H ποσότητα των χημικών όπλων που διαθέτει η Β. Κορέα κυμαίνεται από 3.000-5.000 τόνους -Γιατί συνιστά «πηγή ανησυχίας»
Αν κάτι είναι πιο επικίνδυνο, ακόμα και από τους τόνους χημικών που διαθέτει ο τρελαμένος “Μπούλης” της Πιονγιάνγκ, είναι η υποκρισία των Αμερικανών. Εισέβαλαν πριν κάποια χρόνια στο Ιράκ, αιματοκύλησαν τη χώρα, τίναξαν την οικονομία στον αέρα και μέχρι σήμερα, όχι μόνο δεν έκλεισαν οι πληγές, αλλά αιμορραγεί ο τόπος συνεχώς και ουδείς γνωρίζει για πόσο ακόμα.
Κι όλα αυτά, γιατί τα συμφέροντα των Αμερικανών απαιτούσαν τότε την εισβολή. Και την πραγματοποίησαν. Με το κόστος που επισημάναμε, βέβαια. ΄Οσο για τη δικαιολογία της ανάληψης στρατιωτικής δράσης από τους Αμερικανούς, είναι τόσο αφελής, που ούτε μικρά παιδιά τη χάφτουν πια. Ο Σαντάμ Χουσείν, διέδιδαν στην ελεγχόμενη από τους ίδιους βιομηχανία παραπληροφόρηση, διέθετε χημικό οπλοστάσιο, το οποίο φυσικά δε βρέθηκε ποτέ!
Στη Β. Κορέα δε φαίνεται να έχουν τόσο ισχυρά συμφέροντα οι Αμερικανοί, για να κάνουν ό,τι έκαναν στο Ιράκ. Και δεν είναι πως ο Σαντάμ και ο Καντάφι δεν είχαν πυρηνικά, όπως υποστηρίζει ο παλαβιάρης Κιμ Γιονγκ Ουν και γι αυτό τόλμησαν οι Αμερικανοί την εισβολή στις χώρες τους.
Είναι ιστορικά διαπιστωμένο πως οι αμερικανικές κυβερνήσεις στις λίγες εκατονταετίες ύπαρξης των ΗΠΑ, είναι αδίστακτες, όταν τα συμφέροντά τους το απαιτούν. Δεν ορροδούν μπροστά σε τίποτα.
Αν ,επομένως, τόσα χρόνια ήθελαν, θα είχαν, όχι μια, αλλά χίλες δυναστείες ,σαν αυτή των Κιμ στη Β.Κορέα, ανατρέψει ή ξεπαστρέψει. Αλλά δεν έχουν καθοριστικά συμφέροντα στην περιοχή.
Και όχι μόνο δε έχουν άμεσα συμφέροντα σήμερα στην Κορεατική χερσόνησο, αλλά η ένταση που καλλιεργεί ο παρανοϊκός δικτάτορας, εξυπηρετεί άλλα σχέδια των Αμερικανών. Τους δίνεται η ευκαιρία να αυτοαναγορεύονται με την προπαγάνδα τους σε προστάτες της παγκόσμιας ειρήνης, αλλά και σε “χωροφύλακες” και σωτήρες του πλανήτη. Η Αμερική, στην αντίληψη των περισσοτέρων κατοίκων της γης , όχι μόνο δικαιούται, αλλά και υποχρεούται να παρεμβαίνει , όπου υπάρχει στον κόσμο ανωμαλία ή εκτροπή, κατά τη δική της εκτίμηση.
Αισχρή η πολιτική των κρατών. Δεν έχει ηθικούς κώδικες και κανόνες. Αλλά,και απίστευτη η αφέλεια, η ανοησία των μαζών σε ολόκληρο τον κόσμο. Θύματα της προπαγάνδας της ελεγχόμενης βιομηχανίας παραπληροφόρησης από τις ίδιες τις εξουσίες.
______________________________________________________________________
1. ΟΤΑΝ ΑΝΤΙ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΕ ΤΑ… ΠΟΔΙΑ.
2. ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΟΦΟΡΕΜΕΝΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΘΕΩΡΕΙ ΑΦΥΣΙΚΟ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΜΕ ΦΟΥΣΤΑ!
3. ΑΠΑΓΩΓΕΙΣ ΛΕΜΠΙΔΑΚΗ. ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΤΑΙ ΣΕ ΘΗΡΙΟ
4. ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΥΡΙΓΟΥ. ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ…ΠΛΑΚΑ.
1. Ο Τσιάρτας απαντά σε όσους τον επικρίνουν: «Ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα»
Μετά το σάλο που προκλήθηκε με την ανάρτησή του, ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής Βασίλη Τσιάρτα απάντησε στις επικρίσεις που δέχθηκε, με νέα ανάρτηση.
Να θυμίσουμε ότι ο Τσιάρτας έγραψε χθες (Τρίτη) στο facebook: «Εύχομαι οι πρώτες αλλαγές φύλλου (σ.σ. το σωστό είναι με ένα “λ”) να γίνουν στα παιδιά αυτών που ψήφισαν αυτό το αίσχος. Να δω με τι καμάρι θα κυκλοφορήσουν.
Υ. Γ.
Νομιμοποιήστε κ τους παιδόφιλους να ολοκληρώσετε τα εγκλήματα».
Στη νέα του ανάρτηση αναφέρει: «Σχετικά με κάποιους που μου στέλνουν μηνύματα στο inbox μου χωρίς να είναι φίλοι μου κ μου λένε τι πρόβλημα εχω με τους gay κ τα ομόφυλα ζευγάρια εχω να τους πω το εξής: Ο καθένας μπορεί να εχει τις προτιμήσεις του είτε άντρας είτε γυναίκα κ το σέβομαι απόλυτα. Για μένα ομως ζευγάρι είναι μόνο ένας άντρας κ μια γυναίκα , οι υπόλοιποι είναι ΑΠΛΑ ΜΑΖΙ.
Όσους γάμους όσες παρελάσεις κ οτιδήποτε αλλο κάνουν δε πρόκειται να το δεχθώ ως φυσιολογικό. Με ξεπερνάει βέβαια το οτι θέλουν να εχουν κ παιδιά οπως επισης κ το να βγαίνουν δημόσια να το επιδυκνείουν. Στο σπίτι του ο καθένας μπορεί να κάνει ο,τι θέλει. Κ αυτα τα οτι όποιος δε συμφωνεί ειναι ρατσιστής κ διάφορες τέτοιες αηδίες να πάνε να τα πούνε αλλού. Υπάρχει πέρα απ´την αισθητική του καθε ανθρώπου κ η αξιοπρέπεια. Ο θεός έπλασε τον Αδάμ κ την Εύα. Τα υπόλοιπα κατασκευάστηκαν για κατανάλωση».
Ευτυχώς που έχουμε κι αυτό το …φοβερό παλικάρι (Δεν τον είχα ακούσει ποτέ πριν , ως όνομα. Τί είπαμε πως ήταν στη ζωή του; Πού δούλεψε, τί ένσημα κόλλησε το παιδί; Ποδοσφαριστής, διαβάζω. Μάλιστα! Είναι επάγγελα κι αυτό, σαν του αρτοποιού, ας πούμε;)
Εν πάση περιπτώσει, αυτό το καλόπαιδο μας διαβεβαιώνει με το κύρος των, έστω και κρεμασμένων πια ποδοσφαιρικών του υποδημάτων και τη βαθυστόχαστη σκέψη του πως ο θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα! Και δεν επιδέχεται η πίστη του αντίρρηση. Πάει και τελείωσε, που λένε. Το είπε ο Τσιάρτας.
Θα πεις. Και πού το ξέρει; ΄Ηταν εκεί;΄Εχει στα χέρια του τις αποδείξεις; Δε χρειάζεται. Του το δίδαξαν στο σχολείο, του το φύτεψαν στον παιδικό εγκέφαλο οι παπάδες, το πίστευε ακράδαντα και η γιαγιά του.
Πώς να μη γίνει έτσι το μυαλό του τυρόγαλο ; Πού χώρος και ποιότητα να σκεφτεί λογικά, φυσικά, στοχαστικά; Και να ήταν ο μόνος;
2. Ιερώνυμος για αλλαγή φύλου στα 15: Σταθείτε στο ύψος σας και αποσύρετε το νομοσχέδιο
“Κοίτα ποιος μιλάει!”
Τούτοι, που φουστανοφορέθηκαν, που κυκλοφορούν με γυναικείες μαυρορόμπες ….ανά τας οδούς και τας ρύμας, δεν έχουν, δηλαδή, αλλάξει κι αυτοί οικειοθελώς το φύλο τους, έστω και ενδυματολογικά; Και γιατί , όποιον ντύνεται με γυναικεία, τον κατηγορούν πως είναι… κουνιστός, πως έχει το “κουσούρι”, όπως έλεγε και ο…μακαριστός Χριστόδουλος , ενώ γι αυτούς δεν ισχύει το ίδιο;
Ο σκοπός ΠΟΤΕ δεν αλλάζει τα μέσα, πανάγιοι πατέρες μου! ΄Η μήπως οι πάστορες των Διαμαρτυρομένων, ας πούμε, που κρατούν το ντύσιμο του φύλου τους, μέσα κι έξω από τις εκκλησιές τους, είναι λιγότερο καλοί υπηρέτες του Γιαχβέ (δε λέμε του Θεού, μόνον αυτόν δεν υπηρετείτε και οι μεν και οι δε) από ελόγου σας, που πετάξατε τα παντελόνια και φορέσατε φουστάνια ;
3. Αποκάλυψη από τη δικογραφία για την υπόθεση Λεμπιδάκη: Αν «στράβωνε» κάτι, οι απαγωγείς θα τον σκότωναν
Αποδεικνύεται πως τέτοιου είδους άνθρωποι, μόνο άνθρωποι δεν είναι. Οι απαγωγείς παραδέχτηκαν πως αν…στράβωνε η δουλειά, δηλαδή, αν δεν έπαιρναν το παραδάκι, θα σκότωναν το Λεμπιδάκη. Απλά, καθαρά, ξάστερα. Χυδαία.
Κυρίαρχη, μοναδική “αξία” εδώ για του απαγωγείς είναι μόνο το κέρδος. Προσωπικό λόγο εκδίκησης-αντεκδίκησης, δεν είχαν, για να σκοτώσουν τον όμηρό τους. Μια βεντέτα, ας πούμε (μου σκότωσες το παιδί, σε σκοτώνω). Δεν είχαν ούτε καν κάτι προσωπικό μεταξύ τους. Χρωστούσαν στην εφορία κάποιοι από δαύτους και είπαν να ξελασπώσουν με μια απαγωγή και δολοφονία, αν χρειαζόταν. Τόσο απλό ,έντιμο και διδακτικό για τις κοινωνίες.
Και σε αυτό ,ακριβώς, εντοπίζεται η απαξία τους ως ανθρώπινα όντα. Η απόφασής τους, η επιλογή τους να σκοτώσουν έναν αιχμάλωτο, που το μοναδικό του έγκλημα ήταν πως δεν αρκούσε η περιουσία του να ικανοποιήσει τη διεστραμμένη επιθυμία τους για χρήμα, ήταν καθοριστική. Κάθε, έστω και λεπτή ,γραμμή, που χωρίζει τον άνθρωπο από το ζώο, έχει διαγραφεί, έχει σβηστεί πλέον στην ανθρώπινη συμπεριφορά αυτών των βαρβάρων.
Μάλιστα, ο ένας δε δίστασε να μπλέξει και το ίδιο του το παιδί σ΄αυτή τη διαστροφή. Ο γονιός, κι αν είναι αθώος, παίρνει πάνω του το κρίμα του παιδού του, χωρίς δισταγμό, για να το σώσει. Τούτος σπρώχνει την κόρη του στην καταστροφή, την καθιστά ένοχη, εν αγνοία της. Τέτοιος πατέρας!
Σε παλιότερο κείμενό μας είχαμε χαρακτηρίσει ως Ναζί τέτοιου είδους εγκληματίες. Μόνο οι Ναζί δεν έχουν ηθικό δισταγμό να σκοτώσουν αθώο άνθρωπο με τον οποίο δεν έχουν καμιά προσωπική διαφορά. Μόνο και μόνο εξαιτίας της ιδεοληψίας τους.
Και η εμμονή με το χρήμα, η ανάδειξή του στε ύψιστη αρχή, είναι κι αυτά χείριστη ιδεοληψία. Παράνοια. Εξ ου και η απόφασή τους να σκοτώσουν το θύμα. Εντελώς απαξιωμένη και τιποτένια η ζωή του ανθρώπου στη δική τους (ανύπαρκτη) κλίμακα αξιών.
Να δείτε. Κανένα απ΄αυτά τα κτήνη δε θα αυτοκτονήσει, όπως θα έκανε κάθε λογικός, ευαίσθητος, συνειδητοποιημένος άνθρωπος, αν έστω κι από άγνοιά του, είχε εμπλακεί σε τέτοιο έγκλημα. Είναι άνανδροι, άτιμοι, όπως όλοι του είδους τους. Θα περιφέρουν για χρόνια την άθλια ύπαρξή τους στους διαδρόμους και τα κελιά των φυλακών, για να θυμίζουν πόσο εύκολο είναι ο άνθρωπος με τις επιλογές του να καταντήσει κτήνος.
4. Ο ΄Αγγελος Συρίγος εξηγεί
«Τι έγινε και φτάσαμε ως εδώ;
Μερικές φορές, ένα καθημερινό γεγονός φέρνει στην επιφάνεια πολύ σοβαρά πράγματα που υπάρχουν δίπλα μας αλλά δεν τα βλέπουμε (ή κάνουμε ότι τα αγνοούμε). Μία τέτοια περίπτωση ήταν και το πλοίο «Αγία Ζώνη ΙΙ». Μέσα από το ναυάγιό του αναδείχθηκε το καθ’ όλα ανθηρό λαθρεμπόριο καυσίμων.
Έτσι έγινε και με την ιστορία που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2017 από μία φιλική παρατήρηση προς έναν άγνωστο νεαρό που έγραφε συνθήματα σε έναν φρεσκοβαμμένο τοίχο έξω από το Πάντειο. Οι φίλοι του ενοχλήθηκαν που κάποιος επεσήμανε την καταστροφή του ΔΗΜΟΣΙΟΥ Πανεπιστημίου. Μου επιτέθηκαν με μανία, χωρίς να γνωρίζουν ποιος είμαι, μανία από την οποία με έσωσε η ακαριαία αντίδραση των παρισταμένων φοιτητών. Το συμπτωματικό αυτό γεγονός έβγαλε στην επιφάνεια ένα απόστημα το μέγεθος του οποίου ακόμη δεν έχουμε διαπιστώσει:
-Η αστυνομία αδυνατούσε να διαχειρισθεί ένα γεγονός που δεν έγινε σε πανεπιστημιακό χώρο –όπου και το θρυλικό «άσυλο»- αλλά στον πεζόδρομο έξω από το Πάντειο. Έκτοτε απέχει από τα τεκταινόμενα είτε συμβαίνουν σε πανεπιστημιακό χώρο είτε σε δημοτική αίθουσα στα Γιάννενα…
-Όσοι ήσαν παρόντες στο δικαστήριο που ακολούθησε την αυτόφωρη σύλληψη του ενός εκ των δραστών, είδαν από την «ομάδα συμπαραστάσεως» στο δράστη, τη διάχυτη απειλή που βιώνουν οι δικαστές όταν δικάζουν τέτοιες υποθέσεις.
– μία περιθωριακή ομάδα νεαρών, εντελώς άσχετη με την φοιτητική κοινότητα του Παντείου κάνει την επαναστατική της γυμναστική στο Πάντειο μία φορά την εβδομάδα. Φωνάζουν και γράφουν συνθήματα, απειλούν, προπηλακίζουν. Θέλουν να τρομοκρατήσουν. Το θετικό είναι ότι μπροστά στην ειρηνική αλλά σθεναρή αντίδραση των φοιτητών -που τους έχουν βαφτίσει «φυτά»- δεν τολμούν πλέον να μπουν στα αμφιθέατρα.
-Πλήθος αφισών έχει κολληθεί στους τοίχους με ονομαστικές αναφορές και στοχοποίηση και άλλων καθηγητών. Στα μέσα Απριλίου κυκλοφόρησε ένα έντυπο υπό τον τίτλο «τα οκτώ καθάρματα του Παντείου». Αφορούσε σε καθηγητές που για κάποιο λόγο «ενοχλούσαν».
-Η τελευταία αφίσα με τη φωτογραφία μου και την ουσιαστική επικήρυξή μου δείχνει τα επικίνδυνα μονοπάτια που μπορεί να ακολουθήσουμε ως κοινωνία. Ασήμαντες μειοψηφίες που διέρχονται βίαια μέσα θέλουν να καθορίζουν τις απόψεις, την έκφραση της γνώμης, τον τρόπο ζωής, την ίδια την ελευθερία μας.
Αυτά, όμως, δεν έγιναν χθες. Εμείς τα εκκολάψαμε κι εμείς τα ανεχθήκαμε όταν ανδρώθηκαν. Σήμερα πλέον κυριαρχεί ο (εύλογος) φόβος του «πού να πάω να μπλέξω με τους αλήτες;».
Το θέμα πλέον δεν είναι μόνον η ελευθερία του λόγου στα Πανεπιστήμια. Το θέμα είναι τι κοινωνία θέλουμε.
Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξή σας»
Δεν ακούσαμε κανένα σοβαρό αντίλογο από τους δράστες της επίθεσης εναντίον του Συρίγου. Το γεγονός πως τους παρατήρησε για την αφισοκόλληση στους τοίχους της σχολής, σίγουρα δεν είναι λόγος να του επιτίθεσαι. Ούτε να τον αποκαλείς φασίστα στο χαρτομάνι στις κολώνες.
Κι ακόμα, δε δικαιολογείται τέτοια συμπεριφορά, ούτε επειδή ο Συρίγος είναι καθεστωτικός καθηγητής, υπηρετεί το Σύστημα, εκείνο τον ανέδειξε και συμμορφώνεται απολύτως στις επιταγές του. Αν ήταν έτσι, ουδείς καθηγητής, δικαστής, εφοριακός, αστυνομικός ,θα μπορούσε να κυκλοφορεί στο δρόμο, χωρίς το φόβο να του επιτεθούν οι…εκτός συστήματος (που δεν είναι, δηλαδή, εκτός, με τα μπούνια μέσα είναι κι αυτοί), επειδή ακριβώς τούτοι είναι ή τους θεωρούν συστημικούς, ενώ οι δράστες καμώνονται, θεωρούν εαυτούς , πως δεν είναι.
Να θυμίσω απλώς στους αντισυστημικούς μας εδώ πως για τα λεφτά που ξοδεύουν στα καθημερινά τους μπυρόνια και τα στριφτά, μόνο μ΄αυτά θα έσωζαν δεκάδες παιδιά από την πείνα. Οπότε, αυτόματα ο διώκτης του Συρίγου, καθίσται, στα μέτρα και τα σταθμά του πατέρα που το παιδί του ξεψυχάει για μια σταγόνα νερό, ιδανικός στόχος ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ εκδίκησης. Γιατί όχι;
Το θέμα είναι από ποια μεριά καθοράται κανείς τα πράγματα. Πώς το έλεγε στα λυκειακά μας χρόνια ένας καθηγητής; “Αν μένω σε ένα δωμάτιο και μετακομίσω σε ένα τριάρι, θα λέω με χαρά πως πήγα σε μεγάλο διαμέρισμα. Αν άλλος χάσει την απλόχωρη βίλα του και καταντήσει σε τριάρι, έχει σίγουρη την κατάθλιψη από τη στενότητα που βιώνει πλέον”.
Τα ίδια ακριβώς που λέγαμε και για όλους εκείνους τους οπαδούς της ένοπλης λαϊκής βίας, που αποφασίζουν να εκτελούν ανθρώπους, με κριτήρια τυφλά, αδικαιολόγητα, ανήθικα. Τέτοιες επιλογές, όμοιοι πίνακες προγραφών και προπαντός οι δολοφονίες, όχι μόνο δεν είναι πολιτική πράξη, αλλά είναι και πολιτικά κολάσιμη, πέρα από ποινική. Είναι προσωπικές, αυθαίρετες επιλογές, αποτελέσματα ιδεοληψιών, αδιεξόδων, κόμπλεξ, λογιών αγκυλώσεων.
Αν ο συστημικός Συρίγος στοχοποιείται, επειδή ενόχλησε (δεν παρεμπόδισε) την αφισοκόλληση κάποιων, που μπορεί να μην ήταν καν πολιτικοί ακτιβιστές. ,αλλά μπαχαλάκηδες, με την ίδια λογική κάθε διαδηλωτής που προκαλεί έναν μπάτσο (ή νομιζει πως τον προκαλεί) με τον δικό του τρόπο,ορθώς τον σπάει στο ξύλο, δικαίως του αλλάζει τα φώτα όταν τον μπαγλαρώσει το…όργανο. ΄Ετσι,δηλαδή,πάει το γαϊτάνι;
Αν κατ΄αυτόν τον τρόπο φρονούν, όσοι έχουν διεστραμμένες φρένες ,καλό είναι να τα μαζέψουν και να απομακρυνθούν από τις ανθρώπινες κοινωνίες. Πέρα από το γεγονός πως είναι επικίνδυνοι για τη σωματική ακεραιότητα όσων δεν τους είναι αρεστοί, “ρίχνουν νερό στο μύλο” του συστήματος. Δίνουν λαβές και ευκαιρίες να την πληρώνουμε όλοι εμείς οι άλλοι, που δεν είμαστε ούτε ίδιοι με τους μεν ,αλλά ούτε ιδεολογικά συγγενείς με τους δε. Κατανοητά;