ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

                                                      (ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ,24-5-2013)

 “Δεν βρέθηκε κανένα στοιχείο εις βάρος της Κύπρου για το θέμα του ξεπλύματος χρήματος. Κατόπιν απαίτησης της Τρόικας, η έρευνα της Moneyval και της Deloite δεν έδειξε κανένα στοιχείο σε βάρος της Κύπρου.

                                                 (Κυπριακές εφημερίδες,24/5/2013)

    ΄Ολα καλά και όλα ωραία στο νησί, μας λένε οι κυπριακές , εθνικιστικές και λοιπές “φυλλάδες”. Και όπως λέγαμε παλιότερα…”το νησί(ν) ευημερεί(ν)”, όχι από τις καταθέσεις της ρώσικης μαφίας στο πασίγνωστο ανά τον κόσμο παράδεισο ξεπλύματος  “μαύρου χρήματος” υπό το εύηχον όνομα  ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,αλλά από τη σκληρή δουλειά των Κυπρίων!

Εμείς,όμως, που χρειαζόμαστε πάση θυσία την ιστορική αλήθεια γαι να την παραδώσουμε στις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές (μόνο “όποιος διδάσκεται από την ιστορία δεν επαναλαμβάνει τα λάθη του”), ψάξαμε και εντοπίσαμε μια εμπεριστατωμένη μελέτη  (την οποία επιμεληθήκαμε μεταφραστικά), με τίτλο “ΔΙΕΘΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΤΟΝ  ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ (πλήρη στοιχεία της έρευνας στο τέλος του κειμένου). Στη μελέτη αυτή    η  Κύπρος ,ως χώρα-κράτος, έχει την…τιμητική της για  και την απίστευτη εκμετάλλευση των οικονομικών μεταναστών  (ειδικά γυναικών που εκπορνεύονται) και τη δημοσιεύουμε στη συνέχεια.

Να παρατηρήσουμε σ΄αυτό το σημείο   πως από τις έξι  χώρες που συμπεριλαμβάνει η μελέτη-έρευνα (ΕΛΛΑΔΑ- ΟΥΓΓΑΡΙΑ-ΡΟΥΜΑΝΙΑ-ΦΥΡΟΜ-ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ-ΚΥΠΡΟΣ), η Κύπρος κατέχει το  αρνητικότερο ρεκόρ  σε θέμα  εμπορίας ανθρώπων. Παραθέτουμε ενδεικτικά για μια “πρώτη γεύση” το ακόλουθο απόσπασμα της έρευνας ,για να αντιληφθει κανείς το μέγεθος της  ευθύνης της Κυπριακής δημοκρατίας (ως πολιτεία,ως κράτος πολιτισμού και δικαίου).

” Η υπόθεση Rantsev κατά της Κύπρου και Ρωσίας1 της 7 Ιανουαρίου 2010 δείχνει το μέγεθος του προβλήματος. Σε αυτή την υπόθεση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε μια μεγάλης σημασίας απόφαση: H υπόθεση αφορούσε την Οξάνα Rantsev, μια νεαρή Ρωσίδα, η οποία έπεσe από μεγάλο ύψος ,όταν προσπάθησε να ξεφύγει από τους λαθρεμπόρους στις 29 Μαρτίου 2001. Με την απόφαση αυτή, η Κύπρος καταδικάστηκε για «αποτυχία παροχής επαρκούς νομικού και διοικητικού πλαισίου για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και επειδή δεν ερεύνησε το πώς και πού είχε προσληφθεί το θύμα».

 Να προσθέσουμε τα εξής: Σ΄αυτή τη δίκη ακούστηκαν τόσα εξωφρενικά και εξευτελιστικά για το νησί και τη λειτουργία του επίσημου κράτους και  στην ουσία η δικαστική απόφαση καταδίκαζε την Κύπρο  με τις κατηγορίες ,που αποδίδονται σε μαφιόζους ,διακινητές ανθρώπων ,που στελεχώνουν την  “αγορά” της εμπορίας ανθρώπων

Η ΜΕΛΕΤΗ

ΚΥΠΡΟΣ

Η εμπορία ανθρώπων στην Κύπρο

Η Κύπρος είναι μια χώρα προορισμού για θύματα εμπορίας ανθρώπων, κυρίως για σεξουαλική και εργασιακή εκμετάλλευση, αν και υπάρχουν και άλλες μορφές εμπορίας, όπως η επαιτεία, περισσότερο για παιδιά των Ρομά, η πορνεία στους δρόμους, η εμπορία οργάνων και οι εικονικοί γάμοι. Ωστόσο, το κράτος αναγνώρισε πρόσφατα ότι η Κύπρος αποτελεί μια χώρα προορισμού για τα θύματα εμπορίας ανθρώπων, κυρίως για σεξουαλική εκμετάλλευση και, σε κάποιο βαθμό, για εργασιακή εκμετάλλευση.
Όπως έχουν τεκμηριώσει πολλές μελέτες και εκθέσεις διεθνών, ευρωπαϊκών και τοπικών οργανισμών, υπηρεσιών, πανεπιστημιακών και ΜΚΟ2, καθώς και ορισμένος αριθμός περιπτώσεων που αναφέρθηκαν από τους ΜΚΟ, η εμπορία για σεξουαλική εκμετάλλευση αποτελεί μείζον πρόβλημα εδώ και πολλά χρόνια στην Κύπρο. Τα περισσότερα θύματα εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση προέρχονται από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Μολδαβία, η Ουκρανία, τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, αλλά και από τις Φιλιππίνες, τη Δομινικανή Δημοκρατία, και πιο πρόσφατα, από την Κίνα και το Βιετνάμ.
Η υπόθεση Rantsev κατά της Κύπρου και Ρωσίας3 της 7 Ιανουαρίου 2010 δείχνει το μέγεθος του προβλήματος. Σε αυτή την υπόθεση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε μια μεγάλης σημασίας απόφαση: H υπόθεση αφορούσε την Οξάνα Rantsev, μια νεαρή Ρωσίδα, η οποία έπεσe από μεγάλο ύψος ,όταν προσπάθησε να ξεφύγει από τους λαθρεμπόρους στις 29 Μαρτίου 2001. Με την απόφαση αυτή, η Κύπρος καταδικάστηκε για «αποτυχία παροχής επαρκούς νομικού και διοικητικού πλαισίου για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και επειδή δεν ερεύνησε το πώς και πού είχε προσληφθεί το θύμα» 4. Επιπλέον, το Δικαστήριο «εκφράζει την ανάγκη επανεξέτασης της πολιτικής για την εμπορία ανθρώπων, αλλά και της πολιτικής και της πρακτικής σχετικά με τη μετανάστευση γενικότερα. Στην απόφασή του, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι πολλές από τις προκαταρκτικές διαδικασίες που ισχύουν στην Κύπρο είχαν ως αποτέλεσμα ο μετανάστης εργαζόμενος να βρίσκεται υπό τον έλεγχο του εργοδότη, που δημιουργούσε ένα γόνιμο έδαφος για την εμπορία και τη σκλαβιά».5
Όπως φαίνεται από πολλούς σχολιαστές και ΜΚΟ, παρά τις νομοθετικές εξελίξεις και τις πολιτικές για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, στην πράξη, το θέμα της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση συνεχίζει να υφίσταται και υπάρχουν πολλά προβλήματα που σχετίζονται με τις κυβερνητικές πολιτικές και τις διοικητικές πρακτικές, ιδίως για τη στήριξη, την προστασία, την ένταξη και την πρόσβαση σε αποζημίωση των θυμάτων. Το καλύτερο παράδειγμα είναι η κατάργηση των θεωρήσεων για τις «καλλιτέχνιδες», πού εκθέτει υπερβολικά το δημόσιο, η οποία, μέχρι την περίοδο 2008-2009, δινόταν σε μετανάστριες που εργάζονταν σε νυχτερινά κέντρα, καμπαρέ και άλλους χώρους όπου πραγματοποιούνταν σεξουαλικές επαφές έναντι χρημάτων, και η αντικατάσταση με τις θεωρήσεις εισόδου για καλλιτέχνες και ομάδες «δημιουργικών» καλλιτεχνών, οι αιτήσεις των οποίων εξετάζονται, όπως και στην περίπτωση των άλλων μεταναστών από τρίτες χώρες, από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και όχι από το Υπουργείο Εσωτερικών, όπως γινόταν πριν. Ωστόσο, οι νέες προϋποθέσεις και τα κριτήρια για αυτές τις θεωρήσεις δεν είναι δημόσιες, και δεν υπάρχει διαφάνεια σε σχέση με εκείνους που εισέρχονται στη χώρα με βάση τις θεωρήσεις εργασίας. Η ΚΙΣΑ και άλλοι ΜΚΟ και διεθνείς οργανώσεις έχουν εκφράσει την ανησυχία τους ότι οι μόνες αλλαγές είναι η «αποποινικοποίηση» του κράτους, το οποίο είχε θεωρηθεί ως τμήμα του δικτύου και του συστήματος κίνησης λόγω της ειδικής πολιτικής της για «τις θεωρήσεις για τους καλλιτέχνες » και του τόπου όπου διακινούνται και εκμεταλλεύονται οι γυναίκες, από καμπαρέ και μπαρ στα ιδιωτικά διαμερίσματα και τις αίθουσες μασάζ.

Η εμπορία για εργασιακή εκμετάλλευση στην Κύπρο
Από την άλλη πλευρά, η εμπορία ανθρώπων με σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση έχει περάσει από μια μακρά περίοδο άρνησης, ανεξάρτητα από τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία, που παρουσιάζονται στις εκθέσεις, και την σημαντική πίεση των ΜΚΟ, των υπηρεσιών και άλλων εθνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών6. Πράγματι, τα πρώτα κρούσματα της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση τα οποία έτυχαν επίσημης προσοχής, εμφανιστήκαν  από το 2007, όταν ψηφίστηκε ο νόμος του 2007 για την καταπολέμηση της εμπορίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπων και την προστασία των θυμάτων, που καταργεί το νόμο του 2000 για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών, το οποίο συμπλήρωνε το νομικό κενό, συμπεριλαμβάνοντας όλες τις μορφές της εμπορίας.
Ακόμα και μετά το στάδιο της αναγνώρισης, ωστόσο, η εμπορία με σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται σε μεγάλο βαθμό ως θέμα εργατικών διαφορών και παραβιάσεων των δικαιωμάτων της εργασίας, αντί για αυτό που είναι, δηλαδή ένα πολύ σοβαρό αδίκημα που ενέχει σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των θυμάτων, τα οποία συνήθως παραμένουν άγνωστα και, συνεπώς, δεν απολαμβάνουν την προστασία των δικαιωμάτων που προβλέπεται από το νόμο. Κατά συνέπεια, τα μέτρα για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση, στον τομέα της προστασίας και στήριξης των θυμάτων, περιορίζονται ιδιαίτερα σε ενημερωτικά φυλλάδια και εκστρατείες για την αύξηση της ευαισθητοποίησης. Η συνεχιζόμενη αποτυχία του κράτους να παρέχει αποτελεσματική υποστήριξη και προστασία στα θύματα της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση, αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι το μόνο κέντρο στέγασης/καταφύγιο για τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων, το οποίο συντονίζεται από το Τμήμα Κοινωνικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, το μοναδικό σε ολόκληρη τη χώρα, προορίζεται μόνο για τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση.
Η εμπορία ανθρώπων με σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση είναι πιο εμφανής όσον αφορά οικιακή εργασία, τη γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ οι όροι και οι συνθήκες απασχόλησης, η εποχιακή εργασία και οι εργασιακές πρακτικές που ισχύουν για τους μετανάστες από τρίτες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των συμβάσεων τους που εκδόθηκαν από αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, καθώς και η συλλογική σύμβαση που ισχύει για τον αγροτικό τομέα, αυξάνουν την ευπάθεια των υπό εκμετάλλευση ατόμων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, εκείνοι που εργάζονται ως υπηρέτες στο σπίτι αναγκάζονται να ζουν στο σπίτι του εργοδότη, το οποίο, από τη φύση του, εξαιρείται αυτομάτως από τις επιθεωρήσεις εργασίας, ενώ παράλληλα δεν είναι εφικτή η σύσταση  ενός συνδικάτου. ΄Ετσι οι μετανάστες σε γεωργικές εργασίες ζουν στον τόπο εργασίας, που συχνά είναι παρά υπόστεγα ή αχυρώνες, στον ίδιο χώρο με τα ζώα τα οποία φροντίζουν, και που είναι προφανώς ακατάλληλα για ανθρώπινη κατοίκηση. Οι φεουδαρχικές συνθήκες εργασίας των μεταναστών εργαζομένων σε αυτούς τους τομείς τους κάνουν να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην ακραία εκμετάλλευση. Επιπλέον, οι μετανάστες εργαζόμενοι είναι πιθανοί στόχοι για τους εμπόρους, λόγω της φυλετικής και εθνοτικής καταγωγής τους, και επειδή δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους βάσει του εθνικού ή διεθνούς δικαίου, ούτε γνωρίζουν το κρατικό σύστημα στην Κύπρο. Τα περισσότερα θύματα από τους τομείς αυτούς προέρχονται από το Βιετνάμ, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, την Ινδία, τη Σρι Λάνκα, τις Φιλιππίνες και πρόσφατα από τις αφρικανικές χώρες όπως η Νιγηρία. Η εμπορία ανθρώπων με σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση εξαπλώνεται και σε άλλους τομείς της οικονομίας, όπως οι κατασκευές και ο τουρισμός, στους οποίους χρησιμοποιούνται ακόμη και πολίτες της ΕΕ, κυρίως από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία.
Παρά το γεγονός ότι και στη χώρα τους, οι άνθρωποι μπορούν να βρεθούν σε συνθήκες εκμετάλλευσης, στην Κύπρο και σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι μετανάστες αποτελούν την κύρια ομάδα-στόχος για τους διακινητές, και ως εκ τούτου καθίσται ένας πληθυσμός ιδιαίτερα ευάλωτος, ιδίως στην εργασιακή εκμετάλλευση και στην εμπορία ανθρώπων. Αυτή είναι μια άμεση συνέπεια του συστήματος, των πολιτικών και των πρακτικών για τη μετανάστευση που ισχύουν στην Κύπρο. Τα προβλήματα εμπορίας, μπορούν να εκτιμηθούν πλήρως ενταγμένα μόνο στο γενικό πλαίσιο του ισχύοντος “μοντέλου” μετανάστευσης, των βασικών παραμέτρων και των διοικητικών πρακτικών.
Ακόμα κι αν τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί διάφορες πολιτικές και διορθωτικά μέτρα που έχουν θεσπιστεί ειδικά για τη διασφάλιση των εργασιακών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών, εξακολουθούν να υφίστανται οι θεμελιώδεις στόχοι αυτού του προτύπου της μετανάστευσης. Αυτό το πρότυπο μετανάστευσης ιδρύθηκε στις αρχές του 1990, σε συμφωνία με τους κοινωνικούς εταίρους (συνδικάτα και εργοδότες), για την εξάλειψη της οξείας έλλειψης θέσεων εργασίας για ανειδίκευτους ή χαμηλής ειδίκευσης εργάτες σε τομείς όπως η γεωργία, οι υπηρεσίες, οι υπηρεσίες καθαρισμού και η παροχή τροφίμων, οι κατασκευές και τα ξενοδοχεία, θέσεις τις οποίες οι Κύπριοι δε δέχονταν να καλύψουν.
Από τότε, η Κύπρος ακολούθησε ένα πολύ αυστηρό μοντέλο μετανάστευσης με βάση την έκδοση των προσωρινών αδειών εργασίας, οι οποίες μπορούν κανονικά να ανανεώνονται έως και 4 χρόνια7. Με αυτή την άδεια, οι μετανάστες εξακολουθούν να εξαρτώνται από ένα συγκεκριμένο εργοδότη και μία συγκεκριμένη θέση. Οι μετανάστες μπορούν να αλλάξουν τον εργοδότη τους, μόνο αν λάβουν τον πρώτο λεγόμενο «έγγραφο απελευθέρωσης» από τον εργοδότη τους και μόνο μετά τους πρώτους 6 μήνες της απασχόλησης ή αν μπορούν να αποδείξουν στην αρμόδια αρχή ότι ο εργοδότης παραβίασε τα δικαιώματά τους. Με βάση την έκδοση του εγγράφου «απελευθέρωσης», ο μετανάστης έχει προθεσμία ενός μηνός κατά τον οποίο θα πρέπει να βρει νέο εργοδότη, αλλιώς περιέρχεται αυτόματα σε μια ακανόνιστη κατάσταση. Επιπλέον, ο εργοδότης μπορεί ανά πάσα στιγμή να τερματίσει τη σύμβαση εργασίας του μετανάστη εργαζομένου, ο οποίος, σε αυτή την περίπτωση, θα χάσει αυτόματα και την άδεια παραμονής και μπορεί να συλληφθεί, να κρατηθεί ή να απελαθεί. Η απόλυτη εξάρτηση και η δουλεία των μεταναστών εργαζομένων τους κάνουν να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην ακραία εκμετάλλευση και την εμπορία.
Ένας άλλος βασικός παράγοντας που συμβάλλει στην ευπάθεια των μεταναστών από τρίτες χώρες, είναι ότι μεγάλο μέρος της διαδικασίας εισόδου, παραμονής και πρόσληψης των μεταναστών δε διευκολύνεται από τις δομές και τους μηχανισμούς του κράτους, αλλά από τους ιδιωτικούς φορείς, που καθοδηγούνται  από το κέρδος, καθώς και από άτομα από τις κοινότητες των μεταναστών, τα οποία ενεργούν ως μεσάζοντες/γυναίκες, και στην Κύπρο και στις χώρες προέλευσης. Η άμεση συνέπεια της λειτουργίας των ιδιωτικών φορέων είναι το εξαιρετικά υψηλό κόστος της μετανάστευσης (2.000 – 10.000 ευρώ, ανάλογα με τη χώρα προέλευσης), και το μεγαλύτερο μέρος βαρύνει τους μετανάστες και, σε πολύ μικρότερο βαθμό, τους εργοδότες. Εκτός από το μοντέλο και τις περιοριστικές πολιτικές μετανάστευσης, τα υπέρογκα χρέη που συνδέονται με τη μετανάστευση είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό, η αιτία του μεγάλου αριθμού των αγνώστων μεταναστών στην Κύπρο. Έχοντας πολύ μεγάλα χρέη λόγω της μετανάστευσης, οι μετανάστες δεν επιθυμούν ή αδυνατούν να επιστρέψουν στις χώρες καταγωγής τους, όταν λήξει ή να ανακληθεί η άδεια παραμονής και εργασίας τους. Ως εκ τούτου, καταλήγουν σε μια παράνομη κατάσταση και είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στην εκμετάλλευση των διακινητών. Επιπλέον, τα ιδιωτικά γραφεία συχνά εμπλέκονται σε δίκτυα εμπορίας ανθρώπων και συνεργάζονται για το σκοπό αυτό πολύ στενά με παρόμοιους οργανισμούς στις χώρες προέλευσης των μεταναστών.

Η έκταση της εμπορίας ανθρώπων στο βόρειο τμήμα του νησιού, στην οποία η Κυπριακή Κυβέρνηση δεν έχει κανέναν έλεγχο, είναι μια ισοδύναμη αιτία συναγερμού. Η συστηματική εμπορία γυναικών για σεξουαλική εκμετάλλευση είναι πιο προφανής, αλλά οι ΜΚΟ και άλλοι αρμόδιοι παράγοντες αναφέρουν και την αύξηση της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση. Σε αντίθεση με ό, τι βρίσκεται στο νότιο μέρος του νησιού, εδώ δεν υπάρχει κανένα νομικό πλαίσιο στους τομείς τους οποίους η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ελέγχει, δηλαδή οποιαδήποτε μορφή εμπορίας, ακόμα και αν είναι εδώ και πολλά χρόνια εν αναμονή η υιοθέτηση νόμου για την εμπορία ανθρώπων. Η νομική και πολιτική κατάσταση στο βόρειο τμήμα του νησιού αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο, από το οποίο επωφελούνται οι λαθρέμποροι, ανεξάρτητα σε ποιο μέρος του νησιού λειτουργούν.

Νομικό και Θεσμικό Πλαίσιο

Ακόμη και αν ο νόμος προβλέπει τα μέτρα προστασίας και υποστήριξης μόνο για τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων που επιθυμούν να καταθέσουν στο δικαστήριο, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι αρχές δεν λαμβάνουν υπόψη αυτή την αρχή και ασκούν πίεση στα θύματα να καταθέσουν, διαφορετικά δε θα αναγνωρίζονται ως θύματα εμπορίας ανθρώπων και θα υπόκεινται σε μέτρα κράτησης και απέλασης, περίπτωση στην οποία δεν προσφέρονται καν η ελάχιστη στήριξη και προστασία. Τα θύματα της εμπορίας λαμβάνουν κοινωνικές παροχές μόνο, αν καταθέτουν στο δικαστήριο. Αμέσως μετά την κατάθεσή τους στο δικαστήριο, σχεδόν όλα τα θύματα απελαύνονται στις χώρες καταγωγής τους, ακόμα και αν ο νόμος δεν εξαιρεί την ένταξη των θυμάτων στη χώρα υποδοχής. Η απέλαση παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην αποτροπή των θυμάτων να ζητήσουν αποζημίωση, ακόμη και αν δεν τους προσφέρεται καμία ψυχολογική ή άλλη υποστήριξη. Στις λίγες περιπτώσεις που τους επιτρέπεται να παραμείνουν, τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση μπορούν σπάνια ή ποτέ να αλλάξουν το επάγγελμα ή τον τομέα με τον οποίο ασχολούνται.
Τα ζητήματα που σχετίζονται με την εμπορία ανθρώπων στην Κύπρο, όπως περιγράφονται συνοπτικά ανωτέρω, υπογραμμίζουν την ανησυχία που εξέφρασαν οι ΜΚΟ και άλλοι βασικοί παράγοντες σε σχέση , αφενός με την κατάσταση των θυμάτων της εμπορίας ανθρώπων και, αφετέρου, με τους κινδύνους που δημιουργούν η παραμέληση ή η αποφυγή της αποφασιστικής και αποτελεσματικής επίλυσης των προβλημάτων. Σε αντίθετη περίπτωση, η κατάσταση θα οδηγήσει σχεδόν αναπόφευκτα στην εξάπλωση των πρακτικών εκμετάλλευσης, καθώς τα θύματα δεν εντοπίζονται πραγματικά, και στη συνέχεια οι διακινητές δεν τιμωρούνται, με αποτέλεσμα ένα ανυπολόγιστο κόστος για τους μετανάστες-θύματα εμπορίας, αλλά και την κυπριακή κοινωνία γενικότερα.