ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΗΜΑ ΕΝΑΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ»
«Ταφόπλακα» στη λίστα Λαγκάρντ -Πιτσιλής: Αδύνατη η αξιοποίησή της πλέον
Έτσι λοιπόν μια πολυδιαφημισμένη προεκλογική υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ, πάνω στην οποία έγινε μεγάλη πολιτική σπέκουλα μπαίνει οριστικά και με τη σφραγίδα της ΑΑΔΕ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας,
Προχτές (7/7) όπως ξέρουν οι φίλοι μας εδώ, γιορτάσαμε τα γενέθλιά μας. Και γράφαμε σχετικά:
“Στο διάστημα των 11 αυτών χρόνων, προσπαθήσαμε, καθημερινά και ανελλιπώς, με ή χωρίς λάθη, να παρουσιάσουμε τα διεθνή σημαντικά ή ιστορικά δρώμενα με αντικειμενικότητα, σωστή επιλογή, γνήσια και χωρίς σκοπιμότητες παράθεση. Αλλά, προπαντός με αμερόληπτη και ανεξάρτητη κριτική. Και σ΄αυτό επάνω ,είμαστε σίγουροι πως πετύχαμε.
Δε θα είμαστε απόλυτοι σε τέτοια πίστη και παραδοχή, αν ξέραμε πως είχαμε το οποιοδήποτε βαρίδι που θα μας στερούσε τη δυνατότητα να σηκωθούμε και να βλέπουμε τα πράγματα…αφ΄υψηλού. Μπορεί χίλια άλλα λάθη να κάναμε, αλλά συνειδητή χάλκευση γεγονότων και παράθεση στρεβλής ή στρατευμένης κρίσης, δεν υπήρξε σε καμιά περίπτωση. Δεν έχουμε απομακρυνθεί όλα αυτά τα χρόνια στο ελάχιστο από τις αρχές που ορκιστήκαμε στην έναρξη της λειτουργίας του σάιτ, πως θα υπηρετήσουμε”.
Με αφορμή την παραπάνω είδησηση πως η λίστα Λαγκάρτν αποδείχτηκε τελικά σκουπίδι, όπως υποστηρίζαμε από την πρώτη στιγμή, που την έκανε σημαία ο δημαγωγικός τότε ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγουμε και παραθέτουμε αποσπάσματα από δυο παλιότερα κειμενά μας. Σκοπός να δείξουμε για άλλη μια φορά πόσο εγκληματικά επικίνδυνη είναι σήμερα η ύπαρξη και η λειτουργία της εμπορικής δημοσιογραφίας, του “Τύπου” (βιομηχανία παραπληροφόρησης), η οποία για ένα πλέγμα συμφερόντων, πρωτίστως οικονομικών, διαστρεβλώνει ειδήσεις, χαλκεύει πληροφορίες, κρίνει με συνειδητή αδιαφορία την παραποίηση της αλήθειας.
Προσφιλής της επίσης ενασχόληση είναι και η σκανδαλολογία που εξυπηρετεί κυρίως κομματικά συμφέροντα. Η αναγωγή σε σκάνδαλα υψίστης σημασίας συνηθισμένων περιστατικών και η διατήρησή τους στην επικαιρότητα για μεγάλο χρόνο και σε υψηλούς τόνους καθημερινής παρουσίασης, ως τη στιγμή που εγκαταλείπονται, αφού πλέον δεν εξυπηρετουν στόχους. Και όπως είναι φυσικό τα μεγάλα αυτά σκάνδαλα, ξεφουσκώνουν αυθωρεί και παραχρήμα,όπως έγινε με τα “σκάνδαλα” Βατοπεδίου, Ζαχόπουλου, Λαγκάρντ και τα συναφή.
Βεβαίως η ευθύνη των αρπακτικών της εμπορικής δημοισογραφίας είναι τεράστια. Εξίσου ομως σοβαρή είναι και εκείνη των…πελατών τους.΄Ολων όσοι τρέφονται με τα σκουπίδια από τις πλούσιες χωματερες της βιομηχανίας παραπληροφόρησης. Φτάνει να ρίξει κανείς μια ματιά στα “Φόρουμ” των Μέσων κοινωνικης δικτύωσης και θα φρίξει. Ως ανεγκέφαλη μάζα, γνήσια παπαγαλάκια-σχολαστές, χιλιάδες “οπαδοί” και φορείς κάθε ιδεοληψίας, αναπαράγουν και αναμηρυκάζουν τα αποπατήματα των αστέρων της εμπορικής δημοσιογραφίας.
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
1.
…Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι ακόμα πιο φανερά,αν όχι χειρότερα. Η εμπορική δημοσιογραφία, πρωτίστως ως βιομηχανία παραπληροφόρησης, υπηρετείται από…πανάξιους επιχειρηματίες-εμπόρους και υπαλλήλους δημοσιογράφους που δίνουν (επί χρόνια και συνεχώς) ρεσιτάλ χάλκευσης και παραποίησης ακόμα και της πιο απλής είδησης και πληροφορίας. Να θυμίσουμε μόνο πως ο «αστέρας» αυτού του είδους της δημοσιογραφίας, ο…πολύς Νίκος Χατζηνικολάου, που σχεδόν 30 χρόνια τώρα ασελγεί επιδεικτικά, ξεδιάντροπα και ατιμωρητί σε ό,τι εμείς θεωρούμε «ιερό και όσιο» στην ιστορική δημοσιογραφία (αντικειμενικότητα και ανεξαρτησία) , ξεκίνησε από παρουσιαστής -σχολιαστής ειδήσεων του βασιλικού καναλιού του Μίνωα Κυριακού ,τον Αντένα, για να σουλατσάρει στη συνέχεια, χωρίς ίχνος τσίπας και στοιχειώδους αξιοπρέπειας στα περισσότερα από τα ελληνικά βοθροκάναλα, ακόμα και στα….δημοκρατικά των εφοπλιστών και των ξετσίπωτων εκδοτών (Μπόμπολα, Λαμπράκη, Κουρή ), Mega, Star κ.α) .
Και ένα παλιότερο σχετικό κείμενό μας:
2. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ «ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ» (15/6/2014
Οταν μια εφημερίδα-ένα κανάλι δημοσιεύει-παρουσιάζει μια είδηση-πληροφορία ή ένας θεσμικός παράγοντας (π.χ βουλευτής) ή άλλος «ειδικός» ή σχετικός αναφέρονται στο ίδιο θέμα, αμέσως η είδηση- πληροφορία αποκτά υπόσταση, την οποία φαίνεται σαν να μην είχε, πριν ανασυρθεί στη «ζωή» με τον παραπάνω τρόπο. Μπορεί να είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει, αλλά είναι αλήθεια πως ένα γεγονός δεν «υπάρχει», δε «συνέβη» ποτέ ή αφορά το στενό, περιορισμένο περιβάλλον στο οποίο εξελίχθηκε, αν δεν το «σφραγίσουν» με την…εγκυρότητά τους, αν δεν το αγγίξουν με το «μαγικό ραβδί» τους τα μέσα παραπληροφόρησης (κυρίως), οι φορείς της εμπορικής δημοσιογραφίας.
…΄Οταν οι ειδήσεις, οι πληροφορίες, τα γεγονότα για το σύνολο των ανθρώπων παραμένουν ανύπαρκτα ή “ άνευρα” και υφέρποντα και «ζουν» μόνο μέσα από το » γυαλί» και τις σελίδες των εντύπων και των ιστότοπων. Αν οι «Χατζηνικολάου» αποφασίσουν μια είδηση, ένα γεγονός να τα κρατήσουν στο «σκοτάδι» ,αν κρίνουν πως δεν είναι η ώρα του να να γίνει το συγκεκριμένο γεγονός….γεγονός(!), παραμένει ή στη ανυπαρξία ή υπό πλαστή ταυτότητα. Μόνο η δημοσιοποίησή του μέσα από τις διαδικασίες και τις μεθόδους που έχει επιβάλει η εμπορική δημοσιογραφία, το περιλούζει με φως και το καθιστά ορατό στην κοινωνία. Κι αν, βέβαια, η αποσιώπηση, το «θάψιμο» ενός γεγονότος είναι αφ΄εαυτού ένα έγκλημα, πόσο μάλλον χειρότερα εγκλήματα διαπράττουν τα κέντρα της εμπορικής ή άλλης (π.χ κομματικής) εκμετάλλευσής του, όταν διαστρεβλώνουν, παραποιούν χαλκεύουν μια είδηση-πληροφορία ή την κατασκευάζουν εκ του μηδενός.
Η Ιστορία, ως επιστήμη, είναι η πραγματική «τέταρτη εξουσία», αφού η Ιστορία για πολλούς αιώνες (και σήμερα) λειτουργούσε-λειτουργεί ως δημοσιογραφία- «Τύπος” . Στις μέρες μας, στις συντεταγμένες Πολιτείες, η ανάγκη να είναι η Ιστορία η » τέταρτη εξουσία» επισημάνθηκε και φάνηκε καθαρά μετά τις οδυνηρές συνέπειες που είχε για τις κοινωνίες των ανθρώπων η αποτυχία του παραδοσιακού, λεγόμενου, “Τύπου”, να σταθεί στο ύψος της αποστολής του.
Η εμπορική δημοσιογραφία στις ημέρες μας, όπως είπαμε, έχει υποβιβαστεί πλέον σε αδίστακτη βιομηχανία παραπληροφόρησης με στόχο (κυρίως) το κέρδος .Για να τον πετύχει δεν έχει δισταγμό ακόμα και να διαπλέκεται (φανερά ή όχι) και με τις άλλες εξουσίες , που υποτίθεται πως έχει καθήκον να ελέγχει. Στην Ελλάδα οι βρώμικες μέθοδοι και οι συμπεριφορές των «συγκροτημάτων» τύπου, των εκδοτικών επιχειρήσεων και των «βαρόνων» της δημοσιογραφίας είναι η χειροπιαστή απόδειξη του ξεπεσμού και της απεμπόλησης των βασικών αρχών της «τέταρτης εξουσίας» από αυτές τις βιομηχανίες.
΄Ενα πρόσφατο και χαρακτηριστικό, παγκόσμιο παράδειγμα της αποσύνθεσης της εμπορικής δημοσιογραφίας που σεμνύνεται πως αποτελεί πυλώνα της δημκρατίας (!) ως «τέταρτη εξουσία, είναι η τραγική κατάληξη του ακτιβιστή μπλόγκερ Τζούλιαν ΄Ασανζ. Ο μεγάλος αυτός ακτιβιστής του κυβερνοχώρου βρίσκεται σήμερα αιχμάλωτος (φυλακισμένος) του Συστήματος, επειδή ακριβώς επιχείρησε να πάρει την είδηση, την πληροφόρηση, το γεγονός από τiς data των σκοτεινών γραφείων των μυστικών υπηρεσιών και των εμπόρων της δημοσιογραφίας και να τα παρουσιάσει ανεπεξέργαστα και αρετουσάριστα στο ευρύ κοινό. ΄Ομως, το εγχείρημά του αυτό δεν είχε ζωή, γιατί εν ριπή οφθαλμού τον “κατακρεούργησαν” ΟΛΕΣ οι εξουσίες. Σε απόλυτη, αγαστή και εξευτελιστική διαπλοκή οι εξουσίες (πρώτη και καλύτερη η…»τέταρτη») έπεσαν πάνω του να τον κατασπαράξουν. Χειρότερη μεταχείριση ,βέβαια, του επεφύλαξε η δικαστική, όταν μια άθλια εισαγγελέας από το Γκέτεμποργκ (Göteborg) της Σουηδίας πήρε εντολή από τα «αφεντικά» της να απαγγείλει κατηγορίες στον ακτιβιστή μπλόγκερ για…βιασμό δύο γυναικών! Μνημείο ξεσπεσμού και αθλιότητας ΟΛΩΝ των εξουσιών!
Η Ιστορία,εκτός των άλλων, έχει επιστημονικό καθήκον (με ό,τι συνεπάγεται αυτή της η ιδιότητα) να ερευνά, να αναδεικνύει ,να καταγράφει, να κρίνει,να επικρίνει,να επιβραβεύει τις πράξεις των ανθρώπων και ειδικά εκείνων που ασκούν εξουσία και οι ενέργειές τους έχουν άμεσες επιπτώσεις επί της ζωής των ατόμων και της Φύσης. Ως “ τέτρατη εξουσία”,ειδικά μέσα από τον κλάδο της ιστορικής δημοσιογραφίας, οφείλει άμεσα να ΚΡΙΝΕΙ το έργο και τη συμπεριφορά των υπολοίπων εξουσιών. Ο σκοπός της Ιστορίας δεν είνα…αφηγηματικός, έτσι όπως τον ήθελαν και τον θέλουν οι καθεστωτικοί ιστορικοί. Ούτε είναι μια μορφή «σοβαρής» δημοσιογραφίας, πολύ περισσότερο μυθ-ιστορία . Ο βασικός της σκοπός είναι να στηρίζει τον ΄Ανθρωπο στο παρόν και να του προετοιμάζει ένα καλύτερο μέλλον μέσα από την εμπειρία του παρελθόντος και του παρόντος. Είναι, επομένως, ανθρωπιστική επιστήμη στην υπηρεσία της ζωής, όπως η Φύση την προγραμμάτισε και την αφήνει να εξελίσσεται με βάση τους απαρασάλευτους νόμους ,που όρισε εκείνη.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να επισημάνουμε την άμεση και επιτακτική ανάγκη που υπάρχει να γνωρίσουν ευρύτερα οι άνθρωποι την Ιστορία, αλλά όχι ως …σχολικό μάθημα, ούτε ως…πόνημα-συγγραφή-μυθιστόρημα των καθεστωτικών ιστορικών (άτομα που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική Ιστορία). Ειδικά να ενημερωθεί η κοινωνία για τον κλάδο της Ιστορικής δημοσιογραφίας, η οποία έχει και τη δυνατότητα και την υποχρέωση να «βγαίνει» προς τα έξω δυναμικά και αποφασιστικά, να βρίσκει «βήμα», να ανακαλύπτει τρόπους, μεθόδους, δρόμους να γίνει γνωστή, να τη αγκαλιάσει ο «μέσος» άνθρωπος.
Αν η πληροφόρηση ,η είδηση,το γεγονός αφεθούν στα χέρια (διάβαζε στα συμφέροντα) των εμπόρων της δημοσιογραφίας, υπάρχει βέβαιος και μέγας κίνδυνος να υποστεί ο κόσμος μας τις ολέθριες συνέπειες από την εγκληματική τακτική των κέντρων παραπληροφόρησης. Η Ιστορική δημοσιογραφία, που δεν υπακούει στους εμπορικούς (και άλλους) νόμους της δημοσιογραφίας, έχει τη δυνατότητα και να ξεσκεπάζει αυτές τις ανήθικες μεθόδους των ανθρώπων της παραπληροφόρησης και παράλληλα να διασώζει την είδηση, το συμβάν, το γεγονός (ιστορικό ή όχι) και να το παρουσιάζει-κρίνει στις πραγματικές του διαστάσεις. Να αναφέρουμε συγκεκριμένα παραδέιγματα.
Αν στην Ελλάδα το Homo-Naturalis είχε μεγαλύτερη πρόσβαση στην ελληνική κοινωνία και δυνατότητα ευρύτερης ενημέρωσης, αν δε μας «στραγγάλιζαν» οι εκτελεστές- τρομοκράτες της πραγματικής είδησης -πληροφορίας, ίσως σήμερα να μην είχαμε περάσει ,ως χώρα-λαός , μέσα από την κόλαση της οικονομικής κρίσης που βιώσαμε. Οι φίλοι μας εδώ ξέρουν πως ήδη από τον Οκτώβριο του 2008, είχαμε σημάνει “συναγερμό” για την επερχόμενη οικονομική λαίλαπα (χρεοκοπία), αλλά , όμως, οι εξουσίες με πρώτη την «τέταρτη», σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους, φρόντισαν να τον αχρηστέψουν, για να σιγήσει. ΄Ενα έγκλημα «εσχάτης προδοσίας» των «Χατζηνικολάου» για το οποίο ΟΥΔΕΙΣ ακόμα έχει τιμωρηθεί.
…Μνημονεύσαμε αυτά τα δύο κορυφαία παραδείγματα για να δείξουμε την ανάγκη που υπάρχει σήμερα η Ιστορία, ειδικά με τον κλάδο της Ιστορικής δημοσιογραφίας, ως η πραγματική “τέταρτη εξουσία”, να έχει καλύτερη (δυναμικότερη) και άμεση πρόσβαση στην ελληνική κοινωνία. Από την άλλη, αποτελεί επίσης καθήκον της να ξεσκεπάζει την ανήθικη τακτική της εμπορικής δημοσιογραφίας να μεταμορφώνεται σε βιομηχανία παραπληροφόρησης και μάλιστα σε εξαιρετική διαπλοκή με τις άλλες τρεις εξουσίες. Κι αυτό,δυστυχώς, μπορεί να συμβαίνει ακόμα και στις «καλές» δημοκρτίες. Πόσω μάλλον σε εκείνες (όπως στην ελληνική) που ακόμα είναι «ανάπηρες».
2.
(12-5-2016)
1. Η ΛΙΣΤΑ ,ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ…Ω,ΛΙΣΤΑ! ΚΑΙ Η ΒΑΞΕΒΑΝΕΙΟΣ ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ
Κώστα Βαξεβάνης. Ο πρώτος διδάξας την απάτη και την πλαστογραφία της «λίστας» οικονομικών εγκληματιών.
…Διαβάζω κι αυτές τις νέες, πονηρές (φτιαχτές εν πολλοίς) λίστες και θυμάμαι εκείνον το Συριζαίο δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη που εδώ και λίγα χρόνια ,έδωσε ρεσιταλ θρασύτητας, διαπλοκής και απάτης με τη λίστα Λαγκάρντ. ΄Ηταν τα στικάκια που του έδωσε ο Τσίπρας στο πιάτο να τα δημοσιεύσει ως αποκλειστική επιτυχία του ιδιόμορφου αυτού δημοσιογράφου. Μάλιστα, από το διεθνές συνάφι της εμπορικής δημοσιογραφίας, ο ανεκδιήγητος αυτός δημοσιογράφος πήρε και βραβείο για τις…πρωτοφανείς, λέει, αποκαλύψεις του!
…«΄Ανθρακες ο θησαυρός» και εκείνης της λίστας, λοιπόν, που δημοοσιεύτηκε αποκλειστικά για τις εντυπώσεις. Ποιος ξεχνά το σάλο που ξεσηκώθηκε με τον τότε υπουργό Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος…έσβησε τα συγγενικά του ονόματα ΜΟΝΟ, αλλά όχι και ΑΛΛΑ, για να θολώσει τα νερά. Αυτοκαρφώθηκε δηλαδή, ως εντελώς ηλίθιος, σύμφωνα με την… υψηλή αγχίνοια του εν λόγω αστέρα της ελληνικής δημοσιογραφίας, οπαδού του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Βαξεβάνη.
Και μέχρι σήμερα, αυτό το βραβευμένο και …έντιμο παλικάρι δε βγήκε να μας πει τι κέρδος αποκομίσαμε, ηθικό και υλικό, ως πολιτεία και λαός από όλο το τζέρτζελο της λίστας Λαγκάρντ. ΄Εξω από το δικό του γερό «διάφορο» (είπαμε μέχρι που τον βράβευσαν κιόλας), «ώδινεν όρος και έτεκε μυν» για μας.
Μιλούσαν, ειδικά ο συγκεκριμένος τύπος, για δισεκατομμύρια που θα έμπαιναν στα δημόσια ταμεία από τις…δημεύσεις και τα πρόστιμα των ενόχων λογαριασμών. Για φυλακές που θα γέμιζαν από απατεώνες. Τελικά, όμως, ούτε ένοχοι αποδείχτηκαν οι κάτοχοί τους ούτε λεφτά μπήκαν στον κορβανά. Απλά δισύρθηκαν πολλοί, για να πάρει βραβείο, να κάνει την…μπάζα του ο Βαξεβάνης και να κερδισει ο ΣΥΡΙΖΑ τότε κάποιες μονάδες στις δημοσκοπήσεις .