Θεσσαλονίκη: Ξεκίνησε η δίκη του Άκη Καμπανού
Την Τετάρτη, 18 Ιανουαρίου ξεκίνησε η δίκη για την δολοφονία του Άλκη Καμπανού, που έγινε πέρυσι την 1η Φεβρουαρίου 2022 στη Χαριλάου. Καθώς επίσης και τον τραυματισμό φίλων του.
Πίσω από κάθε δολοφονημένο Αλκη βρίσκονται τα παιδιά μας
*****
Σχεδόν, πάει να γίνει κανόνας. Και με ιστορική υπογραφή . Στο εδώλιο του κατηγορουμένου, δεν κάθονται τις περισσότερες φορές οι πραγματικοί ένοχοι. ΄Η, τουλάχιστον, λείπουν πολλοί , που δε θα δικαστούν ποτέ. ΄Όπως στη δίκη του ΄Ακη Καμπανού. Οι φυσικοί αυτουργοί, είναι παρόντες. Οι ηθικοί, που είναι και περισσοτεροι και χειρότεροι εγκληματίες, αυτοί που όπλισαν το χέρι των φονιάδων, είναι απόντες και ατιμώρητοι.
Ο Δομάζος ο Σιδέρης , ο Αντωνιάδης , να μνημονεύσουμε τις ποδοσφαιρικές φίρμες μιας εποχής, έκαναν τη ζημιά τους. Και τώρα στα 80 τους και βάλε, απολαμβάνουν τον… κόπο, τον ιδρώτα της σωβρακοφανέλας που έχυσαν στα γήπεδα. Και φυσικά ,τιμώνται χρόνια τώρα, ως ευυπόληπτα και αξιοσέβαστα πρόσωπα για τα μαθήματα ανθρωπισμού, άμιλλας, ευγένειας, αντιρατσιμού που δίδαξαν στις γενιές!
Τους θυμάμαι όλους αυτούς παιδί. Ακούγαμε τότε στο ραδιόφωνο το Διακογιάννη να περιγράφει με το χαρακτηριστικό (διάβαζε εμπρηστικό) ύφος του αγώνες (σάλπιγγα για μάχη) και παθαίναμε πλάκα. Κλωτσοπατινάδα, βρισιές, βία, φανατισμός, οπαδισμός, μίσος. Κάναμε τα ίδια μετά και μεις στα δικά μας γήπεδα-αλάνες. Βγάζαμε το άχτι μας με όποιον δεν τα πηγαίναμε καλά και τον είχαμε στον αγώνα αντίπαλο. ΄Η με το αδύνατο παιδί ,όποιο ήταν του χεριού μας.
Μια φράση της γιαγιάς, μου έμεινε βαθιά χαραγμένη στο μυαλό από εκείνες τις πολεμικές – ποδοσφαιρικές συγκρούσεις των παιδικών μας χρόνων. Και ήταν ο λόγος που κάποια χρόνια μετά, δεν ήθελα ούτε χρωματιστές να βλέπω αυτές της χρυσοπληρωμένες βεντέτες, κατά καιρούς, να πουλάνε μούρη πως τάχα «κάτι είναι» που ξέρουν να κλωτσάν την μπάλα. ΄Αδεια σακιά ήταν. Και τότε και τώρα.
Τα λέει όλα εκείνη η κουβέντα της γιαγιάς. Περνούσε από την εκκλησία, που παίζαμε μπάλα στο προαύλιο. Μας έβλεπε, θηρία ανήμερα, άκουγε εκείνο το αποκρουστικό υβρεολόγιο ,αθώα η καημένη, εντελώς, ντρεπόταν για λογαριασμό μας . “Εσεις δεν είστε παιδιά, Μαγγανάδες καικ Ντρολαίοι, είσαστε”, σταυροκοπιόταν! Ήταν Χίτες τούτοι. Βάραγαν τον κόσμο, βίαζαν, έκλεβαν, ο φόβος και ο τρόμος στα χωριά μας την εποχή του Αντάρτικου, Τους έτρεμε, λέγανε, ο κόσμος. Ακόμα χρόνια μετά , τα ονοματά τους ήταν συνώνυμα του τραμπούκου, του φονιά, του ξευτίλα.
Αναρωτήθηκαν άραγε, οι…ψυχολόγοι, οι κοινωνιολόγοι, ,οι παιδαγωγοί, γιατί το ποδοσφαιρικό ντελίριο, η σιχαμερή αυτή (τάχα αθλητική) υποκουλτούρα , η αναπαράσταση και μεταφορά στις ανθρώπινες κοινωνίες των εποχών του (εκ)βαρβαρισμού , αφορούν στην κυριολεξία το αντρικό φύλο; Ανεξάρτητα από σπουδές και εκπαίδευση (Δε μιλάμε για μόρφωση . Ο (δια)μορφωμένος άνθρωπος, σίγουρα μόνο μπάλα δε βέπει!) .
Είδατε γυναίκες να συμμετέχουν στο βάναυσο- βίαιο, εγωιστικό και αποκρουστικό αυτό “άθλημα”-θέαμα ρωμαϊκής αρένας; (Κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις ,δεν ανατρέπουν τον κανόνα). Οι γυναίκες απαξιώνουν το ποδόσφαιρο. Γενικότερα, αποστρέφονται τη βία, τον πόλεμο,την ψευτομαγκιά.
Το γράφουμε επανειλημμένα. Η γυναίκα, έχει περισσότερο «μυαλό» από τον άντρα. Είναι πιο σοβαρή με τα πράγματα της ζωής, Την ωριμάζει η φύση νωρίς. ΄Ετσι εξηγείται γιατί μια γυναίκα στα 20 της είναι ώριμη . Ενώ, στην ίδια ηλικία, ένα αγόρι παραμένει ακόμα μπέμπης. Ως δάσκαλος και πατέρας δυο κοριτσιών έχω βιωματική εμπειρία. Μιλάμε για “μέρα -νύχτα” οι διαφορές στη συμπεριφορά και την αντίληψη.
Δεν είναι ,βέβαια, ο άντρας από τη φύση του, τη φτιαξιά του βίαιος. Ούτε βιαστής και απάνθρωπος. Αυτή είναι η φασιστική προπαγάνδα κάποιων Μαινάδων του μορφώματος ΜΕ ΤΟΟ.
΄΄Οσοι έγιναν σκληροί, φαλλοκράτες, κατακτητικοί, είναι γιατί κουβαλάνε τις συμπεριφορές από τον πολεμιστή-στρατιώτη ,πρόγονο στο διάβα των αιώνων που πέρασαν στο γονιδιακό τους σύστημα Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ως τέτοιοι, απαλλάσσονται της ευθύνης. Αλλιώς, όλοι οι άντρες θα είμαστε σαν ελόγου τους. Είναι πάντα η εύκολη δικαολογία του δράστη, του ενόχου. Εκείνων που δεν εννοούν να σκοτώσουν το ζώο μέσα τους.
Η γυναίκα έμεινε έξω απ΄ όλον αυτό τον κύκλο, βίας και αίματος . Για χίλιους λόγους. ΄Εκανε σερνικά παιδιά και τα έχανε στις μάχες. Είναι ο λόγος που ο Λατίνος ποιητής Οράτιος θα επισημάνει εκείνη την υπέροχη και διαχρονική αλήθεια στη φράση « Bellaque matribus detestata» (=Ο πόλεμος, ο μισητός στις μητέρες!).
Χρόνια μετά, στις άφυλες κοινωνίες, ποδόσφαιρο δε θα υπάρχει. Και ανάμεσα στους πολλούς λόγους που θα εκλείψει, είναι και τούτος:
Το “μοντέλο” εκείνου του ανθρώπου σε αυτές της κοινότητες, σίγουρα θα είναι αυτό της γυναίκας. Απαλλαγμένο από τις όποιες σημερινές της παθογένειες. Και πάντως, λιγότερες από εκείνες του άντρα.
Η γυναίκα, είναι το όν, που ως φαίνεται η Φύση την εμπιστεύεται περισσότερο. Κι αυτή… κάτι ξέρει παραπάνω! ΄Ολα έχουν “άρωμα γυναίκας” ,τελικά σε αυτό τον κόσμο.