ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

 

 

1. ΣΙΚΕ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ “ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ” ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

2. “ΜΕΓΑΡΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ”  ΠΟΥΤΙΝ ΣΕ ΕΡΝΤΟΓΑΝ.

3. ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ. “AVE CAESAR,  MORITURI TE SALUTANT”!

4.   ΣΚΛΗΡΗ ΑΤΑΚΑ ΤΟΥ  ΜΗΝΑ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ ΓΙΑ ΤΟΝ   ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟ.

 

 

Οι νεολαίες ΑΝΕΛ και ΣΥΡΙΖΑ μαλώνουν για την κατάργηση της προσευχής στα σχολεία

Σε πόλεμο ανάμεσα στη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ εξελίχθηκε το θέμα της προσευχής στα σχολεία, με τη νεολαία του κόμματος του Πάνου Καμμένου να λέει «θα προσευχόμαστε εμείς και για τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ».

Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την κατάργηση της πρωινής προσευχής και την μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών σε θρησκειολογία, ωστόσο άμεση ήταν η αντίδραση της νεολαίας των ΑΝΕΛ.
Η προέδρος της νεολαίας των ΑΝΕΛ, Μανταλένα Παπαδοπούλου χαρακτηρίζει μειοψηφούσα την άποψη της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και τονίζει ότι τέτοιες προτάσεις δεν θα μπορούσαν να τις συζητήσουν.

Mπράβο στη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάργηση της  πρωινής προσευχής και ο εκκλησιασμός στα σχολεία είναι πρόταση “διαμάντι” και αίτημα στην Ελλάδα από συστάσεως ελληνικού κράτους. Αλλά ούτε έγινε ποτέ τίποτα, ούτε τώρα θα αφήσει ο Τσίπρας να καταργηθούν αυτά τα καρκινώματα από την ελληνική Α/θμια και Β/θμια εκπαίδευση.  Ο Αλέξης, ως γνωστό,  όχι απλά διατηρεί άριστες σχέσεις   με τον Ιερώνυμο, αλλά έχουν γίνει και κολλητοί τελευταία. Μάλιστα ,αν δεν είναι αναγκαίο  πρωθυπουργικό θέατρο, προβληματίζουν έντονα  και η συχνή  παρουσία του Αλέξη Τσίπρα σε διάφορες εκκλησιαστικές εκδηλώσεις, αλλά και η προσέλευσή του ως προσκυνητή σε πολλά χριστιανικά σεβάσματα, όπως πρόσφατα ως …χατζή στον ΄Αγιο Τάφο!

Γράφαμε στις   14-9-2011 εδώ:

«Ψαριανός: “Ζούμε σε θεοκρατικό καθεστώς”

Επίθεση στο υπουργείο Παιδείας από τον Γρηγόρη Ψαριανό με αφορμή εγκύκλιο για την σχολική προσευχή. Τη χαρακτηρίζει ως “παιδαγωγικά απαράδεκτο φαινόμενο”

Ερώτηση σχετικά με την αναγκαιότητα της σχολικής προσευχής κατέθεσε ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς, Γρηγόρης Ψαριανός.

Ο κ. Ψαριανός χαρακτηρίζει ως παιδαγωγικά απαράδεκτο φαινόμενο τη σχολική προσευχή και σημειώνει ότι ο “εκσυγχρονισμός” που επικαλείται το υπουργείο Παιδείας φαίνεται ότι δεν μπορεί να αγγίξει ό,τι έχει σχέση με την παρουσία της εκκλησίας στα σχολεία.»

Τι θυμήθηκα με αφορμή το «ξέσπασμα» Ψαριανού στη Βουλή: Από το 2002 υπηρετούσα Διευθυντής στο Διαπολιτισμικό σχολείο Βαρυμπόπης. ΄Ηταν  ένα σχολείο (Γυμνάσιο-Λύκειο) στο οποίο φοιτούσαν μαθητές, παιδιά, κυρίως, οικονομικών μεταναστών στη χώρα μας. Μαθητές από  Ρωσία, Γεωργία, Αρμενία, Αλβανία, αλλά και  από χώρες της Αφρικής και της Ασίας έδιναν πραγματικά την εικόνα μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας. «Χάρμα οφθαλμών»! Τα παιδιά αυτά, όπως ήταν φυσικό,  κουβαλούσαν τις κουλτούρες τους και μαζί και τη θρησκεία τους (παράμετρος της κουλτούρας). Είχαμε μουσουλμάνους, Βουδιστές, αλλά και Καθολικούς, Διαμαρτυρόμενους, Ορθόδοξους, «κάθε καρυδιάς καρύδι».

Πήρα, λοιπόν, την αυτονόητη απόφαση, χωρίς να ενημερώσω το ΥΠΕΠΘ να σταματήσω την πρωινή προσευχή, αφού δεν είχα  κανένα δικαίωμα να αναγκάζω το μουσουλμανάκι ,παραδείγματος χάριν ,να κάνει το σταυρό του και να αναγκάζεται να παρακολουθεί το ορθόδοξο τελετουργικό της προσευχής του σχολείου. Οι μαθητές δέχτηκαν με ενθουσιασμό αυτή την απόφαση. Κι έτσι, μαζευόμαστε το πρωί ΟΛΟΙ στην αυλή, γίνονταν ανακοινώσεις, αν υπήρχαν, και πήγαιναν τα παιδιά στις αίθουσες χωρίς προσευχή.

Καμιά βδομάδα (Σεπτέμβρη το εγκαινιάσαμε αυτό), όλα πήγαιναν «ρολόι». Αλλά, δεν προφτάσαμε να το χαρούμε και έρχονται τα πρώτα «ανώνυμα» ,υβριστικά τηλεφωνήματα («άθρησκοι, απάτριδες, Γιαχωβάδες, Σατανάδες»,με τέτοια βρίζανε , οι άμυαλοι). Λίγο μετά , με καλεί  στο Γραφείο και   ο Διευθυντής της Β/θμιας Εκπαίδευσης της περιφέρειας και μου  συνέστησε να επαναφέρω την προσευχή στο σχολείο. «Δεν το κάνω», του λέω, «αυτό είναι παράλογο και αντισυνταγματικό. ΄Αμα θες να έρχεσαι εσύ κάθε πρωί να μαζεύεις τους Ινδουιστές, Βουδιστές, Μουσουλμάνους  μαθητές και να τους αναγκάζεις να προσεύχονται στον…Ιησού Χριστό». «Μα, είναι εντολή από το ΥΠΕΠΘ», με προειδοποιεί, «με πήρε ο ίδιος ο υφυπουργός ,θα μας κάψεις».  «Δεν παθαίνεις τίποτα εσύ», του λέω, «είσαι κομματόσκυλο.  Εγώ θα την πληρώσω τη «νύφη», που  «λάκισα» από τα κομματικά μαντριά εδώ και χρόνια και μπορώ να σας βρίζω άνετα». (Ο Διευθυντής Β/θμιας, καλό «παιδί», γνωριζόμαστε χρόνια, απ΄ όταν πρωτοδιοριστήκαμε στη Δημόσια εκπαίδευση και… διαπρέπαμε τότε  στους συνδικαλιστικούς αγώνες. ΄Εμεινε ,όμως,  «μια ζωή» Πασόκος, ο «μπαγάσας». Αλλά, οφείλω να ομολογήσω πως δεν ήταν «σκληροπυρηνικός πρασινοφρουρός», σαν κάτι άλλα καθίκια και προσπαθούσε να «λειτουργήσει» υπηρεσιακά, όσο μπορεί, βέβαια, να το πετύχει αυτό  ένας εξαρτημένος από κόμμα Διευθυντής .Πάει αυτό.

΄Εφυγα, λοιπόν, από το Γραφείο του και συνέχιζα το «χαβά» μου, δεν έκανα προσευχή. Είπα μόνο στο θεολόγο του σχολείου, άμα θέλει να παίρνει τους Ορθόδοξους μαθητές (όσοι δήλωναν τέτοιοι),να τους πηγαίνει εκεί σε μια άκρη στην αυλή το πρωί και να λένε τα «πατερημά» τους. Μάζεψε καμιά 10αριά . Κι έτσι γινόταν μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς.

Αυτή, όμως η χρονιά ήταν και η τελευταία μου, ως Διευθυντής, αφού αργότερα η προϊσταμένη του Γραφείου μια «σκύλα» βασιλικιά και θεούσα με πολλές καταγγελίες σε βάρος της, με καρατόμησε «εν μια νυκτί» και με έστειλε   καθηγητή και μάλιστα επί μήνες απλήρωτο για εκδίκηση στην οργανική μου θέση.

Ιστορικό δίδαγμα: ΄Οποιος τα βάζει με το «ιερατείο» σε όλες τις εποχές και τις κοινωνίες, βγαίνει χαμένος. ΄Εχουν απόλυτη επιρροή οι άθλιοι στη μάζα. Θυμηθείτε τους Χριστόδουλους, ΄Ανθιμους και λοιπό συρφετό των φονταμενταλιστών ,πόσους «Ταλιμπάν» κατάφερναν και κατέβαζαν σε πλατείες και στενά για να…αγωνιστούν οι Ελληνάρες για τη «Μακεδονία» μας. Ο όχλος είναι ανίκητος, γιατί τη μόνη δύναμη που δεν μπορείς να νικήσεις, είναι η βλακεία!

2. Οι 3 σκληροί όροι του Πούτιν στον Ερντογάν για να «ξεχάσει» την κατάρριψη

Τρεις όρους έχει θέσει η Μόσχα στην Αγκυρα, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση μεταξύ των δύο χωρών, μετά την κατάρριψη ρωσικού βομβαρδιστικού από τουρκικά μαχητικά στις 24 Νοεμβρίου.

Αυτό αποκαλύπτει ο πρέσβης της Ρωσίας στην Τουρκία Αντρέι Καρλόφ με συνέντευξή του στην Cumhuriyet. Σύμφωνα με τον ρώσο διπλωμάτη οι τρεις όροι που θέτει το Κρεμλίνο είναι οι εξής:

1. Η Τουρκία να ζητήσει συγνώμη για την κατάρριψη του ρωσικού τζετ που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο δύο ρώσων πιλότων.
2. Να βρεθούν οι υπαίτιοι της κατάρριψης και να λογοδοτήσουν
3. Η Αγκυρα να καταβάλει χρηματική αποζημίωση για την ζημία που υπέστη η Ρωσία

«Αν οι προσδοκίες μας δεν ικανοποιηθούν, όποια άλλη ανακοίνωση της τουρκικής κυβέρνησης δεν θα αποκαθιστά τα πράγματα» δήλωσε ο Καρλόφ.

΄Εστω και έναν από τους 3 όρους να εκπληρώσει ο Ερντογάν, καταρρέει στη στιγμή και το σουλτανικό οικοδόμημα-σεράι που  ξεκίνησε και συνεχίζει αφρόνως να χτίζει, αλλά και το κύρος του θα τρωθεί ανεπανόρθωτα. “Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα” για τον Τούρκο πρωθυπουργό. Επομένως, δοθέντων των γνωρισμάτων του  χαρακτήρα και της πολιτικής που διακρίνουν τον παλικαρά της ΄Αγκυρας,  δεν πρόκειται κανέναν όρο να ικανοποιήσει.

Αυτό φυσικά σημαίνει πως οι Ρώσοι θα κλιμακώσουν  την επιθετική τακτική τους απέναντι στην Τουρκία και πιθανόν να φτάσουν  στα άκρα. Οπότε, το σενάριο προβλέπει τις στερεότυπες σκηνές. Π.χ , εμφάνιση του ΝΑΤΟ στο προσκήνιο , με τσάρκες αεροπλανοφόρων σε Αιγαίο και Μεσόγειο, τρίξιμο τα δόντια με  τους γνωστούς λεονταρισμούς και  μπόλικο πολεμικό…μπλα-μπλα και στρακαστρούκες.  Με άλλα λόγια, πάλι  θα  κάνει ο ΝΑΤΟ …ντα-ντα το Ρώσο δικατάτορα, όπως ακριβώς συνέβη και στην Αν.Ουκρανία.

 Στο μεταξύ, μέχρι τότε, πολύ  πιθανό ο “Τσάρος” να έχει δημιουργήσει “τετελεσμένα” στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο,  ανάλογα με εκείνα στην Αν. Ουκρανία. Αν επαληθευτεί ένα τέτοιο σενάριο, τότε …”πού τον πονεί και πού τον σφάζει τον Ερντογάν”. Σύντομα θα αναγκαστεί από την εσωτερική, τρομακτική πίεση που θα δεχτεί,  να φύγει νύχτα  μαζί με  την κομψευάμενη φερετζοφορούσα σύζυγό του και τον φέρελπι υιό τους, για να κρυφτούν σε καμιά φιλο τζιχαντιστική χώρα να ξεκοκαλίσουν τα ματωμένα αργύρια της συνεργασίας της οικογένειας με τα τέρατα τους Τζιχναντιστές .

Ο καιρός εγγύς και θα τα ψάξει όλα καταλεπτώς.

 

3. Νεκρός 1 στους 50 πρόσφυγες που επιχειρεί να περάσει στην Ελλάδα μέσω θαλάσσης

 

Ένας στους 50 πρόσφυγες που επιχειρούν να περάσουν στη χώρα μας από τη θάλασσα καταλήγει νεκρός, ενώ υπολογίζεται ότι 300 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2015.

Τα παραπάνω επεσήμανε η Παθολόγος-Λοιμωξιολόγος και αντιπρόεδρος των «Γιατρών χωρίς Σύνορα», Ελένη Κάκαλου, κατά την ομιλία της στο πρόσφατο συνέδριο της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας.

Τα προβλήματα υγείας δεν λείπουν, με κύριες παθολογίες, τις λοιμώξεις αναπνευστικού, τις δερματικές λοιμώξεις, τις μυαλγίες και τα συμπτώματα από το γαστρεντερικό.

” ΄Ομορφος κόσμος  ηθικός, αγγελικά πλασμένος”  και…δίκαια μοιρασμένος!

 

 4.Στη δημοσιότητα η τελευταία συγκλονιστική συνέντευξη του Χατζησάββα: «Τη μάνα μου την είχα ξεγραμμένη»

Μόλις μερικές μέρες μετά τον θάνατό του, στα φώτα της δημοσιότητας έρχεται η τελευταία συνέντευξη του Μηνά Χατζησάββα. Ο αείμνηστος ηθοποιός στο «Βήμα men» καταθέτει τον πραγματικό του φόβο για τον θάνατο, την σχέση του με τους γονείς του, τον λόγο που ξέγραψε τη μητέρα του, αλλά και τις ενοχές με τις οποίες μεγάλωσε λόγω της διαφορετικότητάς του στον έρωτα.

«Μεγάλωσα σε μια μονοκατοικία, στη Νέα Σμύρνη. Ο πατέρας μου έκανε αλλαντικά. Έφτιαχνε καταπληκτικό σαλάμι αέρος και μορταδέλα!

Η μάνα μου ήταν πολύ ερωτευμένη με τον πατέρα μου, έλιωνε που τον έβλεπε. Εμένα με μάλωνε με το παραμικρό και δεν με άφηνε να βγω να παίξω με τα άλλα παιδιά.

Στην τετάρτη δημοτικού απήγγειλα ένα ποίημα για την 28η Οκτωβρίου. Είχα τέτοιο τρακ που σκεφτόμουν ότι δεν ήταν κανονικό. Όταν μου είπαν «τι ωραία που το είπες!» αισθάνθηκα ότι αυτό με αφορούσε πολύ. Έπαιζα και σε σκετσάκια, που με έκαναν να καταχαίρομαι. Με αυτές τις παραστάσεις άρχισα να συνειδητοποιώ ότι κάπου αλλού πήγαινα από τα συνηθισμένα. Είπα «θέλω να γίνω ηθοποιός». Με κορόιδευαν. Εγώ, όμως, ήξερα ότι θα αγωνιζόμουν για να γίνω πάρα πολύ καλός, και θα το πετύχαινα, όταν θα απελευθερωνόμουν από τους γύρω μου.

Με το που το αποφάσισα, σταμάτησα να είμαι ανάμεσα στους πέντε πρώτους μαθητές στη Λεόντειο. Διάβαζα μόνο για να περάσω τάξη. Έτρεχα σε θέατρα και σινεμά. Όταν η μητέρα φώναζε επειδή ήθελε να δουλέψω σε τράπεζα ή να πάρω το μαγαζί, ο πατέρας έλεγε «άσε τον να κάνει ό,τι θέλει, κι εγώ τι κατάλαβα που έφτιαχνα σαλάμια;».

Η σχέση με τον πατέρα μου έφτιαξε μετά την εφηβεία μου. Και αν κάποτε στενοχωρήθηκε που έγραψα ότι δεν μου έδινε χαρτζιλίκι, τώρα τον ευχαριστώ γιατί δεν πήγα στις πουτάνες, και ζω μια άλλη ζωή, πολύ πιο ουσιαστική. Τη μάνα μου την είχα ξεγραμμένη. Και μου κάνει εντύπωση που οι ομοφυλόφιλοι είναι κολλημένοι με τη μάνα τους.» εξομολογείται ο ηθοποιός.

«Εγώ μεγάλωσα με ενοχές»

«Πρέπει να βοηθάμε τους νέους. Όχι να λέμε ότι οι πρωτοπορίες είναι χάλια. Πιστεύω ότι ο Γεωργουσόπουλος πήγε το ελληνικό θέατρο είκοσι πέντε χρόνια πίσω. Είναι από τις μεγαλύτερες τροχοπέδες. Καλός δάσκαλος και να μείνει εκεί, στο δασκαλίκι. Το ελληνικό θέατρο, αν δεν είχε τους μεγαλομέντορές του, θα ήταν πιο μπροστά. Εγώ μεγάλωσα με ενοχές εξαιτίας όλων αυτών. Ενοχές από αδυναμία να δω πόσο αξίζω. Ενοχές σε σχέση με το να επιβεβαιώνομαι για την προσωπική μου ζωή. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η ιδιαιτερότητα στη σεξουαλικότητά μου, επειδή είμαι ομοφυλόφιλος. Δεν δήλωνα, δεν προκαλούσα, αλλά δεν έκρυβα. Και είχα μια πορεία που δεν κατακτήθηκε εύκολα. Και έφτασα στα 55 μου για να εκφέρω ανοιχτά τη γνώμη μου.

Απεχθάνομαι να πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε, κι άλλος κανείς. Δεν υπάρχουμε, αν δεν υπάρχουν οι άλλοι. Και ο έρωτας, αν δεν ξεχάσεις τον εαυτό σου και δεν αρχίσεις να σκέπτεσαι όπως ο άλλος, δεν βγαίνει… Σχέση είναι το απόλυτο δόσιμο – όταν δεν υπάρχει τίποτα εκτός από τον άλλον και για τον άλλον επίσης το ίδιο. Τότε είναι ο έρωτας φοβερός. Έχω νιώσει τον μεγάλο έρωτα στη ζωή μου.

Θέλω να ζήσω μέχρι τα εκατό μου για να προλάβω να κάνω όσα θέλω: με τον Λάνχοφ κι άλλα θεατρικά, με τον Στάιν, να παίξω σε ταινία του Γαβρά… Όμως μεγάλωσα πια και με πιάνει μια μελαγχολία απίστευτη για πράγματα που θα γίνουν όταν δεν θα ζω. Λέω «γαμώτο, δεν θα δω αυτό ή το άλλο». Η ζωή θα υπάρχει χωρίς εμένα. Εκεί έχει εντοπιστεί για μένα ο θάνατος. Με ένα θυμωμένο «γιατί» και με μια μεγάλη λύπη».

To  Μηνά Χατζησάββα δεν τον ήξερα.Δεν είχα παρακολουθήσει τη δουλειά του ως ηθοποιός. Σποραδικά μόνο και τηλεοπτικά να τον είχα συντύχει κάπου,αλλά  δεν μπορώ να πω ,να θυμηθώ πού. ΄Επρεπε να πεθάνει, να γίνει ντόρος με τη διακηρυγμένη από τον ίδιο ομοφυλοφιλία του ,να διαβάσουμε συνεντεύξεις του, να λουστούμε με τους οχετούς της κριτικής των διάφορων Φαήλων  με το αντριλίκι στην… τσίτα, για να ανακαλύψουμε  πως κουβαλούσε πολλές, καλές και σοβαρές εμπειρίες και γνώσεις αυτός ο ηθοποιός.

Καταπληκτικά και όσα είπε στην παραπάνω συνέντευξη. Και θα συμφωνήσουμε σε όλα, όσα σοφά κατέθεσε στη συζήτηση πλην εκείνου που είπε πως

” Σχέση είναι το απόλυτο δόσιμο – όταν δεν υπάρχει τίποτα εκτός από τον άλλον και για τον άλλον επίσης το ίδιο. Τότε είναι ο έρωτας φοβερός. Έχω νιώσει τον μεγάλο έρωτα στη ζωή μου.”

Εμείς θα διαφωνήσουμε πως αυτό το δόσιμο είναι φυσικό και κατανοητό. Το έχουμε αναπτύξει κι εδώ το συγκεκριμένο θέμα. Ο έρωτας είναι μια εγωιστική ,ατομικιστική και βασανιστική βίωση ποικίλων συναισθημάτων που ακριβώς λόγω της υπερχείλισής τους, καταπνίγουν τη λογική και το σώφρονα νου.  Δεν ξέρω, βέβαια,αν είναι αλλιώς σε μια ομοφυλοφιλική σχέση, μια και είμαι ετεροφυλόφιλος. Αλλά και πάλι δε νομίζω να είναι διαφορετικά.

Θα μείνω λίγο να σχολιάσω αυτή την ατάκα του για τον Κ.  Γεωργουσόπουλο πως “πήγε 25 χρόνια το θέατρο πίσω”.Τον θεωρούν γκουρού της κριτικής στην Τέχνη, ειδικά θεάτρου-κινηματογράφο τον Κ. Γεωργουσόπουλο. Και χαίρομαι που ο Χατζησάββας  είναι ένας απ΄αυτούς που  τόλμησε να μιλήσει ξάστερα. ΄Οχι μόνο δεν  θεωρεί θετικό το έργο του θεατρολόγου, αλλά αντίθετα πιστεύει κι αυτός πως ζημίωσε την τέχνη στη χώρα μας.  Λέει ο ηθοποιός

“Πιστεύω ότι ο Γεωργουσόπουλος πήγε το ελληνικό θέατρο είκοσι πέντε χρόνια πίσω. Είναι από τις μεγαλύτερες τροχοπέδες. Καλός δάσκαλος και να μείνει εκεί, στο δασκαλίκι. Το ελληνικό θέατρο, αν δεν είχε τους μεγαλομέντορές του, θα ήταν πιο μπροστά. Εγώ μεγάλωσα με ενοχές εξαιτίας όλων αυτών. Ενοχές από αδυναμία να δω πόσο αξίζω”

Για το ίδιο πρόσωπο γράφαμε κι εμείς εδώ παλιότερα:

 

ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ ΤΟ…ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ!

17.01.12

Οι άνθρωποι των…γραμμάτων και των τεχνών, οι σύγχρονοι “Μαικήνες” (διάβαζε εκφραστές του  νέου “Μεσαίωνα”) έχουν αποδυθεί τελευταία παντοιοτρόπως σε αγώνα καταξίωσης (διάβαζε απενοχοποίησης-εξιλέωσης)  ανθρώπων  της ίδιας μ΄αυτούς συνομοταξίας-συντεχνίας και που τώρα  είναι στη…γειτονιά των αγγέλων.  Ιδιαίτερη “ρέντα” στα καλλιτεχνικά αυτά μνημόσυνα έχει ο χώρος του  ρεμπέτικου- χασισοτράγουδου,είδος μουσικής που εκτιμάται δεόντως ,εκτός από το νταλκαδιασμένο λαό μας και από την πνευματική -καλλιτεχνική ακόμα και την “πολιτική”… αφρόκρεμα της χώρας. ΄Ετσι, είδαμε πρόσφατα     σε γραμματόσημο τη μορφή του τραγουδοποιού και μέγα φουμαδόρου …ελαφρών ναρκωτικών (μπάφο) Βασίλη Τσιτσάνη ,προφανώς για να τιμήσουν εκεί στην αμαρτωλή ΔΕΚΟ των ΕΛΤΑ την προσφορά του ανδρός στον  πολιτισμό της χώρας. Θεατρικές σκηνές επίσης κατά καιρούς ανέβασαν …περισπούδαστα έργα -βιογραφίες  κι άλλων τέτοιων  “καλλιτεχνών”, τα οποία προπαγανδίστηκαν μέχρι “σκασμού” από την ντόπια  βιομηχανία ενημέρωσης . Τελευταίο δείγμα γραφής  για τη ρεμπέτισσα-συνάδελφο  του Τσιτσάνη ,τη Σωτηρία Μπέλλου, ένα κείμενο του Κώστα Γεωργουσόπουλου στη γνωστή “γωνία” του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (16/1/2012) . Το γραπτό,είναι μια κριτική του “ειδικού” με αφορμή τη νέα θεατρική παράσταση και την ατυχή (κατά τον ίδιο) απόδοση του ρόλου της θορυβώδους (όσο ζούσε) εκείνης ρεμπέτισσας από την ηθοποιό που τον υποδύεται. Το τί διθυράμβους αναπέμπει ο πολύς  θεατρολόγος για τη μακαρίτισσα ρεμπετροτραγουδιάρα,δε λέγεται.Τί πονεμένη, βασανισμένη,αλλά και αγριοπαθιασμένη με τις γκόμενες… και στη σούμα των αφελών χαρακτηρισμών του  θεατρολόγου, “οσιοποιημένη” και στα “άγια περασμένη” η Σωτηρία Μπέλλου. Σαν να μην ήταν αυτή που “έλιωνε” μια ζωή στην πράσινη τσόχα,στα μπαρμούτια και στους “παπάδες”,  χάνοντας  τα εκατομμύρια που εισέπραττε από τα μάγκικα στιχάκια της (και στο τέλος, ως άρρωστη τζογαδόρισσα, ζούσε από τις ελεημοσύνες των άλλων),σαν να μην ήταν εκείνη που ,όπως λένε κοντινοί της συνεργάτες, δεν την έφταναν 20 χασισοτσίγαρα τη μέρα(!), που έβριζε και βλαστημούσε σαν αγροίκος, που έγραφε στο “πόδι” στιχάκια, άλλα έκλεβε κι από άλλα ρεμάλια του είδους της  και τα πούλαγε για πενταροδεκάρες. Μια αλήτισσα, άεργη, με βάρβαρη συμπεριφορά και αβυσσαλέα,ανεξέλεγκτα πάθη και φυσικά απολίτικη,αλλά,όμως, κολλητή του ρεμπετολάτρη Αντρέα Παπανδρέου. Για ποιες από τις παραπάνω συμπεριφορές μας την εκθειάζει ο αμετροεπής σενεργάτης-κριτικός (με το αζημίωτο) του ΔΟΛ τη μακαρίτισσα στιχοπλόκο  και για ποιο σκοπό; Θα πρότεινε στα νέα κορίτσια να ακολουθήσουν τη ζωή και τη συμπεριφορά της Σωτηρίας; Αν αυτόν τον κύριο δεν το νοιάζει τί πρότυπα θέλει να λανσάρει στη νέα γενιά,εμένα ,ως ΠΟΛΙΤΗ, δάσκαλο και γονιό, με ενδιαφέρει άμεσα . Γι΄αυτό και είμαι υποχρεωμένος τον ίδιο και το συνάφι του να τους κράζω,να τους “ξεβρακώνω”, απο δω, να φαίνεται το  απαίσιο πρόσωπο κάτω από τη μάσκα του διανοούμενου και του θεατρολόγου.Επί συναπτά έτη,άτομα σαν τον Γεωργουσόπουλο μέσα από “ομάδες”,συντεχνίες ,τα μέλη των οποίων, κατά τον σοφιστή ,“υποκατακλίνονται υμίν αυτοίς(=γλείφουν ο ένας τον άλλον) , καταδυνάστεψαν τον ελληνικό πολιτισμό. Με μια κλίκα,όπως είπαμε ομοίων του,έπνιξαν κάθε διαφορετική φωνή και στέρησαν από τα ευρύτερα μέσα ενημέρωσης  “βήμα” σε ανθρώπους πραγματικά λόγιους,άξιους, προικισμένους και συνετούς. Χειραγώγησαν τα ελληνικά γράμματα, επέβαλαν συγκεκριμένο στυλ συμπεριφοράς και καλλιτεχνικής έκφρασης, μέχρι σήμερα αναδεικνύονται και επικρατούν μέσω  της στυγνής,  πολιτιστικής δικτατορίας, που καθιέρωσαν. Οι φελλοί,ως γνωστό  επιπλέουν. Είναι  γνωστό. Αλλά,αν ήταν να μην έκαναν ζημιά,θα ήταν αδιάφορο αν επέπλεαν ή πήγαιναν στον πάτο.Γαλούχησαν όμως γενιές, με πρότυπα σαν την Μπέλλου και δεκάδες άλλους που ύμνησαν και καταξίωσαν . Οι αυτοαποκαλούμενοι ειδικοί, “άνθρωποι των γραμμάτων και της διανόησης”, είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος του θανάτου της νεότερης πολιτιστικής ζωής του τόπου.Να μην το ξεχνάνε αυτό,ειδικά  οι γενιές των Ελλήνων που έρχονται.