Ομπάμα: «Σημαντική η ελάφρυνση χρέους-Μόνο με τη λιτότητα δεν γίνεται τίποτα»
«Είναι για εμάς μεγάλη η χαρά και η τιμή να έχεις επιλέξει την Ελλάδα ως έναν από τους σταθμούς του τελευταίου ευρωπαϊκού ταξιδιού σου και αυτό μπορεί να δώσει από μόνο του σημαντικά μηνύματα τόσο στην Ευρώπη όσο και στη διεθνή κοινότητα», είπε ο Αλέξης Τσίπρας υποδεχόμενος τον Μπαράκ Ομπάμα στο Μέγαρο Μαξίμου.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η χώρα στάθηκε όρθια, τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας υποδεχόμενος τον Μπαράκ Ομπάμα στο Μέγαρο Μαξίμου. Σημείωσε ότι «ελπίζουμε οι κόποι του λαού να βρουν σύντομα ανταπόκριση και να έχουμε θετική εξέλιξη στα σημαντικά θέματα που έχουμε μπροστά μας στις διαπραγματεύσεις που αφορούν την κρίση του χρέους και μια θετική εξέλιξη με τους εταίρους μας που αφορά όλη την Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία, αλλά και το Κυπριακό στο οποίο όλοι ελπίζουμε σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση».
Η απάντηση Ομπάμα
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ στην αντιφώνησή του στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ευχαρίστησε τον κ. Τσίπρα και τον ελληνικό λαό για την θερμή υποδοχή. Ευχαρίστησε τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό γι’ αυτά που έχουν επιτύχει στις δύσκολες συνθήκες.
«Εμμένουμε στην θέση μας ότι μόνο με την λιτότητα δεν γίνεται τίποτα. Θα πρέπει να υπάρξει ελάφρυνση του χρέους», υπογράμμισε.
Ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ευχαρίστησε, επίσης, τον ελληνικό λαό για τη στάση του απέναντι στους πρόσφυγες και τον πρωθυπουργό για τις θέσεις που ανέπτυξε στην Σύνοδο Κορυφής γι’ αυτό το ζήτημα.
Τόνισε ότι θα πρέπει να βρεθεί λύση και για τις προσφυγικές ροές και για τις πολεμικές συγκρούσεις που τις προκαλούν.
Όσον αφορά το Κυπριακό, είπε, «πιστεύουμε ότι η Ελλάδα μαζί με την Τουρκία και τη βοήθειά μας θα μπορέσουν να βρουν μια δίκαιη και βιώσιμη λύση».
«Εμμένουμε στην θέση μας ότι μόνο με την λιτότητα δεν γίνεται τίποτα. Θα πρέπει να υπάρξει ελάφρυνση του χρέους»
“Από το στόμα σου και στο αυτί” της… Μέρκελ, πρόεδρε . Και μάλλον εκεί πάει το πράγμα (ευτυχώς για την …Ελλαδίτσα!).
Ελάφρυνση του χρέους. Αλλιώς, το “καλάθι” δε θα έχει μια ζωή πάτο. Ας μπει, επιτέλους, κι αυτή η χώρα σε μια σειρά. Βάλτε όλοι ένα χεράκι. Και πρώτα απ΄όλους εμείς εδώ. Αλλάξτε επιτέλους νοοτροπία , Συνέλληνες. Αποφασίστε πως πρέπει να εφαρμόσετε το χρυσό κανόνα: Ο,ΤΙ ΠΑΡΑΓΩ, ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΩ. Δεν έχει νόημα να ζεις, ως λαός, πέρα από τις δυνατότητές σου, ζήτουλας μια ζωή. Αλλιώς, δεν υπάρχει ελπίδα να βρει ρυθμό,να ορθοστατήσει η χώρα.
Ας γίνουν και οι σύμμαχοι ΣΟΛΩΝΕΣ. Μόνο με μια γενναία ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ σώζεται πια οικονομικά αυτός ο τόπος. Τολμήστε!
________________________________________________________
-
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ “ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ”. ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ
-
ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΓΙΑ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΙΜΗΣΗ
-
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ. ΑΠΟ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΠΟΥΤΙΝ…ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
-
Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΒΙΣΜΟΥΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
1. Η Επαναστατική Αυτοάμυνα ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση στη γαλλική πρεσβεία
Η Οργάνωση «Επαναστατική Αυτοάμυνα» ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση με χειροβομβίδα στη Γαλλική πρεσβεία την περασμένη Πέμπτη. Παράλληλα ανέλαβε την ευθύνη για τους πυροβολισμούς με καλάσνικοφ κατά της πρεσβείας του Μεξικού τον Αύγουστο, αλλά και την επίθεση στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στις 25 Μαΐου 2014
Το κείμενο ανάληψης ευθύνης
Έμπρακτη τοποθέτηση της Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας για ένα νέο διεθνές επαναστατικό κίνημα
Τη κυριακή 31 Αυγούστου λίγη ώρα πριν ξημερώσει πραγματοποιήσαμε μια ένοπλη παρέμβαση ενάντια στο μεξικάνικο κράτος πυροβολώντας το κτίριο της πρεσβείας του στην Αθήνα.
Την Τετάρτη 9 Οκτώβρη στις πέντε παρά τέταρτο πμ πραγματοποιήσαμε άλλη μια ένοπλη παρέμβαση, ενάντια στο γαλλικό κράτος ρίχνοντας μια χειροβομβίδα δίπλα στη σκοπιά της πρεσβείας του στην Αθήνα, απέναντι από τη βουλή.
Ταυτόχρονα, αυτές οι δυο επιθετικές δράσεις της οργάνωσής μας, μαζί με τη πρώτη ένοπλη παρέμβαση στις 25 Μάη 2014 ενάντια στο ΠΑΣΟΚ, αναιρώντας στη πράξη την ένοπλη κυριαρχία του ελληνικού κράτους εκφράζουν το πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης και της καταστροφής των εξουσιαστικών θεσμών εδώ και τώρα.
Για να συγκροτήσουμε ένα διεθνές επαναστατικό κίνημα με σταθερές βάσεις πρέπει να μελετήσουμε τις ήττες του παρελθόντος. Πρέπει να εστιάσουμε στις αντιφάσεις των προηγούμενων κινημάτων και να αναλύσουμε τη δυναμική του ταξικού ανταγωνισμού σήμερα σαν αποτέλεσμα της ιστορικής εξέλιξης. Η ολοκληρωτική καπιταλιστική επίθεση σε όλο το πλανήτη, που ξεκίνησε πριν δυόμισι δεκαετίες συνδέεται με τη ριζική κρίση του σοσιαλιστικού κινήματος.
Την Τετάρτη 9 Οκτώβρη στις πέντε παρά τέταρτο πμ πραγματοποιήσαμε άλλη μια ένοπλη παρέμβαση, ενάντια στο γαλλικό κράτος ρίχνοντας μια χειροβομβίδα δίπλα στη σκοπιά της πρεσβείας του στην Αθήνα, απέναντι από τη βουλή.
Η κύρια αντίφαση που διέλυσε το επαναστατικό κύμα του 20ού αιώνα είναι ο κρατισμός. Ο κοινοβουλευτισμός, η κομματική δικτατορία και παράλληλα η καταστολή της εργατικής αυτοοργάνωσης σφήνωσαν την αστική εξουσία μέσα στα σπλάχνα των κοινωνικών επαναστάσεων από τη γαλλική επανάσταση και πέρα.
Η επανάσταση στη Ρωσία ποδηγετήθηκε από μια πολιτική και τεχνοκρατική ελίτ. Η καταστολή της εξέγερσης της Κροστάνδης και της επανάστασης στην Ουκαρανία το 1921 έδειξε νωρίς το αδιέξοδο του κρατικού σοσιαλισμού. Μετά το 2ο ιμπεριαλιστικό πόλεμο το σοσιαλιστικό διακρατικό μπλοκ με επίκεντρο τη Ρωσία αναδιαρθρωνόταν σταδιακά ενσωματώνοντας στοιχεία καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Το 1989 ολοκληρώθηκε η πορεία προς τον ωμό καπιταλισμό. Οι πόροι και η εργατική δύναμη των σοσιαλιστικών κρατών παραδόθηκαν στο ιδιωτικό πλιάτσικο από τη κομματική και τεχνοκρατική ελίτ. Ο εθνικισμός που συντηρήθηκε μέσα στους κρατιστικούς συσχετισμούς, έγινε πολεμικό εργαλείο για το πλιάτσικο και την επακόλουθη επέλαση του πολυεθνικού κεφάλαιου.
Στην Ελλάδα το επαναστατικό κίνημα πλήρωσε πολύ ακριβά τη κυριαρχία της κρατιστικής σχολής. Το Δεκέμβρη του 1944 το λαϊκό κίνημα στην Αθήνα αφέθηκε απομονωμένο και σχεδόν άοπλο να τσακιστεί από τα στρατεύματα της Βρετανίας και τους ντόπιους φασίστες. Στη συνέχεια το ΚΚΕ συνθηκολόγησε με τη μοναρχοφασιστική δημοκρατία και παρέδοσε τα όπλα της αντίστασης, εγκαταλείποντας τις αγωνιζόμενες μάζες στην εξοντωτική κρατική και παρακρατική τρομοκρατία. Το εθνικό μέτωπο ήταν εγγύηση ήττας της κοινωνικής επανάστασης.
Το ΚΚΕ ξαναπήρε τα όπλα το 1946 για να περισώσει το κομματικό μηχανισμό. Για την επανάσταση ήταν πολύ αργά. Για το κόμμα αρκούσαν οι μάχες οπισθοφυλακών στα διακρατικά σύνορα και ο εγκλωβισμός των αγωνιστών στη προσφυγιά και την εξορία. Από τότε η κομματική αριστερά δεν ξανασήκωσε ντουφέκι. Στον αντιδικτατορικό αγώνα το ΚΚΕ απουσίαζε. Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε αντιδραστική στάση. Περίμενε την έλευση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας για να μπει στη καθεστωτική σκηνή και να καταλήξει δεκανίκι του κεφάλαιου και της κρατικής καταστολής.
Η σημερινή όψη του διακρατικού συστήματος κυριαχίας αντανακλά τη πλήρη αφομοίωση του κρατικού σοσιαλισμού στο καπιταλιστικό κόσμο. Η αστική τάξη παγκόσμια, ξεμπερδεύοντας με την αντίφαση του κρατικού σοσιαλισμού, ήταν ελεύθερη να λεηλατήσει τα καταπιεσμένα στρώματα και το δημόσιο και φυσικό πλούτο χωρίς περιορισμούς και προσχήματα. Το σύνολο των πελατειακών εξαρτήσεων και εγγυήσεων επιβίωσης που ονομάστηκε «κοινωνικό κράτος» έγινε άχρηστη δαπάνη. Τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα επίσης μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, εφόσον η πολιτική και οικονομική ελίτ απέκτησε το μονοπώλιο της βίας. Η ταξική κυριαρχία αποκάλυψε τα ριζικά στυγνά χαρακτηριστικά της.
Ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός μέρα με τη μέρα βαθαίνει την δομική κρίση του συστήματος κυριαρχίας.
Είναι κρίση οικονομική: Κρίση υπερσυσσώρευσης, εκτεταμένης απαξίωσης κεφαλαίων και ολόκληρων κρατών, κατακόρυφης υποτίμησης της εργασίας και αποκλεισμού τεράστιων κοινωνικών κομματιών.
Είναι κρίση πολιτική: Η πολιτική διαχείριση σήμερα αφορά τους εκμεταλλευόμενους μόνο από μια εχθρική θέση, σαν θύματα του εξουσιαστικού ανταγωνισμού. Η διαμεσολάβηση έχασε κάθε αξιοπιστία. Την θέση της κατέλαβαν οι τρομοκρατικές πολιτικές επιβολής ταξικής ειρήνης. Η κρίση αντιπροσώπευσης έγινε κρίση προοπτικής.
Το Γαλλικό κράτος βρίσκεται στη πρώτη γραμμή του ληστρικού καπιταλιστικού πολέμου ενάντια στο πλανήτη.
Είναι κρίση πολιτισμού: Η οικονομική και κοινωνική κρίση ξεπερνιέται με τη καταστροφή και την αυτοκαταστροφή. Ο ανταγωνισμός για τα κέρδη έχει ανάγκη το πόλεμο. Τα κράτη πάντα αιματοκυλούσαν το κόσμο έξω από τα σύνορά τους, για τα συμφέρντά τους. Τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη στη φάση της αποικειοκρατίας, στη φάση των ιμπεριαλιστικών πολέμων και στη φάση του «ψυχρού» πολέμου μετέφεραν τον άγριο ταξικό πόλεμο στον 3ο κόσμο, στηρίζοντας την ταξική ειρήνη μέσα στα σύνορά τους με εθνικές πολιτικές. Σήμερα όμως ο ταξικός πόλεμος εκρήγνυται και στη καπιταλιστική ενδοχώρα.
Η πολυεθνική και πολυφυλετική εργατική τάξη φυλακίζεται σε γκέτο, στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές. Οι εθνικές εγγυήσεις έχουν ισοπεδωθεί. Τα ντόπια κομμάτια της εργατικής τάξης εξαθλιώνονται μαζί με τους μετανάστες. Τα μεσοστρώματα προλεταριοποιούνται. Οι δημόσιοι πόροι κι ο φυσικός πλούτος λεηλατούνται. Οι δολοφονικοί μηχανισμοί των καπιταλιστικών δημοκρατιών χτυπάνε απροκάλυπτα.
Το Γαλλικό κράτος βρίσκεται στη πρώτη γραμμή του ληστρικού καπιταλιστικού πολέμου ενάντια στο πλανήτη. Προστατεύει τη μονοπωλιακή εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και τις επενδύσεις του στη Β.Αφρική και τη Μ.Ανατολή με στρατιωτικές επεμβάσεις και κάθε είδους υποστήριξη σε αντεπαναστατικές δυνάμεις. Ο γαλλικός μιλιταρισμός είναι βασικός πυλώνας του ΝΑΤΟ και της στρατιωτικής πτέρυγας της ΕΕ.
Στη γαλλική επικράτεια χτυπάει το κοινωνικό κίνημα με στρατιωτικά μέσα εκεί που εκπονεί κερδοσκοπικά σχέδια καταστροφικά για το φυσικό περιβάλλον και τις τοπικές κοινότητες. Πρόσφατες περιπτώσεις, οι απόπειρες κατασκευής αεροδρομίου στη Notre-Dame-des-Landes και φράγματος στο Testet. Στο τελευταίο σημείο, στο δάσος της Siven δολοφονήθηκε στις 25 Οκτώβρη του 2014 ο διαδηλωτής Ρεμί Φρες από ευθύα βολή δακρυγόνου της γαλλικής χωροφυλακής.
Με τα ίδια στρατιωτικά μέσα το γαλλικό κράτος προσπαθεί επί μήνες να εκκενώσει τη μεγάλη προσφυγική κοινότητα του Calais δίπλα στα θαλάσσια σύνορα με τη Βρετανία, για να μεταφέρει τους κατοίκους της σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Το καλοκαίρι του 2016 το γαλλικό κράτος χτυπούσε τη κοινωνική εξέγερση ενάντια στους νέους αντεργατικούς νόμους, με χημικό πόλεμο, πλαστικές σφαίρες, μαζικές συλλήψεις και βασανιστήρια, αφήνοντας εκατοντάδες τραυματίες. Οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν τόσο με τους μπάτσους, όσο και με τα κατασταλτικά όργανα των θεσμικών συνδικάτων που επιχείρησαν να αναχαιτίσουν τη διάχυτη αντικρατική οργή.Φωτογραφίες:
Πώς χτυπήσαμε την Γαλλική πρεσβεία
Απέναντι από τη γαλλική πρεσβεία την ώρα της επίθεσής μας ήταν παρκαρισμένη μια κλούβα των ΜΑΤ και ένα ασφαλίτικο. Ένας σκοπός της κλούβας στεκόταν στο απέναντι πεζοδρόμιο από το σημείο που σταματήσαμε για να ρίξουμε τη χειροβομβίδα δίπλα στη σκοπιά της πρεσβείας. Δεν μπόρεσαν γιατί δεν μπορούσαν να εμποδίσουν την αποφασιστικότητά μας.
Με αυτή την ένοπλη παρέμβαση στέλνουμε ένα μήνυμα στους εκμεταλλευόμενους και τους αποκλεισμένους όλης της γης: Το κράτος είναι ένας γίγαντας με πύλινα πόδια. Οι στρατοί των αφεντικών είναι ανίσχυροι απέναντι στην ορμή των επαναστατημένων. Να απαντήσουμε στις απάνθρωπες πολεμικές πρακτικές των καθεστώτων με την ένοπλη αντίσταση και την επαναστατική οργάνωση . Το Μάρτη του ’14 είπαμε: «Η βαρβαρότητα των οργάνων της εξουσίας θα τσακιστεί από τη δύναμη των όπλων της αντίστασης». Σήμερα είμαστε πιο έτοιμοι να περιφρουρήσουμε τους αγώνες μας ενεργητικά.
Η υποκρισία της αστικής δημοκρατίας ξεγυμνώνεται με το καθεστώς εξαίρεσης που επιφυλάσει για τους αιχμάλωτους αγωνιστές. Ο λιβανέζος αγωνιστής Ζωρζ Ιμπραήμ Αμπνταλά βρίσκεται στις γαλλικές φυλακές από το 1984 μετά από ένα μπαράζ επιθέσεων ενάντια στο αμερικάνικο και στο ισραηλινό κράτος. Σύμφωνα με τους γαλλικούς νόμους έπρεπε να αποφυλακιστεί από το 1999. Αλλά η κράτησή του Αμπνταλά παρατείνεται παράνομα επειδή παραμένει ένας αμετανόητος επαναστάτης.
Δεξιοί κι αριστεροί διαχειριστές εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές που υπαγορεύουν τα επιτελεία του χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου και τις ίδιες πολιτικές καταστολής. Αν δεν ήταν ο Ολάντ, θα ήταν μια άλλη μαριονέτα. Αυτός είναι ο απόλυτος κανόνας στις σημερινές συνθήκες.
Στις ΗΠΑ με πρόεδρο τον Ομπάμα πολλαπλασιάστηκαν οι κρατικές δολοφονίες άφρο- και λατινο-αμερικάνων που δεν ανήκουν στην οικονομική και πολιτική ελίτ. Σήμερα στις ΗΠΑ η άγρια μαζική απεργία των φυλακισμένων ενάντια στη δουλεία αντιμετωπίζει όλη τη γκάμα των κατασταλτικών μεθόδων.
Ο τραυματισμός του μπάτσου μπροστά στη γαλλική πρεσβεία είναι παρανυχίδα μπροστά στη καθημερινή τρομοκρατία των αφεντικών
Το μεξικάνικο κράτος είναι μια τρανταχτή έκφραση του ολοκληρωτισμού με δημοκρατικό προσωπείο. Για έναν αιώνα εναλλάσονται στη διακυβέρνηση δυο πολιτικές κλίκες. Από το 1919 που η αστική και φεουδαρχική αντίδραση σταμάτησε τη ζαπατιστική επανάσταση το μεξικάνικο κράτος σφάζει τις ιθαγενικές κοινότητες και το κοινωνικό κίνημα με στρατιωτικές επιχειρήσεις και παραστρατιωτικές οργανώσεις των τσιφλικάδων και των τοπικών αρχόντων.
Το νέο ζαπατιστικό κίνημα που εκδηλώθηκε στην επαρχία Ciapas το 1994 αντιμετωπίζει δυο δεκαετίες τώρα τη δολοφονική δράση του μεξικάνικου κράτους και παρακράτους. Πριν δυο χρόνια η τοπική αστυνομία της πολιτείας Guerrero με τη βοήθεια μιας συμμορίας δολοφόνησε και εξαφάνισε 43 φοιτητές. Τον Ιούνη του 2016 η απόπειρα ένοπλης καταστολής της εξέγερσης των εργαζόμενων στην εκπαίδευση στην Oaxaca άφησε δεκάδες νεκρούς και εξαφανισμένους και εκατοντάδες τραυματίες. Βασανισμοί, βιασμοί, δολοφονίες και εξαφανίσεις είναι η καθημερινή πρακτική του μεξικάνικου κράτους.
Η επίθεση στην μεξικάνικη πρεσβεία
Με την επιθετική δράση μας ενάντια στο μεξικάνικο κράτος απευθυνόμαστε σ’ εκείνους που αγωνίζονται κάπου μακριά ή εδώ δίπλα: Η κοινωνική επανάσταση δεν έχει σύνορα. Να μην αφήσουμε κανέναν μόνο του απέναντι στη κρατική τρομοκρατία. Με το ένα χέρι παίρνουμε το ντουφέκι και με το άλλο χέρι δενόμαστε με τους καταπιεσμένους όλης της γης.
Η ένοπλη παρέμβαση στο κτίριο της μεξικάνικης πρεσβείας στη πλατεία Κολωνακίου πραγματοποιήθηκε μια βδομάδα μετά την 20ή επέτειο της δολοφονίας του αναρχικού Χριστόφορου Μαρίνου από τα ΕΚΑΜ. Οι νεκροί του κοινωνικού πολέμου εμπνέουν τους αγώνες μας. Δεν συγχωρούμε τα εγκλήματα της εξουσίας.
Το ελληνικό κράτος συνεχίζει τη κατασταλτική πολιτική του με τα ίδια τρομοκρατικά μέσα. Το πρώτο δείγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν η δολοφονική μεθόδευσή της ενάντια στην απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων την άνοιξη του 2015. Για να διατηρήσει τους ειδικούς αντεπαναστατικούς νόμους, για να νομιμοποιήσει τα βασανιστήρια για την αρπαγή βιολογικού υλικού, για να παρατείνει την ομηρία συγγενών κρατουμένων, για να συνεχίσει τη δολοφονική κράτηση του Σάββα Ξηρού παρά τις αναπηρίες του, με τις υποδείξεις της αμερικάνικης κυβέρνησης, οδήγησε επανειλημμένα δυο απεργούς πείνας (Μιχάλης Νικολόπουλος και Παναγιώτης Αργυρού) στο όριο του θανάτου. Η ωμή αντίδραση ενάντια στο πολιτικό αγώνα των κρατούμενων αγωνιστών ξεκίνησε με εισβολές σε σπίτια αλληλέγγυων και ολοκληρώθηκε με το πολυήμερο αστυνομικό αποκλεισμό και τελικά την εκκένωση της κατειλημμένης Πρυτανείας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παριστάνοντας ακόμα ότι είναι ένα εξωσυστημικό κόμμα, παίρνει αποστάσεις από τις πολιτικές ευθύνες του. Εμείς λέμε, το κουτόχορτο τελείωσε.
Οι εκβιαστικές προσωρινές απαγωγές αγωνιστών από κλιμάκια της ασφάλειας συνεχίζονται. Ειδικά σε μέρες μεγάλων κινητοποιήσεων όπως η επέτειος του Πολυτεχνείου αυτές οι κρατικές απαγωγές γίνονται μαζικά.
Τους τελευταίους μήνες εντείνεται η πρακτική του απροκάλυπτου βασανισμού καταπιεσμένων και αγωνιστών (νεαροί Ρομά στο ΑΤ Κουκακίου, νεαροί μετανάστες από μια αυτοοργανωμένη δομή στέγασης στο ΑΤ Ομονοίας, πολιτική καταστολή σε Κομοτηνή και Αγρίνιο, εισβολή και συλλήψεις στην αυτοοργανωμένη γειτονιά των Προσφυγικών Λ.Αλεξάνδρας, δολοφονία του πρώην κρατούμενου μετανάστη Pellumb Marnikollaj στο ΑΤ Πατησίων). Επιπλέον επανέρχεται στο προσκήνιο, με πολλά πρόσφατα επεισόδια η απροκάλυπτη συνεργασία μπάτσων και φασιστών. Η κρατική και παρακρατική τρομοκρατία εντάσονται πάντα σ’έναν ενιαίο κρατικό σχεδιασμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιπλέον ευκολία στην επιστράτευση όλων των αντιδραστικών μηχανισμών. Παριστάνοντας ακόμα ότι είναι ένα εξωσυστημικό κόμμα, παίρνει αποστάσεις από τις πολιτικές ευθύνες του. Εμείς λέμε, το κουτόχορτο τελείωσε. Το δηλώσαμε όταν επιτεθήκαμε στο ΠΑΣΟΚ, εστιάζοντας στο νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ:
«Κάθε στέλεχος του κρατικού μηχανισμού έχει προσωπική ευθύνη για τα εγκλήματα της εξουσίας. Αυτοί που καταπιέζουν τους εργαζόμενους. Αυτοί που χτυπάνε τους κοινωνικούς αγώνες. Τα όργανα που φυλάνε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές. Οι πολιτικοί προϊστάμενοι των μηχανισμών καταστολής. Οι βουλευτές που ψηφίζουν τα νέα μέτρα για τις φυλακές και ο πρόεδρος του καθεστώτος που θα βάλει την υπογραφή του. Το ταξικό κίνημα έχει τη δύναμη να τιμωρήσει τους προστάτες της αστικής τάξης έναν έναν όπως τους αξίζει.
Οι σφαίρες που καρφώσαμε στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ ήταν μια πρόγευση για τους εξουσιαστές. Όλοι οι λογαριασμοί της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης θα πληρωθούν».
Ο τραυματισμός του μπάτσου μπροστά στη γαλλική πρεσβεία είναι παρανυχίδα μπροστά στη καθημερινή τρομοκρατία των αφεντικών και στη διάχυτη και διαρκή στρατιωτική κατοχή του δημόσιου χώρου, μπροστά στις χουντικές μεθόδους πολιτικής καταστολής, μπροστά στη πολεμική διαχείριση του μαζικού κινήματος, στο χημικό βομβαρδισμό και τα βασανιστήρια. Η Οργάνωση Επαναστατικής Αυτοάμυνας βάζει όλες τις δυνάμεις της και καλεί στη συγκρότηση της πλατιάς ένοπλης κοινωνικής αντίστασης. Για να τσακίσουμε την τρομοκρατία και τη κυριαρχία των εκμεταλλευτών. Μια χειροβομβίδα για κάθε δακρυγόνο. Δυο σφαίρες για κάθε μπάτσο ή φασίστα που σηκώνει χέρι.
Το ελληνικό κράτος σήμερα οξύνει την ληστρική πολιτική του με νέα μνημονιακά προγράμματα. Βαθαίνει τη πολεμική συμμαχία με το ισραηλινό κράτος που κρατάει έναν ολόκληρο λαό φυλακισμένο και πεινασμένο με καθημερινές δολοφονίες και στρατιωτικό εποικισμό. Στηρίζει επίσημα την αντεπαναστατική τρομοκρατία του φασιστικού τουρκικού κράτους που βομβαρδίζει πόλεις μέσα στα σύνορά του, που φυλακίζει κάθε αντιπολιτευτική φωνή και που έχει εισβάλει στη Συρία.
Το ελληνικό κράτος είναι υποτακτικό προς τους ισχυρούς εταίρους του και τα ντόπια και διεθνή καπιταλιστικά τραστ, γιατί η οικονομική επιβίωσή του στη φάση της κυριαρχίας του υπερσυσσωρευμένου κεφάλαιου είναι εξαρτημένη. Υποτακτικότητα προς το μεγάλο κεφάλαιο, συμμετοχή στο διακρατικό μιλιταρισμό που δρα στη περιοχή και ταυτόχρονα εθνικισμός στο εσωτερικό για να επιβάλει ταξική ειρήνη.
Η γενική κρίση γίνεται αδιέξοδο για την αστική δημοκρατία. Η ογκώδης αποχή από τις εκλογές είναι δομική έκφραση της συστημικής κρίσης. Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος απαντιέται αντανακλαστικά από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ με όξυνση του ταξικού αποκλεισμού. Η εκβιαστική αντιπροσώπευση που μέχρι χθες αποσυμπίεζε τον ταξικό ανταγωνισμό, έχει δώσει τη θέση της στη κοινοβουλευτική ολιγαρχία με τις ολοκληρωτικές πολιτικές της. Οι κυβερνήσεις εκλέγονται από όλο και πιο κλειστές προνομιούχες μειοψηφίες για να εφαρμόσουν κεντρικά οικονομικά προγράμματα.
Το ’14 η Οργάνωση Επαναστατικής Αυτοάμυνας χτύπησε λίγες ώρες πριν τις ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ ως κομμάτι του σκληρού πυρήνα του κρατικού ολοκληρωτισμού, που σαν συνέταιρος των νεοφασιστών της δεξιάς είχε το ρόλο ενός δημοκρατικού προσωπείου για την άγρια καπιταλιστική επίθεση. Με αυτή την ένοπλη παρέμβαση προτάξαμε μια σειρά βασικών διεκδικήσεων ενάντια στην ταξική καταπίεση και τη καταστολή:
-Να αποσυρθεί ο νόμος για τις φυλακές τύπου Γ. -Να καταργηθεί ο «αντιτρομοκρατικός». -Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. -Να σταματήσει το πογκρόμ κατά των μεταναστών.
Το ΠΑΣΟΚ απάντησε στις διεκδικήσεις της οργάνωσής μας με ένα κρεσέντο ολοκληρωτισμού: «Παρεμβάσεις στο νομοθετικό έργο μέσω απειλών και πυροβολισμών, προς όφελος τρομοκρατών, δεν γίνονται αποδεκτές. Η Δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός δεν απειλούνται. Το κείμενο της προκήρυξης επιβεβαιώνει απλώς την ανάγκη ύπαρξης σωφρονιστικών καταστημάτων τύπου Γ’». Έτσι δείξαμε τη δομική σχέση του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού με τις πολιτικές καταπίεσης, εκμετάλλευσης και καταστολής.
Τον Αύγουστο το ΒΗΜΑ υπερασπιζόταν με καθημερινά πρωτοσέλιδα την ψευδεπίγραφη δημοκρατία του Ερντογάν, όταν όλος ο κόσμος καταλάβαινε ότι η τελευταία απόπειρα πραξικοπήματος ήταν σταγόνα στον ωκεανό του φασιστικού τουρκικού κράτους. Γιατί αυτή η αγάπη για το καθεστώς του Ερντογάν και των Γκρίζων Λύκων, που συνδέεται σε όλα τα επίπεδα με το Ισλαμικό Χαλιφάτο; Γιατί η πολιτική και οικονομική ελίτ του ελληνικού κράτους βλέπει τη πτώση της να πλησιάζει. Βλέπει τα καταπιεσμένα στρώματα να συνειδητοποιούν ότι ο καπιταλισμός είναι μια στυγνή δικτατορία κι ότι το ντόπιο πολιτικό σύστημα έφαγε τα ψωμιά του. Σ’αυτό το πανικό η ελίτ του ελληνικού κράτους ταυτίζεται με το σφαγέα γείτονά της και κουνάει τη ξεφτυλισμένη σημαία της δημοκρατίας.
Το Μάϊο του 1974 ένας από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, ο Ν.Μακαρέζος, υπέβαλε στο στρατηγό Γκιζίκη ένα «άκρως απόρρητο» υπόμνημα «δια την ηγεσίαν των ενόπλων δυνάμεων». Αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε το ’75 από το Σταύρο Ψυχάρη (τότε πολιτικός συντάκτης στο ΒΗΜΑ και τώρα διευθυντής στον οργανισμό Λαμπράκη). Οι προτάσεις του αρχιχουντικού ξεκινούσαν έτσι:
«1. Να συγκροτηθή αμέσως ισχυρά κυβέρνησις εθνικής σωτηρίας, με τα ικανώτερα εκ των στελεχών, τα οποία διαθέτει η χώρα, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, αποκλεισμένων, βεβαίως, των αναρχικών.
2. Να κηρυχθή είς είδος πανστρατιάς. Άπαντες οι δυνάμενοι να βοηθήσουν, δέον να επιστρατευθούν. Δεν υπάρχουν Δεξιοί-Κεντρώοι-Αριστεροί, όπως ακριβώς διεκήρυξεν η Επανάστασις της 21ης Απριλίου. Υπάρχουν μόνον Έλληνες και αναρχικοί ανατροπείς. Οι τελευταίοι να απομονωθούν και οι λοιποί να συνεργασθούν διά να βοηθήσουν…
3. Συγκεκριμένως η αποστολή της κυβερνήσεως αυτής θα έδει να είναι: …
ζ. Να δημιουργήσει τας προϋποθέσεις διά την ανανέωσιν των πολιτικών μας δυνάμεων.
η. Να οδηγήσει το ταχύτερον δυνατόν, εις τας βουλευτικάς εκλογάς…»
Η πρόσφατη εκλογή του Τραμπ στη προεδρία των ΗΠΑ και η ενδυνάμωση των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη αντανακλούν το δομικό ξεγύμνωμα της αστικής δημοκρατίας. Η προγραμματισμένη ομιλία του Ομπάμα μπροστά από την ακρόπολη θα είναι η τελευταία πράξη ενός κύκλου εξήντα χρόνων προσπαθειών επιβολής ταξικού συμβιβασμού.
Η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και των παρατρεχάμενών του ήταν το τελευταίο χαρτί του πολιτικού συστήματος στη προσπάθειά του να διατηρήσει τη παθητική ανοχή των στρωμάτων που χτυπιούνται από τη καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Με το δημοψήφισμα το καλοκαίρι του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να πάρει μια κοινωνική νομιμοποίηση για τις μνημονιακές πολιτικές, περιμένοντας την επικράτηση της τρομοκρατικής προπαγάνδας που εξαπέλυσε η αστική τάξη εκείνο το διάστημα. Η ευρωτρομοκρατία δεν πέρασε, αλλά το κράτος και τα τραπεζικά επιτελεία δεν βρήκαν κανένα εμπόδιο στη συνέχιση των πολιτικών τους. Οι αντιπολιτευτικές παρατάξεις που αντιμετώπισαν το δημοψίφισμα σαν «μεγάλη πολιτική μάχη», ή βρίσκονταν βαθιά νυχτωμένες μέσα στις συνταγματικές συμβάσεις και δεν είχαν καταλάβει τίποτα από τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα της σύγχρονης δημοκρατίας ή επένδυσαν σκόπιμα σ’αυτό το επεισόδιο ισοπέδωσης του κοινωνικού παράγοντα, γιατί είναι δεμένες στο κάρο της καθεστωτικής διαχείρισης.
Οι ανιστόρητοι πολιτικοί τυχοδιώκτες που έδωσαν χρόνο ή στη καθεστωτική αριστερά έχουν ευθύνη για το αγωνιστικό έδαφος που χάθηκε τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια. Το πασπάλισμα του τελειωμένου ρεφορμισμού βαφτίστηκε «σεβασμός στη λαϊκή βούληση». Έτσι υποτιμήθηκε πάλι η δύναμη του κοινωνικού κινήματος και πήρε μια ανάσα ο κοινοβουλευτισμός. Όσοι ακόμα προτείνουν σαν κοινωνική διέξοδο από τη κρίση την έξοδο από το ευρώ χωρίς κοινωνική επανάσταση, υπηρετούν με τα ψέματά τους το σάπιο πολιτικό καθεστώς που καταρρέει. Όσοι μιλάνε για προεπαναστατικά στάδια χωρίς την άμεση κοινωνική αντιπαράθεση με το κράτος και για πολιτικά μέτωπα κορυφής, διαιωνίζουν τη παθητικότητα ενώ ο καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός προχωράει.
Η επιστροφή στις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες πλασάρεται στη πιάτσα σαν σύγχρονη κουμμουνιστική εναλλακτική. «Κουμουνισμός» χωρίς την άμεση κοινωνικοποίηση όλου του πλούτου μέσα από ένοπλα εργατικά και κοινοτικά συμβούλια! «Κομμουνιστικά» σχέδια επί χάρτου χωρίς μαχητική ταξική οργάνωση! Λεκτικές φανφάρες. Η σοβαροφάνειά τους περιορίζεται στο ρεαλισμό του ρεφορμισμού. Το μεγαλείο του προτάγματος εξαντλείται στον αυταρχισμό των γκρουπούσκουλων. Ο αυταρχισμός και οι αντιδραστικές θέσεις βρίσκονται σε αμοιβαία σχέση. Οι αυταρχικές γκρούπες δεν παράγουν κίνημα, διασπώνται, απομονώνονται. Γι’αυτό παίρνουν εχθρική στάση απέναντι σε ότι τις ξεπερνάει. Σ’αυτή τη κατάσταση καταφεύγουν σε όλα τα ύπουλα μέσα πολιτικού σαμποταρίσματος που έχει εφεύρει η εξουσία.
Αυτές τις μέρες της επετείου της εξέγερσης του Νοέμβρη του ’73 είναι η στιγμή να δείξουμε ότι η δημοκρατία και η δικτατορία διαφοροποιούνται μόνο στο όνομα. Αυτές τις μέρες υποδέχεται η ντόπια ελίτ το πρόεδρο του κράτους που επέβαλε τη χούντα των συνταγματαρχών και τη χούντα του Ιωαννίδη, το κράτος που βρίσκεται ακόμα πίσω από όλες τις δικτατορίες (πχ Αίγυπτος). Αυτές τις μέρες ρίχνουμε μια κλωτσιά στο κουφάρι της φιλελεύθερης δημοκρατίας, οργανωνόμαστε, περνάμε στην αντεπίθεση.
Για τη συγκρότηση του επαναστατικού κινήματος που θα καταργήσει τη κυριαρχία κράτους και κεφάλαιου
Μελετώντας την ιστορία της ταξικής πάλης και των επαναστάσεων και τις συνέπειες των αντιφάσεών τους λέμε ότι το επαναστατικό κίνημα της εποχής μας πρέπει και μπορεί να είναι αντικρατικό. Πρέπει και μπορεί να βάζει σαν άμεσο στόχο την ανατροπή του πολιτικοστρατιωτικού και οικονομικού καθεστώτος, τη κατάργηση των κρατικών θεσμών και το ξερίζωμα των μηχανισμών εξουσίας.
Πρέπει και μπορεί να βάζει σαν άμεσο στόχο τη κοινωνικοποίηση όλου του πλούτου μέσα από ένοπλες κομμούνες που πρέπει και μπορούν να εγκαθιδρυθούν από σήμερα με την επαναστατική δράση εργατικών και κοινοτικών συνελεύσεων. Οι σπόροι γι’αυτό το κοινωνικό κίνημα είναι οι αγώνες που δίνονται κάθε μέρα, η μαζική οργάνωση της ενεργητικής αντίστασης, οι εξεγέρσεις σαν κορυφώσεις και σπινθήρες αναβάθμισης του κινήματος.
Πρέπει και μπορεί οι οργανωτικές βάσεις του επαναστατικού κινήματος της εποχής μας να είναι κοινοτιστικές, φεντεραλιστικές, οικουμενικές. Το επαναστατικό κίνημα πρέπει και μπορεί να βασιστεί στη πρωτοβουλία, τη πολιτική ελευθερία και ισοτιμία, τη συλλογική καλλιέργεια.
Ο επαναστατικός αγώνας σήμερα πρέπει και μπορεί να δημιουργεί με την οργάνωσή του τα κύτταρα ενός πολιτισμού χωρίς εξουσία, να δημιουργεί κοινωνική ζωή ενάντια στις καπιταλιστικές σχέσεις και το κράτος.
Σήμερα είναι απαραίτητη και εφικτή η διάχυση της επαναστατικής αυτοοργάνωσης στο μεγάλο πλήθος των εκμεταλλευόμενων και των αποκλεισμένων. Είναι απαραίτητη και εφικτή η εφαρμογή της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης εδώ και τώρα.
Το κρατιστικό πολιτικό μοντέλο των Μαρξ-Ένγκελς προσκολλήθηκε στην αστική πολιτική δομή. Καμία εκδοχή του κομματικού συγκεντρωτισμού (σοσιαλδημοκρατία, λενινισμός, τροτσκισμός, σταλινισμός, μαοϊσμός, γκεβαρισμός κλπ) δεν μπορεί πια να παράξει κοινωνική επανάσταση. Να δώσουμε μερικά σύγχρονα παραδείγματα. Οι Tupamaros-MLN στην Ουρουγουάη ενσωματώθηκαν στον αστικό κοινοβουλευτισμό μετά από είκοσι χρόνια αντάρτικου πόλης. Την τελευταία δεκαετία οι πρόεδροι του κράτους προέρχονται από τους Tupamaros και εφαρμόζουν σοσιαλδημοκρατικά ρεφορμιστικά προγράμματα που δεν καταφέρνουν να αποτρέψουν τις αντικοινωνικές επιπτώσεις του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.
Στη Νικαράγουα σήμερα, με πρόεδρο τον ηγέτη του αντάρτικου και της επαναστατικής κυβέρνησης των Santinistas, Daniel Ortega, έχει ξεκινήσει η κατασκευή της μεγαλύτερης διώρυγας στο πλανήτη. Θα έχει μήκος 286 χιλιόμετρα, τη στιγμή που το μήκος της διώρυγας του Παναμά είναι 81,5 χιλιόμετρα και θα διασχίζει τη λίμνη Nicaragua. Μια τεράστια φυσική έκταση θα καταστραφεί στην υπηρεσία του εμπορικού ανταγωνισμού του Κινέζικου κεφάλαιου με το Αμερικάνικο που ελέγχει τη διώρυγα του Παναμά. Γη και ανθρώπινες κοινότητες ισοπεδώνονται για να κυλήσει το χρήμα των καπιταλιστικών κολοσσών.
Στο Νεπάλ οι κυβερνήσεις του μαοϊκού κουμουνιστικού κόμματος που κατέλαβε την εξουσία το 2007 μαστίζονται από τη διαφθορά και το πόλεμο των φραξιών για τις κρατικές καρέκλες, αφού διέλυσαν τις μαζικές οργανωτικές βάσεις της επανάστασης. Οι σύγχρονοι μαοϊκοί του Νεπάλ κατέληξαν στην αστική οικονομική πολιτική σε ελάχιστο χρόνο.
Η λιβανέζικη αντιστασιακή οργάνωση Hezbollah σήμερα πολεμάει για το δικτάτορα Ασάντ ενάντια στον επαναστατημένο συριακό λαό. Ο κρατισμός παράγει μόνο αντεπανάσταση.
Τα αδιέξοδα και η σύγχυση του αριστερού κρατισμού παράγουν τερατογεννέσεις. Ένας «αντιιμπεριαλισμός» χωρίς αναφορά στους ταξικούς αγώνες και τις λαϊκές εξεγέρσεις υπερασπίζεται σήμερα τον σφαγέα Ασάντ επειδή μπήκε στο στόχαστρο του δυτικού ιμπεριαλισμού κι έχει την στήριξη του ρώσικου. Αυτή η ανάλυση ξεχνάει ότι το Μπάαθ στη Συρία και στο Ιράκ ήταν εργαλεία των ιμπεριαλιστών και των σιωνιστών (πόλεμος Ιράκ-Ιράν, σαμποτάρισμα της παλαιστινιακής αντίστασης κλπ). Αυτή η ανάλυση υποτιμάει τους αγώνες των ταξικά καταπιεσμένων και τις επαναστατικές κατακτήσεις τους. Η αριστερή κρατιστική σχολή που βλέπει τον διακρατικό ανταγωνισμό, αλλά χάνει την ταξική πάλη σήμερα επιλέγει μεταξύ διαφορετικών όψεων της αντεπανάστασης (πχ ιμπεριαλιστικός «εκδημοκρατισμός», ισλαμικός φασισμός ή συντηρητικές δικτατορίες).
Αντίθετα, κοιτώντας το πλανήτη σήμερα βλέπουμε στο πυρήνα των σύγχρονων ριζοσπαστικών εγχειρημάτων την αναρχική επαναστατική παράδοση.
Για τις πολιτικές δράσεις της Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας
Το κράτος παρουσιάζει τις ένοπλες αντικαθεστωτικές οργανώσεις σαν ένα κύκλο μεμονωμένων προσώπων. Οι σκοπιμότητες αυτής της συστηματικής παραπληροφόρησης είναι προφανείς: Σε επίπεδο προπαγάνδας, η υποτίμηση της δυναμικής του αντάρτικου. Σε επίπεδο καταστολής, η απόδοση συλλογικών ευθυνών και η κατασκευή ενοποιημένων κατηγορητηρίων. Ο αστυνομικός-δικαστικός μηχανισμός έχει βάλει στόχο του τη «κουμμουνιστικοποίηση» από τα πάνω: Όλες οι κατηγορίες για όλους τους αιχμάλωτους αγωνιστές.
Η Οργάνωση Επαναστατικής Αυτοάμυνας είναι αποτέλεσμα των σημερινών απαιτήσεων στην ταξική σύγκρουση. Η οργάνωσή μας αγωνίζεται για να συγκροτηθεί ένα μαζικό διεθνιστικό επαναστατικό κίνημα, δυναμώνοντας τη μαχητική αντίσταση σε όλο το φάσμα του ταξικού ανταγωνισμού. Η οργάνωσή μας είναι μια αυτόνομη πρωτοβουλία που στοχεύει στην ενότητα των αντικρατικών επαναστατικών δυνάμεων. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με το κατέβασμα της ένοπλης πάλης μέσα στα κοινωνικά μέτωπα.
Οι ταυτότητες των αντάρτικων σχηματισμών δεν είναι κενά ονόματα. Οι επαναστάτες δεν προσποιούνται. Δεν διαπλέκονται σε κλειστά γραφεία όπως η εξουσία. Βγάζουν στο φως την επαναστατική προοπτική με τις πράξεις και το λόγο τους. Η Οργάνωση Επαναστατικής Αυτοάμυνας δεν είναι παρακλάδι κανενός. Είναι ένα καραούλι του κοινωνικού κινήματος. Έχουμε διδαχτεί από την ιστορία της ταξικής πάλης και πιο ειδικά από τη πιο πρόσφατη εμπειρία του ένολου αγώνα και σηκώνουμε ένα επαναστατικό οχύρωμα ακόμα.
Είναι πάγια τακτική των λακέδων της κρατικής προπαγάνδας να συνδέουν τους καταζητούμενους αγωνιστές με τις ένοπλες δράσεις που συνεχίζονται. Στη πραγματικότητα κανένα στοιχείο δεν συνδέει κανέναν καταζητούμενο αγωνιστή με τη δράση της οργάνωσής μας. Έχουμε συντροφικό σεβασμό για τον φυλακισμένο αναρχικό επαναστάτη Νίκο Μαζιώτη που βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο της αντιδραστικής προπαγάνδας, αλλά η Οργάνωση Επαναστατικής Αυτοάμυνας ακολουθεί τη δική της στρατηγική. Όταν συγκροτηθεί ο ενιαίος πολεμικός σχηματισμός του επαναστατικού κοινωνικού κινήματος ο κόσμος ήδη θα τραντάζεται.
Γιατί χτυπήσαμε χαράματα την γαλλική πρεσβεία
Για τη δράση στη γαλλική πρεσβεία έγραψε μια αστική φυλλάδα ότι κρυφτήκαμε πίσω από ένα διερχόμενο λεωφορείο. Οι κρατικοί λακέδες θέλουν να πουν ότι βάλαμε σε κίνδυνο εργαζόμενους που πήγαιναν το ξημέρωμα στη δουλειά τους, για να προστατευτούν οι αγωνιστές που πραγματοποίησαν τη δράση. Αλλά στις πέντε παρά τέταρτο ακόμα δεν έχουν αρχίσει τα δρομολόγια των λεωφορείων. Περνάνε πολύ αραιά υπηρεσιακά λεωφορεία. Ακόμα κι αν αδιαφορούσαμε για τις ζωές των εργαζόμενων, κανένα σχέδιο δεν θα μπορούσε να υπολογίσει σ’αυτό τον τόσο τυχαίο παράγοντα.
Επιλέξαμε να δράσουμε αυτή την ώρα γιατί έχει την λιγότερη κίνηση σε όλο το εικοσιτετράωρο. Αν βάζαμε σαν προτεραιότητα την ασφάλειά μας θα πηγαίναμε σε ώρα αιχμής για να περάσουμε αθέατοι και να χαθούμε μέσα στη κίνηση. Έτσι θα έπρεπε να επιλέξουμε να βάλουμε σε κίνδυνο περαστικούς ανθρώπους ή να πετάξουμε τη χειροβομβίδα μέσα στην αυλή της πρεσβείας από τη πλευρά της Ακαδημίας που είναι απομονωμένη από το δρόμο, χωρίς να γνωρίζουμε αν κάποιος υπάλληλος ή μια καθαρίστρια βρισκόταν εκεί τυχαία. Αντί γι’αυτό επιλέξαμε να δράσουμε μπροστά στους μπάτσους την ώρα που η κίνησή μας δεν θα είχε καμία κάλυψη. Οι σύντροφοι που πραγματοποίησαν τη δράση στάθηκαν για μισό λεπτό με τη μοτοσυκλέτα στη γωνία της Μέρλιν μέχρι να ανάψει το φανάρι της Β.Σοφίας στη γωνία της πρεσβείας για να μην υπήρχαν αυτοκίνητα μπροστά από στο σημείο τη στιγμή που θα έσκαγε η χειροβομβίδα. Πριν στρίψουν στη λεωφόρο έλεγξαν ότι από αριστερά δεν ερχόταν κανένα όχημα που θα μπορούσε να βρεθεί μέσα στο βεληνεκές της έκρηξης. Η μοτοσυκλέτα σταμάτησε μπροστά στη πρεσβεία και μετά απασφαλίστηκε η χειροβομβίδα, ενώ ο σύντροφος που οδηγούσε κοιτούσε το σκοπό της κλούβας. «Η μοτοσυκλέτα που πέρασε τρέχοντας» είναι ασφαλίτικη προπαγάνδα. Ας βγάλουν στη δημοσιότητα τα βίντεο από της κάμερες της πρεσβείας και του Ιδρύματος Θεωχαράκη στη γωνία της Μέρλιν.
Επιλέξαμε να δράσουμε αυτή την ώρα γιατί έχει την λιγότερη κίνηση σε όλο το εικοσιτετράωρο.
Οι μετακινούμενοι εργαζόμενοι κινδυνέυουν από τις ληστρικές πολιτικές του ελληνικού κράτους. Τη προηγούμενη Παρασκευή πήρε φωτιά ένα λεωφορείο γεμάτο επιβάτες στη Λ.Μεσογείων. Ο στόλος των δημόσιων μεταφορών μένει σκόπιμα χωρίς συντήρηση για να εισβάλουν οι εργολάβοι, όπως καταγγέλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του κλάδου. Ο στόλος μένει χωρίς εργατικά χέρια λόγω των αντεργατικών πολιτικών της ντόπιας και διακρατικής ελίτ. Οι δημόσιες μεταφορές που θα έπρεπε να είναι ελεύθερες, αλλά ακριβοπληρώνονται από τους εργαζόμενους, απαξιώνονται για να χαριστούν στο ιδιωτικό πλιάτσικο. Η πολιτική και οικονομική ελίτ δεν διστάζει να βάζει σε κίνδυνο τη φτωχολογιά που μετακινείται με τα δημόσια μέσα, για να εφαρμόσει τα ληστρικά σχέδιά της.
Ο πολιτικός στόχος της Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας ήταν ξεκάθαρος στις τρεις ένοπλες παρεμβάσεις που πραγματοποίησε. Επίθεση στη κρατική ολιγαρχία, στη δικτατορία του κεφάλαιου και στους ένοπλους φρουρούς τους.
Η τακτική που επιλέγουμε αντιστοιχεί στο πολιτικό στόχο. Μέχρι τώρα πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις μέσα στο κέντρο της ντόπιας αστικής τάξης, σε σημεία που το κράτος έδειχνε μια πλαστή στρατιωτική υπεροχή. Χρησιμοποιήσαμε βασικά όπλα της μαζικής αυτοάμυνας. Δράσαμε δυο φορές δίπλα στα καθάρματα των ΜΑΤ για να δείξουμε ότι το κοινωνικό κίνημα πρέπει να μην τους φοβάται. Σύντομα θα έρθει η ώρα τους.
Στην επίθεση στο ΠΑΣΟΚ το ντουφέκι που πυροβόλησε δεν έπαθε καμία εμπλοκή όπως είπαν οι ασφαλίτες. Ήθελαν να βγάλουν το συμπέρασμα ότι είμαστε ανεκπαίδευτοι, ότι μόνο οι επαγγελματίες μιλιταριστές του κράτους μπορούν να χειριστούν τα όπλα, ότι νομοτελειακά η επαναστατική δράση είναι αποτυχημένη. Τους διαψεύδουν οι εύστοχες βολές μας. Δεν ρίξαμε ριπή. Θα ήταν απίθανο να πάνε και οι δυο πρώτοι πυροβολισμοί πριν την υποτιθέμενη εμπλοκή στο κέντρο δυο παραθύρων με δυο ορόφους διαφορά. Κατεβήκαμε από τη μοτοσυκλέτα, σημαδέψαμε με απόλυτη ψυχραιμία και ολοκληρώσαμε το σχέδιό μας με ακρίβεια. Αυτές οι δυο σφαίρες αρκούσαν για να δείξουν την αποφασιστικότητα μας και την ικανότητα ενός επαναστατικού κινήματος να χτυπήσει τα στελέχη της πολιτικής και οικονομικής ελίτ.
Το ΚΚΕ σαν ταγμένος υπηρέτης του αστικού συστήματος προσπάθησε μετά τη παρέμβασή μας στη γαλλική πρεσβεία να σπείρει σύγχυση. Θέλει πάλι να θολώσει τους εκμεταλλευόμενους και τους αποκλεισμένους με σκοτεινά σενάρια. Η ένοπλη αντίσταση δεν φοβίζει τους ταξικά καταπιεσμένους. Η προοπτική να οπλιστούν οι ταξικά καταπιεσμένοι και να συντρίψουν την τρομοκρατία του καθεστώτως, τρομάζει τα αφεντικά και τα πολιτικά δεκανίκια τους.
Το πρώτο άρθρο του δικού μας κοινωνικού προγράμματος λέει: Ένοπλη ταξική αυτοοργάνωση.
Το πρώτο άρθρο του δικού μας οικονομικού προγράμματος λέει: Θα καρφώσουμε στο σανίδι τους στυγνούς εκμεταλλευτές και τους ξετσίπωτους πολιτικάντηδες που εμφανίζονται σαν λαϊκοί σωτήρες.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ – ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ
14 Νοέμβρη 2016
Τα κείμενα-προκηρύξεις των μελών της λεγόμενης ΄Ενοπλης Λαϊκής Πάλης στην Ελλάδα, εδώ και πολλές δεκαετίες έχουν το ίδιο περιεχόμενο. Αναπαραγωγή, στερεότυπη επανάληψη απόψεων, ιδεών, αναλύσεων, προτάσεων, απειλών. Αν δει κανείς τις παλιές προκηρύξεις του Κουφοντίνα και τις σημερινές των νέων “Ανταρτών Πόλεων”, θα εκπλαγεί από την ομοιότητα της γραφής, των πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικών αναλύσεων, των προσδοκιών και ασφαλώς των απειλών των συντακτών τους.
Θα έλεγε κανείς πως ένα αόρατο, διαχρονικό χέρι κρατάει μια κοινή πένα, που χαράζει τις ίδιες, επακριβώς πολλές φορές, γραμμές μέσα στην πορεία του χρόνου και κοντοστέκεται μόνο σε ονόματα, περιστατικά, ημερομηνίες, ανάλογα την εποχή. Και φυσικά, τα κείμενα αυτά έρχονται πάντα μετά από μια αιματηρή ή όχι ένοπλη επίθεση στους “εχθρικούς” στόχους.
Σκοπός, όχι φυσικά η τιμωρία του στόχου τόσο, όσο η ευκαιρία που εκπηγάζει από τέτοιες ενέργειες, να περάσει κείμενο στη δημοσιότητα , σπάζοντας τα πλαίσια της στενής επισκεψιμότητας ενός indymedia.athens. Να τους κάνει, δηλαδή, την τιμή το… “Μεγάλο κανάλι, να πει κάτι για το θέμα και να διαβάσει αποσπάσματα, να το δημοσιεύσει ιefimerida.gr, οι άλλες σύγχρονες ιντερνετικές χωματερές (νέα βιομηχανία παραπληροφόρησης), που απέσπασαν από τα εν ζωή (στα λοίσθια) ακόμα ΝΕΑ και το ΕΘΝΟΣ τα σκήπτρα της αποκλειστικότητας στην παραπληροφόρηση.
Με αυτή την ιστορική βεβαιότητα της δεδομένης και καθιερωμένης πλέον τακτικής, τόσο της επιχειρησιακής , όσο και του περιεχομένου των προκηρύξεών τους και η σημερινή “νέα” (καθόλου τέτοια δεν είναι) επαναστατική οργάνωση, δε άρθρωσε κανένα διαφορετικό πολιτικό λόγο από εκείνον που γνωρίζαμε και, όπως είπαμε, μας έχουν συνηθίσει και οι “παλιότεροι”. Επομένως, είναι πολύ εύκολο η απάντηση που δίναμε στους παλιούς, να καλύπτει απόλυτα και τους νέους.
Στη συνέχεια, λοιπόν, παραθέτουμε ένα κείμενο-απάντησή μας στην Πόλα Ρούπα, που είχε κι εκείνη συνθέσει και δημοσιεύσει παλιότερα ένα παρόμοιο κείμενο. Πρώτα ,όμως, θα απομονώσουμε αποσπάσματα από το πρόσφατο γραπτό των μελών της οργάνωσης Επαναστατική Αυτοάμυνα ,όχι με την ιδιότητα του «ψαλιδοχέρη», αλλά με αγαθή διάθεση να προσεγγίσουμε τη σωστή, ιστορική κριτική τους.
Στα συγκεκριμένα αποσπάσματα από το “σεντόνι” της προκήρυξης, προχωράμε και σε ολιγόλογες διευκρινιστικές παρατηρήσεις κάτω από το καθένα. Κι αν δεν υπήρχαν, βέβαια, δε θα ήταν παράλειψη. Τεκμαίρονται από την απάντησή μας στη σύντροφο του Νίκου Μαζιώτη.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ:
1. …αναιρώντας στη πράξη την ένοπλη κυριαρχία του ελληνικού κράτους εκφράζουν το πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης και της καταστροφής των εξουσιαστικών θεσμών εδώ και τώρα.
(Δηλαδή, η χειροβομβίδα που ρίξατε σηματοδότησε την καταστροφή των εξουσιαστικών θεσμών και έδωσε το έναυσμα της κοινωνικής επανάστασης; )
2. Για να συγκροτήσουμε ένα διεθνές επαναστατικό κίνημα με σταθερές βάσεις πρέπει να μελετήσουμε τις ήττες του παρελθόντος. Πρέπει να εστιάσουμε στις αντιφάσεις των προηγούμενων κινημάτων και να αναλύσουμε τη δυναμική του ταξικού ανταγωνισμού σήμερα σαν αποτέλεσμα της ιστορικής εξέλιξης. Η ολοκληρωτική καπιταλιστική επίθεση σε όλο το πλανήτη, που ξεκίνησε πριν δυόμισι δεκαετίες συνδέεται με τη ριζική κρίση του σοσιαλιστικού κινήματος.
(Τί άλλαξε ανά τους αιώνες στο περιεχόμενο, την τακτική και τη δυναμική της πάλης των τάξεων;)
3. Η κύρια αντίφαση που διέλυσε το επαναστατικό κύμα του 20ού αιώνα είναι ο κρατισμός. Ο κοινοβουλευτισμός, η κομματική δικτατορία και παράλληλα η καταστολή της εργατικής αυτοοργάνωσης σφήνωσαν την αστική εξουσία μέσα στα σπλάχνα των κοινωνικών επαναστάσεων από τη γαλλική επανάσταση και πέρα.
(΄Ωστε γι αυτό διαλύθηκαν οι οργανώσεις ΄Ενοπλης Λαϊκής Βίας στην Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Ελλάδα; Επειδή “σφήνωσε η αστική εξουσία στα σπλάχνα των κοινωνικών επαναστάσεων”; Τόσο απλά! Ιστορική ερμηνεία επιγραμματική, αυτονόητη , χωρίς επιχειρήματα δεν υπάρχει. Πολλώ μάλλον, που αυτή η εξήγηση πέρα από ιστορικά αφελής, είναι και προσβλητική για όσους πάλεψαν και έδωσαν τη ζωή τους να γίνει ο κόσμος καλύτερος).
4. Η επανάσταση στη Ρωσία ποδηγετήθηκε από μια πολιτική και τεχνοκρατική ελίτ. Η καταστολή της εξέγερσης της Κροστάνδης και της επανάστασης στην Ουκαρανία το 1921 έδειξε νωρίς το αδιέξοδο του κρατικού σοσιαλισμού. Μετά το 2ο ιμπεριαλιστικό πόλεμο το σοσιαλιστικό διακρατικό μπλοκ με επίκεντρο τη Ρωσία αναδιαρθρωνόταν σταδιακά ενσωματώνοντας στοιχεία καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Το 1989 ολοκληρώθηκε η πορεία προς τον ωμό καπιταλισμό. Οι πόροι και η εργατική δύναμη των σοσιαλιστικών κρατών παραδόθηκαν στο ιδιωτικό πλιάτσικο από τη κομματική και τεχνοκρατική ελίτ. Ο εθνικισμός που συντηρήθηκε μέσα στους κρατιστικούς συσχετισμούς, έγινε πολεμικό εργαλείο για το πλιάτσικο και την επακόλουθη επέλαση του πολυεθνικού κεφάλαιου.
(Η πολιτική και τεχνοκρατική ελίτ στη Ρώσικη επανάσταση του ΄17 δε συμμετείχε στην ανατροπή του καθεστώτος και την επικράτηση της εξουσίας των Μπολσεβίκων; Ο Λένιν, ο Στάλιν οι άλλες “κεφαλές”, πολιτικοί και τεχνοκράτες, δεν ήταν “σαρξ εκ της σαρκός” των επαναστατών; Ο ίδιος ο Στάλιν και όσα εκατομμύρια στελέχωσαν αργότερα το σοβιετικό κράτος, δεν ήταν εκείνοι που πήραν τα όπλα να ανατρέψουν τον Τσάρο; Στην πορεία, δηλαδή, χάλασαν και απεκδύθησαν την επαναστατική τους ορμή και συνέπεια; Αλλά γιατί; )
5. Η πολυεθνική και πολυφυλετική εργατική τάξη φυλακίζεται σε γκέτο, στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές. Οι εθνικές εγγυήσεις έχουν ισοπεδωθεί. Τα ντόπια κομμάτια της εργατικής τάξης εξαθλιώνονται μαζί με τους μετανάστες. Τα μεσοστρώματα προλεταριοποιούνται.
(Η επανάσταση που οραματίζεστε, πιστεύετε, αλήθεια, πως θα γίνει από την παγκόσμια εργατική τάξη στα γκέτα ,τα στρατόπεδα και τις φυλακές; ΄Εχουν όλοι αυτοί αναπτυγμένη πολιτική συνείδηση και επαναστατική ορμή;)
6. Η υποκρισία της αστικής δημοκρατίας ξεγυμνώνεται με το καθεστώς εξαίρεσης που επιφυλάσει για τους αιχμάλωτους αγωνιστές. Ο λιβανέζος αγωνιστής Ζωρζ Ιμπραήμ Αμπνταλά βρίσκεται στις γαλλικές φυλακές από το 1984 μετά από ένα μπαράζ επιθέσεων ενάντια στο αμερικάνικο και στο ισραηλινό κράτος. Σύμφωνα με τους γαλλικούς νόμους έπρεπε να αποφυλακιστεί από το 1999. Αλλά η κράτησή του Αμπνταλά παρατείνεται παράνομα επειδή παραμένει ένας αμετανόητος επαναστάτης.
( Ο Ζωρζ Ιμπραήμ Αμπνταλά, πράγματι είναι ώρα να αποφυλακιστεί για τους λόγους που πρέπει να δοθεί αμνηστία και σε όλους τους”πολιτικούς” κρατούμενους στον κόσμο. Αλλά από παντού.Την Αφρική, τη Ρωσία, την Κίνα, τη Β. Κορέα, την Κούβα, την Αμερική, την Ευρώπη).
7. Ο τραυματισμός του μπάτσου μπροστά στη γαλλική πρεσβεία είναι παρανυχίδα μπροστά στη καθημερινή τρομοκρατία των αφεντικών και στη διάχυτη και διαρκή στρατιωτική κατοχή του δημόσιου χώρου, μπροστά στις χουντικές μεθόδους πολιτικής καταστολής
( ΄Ωστε, το “μαύρο πρόβατο το αίρον την αμαρτίαν” του κρατικισμού και του ιμπεριαλισμού εντοπίστηκε τελικά στο μπατσάκι που έκανε το σκοπό στη γαλλική πρεσβεία; Μπράβο λεβέντες! “Δεκατισμό” το λέγανε αυτό στις ρωμαϊκές λεγεώνες. Απ΄αυτόν ξεκινάτε την…επανάσταση;)
8. Βλέπει τα καταπιεσμένα στρώματα να συνειδητοποιούν ότι ο καπιταλισμός είναι μια στυγνή δικτατορία κι ότι το ντόπιο πολιτικό σύστημα έφαγε τα ψωμιά του.
(Αστειεύεται, φυσικά, ο συντάκτης. Τα καταπιεσμένα στρώματα, ενδιαφέρονται μόνο γι “άρτον και θεάματα”. Και όσο για το πολιτικό σύστημα, ναι, μεν έφαγε τα ψωμιά του, αλλά το …καταραμένο είναι σαν τη Λερναία Ύδρα. Κάποιο άλλο πάλι θα επινοήσουν οι αναχωρούντες προς αντικατάσταση ,που θα είναι ίδιο με το προηγούμενο. Απλά δε θα έχει ακόμα πομπές, για να φανούν με τη μία)
9.Η επιστροφή στις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες πλασάρεται στη πιάτσα σαν σύγχρονη κουμμουνιστική εναλλακτική. «Κουμουνισμός» χωρίς την άμεση κοινωνικοποίηση όλου του πλούτου μέσα από ένοπλα εργατικά και κοινοτικά συμβούλια! «Κομμουνιστικά» σχέδια επί χάρτου χωρίς μαχητική ταξική οργάνωση! Λεκτικές φανφάρες. Η σοβαροφάνειά τους περιορίζεται στο ρεαλισμό του ρεφορμισμού. Το μεγαλείο του προτάγματος εξαντλείται στον αυταρχισμό των γκρουπούσκουλων. Ο αυταρχισμός και οι αντιδραστικές θέσεις βρίσκονται σε αμοιβαία σχέση. Οι αυταρχικές γκρούπες δεν παράγουν κίνημα, διασπώνται, απομονώνονται. Γι’αυτό παίρνουν εχθρική στάση απέναντι σε ότι τις ξεπερνάει. Σ’αυτή τη κατάσταση καταφεύγουν σε όλα τα ύπουλα μέσα πολιτικού σαμποταρίσματος που έχει εφεύρει η εξουσία.
(Τί διαφορετικό έγινε στη Ρωσία των Μπολσεβίκων, την Κίνα του Μάο, την Κούβα του Κάστρο; Και τί διαφορετικό θα κάνετε εσείς;)
10. Στο Νεπάλ οι κυβερνήσεις του μαοϊκού κουμουνιστικού κόμματος που κατέλαβε την εξουσία το 2007 μαστίζονται από τη διαφθορά και το πόλεμο των φραξιών για τις κρατικές καρέκλες, αφού διέλυσαν τις μαζικές οργανωτικές βάσεις της επανάστασης. Οι σύγχρονοι μαοϊκοί του Νεπάλ κατέληξαν στην αστική οικονομική πολιτική σε ελάχιστο χρόνο.
Η λιβανέζικη αντιστασιακή οργάνωση Hezbollah σήμερα πολεμάει για το δικτάτορα Ασάντ ενάντια στον επαναστατημένο συριακό λαό. Ο κρατισμός παράγει μόνο αντεπανάσταση.
(Αυτοαναιρείστε. Τα παραδείγματα που επικαλείστε και εκατοντάδες άλλα, δείχνουν ακριβώς αυτό που υποστηρίζουμε εμείς. Η αντίσταση και η επανάσταση, όπως και από όποιους διεξάγονται, έχουν την ίδια κατάληξη. ΄Αλωση των επαναστατών και εξουσία με διάφορα ονόματα).
11.Ένας «αντιιμπεριαλισμός» χωρίς αναφορά στους ταξικούς αγώνες και τις λαϊκές εξεγέρσεις υπερασπίζεται σήμερα τον σφαγέα Ασάντ επειδή μπήκε στο στόχαστρο του δυτικού ιμπεριαλισμού κι έχει την στήριξη του ρώσικου. Αυτή η ανάλυση ξεχνάει ότι το Μπάαθ στη Συρία και στο Ιράκ ήταν εργαλεία των ιμπεριαλιστών και των σιωνιστών (πόλεμος Ιράκ-Ιράν, σαμποτάρισμα της παλαιστινιακής αντίστασης κλπ).
(΄Αντε και μια γραμμούλα αναφοράς στο δικτάτορα Πούτιν. Πώς το πάθατε; ΄Ετσι για τα μάτια της… επαναστατικής σας φούριας μάλλον . Η Ρωσία, η Κίνα σήμερα έχουν ξεπεράσει προ πολλού τις παλιές ΗΠΑ. Εντελώς αναχρονιστικό πια το “Αμερικανοί φονιάδες των λαών”. Το λέγαμε εμείς παλιότερα. Σήμερα οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δολοφονούν λαούς με χίλιους τρόπους. Κι ακολουθούν οι Αμερικανοί σε απόσταση μεγάλη πλέον ,που θα τη διευρύνει σύντομα κι ακόμα περισσότερα ο δικτάτορας Πούτιν. Τσετσενία, Γεωργία, Ουκρανία, Συρία θα είναι απλώς το…πρόγευμα. Πώς και έχετε πάθει συναισθηματική αορασία με τους Ρώσους και τους Κινέζους δικτάτορες; )
ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ
Πόλα Ρούπα,
Το ξαναγράψαμε εδώ. ΄Εχεις «ψυχή», τσαγανό, αλλά και καλό, οργανωτικό μυαλό. Πολιτικό και μορφωτικό επίπεδο επίσης υψηλό, όπως δείχνει το κείμενό σου. ΄Εχεις και πολλή αγάπη για την Επανάσταση και τον ΄Ενοπλο λαϊκό αγώνα. Φυσικά, διακατέχεσαι (και καλά κάνεις) από μπόλικη αγάπη (κινητήρια δύναμή σου) για το σύντροφό σου Νίκο Μαζιώτη. (Επί του τελευταίου. Ποιος από τους «ψαγμένους» δε θα ήθελε να έχει σύντροφο μια τέτοια γυναίκα και μάνα για τα παιδιά του;Σε κάθε περίπτωση σε… «βγάζει παλικάρι». ΄Ασε που, αν όλα παν καλά, σε βγάζει ακόμα κι από τη φυλακή!).
Στο μακροσκελές κείμενό σου (μανία ανέκαθεν οι Αντάρτες Πόλεων να γράφουν «σεντόνια»,τα οποία τελικά μόνο εμείς οι «ολίγοι» διαβάζουμε, ενώ οι «πολλοί» ούτε ματιά ρίχνουν) , έχουμε τις ενστάσεις μας ,ιδεολογικού πάντα περιεχομένου (γιατί επί του οργανωτικού της επιχείρησης «απελευθέρωση των μελών του Ε.Α» δεν… «κατέχουμε πράμα»). Από τις διαφωνίες-πεποιθήσεις μας αυτές, επιλέγουμε τις …αγεφύρωτες και τις παραθέτουμε μετά σύντομου σχολιασμού. Δε μακρηγορούμε, αφού έχουμε παραγεμίσει το σάιτ με παρόμοια δικά μας σχόλια και κρίσεις κατά καιρούς και με διάφορες αφορμές.
Δε θα αποφύγουμε, όμως, να υπενθυμίσουμε μια γενική, επιγραμματική φράση-άποψη, με τη συνοδεία μιας παροιμιακής ρήσης: «Νέο κρασί, δεν μπαίνει σε παλιό βαρέλι». Αυτό για τα μέλη του Ε.Α σημαίνει πως οι εποχές που ο ένοπλος επαναστατικός αγώνας ήταν το όραμα, η ελπίδα, η εκτόνωση της λαϊκής οργής εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχουν παρέλθει και μάλιστα ανεπιστρεπτί.
Γράφεις, λοιπόν:
1. «Απευθυνόμενη σε μια κοινωνία που έχει συντριβεί κάτω από την μπότα των θεσμών, της υπερεθνικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ και από όλες χωρίς εξαίρεση τις ελληνικές κυβερνήσεις, δηλώνω πως ο μόνος τρόπος να βγούμε οριστικά από την καταστροφική πορεία που οικονομική και πολιτική εξουσία οδηγούν την κοινωνία, είναι να βάλουμε όλοι το κοινό συμφέρον πάνω από το ατομικό. Γιατί κανένα μέλλον δεν υπάρχει για κανέναν ατομικά έξω από μια συλλογική κοινωνική προσπάθεια ανατροπής του καπιταλισμού και του κράτους. Να οργανωθούμε σε έναν κοινό ανατρεπτικό αγώνα και να ξεμπερδεύουμε μια για πάντα από το εγκληματικό καπιταλιστικό σύστημα, αυτούς που το απαρτίζουν και το υπηρετούν. Ο μόνος τρόπος να βγούμε από αυτήν την καταστροφική για την κοινωνική βάση κρίση, είναι να απαλλαγούμε από όλους όσοι ευθύνονται για αυτήν. Το ατομικό συμφέρον του καθενός μας βρίσκεται μόνο στην κοινωνική απελευθέρωση».
Αν λες ως ευχή (με χρόνο εκπλήρωσης σε απώτερες εποχές και ίσως μηδέποτε ερχόμενες) , «να βάλουμε όλοι το κοινό συμφέρον πάνω από το ατομικό», θα το αντιλαμβανόμουν με τη φιλολογική, τη «ρητορική» του σημασία, ως»σχήμα λόγου»,δηλαδή. Αλλά, αν είναι (που είναι) προτροπή, συμβουλή, υπόδειξη σε καθέναν από μας για τους οποίους εσύ, ο σύντροφός σου και τα άλλα «παιδιά» «βάλατε τη ζωή σας αμανάτι,» θα σε αποκαλούσα επιεικώς αιθεροβάμονα, ανυποψίαστη, ακόμα και αφελή.
Και οφείλεις να λαμβάνεις υπόψη σου, πως κάθε λογικός άνθρωπος, όταν πρόκειται να εισπράττει από χειραγωγούμενους δικαστές ισόβες και αιώνες φυλάκισης (όπως πρόσφατα ο Νίκος Μαζιώτης) ή «παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα», θα πρέπει ασφαλώς να είναι περισσότερο ρεαλιστής ,προσγειωμένος και πάνω απ΄όλα ιστορικά ενημερωμένος. Τα «γιατί» και τα «διότι» θα τα παραθέσουμε ευθύς αμέσως.
2. «Όμως αυτός ο πόλεμος δεν είναι ισότιμος. Και δεν είναι ισότιμος γιατί δεν υπάρχει ένα συγκροτημένο και διευρυμένο αντίπαλο πολιτικό δέος που θα πολεμήσει το καθεστώς. Για τον ταξικό πόλεμο έχει μιλήσει με τον πιο ωμό και κυνικό τρόπο ο τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη με περιουσία 44 δις δολάρια, Warren Buffet, απαντώντας στο ερώτημα αν τέτοιος πόλεμος υπάρχει στην εποχή μας. Συγκεκριμένα έχει δηλώσει: «Φυσικά και υπάρχει ταξικός πόλεμος. Και είναι η δική μου τάξη, η τάξη των πλουσίων που τον κερδίζει».
Δεν πρόκειται για ισότιμο πόλεμο και ναι, κερδίζει η τάξη των πλουσίων, γιατί δεν υπάρχει ένα οργανωμένο αντίπαλο πολιτικό δέος να πολεμήσει την οικονομική και πολιτική ελίτ, να πολεμήσει το καθεστώς».
Ο πάμπλουτος παραπάνω Warren φαίνεται πως δεν «κομίζει γλαύκ’ Αθήναζε»και να είναι καλύτερα ενημερωμένος ιστορικά από κάποιους που εξ ορισμού τους θεωρούμε ειδικούς και καταρτισμένους επί τέτοιων θεμάτων. . Είπε, λοιπόν, ο άνθρωπος το αυτονόητο, που κάποιους αιώνες πριν το είχε διατυπώσει ο σοφιστής αλλιώς, αλλά σημαίνει το ίδιο, ως εξής: «Δίκαιο είναι το συμφέρον του ισχυρότερου.» Κι αν ο πλούτος είναι δύναμη, ο τύπος με τα «δις» φαίνεται έχει όλα τα… δίκια του κόσμου με το μέρος του.
΄Ετσι ήταν πάντα, αγαπητή Πόλα, μέσα στην ιστορική πορεία του ανθρώπου και δε θα αλλάξει αυτό σήμερα . Είναι κάτι σαν διαχρονικό γεγονός και μη αναστρέψιμο ιστορικά: Στον ταξικό αυτό πόλεμο ΠΑΝΤΑ και ανέκαθεν κέρδιζαν οι ισχυροί. Διαλείμματα, ναι, υπήρξαν ιστορικά ,αλλά έμειναν εκεί και χαρακτηρίστηκαν από την αδέσμευτη ιστορία ως πρόσκαιρες, επαναστατικές λαϊκές κατακτήσεις.
Να μνημονεύσουμε τις πιο αξιόλογες: Του βασιλιά Νάβη της αρχαίας Σπάρτης, του Σπάρτακου στη Ρώμη, της Γαλλική επανάστασης, της Ρώσικης των Μπολσεβίκων. Απ΄αυτές ( και όμοιες), άλλες εξέπνευσαν εν τη γενέσει τους για διάφορες αιτίες, άλλες από αδυναμία των ηγετών τους να τις κατευθύνουν σωστά και στη μετεπαναστατική φάση τους και άλλες εξελίχθηκαν σε τυραννίες και κόλαση, χειρότερες από εκείνες που κατάργησαν. Δε γνωρίζουμε πολλές τέτοιες λαϊκές επαναστάσεις , καθολικές εξεγέρσεις στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Τα τελευταία στις μέρες μας κινήματα των Ανταρτών Πόλεων κυρίως στην Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Ελλάδα ,δεν ήταν καθολικές λαϊκές εξεγέρσεις,αλλά κινήματα, περιορισμένου αριθμού συμμετοχής σε σχέση με τον πληθυσμό , επαναστατών που έληξαν σε όλες τις περιπτώσεις με κατά κράτος υπερίσχυση του…κράτους. Και το χειρότερο, ο «αντίπαλος» κατέστη πλέον αρνητικός και επιθετικός και με υπέρτερα «όπλα»εναντίον εκείνων που τα μυαλά τους είναι ακόμα «ανοιχτά» και η συνείδησή τους μη αλλοτριωμένη.
Και με την ευκαιρία. Μια διευκρίνιση είναι απαραίτητη. Δε σε αποκαλούμε «συντρόφισα Πόλα», ως είθισται στο «χώρο», επειδή ο γράφων έχει καταθέσει δεκαετίες ολόκληρες τα «όπλα», τα οποία, βέβαια, στην κυριολεξία της λέξης, ουδέποτε πήρε στα χέρια του από τύχη, καθαρή σύμπτωση θαρρώ σήμερα. «Ανδρώθηκα» (και ιδεολογικά), όμως, με δια-προσωπική σχέση, ανάμεσα σε κάποια «ιερά τέρατα» του ΄Ενοπλου Λαϊκού Αγώνα, που στην ουσία είναι και οι γεννήτορές του στη χώρα μας. Κάποιοι απ΄αυτούς έχουν ήδη σκοτωθεί ή πεθάνει. ΄Αλλοι είναι ζωντανοί, αλλά για λόγους ευνόητους δε μνημονεύουμε τα ονόματά τους. Μας αφουκράζονται όμως και σένα και μένα.
Και πάντως ,έχουμε ιστορικό, υλικό …»να δουν τα μάτια» σου από τους «μπαρουτοκαπνισμένους» αυτούς «συντρόφους», που όπως έχουμε ξαναγράψει εδώ είναι ιστορικές παρακαταθήκες και θα κατατεθούν εν καιρώ, όταν οι χρόνοι δε θα είναι τόσο «δίσεκτοι και οργισμένοι». Και είμαι σίγουρος πως σ΄αυτά τα σπουδαία ονόματα υποκλίνεσαι (και καλά κάνεις) και συ και οι σύντροφοί σου στον Ε.Α.
3. «Ή πλειοψηφία της κοινωνίας ξεσηκώθηκε πρόσφατα ενάντια στο νέο ασφαλιστικό που ορθώς ερμηνεύτηκε ως η πιο ολοκληρωμένη απόπειρα ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης. Τμήμα των αγροτών προχώρησε σε εξέγερση στους δρόμους της Αθήνας. Τελικά οι κινητοποιήσεις σταμάτησαν χωρίς να παρθεί πίσω το νομοσχέδιο. Αντιθέτως, νέες περικοπές στις συντάξεις προαναγγέλλονται, οι φορολογικές επιθέσεις ενάντια στην κοινωνική βάση αυξάνονται και κανένα μέτρο δεν είναι αρκετό. Στο παρελθόν μεγάλες κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις έχουν πραγματοποιηθεί ενάντια σε προηγούμενα μνημόνια που επέβαλαν η μια μετά την άλλη οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι σε όλους προφανές πως οι κινητοποιήσεις που εστιάζουν στην ματαίωση νομοσχεδίων και πολιτικών δεν επιφέρουν αποτέλεσμα. Δεν φταίνε οι κινητοποιήσεις αυτές καθ’ αυτές. Είναι το οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο, είναι η ιστορική περίοδος που αυτές διεξάγονται υπεύθυνη για την έκβασή τους. Είναι προφανές ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να σταματήσουμε την επίθεση των κυρίαρχων.
Η κρίση πλέον δεν θα έχει μόνο την μορφή της χρηματοπιστωτικής κρίσης ή της κρίσης χρέους. Θα χτυπήσει σε κάθε πτυχή της παγκόσμιας οικονομίας και κυρίως θα πλήξει την ίδια την παγκόσμια παραγωγική βάση. Δηλαδή, θα επιστρέψει εκεί από όπου ξεκίνησε. Η συνέχεια αφορά τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες που η σταθερότητά τους θα απειληθεί για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο βαθμό. Και όσον αφορά το ελληνικό καθεστώς, είναι γελοίο να πιστεύουμε πως θα μπορέσει να επιβιώσει με τα υπάρχοντα προγράμματα διάσωσης. Η πιο δύσκολη περίοδος για την χώρα τώρα αρχίζει. Και θα διαλυθούν με τον πιο αμείλικτο τρόπο οι όποιες αυταπάτες υπήρχαν στην κοινωνική βάση, ότι κάποια στιγμή το μαρτύριο θα τελειώσει».
α. «Ή πλειοψηφία της κοινωνίας ξεσηκώθηκε πρόσφατα Τμήμα των αγροτών προχώρησε σε εξέγερση στους δρόμους της Αθήνας».
Ποια πλειοψηφία και «πράσινα άλογα» ξεσηκώθηκε πρόσφατα ,Πόλα Ρούπα και για ποιο λόγο; Να σου πούμε εμείς ποια είναι αυτή η επαναστατημένη, ελληνική κοινωνία. Προηγήθηκαν κάτι χρόνια πριν, οι «Αγανακτισμένοι του Συντάγματος». Μια «κινούμενη άμμος» ψηφοφόρων οι περισσότεροι των οποίων έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση ,άλλοι στρατεύτηκαν στα «τάγματα εφόδου» των Ναζί του Μιχαλολιάκου. Κάτι μετρημένοι στα δάχτυλα, αιθεροβάμονες κι αυτοί, ξαναγύρισαν,όπως γίνεται μια ζωή, στα «σπίτια» τους.
Μετά, μέχρι πρόσφατα, έβγαιναν στους δρόμους και τις πλατείες οι Φωτόπουλοι, οι Λυμπερόπουλοι (η… οργανική, συντεχνιακή συνέχεια των Κολλάδων, Σταμπούλων , τους θυμάσαι; Σήμερα μεγαλόσχημα κι αυτοί στελέχη της κυβέρνησης). Και πριν λίγες εβδομάδες μπούκαραν οι «τρακτεράδες»,τα «τάγματα εφόδου» του Μιχαλολιάκου στην Αττική σε αγαστή συνεργασία με τους Σταλίνες του Μπούτα .Αυτοί είναι οι …επαναστάτες αγρότες που αναφέρεις; Σ΄αυτούς θα ανάθετες να φτιάξουν και να στελεχώσουν τη νέα, αταξική κοινωνία που ονειρεύεσαι;
Πόλα Ρούπα, ας σοβαρευτούμε. Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας (και όχι μόνο) είναι μάζα οπαδών, με καμιά επαναστατική διάθεση. Ζεσταίνουν τον καναπές τους και τα μόνα τους οράματα είναι οι καλές τσόντες, τα δυνατά ματς σε γιγαντο-οθόνες και η κανονική καταβολή του μισθού και της σύνταξης, έστω κι αν είναι της πείνας πλέον. Ο …επαναστατικός αγώνας που λες πως κάνουν είναι συντεχνιακές απαιτήσεις οικονομικές και κλαδικές. Κι ακόμα χειρότερα. Αδιαφορούν εντελώς για σένα , το σύντροφό σου και τα άλλα «παιδιά» ( αν δε σας μισούν κιόλας).
Και μην ξεχνάς. ΄Ενας φασίστας μπάτσος, εκτέλεσε πριν λίγα χρόνια έναν έφηβο, τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. 11 ολόκληρα εκατομμύρια ο πληθυσμός της χώρας κι απ΄αυτά, τα 5-6 στην Αττική. Θυμάσαι πόσοι κατεβήκαμε τότε στους δρόμους; «Εσύ κι εγώ» και άντε, κάτι άλλα εφηβάκια από φόρτιση συναισθηματική, γιατί τους λέγανε πως στη θέση του Αλέξη θα μπορούσε να είναι καθένα απ΄αυτά τα παιδιά.
Πρόσφατα γέμισε ο πάτος του Αιγαίου με πτώματα από τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους. Είδες πώς τους αντιμετώπισε η ευρωπαϊκή κοινωνία; Και δε μιλάμε για τις κυβερνήσεις. Ο «απλός» (πού καθόλου απλός δεν είναι) άνθρωπος, της διπλανής πόρτας.
Στη Λέσβο η δασκάλα με ξενοδοχείο, οικογενειακή επιχείρηση, αφού έχυσε ένα κροκοδείλιο δάκρυ για τα πνιγμένα παιδιά στο νησί της, άφησε να τρέξουν ποτάμι τα δάκρυά της για τις ακυρώσεις ταξιδιωτικών γραφείων,τη σεζόν που πλησιάζει και θα είναι άδειες οι ταβέρνες (δεν πρόκειται, βέβαια, φίσκα πάλι θα είναι και θα χορτάσουν οι ολίγοι τυχεροί του φιλέτου του τουρισμού που θα έπρεπε να ανήκει σε όλους μας, με «μαύρο» χρήμα).
Οι τρακτεράδες έκοψαν στα μπλόκα τους τα πούλμαν με τους ταλαιωρημένους ανθρώπους και τα μωρά στα χέρια που κατευθύνονταν στα συρματοπλέγματα των Σκοπιανών. Στην Πέλλα οι ίδιοι «Πατακοί» πήγαν νύχτα και όργωσαν το χώρο που προοριζόταν για κέντρο φιλοξενίας προσφύγων.
Να σταματήσω εδώ, γιατί… θα σου ανέβη η πίεση στο κεφάλι. «Ο θάνατός σου η ζωή μου» είναι η μόνη…επαναστατική αρχή στην οποία πιστεύουν,αγαπητή Πόλα, όλοι αυτοί που εσύ αποκαλείς «ξεσηκωμένη ελληνική κονωνία».
β. Η κρίση πλέον δεν θα έχει μόνο την μορφή της χρηματοπιστωτικής κρίσης ή της κρίσης χρέους. Θα χτυπήσει σε κάθε πτυχή της παγκόσμιας οικονομίας και κυρίως θα πλήξει την ίδια την παγκόσμια παραγωγική βάση
Εδώ μπαίνεις σε ιστορικά χωράφια και θα μου επιτρέψεις να σε σταματήσω στα σύνορα, ως «αγροφύλακας», επιφορτισμένος να διαφυλάττω τους ιερούς αυτούς αγρούς. . Είναι δική μας δουλειά να βεβαιώσουμε τί θα συμβεί αύριο με τα εργαλεία που μας «εγχείρισε» η ίδια η επιστήμη. Εσύ μπορείς να μαντεύεις, να προβλέπεις. Εμείς,όμως, βεβαιώνουμε με υπογραφή.
Και…»πάμε στοίχημα», αν θες. Ελπίζω να είμαστε ζωντανοί μετά από κάποια χρόνια. Θα διαπιστώσεις πως το «Σύστημα» είναι Λερναία ΄Υδρα. Χάνει ένα κεφάλι, βγάζει δεκάδες άλλα. Είναι Φοίνικας, το μυθικό πουλί. ΄Ετσι έχει αποδείξει με χιλιάδες παραδείγματα η Ιστορία. Και η ιστορική εμπειρία είναι νόμος, που δεν ανατρέπεται με καμιά δύναμη. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΕΝ ΠΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.
γ. Και όσον αφορά το ελληνικό καθεστώς, είναι γελοίο να πιστεύουμε πως θα μπορέσει να επιβιώσει με τα υπάρχοντα προγράμματα διάσωσης. Η πιο δύσκολη περίοδος για την χώρα τώρα αρχίζει.
Και η Ελλάδα,ως μέρος του συστήματος που κυβερνά τον κόσμο, δηλαδή της παγκόσμιας Αγοράς, της «παγκόσμιας τάξης πραγμάτων» δεν πρόκειται να την αφήσουν να πέσει, όπως δεν έγινε μέχρι σήμερα. Κι ας λέγαν οι «Κασσάνδρες», μεταξύ των οποίων και πολλοί σύντροφοί σου, που έσφαλαν και εκείνοι Εκεί πού παραπαίει η…Ελλαδίτσα και πάει να γκρεμοτσακιστεί, ο… από μηχανής θεός της, το δανεικό χρήμα, την πιάνει από το σβέρκο και τη τραβάει πάνω από τη χαράδρα τη τελευταία στιγμή. Κι έτσι θα γίνεται πάντα,τα επόμενα 50 , εκατό και βάλε χρόνια. Δε θα το δούμε εμείς. Θα τα δούνε τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
4. «Και απέναντι σε αυτή την εξέλιξη το μόνο που έχουμε στα χέρια μας είναι ο αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού. Είναι ανάγκη, τώρα περισσότερο από ποτέ στο παρελθόν, να οργανωθεί από τα κάτω ένας αγώνας ανατροπής του καθεστώτος πριν είναι πολύ αργά για όλους μας. Γιατί η επιβίωση της κοινωνικής βάσης είναι όλο και πιο φανερό πλέον ότι δεν συμβαδίζει με την επιβίωση του συστήματος. Η επιβίωση της κοινωνικής βάσης δεν συμβαδίζει με τημν επιβίωση των εξουσιαστών, των πλουσίων, των καπιταλιστών. Η επιβίωση της κοινωνικής βάσης μόνο από μια διαδικασία μπορεί να διασφαλιστεί: Την πολιτική και κοινωνική διαδικασία που θα οργανώσει την ταξική αντεπίθεση ενάντια στο σύστημα και τους φορείς του. Την αντεπίθεση για την ανατροπή του καθεστώτος, για την κοινωνική Επανάσταση. Και αυτή η αντεπίθεση μόνο ένοπλα μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Μόνο με την ένοπλη προλεταριακή αντεπίθεση μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Στόχος μιας κοινωνικής Επανάστασης δεν θα μπορούσε να είναι άλλος»
Αν, Πόλα Ρούπα, όλοι εσείς οι αιθεροβάμονες Αντάρτες Πόλεων ξέρατε να χειρίζεστε το ίδιο καλά τα «όπλα» της Ιστορίας, όσο τα 45άρια σας, δε θα έγραφες ποτέ την τελευταία αυτή παράγραφο στο κείμενό σου.
«Την πολιτική και κοινωνική διαδικασία που θα οργανώσει την ταξική αντεπίθεση για την ανατροπή» του καθεστώτος και του συστήματος γενικότερα, σε καμιά περίπτωση δε θα τη διεξάγουν- διεκπεραιώσουν οι αποχαυνωμένες και για «άρτον και θεάματα» σκοτωνόμενες αυτές μάζες. Αλλά, ούτε κι εσείς. Και είπαμε γιατί.Το γράφει με ανεξίτηλα γράμματα και σε άπειρες σελίδες της η Ιστορία: Ουδεμία επανάσταση ανέτρεψε το Σύστημα δια των όπλων και έμεινε επανάσταση. Στην καλύτερη περίπτωση έγινε η ίδια Σύστημα.
Αυτή η πολυπόθητη ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και η ΑΝΑΤΡΟΠΗ, που λες εσύ, δε θα έρθει με τα όπλα. Στα όπλα αντιπαρατάσσονται και άλλα όπλα. Κι αυτό σημαίνει αίμα , φρίκη, παραφροσύνη και πάει λέοντας.
Και οι άνθρωποι δείχνουν να συνετίζονται με το χρόνο. Δεν είναι λίγο πως μετά τη λήξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου ως τα σήμερα, κοντά 70 ολόκληρα χρόνια, δεν υπήρξε γενική σύρραξη. Πρωτοφανές στην Ιστορία γεγονός, αν σκεφτεί κανείς πως προηγουμένως δεν υπήρχε γενιά στον κόσμο που να μη βιώσει πόλεμο.
Η ανατροπή δείχνει πια πως θα γίνει ειρηνικά. Και πάντως όχι στις δικές μας γενιές. Θα αργήσει. Σταδιακά, βήμα βήμα.
Και ουδείς μπορεί να πει από τώρα με απόλυτη βεβαιότητα τον τρόπο και τα μέσα. ο «Αντάρτης» εδώ πιθανότατα να είναι η ΕΠΙΣΤΗΜΗ. Η ΜΗΧΑΝΗ, ας πούμε, που θα κληθεί να επιτύχει εκεί που απέτυχε ο άνθρωπος. Το έχουμε χιλιοτεκμηριώσει εδώ το θέμα και ίσως καταντήσουμε βαρετοί να το λέμε.
Χρέος μας, όσοι έχουμε τα μάτια μας «ανοιχτά» είναι να φωτίζουμε με συνετές κουβέντες και προτροπές τις μελλοντικές κοινωνίες να βιαστούν να βάλουν στο περιθώριο τους συντηρητές του Συστήματος. Να (εξ) αναγκάσουν (τον τρόπο θα τον βρουν εκείνοι τότε, δεν υπάρχουν συνταγές από τώρα) τις εξουσίες του Μέλλοντος να εφαρμόσουν στην πράξη όσα,για παράδειγμα, υπόσχεται σήμερα η ευρισκόμενη στα σπάργανα επιστήμη της Τεχνητής Νοημοσύνης με τις άπειρες δυνατότητες που έχει.
Η Φύση καθοδηγεί. Οι νόμοι της καταυγάζουν. Δείχνουν και ανοίγουν δρόμο. ΄Ο,τι είναι φυσικό είναι και ηθικό. Και ο φόνος σε κάθε μορφή (πλην εξαιρέσεων μετρημένων στα δάχτυλα) είναι άγρια κατάσταση και ως εκ τούτου αφύσικη, ανήθικη. Η φύση έχει αναγορεύει το ΝΟΥ σε «όπλο» απίστευτης ισχύος και ικανότητας.
Ας επιτρέψουμε στο ΝΟΥ μας να αναπτυχθεί συνετά. Κι αν είναι κάτι εμείς σήμερα να συνεισφέρουμε σ΄αυτή την υπόθεση, ας προετοιμάσουμε «ανοιχτά» μυαλά, που αύριο θα αναλάβουν να κάνουν την Ανατροπή, την Επανάσταση ,που κι εσύ, Πόλα κι εγώ ονειρευόμαστε. Μόνο που εμείς δεν πρόκειται να δρέψουμε τους καρπούς της. Είναι σίγουρο αυτό.
Υ.Γ .Μην απαντήσεις. Δε θα βρούμε άκρη, το ξέρεις. Θα λες εσύ, θα απαντώ εγώ, ως διαφωνών και το μόνο που θα πετύχουμε είναι να επιτρέπουμε να λύνονται στα γέλια κάποιοι που θα έπρεπε, βέβαια, να ντρέπονται.
Για το γνήσιο της σύνταξης
Νίκος Αδαμόπουλος, διδάκτορας ιστορίας.
2. Συγκλονίζει η φωτογραφία του δασκάλου που τρέχει με τον μαθητή του στον Μαραθώνιο
Η φωτογραφία του δασκάλου Γιώργου Χρυσοστομάκη από τα Γιαννιτσά, που τρέχει στους δρόμους της Αθήνας, στο πλαίσιο του 34ου Μαραθωνίου, σπρώχνοντας το αναπηρικό καροτσάκι πάνω στο οποίο βρίσκεται ο 11χρονος μαθητής του, Βαγγέλης, έχει κάνει τις τελευταίες ώρες τον γύρο του διαδικτύου, καθώς αποτυπώνει το μεγαλείο και τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής.
Ο κ. Χρυσοστομάκης, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ – ΜΠΕ «Πρακτορείο 104,9fm» εξήγησε πώς πάρθηκε η απόφαση για κοινή συμμετοχή στον αγώνα των 10 χιλιομέτρων και μετέφερε τα συναισθήματα του μικρού Βαγγέλη, μαθητή της ΣΤ’ τάξης του 3ου δημοτικού σχολείου Γιαννιτσών, κατά τη διάρκεια του μαραθωνίου.
Να σαι καλά, δάσκαλε. ΄Εκανες να ευφρανθεί η ψυχή μας με αυτή σου την πρωτοβουλία.
΄Αξιος δάσκαλος!
3. Π. ΛΑΦΖΑΝΗΣ. ΣΟΥΖΑ ΣΤΟ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΠΟΥΤΙΝ. ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΛΗΣ ΣΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ
Μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, ανέφερε πως «η κυβέρνηση με τις απαγορεύσεις των συναθροίσεων και των πορειών καταλύει το Σύνταγμα και τις δημοκρατικές ελευθερίες του ελληνικού λαού». Όπως τόνισε, «το δικαίωμα στη διαμαρτυρία είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Οι κυβερνητικές απαγορεύσεις των συναθροίσεων μέρες Πολυτεχνείου αποτελούν πρόκληση στους ήρωες του Νοέμβρη που έδωσαν το αίμα τους για τη Δημοκρατία ενάντια στην αμερικανοκρατία. Διαδηλώνουμε και στέλνουμε ένα μήνυμα αγώνα για μια Ελλάδα ελεύθερη, δημοκρατική, δίκαιη, ανεξάρτητη με το λαό αφέντη στον τόπο του». Και κατέληξε λέγοντας ότι «αυτή η μέρα δεν θα αργήσει να ξημερώσει».
Από πότε ο συνομιλητής του δικτάτορα Πούτιν κόπτεται για τη δημοκρατία; Αργά τη θυμήθηκε.
Και εν πάση περιπτώσει. Να μας μιλήσει για τη δραχμή. Αυτό προέχει. Γιατί σχεδίαζε σε ξένα και μάλιστα φασιστικά κέντρα, όπως αυτό της Μόσχας, την ανατροπή του πολιτεύματος;
Ακούει κανένας στον ΄Αρειο Πάγο; ΄Η πρέπει η κυρία Δημητρίου να πάρει άδεια από τη συνδικαλίστρια πρόεδρο του Ανωτάτου δικαστηρίου για να κάνει τη δουλειά της:
4. Υποψήφια βουλευτής των ΑΝΕΛ: Πήγαν να με βιάσουν 9 άνδρες
Στιγμές τρόμου έζησε η υποψήφια βουλευτής των ΑΝΕΛ Ολγα Γιάννη, που κατήγγειλε ότι εννέα άνδρες αποπειράθηκαν να τη βιάσουν, σε υπόγεια διάβαση.
Η υποψήφια βουλευτής στη Θεσσαλονίκη κατήγγειλε ότι 9 αλλοδαποί της έσκισαν το σακάκι, της έβγαλαν τη ζώνη και πήγαν να τη βιάσουν, σε υπόγεια διάβαση, το περασμένο Σάββατο, όταν πήγαινε στο ΣΕΦ για το συνέδριο των ΑΝΕΛ.
«Δεν ήξερα πόσο διαρκεί το περπάτημα σε αυτήν τη διάβαση, καθώς ήταν η πρώτη -και τελευταία- φορά που βρέθηκα εκεί. Είδα εννέα άνδρες, ηλικίας από 19 έως 25 ετών, που άρχισαν να μου κάνουν προκλητικά και χυδαία σχόλια για την εξωτερική μου εμφάνιση. Ολοι είχαν ύψος περίπου 1.65, μελαψοί, φορούσαν δερμάτινα μπουφάν και μαύρο τζιν», περιέγραψε στην «Espresso».
Εκείνη προσπάθησε να περπατήσει πιο γρήγορα για να τους ξεφύγει, αλλά την περικύκλωσαν, της τράβηξαν και έσκισαν το σακάκι που φορούσε και της έβγαλαν τη ζώνη. «Ο ένας με τράβηξε από το χέρι. ”Εχεις ωραία μάτια” μου είπε. Μου έσκισε τη ζακέτα και μου είπε ειρωνικά ”Είσαι πιο όμορφη τώρα”. Στην αρχή νόμιζα ότι θα μου πάρουν την τσάντα και το κινητό. Ημουν μόνη με εννιά άτομα και κοιτούσα δεξιά και αριστερά για βοήθεια. Με πλησίασαν άλλοι τρεις. Εκανα ένα βήμα, αλλά με τραβούσαν. ”Ελα δω, θέλουμε να σε γνωρίσουμε” μου είπαν», περιέγραψε για τη φρικτή εμπειρία που έζησε.
Εκείνη άρχισε να φωνάζε, ενώ όπως λέει εκείνο που την έσωσε ήταν η απόφασή της να πετάξει προς τα πίσω το πορτοφόλι της, αποσπώντας τους την προσοχή.
«Μόλις το πέταξα, άρχισα να τρέχω και έτσι ξέφυγα. Πήγα στο ΣΕΦ με σκισμένη ζακέτα, χωρίς ζώνη και το παντελόνι μου δεν είχε κουμπί, καθώς με τραβούσαν από τη μέση. Πρέπει να έπεσε εκεί. Το φερμουάρ στράβωσε και δεν ήξερα πώς να καλύψω το παντελόνι, αφού η ζακέτα ήταν σκισμένη και δεν είχα ζώνη να δεθώ! Ενιωσα πολύ φόβο μέσα μου σε κάθε άγγιγμά τους. Ο ένας με έπιανε από τη ζακέτα, ο άλλος από το πρόσωπο. Μετά ένιωσα ένα χέρι και στη μέση μου, στο παντελόνι. Ηταν θάνατος για μένα. Ετρεξα στο στάδιο και έτρεμα για ώρα. Ολο το βράδυ έμεινα άγρυπνη. Αλλο να τα περιγράφεις και άλλο να τα ζεις. Εχει μεγάλη διαφορά», δήλωσε ακόμη η Ολγα Γιάννη.
Μετά από αυτό που έζησε, συνέστησε προσοχή σε όσους περνούν από υπόγειες διαβάσεις, ενώ ζήτησε να ληφθούν μέτρα ασφαλείας.
«Πρέπει να αποτρέψουμε κάθε βιασμό ή ληστεία. Εγώ στάθηκα τυχερή, γιατί ήμουν ευγενική μαζί τους και συνεργάσιμη. Η επόμενη κοπέλα όμως;», δήλωσε στην εφημερίδα.
” Στιγμές τρόμου έζησε η υποψήφια βουλευτής των ΑΝΕΛ Ολγα Γιάννη, που κατήγγειλε ότι εννέα άνδρες αποπειράθηκαν να τη βιάσουν, σε υπόγεια διάβαση.Η υποψήφια βουλευτής στη Θεσσαλονίκη κατήγγειλε ότι 9 αλλοδαποί της έσκισαν το σακάκι”.
Γιατί φαίνεται πως βρωμάει ψέμα από μακριά τούτη η απόπειρα βιασμού της “Ναζί χωρίς στολή”;
-
Γιατί οι 9 άντρες ήταν…αλλοδαποί.
-
.Ωστόσο, μιλούσαν άπταιστα ελληνικά.
-
Τελικά, 9 νέοι άντρες δεν κατάφεραν να τη βιάσουν. Τους ξέφυγε!