Ο διάλογος Κασσελάκη-Τεμπονέρα
Κασσελάκης: Με αμφισβητείς;
Τεμπονέρας: Όχι, πρόεδρε.
Και ενώ η συνεδρίαση κατέληγε σε συμβιβασμό εκατέρωθεν, καθώς οι 16 από τους 17 έδειξαν να αρκούνται με την ανανέωση της αμφίδρομης εμπιστοσύνης με το πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ το κλίμα βάρυνε ξανά.
Γράφαμε το ίδιο εκείνο βράδυ :
Αλλά, είναι θρασίμια. Θα βάλουν την ουρά στα σκέλια, γιατί ξέρουν τί τους περιμένει και θα αρχίσουν πάλι τις γαλιφιές !
Σιχαμένο συνάφι!
Λίγη ώρα μετά το… γραφέν “ανέκρουσαν πρύμναν” οι ελεύθεροι πολιορκημένοι από τις ντάπιες του “φράκτη” της Κουμουνδούρου. Μεταξύ αυτών ο εντελώς ξεσαλωμένος τελευταία και με τσαμπουκά ανεπίτρεπτο , ο πολύς Τεμπονέρας, γιος του δολοφονημένου από το παρακράτος του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού μας, εκπαιδευτικού -μάρτυρα ,Νίκου Τεμπονέρα τις μαύρες ημέρες του 1991.
Ο Διονυσάκης, ως εκ τούτου, όφειλε να έχει σέβας στη μνήμη του πατέρα του, μια και ό,τι έγινε μετά ,αυτό οφείλεται στη θυσία του γονιού του. Τουλάχιστον ελόγου του, ας μην έφτυνε σε 150.000 της έρμης της βάσης (την οποία ασφαλώς την έχουνε άπαντες οι καρεκλοκένταυροι και όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ, “γραμμένη” κανονικά) , που επέλεξαν για αρχηγό το Στέφανο Κασσελάκη και όχι την Ευτυχία ή τον Ευκλείδη .(Πού χάθηκε, αλήθεια, αυτό το παλικάρι, ο μέγας επαναστάτης της κομμουνιστοφάγας οικογένειας Τσκαλώτου ; Τον έφαγε η μαρμάγκα, όπως ήταν αναμενόμενο, ως ασεβή. Και πού είσαι ακόμα!).
Στέφανε Κασσελάκη, μην τους φοβάσαι. Η επαναστατικότητα και το ήθος τους είναι σε άμεση εξάρτηση από τις παχυλές απολαβές τους. Τρέμουν μην τις χάσουν. Τέτοιους τύπους μην τους φοβάσαι. Δεν αντέχουν για πολύ να κάνουν τους καμπόσους. Προχώρησε με φραγγέλιο.