1. Ο ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ   ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

2. ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ. “ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ, ΝΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ”

3.  ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΒΟΜΒΑΣ ΣΤΟ ΚΟΡΔΕΛΙΟ.  “ΘΑΥΜΑ ΘΑΥΜΑ”!

4. ΑΓΝΩΣΤΑ  ΤΡΑΓΙΚΑ ( ΙΣΤΟΡΙΚΑ) ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ.

1. Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Παναγιώταρος και Γερμενής τραγουδούν τον ύμνο του ναζισμού και χαιρετούν τη σβάστικα [βίντεο]

(http://www.efsyn.gr/arthro/i-alithini-patrida-tis-hrysis-aygis)

 

Η αληθινή πατρίδα της Χρυσής Αυγής

Στο βίντεο εμφανίζονται ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος, αλλά και σύσσωμος ο ηγετικός πυρήνας της οργάνωσης: Ηλίας Κασιδιάρης, Ηλίας Παναγιώταρος, Γιώργος Γερμενής, Αρτέμης Ματθαιόπουλος, Γιώργος Μισιάκας (Μάστορας), Απόστολος Γκλέτσος (απλώς συγγενής του δημάρχου Στυλίδας) κ

Η αλήστου μνήμης π. εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη νομιμοποίησε ένα ναζιστικό  μόρφωμα, το αποκάθαρε και το έστειλε ως… αγνή περιστερά στην ελληνική Βουλή. Σήμερα η ίδια, έχοντας κλείσει ερμητικά  τα ανίερα ώτα  της στις κραυγές  των 20.000.000 θυμάτων του ναζισμού,  ξεκοκαλίζει με ήσυχη τη συνείδησή της την παχυλή της σύνταξη (“αργύρια προδοσίας”) κάπου στη έρμη και τραγική αυτή χώρα που ζούμε! Από την άλλη, η τωρινή  πρόεδρος του Αρείου Πάγου, κάνει… αγώνα να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησής της, μπας και μείνει κανα  2-3 χρόνια στο θώκο της.

Τέλος, να επισημάνουμε πως  ως αυτή την ώρα που η εφημερίδα των Συντακτών δημοσίευσε  αυτό το επονείδιστο, το ντροπιαστικό για τη χώρα βίντεο, ουδείς εισαγγελέας κίνησε κάποια διαδικασία, για να διωχθούν και γι΄αυτό  οι Ναζί στη χώρα μας. Αντίθετα, συνεχίζουν σήμερα να δικάζουν στην Πάτρα το δήμαρχο, γιατί έπραξε τα δέοντα και αυτονόητα απέναντι στους Ναζιστές της αχαϊκής πρωτεύουσας .

΄Οσο μένουν εκτός φυλακής οι θαυμαστές των εγκλημάτων του Χίτλερ,  οι Χρυσαυγίτες που βαρύνονται με 60 δολοφονίες και 3.500 κακοποιήσεις συνανθρώπων μας ,η ελληνική δικαιοσύνη είναι υπόδικη.  Ο θεσμός της έχει καταρρακωθεί στη χώρα. Και όχι μόνο από συγκεκριμένα άτομα στη συντεχνία των δικαστών και εισαγγελέων. Από όλο το νομικό και δικαστικό  κόσμο .

Και φυσικά από τον πολιτικό.   Συνεχίζουν ΟΛΟΙ οι πανάθλιοι  ΄Ελληνες πολιτικοί  να συγχρωτίζονται στα ίδια έδρανα της Βουλής με τους Ναζί. Και μόνο από καιρού εις καιρόν (και  για τα μάτια του κόσμου) εξαπολύουν… άσφαιρα πυρά εναντίον τους.   Επί χρόνια τώρα ανέχονται μια εγκληματική οργάνωση να καταρρακώνει το κύρος μιας Πολιτείας, μιας χώρας,  μοναδική στον κόσμο,  που ανέχεται  στο κοινοβούλιό της Ναζιστές.

2. Επίθεση Ρουβίκωνα σε ΝΔ και Κυριάκο Μητσοτάκη για τα Εξάρχεια και στον ΣΥΡΙΖΑ για τα Μνημόνια

To κείμενο του Ρουβίκωνα όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα indymedia

Γιατί τόσο μένος της Νέας Δημοκρατίας για τα Εξάρχεια; Η δεξιά συνιστώσα του δικομματισμού δείχνει να επενδύει στην αντιαναρχική ατζέντα και να προσανατολίζει εκεί μεγάλο μέρος της αντιπολιτευτικής της τακτικής. Είτε με την παραδοσιακή δεξιά ρητορική (που για δεκαετίες στόχευε το ΠΑΣΟΚ και σήμερα πέρασε στον Σύριζα) περί σχέσεων των αντιπάλων της με «τρομοκράτες», είτε με ευθείες αναφορές στα Εξάρχεια και το αναρχικό κίνημα. Γιατί όμως;

Μπορούμε να θυμηθούμε ότι και ο πατέρας του τωρινού αρχηγού της  ΝΔ κατά τη διάρχεια της πρωθυπουργίας του αλλά και μετά, έδειξε την ίδια εμμονή με τους αναρχικούς, έφτασε μάλιστα στο σημείο να ονοματίζει συντρόφους σαν μέλη της 17Ν, αν και αφότου συννελήφθησαν τα πραγματικά μέλη, οι αναφορές «ξεχάστηκαν». Γενικά  η κλίκα Μητσοτάκη στη ΝΔ πάντα επένδυε στην ατζέντα εσωτερικής ασφάλειας. Δεν πρόκειται όμως σήμερα απλά για μια συνέχεια των πολιτικών επενδύσεων της συγκεκριμένης αριστοκρατικής οικογένειας της δημοκρατίας. Η αντιαναρχική εκστρατεία που δείχνει να κυρήσει η δεξιά εντάσεται σε μια πολύ απλή όσο και ύπουλη στρατηγική. Ελπίζοντας ότι θα νικήσει τις επόμενες εκλογές «φυτεύει» από σήμερα τους σπόρους της μαζικής παραπλάνησης της κοινωνίας για τον πρώτο τουλάχιστον καιρό της εξουσίας της. Μια επίθεση στο αναρχικό κίνημα και τον κόσμο του αγώνα ορθά υποθέτει ότι θα προκαλέσει ένα κύμα αντίστασης. Με αυτόν το τρόπο η καταιγίδα νέων αντικοινωνικών μέτρων που θα ακολουθήσει θα περάσει επικοινωνιακά σε δέυτερη μοίρα, κι έτσι η δεξιά ελπίζει ότι θα καθυστερήσει την δική της ακόμα πιο γρήγορα φθορά στις δημοσκοπήσεις των εκλογικών ορέξεων των ψηφοφόρων. Ενώ παράλληλα θα έχει μπλοκάρει τις πιο μαχητικές πολιτικές δυνάμεις στην εκμεταλλευόμενη κοινωνία σε μια μάχη οπισθοφυλακών. Με δεδομένο ότι η δική της εκλογική βάση δεν έχει ιδιαίτερες αντικατασταλτικές ευαισθησίες αλλά και το ότι υπάρχει από δίπλα η ποθητή ακροδεξιά δεξαμενή της χρυσής αυγής, η ΝΔ νομίζει ότι ποντάροντας σ το θέμα «αβατο» και «νομιμότητα» βρήκε το αυγό του Κολόμβου. Απλή και ύπουλη τακτική αλλά θα αποτύχει.
Σε προηγούμενο κείμενό μας είχαμε πει ότι το θέμα δεν είναι πως «θα μπει το κράτος» στα εξάρχεια αλλά πως θα βγει. Γιατί  οι πρώτοι μήνες των παρελάσεων των ΜΑΤ στα εξάρχεια θα τελειώσουν. Γιατί οι καταλήψεις δεν είναι τα ντουβάρια αλλά οι καταληψίες, γιατί ακόμα και οι φυλακές έχουν δύναμη μόνο όταν σε  γονατίζουν. Κι όλα αυτά τα έχουμε ξαναπεράσει, και για κάθε επαναστατικό κίνημα όλα αυτά, (ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η ΝΔ τα πραγματοποιήσει στο μέτρο των απειλών της) είναι νομοτελειακά τα στοιχήματα που πρέπει να κερδήσει για να ατσαλωθεί και να γιγαντωθεί. Η δική μας απεύθυνση, ήταν, είναι και θα είναι και τότε, στην κοινωνική βάση. Και δευτερευόντως για να ζητήσουμε αλληλεγγύη όσο, όπως πάντα, για να καλέσουμε σε νέες μάχες, για να οργανώσουμε και να κινητοποιήσουμε τις ανεξάντλητες δυνάμεις που τώρα κοιμούνται. Γιατί καθώς η δεξιά θα παράγει  έκτακτα δελτία με εφόδους της αστυνομίας θα επιβάλονται νέες μειώσεις συντάξεων και μισθών, θα ξεπουλιέται σε ιδιώτες υγεία, παιδεία, ασφάλιση, πρόσφυγες θα βυθίζονται στο Αιγαίο, για κάθε επερώτηση που κάνουν σήμερα στη βουλή για τα «εξάρχεια» μετρήστε κι απο ένα νέο μνημόνιο.

Αλλά σήμερα δεν κυβερνά η δεξιά, κυβερνά ο Σύριζα, και είναι αυτός που έχει τη σκυτάλη να μειώνει συντάξεις, να εξαφανίζει δικαιώματα, να ετοιμάζει ακόμα και άμεση φορολογία στους πληβείους. Είναι αυτός που ετοιμάζει και νέο μνημόνιο κι αυτό τον κάνει τον βασικό στόχο του αγώνα σήμερα κι ας γαυγίζει η δεξιά. Αλλωστε βγαίνει κι αυτός κερδισμένος απο την δεξιά ατζέντα, το δικό του ακροατήριο έχει ευαισθησίες για δικαιώματα και καταστολή,και το να τραβιέται η προσοχή απο τους «εντιμους συμβιβασμούς» που έρχονται με την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι πάντα βολικό. Θα λέγαμε πως στην τελευταία επερώτηση της ΝΔ έχουμε ένα κλασσικό παράδειγμα του «ενα χέρι νίβει το άλλο» μέσα στο καθεστώς.
Εμείς καλούμε τους καταπιεζόμενους και τους εκμεταλλευόμενους αυτά τα χέρια, και καθε καθεστωτικό χέρι, να τα κόψει. Γιατί δεν απειλούν τους αναρχικούς: συνεχίζουν να απειλούν, και να πραγματοποιούν τις απειλές τους, όλους μας. Όποιο κομματικό μανδύα κι αν φοράνε.
Αναρχική ομάδα Ρουβίκωνας

Σωστές και ηλίου φαεινότερες οι απόψεις που διατυπώνουν στο κείμενο τους οι Ρουβίκωνες. Είχαμε πει κι εμείς παλιότερα εδώ τα ίδια για την τακτική και τις επιδιώξεις του Κυριάκου με αφορμή τις επιθέσεις του για τα Εξάρχεια.  Και   προσθέταμε σε ό,τι λέγαμε τότε, πως η οικογένεια Μητσοτάκη «δεν δικαιούται δια να ομιλή»   περί τρομοκρατίας. Ο πατήρ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός της χώρας και η κόρη του Ντόρα πολιτικός…μεγάλης εμβέλειας,εξαιτίας της δολοφονίας  Παύλου Μπαγογιάνη, γαμπρού και συζύγου αντίστοιχα.

Η δολοφονία εκείνη χρεώθηκε μεν στη 17Ν στην πραγματικότητα, όμως, μέλη της «εκτέλεσαν συμβόλαιο θανάτου» με άγνωστα ακόμα ανταλλάγματα. Περιμένουμε ως ιστορία να μας τα αποκαλύψει ο Κουφοντίνας ή κάποιος άλλος από την ομάδα.

Και ακόμα, αναμένουμε από το γιο του δολοφονημένου βουλευτή, σημερινό περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας, Κ. Μπακογιάννη, να ξεκινήσει έρευνα για να αποκαλυφτούν οι πραγματικές αιτίες της δολοφονίας του πατέρα του. Αλλιώς, αν και ο γιος σιωπήσει  για λόγους κομματικού συμφέροντος, θα κουβαλάει την ντροπή και την οργή όλων εκείνων που ξέρουν και αισχύνονται  γι΄αυτή την απεχθή δολοφονία τότε.

«Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί». Τον Κυριάκο, επομένως,  τον συμφέρει να σιωπά, αντί να προσπαθεί να κάνει ντόρο και να δημιουργεί αντιπερισπασμό με τις επιθέσεις του εναντίον των αναρχικών.  Θα όφειλε να γνωρίζει (αλλά πού να το μάθει;) ο υιός Μητσοτάκη, όπως άπειρες φορές λέμε εδώ, πως ο αναρχισμός δεν έχει (δεν μπορεί να έχει) σχέση με τρομοκρατία, με αίμα και βία. Η πραγματική αναρχία, σύμφωνα με τους «πατριάρχες» της (και μη αιρετικούς) είναι κατά πάσης μορφής βίας. Μόνο  για άμυνα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί βία από το δεχόμενο άμεση επίθεση. Αλλιώς,  «η βία παράγει βία»  και  κύκλο αίματος που δε σταματά ποτέ

3. Αυτή είναι η βόμβα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που εξουδετερώθηκε στη Θεσσαλονίκη

Εντυπωσιακές φωτογραφίες από την Αμερικανικής προέλευσης βόμβα που απενεργοποιήθηκε την Κυριακή (12/2) στην περιοχή του Κορδελιού-Ευόσμου Θεσσαλονίκης, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του Γενικού Επιτελείου Στρατού, συνταγματάρχη Νικόλαο Φανιό, η βόμβα ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, επειδή όταν έπεσε στο έδαφος η περιοχή ήταν έλος

Το μήκος της είναι 1,5 μέτρο και το βάρος της 275 λίβρες, ενώ σε περίπτωση έκρηξης, κατά τον κ. Φανιό, τα θραύσματά της θα μπορούσαν να σκοτώσουν κάποιον αν βρισκόταν σε απόσταση 1800 μέτρων.

Αστεία, πέρα από αθλίως χρησιμοθηρική, αυτή η εμπορική δημοσιγραφία. Για πολύ… κράξιμο! Λες και κάνανε κει πάνω στο Κορδελιό κανένα κατόρθωμα ! Απενεργοποιήσανε μια παλιά βόμβα και το κάνανε πια πρώτη είδηση οι φυλλάδες. Και τί μέγα  κατόρθωμα και  ηρωισμός!

Τη δουλειά  τους κάνανε  οι υπεύθυνοι. Κι ευτυχώς την κάνανε σωστά. Τόσο περίεργο  ήταν;  Γι΄αυτή τη δουλειά, τους πληρώνουμε, άλλωστε. Κι αν για να μαζέψουν μια αδέσποτη  βόμβα, έγινε  τέτοιος ντόρος, για άλλα, πιο δύσκολα, τί θα έλεγε η ελληνική “κίτρινη φυλή”;  Θα πρότειναν και… παράσημα;

4. ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΥΝΕΚΡΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

Το «μυστικό» ναυάγιο στον Σαρωνικό με τους πάνω από 4.000 νεκρούς -Τριπλάσιοι απ’ ό,τι στον Τιτανικό

 

Ναυάγιο στον Σαρωνικό, στο νησί Πάτροκλος, με πάνω από 4.000 νεκρούς, σχεδόν τριπλάσιους απ’ ό,τι στον Τιτανικό; Κι όμως συνέβη…

Το ημερολόγιο έδειχνε 12 Φεβρουαρίου 1944, όταν το νορβηγικών συμφερόντων αλλά επιταγμένο από τον γερμανικό στρατό ατμόπλοιο «Όρια» προσέκρουσε στη νησίδα Πάτροκλος (Γαϊδουρονήσι), κοντά στο ακρωτήριο του Σουνίου, και βυθίστηκε σε ελάχιστα λεπτά, προκαλώντας τον θάνατο περισσότερων από 4.000 Ιταλών αιχμαλώτων πολέμου που ήταν κλεισμένοι στα αμπάρια του.

Η βύθισή του ήταν μία από τις χειρότερες τραγωδίες στα παγκόσμια ναυτικά χρονικά, πολλαπλασίως μεγαλύτερη από αυτήν του θρυλικού «Τιτανικού» το 1912, ενώ ο αριθμός των θυμάτων το τοποθετεί στην κορυφή των πλέον πολύνεκρων ναυαγίων στη Μεσόγειο.

Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, το ναυάγιο του «Όρια» παρέμενε ως πρόσφατα σχεδόν άγνωστο. Το «Όρια» (SS Oria) κατασκευάστηκε το 1920 στο Σάντερλαντ της Βρετανίας από την Osbourne, Graham & Co με αριθμό ναυπήγησης 222 και η συνολική χωρητικότητά του ήταν 2.127 τόνοι. Αποτελούσε ιδιοκτησία της νορβηγικής εταιρείας Fearnley & Eger με έδρα το Όσλο και με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί το χρησιμοποίησαν για τη μεταφορά στρατευμάτων τους στη Νορβηγία, ενώ κατόπιν εντάχθηκε στις γερμανικές νηοπομπές με προορισμό τη Βόρεια Αφρική.

Το 1941 και ενώ βρισκόταν στο λιμάνι της Καζαμπλάνκα, επιτάχθηκε από τη φιλογερμανική γαλλική «κυβέρνηση του Βισύ», μετονομάστηκε σε «Sainte Julienne» και με έδρα το λιμάνι της Μασσαλίας χρησιμοποιήθηκε στη Μεσόγειο. Στις 25 Νοεμβρίου 1942 επιστράφηκε στον νόμιμο ιδιοκτήτη του και πήρε εκ νέου το αρχικό του όνομα, ενώ λίγο καιρό αργότερα δόθηκε στη γερμανική εταιρεία Mittelmeer Reederei GmbH και απέπλευσε για την Ιταλία.

Τον Σεπτέμβριο του 1943, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας με τους Συμμάχους και την κατάληψη των Δωδεκανήσων από τις γερμανικές δυνάμεις, το «Όρια» βρέθηκε στη Ρόδο, συμμετέχοντας σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των γερμανικών στρατευμάτων στην περιοχή.

Στις 10.25 το πρωί της 11ης Φεβρουαρίου 1944 (κατ’ άλλες πηγές το απόγευμα της ίδιας ημέρας) απέπλευσε από το λιμάνι του νησιού με κατεύθυνση τον Πειραιά. Στα αμπάρια του μετέφερε περισσότερους από 4.000 Ιταλούς αιχμαλώτους από τις φρουρές της Ρόδου και της Λέρου, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν 43 αξιωματικοί και 118 υπαξιωματικοί όλων των όπλων.

Σημειώνεται ότι ο ακριβής αριθμός των Ιταλών αιχμαλώτων παραμένει αδιευκρίνιστος, καθώς σε διαφορετικές πηγές αναφέρεται πως ήταν από 4.046 ως 4.233. Εκτός από τους αιχμαλώτους, στο πλοίο επέβαιναν ακόμα 90 Γερμανοί στρατιώτες (οι 30 ως φρουρά), ενώ το πλήρωμα αποτελείτο από πέντε ναυτικούς, μεταξύ των οποίων ένας Έλληνας μηχανικός, και τον Νορβηγό καπετάνιο Μπιάρνε Ρασμούσεν.

Κατά το ταξίδι του προς τον Πειραιά το «Όρια» συνοδευόταν από τα ιταλικά ελαφρά αντιτορπιλικά ΤΑ16, ΤΑ17 και ΤΑ19, τα οποία είχαν καταληφθεί από τους Γερμανούς. Λίγες ώρες μετά τον απόπλου από τη Ρόδο, ανοιχτά της Κω, η νηοπομπή δέχτηκε επίθεση από βρετανικά πλοία, ενώ σύμφωνα με άλλες πληροφορίες κοντά στην Αστυπάλαια επίθεση και από υποβρύχιο, που εκτόξευσε ανεπιτυχώς τρεις τορπίλες εναντίον του.

Η πρόσκρουση και η βύθιση

Γύρω στις 6.30 το απόγευμα της επομένης, 12 Φεβρουαρίου, πλέοντας με ταχύτητα 9 κόμβων, το «Όρια» έφθασε στην περιοχή του Σουνίου, όπου επικρατούσε σφοδρή κακοκαιρία, με την ταχύτητα των ανέμων να φτάνει στα 10 μποφόρ!

Ο δίαυλος μεταξύ της νησίδας Πάτροκλος (Γαϊδουρονήσι) και των αττικών ακτών είναι γεμάτος ξέρες και υφάλους και για τον λόγο αυτόν, σύμφωνα με τα ημερολόγια των συνοδών πλοίων και παρά την έλλειψη σε ενημερωμένους ναυτικούς χάρτες, είχε υποδειχθεί στον καπετάνιο του «Όρια» η πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει στην περιοχή, ώστε να παραπλεύσει τον Πάτροκλο.

Ωστόσο, καθώς το «Όρια» εξακολουθούσε την εσφαλμένη πορεία του «σπρωγμένο» από τους ισχυρούς δυτικούς ανέμους, το πλοίο συνοδείας ΤΑ19 με νέα του διαταγή και με την εκτόξευση ερυθρών φωτοβολίδων επιχείρησε να προειδοποιήσει τον Ρασμούσεν για τον επερχόμενο κίνδυνο. Παρά την απάντηση «Κατανοητό!» του καπετάνιου, στις 6.45 μ.μ. το «Όρια» κτύπησε με τη δεξιά του πλευρά στα βράχια.

Ο Ρασμούσεν ανέφερε έντρομος στον ασύρματο «Προσαράξαμε», όμως η έντονη θαλασσοταραχή δεν επέτρεπε στα τρία ελαφρά αντιτορπιλικά να επέμβουν. Το «Όρια» πλημμύρισε αμέσως και σε ελάχιστα λεπτά ανατράπηκε, με την πλώρη του να εξέχει από το νερό, σε μια περιοχή που το βάθος των νερών κυμαίνεται από 5 ως 42 μέτρα. Παρά τις δυσμενείς συνθήκες, τα συνοδά πλοία κατάφεραν να φτάσουν στον Πειραιά και να ενημερώσουν τις εκεί κατοχικές αρχές.

Νωρίς το πρωί, με το πρώτο φως της ημέρας, ξεκίνησαν από τον Πειραιά πέντε ρυμουλκά πλοία με κατεύθυνση την περιοχή του ναυαγίου, λόγω όμως της θαλασσοταραχής το σημείο προσέγγισε τελικά μόνο το «Vulcan».

Έκπληκτο, το πλήρωμά του διαπίστωσε ότι στην επιπλέουσα πλώρη του καραβιού βρίσκονταν παγιδευμένοι πέντε άνθρωποι. Η φορητή συσκευή οξυγόνου όμως, με την οποία προσπάθησαν να κόψουν τις λαμαρίνες του πλοίου ώστε να τους απεγκλωβίσουν, παρασύρθηκε από τα ορμητικά κύματα και έτσι την επομένη κατέπλευσε στο σημείο το ρυμουλκό «Τιτάν» με νέα συσκευή, με την οποία έγινε δυνατή η διάνοιξη ενός περάσματος, από το οποίο βγήκαν οι πέντε ναυαγοί, προτού το «Όρια» βυθιστεί εντελώς.

Σύμφωνα με τις καταθέσεις των επιζώντων, από το ναυάγιο του «Όρια» διασώθηκαν μόνο τα μέλη του πληρώματος, ο καπετάνιος, 45 Γερμανοί και 49 Ιταλοί στρατιώτες, οι οποίοι βγήκαν εξαντλημένοι ή τραυματισμένοι στην ακτή. Μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής αναφέρουν ότι για πολλές εβδομάδες τα κύματα ξέβραζαν στη ακτή Χάρακας και στην ευρύτερη περιοχή δεκάδες πτώματα, τα οποία οι Γερμανοί έθαβαν πρόχειρα στην άμμο.

Αν και οι πηγές δεν συμφωνούν, το βέβαιο είναι ότι τελικά τα θύματα υπερέβησαν τα 4.000 (με πιθανότερο αριθμό τα 4.184), τα περισσότερα από τα οποία πνίγηκαν εγκλωβισμένα στα αμπάρια του πλοίου, προκαλώντας τη χειρότερη απώλεια ζωών από ναυάγιο στη Μεσόγειο.

Επισημαίνεται ότι τις ημέρες του ναυαγίου αλλά και τα επόμενα χρόνια διατυπώθηκε η υπόνοια ότι, στην πραγματικότητα, το «Όρια» είχε τορπιλιστεί είτε από γερμανικό είτε από το ελληνικό υποβρύχιο «Παπανικολής». Το «σενάριο» αυτό στηρίχθηκε σε μαρτυρίες κατοίκων των Λεγραινών ότι άκουσαν έναν δυνατό κρότο λίγο πριν από τη βύθιση του πλοίου.

Ωστόσο, η ύπαρξη γερμανικού υποβρυχίου στην περιοχή δεν επιβεβαιώνεται από καμία αξιόπιστη πηγή, ενώ σύμφωνα με τα αρχεία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, στις 12 Φεβρουαρίου 1944 το «Παπανικολής» κατευθυνόταν προς την Βηρυτό, ύστερα από περιπολίες που είχε διενεργήσει στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Κρήτης, της Μήλου και της νησίδας Φαλκονέρα.

Λογοκρισία

Παρά τον μεγάλο αριθμό των θυμάτων, το ναυάγιο δεν έγινε γνωστό, καθώς οι Γερμανοί επέβαλαν λογοκρισία και το συμβάν δεν καταγράφηκε ούτε από το ελληνικό λιμεναρχείο, ούτε από το τότε αρμόδιο υπουργείο. Η ιστορία όμως το κατέγραψε. Το ναυάγιο του «Όρια», που δεν είναι τόσο «διάσημο», είχε σχεδόν τριπλάσια θύματα από αυτό του πασίγνωστου Τιτανικού, γι’ αυτό πολλοί το χαρακτήρισαν «άγνωστο Τιτανικό». Μετά τον πόλεμο, το πλοίο ανασύρθηκε από το βυθό και διαλύθηκε για να πουληθούν τα υλικά του για άλλες χρήσεις.

Οι γερμανικές αρχές κατοχής απέκρυψαν το γεγονός, ενώ δεν υπήρξε μνεία ούτε στον ελεγχόμενο από αυτές αθηναϊκό Τύπο της εποχής. Εικάζεται πως επρόκειτο για σκόπιμη ενέργεια, προκειμένου να μη ζητηθούν ευθύνες και αποζημιώσεις για τον χαμό των αιχμαλώτων, αφού στο μέγεθος της τραγωδίας είχαν αποφασιστική συμβολή οι συνθήκες στοίβαξης και εγκλεισμού τών -έτσι κι αλλιώς υπεράριθμων- Ιταλών στα αμπάρια του σκάφους.

Στο φως το 2006!

Η υπόθεση του ναυαγίου του «Όρια» ήλθε ξανά στην επιφάνεια το 2006 με πρωτοβουλία των τοπικών ελληνικών αρχών, έπειτα και από τις σχετικές έρευνες του δύτη Αριστοτέλη Ζερβούδη, που ανακάλυψε το ναυάγιο το 1999. Η ταυτοποίηση του ναυαγίου από τον Ζερβούδη έγινε το 2001, μετά από έρευνα στα αρχεία της Γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης.

Το 2002 ο Ζερβούδης, μετά από τις έρευνες που είχε κάνει στο βυθό με τους δύτες Βασίλη Μεντόγιαννη, Αντώνη Γκάφα και Δημήτρη Καρτέρη, δημοσιοποίησε την πρώτη έγκυρη αναφορά για την κατάσταση του ναυαγισμένου «Όρια». Έρευνα σχετική με το ναυάγιο πραγματοποίησε στα αρχεία της Γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης Αττικής και ο μουσικολόγος, ιστορικός και αυτοδύτης Δημήτρης Γκαλών.

To 2012, στο Βαϊάνο της Τοσκάνης έλαβε χώρα η πρώτη ιταλική εκδήλωση μνήμης για τα θύματα του «Όρια», με τη συνεργασία του Κέντρου Ιστορικής και Εθνογραφικής Τεκμηρίωσης (Fondazione del Centro documentazione storico etnografico –CDSE).

Το Φεβρουάριο του 2014, στην 70ή επέτειο από το ναυάγιο, ο δήμος Σαρωνικού, σε συνεργασία με το «Σύνδεσμο Πνευματικής και Κοινωνικής Δραστηριότητας Κερατέας Χρυσή Τομή» και το «Δίκτυο Συγγενών Θυμάτων του Oria», oργάνωσαν εκδήλωση στην Κερατέα, κατά τη οποία έγιναν και τα αποκαλυπτήρια του μνημείου που κατασκευάστηκε προς τιμήν των θυμάτων, απέναντι από το σημείο βύθισης του πλοίου (60ό χιλιόμετρο λεωφόρου Αθηνών–Σουνίου). Παράλληλα, ο δύτης Αριστοτέλης Ζερβούδης, ως εκπρόσωπος των οικογενειών των θυμάτων του «Όρια», τοποθέτησε αναμνηστική πλάκα στον βυθό, στο σημείο που βρισκόταν το πλοίο.

Και φέτος εκεί

Χθες, Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017, 73 χρόνια μετά τη μεγάλη ναυτική τραγωδία, πραγματοποιήθηκε τελετή επιμνημόσυνης δέησης για τα θύματα του νορβηγικού πλοίου «Όρια» στο μνημείο που στήθηκε για τα θύματα του ναυαγίου. Μετά το τέλος του τελετουργικού, ακολούθησε κατάθεση στεφάνων και σύντομοι χαιρετισμοί και απελευθέρωση λευκών περιστεριών.

Το μήνυμα για τη μνήμη των πάνω από 4.100 θυμάτων Ιταλών στρατιωτών της τραγωδίας του ναυαγίου του «Όρια» στάλθηκε από τους εκπροσώπους της Καθολικής και Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, τον Ιταλό πρέσβη, τους στρατιωτικούς ακολούθους των Πρεσβειών ΗΠΑ, Ρωσίας, Γερμανίας, Μεγάλης Βρετανίας, Ιράν, τον πλοίαρχο εκπρόσωπο του Πολεμικού μας Ναυτικού, τον αντιπεριφερειάρχη Αν. Αττικής, τους δήμους Σαρωνικού, Λαυρεωτικής και τη «Χρυσή Τομή Κερατέας».

Η αναφορά στο παραπάνω τραγικό, πολύνεκρο  ναυάγιο, σχεδόν άγνωστο στους περισσότερους,  γίνεται για να διασωθεί, ως ιστορικό γεγονός στην ιστορική μνήμη των γενών. Παράλληλα,  για να τονιστεί  άλλη μια φορά  το ανοσιούργημα της μη απόδοσης ευθυνών στους ενόχους του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Αλλά,  και εκείνοι που τιμωρήθηκαν ,  ήταν ελαχιστότατοι. Και ο τρόπος που διεξήγαγαν τις δίκες, ειδικά στη Νυρεμβέργη, αποτελεί πραγματικό  όνειδος διαχρονικά για το θεσμό της δικαιοσύνης.

Σήμερα, οι οι εγκληματίες πρωταγωνιστές στο δράμα της Ευρώπης στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά και  της ανθρωπότητας ολόκληρης, έχουν φύγει πια. Τα παιδιά και τα εγγόνια τους δεν έχουν καμιά σχέση με εκείνα τα φρικτά  εγκλήματα και φυσικά  αν οφείλουν κάτι, είναι μια απέραντη, ειλικρινή  συγγνώμη από τα θύματα  για τις εγκληματικές πράξεις των πατεράδων και των παππούδων τους. Τα υπόλοιπα περί υλικών αποζημιώσεων αφορούν τις  γνωστές κρατικίστικες συμπεριφορές  των χωρών και  τη δημαγωγία των φορέων της.