ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

Οι Σκοπιανοί δεν στήνουν μόνο διπλούς φράχτες στα σύνορα με την Ελλάδα, αλλά, προσπαθεί να απωθήσει τους πρόσφυγες και με μεθόδους που προκαλούν φρίκη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, βάζουν ακόμη και λυκόσκυλα να κυνηγούν και να τραυματίζουν μετανάστες.

Μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στην Ειδομένη αναφέρουν ότι έχει χρειαστεί να αντιμετωπίσουν περιστατικά με μετανάστες που επιστρέφουν ματωμένοι από τα Σκόπια μετά την αποτυχημένη προσπάθειά τους να περάσουν από τη χώρα και να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ευρώπη. «Περιθάλψαμε τουλάχιστον είκοσι άτομα που έφεραν ουλές από δαγκωματιές σκύλων» περιγράφει στην Καθημερινή γιατρός-μέλος ανθρωπιστικής οργάνωσης που δραστηριοποιείται στην Ειδομένη.

Οι Σκοπιανοί επιδίδονται σε αυτή την άθλια πρακτική στο χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στους δυο φράχτες που έχουν ανεγερθεί στα σύνορα, σε απόσταση πέντε μέτρων ο ένας από τον άλλο με προφανή σκοπό να εγκλωβίζουν εκεί τους παράνομους μετανάστες και να τους μεταχειρίζονται με αυτόν τον τρόπο.

΄Ετσι, όπως επέτρεψαν οι γενιές και οι πολύμορφες  συγκυρίες  να εξελιχθεί η κατάσταση στην ανθρωπότητα “από καταβολής κόσμο” μέχρι σήμερα, οι “κακοί” είναι φανερό πως κουμαντάρουν ανεξέλεγκτοι  τον κόσμο.  Ανέκαθεν.

Αλλά, με τον αφορισμό αυτό, να επισημάνουμε πως “κακοί” δεν είναι μόνο όσοι ασκούν εξουσία. Δεν είναι ο Σκοπιανός κυβερνητικός χαρτογιακάς, που συνέλαβε και εφάρμοσε μέσω του μπάτσου του αυτή τη ναζιστική ιδέα, να αμολάνε  τα “ντόμπερμαν”   στους πρόσφυγες με τα παιδιά στην αγκαλιά και να τους ξεσκίζουν. Το ίδιο υπεύθυνος είναι και ο καθημερινός άνθρωπος (εν προκειμένω “ανθρωποειδές”) στη Λέσβο και την Ειδομένη που πετροβολάει  τον πρόσφυγα να φύγει, να πάει αλλού. (Πού αλλού, ρε άθλιε;).

Εμείς, όσοι δεν είμαστε με τους “κακούς (και τους μεν και τους δε),αλλά παλεύουμε ο καθένας με το δικό του τρόπο να κάνουμε τη ζωή του διπλανού μας ,αλλά και τη δική μας, καλύτερη και ονειρευόμαστε να παραδώσουμε στις γενιές που έρχονται έναν κόσμο δικαιότερο, δεν φτάνουμε, δεν αρκεί η δύναμη μας. Ούτε όσοι είμαστε, μα ούτε και με τον τρόπο και τη μέθοδο που ο καθένας μας ή πολλοί μαζί αγωνιζόμαστε, μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα, “να φέρουμε τον κόσμο ανάποδα”. Κάτι δε γίνεται καλά, αφού μια ζωή  είμαστε και λίγοι και αναποτελεσματικοί στους αγώνες μας.

Και δε φταίει, φυσικά,  που “αυτοί” έχουν τα όπλα κι αν χρειαστεί (αν τους “μπούμε πολύ στη μύτη”), τα στρέφουν εναντίον μας. Δε λέμε , βέβαια, πως θα μας εξοντώσουν με τις βόμβες τους. ΄Εχουν όπλα πολλά και διάφορα, για να μας τελειώσουν. Από τους θεσμούς που διαθέτει και ελέγχει κάθε εξουσία ( μπορεί να σου στήσει οποιαδήποτε κατηγορία θέλει και να σε εξουδετερώσει εν ριπή οφθαλμού), μέχρι να στρέψει εναντίον σου τις αποχαυνωμένες για χίλιες αιτίες και αφορμές λαϊκές μάζες. Στην έσχατη μόνο ανάγκη θα σου ρίξει σφαίρες και  “Ναπάλμ”.

Να γίνουμε αντάρτες των πόλεων λένε μερικοί. Να βάζουμε εμείς “Ναπάλμ”,  να πετάμε ρουκέτες στις “χωματερές παραπληροφόρησης”, να επιλέγουμε ανθρώπους του Συστήματος και να τους εκτελούμε.  ΄Ετσι, και σε φόρμα εξέγερσης βρισκόμαστε και αυτοί  δεν κοιμούνται ήσυχοι και βάζουμε ένα λιθαράκι να αλλάξει σιγά σιγά ο κόσμος,  όπως ονειρευόμαστε.

Εν τάξει.  Αποφασίζουμε, λοιπόν  και αύριο το πρωί ξεκινάμε ένα μπαράζ πυρπολήσεων, εκρήξεων βομβών στην Ειδομένη, τη Λέσβο,την Κω, τον Πειραιά .Παράλληλα, περνάμε  λάθρα  απέναντι στα Σκοπιανά λημέρια και ξαπλώνουμε τον μπάτσο, που στέλνει τα σκυλιά κατά πάνω στους πρόσφυγες με τα μωρά και δίνουμε τα κρέατά του να κάνουν τσιμπούσι τα “ντόμπερμαν”. Ξεχάσαμε πως βγάζουμε και την προκήρυξη-σεντόνι (γι΄αυτή στην ουσία γίνεται όλο τούτο το  κινηματικό τζέρτζελο, όχι για να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες) στην οποία για πολλοστή φορά εξηγούμε τους λόγους που  προχωρήσαμε στις ακραίες  ενέργειες και  περνάμε, φυσικά στην ανάλυσή μας τον καπιταλισμό και το Σύστημα …”γενεές δεκατέσσερις”.

Υπάρχει κανείς σοβαρός, νοήμων και ίστωρ (ημένος) που θα πιστέψει πως θα μας πάρουν στα σοβαρά τους “αντάρτες” με τέτοια χρήση βίας ,θα μας φοβηθούν και θα σταματήσουν να στέλνουν τα σκυλιά πάνω στους μετανάστες; Δεν υπάρχει. Ουδείς σώφρων και λογικός πιστεύει ότι θα έδιναν οποιοδήποτε θετικό αποτέλεσμα αυτού του είδους οι βίαιες ενέργειες.

Το μοναδικό (και τελικό) αποτέλεσμα θα  ήταν η ικανοποίηση που θα θα λάβαιναν οι αντάρτες από την εκτόνωση του επαναστατικού τους μένους και φυσικά  η άγρια χαρά του συντάκτη των προκηρύξεων,ο οποίος για άλλη μια φορά πέρα από περιχαρής και  υπερήφανος, θα ένιωθε και τούτος σε κινηματική έξαρση και επαναστατική ετοιμότητα, έστω και συγγραφική, αφού συνέταξε τέτοιο  μαρξιστικό-λενινιστικό -τροτσκιστικό “σεντόνι” αξιώσεων, με τσιτάτα, ξύλινες λέξεις- φράσεις, χιλιοφορεμένες απόψεις, εν πάση περιπτώσει μια μακροσκελή πολιτικο-κοινωνικο-οικονομική ανάλυση, εφάμιλλη  των παλιότερων κομματικών μανιφέστων  που έγραφε ο συντάκτης ομιλιών  του πάλαι ποτέ… αριστερού Τσίπρα ,πριν του αναθέσουν από την Ευρώπη να “βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά” και  “να κοιμηθεί όπως έστρωσε”.

Κι αν βρίσκετε υπερβολικά,  ανιστόρητα  ή αφελή τα συμπεράσματά  μας, ελάτε να μας δείξετε μια περίπτωση στην Ιστορία που ο ΄Ενοπλος, Λαϊκός Επαναστατικός Αγώνας στη μορφή που τον ορίζουμε και τον  ανα-γνωρίζουμε ,”γύρισε τον κόσμο ανάποδα”. Πουθενά και ποτέ.  Μπορεί, ας πούμε, η Α ΄17 Νοέμβη, όντως   να σκόρπισε  κάποτε ρίγη συγκίνησης και υπερηφάνειας σε ένα λαό που βγήκε από μια δικτατορία και είδε τους βασανιστές του Μουστακλή και των φοιτητών στην Μπουμπουλίνας να πληρώνονται με  το ίδιο νόμισμα.  ΄Ομως, λίγο μετά, όταν η Β΄17 Νοέμβρη των Ξηρών και του Κουφοντίνα (οι (“πιτσιρικάδες”)  “απαλλοτρίωσαν”  από τους “γέρους” το 45αρι ,τη γραφομηχανή και τις σφραγίδες και προχώρησαν  στην εκτέλεση  του Μπακογιάννη  , δεν είναι που δε σκόρπισαν πια ρίγη συγκίνησης εκείνη την εποχή, αλλά και καλείται, ακόμα και σήμερα ο Κουφοντίνας,  όχι από το Σύστημα, αλλά από μας τους “άλλους” , που δεν καταλάβαμε τί έγινε τότε, να μας εξηγήσει . Γιατί, ρε παιδιά, τον Μπακογιάννη; (Πέρα από τις εξηγήσεις, τα ίδια και τα ίδια, που γράψαν στο  “σεντόνι” τους  εκείνο τον καιρό ).

Κι αν κάποιος (από τους “άλλους” πάλι) πει  “ποιος είσαι συ, ρε άκαπνε κόπανε και ποιος σε εξουσιοδότησε να διατυπώνεις τέτοιες κρίσεις και συλλογισμούς για την “΄Ενοπλη λαϊκή Πάλη”, όχι για να απολογηθούμε,  αλλά για να ενημερώσουμε, παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύτηκε εδώ στις 3 Μάρτη 2015:

“ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΝΩΝ. ΚΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΔΙΚΟ ΣΟΥ.

Να δηλώσω εξ αρχής πως ως ιστορικός και υπεύθυνος του  Homo-Naturalis.gr καθώς και οι συνεργάτες  του ιστορικού σάιτ, συμπαραστεκόμαστε ασυζητητί και με όλη μας την ψυχή  στον αγώνα που ξεκίνησαν οι απεργοί πείνας πολιτικοί κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές Δημήτρης Κουφοντίνας, Κώστας Γουρνάς, Νίκος Μαζιώτης, Γεράσιμος Τσάκαλος, Χρήστος Τσάκαλος και Γιώργος Πολύδωρας.

Δεν υπήρξα (από καθαρή σύμπτωση στην αρχή και συνειδητά αργότερα) «Αντάρτης Πόλεων». Είχα όμως την εξαιρετική τύχη και ως πολίτης και ως ιστορικός, να γνωρίσω και να διατηρήσω πολύχρονη προσωπική σχέση με  κάποια από τα μέλη της  παλιάς γενιάς των  Ανταρτών Πόλεων.  ΄Οπως έχουμε ξαναγράψει εδώ, όταν «φτάσει  το πλήρωμα του χρόνου», θα δημοσιευτούν  πολλές και σημαντικές μαρτυρίες-απομνημονεύματα της δράσης  εκείνων των αγωνιστών, που μας  εμπιστεύτηκαν τις διηγήσεις τους,  ως αξιόλογο και απαραίτητο περιεχόμενο της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας.

 Με τα μέλη των νέων οργανώσεων της ΄Ενοπλης Λαϊκής Πάλης, δεν έτυχε να έχω προσωπική γνωριμία. Τα γνωρίζω μόνο μέσα από τη δράση και τα κείμενά τους που,  εκτός των άλλων, είμαι, ως εκ της ιδιότητάς μου, υποχρεωμένος να παρακολουθώ.   Με την ευκαιρία, όμως,   της έναρξης σήμερα της απεργίας πείνας των  παραπάνω πολιτικών κρατουμένων, από την δική μου εμπειρία και εκτίμηση, θα καταθέσω  μια ιστορική κρίση για την ποιότητα του χαρακτήρα και την αγωνιστικότητα τέτοιων ανθρώπων.

Οι «Αντάρτες Πόλεων δεν είναι καμωμένοι  από την κοινή στόφα που συναντάς στο «μέσο», σημερινό  άνθρωπο. Ανεξάρτητα από το αν συμφωνείς ή όχι με την ιδεολογία τους, οφείλεις να παραδεχτείς πως τους περισσότερους απ΄αυτούς διακρίνει μια αναμφισβήτητη ανυστεροβουλία, ειλικρίνεια προθέσεων και φυσικά  ιδεολογική υποδομή και φόρτιση σε ό,τι κάνουν. Τέτοια άτομα δεν επιλέγουν συνήθως το δρόμο του ένοπλου αγώνα… χάριν γούστου. Κανείς δεν αφήνει εύκολα τη βόλεψή του, τον «καναπέ» του, τις μικρές και τις μεγάλες  απολαύσεις-προσφορές της ζωής, για να «βάλει το κεφάλι του στον τορβά». Και μάλιστα χωρίς προσωπικό «διάφορο». Δεν είναι ούτε εύκολες, ούτε συγκεχυμένες και  επιπόλαιες τέτοιες επιλογές. Αλλιώς, θα τις έκανε ο καθένας.

 Οι φορείς της ιδεολογίας της ΄Ενοπλης Λαϊκής Πάλης, είτε επειδή  έχουν οι ίδιοι  βιώσει ακραίες συμπεριφορές πίεσης  του Συστήματος, είτε από ελεύθερη συνειδητοποίηση (συνεπικουρούμενη και από έναν ιδιαίτερο , γονιδιακό, θα λέγαμε, εξοπλισμό-τσαγανό), κατέληξαν στην απόφαση πως θα αλλάξουν τον  «κόσμο» με τον τρόπο που εκείνοι νομίζουν πως θα τα καταφέρουν . Ούτως ή άλλως, πάντως, όσοι πέρασαν τις «γραμμές», ούτε τυχαίους μπορείς να τους πεις, ούτε παράφρονες. Και είναι σίγουρα αλλιώτικοι άνθρωποι.

΄Οσοι, λοιπόν (κυρίως κουφιοκέφαλοι) με την έναρξη αυτής της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων, θα σπεύσουν από την άνεση και την ασφάλεια της «πολυθρόνας» τους να κάνουν την κριτική τους για τους απεργούς και να πουν το «κοντό και το μακρύ» τους, ας λάβουν υπόψη τους πως, αν μη τί άλλο, «δεν δικαιούνται δια  να ομιλούν»  και να κρίνουν εκ του ασφαλούς. Δεν έχει ο λόγος και η κριτική  τους κανένα  νόημα και καμιά αξία. Αν μπορούν να το καταλάβουν, έχει καλώς, αν όχι, μόνο οι ίδιοι χάνουν.

 Καλούμε όλους τους  συνειδητοποιημένους  πολίτες να μην  επιτρέψουν με την αδράνεια, την αδιαφορία ή την αντιπαλότητά τους, να απολεστεί αυτός ο αγώνας. Είναι υπόθεση όλων μας να έχει αποτελεσματική έκβαση ο αγώνας κι αυτών των απεργών πείνας. Για την αξιοπρέπεια ,την αλληλεγγύη, τον ανθρωπισμό μας.

Να προσέξουμε όλοι.  Να επαναφορτίσουμε  την αδειανή μπαταρία των ιδεολογικών ανακλαστικών μας. Να δηλώσουμε «παρόντες». Ας αφήσουμε μόνο του το Σύστημα ( «αριστεροί”, λέει, τούτη τη φορά γρασάρουν τη μηχανή του !) να απολογηθεί για την απουσία του, την αδιαφορία  και την εκδικητικότητά του.

Ας  διαλέξουμε πλευρά.”

Με αυτή λοιπόν  την ιδιότητα του “εντολέα” ιστορικού, αλλά και του συνειδητοποιημένου Πολίτη , τα καταθέτουμε όλα αυτά.  Και εικάζουμε πως και  η  άποψη  όσων “μπαρουτοκαπνισμένων” μας εμπιστεύτηκαν τη βιωματική τους ιστορία,  είναι ίδια με τη δική μας.  Κι εκείνοι τελικά (οι περισσότεροι) κατέληξαν στην κοινή  αντίληψη πως   ο δρόμο της ΄Ενοπλης Λαϊκής Πάλης είναι αδιέξοδος.

Οπότε τί γίνεται, παίδες; Πώς πολεμάμε το Σύστημα; Πώς τους παίρνουμε τα “ντόμπερμαν” από τα χέρια  και αντί να  κατασπαράζουν τους πρόσφυγες-θύματα,  τα κάνουμε να   μας  φέρνουν στα δικά μας  πόδια  τους θύτες, να τιμωρηθούν και  να πληρώσουν για τα βαριά, τα θηριώδη αυτά κρίματά τους, που συνιστούν “εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας”;

Την προσωπική μας άποψη για το συγκεκριμένο θέμα, την έχουμε εκθέσει εδώ. Πώς  “θα φέρουμε τον  κόσμο ανάποδα”, το έχουμε αναλύσει. Και πάλι θα γράψουμε κείμενο εμπλουτισμένο με νέα δεδομένα. Αλλά, είναι  ευκαιρία να μπουν στο τραπέζι  και διαφορετικές απόψεις.  Πάντα βγαίνει ζουμί από το διάλογο . Να μιλήσουν κι “αυτοί ” να μιλήσουν και οι   “άλλοι” .