ΘΡΑΣΥΒΟΛΟΣ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ:
“Κανείς Έλλην δεν πρέπει να ξεχνά, μαζί με το τόσο χυθέν αίμα, τις προσπάθειες αυτές του κομμουνισμού και δεν πρέπει να πιστεύη ποτέ τις κομμουνιστικές σειρήνες»….”
” Ο Στέφανος Κασιμάτης σε άρθρο του στην «Καθημερινή» περιγράφει ένα περιστατικό, που -όπως αναφέρει- δείχνει τις ικανότητες του Τσακαλώτου ως αξιωματικού: « Σε σημαντικό βαθμό, του οφείλουμε ότι η Αθήνα δεν έπεσε στα χέρια του ΚΚΕ τον Δεκέμβριο του 1944. Διότι στην περίφημη σύσκεψη της 11ης Δεκεμβρίου, στον στρατώνα «Παραπηγμάτων» (εκεί περίπου όπου σήμερα βρίσκεται το Μέγαρο Μουσικής), όταν ο Ρόναλντ Σκόμπυ ανακοίνωσε την απόφασή του, οι υπό τη διοίκησή του δυνάμεις, ελληνικές και βρετανικές, να αποσυρθούν στο Δέλτα του Φαλήρου και να εγκαταλείψουν το κέντρο της πρωτεύουσας, ο Τσακαλώτος, ως διοικητής της ηρωικής ΙΙΙ Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας, ήταν εκείνος που αντέδρασε εντόνως. Ανακοίνωσε στους Βρετανούς την αμετάκλητη απόφασή του ότι η ΙΙΙ ΕΟΤ θα έμενε να υπερασπισθεί την πρωτεύουσα και τη θέση του αυτή, τεκμηριωμένη με στρατιωτικά επιχειρήματα, αργότερα παρέδωσε και γραπτώς στον Ρ. Σκόμπυ….
Την επομένη, όταν έφθασαν στην Αθήνα ο στρατάρχης Αλεξάντερ και ο υπουργός για θέματα Μεσογείου Χ. Μακ Μίλαν (ο μετέπειτα πρωθυπουργός, 1957-1963) και επαναλήφθηκε η σύσκεψη, η απόφαση του Σκόμπυ ανακλήθηκε. Η νέα εντολή που δόθηκε στους αμυνομένους ήταν να κρατήσουν τη διάταξη των δυνάμεών τους πάση θυσία και αποφασίστηκε η μεταφορά, το ταχύτερο δυνατόν, της βρετανικής 4ης Μεραρχίας από την Ιταλία, ώστε να εκδιωχθεί ο στρατός του ΚΚΕ και να αποσοβηθεί ο κίνδυνος της «λαοκρατίας», που ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερος όσο εκείνη την κρίσιμη νύκτα της 11ης Δεκεμβρίου». Μετά ακολούθησε ο εμφύλιος. Το 1948 ως διοικητής του Α’ σώματος στρατού πραγματοποίησε μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην Πελοπόννησο. Στη συνέχεια ανέλαβε το Β’ σώμα στρατού και ηγήθηκε πλέον της τελικής μάχης που οδήγησε στην ήττα του δημοκρατικού στρατού και στη λήξη του εμφυλίου πολέμου….”
***
Το λέμε και το ξαναλέμε. Δεν υποληπτόμαστε τα κόμματα. Μήτε δεξιά μήτε αριστερά. Κι αυτό επειδή ιδεολογικά κοιτάμε μόνο ευθεία.
Κάτι, ακριβώς, που εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να κάνεις, αν είσαι στραμμένος σε άλλη κατεύθυνση , πλην της ευθείας. Κανόνας της ιδεολογίας, που αντιμάχεται κάθε μορφή ιδεοληψίας και φονταμενταλισμού,
Κοιτάζω “εμπρός” σημαίνει κυρίως πως δεν είμαι οπαδός. Κι μετά απ΄αυτό, όλα τα άλλα. Με βασικό, δεν έχω “διάφορο” να ανήκω στους μεν ή στους δε.
Γιατί τα λέμε τούτα πάλι; Η Δεξιά εκ φύσεως είναι διεστραμμένη. Και στεγάζει τέτοιου είδους οπαδούς. Αφύσικους, άρρωστους, μη “αρτιμελείς” σε νου ,συνείδηση ,(συν)αίσθημα. Η “αρχή”, πυλώνας της Δεξιάς, είναι η γνωστή ρήση “ο θάνατός σου η ζωή μου”. Το “Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” είναι οι παρεπόμενες διαστροφές, οι παρενέργειες αυτής της αρχής. Να σε κλέψω, να σε εξαπατήσω, να σε εκμεταλλευτώ, να κερδίσω. Γιατί όχι και να σε σκοτώσω, αν το το προσωπικό μου συμφέρον , το ιδεοληπτικό μου μπακράουντ επιβάλουν. Και με μια…θεία μετάληψη και ένα “Θεέ μου, συχώρα με τον αμαρτωλό” , καθαρίζεις από κάθε έγκλημα. (Μεγάλη επινόηση και καβατζα η θρησκεία για τον Δεξιό!).
Η Αριστερά, πάλι δεν είναι Δεξιά, αλλά δεν είναι παράλληλα και ιδεολογία της “ευθείας” που είπαμε. Οι βασικές της αρχές σε αντίθεση με εκείνες της Δεξιάς είναι ανθρωποκεντρικές. Που σημαίνει “Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος” (κατά Πρωταγόρα). ΄Ολα υποχωρούν μπροστά στην έννοια Άνθρωπος. ΄Ετσι, τουλάχιστον έπρεπε να είναι. Και μόνο με τέτοιες αρχές έχει νόημα η ύπαρξη της Αριστεράς. Και σε καμιά περίπτωση δε βρίσκει δικαίωση ή άλλη, εκ του πολύ πονηρού αρχή ,”ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”. Κι επομένως η Αριστερά σε όλο το εύρος της, μπορεί, μεν, να μην ασπάζεται μεθόδους της Δεξιάς, του Φασισμού και του Ναζισμού, αλλά για το συμφέρον του κόμματος… ρε γαμώτο, τις υιοθετεί και τούτες!
Να επικαλεστούμε ιστορικά παραδείγματα: 1. Η Σταλινική διακυβέρνηση στη Σοβιετική. περίοδο. 2. Η πολιτιστική (!) επανάσταση του Μάο στην Κίνα με 10.000.000 νεκρούς (!) 3. Στη χώρα μας, η συνεργασία Χαρίλαου Φλωράκη-Λεωνίδα Κύρκου με το βασιλοχουντικό Αποστάτη Κων. Μητσοτάκη στο “βρώμικο ’89”.
Αν είναι έτσι, αν ο Στάλιν δεν είναι χειρότερος από τον Χίτλερ ,γιατί δήλωνε κομμουνιστής και τον πολέμησε κιόλας, η Αριστερά σε όλες της τις “εκδοχές” δεν απέχει και πολύ από τη Δεξιά και τα παρακλάδια της, Η μόνη διαφορά της είναι πια η επιλογή του “μη χείρονος, ως βέλτιστον”.
΄Αρα , στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου μας , μόνο σε αυτή τη βάση, ο ΣΥΡΙΖΑ όντως υπήρξε και είναι “το μη χείρον, βέλτιστον” σε σχέση μια Δεξιά, που σήμερα, εκτός από παρακρατική, τώρα πια είναι και μαφιόζικη. Η διαφθορά πλέον έχει ξεπεράσει κάθε όριο σε όλους τομείς της κρατικής δραστηριότητας. Και η επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, θα φαντάζει πλέον ως το ξεπέρασμα ενός δεινού εφιάλτη.
Βέβαια, ούτε η δημαγωγία, ούτε ο λαϊκισμός, ούτε ο εθνικισμός και πολλά άλλα αρρωστήματα της Δεξιάς, λείπουν από τον κομματικό οπλοστάσιο του ΣΥΡΙΖΑ. Αν έχει για παράδειγμα στις τάξεις σου και μάλιστα στο ΥΠΕΞ έναν Κοτζιά, ο Δένδιας ,τώρα μάλιστα που του είπαν “σκάσε και κολύμπα” στο “Μακεδονικό” και το κάνει, φαντάζει …Κυρία! ΄Η, αν έχεις ένα Φίλη να δίνει γραμμή και κατεύθυνση στην Αυγή, που πλέον δε διαφέρει, παρά ελάχιστα από την Καθημερνή, τότε έχεις στις τάξεις σου άλλον έναν αισχρό “κοντυλφόρο” σαν όλο το συνάφι.
Κι ακόμα χειρότερα, αν έχει στις τάξεις σου έναν Ευκλείδη Τσακαλώτο, τότε…τα σπας ως κόμμα της Αριστεράς. Ο Ευλείδης μπορεί να δηλώνει Αριστερός, όχι μόνο επειδή κυκλοφορεί με ένα ταγάρι στην πλάτη, σαν τον άστεγο, αλλά μπορεί να είναι και καλύτερος ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ Αριστερός κι από τον…Παππά και τον Σκουρλέτη. Αλλά, δεν παύει να είναι εγγονός στην οικογένεια Τσακαλώτου. Είναι γιος του αδερφού , του Θρασύβουλου Τσακαλώτου. Είναι ο στρατηγός που στη διάρκεια της Επανάστασης των Κομμουνιστών στην Ελλάδα, ευθύνεται μαζί με το παλάτι και τους συμμάχους για τη γενοκτονία των Ανταρτών (“Δημοκρατικός στρατός”) στο Γράμμο και το Βίτσι και τις φοβερές εκκαθαρίσεις των Κομμουνιστών στη Πελοπόννησο.
“Η γυναίκα το Καίσαρα πρέπει και να είναι και να δείχνει ηθική”. Χιλιοειπωμένη και σωστή ατάκα. Ο Ευκλείδης, ό,τι και να είναι, τον “χαλάει” το όνομα. Κουβαλάει ένα επώνυμο εγκληματικό στην Ιστορία.
Και φυσικά να μην ξεχνάμε. Ούτε ένα “συγγνώμη”, τελικά δεν ξεστόμισε ποτέ ο παππούς του. Είπε, τότε που “δώσανε τα χέρια¨ με το Βαφειάδη, πως… “κάναμε λάθη”! Η γνωστή Δεξιά ιστορική εκδοχή πως το Αντάρτικο υπήρξε…Εμφύλιος, όχι επανάσταση και πως “και οι δυο παρατάξεις τα ίδια σκα@τά κάνανε” .( Εμ, δε που έκαναν τα ίδια οι “Τσακαλώτοι” με τους Αντάρτες Καπετάνιους).
“Κράζουμε” εδώ συνεχώς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή ακριβώς είναι “γόνος”. Βρίσκεται στο θώκο που βρίσκεται, λόγω ονόματος. Αλλιώς ,όπως έλεγε και ο Κατσιφάρας, “ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του δεν θα τον γνώριζε”. Το ίδιο ακριβώς ισχύει για τα ανίψια το …Εθνάρχη Καραμανλή, αλλά και το Γιωργάκη ,το γιο του Ανδρέα Παπανδρέου. Και, φυσικά, για δεκάδες άλλα ονόματα από “τζάκια”. Η μεγάλη παθογένεια της χώρας. Η Οικογενειοκρατία (Νεποτισμός).
Ο Τσακαλώτος, είναι ένα απ΄αυτά τα “παιδιά”. Δεν είναι δα και ο καλύτερος οικονομολόγος και τον διάλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ γι΄αυτό και μόνο. Μέτρησε το όνομα κ αι μάλιστα το …”μεταμελημένο”. Συνειρμικά αυτή η επιλογή σήμαινε: “Κοίτα, ακόμα και οι εχθροί της Αριστεράς, μεταμελούνται και παραδέχονται πως εμείς είμαστε οι καλύτεροι”!
Αν αύριο ο εγγονός του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου αποκηρύξει τον παππού του και δηλώσει οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, θα τον..προσλάβει κι αυτόν ο Αλέξης Τσίπρας, ως καλό πιθανόν κοινωνιολόγο τούτον και θα του αναθέσει μάλιστα και το Υπουργείο Παιδείας; Και να λάβει κανείς υπόψη του πως έχει περισσότερους “σημειολογικές” αφορμές ο εγγονός “Παπαδόπουλος” να ενταχθεί στις γραμμές ενός αριστερού κόμματος. Μην ψάχνετε για διαφορές με Τσακαλώτο, δε θα βρείτε.
Και θα πει κάποιος. Αν είναι έτσι, τότε μια άξια προσωπικότητα “γόνος”, όμως, μιας άλλης ανάξιας ή εγκληματικής , γιατί θα πρέπει να μένει στην αφάνεια, να στερείται της δίκαιης αναγνώρισης -αξιοποίησης των ικανοτήτων του ή να πληρώνει “αμαρτίες γονέων”; Να εξηγούμαστε.
Οι εξαιρέσεις είναι απαραίτητες στον κανόνα.΄Ενας Ανδρέας Παπανδρέου για παράδειγμα στα πλαίσια και τα δεδομένα αυτού του Συστήματος ,όχι στις δικές μας προδιαγραφές κοινωνιών, και γιος του Γεωργίου Παπανδρέου (“Γέρος”) να μην ήταν, πάλι θα έφτανε εκεί που έφτασε. Ο γιος του ,όμως, όπως και του αντιπάλου του Κων. Μητοστάκη ή τα ανίψια του Κων. Καραμανλή, μετριότητες και μάλιστα κάτω του μετρίου, με λογικά αξιολογικά κριτήρια, ζήτημα αν θα μπορούσαν να υπάρξουν καλοί διαχειριστές μια επιχείρησης… Σούπερ Μάρκετ.
Ο Τσακαλώτος δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου. Χιλιάδες καλύτερους οικονομολόγους από το Ευκλείδη θα μπορούσε κανείς να συναντήσει. Κι αν ήταν ικανός, ας διαπρέψει και τούτος σε δεκάδες άλλες δραστηριότητες.΄Οχι όμως στην πολιτική με το όνομα ενός “εγκληματία πολέμου” παππού, ούτε με τις πλάτες ενός δημαγωγικού αριστερού κόμματος, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος κουβαλάει ένα τέτοιο και τόσο αρνητικά φορτισμένο όνομα, που για λόγους πολιτικής ευαισθησίας και έμπρακτης αποστασιοποίησης από τα εγκλήματα του Θρασύβουλου Τσακαλώτου, όφειλε να μην κτίζει καριέρα πάνω στα “κόκαλα” χιλιάδων θυμάτων , βασανισμένων και εκτελεσμένων παλικαριών από τον παππού του.
Ας διέπρεπε σε κάποια οικονομική υπηρεσία στις Βρυξέλες για παράδειγμα μια και είναι θιασώτης της Ε.Ε χωρίς διαφορετικές ταχύτητες. Είναι πιο έντιμο για τον ίδιον και για το κόμμα που τον ανέδειξε.
.