1. Το όραμα Μακρόν για νέα Ευρώπη -Μίλησε στα ελληνικά στην Πνύκα!

Ο  γάλλος πρόεδρος έκανε την έκπληξη: μίλησε στα ελληνικά, δείχνοντας τις γνώσεις του στην ελληνική φιλολογία και την αγάπη του για τα ελληνικά γράμματα.

«Πριν από 2.500 χρόνια, εδώ στον λόφο της Πνύκας οι Αθηναίοι επινόησαν τη Δημοκρατία. Το γεγονός ότι παίρνω τον λόγο εδώ στο ίδιο μέρος ενώπιόν σας είναι, το ξέρω, ένα πολύ μεγάλο προνόμιο. Για αυτό ευχαριστώ θερμά την κυβέρνηση και τις ελληνικές Αρχές, αλλά ειδικότερα τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα που με κάλεσε να μιλήσω από εδώ!», είπε σε άψογα ελληνικά ο Γάλλος πρόεδρος και καταχειροκροτήθηκε από τους παρευρισκομένους.

«Έχουμε εμπιστοσύνη οι μεν στους δε στην Ευρώπη;», διερωτήθηκε επικαλούμενος τον Περικλή και πρόσθεσε: «Η ελληνική κρίση δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα. Είναι μια αποτυχία της Ευρώπης».

Στην ανάγκη επανεκκίνησης της Ευρώπης, με τολμηρές αλλαγές, σημείωσε ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν κατά την ομιλία του στον λόφο της Πνύκας, μιλώντας για περισσότερη και πιο δημοκρατική Ευρώπη και προτείνοντας έναν οδικό χάρτη για το μέλλον της. Την ανάγκη να προωθηθεί ο διάλογος για «ένα νέο συμβόλαιο Δημοκρατίας στην Ευρώπη» ώστε να επανέλθουν η αλληλεγγύη και η ισονομία μεταξύ των κρατών και των πολιτών τόνισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Δε θα σχολιάσουμε τα λεγόμενα του Μακρόν. Πολιτικός είναι.  Λέει, όσα νομίζει πως τον συμφέρουν. Οι πολιτικοί έχουν γενικώς διάφορα…οράματα, αλλά πάντα συνυφασμένα και εξαρτημένα από την προσωπική τους καριέρα και ανέλιξη .

Δεν είναι «ζηλωτές», ούτε ακτιβιστές φυσικά.  Οι όροι του παιχνιδιού είναι από την αρχή ξεκαθαρισμένοι-καθορισμένοι. Ειδικά στα πολιτεύματα της Δημοκρατίας, που λέει πως ομνύει ο Γάλλος πρόεδρος.  Οπότε ,λίγο πολύ , ΟΛΟΙ τα ίδια πομπώδη λένε. Γι΄αυτό ,ας  σχολιάσουμε κάτι πιο ουσιαστικό.

Παλιότερα, τουλάχιστον στην Ευρώπη, στα σχολεία της Β/θμιας Εκπαίδευσης, η κλασική, ελληνική παιδεία ήταν κανονικό μάθημα στο πρόγραμμά τους. Αγγλία ,Ελβετία, Αυστρία, Γερμανία, Ρωσία, Ουκρανία και φυσικά η…Ελληνολάτρις Γαλλία,  είχαν περί πολλού τις κλασικές ελληνικές σπουδές.

Οι μαθητές μάθαιναν καλά ελληνικά ,πέρα από την αρχαία ελληνική ιστορία και μιλούσαν, μάλιστα, πολλοί την αρχαία, αττική διάλεκτο  με την ερασμιακή προφορά της!  Η λατινική επίσης είχε την ίδια αποδοχή, καμιά φορά και μεγαλύτερη, στην εκπαίδευση αυτών των χωρών. Ο Μακρόν, λοιπόν,  είναι ένας από τους ελληνομαθείς αυτής της κατηγορίας.

 Δυστυχώς, όπως συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα, καμιά κυβέρνηση δε έδειξε πραγματικό ενδαφέρον να εκπονήσει προγράμματα, για  να προωθήσει τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας σε ξένες χώρες. Και μάλιστα, ούτε σε εκείνες που το ζητούσαν επίμονα και πλήρωναν οι ίδιες το οικονομικό κόστος της λειτουργίας των ελληνικών  τμημάτων τους.

Σε πολλά πανεπιστήμια, πριν λίγα χρόνια, υπήρχαν τμήματα ελληνικής γλώσσας  στα οποία, μαζί με τους ξένους καθηγητές ,δίδασκαν και ΄Ελληνες από τη Δημόσια εκπαίδευση,  αποσπασμένοι  συνήθως για μια 4ετία ή 5ετία σ΄αυτά.  Τα περισσότερα  τέτοια τμήματα ή  τα παράτησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις και σιγά-σιγά φυλλορρόησαν ή είχαν στήσει βαριά βιομηχανία κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος, που το ξεκοκάλιζαν λογής λαμόγια από τις ίδιες τις κυβερνήσεις στην Αθήνα και τους αχυρανθρώπους τους στις πρεσβείες και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού.΄Ετσι, σήμερα,  σπάνια να βρεις σε ξένο πανεπιστήμιο τμήμα διδασκαλίας ελληνικής γλώσσας και ιστορίας.

Φυσικά,  αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί της Α/θμιας-Β/θμιας εκπαίδευσης ήταν (και συνεχίζουν να  είναι)  σε όλο τον κόσμο, όπου υπήρχε ελληνική ομογένεια, σε ενταγμένα σχολεία, στα «σαββατιανά» λεγόμενα, ακόμα και  σε αυτόνομα σχολεία ,με ελληνικό, δηλαδή,  πρόγραμμα λειτουργίας τους. Στο ΥΠΕΠΘ ανέκαθεν (και σήμερα) λειτουργούσε η Δ/νση  «Ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης Εξωτερικού» με διάφορα κατά καιρούς ονόματα.

 Οι εκπαιδευτικοί και των τριων βαθμίδων,  «σκίζονταν» να αποσπαστούν σε τέτοιες θέσεις. Πήγαιναν συνήθως  ζευγάρια  και  αμείβονταν  με διπλές  αποδοχές (μισθός εδώ και επιμίσθιο εξωτερικού).  Αυτό σήμαινε  πως την εποχή των «παχιών αγελάδων» ,ένα ζευγάρι αποσπασμένων δασκάλων σε μια χώρα με υψηλό επιμίσθιο, έφτανε να εισπράτουν  Χριστούγεννα οι δυο τους, μηνιάτικα και δώρα κοντά στα 10 χιλιάρικα ευρώπουλα.  Σήμερα, μετά την κρίση, είναι μειωμένες οι απολαβές αυτής της κατηγορίας των εκπαιδευτικών στο εξωτερικό, αλλά πάντως ακόμα είναι «λαχείο» τέτοια θέση.

Βασική προϋπόθεση,  βέβαια, για να αποσπαστείς έξω, είναι η καλή γνώση της γλώσσας στη χώρα που ζητάς να πας. Και η διαπίστωση της γλωσσομάθειας αυτής,  γίνεται με επίσημες εξετάσεις στο ΥΠΕΠΘ, που χορηγεί και τη σχετική βεβαίωση γλωσσομάθειας. Χωρίς αυτό το «χαρτί», δεν μπορείς να αποσπαστείς σε σχολεία του εξωτερικού.

Αυτά τα λίγα για σύντομη ενημέρωση.  Το κεφάλαιο «ελληνόγλωσση εκπαίδευση εξωτερικού», βέβαια, είναι ατελείωτο. Δεν καλύπεται με «επιγραμματικές» αναφορές.

2. α.  ΚΟΜΨΗ Η  ΜΠΡΙΖΙΤ ΜΕ 12 ΠΟΝΤΟ ΤΑΚΟΥΝΙ!

β. Μια άλλη Περιστέρα -Οι μεγάλες αλλαγές στο στιλ της, μέσα σε 2,5 χρόνια

γ. Το ελληνικό φόρεμα της Μελάνια

E,ναι. Στο επίπεδο που έχει φτάσει η πολιτική (όχι πως ήταν ποτέ καλύτερη), είναι  πιο ρεαλιστικό  να ασκείται με προδιαγραφές… πασαρέλας και καλλιστείων! Μπούτι και  βυζί έξω, φούστα κλαρωτή  και   γόβα 12ποντη, είναι σοβαρές εγγυήσεις επιτυχίας.

Μελάνια, Μπριζίτ, Περιστέρα  δείχνουν το δρόμο σήμερα.  Ας τον ακολουθήσουν όλες οι ερίτιμες κυρίες των απανταχού ηγετών του κόσμου. ΄Η, ας αναλάβουν οι ίδιες τα πόστα εξουσίας.

Κι ας ασκείται πλεόν  έτσι η εξουσία . Ποια θα  έχει την πιο αστραφτερή  παρουσία.  Χειρότερα, πάντως,  αποκλείεται να είναι.

3. Νέα κόντρα Κωνσταντοπούλου – Γλέζου, αυτή τη φορά για την Πνύκα: Α ρε Μανώλη με την πάρτη σου…

Τί λέει πάλι η αμετροεπής «θυγατέρα»; Ο..παρτακισμός  και η άρρωστη ανάγκη δημοσιότητας είναι πρωτίστως δικές της…αρετές. Ο Μανώλης Γλέζος, δε λέμε, όντως πάσχει από τα ίδια σύνδρομα. Αλλά, ακολουθεί, δεν προηγείται της θυγατρός.

4. Εγκυος αυτοκτόνησε όταν η οικογένειά της δεν της επέτρεψε να κάνει καισαρική τομή

Δεν μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στον 21ο αιώνα ,βρε παιδιά.  Ανθρώπου νους δεν το χωρεί!

Δεν επέτρεψαν, λέει,  στην έγγυο  να κάνει καισαρική (σε άλλες περιπτώσεις έκτρωση)  η…οικογένειά της ! Δεν αποφασίζει η ίδια,  δηλαδή,  τί θα κάνει με τη δικιά της ζωή,  αλλά προφανώς  ο πατέρας της ,η μάνα της και ο σύζυγός της. Αυτοί θα υπογράψουν, αν θα ζήσει η ίδια  και το παιδί ή θα πεθάνουν αμφότεροι!

 Απίστευτο! Πείτε μου, μην  τρελαθώ, πως δε γίνονται τέτοια στον πλανήτη μας σήμερα και πώς είναι μια στημένη σκηνή και είδηση. Αλλιώς, να πάμε όλοι να πνιγούμε . Εθελοντικά και ομαδικά.

5. ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Υψιστη τιμή για τον Γκάλη: Μπαίνει στο Hall Of Fame του μπάσκετ

Από ποδόσφαιρο, μπάσκετ και τέτοια εμπορικά, ανταγωνιστικά ,τάχα μου,  αθλητικά θεάματα ,είμαι …ντιπ σκράμπας . (Το θεωρώ  τιμή μου κιόλας).

Αλλά αυτόν τον Γκάλη, δεν ξέρω γιατί, «τον πάω». ΄Οχι, γιατί, όπως  λένε, δίδαξε στους ΄Ελληνες,όταν ήρθε στη χώρα,  τί θα πει μπάσκετ . Και ήταν  και πεχταράς ο ίδιος στην εποχή του.

Είχα διαβάσει κάποτε κάτι ωραίες κουβέντες του και μου άρεσαν. Τις  είχαμε ανεβάσει κι  εδώ. Να τις ξαναθυμηθούμε:

Φοβερές ατάκες Γκάλη

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ, Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΤΟΤΕ. Ο ΣΥΝΕΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ.(28/11/2016)

Ζούμε σε εποχή δύσκολη και ο αθλητής οφείλει να είναι πρότυπο συμπεριφοράς. Πρέπει να δίνουμε κουράγιο στον κόσμο. Να στρέψουμε τα παιδιά στον αθλητισμό. Στον καθαρό αθλητισμό και όχι στον πρωταθλητισμό. Να βγουν στον κοινωνία σωστοί άνθρωποι, με ομαδικό πνεύμα».

Και η ζωή μας,  μία σειρά από συμπτώσεις
«Ναι, ακριβώς. Αν είχα στρίψει σε μία άλλη γωνία, μπορεί να μη γνώριζα ποτέ τη γυναίκα που παντρεύτηκα. Περνάει κάποιος έξω από ένα προποτζίδικο, βλέπει μία διαφήμιση, μπαίνει μέσα και κερδίζει το Λόττο. Εάν είχα πάει από άλλον δρόμο, η ζωή του θα ήταν διαφορετική».

– Πώς είναι σήμερα η καθημερινότητα του ανθρώπου που άλλαξε τη δική μας καθημερινότητα; Κοντεύεις πια τα 60.

«Είμαι ένας ήσυχος οικογενειάρχης. Αποφεύγω αυτά που έκανα όταν ήμουν νέος και ελεύθερος. Ευχαριστιέμαι την κόρη μου και ζω μία απλή, ήρεμη ζωή. Αφήνω την ημέρα να με οδηγήσει εκεί όπου αυτή θέλει. Έχω περάσει στο επόμενο στάδιο της ζωής μου». –

Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να διαλέξει τον τόπο όπου θα ζήσει. Αρκεί να είναι σωστός, εργατικός και να προσφέρει υπηρεσίες στη χώρα που τον φιλοξενεί».

– Και νομιμόφρων, προφανώς.

«Εννοείται. Ας ζήσει ο καθένας εκεί όπου θέλει. Οι άνθρωποι είναι όλοι ίδιοι, ανεξάρτητα από ράτσες και χρώματα. Όταν εγώ μεγάλωνα στην Αμερική, είχα πολλούς φίλους μαύρους, Κουβανούς, Ιταλούς. Ζούσαμε όλοι αγαπημένοι. Ο σωστός πολίτης προσφέρει τον εαυτό του στην κοινωνία».

Μεγάλη χαρά να ακούς τέτοιες  συνετές κουβέντες από ένα «σταρ». Οι περισσότεροι απ΄αυτούς, καταντούν ψώνια, αλαζόνες και αστόχαστοι.

Ο Νίκος Γκάλης διαφέρει. Πρώτος σήμερα  στη σύνεση, όπως και στον επαγγελματισμό εκείνα τα χρόνια,που μάθαινε την Ελλάδα μπάσκετ.