ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

1. Ο ΣΤΑΛΙΝ ΠΕΘΑΝΕ. ΟΙ ΣΤΑΛΙΝΕΣ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ

2. .ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΤΕΛΙΡΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΙΚΗΣ ΜΥΡΤΩΣ

3. ΟΤΑΝ Ο ΣΕΞΙΣΜΟΣ   ΓΙΝΕΤΑΙ… ΠΡΩΤΗ ΦΥΣΗ

1. Εισβολή του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας -Ανοιξαν κεφάλι αστυνομικού

Το ΠΑΜΕ είναι η Σταλινική… Χρυσή Αυγή. Η άλλη Χρυσή Αυγή είναι η Χιτλερική.  Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

2. ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ»

Αγωγή κατά του ελληνικού κράτους κατέθεσε η μητέρα της Μυρτώς

Αν η περίπτωση της Μυρτώς είναι εντελώς διαφορετική απ΄όλες τις (πάμπολες) ίδιες,είναι γιατί ειδικά η μητέρα της, από την πρώτη στιγμή του τραγικού συμβάντος  στην κόρη της, έχει ξεσπάσει σε ένα πραγματικό ρατσιστικό παραλήρημα,  τύπου Ναζιστικής Χρυσής Αυγής . Και  φρονούμε πως ,αν  το  κακό το  προξενούσε στη άτυχη Μυρτώ ένας ΄Ελληνας,  πέρα από το γεγονός πως θα είχε ξεχαστεί, δε  θα είχε κάνει  η μάνα της τον ίδιο σάλο.  Αλλά ο δράστης ήταν βλέπετε Πακιστανός.

Από την άλλη, και με τα όσα είπε παραπάνω, αλλά και παλιότερα επίσης,δείχνει (όπως πρόσφατα και η άλλη μητέρα της δολοφονημένης  Δώρας στο Β΄Νεκροταφείο) τις  φιλο -Δεξιές ,κομματικές  συμπάθειές της, απαράδεκτες για γονιούς που έχουν υποστεί τέτοια συμφορά. Ο θάνατος, η κακοποίηση είναι πάνω και πέρα από κομματικές σκοπιμότητες, τουλάχιστον στον τόπο μας.

Είναι αυτονόητο πως σεβόμαστε τον πόνο της Μυρτώς. Και αναγνωρίζουμε την τραγική κατάσταση στην οποία την οδήγησε ένας αλητήριος  κακοποιός, που έτυχε να είναι Πακιστανός. Θα μπορούσε, όμως, να είναι και ΄Ελληνας.

Τί να  πουν, δηλαδή, και οι γονείς του Αλέξη Γρηγορόπουλου και του Παύλου Φύσσα, που δολοφονήθηκαν αυτοί, δεν κακοποιήθηκαν και επέζησαν, όπως η Μυρτώ, από ειδεχθείς φονιάδες Ναζιστές -ρατσιστές;   Με τέτοια κτήνη  ενώνει το ρατσιστικό της παραλήρημα  η μητέρα της Μυρτώς;

Δυστυχώς, περισσότερο  κακό με τέτοιες επιλογές…συγγένειας  κάνει  η μητέρα στο ίδιο κακοποιημένο  κορίτσι. Και θα λέγαμε πως δε σέβεται τον πόνο των άλλων γονιών. Λες πως μόνο η Μαίρη Κοτρώτσου έπαθε κακό και φορτώθηκε τόση δυστυχία.

Είναι καιρός να σταματήσει αυτή η άγρια ακροδεξιά προπαγάνδα από τη μεριά  της Μαίρης Κοτρώτσου. Πέρα από την αλγεινή εντύπωση που προκαλούν τα  λόγια της στο μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, που δε συγχωρεί τέτοια κομματική τύφλα, παράλληλα ,με όσα λέει και κάνει κατά καιρούς η συγκεκριμένη μητέρα ,σπέρνει διχόνοια και καλλιεργεί επαίσχυντο ρατσισμό  για το σύνολο των οικονομικών μεταναστών στη χώρα μας.

Λέγαμε για το ίδιο θέμα σε άλλες αναρτήσεις μας:

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ. ΤΩΡΑ ΚΑΙ …ΒΙΑΣΤΕΣ! (ΔΙΑΒΑΖΕ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ). (6/1/2016 και 11 / 2017)

” Πριν κάμποσο καιρό, ένας αλήτης ΄Ελληνας βίασε και έκαψε ζωντανή (!!) μια κοπέλα στην Ξάνθη. ΄Οταν έγινε το φρικαλέο αυτό έγκλημα, γράψανε οι φυλλάδες παραπληροφόρησης κάτι ,το είπανε και στα τηλε- παράθυρα και μετά το…ξέχασαν. ΄Οταν το άλλο τέρας ο Πακιστανός, κατάντησε  «φυτό» τη Μυρτώ στην Πάρο, λύσσαξαν μαζί με τους Ναζί και οι φυλλάδες -τηλεαποχαυνωτές να λένε συνέχεια και να τονίζουν την αγριότητα του εγκλήματος ως…πακιστανικής προέλευσης. Ούτε μια στιγμή δεν το ξέχασαν εδώ και ενάμιση χρόνο. Αν  το είχε διαπράξει ΄Ελληνας, θα είχε ξεχαστεί την ίδια ημέρα ,όπως κι αυτό της Ξάνθης.

3. ΣΑΛΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑΣ

«Είσαι χαζοβιόλα» -Ο Τατσόπουλος στολίζει την Μποφίλιου για το «ψάχνω ηγέτη να βγω στο βουνό»

 

 

 Tσανακλίδου: Ντράπηκα που τα είχα με ένα αγόρι όπως ο Αλκης Κούρκουλος (16/1/2016)

 

Για όλους και για όλα μίλησε πρόσφατα η η Τάνια Τσανακλίδου.

Η 63χρονη σήμερα ερμηνεύτρια, σε συνέντευξή της στη Lifo, μίλησε για τον έρωτα, για τον θάνατο, για τον λόγο που άφησε άσπρα τα μαλλιά της, για τη σχέση της με τον Άλκη Κούρκουλο, αλλά και για την πρώτη κρίση ηλικίας που έπαθε στα 40 της.

Εξηγώντας τι την ώθησε να κάνει την τεράστια αλλαγή στα μαλλιά της, αφήνοντας τα να ασπρίσουν, η Τάνια Τσανακλίδου είπε:

«Έχει να κάνει με τη συμφιλίωση με τον χρόνο και το γήρας, γιατί ο χρόνος φέρνει το γήρας και φέρνει και τον θάνατο. Αισθάνθηκα ότι μπήκα σε μια ηλικία που έληξαν τα ψέματα ότι όλα αυτά δεν υπήρχαν στη ζωή μου – ήταν κάτι που με πλήγωνε και τραυμάτιζε την ψυχή μου».

Όπως αποκάλυψε, από τα 16 μέχρι τα 40 της, «πάλευε» με την ιδέα του θανάτου, με αποκορύφωμα την στιγμή που «πάτησε» την τέταρτη δεκαετία της ζωής της, οπότε και έπαθε σοβαρή κρίση ηλικίας:

«Μέχρι τότε έλεγα μεγαλοστομίες. Στα 40 μου, που λες, που ήμουν και κουκλάρα, μου φέρνουν τα ανίψια μου μια τούρτα στα γενέθλιά μου. Είπα τότε ότι θα σβήσω 40 κεράκια, γιατί ήταν μια σημαντική επέτειος στη ζωή μου. Σημειωτέον, επειδή τα γενέθλιά μου έπεφταν πάντα σχεδόν μες στη Μεγάλη Εβδομάδα, σπάνια τα γιορτάζαμε στο σπίτι μου. Την ώρα, λοιπόν, που σκύβω να σβήσω τα κεράκια, κοιτιέμαι στον καθρέφτη και βλέπω μια μούρη κρεμασμένη… Μια εικόνα του εαυτού μου που δεν την ήξερα. Παθαίνω σοκ. Σοκ! Δεν έβλεπα την ώρα να φύγουν όλοι και μόλις έφυγαν, πατάω ένα κλάμα! Μπήκα στην πρώτη κρίση ηλικίας στα 40 μου, μολονότι ήμουν ακόμα και όμορφη και δημιουργική! Έκανε πάρα πολύ καιρό να μου περάσει η κρίση αυτή. Την ίδια περίοδο είχα και σχέση με τον Άλκη Κούρκουλο, έναν πολύ νεότερό μου άνδρα, κι αισθάνθηκα πραγματικά πολύ άσχημα!»

Μάλιστα δεν κρύβει πως είχε μια τάση στους νεότερους άνδρες: «Γενικώς, δεν μπορώ να είμαι με άντρες συνομήλικούς μου. Ειδικά από μια ηλικία και μετά μου άρεσαν μόνο νεότεροί μου άνδρες».

Χωρίς να μασήσει τα λόγια της, ωστόσο, λέει πως την περίοδο που είχε σχέση με τον Άλκη Κούρκουλο, ντρεπόταν γι’ αυτή: «Από τα 35 μου μέχρι τα 40, όσο κράτησε η σχέση μου με τον Άλκη, τεσσεράμισι χρόνια περίπου. Ντράπηκα που είχα σχέση με έναν άνδρα, ένα αγόρι, την ίδια ώρα που έβλεπα να ‘χουν κρεμάσει τα μούτρα μου».

Αυτή της η ανησυχία όμως «βασάνιζε» και τον τότε σύντροφό της; «Όλα μόνο μέσα στο δικό μας κεφάλι υπάρχουν, και τα καλά και τα κακά. Δεν πα’ να μας λεν οι άλλοι… Χωρίζω με τον Άλκη και παίρνω τα πρώτα μου κιλά. Τότε μπήκα σε μια ακόμη βασανιστική διαδικασία, να μη μου αρέσει πια η δουλειά μου. Δεν μπορούσα να τραγουδάω και οι άλλοι να τρώνε ή να πετάνε λουλούδια κι έψαχνα τρόπο να εντάξω χαρούμενα τραγούδια στα προγράμματά μου. Ξέρετε, εμένα δεν μου αρέσουν καθόλου τα χαρούμενα τραγούδια. Άμα δεν είναι μινόρε, λέω: «Α, δεν μου αρέσει». Ακούω ματζόρε και φεύγω! Ειρωνεία: Το «Γερνάω, μαμά» είναι ματζόρε! Εκεί ήρθε μια στροφή στην καριέρα μου, με τεράστιο οικονομικό κόστος(…)Δεν μου αρέσουν, μάνα μου, οι μεγαλύτεροι άνδρες ή οι συνομήλικοί μου, ούτε να γυρίσω να τους κοιτάξω. Κι εσύ έλα πες μου τώρα τι μπορεί να θέλει ένα νέο παιδί με μια γριέτζω, ρε γαμώτο; Ο έρωτας μπορεί να σε γελοιοποιήσει κι εγώ ανήκω στους ανθρώπους που λένε: «Ναι, ας γίνω χάλια από έναν έρωτα, ρεζίλι, όλα να τα πάθω»… Αυτή όμως η εμμονική αυτογελοιοποίηση, το να ζεις σαν ένας γελοίος άνθρωπος, είναι κάτι που με πληγώνει βαθιά» απαντά.

Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, θυμάται την περίοδο που ερωτεύτηκε έναν άνδρα (και εκείνος νεότερος της αλλά όχι τόσο όσο ο Άλκης Κούρκουλος), στήνοντας όλα της τα μουσικά προγράμματα για εκείνον: «Στο καπάκι ερωτεύομαι έναν τύπο… Εδώ πρέπει να πω ότι όλα τα προγράμματά μου τα έστηνα για έναν πολύ συγκεκριμένο άνθρωπο, για να ‘ρθει και να μ’ ακούσει αυτός! Ήταν σαν να του έγραφα επιστολή με τα τραγούδια που επέλεγα. Ερχόταν- δεν ερχόταν, εγώ γι’ αυτόν τραγουδούσα. Τον πιάνω και του λέω: “Ξέρεις, εγώ σε ερωτεύθηκα”. Μου απαντάει: “Θα τρελαθώ!”».

Μάλιστα δεν κρύβει πως εκείνος δεν ενέδωσε στον έρωτά της: «Ο άνθρωπος δεν με ερωτεύθηκε, τι να κάνουμε τώρα; Μου είχε, όμως, και μου έχει σεβασμό και είμαστε ακόμα φίλοι. Τι να κάνουμε, ρε παιδάκι μου, δεν έτυχε να με ερωτευθεί, ατυχήσαμε (γέλια)».

Στη συνέχεια, παραδέχεται πως έζησε την ζωή της «στο κόκκινο», αποζητώντας τον έρωτα: «Ποτέ δεν την ήθελα τη συντροφικότητα, αφού ήμουν παθιασμένη με τον έρωτα. Από την ώρα που ξυπνάω μέχρι την ώρα που κοιμάμαι σκέφτομαι αυτόν και μόνο αυτόν κάθε φορά, τίποτε άλλο. Δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο, δεν με απασχολεί τίποτε άλλο! Ζω σε έναν πυρετό, έχω πυρετό, πώς το λένε;»

Πόσο καιρό όμως κάνει να ξεπεράσει μια απόρριψη; «Καμιά φορά και δέκα χρόνια…» απαντά.

Σε αυτά τα δέκα χρόνια όμως δεν «παίζει» τίποτα άλλο; «Ναι, όταν ήμουν νέα. Μετά τα 50, έκλεισα… Απέσυρα τον εαυτό μου από τον έρωτα, είπα “κοριτσάκι μου, δεν περνάει πια η μπογιά σου”. Τελείωσα οριστικά με τον έρωτα εγώ τώρα, το λέω και συγκινούμαι. Ήταν πολύ σκληρό αυτό που είπα στον εαυτό μου, αλλά έπρεπε να το κάνω».

 

Περιγράφοντας την σχέση που έχει με το σώμα της, λέει: «Το σώμα και το Εγώ είναι η φυλακή μας και ταυτοχρόνως το όχημα για να ζήσουμε και να αντέξουμε. Το δικό μου σώμα το ταλαιπώρησα πολύ. Κάποια στιγμή είδα ότι δεν μπορούσα να περπατήσω, να ανέβω τα σκαλιά, να αναπνέω με ευκολία. Απέκτησα Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια και είπα: “Γιατί να ‘χω έναν πολύ κακό και οδυνηρό θάνατο; Να μην μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ, εγώ που ήμουν τόσο ανεξάρτητη; Να είμαι κατάκοιτη και να περιμένω απλώς να πεθάνω;”. Όχι, είπα, οφείλω να τιμήσω το σώμα μου για τις τόσες χαρές που μου ‘χει δώσει. Παραπετώντας το σώμα, δεν φροντίζουμε και την ψυχή μας. Μέσα σε δυο μήνες ελάττωσα το τσιγάρο και αποκαταστάθηκαν οι λειτουργίες μου».

Γέμισε ο κόσμος ψώνια. Τί λέει πάλι αυτό το …φρούτο παραπάνω;  Πως στα 40, και καλά, ξοφλάει ο άνθρωπος και δη η γυναίκα, γιατί κρεμάνε τα… μούτρα; Και πως στα 63 δεν μπορεί ο άνθρωπος να πάρει τα πόδια του, επειδή εκείνη τα κατάφερε να μην έχει πόδια και πνεμόνια;

΄Οχι, δεν κρεμάνε τα μούτρα στα 40 (τα δικά της ίσως γιατί ,είπαμε «τα ξενύχτια και οι …όμορφες γυναίκες»  έχουν αυτές τις  συνέπειες).  Αλλά και να «κρεμάσουν», δεν τελειώνει και η ζωή που είναι ωραία και στα 50 και στα 60 και στα 100 της.

Αρκεί να μην είσαι παρτάκιας, εγωπαθής,με ένα τσιτωμένο υπερεγώ. Φτάνει να μην είσαι σεξιστής και να νομίζεις πως έτσι και δε σε κοιτάζουν πια  οι «αναβολικάκηδες», τα «μούσκλια» και οι «σιλικόνες»,πας, τελείωσες΄. Αν όλα δεν περιστρέφονται γύρω από τα… γεννητικά σου όργανα και τα φαντασιακά εξιταρίσματά σου.  ΄Ελεος με δαύτους!

Συσπειρωθείτε οι  λογικοί, οι έμφρονες.΄Οποια δεκαετία  της ηλικιακής σας σκάλας κι αν ανεβαίνετε.  .Ακόμα κι αν περάστε το… Ρουβίκωνα (άλλος αυτός των… Αναρχικών!).

 Μην τους αφήνετε να σας κάνουν πλύση εγκεφάλου.  Ούτως ή άλλως, η ζωή  έχει τη δική της ομορφιά και το δικό της χρώμα σε όλες τις ηλικίες και για τα δύο φύλα. Αφήστε τους μίζερους πίσω στην οδύνη, τις ανασφάλειες, την κατάθλιψη. Ευθεία εμείς. Μπροστά!