ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

Όλα ξεκίνησαν το 2013, όταν ο Νίκος Παπαδόπουλος άρχισε να παίζει με τον μικρό γιο του πριν τον βάλει για ύπνο. «Αυτό μου έδωσε την ιδέα να ξαναδημιουργήσω σκηνές της κοινωνίας και όχι μόνο της προσωπική μου ζωής».

Και κάπως έτσι τα Playmobil άρχισαν να… αφηγούνται την ιστορία της Ελλάδας τα τελευταία 5-6 χρόνια. Ο 36χρονος συγγραφέας από τη Θεσσαλονίκη, ξόδεψε 900 ευρώ σε Playmobil τα οποία μετέτρεψε σε αναγνωρίσιμες φιγούρες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Με τη σατιρική διάθεση που προσέγγισε το θέμα του, θέλησε να περάσει τα δικά του πολιτικά πιστεύω. Στη συνέχεια, φωτογράφησε τα διοράματα και τα ανάρτησε τη σελίδα που διατηρεί και η οποία φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Plasticobilism».

Όπως αναφέρει στον Guardian, η προσφυγική κρίση είναι ένα από τα θέματα που τον έχουν ταρακουνήσει και απασχολήσει ιδιαίτερα. Σε ένα από τα έργα του, εμφανίζει μια μητέρα από τη Συρία να κρατάει το παιδί της, μαζί να βγαίνουν από τη θάλασσα, και στην παραλία οι αμέριμνοι λουόμενοι να τους χαιρετούν ωσάν να μην συμβαίνει τίποτα το εξαιρετικό. «Ήθελε να δείξω στους ανθρώπους πως δεν υπάρχουν παράνομοι μετανάστες, αλλά μόνο μετανάστες. Είναι ένα μήνυμα προς όλους εκείνους που ενδιαφέρονται μόνο για τους εαυτούς τους και δεν δίνουν δεκάρα για τι έχουν τραβήξει αυτοί οι άνθρωποι που έρχονται από τον πόλεμο».

Η οικονομική κρίση είναι ένα άλλο σημείο αιχμής στις δημιουργίες του. Η λιτότητα, τα capital controls και η συνολική ανέχεια αποτυπώνονται σε ένα ΑΤΜ με… πόδια που σέρνει με μια αλυσίδα έναν καταθέτη που μπορεί να σηκώσει ελάχιστα χρήματα από τον λογαριασμό του. «Αυτοί οι άνθρωποι έμοιαζαν να είναι σκλάβοι του ΑΤΜ. Γι’ αυτό και ονόμασα το ΑΤΜ ”σκύλα”. Το χειρότερο δεν είναι να βλέπεις άδεια ΑΤΜ, αλλά άδειους ανθρώπους».

Από την κριτική του δεν λείπει η Άνγκελα Μέρκελ που την αναπαριστά ως άλλη… Βίκινγκ να κρατάει από τις ουρές τους τους Έλληνες πολιτικούς που έχουν σκύψει για να φάνε τα ευρώ τους λες και είναι σκύλοι. «Αυτοί είναι τα οικόσιτα της Μέρκελ. Είναι ο Τσίπρας και ο Μεϊμαράκης που διεκδικούσαν την πρωθυπουργία της χώρας μου. Έχουμε χάσει την αξιοπρέπειά μας και την υπερηφάνεια μας. Δεν υπάρχει πλέον ελπίδα, δικαιοσύνη και ανεξαρτησία».

Το πιο κληρό κομμάτι της συλλογή του είναι η κριτική που κάνει στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Εμφανίζει ένα καραφλό playmobil, οργισμένο και οπλισμένο έως εκεί που δεν παίρνει άλλο, να επιτίθεται σε έναν ανυπεράσπιστο εγκέφαλο. Ο στόχος προφανής: το μυαλό είναι πάντα ο στόχος.

Πάντως, όπως αναφέρει το άρθρο, η εταιρεία που προμηθεύει τα Playmobil σε όλο τον κόσμο δεν χάρηκε με τις δημιουργίες του. Μάλιστα, το πρώτο fansite που ξεκίνησε, αναγκάστηκε να το κλείσει έπειτα από νομικές ενέργειες της γερμανικής εταιρείας. Όταν ξεκίνησε τη δεύτερη ιστοσελίδα του δέχθηκε εκ νέου προειδοποιήσεις. Του ζητούσαν να αφαιρέσει το πολιτικό περιεχόμενο των δημιουργημάτων του. Εν τέλει, βρέθηκε μια συμβιβαστική λύση και πλέον δηλώνει ευθαρσώς ότι η εταιρεία δεν εμπλέκεται στις δημιουργίες του.

Βέβαια, συνεχίζει να παίζει με το γιο του, όμως, είναι προφανές πλέον πως τα Playmobil έχουν χάσει τη διάσταση του ανέμελου παιχνιδιού και συμβολίζουν μια βαθύτερη πολιτική διάσταση. Είναι κάτι σαν ισχυρό όπλο να πεις κάποια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. «Θέλω να θυμίσω στους ανθρώπους ότι έχουμε χάσει την παιδικότητά μας. Τα παιδιά μου ακόμη δεν την έχουν χάσει και ελπίζω ότι θα μεγαλώσουν και θα πρέπει να κατανοήσουν την πραγματικότητα, αυτή να είναι πιο ανθρώπινη».

 “Πρώτος”  ο Νίκος Παπαδόπουλος. Μπράβο, φίλε! Ωραία η ιδέα σου.  Ιδαίτερα επινοητική-ευρηματική  η εικόνα σου με τους Ναζί.

Να είσαι καλά.