1. ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Κορωνοϊός: Ελληνας στη Σουηδία εξηγεί γιατί κυνικά εκεί δεν παίρνουν μέτρα και περιγράφει πώς έμεινε εκτός επειγόντων με 39,5 πυρετό
Με μια ανάρτηση με την οποία εξιστορεί την εμπειρία του ως ασθενής κορωνοϊού, ένας Έλληνας που ζει στη Σουηδία, αποδομεί το μοντέλο της χώρας και συμβουλεύει «να μην υποτιμούμε την Ελλάδα».
Ο Έλληνας, μόνιμος κάτοικος Στοκχόλμης, περιγράφει τη συνεχή αγωνία που είχε για όσες μέρες ασθενούσε, την πλήρη απουσία του σουηδικού συστήματος υγείας και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι ασθενείς και κυρίως αυτοί που είναι μικρότερης ηλικίας.
Κορωνοϊός: Η ανάρτησή του Έλληνα
«Δύο εβδομάδες που έφτασαν ώστε οποία αγάπη και θαυμασμό είχα για το Σουηδικό κράτος να την εκμηδενίσουν», γράφει και περιγράφει τη μόνη φορά που «έσπασε» και έβαλε τα κλάματα.
«Να είμαι λοιπόν πάλι έξω. Όχι από το νοσοκομείο. Από το σπίτι μου. Δεν είμαι καν ένα καταγεγραμμένο επίσημα περιστατικό για το Σουηδικό κράτος. Είμαι ένας από τους ανώνυμους πάσχοντες που είτε επιβιώνουν είτε πεθαίνουν αβοήθητοι στο σπίτι τους. Δύο εβδομάδες μάχη με τον κορωνοιό. Υψηλός πυρετός, βήχας, πόνοι στο σώμα, σπασμοί. 14 μέρες συνεχούς αγωνιάς. Δίπλα η Karin σε κάθε δύσκολη στιγμή μου. Κρατούσε το χέρι μου και αποκοιμόταν δίπλα μου. Δύο εβδομάδες που έφτασαν ώστε οποία αγάπη και θαυμασμό είχα για το Σουηδικό κράτος να την εκμηδενίσουν.
Μία χώρα που είναι τυλιγμένη με τον μύθο του κράτους που μάχεται ανά το κόσμο για τις ανθρώπινες αξίες καταδικάζει σε θάνατο οτιδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην οικονομική του ανάπτυξη.
Αυτό που μου έκαναν οι υπάλληλοι αυτού του κράτος, το ιατρονοσηλευτικο προσωπικό τους, όταν ζήτησα την βοήθεια τους την 11η μέρα εύχομαι να μην το πάθει άλλος άνθρωπος αλλά εύχομαι οι ίδιοι να ζήσουν τα χειρότερα και να ψοφήσουν σαν αδέσποτα σκυλιά στον δρόμο όπως κόντεψα εγώ όταν με ξεφόρτωσαν στον δρόμο έξω από την κλειδωμένη πόρτα των επειγόντων περιστατικών με 39.5 πυρετό και μια υπόσχεση ότι έρχονται να με πάρουν μέσα. Ποτέ δεν ήρθαν και παρέμεινα 45 λεπτά στο έλεος του κρύου ανέμου. Είχα για αυτούς την Πανώλη του Μεσαίωνα. Είχα όμως λάδι ακόμα στο καντήλι μου. Καθίκια..
Δεν θέλω να κάνω τον γενναίο όμως η αλήθεια είναι ότι μετά από αρκετές εμπύρετες ήμερες δεν φοβόμουν για την ζωή μου. Τακτοποίησα τις οικονομικές μου υποχρεώσεις, μετέφερα τα χρήματα σε μέλη της οικογενείας μου ώστε αν δεν υπάρξει καλή έκβαση να μην έχουν άλλα στο κεφάλι τους. Έδινα τον αγώνα μου και ότι προκύψει.. Μια φορά μόνο έβαλα τα κλάματα. Όταν η σύντροφος μου μου είπε για έναν 35χρονο πάτερα τριών παιδιών όπου πήγε το ασθενοφόρο στο σπίτι το οποίο μάλιστα κάλεσε η σύζυγός του για δεύτερη φορά και τους είπαν ότι δεν θα τον παν στο νοσοκομείο γιατί δεν είναι γέρος και είναι δυνατός και θα τα καταφέρει. Την άλλη μέρα πέθανε. Για αυτόν τον άνθρωπο έκλαψα. Οχι για μένα. Για έμενα δάκρυ δεν έχυσα. Η σύντροφος μου ναι. Εγω όχι. Οργή ένιωθα και νιώθω ολο αυτόν τον καιρό. Οχι φόβο. Οργή διότι το ανεπτυγμένο κατά τα άλλα αυτό κράτος με την προσδοκία της ολοένα και μεγαλύτερης ανάπτυξης έχει χάσει αυτό που ονομάζεται ανθρωπισμός και υπερισχύει η βαρβαρότητα που συντροφεύουν τα οικονομικά διαγράμματα.
Το Σουηδικό μοντέλο λοιπόν. Η σύντροφος μου δουλεύει σαν νοσοκόμα σε νοσοκομείο. Δεν την είχαν καν ενημερώσει ότι οι ασθενείς της ήταν ύποπτοι για κορωνοϊό. Όταν εγώ κόλλησα με αντιμετώπισαν σαν λεπρό. Όπως σας λέω. Σαν λεπρό. Το Σουηδικό μοντέλο είναι το εξής. Μας συμφέρει μακροπρόθεσμα οικονομικά να πάρουμε μέτρα; Όχι. Θα μας κοστίσει πολύ περισσότερο αν προσπαθήσουμε να περιορίσουμε την εξάπλωση. Όλα τα παιδιά σχολείο λοιπόν. Τώρα το αν κολλήσουν μετά τους γονείς και τους παππούδες ααααα εκεί είναι θέμα ατομικής ευθύνης. Και βεβαία θα πάνε σχολείο. Πως αλλιώς ο μπαμπάς και η μαμά θα πάνε στην δουλειά τους. Η αξία της ανθρωπινής ζωής δεν είναι δυνατόν να κοστολογηθεί. Το ποσό που δίνουν για συντάξεις και την υποστήριξη των ασθενών έχει γνωστό κόστος. Όπως και το αβάσταχτο κόστος του να πάρουν μετρά. (Αβάσταχτο. Που όμως η Ελλάδα των μνημονίων το δέχτηκε για να σώσει τους πολίτες της). Αν βάλεις λοιπόν τα έξοδα που θα προκύψουν από περιοριστικά μετρά δεν τους βγαίνει με τίποτα. Άσε τους να πεθάνουν λοιπόν. Λέει ο πίνακας λοιπόν ότι στην Σουηδία έχουμε σήμερα περίπου 9000 περιστατικά και πεθάναν 800. Αμ δε, έμενα δεν με έχουν μεσα. Όπως και αυτούς που πεθαίνουν στα σπίτια τους. Test? Τι λες τώρα. Δεν έχει νόημα. Ασε που χαλάει και την στατιστική εικόνα τους προς τα έξω. Το ίδιο είναι 9000 και το ιδιο είναι 60000?. Οχι δα μην τρελαθούμε. Το ίδιο 800 θάνατοι αντί 5000? Φυσικά όχι. Ας μην χαλάσουμε λοιπόν το image του κράτους, Κάνουν καλά την δουλειά τους οι εδώ αρχές.
Να αγαπάμε την Ελλάδα. Να μην μιλάμε υποτιμητικά για αυτήν. Δεν έχουμε τα χρήματα των πλουσίων ευρωπαιων αλλα έχουμε φιλότιμο και ανθρωπιά. Εν έτη 2020 ακόμα διδάσκουμε πολιτισμό».
****
Αγαπητέ, ΄Αλεξ,
τίποτα στη ζωή δεν είναι “άσπρο- μαύρο”. Το καπιταλιστικό σύστημα είναι ίδιο,πάντα και παντού. Υπάρχουν μόνο…αποχρώσεις. Και εν προκειμένω του… μαύρου.Τέτοιο χρώμα έχει ο καπιταλισμός. Και η “Αγορά” της Αγγλίας και της… Ελλαδίτσας σου, που θαυμάζεις, δεν είναι πιο μαλακός από της Σουηδίας. Το κοινωνικό κράτος είναι εχθρός του καπιταλισμού. Τα είπε ωραία και θαυμάσια ο Μαρξ και οι άλλοι διανοητές της Αριστεράς.
Θα σου διηγηθώ κι εγώ τη δική μου εμπειρία από τη χώρα μας, σ΄αυτή που γεννηθήκαμε και που εσύ σεμνύνεσαι πως “έχει φιλότιμο και ανθρωπιά και εν έτει 2020 διδάσκουμε πολιτισμό” σε εκείνους που, όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες , οι πρόγονοί τους οι Βίκινγκ, εκεί πάνω… κρέμονταν από τα δέντρα.
Πριν λίγες εβδομάδες εδώ, λοιπόν , είχα ενημερώσει κι εγώ τους φίλους πως το πιθανότερο είχα κολλήσει τον κ@λοϊό, εκεί κάπου αρχές Φλεβάρη. Τότε ακόμα εδώ στη Ελλαδίτσα σου , ψάχνανε οι γιατροί στο…google να μάθουν τι ήταν αυτό το πράμα που χτύπησε την Κίνα.
Για να μη γράφω πολλά. Είχα κι εγώ τα δικά σου συμπτώματα. Οι κόρες μου είχαν τρομάξει, όταν άκουσαν εκείνο τον πρωτοφανή βήχα, πνιγόμουν, δεν μπορούσα να κλείσω μάτι. ΄Ασε ο πυρετός. Και αποφάσισα, μετά από πίεση, να πάω για εξέταση στο Κέντρο Υγείας Ψαχνών. Και έπεσα, ευτυχώς, σε σε καλή γιατρό, στη δική σου τη Σουηδία, μάλιστα, σπουδαγμένη. Με εξέτασε με πολλή προσοχή, έτσι που δεν πιστεύω πως εξετάζουν ΄Ελληνες γιατροί. Καμιά ολόκληρη ώρα!Κοίτα τώρα διαφορά σε κρατικό σύστημα αλλά και σε ανθρώπους.
Μου έγραψε,που λες, η κοπέλα ένα συνδυασμό αντιβίωσης. Γερές δόσεις. Επειδή, όμως, δεν είχα τον ΑΜΚΑ μου , ήταν αργά και δεν έβρισκα και φαρμακείο, συνεννοηθήκαμε να ξαναπεράσω αύριο να μου γράψουν τα φάρμακα.
΄Οντως , την άλλη μέρα μεσημέρι ,πήγα πάλι με το ζόρι στο Κέντρο,μια και δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδα μου. Και τί μου λέει ο εφημερεύων γιατρός; “Πέρασε η ώρα, μέχρι 13.00 γράφουμε φάρμακα, αύριο έλα να στα γράψουμε”. -Μα, του λέω, μια σφραγίδα στην ουσία θέλω, να τα φάρμακα γραμμένα από τη συνάδελφό σου. Ανένδοτος. “Να έρθεις σε εκείνη”, μου το ξέκοψε.
Του είπα την κατάστασή μου, με έβλεπε άλλωστε, αλλά, εκεί, μην παραβεί το ωράριο που είχαν ορίσει οι συνδικαλιστές. Μη χαλάσει την πιάτσα. (Ερώτηση με την ευκαιρία. ΄Εχουν τέτοια ωράρια οι γιατροί στη Σουηδία (09.00-13.00) να συνταγογραφούν; Κι ακόμα, υπάρχουν φαρμακεία εκεί ,που Δευτέρα, Τετάρτη, απόγευμα είναι κλειστά και Σάββατο-Κυριακή όλη μέρα; ΄Οχι, βέβαια, ξέρω πολύ καλά τα ωράριά τους. Και όχι μόνο στη Σουηδία. Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Και μιλάμε γα φαρμακεία, όχι για …παλιατζίδικα).
Του πέταξα, λοιπόν, του γιατράκου στη μούρη τα “χαρτιά” μου, του έριξα ένα γερό χ@σιμο και σηκώθηκα κι έφυγα ,τρεκλίζοντας. Πήγα στο φαρμακείο, έσκασα, ακέραια χωρίς συμμετοχή, όσα έσκασα, για να αγοράσω (αλμυρές τιμές) τις αντιβιώσεις και έκανα τη δουλειά μου. Αν δεν είχα λεφτά,θα έπρεπε να περιμένω να έρθει η άλλη ημέρα, να μαζέψω πάλι δυνάμεις, αν δεν είχα πεθάνει, για να πάω 09.00-13.00 στον κακομαθημένο, συνδικαλιστή δημόσιο υπάλληλο, να μου γράψει τα φάρμακα που δικαιούμαι, αφού 30 ολόκληρα χρόνια, πλήρωνα ανελλιπώς ιατροφαρμακευτική ασφάλεια (που δεν έχω, βέβαια, ούτε δόντι δεν μπορώ να σφραγίσω) κι όλα τα φύλλα του βιβλιαρίου μου είναι “άσπρα” από αναρρωτικές άδεις και φάρμακα.
Οπότε, αδερφέ και πατριωτάκι μη μου λες για Σουηδία. Την ξέρουμε. Μέρα- νύχτα με την Ελλάδα. Σε όλα.
Ναι, δε λέω , στο θέμα του ιού λειτούργησαν κι εκεί, όπως πολλές καπιταλιστικές χώρες. Παράδειγμα η Αμερική και η Αγγλία. Αλλά και η Ελλάδα, μην ακούς την προπαγάνδα του Κούλη και των αχυρανθρώπων του.
22 Μάρτη, 18.00, έφτασα από εξωτερικό στο Βενιζέλο. Περνούσαν μέσα τα στίφη ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΛΕΓΧΟ. Μαζί και ένα μεγάλο τσούρμο τσάρτερ από Αγγλία. Πόσοι θα ήταν τα κρούσματα απ΄αυτούς; Κανένας, λέμε, έλεγχος, 3 βδομάδες πριν από σήμερα!
Μην ακούς τον αστείο Τσιόδρα τον… Ψάλτη, τι λέει. Κανένα μέτρο δεν πήραν . Και όταν τα πήραν, ήταν αργά, αποσπασματικά και άχρηστα. Εξ ου και 100 νεκροί χωρίς λόγο. Από τύχη δεν υπήρξαν περισσότεροι. Πέρα από το ξετίναγμα της οικονομίας. ΄Αλλο ένα έγκλημα της σκληρής καπιταλιστικής Δεξιάς.
Και πρόσεξε τι είπες. ΄Εβαζαν στη Σουηδία με σειρά βαρύτητας περιστατικών στα Νοσοκομεία. Εδώ όχι. Αντίθετα, έβαζαν στις ΜΕΘ τους νεότερους και όσους είχαν “μέσον” Νεοδημοκρατικό. Αν ήσουν “οπαδός” , είχες προτεραιότητα. Κι αν ήσουν…Πακιστανός ή “Γύφτος”, ουαί κι αλίμονο, “έτρωγες πόρτα”. Εκεί τρως από πουθενά πόρτα, αν είσαι ΄Ελληνας, Μαροκινός ή Ρώσσος;
Οι “γέροι” στην Ελλάδα είναι αναλώσιμοι, στη Σουηδία όχι. Αυτό σημαίνει ανθρωπισμός και όχι αυτό που λες εσύ. Εδώ ο ηλικιακός ρατσισμός έγινε φυλετικό χαρακτηριστικό πια.. Ξέρες τί λένε ο περισσότεροι ΄Ελληνες πιτσιρικάδες; Ε, καλύτερα να μας αδειάζουν τη γωνιά οι γέροι, να συνέλθουν και οι συντάξεις! Και το λένε για 50άρηδες και 60άρηδες!
Αυτή είναι η Ελλάδα που… διδάσκει πολιτισμό και ανθρωπιά ,όπως λες εσύ.
Και πού είσαι; Είναι τροπή να μιλάς έτσι για μια χώρα σαν τη Σουηδία, που είναι πρότυπο κράτους, αντιρατσισμού, πολιτισμού και ανθρωπισμού.
Να μάθεις να ξεχωρίζεις τα προσωπικά σου. Μη γενικεύεις.
Και μη “ρίχνεις νερό στο μύλο” του Κούλη. Είναι ό,τι χειρότερο υπήρξε για τη χώρα να είναι αυτός πρωθυπουργός τέτοιες ώρες.
Θυμίσου αυτό μόνο.΄Ερχονται σκληρές ημέρες για την ελληνική οικονομία.Και όχι από τον Κορόνα ,όπως θα ισχυριστούν οι παλιάνθρωποι στην κυβέρνηση. Από την ανικανότητά τους να διαχειριστούν την κατάσταση της οικονομίας από πριν. Πέρα από τα μέτρα που δεν έλαβαν για τον ιό, όταν έπρεπε. Θυμίσου το αυτό.
2. ΒΟΜΒΑ από Ιταλό Καθηγητή Ιατρικής: «Δεν πεθαίνουν όλοι αυτοί από κορωνοϊό» !
Υπάρχει μια αβεβαιότητα γύρω από τον τρόπο που ο νέος κορονοϊός SARS-CoV-2 σκοτώνει ορισμένους ασθενείς.
Είναι πάντα ο ίδιος ο ιός η αιτία ή τελικά η υπεραντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς απέναντι στον ιό είναι αυτή που κατακλύζει τα όργανα του; Η απάντηση δεν είναι πάντα προφανής, καθώς συχνά φαίνεται να συμβαίνουν και τα δύο, πράγμα που δυσκολεύει τη δυνατότητα των γιατρών να θεραπεύσουν ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση.
Τα έως τώρα κλινικά δεδομένα, σύμφωνα με το διεθνούς κύρους επιστημονικό περιοδικό «Nature», δείχνουν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα παίζει ρόλο στην επιδείνωση της υγείας και τελικά στο θάνατο ορισμένων ασθενών με νόσο Covid-19. Αυτό έχει ωθήσει τους γιατρούς να δοκιμάσουν φάρμακα και «κοκτέιλ» φαρμάκων που καταστέλλουν την ανοσιακή αντίδραση του οργανισμού. Όμως μερικά από αυτά τα φάρμακα μπορεί να γυρίσουν «μπούμερανγκ», στην πραγματικότητα εξασθενώντας την ικανότητα του σώματος να μάχεται τον ιό.
«Δεν μπορείς να βγάζεις νοκ-άουτ το ανοσοποιητικό σύστημα ακριβώς στη στιγμή που καταπολεμά μια λοίμωξη», σύμφωνα με τον ανοσολόγο και επικεφαλής επιστήμονα της εταιρείας IGM Biosciences της Καλιφόρνια. Από την άλλη, όπως λέει ο αναισθησιολόγος-εντατικολόγος Κένεθ Μπέιλι του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, «οι γιατροί βλέπουν τους ασθενείς να χειροτερεύουν μπροστά στα μάτια τους, έχουν έτσι πολύ ισχυρό κίνητρο να δοκιμάσουν οποιαδήποτε θεραπεία νομίζουν ότι μπορεί να έχει αποτέλεσμα».
Εξ αρχής μερικές από τις πρώτες μελέτες ασθενών με Covid-19 στην Κίνα έδωσαν ενδείξεις πως δεν είναι μόνο ο ιός που καταστρέφει τους πνεύμονες οδηγώντας τελικά στο θάνατο, αλλά παράλληλα μια ανοσιακή υπεραντίδραση απέναντι στον άγνωστο «εισβολέα» μπορεί επίσης να επιδεινώσει την κατάσταση μερικών ασθενών και να τους σκοτώσει. Μερικοί άνθρωποι σε κρίσιμη κατάσταση έχουν στο αίμα τους πολύ υψηλά επίπεδα των πρωτεϊνών κυτοκινών, οι οποίες πυροδοτούν μια «μανιασμένη» αντίδραση της άμυνας του οργανισμού.
Ιδίως μια μικρή αλλά ισχυρή σηματοδοτική πρωτεΐνη, η ιντερλευκίνη-6 (IL-6), ενεργοποιεί τα «όπλα» του ανοσοποιητικού συστήματος, μεταξύ των οποίων τα μακροφάγα κύτταρα. Αυτά με τη σειρά τους πυροδοτούν φλεγμονή και μπορούν να κάνουν ζημιά στους πνεύμονες. Η μαζική παραγωγή κυτοκινών, γνωστή και ως «καταιγίδα κυτοκινών», συμβαίνει και σε άλλους ιούς όπως ο HIV.
Μια λύση είναι ένα φάρμακο που μπλοκάρει τη δράση της IL-6 και μειώνει τα μακροφάγα στους πνεύμονες των ασθενών με Covid-19. Τέτοια φάρμακα, οι αναστολείς της IL-6, ήδη υπάρχουν για τη θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και άλλων παθήσεων. Ένα από αυτά, το φάρμακο Actemra (tocilizumab) της ελβετικής φαρμακοβιομηχανίας Roche, έχει εγκριθεί στην Κίνα για τη θεραπεία ασθενών με κορονοϊό. Ερευνητές ανά τον κόσμο επίσης το δοκιμάζουν, όπως και άλλα παρεμφερή φάρμακα.
Παράλληλα όμως, αρκετοί γιατροί που μάχονται κατά της Covid-19, σύμφωνα με τον ανοσολόγο-ογκολόγο Τζέιμς Γκάλεϊ του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ, έχουν στραφεί στα στεροειδή φάρμακα, τα οποία καταστέλλουν όχι μόνο την ιντερλευκίνη, αλλά ευρύτερα το ανοσοποιητικό σύστημα.
Το πρόβλημα είναι ότι τα στεροειδή (γνωστά επίσης ως γλυκοκορτικοειδή ή κορτικοστεροειδή) και μερικά άλλα φάρμακα που δρουν με πιο γενικό τρόπο, μπορεί να βάλουν «φρένο» στην ικανότητα του σώματος να αντιστέκεται στον κορονοϊό, καθώς δεν μπλοκάρουν μόνο τα μακροφάγα, αλλά επίσης τα ζωτικά λεμφοκύτταρα CD4 (εκκινούν την ανοσιακή αντίδραση) και CD8 (οι «φονιάδες» που καταστρέφουν τα μολυσμένα κύτταρα πιο αποτελεσματικά από τα μακροφάγα).
Τα στεροειδή και άλλα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα ήδη δοκιμάζονται κατά του κορονοϊού. Τον Μάρτιο ερευνητές στη Βρετανία ξεκίνησαν την τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή Recovery που θα αξιολογήσει, μεταξύ άλλων, το συνθετικό γλυκοκορτικοειδές δεξαμεθαζόνη (dexamethasone) σε ασθενείς με Covid-19. Ανησυχία εξέφρασε ήδη η ρευματολόγος Τζέσικα Μάνσον του Νοσοκομείου του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), επειδή σε προηγούμενες επιδημίες από συγγενικούς κορονοϊούς τα στεροειδή φάρμακα δεν είχαν εμφανίσει κάποιο αξιόλογο όφελος, ίσως μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις να καθυστέρησαν την ίαση των ασθενών.
Η μελέτη Recovery θα δοκιμάσει τα στεροειδή και άλλα φάρμακα σε ασθενείς με Covid-19 προτού φθάσουν αυτοί σε κρίσιμη κατάσταση. Ο επικεφαλής της κλινικής δοκιμής δρ Πίτερ Χόρμπι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης επεσήμανε ότι η χορήγηση της δεξαμεθαζόνης θα γίνει σε χαμηλές δόσεις και ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συμβουλεύει να γίνουν τέτοιες μελέτες.
Ένας συνδυασμός βλάβης τόσο από έναν ιό όσο και από την ανοσιακή αντίδραση του ασθενούς δεν είναι ασυνήθιστος, σύμφωνα με τον ανοσολόγο Ράφι Αχμέντ του Πανεπιστημίου Έμορι της Ατλάντα των ΗΠΑ. Στην περίπτωση του κορονοϊού, όπως λέει, «είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ποιο ποσοστό οφείλεται στον ιό και ποιο στην ανοσιακή αντίδραση. Αλλά σχεδόν πάντα είναι ένας συνδυασμός και των δύο».
Συνεπώς, κατά τον ίδιο, η λύση θα είναι μια συνδυαστική θεραπεία, όπως ένας αναστολέας της IL-6 που δεν καταστέλλει πλήρως την ανοσιακή αντίδραση, μαζί με ένα αντιικό φάρμακο που στοχεύει άμεσα στον κορονοϊό.
***
Κι εμείς εδώ που δεν είμαστε γιατροί, αυτό λέγαμε. Ούτε οι μισοί θάνατοι που δηλώθηκαν …κορονοϊκοί, είναι τέτοιοι. ΄Οταν έχεις καρκίνο και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο , ή η καρδιά είναι σμπαράλια και σε χτυπήσει ο ιός, από ποια αιτία πεθαίνεις;
Θα τα πουν σύντομα αυτά οι ειδικοί,που σιωπούν .Τώρα μιλούν οι “ειδικοί” Καραγκιόζηδες, οι αχυράνθρωποι των κυβερνήσεων και οι βεντέτες. Και φυσικά οι περί παντός επιστητού ομιλούντες και γράφοντες …κοντυλόφοροι.
Τόσα μαζεμένα ψέματα σε συνδυασμό συνεργασίας απάτης Τύπου και Κυβερνήσεων δεν έχει ξαναγίνει. Σύντομα, όμως , θα πάνε οι καταργάρηδες στον πάγκο τους.
3. Επιστολή 60 ευρωβουλευτών για την αναστολή ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε 6 χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης
προς τους Προέδρους και Πρωθυπουργούς έξι κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης –Ρουμανία, Λετονία, Εσθονία, Μολδαβία, Αρμενία, Γεωργία– αναφορικά με την απόφασή τους να προχωρήσουν στην αναστολή θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγγυήσεων, όπως ορίζονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου,
Σημειώνεται πως οποιαδήποτε παρέκκλιση από τις θεμελιώδεις εγγυήσεις που παρέχει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου προβλέπεται στο Άρθρο 15 μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις και συγκεκριμένα: «Σε καιρό πολέμου ή άλλης δημόσιας έκτακτης ανάγκης που απειλεί τη ζωή του έθνους, οποιοδήποτε Υψηλό Συμβαλλόμενο Μέρος μπορεί να λάβει μέτρα παρέκκλισης από τις υποχρεώσεις του» βάσει της Σύμβασης «στο βαθμό που απαιτείται από τις επείγουσες ανάγκες της κατάστασης, υπό τον όρο ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι ασυμβίβαστα με άλλες υποχρεώσεις του διεθνούς δικαίου».
Στην επιστολή τους οι ευρωβουλευτές επισημαίνουν πως «δεν υπάρχει, απολύτως, καμία δικαιολογία για τη λήψη τέτοιων δυσανάλογων μέτρων». «Η ενεργοποίηση του άρθρου 15 κρίνεται απαραίτητη μόνο, εάν τα κράτη μέλη σχεδιάζουν να εφαρμόσουν μέτρα που δεν καλύπτονται από τη Σύμβαση» γεγονός το οποίο στην προκειμένη περίπτωση δεν ισχύει και δεν έχει αιτιολογία εφαρμογής, δεδομένου ότι «τα περισσότερα από τα μέτρα που έχουν, ήδη, ληφθεί από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης καλύπτονται, ήδη, από τη Σύμβαση».
Επιπλέον, η απόφαση από ορισμένα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης να ενεργοποιήσουν το άρθρο 15 «είναι εξαιρετικά ανησυχητική, καθώς μπορεί να δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο για το μέλλον και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ολοκληρωτικά καθεστώτα για την καταστολή θεμελιωδών δικαιωμάτων» υπογραμμίζουν οι ευρωβουλευτές και καλούν τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης -Ρουμανία, Λετονία, Εσθονία, Μολδαβία, Αρμενία, Γεωργία- «να ενεργήσουν άμεσα και να μην σπεύσουν να αναστείλουν τις θεμελιώδεις εγγυήσεις που παρέχει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου».
«H ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα θεμελιώδη δικαιώματα πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο των προσπαθειών μας για να ανταποκριθούμε στην κρίση του κορονοϊού και όλα τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης πρέπει να επιδείξουν μια παραδειγματική συμπεριφορά σε αυτό το θέμα», αναφέρουν κλείνοντας την επιστολή τους οι συνυπογράφοντες ευρωβουλευτές.
***
΄Ηταν μια καλή πρόβα. Οι εξουσίες σε αγαστή και καρποφόρα συνεργασία και ,το σπουδαιότερο, χωρίς βία, καταστολή, όπλα,τανκς, ούτε συνέπειες για τους φορείς, κατάργησαν συντάγματα, καταπάτησαν δικαιώματα ατομικά ξεφτίλισαν κάθε έννοια δικαίου.
Και θα το ξανακάνουν, αν δεν τους σταματήσουμε. Με άλλους “ιούς”,που θα επινοήσουν.
4. Covid-19: Ξεπέρασαν το 1,85 εκατ. τα κρούσματα παγκοσμίως
5. Πέθανε ο Περικλής Κοροβέσης
΄Εφυγε το Σάββατο από τη ζωή ο γνωστός συγγραφέας και ακτιβιστής Περικλής Κοροβέσης.
Ο Περικλής Κοροβέσης πέθανε σε ηλικία 79 ετών, μετά από νοσηλεία σε νοσοκομείο. Ο Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής, ακτιβιστής και πολιτικός της αριστεράς είχε γεννηθεί το 1941 στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας.
Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε μαθήματα των Πιερ Βιντάλ-Νακέ, Μαρσέλ Ντετιέν, Κορνήλιου Καστοριάδη και άλλων στο Παρίσι.
Μετείχε από μικρή ηλικία στο κίνημα της αριστεράς και επί χούντας φυλακίστηκε και εξορίστηκε.
Το πρώτο και πιο γνωστό του βιβλίο είναι οι Ανθρωποφύλακες (1969), όπου περιγράφονται τα βασανιστήρια στα οποία προέβαινε η Χούντα των Συνταγματαρχών, αποτυπώνοντας και την προσωπική του εμπειρία.
Αρχικά κυκλοφόρησε κρυφά, αλλά αργότερα μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Έκτοτε δημοσίευσε και άλλα βιβλία, όπως η Αριστερή Ανακύκλωση, οι Παράπλευρες καθημερινές απώλειες, οι Γυναίκες ευσεβείς του πάθους, Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, Στο κέντρο του περιθωρίου και άλλα. Εκτός από πεζά, συνέγραψε και θεατρικά έργα (π.χ Tango Bar), αλλά και παιδικά.
Εργάστηκε ως αρθρογράφος στις εφημερίδες Ελευθεροτυπία, Η Εποχή και στην Εφημερίδα των Συντακτών ενώ συνεργάστηκε και με διάφορα περιοδικά, πολιτικά ή λογοτεχνικά, όπως η Γαλέρα.
Το 1998 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, με το συνδυασμό του Λέοντα Αυδή (ΚΚΕ) και αργότερα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο ξεκίνημα του. Το 2007 εκλέχθηκε στην Α΄περιφέρεια Αθηνών και μετείχε στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής που ήταν μέλος της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας για τη φιλία και συνεργασία με τα κοινοβούλια της Γεωργίας, Νότιας Αφρικής και Σουηδίας. Το 2009 αποχώρησε από το κόμμα.
****
Υ.Γ
1.΄Εκανε και ο Περικλής τα λάθη του. Θα μου πεις, ποιος είναι αλάνθαστος; Ούτε ο θεός ο ίδιος. Να για παράδειγμα. ΄Εφτιαξε “Παράδεισο” για τους “Κοροβέσηδες” και “Κόλαση” για τους “ανθρωποφύλακες” απανταχού της γης; Μέγα λάθος του.
2.Να θυμίσουμε πως ο ακτιβιστής Κοροβέσης υπήρξε και ο συνήθης ύποπτος ,ως αρχηγός της 17Ν. Μάλιστα, μια…φοβερή δημοσιογράφος και Σέρλοκ Χολμς , αμέμπτου παραπληροφορικής ηθικής, πέρα από ψώνιο, η Αγγελική Νικολούδη, τον είχε εμπλέξει στη δολοφονία Μπακογιάννη.
΄Ομορφος κόσμος ο δημοσιογραφικός….Αγγελικά πλασμένος!
Καλό ταξίδι ,Περικλή!
Aγέρωχος, ανεξάρτητος, ευγενής, τρυφερός, οξύνους
H ζωή του -έλεγε ο ίδιος- ήταν γεμάτη, παρότι την πέρασε σε απερίγραπτη φτώχεια. Ενας πνευματικός άνθρωπος, που πάλευε έως το τέλος για το μεροκάματο. Λίγους τέτοιους ανθρώπους συναντάμε στη ζωή μας όσοι στεκόμαστε τυχεροί. Πότε πρόλαβε να διαβάσει, να γράψει, να ταξιδέψει, να αγαπήσει, να ερωτευτεί, όπως οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος των γραμμάτων και της τέχνης;
Και όμως ο Περικλής, κινούμενος διαρκώς στα όρια της ανέχειας, πρόλαβε· κατόρθωσε να ανακαλύψει τον εαυτό του και τον κόσμο, χτίζοντας μια γερή και σπάνια προσωπικότητα, γεμάτη φίλους και τραγούδια, γοητευμένος από την Αριστερά, σαγηνευμένος από την αντιστασιακή δράση των ανθρώπων κατά των λογής τυράννων.
Για ηθοποιός ξεκίνησε, τυραννοκτόνος έγινε, αφού με το βιβλίο του «Οι ανθρωποφύλακες» (1969) ξεγύμνωσε και εξευτέλισε τη χούντα των συνταγματαρχών. Είχε προηγηθεί η παράνομη έξοδός του από τη χώρα το 1968 μαζί με την Κίττυ Αρσένη και η κατάθεση στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τη φρίκη στα κολαστήρια της χώρας. Η κατάθεση αυτή, μαζί και οι χειρόγραφες σημειώσεις του αποτέλεσαν το υλικό για το βιβλίο που εκδόθηκε την επόμενη χρονιά -και όπως είναι γνωστό έκανε πάταγο.
Ο Περικλής Κοροβέσης δεν επαναπαύθηκε στην απρόσμενη γι’ αυτόν επιτυχία του βιβλίου. (Να πω εδώ δυο λόγια για τη γραφή του: απέριττη, λιτή, συναισθηματικά ουδέτερη -λες και κάποιος τρίτος περιέγραφε τα βασανιστήρια που ο ίδιος υφίστατο!). Οποιος διαβάσει το βιβλίο και δεν μείνει άφωνος, σημαίνει ότι δεν το διάβασε. Στο αμέσως επόμενο πειραματίστηκε σε πρωτοποριακά είδη γραφής, επηρεασμένος βαθύτατα από τη θητεία του στις παραδόσεις των Γάλλων διανοουμένων Βιντάλ Νακέ και Ρολάν Μπαρτ στο Παρίσι, όπου μαζί με άλλους αντιστασιακούς είχε βρει καταφύγιο -φυσικά το αναγνωστικό κοινό δεν ανταποκρίθηκε. Ηθελε ακόμη να τρέφεται από μύθους και «ιερά τέρατα» της Αριστεράς -ο Περικλής δεν τους έκανε το χατίρι.
Λοιπόν, γι’ αυτόν τον άνθρωπο θέλω, τρέμοντας, να μιλήσω, έναν άνθρωπο που αρνήθηκε δόξα και πολιτικά αξιώματα και τάχθηκε ατράνταχτα στο πλευρό του απλού λαού· ο ίδιος ανδρώθηκε στις φτωχογειτονιές του Πειραιά, όπου κατέφυγε η οικογένεια από το Αργοστόλι, αρχές της δεκαετίας του ’50.
Λοιπόν, ξαναλέω -και θα το λέω συνεχώς- δεν έχω γνωρίσει πιο άδολο, πιο ευγενή και πιο γαλήνιο άνθρωπο στη ζωή μου, έναν πραγματικό αριστερό δηλαδή -και το λέω χωρίς κόνξες και τσιριμόνιες. Τον διέκρινε μια καταγωγική, λες, ευγένεια, ένας ευρωπαϊκός πολιτισμός, μια παραδοσιακή ελληνική κουλτούρα κι ένας διάχυτος ερωτισμός, δομημένος σε έναν εντυπωσιακό κοσμοπολιτισμό.
Ποιο ήταν το απόσταγμα όλων αυτών; Μια απερίγραπτη ανεξικακία, μια απέραντη αγάπη για την παρέα και τις γυναίκες, για τους απλούς εργαζόμενους και όλες τις μειοψηφίες, που διεκδικούσαν την ισότιμη παρουσία τους στην κοινωνία [στις κοινωνίες όλου του κόσμου]. Αγαπούσε τον κόσμο και ο κόσμος τού το ανταπέδιδε -τον αγαπούσε κι αυτός. Ακόμη: ένα υψηλό ήθος, μια αφοπλιστική ευγένεια. Βρέθηκαν πολλοί να τον ειρωνευτούν για μια δήθεν αθυροστομία του [αφορά κυρίως λέξεις και εκφράσεις που σχετίζονται με τα γεννητικά όργανα των δύο φύλων].
Ο Περικλής ήξερε ότι δεν υπάρχει χυδαία γλώσσα αλλά χυδαίοι άνθρωποι και ότι αυτοί που κρύβονται πίσω από γλωσσικούς καθωσπρεπισμούς είναι οι χειρότεροι υποκριτές και οι πραγματικά ανήθικοι -τίποτα στο ανθρώπινο σώμα δεν είναι ανήθικο, έλεγε. Ο Περικλής γνώριζε επίσης καλά ότι μπορείς να αφαιρέσεις από έναν λαό τη γλώσσα του και να τον υποδουλώσεις, δεν μπορείς όμως ποτέ, κανείς δεν μπορεί, να του αφαιρέσεις τη μουσική του, τα τραγούδια του και τους χορούς του, όλα εκείνα δηλαδή που συνέχουν τον λαό στα βαθύρριζα πρωτοεπικοινωνιακά του παιγνιδίσματα. Η χαρά του ήταν όταν ερχόταν σε κέφια και άρχιζε να τραγουδά αλλά και να χορεύει -λιτές και οι ορχηστικές του κινήσεις, όπως όλη του η ζωή, ενώ στο τραγούδι ήταν αρκετά φάλτσος, αλλά κανέναν δεν πείραζε αυτό του το «μειονέκτημα».
Πανανθρώπινος
Είχε στο μυαλό του μια ανθρωπότητα παλλόμενη, απελευθερωμένη από δογματισμούς και δεισιδαιμονίες, από σεξουαλικούς καταναγκασμούς και σκοταδιστικές θρησκείες, μια ανθρωπότητα ερωτική, παίζουσα, ορχούμενη. Ηξερε βέβαια ότι αυτή η ανθρωπότητα δεν υπάρχει, την οικοδομούσε όμως μέσα του, με τους φίλους του, με τη δική του μουσική -του άρεσαν τα ρεμπέτικα, τα κεφαλονίτικα, τα δημοτικά αλλά και η ροκ εκδοχή της. Πανανθρώπινος, είπαμε.
Και όμως, σε αυτόν τον άνθρωπο η επίσημη [η κυβερνώσα] Αριστερά δεν φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Δεν είναι της στιγμής βέβαια, αλλά αυτή η Αριστερά έδειξε δυσφορία για όλους που ξεχώρισαν από τα σπλάχνα της, αλλά, τι να κάνουμε, ήσαν παρεκκλίνοντες και έξω από κομματικές ντιρεκτίβες και κυβερνητικές πλέον επιλογές, που δεν είχαν και τόση σχέση με την κοινωνία που έθρεφε τον Περικλή και τους φίλους του -αν και είναι γνωστή η στάση της Αριστεράς απέναντι σε εξέχοντα μέλη της, επιμένω, δεν είναι της στιγμής. Θλίψη μόνο προκαλούν οι προσπάθειες ενίων της Αριστεράς να τον εξουδετερώσουν αποκαλώντας τον οινόφλυγα, π.χ., ή αρειμάνιο καπνιστή και άλλα [τιποτένια].
(Μου τηλεφωνεί τώρα δε φίλη για να εκφράσει τα [ειλικρινή της] συλλυπητήρια. «Μήπως έφταιξε ότι έπινε και κάπνιζε τόσο;». Απαντώ κάπως απότομα: «Αυτό τον κράτησε τόσα χρόνια στη ζωή και ας ακούγεται αυτό αντιεπιστημονικό».)
Μας ενδιαφέρει εδώ ο άνθρωπος, ο δημιουργός, αυτός που προσέφερε στην πατρίδα του, όσο κι αν αυτή η πατρίδα ήταν αφιλόξενη, ακόμη και εχθρική απέναντί του, μια πατρίδα που οι εξουσιαστικοί και τυραννικοί μηχανισμοί της λύσσαξαν να τον εξοντώσουν, να τον αφανίσουν φυσικά. Και όμως, μιλούσε με γαλήνη, κατανόηση και φυσικότητα, με χιούμορ και αυτοσαρκασμό για όλους που τον κυνήγησαν και τον βασάνισαν. Νομίζω ότι ξέρω πού οφείλεται αυτή η μακροθυμία του και αυτή του η ευπρεπής τάση να συγχωρεί: στο ότι είχε αντικρίσει με οξύνοια, και χωρίς να τρομάξει, την τραγική φύση του ανθρώπου και στο ότι ήθελε να γίνει ο άνθρωπος όντως άνθρωπος, να ανακαλύψει από μόνος του ποιος είναι και όχι να «μάθει» κατόπιν παραγγελίας.
Εγραψε ένας αναγνώστης: «Ηταν υπέροχος, αγέρωχος, κοφτερός και τρυφερός». Κι ένας άλλος: «Θα θυμόμαστε πάντοτε τη στάση του και τη συμπεριφορά του, την αταλάντευτη γραμμή του, το ήθος του· η παρουσία του είναι σημείο αναφοράς, που θα καθορίσει την πορεία ζωής των νέων γενιών». Με τους αναγνώστες είμαστε και όχι με τους επίσημους μνημοσυνογράφους. Αντίο, καλέ μας Περικλή. Ησουν σπάνιος άνθρωπος. Τιμή μας που μας δέχτηκες ως φίλους. Αντίο, αριστοκράτη της αναρχικής Αριστεράς. Αντίο, αγαπημένε των πολλών.