Σίγκμουντ Φρόιντ, ο Αυστριακός νευρολόγος και ψυχίατρος. Ο θεμελιωτής της ψυχανάλυσης.
***
Ας ξεκινήσουμε από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ. Αν τολμούσαν πολλά από τα κορυφαία στελέχη του να ξαπλώσουν στον καναπέ της ψυχανάλυσης ενός Φρόιντ, θα ανακάλυπταν έκπληκτοι πως το μεγάλο πρόβλημα που δεν τους επιτρέπει ούτε στιβαρό αριστερό λόγο να αρθρώσουν ούτε συμπεριφορές να επιδείξουν, ανάλογες με το ήθος που επιβάλει η πραγματική Αριστερά, ως μη συντηρητική παράταξη, είναι τα απωθημένα (άγνωστο γιατί και από ποια ηλικία) …σεξουαλικά τους προβλήματα. Αλλά, για να προσέλθεις αυτοβούλως σε τέτοιο «καναπέ» ,απαιτούνται πρωτίστως αυτογνωσία, θέληση και απόλυτη ειλικρίνεια. Και τέτοια χαρακτηριστικά, δεν τα διέθετε εξ αρχής ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η συμπεριφορά μιας μεγάλης μερίδας «πολιτικών» της Ελλάδας, αλλά και των λογής δορυφόρων της πολιτικής , βρίσκουν άριστες εξηγήσεις στις, περί απωθημένου στο υποσυνείδητο ,του σκοτεινού κόσμου (σεξουαλικής, κυρίως, σύστασης) του (id) , φροϋδικές θεωρίες.
Και δεν είναι καθόλου, όπως θα επιχειρήσουν να αποφανθούν πολλοί, ούτε «ελαφριά» ,ούτε παρατραβηγμένη και ανορθόδοξη μια τέτοια αναφορά-διαπίστωση-ερμηνεία- και μάλιστα με τα κριτήρια και τα εργαλεία της επιστήμης της Ιστορίας. Το αντίθετο μάλιστα. Από τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία τεκμηρίωσης κρίσης για ιστορικά πρόσωπα, προσφέρει και η μελέτη της σεξουαλική τους ζωής και πορείας (πρβλ Χίτλερ-Γκέμπελς).
Στην Ελλάδα (για να μη πάμε σε εποχές «άγαμου» Καποδίστρια , εξ ου και οι πολιτικές επιλογές ολοκληρωτισμού που εφάρμοσε στο νεοσύστατο ελληνικό κρατίδιο) η μεταπολεμική και σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, πρέπει να σηματοδοτηθεί με την παρουσία και την κομματική ανέλιξη δύο «ογκόλιθων» της ελληνικής πολιτικής ζωής. Του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου.
Τον αρχηγό της ΕΡΕ , λόγω χαρακτήρα περισσότερο, θα τον χαρακτηρίζαμε με τη φροϋδική ορολογία, «στερημένο» ερωτικά και με καταπιεσμένο υποσυνείδητο . Σε αντίθεση με τους Παπανδρέου , πατέρα -γιό και ιδιαίτερα τον Ανδρέα, τον οποίο διέκρινε μια ,πέραν ίσως του «κανονικού», ερωτική δραστηριότητα που οι αντίπαλοί του τη χαρακτήριζαν… αχαλίνωτη! Από την άλλη, όμως , οι εκάστοτε και με ποικίλους ρόλους κομματικοί δορυφόροι της ελληνικής πολιτικής ζωής, είτε είχαν ίδιες με τους πρωταγωνιστές ερωτικές αγκυλώσεις και συμπεριφορές, είτε τις αξιοποιούσαν και τις μεγαλοποιούσαν ,ως όπλα – «χτυπήματα κάτω από τη μέση» ,κατά των αντιπάλων τους.
Η Δεξιά στη διάρκεια της παρακρατικής παρουσία της ως ΕΡΕ, ήταν περίοδοι που ανήγαγε,μάλιστα, σε…επιστήμη τη συγκεκριμένη μέθοδο. Να θυμίσουμε χαρακτηριστικά την Ελένη Βλάχου της ακροδεξιάς Καθημερινής, την περίοδο που προωθούσε τη δικτατορία των στρατηγών του τότε βασιλιά Κωνσταντίου .Η αισχρή και με αποδεδειγμένη τη φροϋδική , στενή , εξάρτηση από τον ιδρυτή της Μεταξικής φυλλάδας, πατέρα της, Γεώργιο Βλάχο, πριν και μετά τη δολοφονία του ειρηνιστή και αγωνιστή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη (η ίδια τη χαρακτήριζε…τροχαίο!) έσερνε τα εξ αμάξης (ανυπόστατα και επινοημένα τα περισσότερα) στο τραγικό θύμα του Καραμανλικού παρακράτους . Τον κατηγορούσε πως έσπερνε παιδιά με υπηρέτριες και «παστρικές», χώρισε τη σύζυγό του, ήταν επιρρεπής σε σεξουαλικές διατροφές(!)… τέτοια και χειρότερα.
Αργότερα, η Δεξιά της Ν.Δ με Κων. Μητσοτάκη στο τιμόνι της και συμπαίχτες τα περίφημα συνεταιράκια της Αριστεράς Φλωράκη-Κύρκο , στο «βρώμικο ’89», δηλητηρίαζαν για καιρό την πολιτική ζωή της χώρας με ένα απερίγραπτο ντελίριο σεξουαλικής διαστροφής και ερωτικής παράκρουσης. Αμφότερα, αφορούσαν στη σχέση Ανδρέα Παπανδρέου –Δήμητρας Λιάνη, που συντηρούσαν στο έπακρο οι τότε ενδημούντες στο Δεξιό Γκεμπελιστάν. Στο ίδιο ρινγκ της επιχείρησης « πόλεμος λάσπης με χτυπήματα κάτω από τη μέση» υπήρξε καταλυτική και η είσοδος του «Ανδρεϊκού» τώρα , αλήστου μνήμης εκδότη της Αυριανής, Γιώργου Κουρή με τον περίφημο «αυριανισμό» που εξέθρεψε. ΄Οντως, αλήστου ιστορικής μνήμης, εποχές κι εκείνες.
Και για να έρθουμε στις ημέρες μας ,θα υποστηρίξουμε για άλλη μια φορά την πασιφανή αλήθεια πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Αλλάζουν μόνο εποχές και πρόσωπα. Το «στόρι», πάντα μένει ίδιο ή σχεδόν ίδιο , στους αιώνες.
Στον παλιό ΣΥΡΙΖΑ , ήδη από την εποχή της άκρατης δημαγωγίας του, ως πρόσφατα με τη διάσπαση και την αποστασία , υπήρχε υφέρπουσα η ίδια κομματική τακτική των «χτυπημάτων κάτω από τη μέση». Με ναυαρχίδες της νοσηρότητας και της διαστροφής των εντύπων της αριστεροφροσύνης (Εφημερίδα Συντακτών, Ντοκουμέντο, Αυγή, Δημοκρατία, κυρίως) ,παρέλαβαν την σκυτάλη από τις παλιές επιδόσεις της «Γκεμπελικής σχολής» Ελένης Βλάχου και σχεδόν ξεπέρασαν σε αισχρότητα και λαϊκισμό, ακόμα και την παλιά ιδιοκτήτρια της ακροδεξιάς Καθημερινής. Και πάντα με πρόφαση και άλλοθι τη … διαφύλαξη των ηθών μιας Αριστεράς, το ήθος της οποίας, όμως, ουδέποτε κατάκτησαν.
Δε θα μνημονεύσουμε πάλι εδώ τα νέα θύματα του αισχρού αυτού πολέμου από σεβασμό στην αξιοπρέπεια που οφείλει να διαθέτει ,όχι μόνο η ιστορική κρίση, αλλά καθένας που εκθέτει τις σκέψεις του δημόσια .΄Ενας πόλεμος από τα ίδια Μέσα παραπληροφόρησης που συνεχίζει να μαίνεται με νέες , πάντα ,φάσεις.
Αλλά και το ακρο-δεξιό, μητσοτακικό καθεστώς, πιστό στην… παράδοση της παράταξης, δεν αφίσταται από τις νέες και τόσο παλιές αυτές μεθόδους. Η νομοθετική αναγνώριση των ομόφυλων γάμων, ως ιδεολογική καμπή , ήταν «στάχτη στα μάτια». Και είχε, μάλιστα, αιτίες, εντελώς διαφορετικές από εκείνες που υποστηρίζουν οι εμπνευστές της. Μόνο προοδευτική και ανοιχτομάτα περί τα …ήθη και την ηθική δεν υπήρξε ποτέ η Δεξιά. Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια, άλλωστε, ήταν ,ανέκαθεν, το αποκλειστικό τσιτάτο-σήμα κατατεθέν της παράταξης.
Την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη πριν λίγους μήνες με τέτοια μπαϊράκια την υποδέχτηκε το καθεστώς του Κυριάκου. Τα γνωστά και επαναλαμβανόμενα , ως μέθοδος-πατέντα του ελληνικού πολιτικού αγώνα(!) .”Χτυπήματα κάτω από τη μέση» των αντιπάλων στην κομματική αρένα. Με…εξυπνακισμούς, γελάκια και υπονοούμενα καφενείου και «κυρ Παντελή» για την αποκάλυψη από τον ίδιο το νέο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ ,της σεξουαλικής του επιλογής, ξεκίνησαν οι πρώτες επιθέσεις. Είναι ένα από τα δοκιμασμένα όπλα της παράταξης. Και χρησιμοποιείται αφειδώς από τόσο παλιά, όσο και η σύγχρονη αντίληψη περί ηθικής της Νέας Δημοκρατίας.
Αυτή την ώρα, δοθέντος πως σε καμιά περίπτωση η υπόθεση με τα… αστακοκάραβα του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, δε στοιχειοθετεί κομματική αντικανονικότητα, ούτε μπορούν να κρύψουν τις πομπές του Κυριάκου με τα…40 διαμερίσματά και το πόθεν έσχε τους (λες και δεν ξέρουμε), η χρήση της ίδιας στρακαστρούκας ( την παρουσιάζουν για όπλο), θα συνεχιστεί. Και είμαστε σίγουροι πως θα είναι μοναδική και …άσφαιρη στο εξής και για πάντα.
Στο χορό, στο μεταξύ, όπως έκαναν και οι παλιοί Αριστεροί στο βρώμικο ΄89, Φλωράκης και Κύρκος, με τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, μπήκαν την ίδια ώρα και πολλά από τα παλιά και προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Οι γνωστοί νέοι Αποστάτες που με την αφροσύνη τους, δε έδωσαν , απλώς , τη χαριστική βολή στην ήδη από εποχής Τσίπρα παραπαίουσα ελληνική Αριστερά, αλλά έριξαν και ποτάμια νερό στο μύλο του καθεστώτος,
Είναι τα παλιά αυτά στελέχη, με ηθική παιδεία “Κουτσούμπα”, που ποτέ δεν μπόρεσα να χωνέψουν ότι θα έχουν έναν ομοφυλόφιλο για αρχηγό τους . Και με πρόφαση την αριστερή τους…καθαρότητα, αποστάτησαν. Οι ίδιοι με αφορμή το σεξουαλικό προσανατολισμό του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ ,πέρα από τον Κουκουεδίστικο συντηρητισμό τους, φαίνεται πως κατατρύχονται από τα ίδια συμπλέγματα και τα στερητικά σύνδρομα που περιγράφει ο Φρόιντ ως ερωτικά-σεξουαλικά απωθημένα. Και, ως ανομολόγητα, δεν πρόκειται ποτέ, εκτός από σύμπτωση, να έρθουν στο φως. Ούτε, ασφαλώς, χρειαζόμαστε ή μας κόπτει να μάθουμε ποτέ. Σε αυτά τα δεδομένα πάνω, προσθέστε και το μεσαιωνικό βαρβαρισμό στα ήθη των κατ’ επίφαση Αριστερών (τύπου Ευκλείδη, Φίλη και Ευτυχίας για παράδειγμα) ,άσχετα από εκείνα που διακηρύσσουν και… θα δέσει απολύτως το γλυκό στο ΣΥΡΙΖΑ.
… «Τούτων ούτως εχόντων»,λοιπόν, και για να πληρωθεί το ρηθέν με το γνωστό ρεφρέν «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν», θα επαναλάβουμε για να καταλήξουμε , την ιστορική εφετμή πως οι εποχές αλλάζουν, οι συμπεριφορές των ανθρώπων, ΠΟΤΕ!
Κι ακόμα, χειρότερα: «Η Ιστορία τούτο μόνο διδάσκει. Πως ο άνθρωπος, τίποτα δε διδάσκεται από την Ιστορία !