ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

 1. H  “ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ”  (1827) ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗ
2.  ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΣΤΑΛΙΝ ΙΔΙΟΙ. ΤΟ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΚΑΙ Η…ΕΥΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
3.ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ. ΕΞΩ ΟΙ ΠΛΕΙΟΔΟΤΕΣ ΑΠΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΑ ΚΑΙ  ΠΡΩΤΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ
4. ΜΕ ΤΟ…ΘΕΟ ΔΕΝ ΤΑ ΒΑΖΕΙΣ!
5  ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ …ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ  ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΑΣ
6. ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ , ΟΧΙ…ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

 

1. Ο Μακρόν στην Αθήνα
Live: Ο Μακρόν στην Αθήνα
  • Στις 12:43 προσγειώθηκε το αεροσκάφος του Εμανουέλ Μακρόν
  • Το αεροσκάφος του συνόδευαν δύο γαλλικά Mirage
  • Τον Γάλλο πρόεδρο και τη σύζυγό του Μπριζίτ υποδέχθηκε ο υπουργός Επικρατείας  Δημήτρης Τζανακόπουλος
  • Ο πρώτος σταθμός της επίσκεψης Μακρόν στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη

 

1. Απορία. Εκείνα τα…μιράζ γιατί συνόδευαν τον Μακρόν αλήθεια;  Από ποιον εχθρό κινδύνευε το αεροπλάνο του;΄Η είναι η γνωστή επίδειξη ισχύος (τζέρτζελο να γίνεται), μια και η Γαλλία το παίζει και τούτη…υπερδύναμη στην Ευρώπη;

2. Αν οφείλουμε να καταθέτουμε στεφάνια στα μνημεία των” άγνωστων στρατιωτών”, που έπεσαν σε μάχες  ανά την υφήλιο,  είναι όχι για να τιμάμε τον…ηρωισμό τους, αλλά μόνο συμβολικά. Να θυμίζουμε στις γενιές  πως ποτέ δεν πρέπει να χάνουν τη ζωή τους άνθρωποι σε πεδία μαχών

3.Πώς μετά τη ναυμαχία των “συμμάχων”  στο  Ναυαρίνο (1827)   και τη δημιουργία του μικρού, ελληνικού κράτους, πάλευαν οι τότε  μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης να κουμαντάρει η κάθε μια για πάρτη της  το νεοσύστατο κράτίδιο;  ΄Ετσι και σήμερα . Τώρα που φαίνεται να βγαίνει η χώρα από τον οικονομικό πόλεμο, που κράτησε περισσότερα από εφτά χρόνια  (άσχετο αν για τουλάχιστον άλλα  30 χρόνια δεν πρόκειται να υπάρξει ειρήνη),  πέφτουν πάλι πάνω του  οι προστάτες της, για να αρπάξει ο καθένας ό,τι μπορέσει.

“Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον”. 

Μια ζωή τα ίδια αυτή η χώρα. Και δεν μπορείς να πεις πως φταίνε μόνο οι ξένοι. Πρώτα και κυρίως υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι οι ΄Ελληνες, ως λαός. Και μάλιστα διαχρονικά στην ιστορία. Το ζητάει το …νταβατζιλίκι  ο οργανισμός τους  μάλλον.

2. ΄Ερευνα: Τι πιστεύουν οι Ελληνες για ναζισμό και κομμουνισμό -Τρεις στους τέσσερις συμφωνούν με τη διερεύνηση των εγκλημάτων του σταλινισμού
Ερευνα: Τι πιστεύουν οι Ελληνες για ναζισμό και κομμουνισμό -Τρεις στους τέσσερις συμφωνούν με τη διερεύνηση των εγκλημάτων του σταλινισμού

Ποιους  ΄Ελληνες ρωτήσανε; Το Βαγγέλα τον ταξιτζή που άλλο από ποδοσφαιρική εφημερίδα δεν έχει ανοίξει; ΄Η τον αιχμάλωτο  στο Zoo.gr, που   δε γνωρίζει   τί λέμε σελίδα και τί  φύλλο σε βιβλίο ; Τον “κυρ Παντελή” με την τεράστια κοιλιά, ριγμένη  στον καναπέ που παρακολουθεί μανιωδώς σε γυαλί   75 ιντσών,   “πανδαισίες” μούντιαλ και …Εθνικής Ελλάδος;  Μάλλον,  πλησιάσανε να πάρουν άποψη  από  την κυράτσα με τα πικουτί  στο μαλλί, που ξέρει απ΄έξω και ανακατωτά  σε ποιο τούρκικο σίριαλ,  χρόνια πίσω, σε ποιο επεισόδιο και σε ποια σκηνή ακριβώς, είχε δοθεί από τους ερωτευμένους πρωταγωνιστές εκείνο το δυνατό, ατελείωτο γλωσσόφιλο …κάτω από την ανθισμένη κερασιά, δίπλα στο ποταμάκι, που  μουρμούριζε, όπως κυλούσε το γάργαρο νερό στον κατήφορο!

Οι ΄Ελληνες στην πλειοψηφία τους είνα ξερόλες. ΄Εχουν άποψη “επί παντός επιστητού”. Κι ας μη γνωρίζουν την τύφλα τους τη μαύρη.

 Δε θα είχαν άποψη για τον Στάλιν και την εξομοίωσή του με τον Χίτλερ;  ΄Ιδιοι είναι. ΄Οπως και  εδώ.  “Αντάρτες και Δεξιοί τα ίδια κάνανε”. Το είπε και  ο  μεγάλος Βέγγος, “κομμουνιστής” και τούτος.  Και  η σκηνοθετάρα ο Βούλγαρης, αριστερός καλλιτέχνης ατός του!

΄Αλλωστε, το έγραψε και η iefimerida.gr. Το είπαν και στο  Σκάι. ΄Αρα, τα μάθανε όλα κι από πηγές καθάριες. ΄Εχουν κι αυτή τώρα  ιστορική άποψη και μάλιστα κορυφαία και μη επιδεχόμενη αντίρρηση.

Τα ίδια ακριβώς που έκαναν ο πατέρας και ο παππούς στο χωριό,  κάποια ταραγμένα χρόνια  πριν. Τους είπαν οι παπάδες και οι …χωροφυλάκοι πως οι  Αντάρτες στα βουνά  κάνουν πρωινή  δέηση  στον Στάλιν και την ίδια στιγμή,  κάτω από τις αρβύλες τους, είχαν μια τσαλαπατημένη εικόνα της θεομήτορος !

Δεν ήθελαν τίποτα άλλο. Αναγορεύτηκαν σε  άσπονδους …αντικουμμουνιστές (ούτε τη λέξη δεν έμαθαν να προφέρουν σωτά, όχι να ξέρουν τί έλεγε ο Μαρξ και ο Λένιν). Και χόρευαν κυκλοτερούς χορούς στις πλατείες που οι ταγματασφαλίτες και οι Χίτες παλούκωναν κεφάλια ανταρτών κομμουνιστών.

Χώρα  φυσικών και ηθικών αυτουργών τέτοιων εγκλημάτων. Αλλά και επιπολαιότητας, αστοχασιάς,  δοκησισοφίας,  ξερολισμού. Η γνωστή  “Ελλάς της φαιδράς πορτοκαλέας”.

3. ΜΑΤ και «Δεν πληρώνω» στο Ειρηνοδικείο -Ξεκίνησαν ξανά οι πλειστηριασμοί

Ενταση επικράτησε στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, στην οδό Λουκάρεως ανάμεσα σε μέλη του κινήματος «Δεν Πληρώνω», του ΕΠΑΜ, της ΛΑΕ και αστυνομικών δυνάμεων με αφορμή τους πλειστηριασμούς.

Υπενθυμίζεται πως για σήμερα ήταν προγραμματισμένοι 33 πλειστηριασμοί, μεταξύ των οποίων και μετοχές της εκδοτικής εταιρείας «Πήγασος». Ωστόσο δεν εμφανίστηκαν πλειοδότες.

Τελικά διενεργήθηκε ένας πλειστηριασμός ενός διαμερίσματος.

Οπως και τις προηγούμενες φορές τα μέλη των συλλογικοτήτων βρέθηκαν στο Ειρηνοδικείο προκειμένου να ματαιώσουν τους προγραμματισμένους πλειστηριασμούς, ωστόσο στο σημείο έφτασαν και αστυνομικές δυνάμεις.

«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναβαθμίζει την καταστολή στέλνοντας τα ΜΑΤ στα δικαστήρια», έλεγαν μεταξύ άλλων τα μέλη των «Δεν Πληρώνω» και παράλληλα έκλεισαν με πανό την είσοδο στους αστυνομικούς των Υ.ΜΕ.Τ στην αίθουσα 7.

Μάλιστα στη συνέχεια στην ιστοσελίδα τους πανηγύριζαν αναφέροντας πως κατάφεραν να διώξουν τα ΜΑΤ από το Ειρηνοδικείο.

Οι τράπεζες εξαπάτησαν τους δανειολήπτες. Σήμερα, μετά απ΄όσα αποκαλύφτηκαν με τα εορτοδάνεια, τις ελαστικές παροχές στεγαστικών δανείων ,  με τις άλλες κομπίνες τους (π.χ συμβάσεις  σε  ελβετικό νόμισμα κ.α) είναι πια καραμπινάτη η απάτη των τραπεζιτών.

Κανείς δε βάζει υποθήκη το σπίτι του, ειδικά αν είναι μοναδικό, για να πάρει δάνειο ,σκεφτόμενος πως δε θα το ξεπληρώσει. Δεν είχαν δόλο οι περισσότεροι από εκείνους που φορτώθηκαν ενυπόθηκα  δάνεια.Τους έκαναν να πιστεύουν πως οι εποχές των “παχιών αγελάδων” θα συνεχίζονταν εσαεί. ΄Αρα, αν το δάνειο έγινε “κόκινο”, ο μόνος που δε φταίει, είναι ο απονήρευτος ,ο εξαπατημένος  δανειολήπτης.

Κανένα σπίτι πρώτης κατοικίας σε πληστηριασμό! Είναι θέμα ηθικό πλέον. Και φυσικά πολιτικό.

 Κι αν τολμήσει πλειοδότης και πάρει τέτοιο σπίτι, μιλιούνια,  ΟΛΟΙ ΜΑΣ , απ΄έξω απο το κατασχεμένο “κεραμίδι” οφείλουμε να βρεθούμε. Να βουήξει η γειτονιά, να μην ξέρει από πού να  φύγει και πού να κρυφτεί. Δεν είναι λιγότερο απατεώνας και καιροσκόπος,  όποιος παίρνει σπίτι κοψοχρονιά από πλειστηριασμούς.΄Ιδιος και χειρότερος από τοκογλύφο.

4. ΖΗΜΙΕΣ ΣΕ 9 ΣΤΑ 10 ΚΤΙΡΙΑ

Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο τυφώνας Ιρμα ισοπέδωσε την Μπαρμπούντα: Αστεγοι οι μισοί κάτοικοι.

Ο πρωθυπουργός της Μπαρμπούντα δήλωσε σήμερα πως στο νησί αυτό της Καραϊβικής επικρατεί «πλήρης καταστροφή» μετά το πέρασμα του Ίρμα και πως τα δύο μικρά νησιά που αποτελούν το κράτος αυτό, η Αντίγκουα και η Μπαρμπούντα, θα ζητήσουν βοήθεια από τη διεθνή κοινότητα για το έργο της ανοικοδόμησης.

Ο Γκαστόν Μπράουν, πρωθυπουργός της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, δήλωσε στο BBC πως περίπου οι μισοί από τους 1.800 κατοίκους της Μπαρμπούντα είναι πλέον άστεγοι, ενώ εννέα στα 10 κτίρια έχουν υποστεί ζημιές — πολλά απ’ αυτά έχουν καταστραφεί εντελώς.

«Πήγαμε αεροπορικώς στην Μπαρμπούντα και αντικρίσαμε πλήρη καταστροφή. Ήταν μια από τις πιο οδυνηρές συναισθηματικά εμπειρίες που είχα ποτέ», δήλωσε ο Μπράουν σε συνέντευξή του στο Radio Four του BBC.

Θυμάμαι εκείνο το μεγάλο  σεισμό του ΄65 στην  Ανδρίσταινα.  Ισοπέδωσε πολλά σπίτια (μαζί και το δικό μας το πέτρινο). Σχολείο πηγαίναμε  για μεγάλο διάστημα μετά , σε σκηνές!

Σαν να είναι τώρα. Η θεια  Γλυκερία να σκίζει τα μάγουλά της, να ξεριζώνει τα μαλλιά της πάνω από τα ερείπια του σπιτιού της. Και μέσα στους θρήνους και τους κοπετούς, να καταριέται  “θεούς και δαίμονες” για το κακό που τη βρήκε. Μα, πάλι, συνερχόταν, βαριές οι κουβέντες που ξεστόμιζε, βλαστήμιες  και μουρμούριζε:  “΄Ημαρτον, Κύριε! Τα βάζεις με το θεό; Δεν τα βάζεις.  Γεννηθήτω το θέλημά σου “!

΄Οχι, δεν τα βάζεις με τη Φύση. ΄Εχει τους δικούς της νόμους εκείνη.  Αλλά, μας έδωκε μυαλό. Να έχουμε τρόπους,  λύσεις  να αποφεύγουμε το κακό, τέτοιες θεομηνίες και συμφορές. Τουλάχιστον, όσες μπορούμε.

 

5. Νωρίτερα από ποτέ γέμισε νέφος το Πεκίνο -Για βαριά ρύπανση μιλούν οι ειδικοί
φωτογραφίες: AP images

 

Η ποιότητα του αέρα άρχισε να επιδεινώνεται το πρωί του Σαββάτου, με πυκνότητα σωματιδίων 176 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα, γεγονός που δείχνει βαριά ατμοσφαιρική ρύπανση, σύμφωνα με στοιχεία του Δημοτικού Κέντρου Παρακολούθησης της Περιβαλλοντικής Προστασίας του Πεκίνου.
Ο νέφος αναμένεται να διαλυθεί αργά απόψε καθώς προβλέπονται βροχές και βόρειοι άνεμοι.

Η…κομμουνιστική κυβέρνηση της Κίνας, ως …ανθρωποκεντρική πρωτίστως εξουσία και όχι  όπως οι καπιταλιστικές, ανθρωποφάγα, κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει καλύτερη η  ζωή των…κομμουνιστών ,Κινέζων υπηκόων της. Η οικονομικη ανάπτυξη της χώρας, προέχει. ΄Εστω και με την καταστροφή του περιβάλλοντος και την “κινεζοποίηση” της εργασίας. Σε καμιά…10αριά γενιές,θα έχει επιτευχθεί το κινέζικο ,οικονομικό θαύμα.  Ως τότε …”σκάσε και κολύμπα”, δύστυχε Κινέζε!

Μάο τ΄ακούς;

 

6.Ιρβιν Γιάλομ: Ο ψυχοθεραπευτής του θανάτου ετοιμάζεται για το τέλος του
Φωτογραφία: Wikimedia

 

Είναι ο «πατέρας» της ομαδικής ψυχοθεραπείας, ο γιατρός που ανέπτυξε το μοντέλο της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας και ο άνθρωπος που βοήθησε εκατοντάδες ανθρώπους ανά τον κόσμο να αντιμετωπίσουν την ανθρώπινη φύση τους και να αποδεχτούν το θάνατό τους.

Και τώρα, σε ηλικία 86 ετών και μετά από μια πλούσια ζωή και επαγγελματική πορεία, πρέπει και ο ίδιος να προετοιμαστεί για το «τέλος» του.

Ο λόγος για τον Ίρβιν Γιάλομ, τον διεθνούς φήμης Αμερικανό ψυχοθεραπευτή, που άφησε το «στίγμα» του στην υπαρξιακή σχολή ψυχοθεραπείας, τον ακαδημαϊκό χώρο και ενέπνευσε εκατομμύρια ανθρώπους μέσα από τα βιβλία του.

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «The Atlantic», o δρ. Γιάλομ – μιλώντας μέσα από νοσοκομείο του Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια- μίλησε για τα γεράματα, μια πρόσφατη περιπέτεια με την υγεία του και εξήγησε πόσο δύσκολο είναι τελικά να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος τη θνητή του φύση.

«Φορούσε λευκό παντελόνι και πράσινο πουλόβερ, όχι νοσοκομειακό νυχτικό, και έσπευσε να πει ότι δεν είναι συνήθως περιορισμένος μέσα σε ιατρικούς χώρους» γράφει το περιοδικό, που παραθέτει παράλληλα και μια δήλωση του Γιάλομ:

«Δεν θέλω αυτό το άρθρο να τρομάξει τους ασθενείς μου».

Μέχρι μια επέμβαση στο γόνατο στην οποία υποβλήθηκε πρόσφατα, έβλεπε δύο ή τρεις ασθενείς καθημερινά -ορισμένους στο γραφείο του στο Σαν Φρανσίσκο και άλλους στο Πάλο Άλτο, όπου είναι και το σπίτι του. Μετά από το χειρουργείο, όμως, αισθάνθηκε αδιαθεσία και ζαλάδα ενώ είχε δυσκολία συγκέντρωσης. «Νομίζουν ότι είναι κάτι που έχει σχέση με τον εγκέφαλό μου αλλά δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι» δήλωσε ο ίδιος στο περιοδικό, μη παραλείποντας να αναφέρει ότι ελπίζει να επιστρέψει σύντομα στο σπίτι του και τη σύζυγό του.

Μάλιστα, αναμένει με ανυπομονησία να κυκλοφορήσει η βιογραφία του, «Becoming Myself»  [σ.σ. Πώς έγινα ο εαυτός μου], τον Οκτώβριο του 2017.

Ο Γιάλομ έγινε γνωστός για τη θεωρία πως οι εσωτερικές συγκρούσεις του ανθρώπου μπορεί να σχετίζονται με ανυπέρβλητα διλήμματα για την ανθρώπινη ύπαρξη, μεταξύ των οποίων και ο φόβος του θανάτου.

Έχει, λοιπόν, ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο του θανάτου. Όπως αναφέρει το Atlantic, όμως, ο ψυχοθεραπευτής μίλησε με ιδιαίτερη άνεση για τη θνησιμότητά του.

«Δεν με έχει κατακλύσει το συναίσθημα του φόβου» δήλωσε ο ίδιος, σχολιάζοντας την περιπέτεια της υγείας του. Στα βιβλία του «Staring at the Sun»(ελληνικός τίτλος: Στον Κήπο του Επίκουρου – Αφήνοντας πίσω τον Τρόμο του Θανάτου) και «Creatures of a Day» (ελληνικός τίτλος: Πλάσματα μιας μέρας), ο Γιάλομ ανέπτυξε τη θεωρία ότι οι άνθρωποι μπορούν να μειώσουν το φόβο του θανάτου εάν δεν μετανιώνουν για όλα όσα έκαναν στη ζωή τους, μιλούν στα αγαπημένα τους πρόσωπα για το φόβο του θανάτου και σκεφτούν την επίδραση που θα έχει η ύπαρξή τους στις επόμενες γενιές ανθρώπων.

Ερωτηθείς πώς η ενασχόλησή του με το θάνατο τον βοηθάει να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο ότι το τέλος μπορεί να είναι κοντά, εκείνος απάντησε: «Νομίζω πως κάνει τα πράγματα λίγο πιο εύκολα».

Η ελπίδα ότι οι άνθρωποι μπορούν να ξεπεράσουν τους υπαρξιακούς τους φόβους εμπνέει καθημερινά ανθρώπους από όλο τον κόσμο, που στέλνουν email στον Γιάλομ. Σε ένα φάκελο στο email του, τον οποίο έχει ονομάσει «Θαυμαστές», φυλάει μηνύματα από 4.197 ανθρώπους από όλο τον κόσμο που τον ευχαριστούν για τη βοήθεια που πήραν μέσα από τα βιβλία του.

«Τα γηρατειά είναι να εγκαταλείπεις μια αγαπημένη συνήθεια μετά την άλλη…» 

Τόσο στο τελευταίο του βιβλίο όσο και στη συνέντευξή του, ο Γιάμομ είναι ειλικρινής για τις δυσκολίες των γηρατειών. Όταν πρόσφατα πέθαναν δύο κοντινοί του φίλοι, συνειδητοποίησε ότι το μόνο που μένει πλέον είναι η ανάμνηση της φιλίας τους.

«Συνειδητοποίησα ότι η πραγματικότητα δεν υπάρχει πια» είπε με πικρία στη φωνή του, και συνέχισε: «Όταν πεθάνω, θα χαθούν όλα».

Το πιο δύσκολο για αυτόν κομμάτι φαίνεται ότι είναι η ιδέα να αφήσει μόνη της την Μέριλιν, την επί 60 χρόνια σύζυγό του, ψυχαναλύτρια επίσης. Την ίδια ώρα, φοβάται ότι σύντομα δεν θα μπορεί να κινηθεί μόνος του, καθώς ήδη χρειάζεται ένα πι για να μετακινείται.

«Θεωρώ αυτές τις τελευταίες εβδομάδες [σ.σ. της νοσηλείας του στο νοσοκομείο] ανάμεσα στις χειρότερες της ζωής μου» είπε ο ίδιος στο αμερικανικό περιοδικό, αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι πλέον δεν μπορεί να παίζει τένις ή να κάνει καταδύσεις. Τρέμει, επίσης, ότι σύντομα θα χρειαστεί να σταματήσει να κάνει ποδήλατο. «Τα γηρατειά είναι να εγκαταλείπεις μια αγαπημένη συνήθεια μετά την άλλη» γράφει στο βιβλίο «Becoming Myself».

«Αν ζήσουμε μια ζωή χωρίς μεταμέλεια, γεμάτη με πράγματα που δεν κάναμε, τότε όταν είσαι αντιμέτωπος με το θάνατο γίνονται χειρότερα τα πράγματα. Νομίζω ότι αυτό ισχύει για όλους μας» τόνισε ο ίδιος.

Στο βιβλίο του, «Στον Κήπο του Επίκουρου – Αφήνοντας πίσω τον Τρόμο του Θανάτου» ο Γιάλομ έγραψε: «Ο θάνατος, είναι μοναχικός. Είναι το πιο μοναχικό γεγονός στη ζωή ενός ανθρώπου».

Πολλάκις έχει δηλώσει, όμως, πως η αγάπη μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν το «τέλος». Μάλιστα, όταν τη δεκαετία του 1970 άρχισε να βοηθάει πελάτες του με θανατηφόρες μορφές καρκίνου, έμαθε ότι πολλές φορές οι ασθενείς του αισθάνονταν καλύτερα όταν σκέφτονταν ότι ένας θάνατος με αξιοπρέπεια μπορεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς μίμηση για άλλους ανθρώπους.

«Μισώ την ιδέα να αφήσω αυτόν τον κόσμο, αυτή την υπέροχη ζωή» είπε ο Γιάλομ, και χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του συμπλήρωσε:

«Εξετάζοντας το παρελθόν μου, βλέπω ότι προσπάθησα να κάνω πολλά και μετανιώνω για ορισμένα πράγματα. Παρόλα αυτά, το ένστικτο των ανθρώπων τους κάνει να θέλουν να επιβιώσουν, να ζήσουν».

«Μισώ να βλέπω τη ζωή να φεύγει...» ολοκλήρωσε λέγοντας.

Δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο του ψυχοθεραπευτή (γενικώς ,δε διαβάζω τέτοιου είδους κείμενα, και τώρα συμπτωματικό ήταν). Και από μια συνέντευξη και ειδικά από απόψεις όπως τις μεταφέρουν οι  δημοσιογράφοι, δεν μπορείς να έχεις πλήρη οπτική (μπορεί κιόλας εντελώς διαφορετικά να τα μεταφράζουν).Οπότε,  είναι δύσκολο να προχωρήσεις σε ουσιαστικές κρίσεις.

Απ΄αυτά που διάβασα εδώ, πάντως,  ο γιατρός μου φαίνεται πως “κάνει την τρίχα τριχιά” για λόγους μάλλον  εμπορικούς.  Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του πρέπει να έχει κανείς, για να μην μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα του θανάτου.

Τα πράγματα  είναι πολύ  απλά. Ο θάνατος είναι το μόνο σίγουρο στη ζωή. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει σίγουρο. Η Φύση δε σε κοροϊδεύει, όπως οι άνθρωποι. Το γνωρίζεις από την πρώτη στιγμή, που μπαίνεις στο παιχνίδι. Ουδείς σε ξεγελά πως τάχα είσαι μοναδικός, ξεχωριστός, κέντρο του κόσμου,  αθάνατος. Μόνο οι θρησκείες εξαπατούν τους πιστούς τους.

Εκτός κι αν δεν στοχάζεσαι, αν είσαι εντελώς αφιλοσόφητος και   δεν έχεις κάνει το μεγάλο βήμα να αδειάσεις από τον εαυτούλη σου. Είναι πολύ εγωιστικό να φοβάται κανείς να πεθάνει, όταν έρθει η ώρα του.

 Στο κάτω-κάτω, σιγά, που “θα χάσει η Βενετιά βελόνι”,  αν φύγω  αύριο. Τίποτα δε θα αλλάξει. ΄Ολα θα κυλούν στον κόσμο ,  όπως πριν… αναχωρήσω. Αυτό δείχνει πως τίποτα συγκλονιστικό, αλλόκοτο, αφύσικο  δε συνέβη με το θάνατο  μου. ΄Ενα φυσικό, κανονικό  γεγονός συνέβη . Η ζωή συνεχίζει την πορεία της και χωρίς εμένα.

 Το πρόβλημα είναι δικό μου, τελικά. Στο μυαλό μου είναι ο φόβος.  Ο θάνατος, αυτός καθ΄αυτός, ούτε πρόβλημα είναι, ούτε απαίσιος ,ούτε θλιβερός. Προπαντός δεν είναι αφύσικος.

 Αν ,βέβαια, είσαι γατζωμένος στις απολαύσεις, τα πάθη, τη χλίδα. Αν έχεις μπόλικο χρήμα και μένει πίσω σου. Και   αν είσαι “ντυμένος” στα ροζ και με υπέρμετρο  συναίσθημα κόντρα στη λογική, όπως βλέπουμε εδώ να παρουσιάζεται ο ψυχοθεραπευτής, φυσικά και δε θες να  ξεκολλήσεις απ΄όλα τούτα.

Αν, όμως, στοχάζεσαι ανθρώπινα, φυσικά, λογικά, αν έχεις μέτρο και φρένο στη ζωή  ,  φεύγεις  μια χαρά. Ταξίδι μεγάλο και μακρινό. Χωρίς φόβο και πανικό.

΄Ασε που κανείς δεν ξέρει πού πας και τί γίνεται μετά. Χάνεσαι σαν το πουλάκι; Υπάρχει κάποια άλλη διάσταση; ΄Αλλο επίπεδο συνειδητότητας; Μια άλλη μορφή ζωής; Είναι κι αυτό μια όμορφη, φανταστική ,περιπέτεια;

Τυχερότερος από το ζωντανό, όποιος πεθαίνει. Βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση.   Γι αυτόν δεν είναι πια εφτασφράγιστο το μυστικό  του “επέκεινα”. Είτε έχει την όποια συνείδηση ύπαρξης, είτε βρίσκεται στην ανυπαρξία.  Ο  εν ζωή  δεν έχει τέτοιο πλεονέκτημα.   Πορεύεται  στην άγνοια, το σκοτάδι για το ταξίδι στο   μεγάλο, άγνωστο δρόμο.

Το σίγουρο είναι, πάντως, πως κόλαση και παράδεισος δεν υπάρχουν. ΄Ο τι ήταν, το πέρασες στη ζωή εδώ. Ουδείς σε τιμωρεί ή σε ανταμείβει μετά θάνατο.  Αν δεν έχεις να σε βαραίνουν πράξεις άτιμες και άδικες, που κάνουν όντως αφόρητες και οδυνηρές τις στερνές σου στιγμές,   αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου,  κανέναν και τίποτα δε φοβάσαι.

΄Οσο για τα γεράματα, εντελώς λάθος η άποψη του γιατρού. ΄Οσο μεγαλώνω, νιώθω και πιο ικανοποιημένος. Δεν πέθανα στα 30 μου στα 40 μου. .. Μια χαρά πορεύομαι.

Και όσο περνούν τα χρόνια, νιώθω πιο τυχερός, κερδισμένος, νικητής.  Φύγαν διάφοροι  συνηλικώτες μου στα χρόνια που πέρασαν .Εγώ ακόμα, όρθιος. Μένω στον περίπατο. Και είναι όμορφος, με εκπλήξεις και   …κουλ  στάσεις.

Κι αν φτάσω  να φύγω “πλήρης ημερών”, o θάνατος είναι το έπαθλο για τη μεγάλη διαδρομή που  έκανα  με επιτυχία. Και  η χαρά  θα είναι άφατη την ώρα που θα συνειδητοποιήσω πως …”αφήνω γεια στις όμορφες και γεια στις μαυρομάτες”. Η Φύση, η ζωή υπήρξαν  για μένα γενναιόδωρες.  Θα πρέπει να τις ευχαριστώ.

 Και πού ξέρεις;  Μπορεί και να είμαι στο ξεκίνημα για νέες ,  συγκλονιστικές εμπειρίες και συγκινήσεις. Ουδείς γνωρίζει. Προπαντός οι μύστες και οι Μεσσίες με τους παιδαριώδεις μύθους τους.

Αρκεί να να μην είμαι εν ζωή  φυτό. Να στέκομαι στα πόδια μου. Να αυτοσυντηρούμαι. Αν δεν είμαι, τότε θα φύγω μόνος μου αξιοπρεπώς.

Απλά  και αυτονόητα.