Eκδηλώσεις κατα των Κομμουνιστοσυμμοριτών 

“Την συμμετοχή του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Αλκιβιάδη Στεφανή ως εκπροσώπου της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στις εκδηλώσεις που διοργανώνει η Ένωση Αποστράτων «κατά των κομμουνιστοσυμοριτών», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε ανακοίνωση, έκανε γνωστή χθες η διεύθυνση δημοσίων σχέσεων της ΕΑΑΣ.

Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις πρόκειται για επετειακές εκδηλώσεις απότισης φόρου τιμής στους πεσόντες Αξιωματικούς και Οπλίτες των Ε.Δ. και Σωμάτων Ασφαλείας του Ελληνικού Στρατού αλλά και όσων αγωνίστηκαν στο πλευρό τους, κατά τις επιχειρήσεις 1946 – 1949,κατα των Κομμουνιστοσυμμοριτων “

***

΄Οταν η Ιστορία βιάζεται από φασιστοειδείς κοντυλοφόρους σαν τον ανεκδιήγητο  Καλύβα, αλλά και από  “ανειδίκευτους” και  μη θεσμικά εξουσιοδοτημένους  να ιστορούν και να εκφέρουν ιστορικές κρίσεις  σαν τον Χαριτόπουλο , γνωστό και  ως   ο… άντρας  της Μαλβίνας Κάραλη,  τότε για πολλούς  η εξέγερση  των Ελλήνων Αριστερών στην Ελλάδα την περίοδο 1946/49 θα συνεχίζει να αποκαλείται   ο…εμφύλιος πόλεμος των κομμουνιστοσυμμοριτών   στον οποίο  “αδερφός έσφαζε τον αδερφό” και πάντως   και …”οι δυο μεριές  τα ίδια κάναν,τελικά”. Εμφύλιος,  λοιπόν, και  όχι μεγαλειώδης  και ιστορικά (μοναδική)  ελληνική ,κοινωνική επανάσταση. Κι ακόμα, τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχτηκαν,κυριολεκτικά μόνο από τη μια μεριά ,αυτή  των  συνεργατών των Γερμανών, των κουκουλοφόρων και  των δωσίλογων στην Κατοχή ,οι οποίοι στο αντάρτικο κίνημα μεταμορφώθηκαν σε Χίτες και Μάυδες ,έμειναν  και συνεχίζουν να είναι ατιμώρητα.

Η Γερμανική, Ναζιστική λαίλαπα διέπραξε ειδεχθή εγκλήματα εκ των οποίων το αισχρότερο και απανθρωπότερο υπήρξε εκείνο τω κρεματορίων και των  αερίων των θαλάμων. Αδίστακτη υπήρξε επίσης η ναζιστική θηριωδία και σε περιπτώσεις εγκλημάτων,εδικά  σαν εκείνο στα δικά μας εδώ Καλάβρυτα.  Γνωστά και …πρωτάκουστα όλα αυτά τα  ακατανόητα εγκλήματα.

΄Ομως, οφείλουμε για την ιστορία να παραδεχτούμε πως οι Ναζί, για λόγους “πρεστίζ” περισσότερο, για να μην κατηγορηθούν ως  εντελώς βάρβαροι (αν και στην ουσία υπήρξαν εντελώς και αδιακρίτως βάρβαροι) ,δεν προχώρησαν στα πλέον ειδεχθή και αποτρόπαια  εγκλήματα πολέμου, όπως αυτά  των  ανασκολοπήσεων  και των  παλουκωμάτω των κεφαλών.  Τέτοιες επαίσχυντες και κατάπτυστες, εκτός των άλλων πράξεις,  συνήθως διέπρατταν και συνεχίζουν, παρανοϊκά φανατικοί  και υπό την επήρεια ψυχότροπων ουσιών,όπως πρόσφατα είδαμε στη Συρία με τους Τζιχαντιστές. Αλλά και πριν 70 τόσα χρόνια πριν  στη Ελλάδα στη διάρκεια της εξέγερσης  των Ελλήνων αριστερών. (Παλιότερα,στα χρόνια της ληστείας, είχαμε επίσης τέτοιες  απάνθρωπες  συνήθειες και   συμπεριφορές,απέναντι στο νεκρό -εχθρό)

΄Εχουμε άπειρες γραπτές και προφορικές διηγήσεις αυτοπτών  μαρτύρων για πλείστα τέτοια  ανήκουστα εγκλήματα. Στην ιστορική βιβλιοθήκη μάλιστα του ΚΚΕ,  μπορεί κανείς και σήμερα να  μελετήσει και τις ονομαστικές αναφορές με πλήρη στοιχεία (όνομα ,επώνυμο ,ηλικία,τόπο καταγωγής κ,λπ)  σε αντάρτες,αλλά και απλούς, άοπλους  πολίτες που υπέστησαν το αποτρόπαιο αυτό ανοσιούργημα. Μια τέτοια ιστορία,παραθέτουμε στη συνέχεια,  με αυτήκοο μάρτυρα τον γράφοντα,που δημοσιεύτηκε  εδώ παλιότερα*

Οι αντάρτες από το άλλο μέρος, ναι, μεν, κάποιοι ,ενταγμένοι  από σκοπιμότητες στις  τάξεις των  εξεγερμένων ανταρτών, χωρίς κομμουνιστική, επαναστατική  συνείδηση , προχώρησαν και τούτοι σε σκληρά αντίποινα και κάποτε ανεπίτρεπτα.  Αλλά δεν έχουμε ΟΥΤΕ ΜΙΑ  περίπτωση ανασκολόπησης  ή παλουκώματος  κεφαλιού δεξιού αντιπάλου.  Ούτε μία!

Ο Δεξιός, κατά κανόνα, εμφορείται από όλα εκείνα τα ιδεολογήματα που τον καθιστούν επιρρεπή σε ανοσιουργήματα.  Πλείστα αρρωστήματα συνοδεύουν μια δεξιά και ακροδεξιά  συμπεριφορά. Οι  αντιλήψεις περί ισότητας των ανθρώπων, περί ατομικών δικαιωμάτων,  ιδιοκτησίας, πατρίδας, θρησκείας,αντιμετώπισης του αδύνατου, εξασφάλιση κέρδους ,είναι συνήθως γενικευμένα και ομοειδή στερεότυπα   στους οπαδούς της Δεξιάς.   Και πάντα μη ανθρωποκεντρικές.

Αν , μάλιστα δοθεί η ευκαιρία, συνήθως στη διάρκεια αναταραχών και πολέμων να αφεθούν  ελεύθερα  τα άγρια   ένστικτα  τέτοιων ατόμων, τότε το ego  του Φρόιντ στη χαρακτηριστική “χαρτογράφηση” του ψυχικού του ατόμου κόσμου,  παραχωρεί τη θέση του πλέον στο   id. Κι αυτό,αν συμβεί,  με τη σειρά του σημαίνει την παντελή απίσχανση της λογικής και την επικράτηση πλέον  του χάους και της παράνοιας στον εγκέφαλο εκείνου που έχει  υποστεί τέτοια κατάληψη.

Οι Χίτες,οι Μάυδες και τα αποσπάσματα της Χωροφυλακής, είναι κυρίως   τα σώματα  που συλλογικά και ατομικά έδρασαν με αυτά τα χαρακτηριστικά  της παράνοιας, του σκοτισμένου νου ,της μοναδικής αγριότητας  και της έλλειψη στοιχειώδους συνείδησης.  “Για του Χριστού την πίστη  την αγία” , υστερικοί και ψυχικά  άρρωστοι  “πατριωταράδες”   παλούκωναν  κεφάλια, έκοβαν αυτιά και μύτες αντιπάλων ,  βασάνιζαν απάνθρωπα. Και την ίδια στιγμή  ήταν  ικανοί να ασπαστούν με τα ίδιο στόμα που λίγο πριν είχε ξεριζώσει με  δόντια το αυτί του εχθρού, το εικόνισμα της Παναγίας! Μιλάμε για πραγματική παράκρουση και παραφροσύνη , καθολική καθίζηση  του Νου (που εν τέλει είναι και  συνείδηση του ανθρώπου).

Οι “εθνικόφρονες” στη διάρκεια της επανάστασης  των Κομμουνιστών  στην Ελλάδα,υπήρξαν, πέρα πάσης αμφιβολίας,  εγκληματίες πολέμου. Και φυσικά, το κράτος, την εξουσία του οποίου ασκούσε  εκείνη την περίοδο  η Δεξιά είναι ακόμα υπόλογο για τέτοια κακουργήματα -ανοσιουργήματα και οφείλει ,έστω και αργά  σήμερα. να πληρώσει. Είναι δικαιική,  ιστορική,αλλά και “εθνική”   απαίτηση.  Συγκεκριμένα

1.Η εξέγερση των Κομμουνιστών στην Ελλάδα ήταν επανάσταση.Μια μεγάλη πληθυσμιακή  μερίδα, ίσως και  λαϊκή πλειοψηφία,απαίτησε δια των όπλων την αλλαγή του Συστήματος που ίσχυε ως τότε. ΄Ο,τι ακριβώς έκαναν οι Γάλλοι το 1789 και οι Ρώσσοι το 1917.  Και οι λαοί εκείνοι σφάχτηκαν μεταξύ τους, ως ομοεθνείς και “ομόφυλοι”. ΄Ομως ουδείς τόλμησε να χαρακτηρίσει εκείνες τις επαναστάσεις ως…εμφύλιο πόλεμο. Αν μη τι άλλο, θα ήταν  και ανιστόρητο και αστείο

2. Στην Ελλάδα  επικράτησε  ως ιστορική, η   άποψη αυτή των νικητών που είναι ανιστόρητη, φανατική και άδικη. Η επανάσταση χαρακτηρίστηκε  όχι ως  τέτοια, αλλά ως …εμφύλιος! Και μάλιστα σε μια χώρα της οποίας  ο πληθυσμός στα σημερινά (και τότε) επίσημα εθνικά  σύνορα,  σύγκειται  από ανόμοιες φυλές αιώνων,οι οποίες φυσικά  καμιά σχέση δεν έχουν ούτε με τον Περικλή  ούτε με …Αλέξανδρο. Αλλά τέτοια είναι σχεδόν ό,τλ “έθνη”. ΄Ομως, όπου, σε όποια χώρα υπήρξε εξέγερση, επιτυχής η όχι,  ανατροπής του συστήματος,δεν αποκάλεσε η ιστορίας τους την επανάσταση εμφύλιο, όπως έγινε στην Ελλάδα. Για το λόγο αυτό,  ας σταματήσουν οι Καλύβες και οι  Χαριτόπουλοι  να ασεβούν   και  να  “σκυλεύουν” το αίμα των ανταρτών.

3. Οι εθνικόφρονες,  οι ομάδες που μνημονεύσαμε,  αλλά και τα  αποσπάσματα  της χωροφυλακής και ο στρατός,διέπραξαν εγκλήματα πολέμου κατά των επαναστατών. Δεν έχει σημασία, αν  τα θύματα δεν ήταν αλλοεθνείς.  Στην π.Γιουγκοσλαβία και πρόσφατα στη  Συρία, διαπράχτηκαν  όμοια  εγκλήματα και οι δράστες  κατηγορήθηκαν για εγκλήματα πολέμου

4. Και αυτά τα εγκλήματα, πέρα από τα  ειδεχθή των ανασκολοπήσεων και των παλουκωμάτων, έχουν και χαρακτηριστικά  γενοκτονίας.  ΄Οπως έγινε στο Γράμμο κα στο Βίτσι.  Παραθέτουμε    δημοσίευση στη συνέχεια**

5. Οι περισωθέντες από  εκείνες τις άγριες  συγκρούσεις   Αντάρτες, πολλοί  με τς οικογένειές τους ,εκδιώχθηκαν από τους νικητές -ομοεθνείς   και  αναγκάστηκαν να αυτοεξοριστούν  στις  χώρες  που τους δέχτηκαν. Οι πολιτικοί αυτοί πρόσφυγες, όμως, που παρέμειναν επί συναπτά έτη στην εξορία, έχασαν τις περιουσίες τους, τους αρνήθηκαν τον επαναπατρισμό για χρόνια και πολλοί πέθαναν στα ξένα (δες και σχετικό  δημοσίευμά μας  στο έλος***). Και για όλα αυτά,  ΔΕΝ ΑΠΟΖΗΜΙΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ.

6. Στις πρώην “ανατολικές” χώρες που κατέρρευσε το καθεστώτα,  ΣΕ ΟΛΕΣ,  κι αυτή την  ώρα ακόμα , τα αστικά δικαστήρια με αποφάσεις τους επέστρεψαν τα περιουσιακά  στοιχεία ΟΛΩΝ των πολιτών που είχαν  κατασχεθεί από   τα νεοπαγή τότε  “κομμουνιστικά” καθεστώτα. Στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ αυτό. Η ολοκληρωτική  επιστροφή των  περιουσιών συμβολικά ή η  αποζημίωση στις οικογένειες των πολιτικών προσφύγων,  πρέπει να επαναληφεί, ,αλλά   όχι με τον απαράδεκτο  τρόπο που έγινε ως σήμερα.

7. Και φυσικά είναι απαραίτητο  η Ελλάδα να  καθίσει στο “σκαμνί”  του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου  και να δικαστεί για σοβαρά ειδεχθή ανοσιουργήματα κατά της ανθρωπότητας. Για εκείνα  κατά των Ανταρτών στη διάρκεια της επανάστασης της Αριστεράς στην Ελλάδα.

8. Τέλος, ο εισαγγελέας στον ΄Αρειο Πάγο, σήμερα, οφείλει, αν δεν εκτελεί εντολές της κυβέρνησης, να καλέσει την  ΄Ενωση Αποστράτων…Τζιχαντιστών παραπάνω , που προκαλεί  με ανήκουστες  τέτοιες εκδηλώσεις για τους ανασκολοπισμούς και τα παλουκώματα που διέπραξαν οι γονείς τους και να διατάξει τη σύλληψη και τη φυλάκιση  των ανίερων, που  αποφάσισαν τέτοιες εκδηλώσεις.  Και προπαντός να  μην τους επιτρέψουν σε καμιά περίπτωση  να προχωρήσουν σε τέτοιο νέο  ανοσιούργημα.  Θα διαπράξει  και τούτος νέα  ΄Υβριν!

Κομμένα κεφάλια εκτεθειμένα σε κοινή θέα”

Οι μεταπολεμικές γενιές στην Ελλάδα, που δε ζήσαμε τη ναζιστική “Κατοχή” και το  “Αντάρτικο”,ούτε  βιώσαμε τη φρίκη, τον πόνο ,τη σχιζοφρένεια του πολέμου ,μάθαμε τα  φοβερά  “καθέκαστα” από τις  εμπειρίες-διηγήσεις των παλιότερων, από τα βιβλία και τις φωτογραφίες. Και ναι,  μεν,  μπορεί να λένε πως  “μια εικόνα, χίλιες λέξεις”, αλλά  είναι  εντελώς αλλιώτικο  να βλέπεις και να συλλογιέσαι από την εικόνα  και εντελώς διαφορετικό να βρίσκεσαι   και ο ίδιος μέσα στο πλάνο του κάδρου.

Κοιτάζω από το πρωί αυτές τις φρικιαστικές φωτογραφίες των Τζιχαντιστών που κόβουν κεφάλια και τα μπήγουν στα κάγκελα στους δρόμους και τις πλατείες της Ράκα και  με  πιάνει πάλι  εκείνος  ο απαίσιος, ο απερίγραπτος  τρόμος  και ο πανικός   που θυμάμαι πως με κατάτρυχαν   παιδί,  κάπου εκεί στη δεκαετία του  ΄60.  Ξυπνούσα με φωνές από τον ίδιο εφιάλτη που έβλεπα μέσα στη νύχτα:  Το κεφάλι του Καούκη μπηγμένο στα κάγκελα της αυλής μας με ένα τσιγάρο αναμμένο να κρέμεται στα χείλη ,τα μάτια του χωρίς το ασπράδι τους κι από τις μακάβριες τρύπες τους να τρέχουν βροχή τα δάκρυα. Πάλευε ώρες ο καημένος  ο πατέρας μου, να με συνεφέρει καθισμένος στο προσκεφάλι μου, αλλά   δεν έλεγε να  τελειώνει το   “κακό το  όνειρο”, αν δεν έβλεπα από το μικρό φεγγίτη πως πάει,  ξημέρωσε ο θεός  την ημέρα και όλα είναι πάλι στη θέση τους.

Την ιστορία με το κεφάλι του Κακούκη την άκουσα για πρώτη φορά παιδί   στο σπίτι μας από  τη θεια Αννιώ,  τη μάνα του Αντώνη  Τσιγουρή.    Για τον Αντώνη,  το γιο  της,  τα ήξερα όλα…χαρτί και καλαμάρι. “Του κατσικώθηκε, μάτι μου”, μολογάγανε  οι γριές στην Ανδρίτσαινα και τα γύρω χωριά  “και βγήκε  Αντάρτης στο βουνό. Κουμουνιστής”.

Αριστούχος φοιτητής  στη Νομική  ήταν ο Αντώνης,έμαθα αργότερα έφηβος, που καιγόμουνα να μαθαίνω τέτοιες ιστορίες.  Με πατέρα μετανάστη στην Αμερική, αλλά  “πιασμένο”, με επιχειρήσεις και  μπόλικο χρήμα  στο Μανχάταν.  Τον  προόριζε μόλις τέλειωνε τη σχολή  να τον έπαιρνε “πέρα”,μαζί με τη μάνα του. “΄Ολα δικά σου”,  του έγραφε. “Βασίλειο έφτιαξα εδώ, παιδί μου από το μεδέν για σένα”.  Δεν πρόλαβε. Σκοτώθηκε ο Αντώνης  στο καμπαναριό του Μελιγαλά. Ούτε ποτέ η θεια Αννιώ πήγε στην Αμερική. Τη θεώρησε υπεύθυνη ο άντρας της  και δεν την πήρε “πέρα”. Την τιμώρησε  που άφησε το παιδί τους να γίνει  ….κουμουνιστής .

Δέκα ώρες, διηγιόντουσαν   “κράτησε τους  “χωροφυλάκους ” στο καμπαναριό . Είχαν ταμπουρωθεί κει πάνω καμιά  15αριά αντάρτες. Είχανε στήσει καρτέρι   σε ένα απόσπασμα της χωροφυλακής  που είχαν πληροφορίες που θα περνούσε κοντά στην εκκλησιά . Μόλις φανήκανε, πλήθος μέγα, ο Αντώνης που ήταν επικεφαλής της “επιχείρησης”  ματαίωσε  την επίθεση κι    έδωσε εντολή στους  συντρόφους του  να υποχωρήσουν.  Θα έμενε εκείνος πίσω, τους είπε, όσο θα γινόταν η αποχώρησή τους. Ταμπουρωμένος στις κολώνες στο καμπαναριό,  θα τους κάλυπτε. Και μόλις   έβλεπε πως  θα είχαν πιάσει το βουνό  , θα πήγαινε  κι  αυτός  πίσω τους.

Δεν εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα, όμως, όπως τα  σχεδίασε  ο Αντώνης. Μόλις έφυγε και  ο τελευταίος αντάρτης από το Καμπαναριό, οι χωροφύλακες  ζώσανε το παλικάρι από παντού. Δεν είχε τρόπο διαφυγής και αποφάσισε να πεθάνει πολεμώντας σαν το Διάκο, παρά να παραδοθεί,  Δέκα ολόκληρες  ώρες κράτησε. Και όταν έριξε και την τελευταία ντουφεκιά,  βγήκε ακάλυπτος από την κολώνα,  έπιασε  το σκοινί από το   γλωσσίδι  και άρχισε να  χτυπά την καμπάνα   πανηγυρικά.  “΄Οπως κάνουνε  στο μοναστήρι στο  Σεπετώ, όταν βγάνανε  την εικόνα με τη Χάρη της”, μοιρολογούσε η Αννιώ η μάνα του .

Τον γαζώσανε. ΄Ηταν τέτοιο το μίσος τους,  που και μετά , που έπεσε από το καμπαναριό στο χώμα, δε σταμάτησαν να τον πυροβολούν και να καρφώνουν το άψυχο σώμα με τις ξιφολόγχες. Η Αννιώ και η Ασημούλα η γιαγιά μου,  που πήγανε με τα πόδια  στο  Μελιγαλά να προσπέσουν στο μοίραρχο  να πάρουν το πτώμα του παιδιού  να το θάψουν, δεν τον  βρήκανε πουθενά.  Δεν τους είπανε ποτέ τί κάνανε το κουφάρι.

“Κι απέ  πήγανε οι έρμες” ,μαρτύραγε ο κόσμος,     “κάτω από το καμπαναριό  και σκάβανε  με τα νύχια το  χώμα . Μαζέψανε  ίσια  με δυο οκάδες  κοκινόχωμα  που  ποτίστηκε από   το αίμα του και κάτι κοτρώνες  πιτσιλισμένες από  τις στάλες .   Το σύνολον πέντε οκάδες.  Ζαλωθήκανε το σακί  και  πιστρέψανε την άλλη μέρα,  πάλε με τα πόδια   στο χωριό…”!

Την ιστορία τούτη  με τον Αντώνη  την ήξερα “με το νι και με το σίγμα” από μικρό παιδί. Χίλιες φορές την είχα ακούσει από τη μάνα του. Κάθε φορά που ερχόταν   σπίτι μας, της έψηνε τούρκικο καφέ η γιαγιά,  της έβγαζε  στο δίσκο   2-3 μουστοκούλουρα ,ένα ρακόγυαλο κονιάκ ή “σούμα”, ανάλογα την εποχή,  τ΄ακούμπαγε στο μεγάλο τραπέζι στο  χειμωνιάτικο, με έπαιρνε κι  εμένα στα γόνατά της  και πιάνανε να τα λένε με  τις ώρες. Τα ίδια και τα ίδια.

Πώς σκοτώθηκε στα “Πέντε Πηγάδια” ο Μιχαλάκης ο αδερφός της γιαγιάς. 20 χρονώ παλικαράκι.  “Είχε πάψει    η μάχη.  Σηκώθηκε το καψερό από τ΄αυλάκι που ήταν χωμένα και πολεμάγανε και χοροπήδαγε από τη χαρά του αναγύρω στους άλλους. Μαύρη η ώρα ,παιδάκι μου. Του΄ ρθε η σφαίρα κατακούτελα.΄Εμεινε στον τόπο.  Εδ΄εκεί το θάψανε.΄Ολα τα σκοτωμένα ελληνόπουλα μαζί, σε μια πηγάδα”. Κι ένιωθα  ζεστά που τρέχανε τα δάκρυα  της πάνω στα πόδια μου. Κι όταν απόσωνε η γιαγιά το θρήνο με τον αδερφό της, έπιανε   η Αννιώ το μοιρολόγι  για τον Αντώνη της. Ξανά και ξανά, χρόνια, ίδιες ιστορίες, χειμώνα καλοκαίρι.

Τις έχω όλες εκείνες τις σκηνές και τα λόγια των γυναικών  αποθηκευμένα   στο σκληρό δίσκο της μνήμης μου, ως τώρα ακόμα. Κάθε λέξη τους, κάθε  αναστεναγμό και κατάρα .   Την ιστορία με το κεφάλι του Καούκη, όμως, δε τη θυμόμουνα ποτέ μεγάλος.Την είχα απωθήσει φαίνεται από τον τρόμο και τη φρίκη τις εφιαλτικές εκείνες νύχτες  στα μικράτα μου, που την είχα πρωτακούσει.

Σήμερα το πρωί με το που είδα  αυτές  τις  βάρβαρες    εικόνες με τους Τζιχαντστές και  τα καρφωμένα κεφάλια,  σαν όφια  κολοβά   ξεχύθηκαν οι μνήμες από εκείνο το αυγουστιάτικο απόγεμα στην αυλή μας στο χωριό. Πίνανε πάλι Αννιώ και Ασημούλα το καφεδάκι τους . Κι εγώ  πιασμένος, όπως πάντα,  στην ποδιά τους  να μη χάσω λέξη από όσα λέγανε.    Μιλούσανε ξανά  για  τα παλιά .Για τον Καούκη ,όμως, τούτη τη φορά.

“Το παιδί, ήτανε από τα κάτου χωριά, της Πλατιάνας, της Κρέστενας,”, διηγιόταν  η Αννιώ.  “Αντάρτης.  Κουμουνιστής με αξίωμα. Τον είχε πιάσει με ενέδρα ο Ζάρας. Είχε πάει σπίτι  το  μαύρο ξαρμάτωτο,  να ξεπροβοδίσει  τον πατέρα του που ψυχομάχαγε. Τον  παραφύλαγε ο Ζάρας, τον έπιασε   και  τον ήφερε στην Αντρίτσαινα. Το είχε  δεμένο  πιστάγκωνα  ο παλιάνθρωπος   στην Τρανή βρύση.  Και πέρναγε ο κόσμος από μπροστά του  και τους διάταζε να τον φτύνουν. Τον είχε κανα δυο ώρες έτσι.  Και μετά,  βγάνει τη μαχαίρα  από την κασέλα  και πάει  να του πάρει το κεφάλι. Πέφτει απάνω ο Καρβούνης ,τον είχε χωροφύλακα στ΄ απόσπασμά του ο Ζάρας. -Καπετάνιο,του λέει μην το κάνεις .Δεν είμαστε Τούρκοι, αντίχριστοι. Να τον παραδώκουμε στη διοίκηση να δικαστεί . Του δίνει εκείνος μια με το βούρδουλα στη μούρη και μια σπωξιά και χραπ του πήρε του παλικαριού το κεφάλι.  Απέ μετά ,έτσι όπως έσταζε ο αίμα,  το πήρανε και το φέρανε στον πλάτανο, έξω από το  καφενείο του Θωμά και το καρφώσανε σε ένα παλούκι να το βλέπει ο κόσμος.  Του κρεμάσανε κι ένα τσιγάρο στο στόμα και παγαίνανε οι  Ντρόλιας με τους Χίτες και  του το ανάβανε.  Βάλανε μετά  και ένα γύφτο με νταούλι να τραγουδάει  το    ” Γρίβα μ σε θέλει  ο βασιλιάς” . Και χορεύανε ούλη  νύχτα στην “Αγορά”,μεθυσμένοι, μέχρι που το κεφάλι του  παιδιού δεν έσταζε σταγόνα πια  αίμα . Και την αυγή το ξεπαλουκώσανε και το  παίζανε οι Δαιμόνοι  μπάλα στη δημοσιά…  Να δώκει ο θεός άλλη μάνα να μη  ζήσει ποτέ  τί ζήσαμε εμείς οι καψερές…” ,απόσωσε τη διήγηση .

Δεν τελειώνει η φρίκη στον κόσμο , θεια  Αννιώ. Χτες εσύ, σήμερα  άλλες μανάδες,  αύριο  καινούριες θα θρηνούν  για  παιδιά  με παλουκωμένα κεφάλια. Λένε πως “η βία είναι η μαμή  της Ιστορίας”. Είναι αλήθεια. Η μαμή της Ειρήνης, όμως,  δεν μας είπε  κανείς σοφός  ακόμα  ποια είναι. Δεν υπάρχει μάλλον; Μπορεί.

 Μην το ψάχνετε οι…ψαγμένοι. ΄Ακρη δε θα  βρείτε ούτε σεις.

 

 

 

 

**ΓΡΑΜΜΟΣ-ΒΙΤΣΙ. ΜΙΑ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ “ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ”

30 Αυγούστου 2015

ΓΕΓΟΝΟΤΑ:

1. Οι δυνάμεις του Εθνικού  Στρατού ήταν συντριπτικά υπέρτερες των ανταρτών. ( Κάπου 16.000 ένατι 150.000!)  Ο εξοπλισμός του επίσης από τους Αμερικανούς και  τους Εγγλέζους απελπιστικά υπέρτερος για τους αντάρτες  ,σύγχρονος και αποτελεσματικός.  Σε αντίθεση με τον οπλισμών των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού  που ήταν  ελάχιστος και παλιός,  και επομένως αναποτελεσματικός.

2.Διέξοδος διαφυγής των Ανταρτών, πολύ πριν της φονικές μάχες στο Γράμμο και το Βίτσι ,   υπήρχε. Η Αλβανία του Χότζα βοηθούσε και είχε ανοίξει τα σύνορά της στους Αντάρτες. Αν ήθελαν να διαφύγουν αυτές οι ελάχιστες χιλιάδες των Ελλήνων  κομμουνιστών  στο έδαφος της Αλβανίας και να τύχουν καλής  υποδοχής και αποκατάστασης από τον κομμουνιστή πρόεδρο της Αλβανίας, θα μπορούσαν ,εν όσω ήταν νωρίς.

3. Μετά  τη λήξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου , στις  4 Φλεβάρη 1945, οι νικητές  που συνέτριψαν το Ναζισμό,  ο Στάλιν, ο Τσώρτσιλ και ο  Ρούσβελτ συναντήθηκαν στη Γιάλτα  και απφάσισαν πώς θα χωρίσουν το νέο  κόσμο μετά τα νέα δεδομένα της λήξης του πολέμου, αλλά και τη σοβιετική πραγματικότητα, που ήταν πια  φανερό πως δεν ήταν  μια “παρένθεση”,μια  πρόσκαιρη επικράτηση και κατάληψη της εξουσίας από  τις επαναστατημένες μάζες,  αλλά  καθεστώς ριζωμένο και  ισχυρό.  Σ΄αυτή λοιπόν στη συνάντηση της Γιάλτας οι τρεις ηγέτες είχαν αποφασίσει και αποδεχτεί , ανάμεσα στα άλλα, πως οι χώρες της Βαλκανικής θα περνούσαν πλέον οριστικά και αμετάκλητα  στην επιρροή της Σοβιετικής ΄Ενωσης και αποκόπτονταν εντελώς   από το Δυτικό κόσμο και την επιρροή του σε όλα τα επίπεδα.  ΜΟΝΟ Η ΕΛΛΑΔΑ (αποφασίστηκε  εκεί)  ΔΕ ΘΑ  ΕΝΤΑΣΣΟΤΑΝ Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΠΑΡΕΜΕΝΕ  ΣΤΑΘΕΡΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΑ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ.

΄Υστερα απ΄αυτά τα αναμφισβήτητα ιστορικά  δεδομένα να προχωρήσουμε τώρα στη διατύπωση μιας σειράς ερωτημάτων  και  στις  απαντήσεις τους:

1. Γνώριζαν οι Διοίκηση ,  οι επικεφαλής των Ανταρτών (πολιτική και στρατιωτική ηγεσία) τη διαφορά σε  δυνάμεις και οπλισμό  μεταξύ των αντιπάλων;  Η απάντηση λογική και  αβίαστη: Ναι ,το γνώριζαν.

2. ΄Ηξεραν οι ίδιοι πως πολύ πριν τις  μάχες στο Γράμμο και το Βίτσι ο δρόμος ήταν ανοιχτός  στα σύνορα με την Αλβανία και πως οι Αντάρτες θα μπορούσαν να υποχωρήσουν και να διασωθούν σχεδόν όλοι και χωρίς να πέσει ντουφεκιά στο έδαφος της Αλβανίας;  (΄Αλλη διέξοδος δεν υπήρχε ακόμα .Ο πανάθλιος και εγκληματίας Τίτο  στη Γιουγκοσλαβία είχε κλείσει τα σύνορά του).  Η απάντηση και  σ΄αυτό  το ερώτημα είναι πως   η «κυβέρνηση το βουνού»  και οι «Καπεταναίοι» γνώριζαν για τη δυνατότητα διαφυγής και σωτηρίας των Ανταρτών.  Και πώς να μην τα γνώριζαν!

3. Γνώριζαν οι επικεφαλής των δυνάμεων του Δημοκρατικού Στρατού , τουλάχιστον στα ανώτατα κλιμάκια,  για τη συμφωνία της Γιάλτας και πως ο κόσμος είχε ήδη μοιραστεί  από το 1945, οριστικά πια  και αμετάκλητα;  Γνώριζαν πως η Ελλάδα είχε αποφασιστεί και με την υπογραφή του Στάλιν να παραμείνει οριστικά στο στρατόπεδο της Δύσης;   Ασφαλώς το γνώριζαν. Αυτό έλειπε. Δεν ήξεραν ο Ζαχαριάδης, ο Μάρκος Βαφειάδης  οι άλλοι κομμουνιστές ηγέτες   για η συνάντηση  των τριων ηγετών και τη μοιρασιά του κόσμου; Αστεία πράγματα. Φυσικά  γνώριζαν τα πάντα και μάλιστα με κάθε λεπτομέρεια.

Και τώρα το μεγάλο  και  αναπόφευκτο ερώτημα μετά από όσα  είπαμε:

ΓΙΑΤΙ   ΟΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ, ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ, ΟΙ ΕΓΓΛΕΖΟΙ  , Η ΗΓΕΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ  «ΚΕΦΑΛΕΣ»   ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,  Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ,  Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ,Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ,  ΑΦΟΥ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ,  ΠΡΟΧΩΡΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΦΟΝΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΟ-ΒΙΤΣΙ; ΓΙΑΤΙ  ΕΞΟΛΟΘΡΕΨΑΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ  ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΟΡΠΗΣΑΝ-ΕΞΟΡΙΣΑΝ  ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΕΣ ΠΡΩΤΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΤΙΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΙΣ  ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ “ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ”;

Κρίσιμο και αμείλικτο,  το ερώτημα. Γιατί συνέβη χωρίς (φαινομενικά)  λόγο αυτή η τραγική «γενοκτονία» και η εξορία Ελλήνων στα πέρατα της οικουμένης;  Γιατί διεπράχθη ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ελληνική ιστορία;

Η δική μας ιστορική απάντηση  (τεκμηριωμένη και  από  ατελείωτες  ώρες συζητήσεων και  ανταλλαγής απόψεων με πολλούς συνετούς  πρωταγωνιστές και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών της περιόδου εκείνης)  είναι τούτη:

Στη Διάσκεψη της Γιάλτας αποφασίστηκε (σιωπηρά ή όχι,δεν έχει σημασία) να προχωρήσει ο στρατός της Ελλάδας  σε «γενοκτονία» των Ελλήνων Ανταρτών και την ολοσχερή εξαφάνισή τους από τη χώρα. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να υπάρχει σε μια χώρα της Δύσης μια τέτοια  «ανοιχτή πληγή» . Χιλιάδες οι  ενεργοί  κομμουνιστές, οι οποίοι,  αν έμεναν  στη χώρα,  πέρα από το συνεχή κίνδυνο της εξέγερσης και των άλλων ενεργειών λαϊκής βίας,  ακόμα και σε περίοδο ειρήνης, έστω και αν κατέθεταν τα όπλα , θα ήταν και μέγας ο κίνδυνος του προσηλυτισμού μεγάλων  λαϊκών μαζών, ώστε  σε   εκλογικές αναμετρήσεις, θα μπορούσαν να ανατρέψουν ακόμα και τις συμφωνίες  της Γιάλτας και να προκύψει  μια αριστερή κυβέρνηση από τις κάλπες. (Κόντεψε να συμβεί  αυτό αργότερα).

Στη Γιάλτα «ερρίφθη ο κύβος». ΣΤΑΛΙΝ, ΤΣΩΡΤΣΙΛ, ΡΟΥΣΒΕΛΤ συν-αποφάσιαν να εξοντωθούν τα επόμενα χρόνια οι ΄Ελληνες κομμουνιστές  και όσοι  κατάφερναν να επιβιώσουν  να εκδιωχθούν από τη χώρα και να ζητήσουν καταφύγιο στο σοβιετικό μπλοκ . Να εκριζωθεί και να παύσει να υφίσταται κάθε κίνδυνος κομμουνιστικός στην Ελλάδα. ΝΑ (ΕΚ)ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΑ…ΜΙΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ!

΄Ετσι κι έγινε.  Στη Γιάλτα μπήκε σε εφαρμογή  το σχέδιο  «γενοκτονία» των Ελλήνων  Ανταρτών. Και πραγματοποιήθηκε  στο «δεύτερο» λεγόμενο «αντάρτικο»  και  τον Αύγουστο του 1949 στο Γράμμο και το Βίστι.   Σε αγαστή συνεργασία οι Σοβιετικοί, οι “κεφαλές” των Ελλήνων Κομμουνιστών,  οι Αμερικανοί και ο Βασιλιάς Παύλος έστειλαν χιλιάδες  εξεγερμένους ΄Ελληνες επαναστάτες «ως πρόβατα επί σφαγήν» στις μάχες του Γράμμου και του Βίτσι.΄Οσοι Αντάρτες  διασώθηκαν, διέφυγαν στη Γιουγκοσλαβία,αφού ο αισχρός  Τίτο είχε φροντίσει να ανοίξει τα σύνορα σε συνεννόηση με τους Αμερικανούς και τον ΄Ελληνα Βασιλιά  και να προχωρήσει στη σύλληψη και τη φυλάκιση των διασωθέντων κομμουνιστών, που κατέφυγαν στα εδάφη της Γιουγκοσλαβίας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

ΣΤΑΛΙΝ , ΤΣΩΡΤΣΙΛ, ΡΟΥΣΒΕΛΤ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ , ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ  ΑΝΤΑΡΤΩΝ.  Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ.Η   ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, διέπραξαν  ΕΓΚΛΗΜΑ  ΚΑΘΟΣΙΩΣΗΣ. Πραγματική σφαγή, «γενοκτονία»!  Συναποφάσισαν, συνεκτέλεσαν  και εξόρισαν την αφρόκρεμα των αγνών,  ιδεολόγων των Ελλήνων κομμουνιστών , που έδωσαν τον «υπέρ πάντων αγώνα»,  για να γίνει η Ελλάδα,ο  ο κόσμος ολόκληρος καλύτερος.

Αθάνατοι !