο στέκι των Ελλήνων φοιτητών , καταλάβαινες τη διαφορά. Τι εστί ΄Ελληνας! Πώς ζει τη ζωή του ο κανακάρης του παραλή μπαμπά, που “φυσάει το χρήμα” και μπορούσε να πουλάει και να αγοράζει τα πάντα εδώ.
΄Ηταν μαζί καφετέρια και εστιατόριο η περίφημη Σκάλα. Η μόνη καφετέρια σε ολόκληρη τη Ρουμανία που μπορούσες να πιεις “φραπέ”, αλλά και να φας ελληνικά, από μουσακά και γεμιστά, μέχρι αρνάκι της σούβλας και κοκορέτσι. Το είχε στήσει το μαγαζί ο κυρ Νίκος, ένας δαιμόνιος ΄Ελληνας χημικός, που τελικά του βγήκε επιχειρηματίας και αγόρασε στην «αλλαγή της κατάστασης» το πανάκριβο κτίριο στο κέντρο του Βουκουρεστίου σε εικονική δημοπρασία για «πέντε δεκάρες»!
Αλλά, δεν ήταν μόνο οι φοιτητές. Η Σκάλα είχε πλημμυρίσει και από ΄Ελληνες νταβατζήδες, ιδιοκτήτες σκυλάδικων που αναζητούσαν φρέσκια, γυναικεία σάρκα για εισαγωγή στην …πάμπλουτη και πεινασμένη σεξουαλικά , Ελλάδα. ΄Ηταν η εποχή που στη «χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας» τα σκυλάδικα φυτρώνανε σαν μανιτάρια παντού, στους ανακαινισμένους παλιόμυλους και τα λιοτρίβια της επαρχίας και οι “μπαργούμαν” από τις Ανατολικές χώρες τα έδιναν όλα στο μαγαζί, για να στείλουν συνάλλαγμα στους ανθρώπους τους που είχαν αφήσει πίσω στην πατρίδα. Μόλις, δηλαδή, ανακάλυπταν κι αυτές τον παράδεισο του καπιταλισμού!
Μιλιούνια οι κλαρινογαμπροί, τα κουτσαβάκια από τας Σέρρας και την Πάτρα με τους χρυσούς σταυρούς να κρέμονται στα μαλλιαρά στήθια και τα διαμαντένια δαχτυλίδια δύο και τρία στα δάχτυλα,που πήγαιναν να ψωνίσουν “λευκή σάρκα” μετά την πτώση των καθεστώτων στις ανατολικές χώρες . Εκεί να δεις «κούνημα» οίηση και αλαζονεία. Μαγκιά- κλανιά οι νταβάδες με τις τσέπες τίγκα στο δανεικό δολάριο. (Αυτό που με βάζουν σήμερα εμένα με 4 μνημόνια να το γυρίσω πίσω. Ξοφλημένο και με τους τόκους, λένε οι άλλοι πάνω. Το φελέκι της για φυλή!).
Αλλά και τα παιδιά, οι φοιτητές, δεν πήγαιναν πίσω. Φτύνανε κατάμουτρα τους φτωχούς Ρουμάνους. Περιφρόνηση και αηδία για τον “κωλο Ρουμάνο”, που βρωμούσαν τα χνώτα του από την πείνα.
Θυμάμαι, έξω από τη Σκάλα, κατά τις 9-10 το πρωί, πριν πάνε στις σχολές, κατακλύζανε την καφετέρια για μπρέκφαστ και καφέ. Πολλοί, είχαν και…προσωπικό παρκαδόρο και φύλακα. Τους περίμενε, εκείνος στημένος από τα χαράματα, μπροστά στη θέση πάρκινγκ, για να μην την πιάσει άλλος. Και στις 9 η 10, ερχόταν εποχούμενος ο πρίγκιπας στην πανάκριβη μπεμβέ του και έβρισκε έτοιμη τη θέση για παρκάρισμα. Και ως τις 3 που επέστρεφε από το μάθημα, ο ίδιος του φύλαγε το όχημα, μην το γρατζουνίσει κανένας λιγούρης .Και για όλο αυτό το μαρτύριο της ορθοστασίας από τα χαράματα, λάμβανε ως μεροκάματο ο Ρουμάνος 6 λέι. Κάπου ένα δολάριο!
Για να πούμε και τις υπόλοιπες προκλήσεις, θα «θέλαμε μέρες του Μαγιού και νύχτες του Γενάρη». Μπάφους , να ντουμανιάζει το, άμαθο σε τέτοια, Βουκουρέστι . Κορίτσια ανήλικα να κυνηγάνε με την αστυνομία τους γαμπρούς που τις αφήνανε γκαστρωμένες ή και με παιδί στην αγκαλιά με την υπόσχεση πως θα τις παντρευτούν, όταν τελειώσουν τις σπουδές .Και μόλις παίρνανε το χαρτί, «γίνονταν Λούηδες». Ενοίκια μηνών και λογαριασμούς, απλήρωτα . Και το σπίτι επιπλωμένο πάντα, το άφηναν ρημάδι, φεύγοντας. Κάθε μισό χρόνο, αλλάζανε σπίτια πολλοί, για να βάλουν νέα φέσια στους ιδιοκτήτες.
Δεν έχουν μετρημό τέτοια περιστατικά. ΄Ηταν η εποχή, που από τη Σκάλα δεν περνούσαν πια ούτε απ΄έξω οι Ρουμάνοι. Τέτοια οργή και περιφρόνηση. Και όσοι είχαμε τσίπα πάνω μας, δεν πατάγαμε πια στη Σκάλα. Αλλάξαμε στέκι και κάναμε «ελληνάδικο» μια καφετέρια-εστιατόριο, που την είχε Τούρκος, το Ντα Βίντσι.
Σήμερα, περπατώ επισκέπτης στο Βουκουρέστι και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Ντάτσια παλιά στο δρόμο δεν υπάρχει πια ούτε για δείγμα. Αλλά ούτε καν παλιό αυτοκίνητο. Τιζπ 4χ4 με φιμέ τζάμια και ακριβά μοντέλα αμάξια με πολλά άλογα μόνο κυκλοφορούν στους δρόμους. Βαμμένες σε ζωηρά χρώματα οι παλιές πολυκατοικίες του Τσαουσέσκου. Νέα, όλα καινούρια τρόλεϊ, τραμ, λεωφορεία στους δρόμους και να έρχονται στην ώρα τους. Κόσμος, ντυμένοι στην τρίχα. Κραυγαλέα πολυτέλεια στα Μολ. Δύο απ΄αυτά, στο Κοτροτσένι και την Μπανεάσα, τα καλύτερα της Ευρώπης. Τα μπαρ στο «Ιστορικό Κέντρο» φίσκα από Ρουμάνους πιτσιρικάδες, που ακούν σαν παραμύθι τα δεινά που τράβηξαν οι πατεράδες τους.
Πίνω σήμερα τον καφέ μου στο παλιό Ντα Βίντσι. Και μια παρέα ΄Ελληνες τουρίστες δίπλα μου, παραπονιούνται πως οι Ρουμάνοι κάνουν διακοπές στην Ελλάδα με πακέτο, όλα μέσα, 500 ευρώ για δυο βδομάδες και στο Βουκουρέστι σου ζητάνε 50ευρο τη βραδιά σε μέτριο ξενοδοχείο. ΄Ασε που παθαίνουν πλάκα με τους ντόπιους. Είχανε μείνει στην εικόνα του παλιού κουρελή μετανάστη της δεκαετίας του ’90, όταν έλεγαν στην Ελλάδα Ρουμάνο και Αλβανό και εννοούσαν κακομοίρη και “λαθρό” Δεν μπορεί να είναι αυτή η Ρουμανία σήμερα!
Κι όμως. Είναι η χώρα με 22,7% ποσοστό επενδύσεων. Από τα υψηλότερα στην Ευρώπη! Και η Ελλάδα να έχει πιάσει πάτο. ΣΕ ΟΛΑ και όχι μόνο στις επενδύσεις.
Το έλεγε η αρχαία σοφία. ΄Οποιος διαπράττει ΄Υβριν τιμωρείται. Και οι ΄Ελληνες διέπραξαν δεινή ΄Υβριν τα τελευταία χρόνια. Και μέσα κι έξω από τη χώρα. Αλαζονεία, οίηση, επίδειξη, ψευτομαγκιά. Σήμερα οι ΄Ελληνες μετανάστες ψάχνουν στις ξένες αγορές δουλειές του ποδαριού για ένα κομμάτι ψωμί . ΄Οπως κάνανε οι Ρουμάνοι 25 τόσα χρόνια πριν.
Τι σου είναι αλήθεια, η άτιμη η ζωή! Πώς τα βάζει όλα στη θέση τους. «Τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του».