Η ορκωμοσία της νέας βουλής
Πανωραία Λυμπεροπούλου:
Εσείς θα κάνατε παρέα, θα “πίνατε κρασί” με κάποιον “εθνοπατέρα”, απ΄όσους σήμερα ποζάρουν γραβατωμένοι και επηρμένοι στη Βουλή για την ορκωμοσία; Εγώ προσωπικά, ούτε για…φτύσιμο δε θα χαλάλιζα σάλιο.
Ξέρετε κανένα σοβαρό, μυαλωμένο και προπαντός ηθικό άνθρωπο να φιλοδοξεί να γίνει βουλευτής , να περιμένει τους χαχόλους να τον στείλουν στη Βουλή, για να μαγειρεύουν τα ρουσφέτια-αλλαξοκωλιές τους; Τί δουλειά έχω εγώ με δαύτους;
__________________________________________________
1.61ΧΡΟΝΟΣ ΝΑΓΚΑΣΙΠΑΪ ΖΟΥΣΟΥΠΟΦ
Ηρωας του Τσέρνομπιλ αυτοκτόνησε μόλις είδε τη σειρά – Ηταν ένας από τους «καθαριστές-καμικάζι»
Θλίψη προκαλεί το γεγονός, πως ένας από τους ήρωες του Τσέρνομπιλ, αυτοκτόνησε λίγο καιρό αφού είδε την μίνι σειρά της HBO!
Ο Ναγκασιπάι Ζουσούποφ, ήταν ένας από τους «καθαριστές-καμικάζι» που επιστρατεύτηκαν προκειμένου να καθαρίσουν την περιοχή στον κρατήρα Νο4, όπου έγινε η έκρηξη και ήταν μάλιστα από τους πρώτους που βρέθηκαν στο σημείο. Όταν όμως είδε την σειρά στην τηλεόραση, δεν άντεξε και στα τέλη Ιουνίου αυτοκτόνησε, κάτι που μαθεύτηκε αργότερα. Για την σειρά υπήρξαν αντιδράσεις και από άλλους επιζώντες.
Ο Ζουσούποφ, ζούσε στα όρια της φτώχεια, μαζί με την γυναίκα του και τα πέντε παιδιά του. Έμεναν σε ένα φτηνό και βρώμικο χόστελ, την ώρα που ζητούσε μάταια από την Ρωσική κυβέρνηση να του δώσει ένα διαμέρισμα να ζήσουν. Είχε τιμηθεί για τις ηρωικές του προσπάθειες στο Τσέρνομπιλ, αλλά ξεχάστηκε γρήγορα, όπως και το μισό εκατομμύριο του κόσμου που δούλεψε καθαρίζοντας την ατμόσφαιρα, στην διάρκεια των πρώτων μηνών μετά την έκρηξη στο Τσέρνομπιλ.
Βλέποντας την σειρά της HBO δεν άντεξε και έβαλε τέλος στη ζωή του, πηδώντας από τον πέμπτο όροφο ενός διαμερίσματος, στη πόλη Ακτομπέ του Καζακστάν. Σύμφωνα με τα όσα είπε η κόρη του, μόλις είδε την σειρά έκλαιγε συνεχώς, καθώς του ήρθαν στο μυαλό όλα όσα συνέβησαν εκείνη την περίοδο. Η υγεία του χειροτέρεψε από την ραδιενέργεια, αλλά κατάφερε να επιβιώσει. Είχε ωστόσο συχνούς πονοκεφάλους και λιποθυμίες. Όλα αυτά δεν τον λύγισαν μέχρι που βγήκε στον «αέρα» η σειρά. Εκεί δεν άντεξε και έβαλε ο ίδιος τέλος στη ζωή του, νοιώθοντας παράλληλα ξεχασμένος από την ίδια του την πατρίδα…
******
Η μοίρα των πραγματικών ηρώων είναι η αφάνεια στην καλύτερη περίπτωση.Στη χειρότερη, η εγκατάλειψη,η περιφρόνηση ή ακόμα και η τιμωρία τους. Και ήρωες τις περισσότερες φορές είναι κυρίως οι “μικροί” και “ασήμαντοι”. Η ισχυρότερη απόδειξη είναι η διαπίστωση της Ιστορίας. “Μεγάλοι”, ένδοξοι,φημισμένοι,επώνυμοι, είναι συνήθως ηγέτες,στρατηγοί, δυνατοί γενικώς. Φυσικά οι ίδιοι, ως ηγεμόνες-κράτος , αναγορεύουν ήρωες και τους μικρούς και ασήμαντους αλλά ,μόνο αν πολεμούν για τα δικά τους συμφέροντα. Και η τιμή και η ανάδειξη των μικρών σε ήρωες ,διαρκεί,βέβαια, όσο η φήμη τους αυτή συνεχίζει να εξυπηρετεί το γόητρο και την επικράτηση των ισχυρών που τους παρασημοφορούν .
΄Ηρωες, δεν είναι όσοι πολεμούν και πέφτουν στα πεδία των μαχών για να υπερασπιστούν ιδεοληψίες,που επινόησαν και επινοούν οι άνθρωποι ανά τους αιώνες ,αλλά είναι παντελώς αντίθετες στις επιταγές της φύσης. Και είναι πασίγνωστες. Δε χρειάζονται να τις μνημονεύουμε συνεχώς .Οι… φονικότερες , όπως καταγράφονται τις σελίδες της Ιστορίας, δεν είναι άλλες από τη θρησκεία και την πατρίδα. ΄Επονται οι άλλες.
Να ξεκαθαρίσουμε:
΄Ηρωες είναι οι αφανείς Ρώσοι που πολέμησαν στο Στάλινγκραντ και οι Αμερικανοί που έκαναν απόβαση στη Νορμανδία ,για να εξοντώσουν το τέρας του Ναζισμού. Δεν πολέμησαν όλοι τούτοι και δε χάθηκαν εκατομμύρια για πατρίδες, αλλά για την έννοια ΄Ανθρωπος και την αποτροπή του κινδύνου να μεταμορφωθεί σε ναζιστικό κτήνος. Κι ακόμα, για να μείνουμε στη λαίλαπα του 2ου παγκοσμίου πολέμου,ήρωες είναι οι αφανείς άμαχοι που διέσωσαν εκατοντάδες διωκόμενους Εβραίους και άλλες “κατώτερες φυλές” από τα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
΄Ηρωας είναι ο Ναγκασιπάι Ζουσούποφ, ο «καθαριστής-καμικάζι» που επιστρατεύτηκε με τους συναδέλφους του,για να καθαρίσουν την περιοχή στον κρατήρα Νο4 του Τσέρνομπιλ και την ατμόσφαιρα από τη ραδιενέργεια. Από την έκθεσή τους στον θανατηφόρο κίνδυνο, αποτράπηκε μια ευρύτερη καταστροφή με ακόμα περισσότερα θύματα από εκείνα που ήδη μετράμε από τη μοιραία διαρροή. Και η μοίρα του,όπως και των λοιπών συνεργατών του, ήταν η συνήθης των αφανών ηρώων. Εγκατάλειψη, αμνημοσύνη, περιφρόνηση, θάνατος.
΄Ηρωας είναι όποιος αντιστέκεται στον πειρασμό της εξουσίας,των αξιωμάτων,του χρήματος για να υπηρετήσει ιδέες διαχρονικές ή την ατομική του αξιοπρέπεια. ΄Οσοι δεν κατάντησαν ,δε δέχτηκαν να υποβιβαστούν σε φορείς διαπλοκής,διαφθοράς, προδοσίας.
Ανδριάντες δε θα στηθούν ποτέ για τους πραγματικούς ήρωες. Ούτε καν η Ιστορία θα καταφέρει να μνημονεύσει τα ονόματά τους.Και δεν το χρειάζονται.΄Αλλωστε ,είναι τόσοι πολλοί ανά τους αιώνες, και αδύνατον να επισημανθούν, όσοι τίμησαν την έννοια ΄Ανθρωπος και θυσιάστηκαν για τις αξίες και τις αρχές που η ίδια η Φύση καθιέρωσε. Και είναι αυτή πάλι, που απαιτεί να θυσιαζόμαστε γι΄αυτές ,όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν.
2. Ακτιβιστής καταγγέλλει: Με ξυλοκόπησαν στη Σαντορίνη γιατί κατέγραψα τα βασανιστήρια των γαϊδουριών
Η παλιανθωπιά και η ” βαρβαρότητα” στο φόρτε τους. Δεν είναι απλά ασυνείδητοι, ως “χωριάτες” (με την έννοια άξεστοι),αφού βασανίζουν τα ζώα που τους δίνουν ψωμί. Πέρα από βάρβαροι και αχάριστοι,είναι και αισχροί, ανήθικοι ,αφού,ως “κονομημένοι” από τον τουρισμό, δεν υπολογίζουν το ζωντανό, που εύκολα και φτηνά μπορούν να το αντικαταστήσουν. Είναι είδος αναλώσιμο στις δικές τους “αξίες”. Και το βασανίζουν, κι ας πεθάνει. “Δε χάνει η Βενετιά βελόνι”!
Θυμάμαι ιστορίες από παλιούς, ως παιδί στην Ανδρίτσαινα. Πριν γίνει ο δημόσιος δρόμος, λέγανε, γα το Ναό (Επικούρειος Απόλλων) οι “λόρδοι”-περι(η)γητές” (τουρίστες) πήγαιναν να “προσκυνήσουν” τα αρχαίο ξακουστό μνημείο (αδερφός του Παρθενώνα από τον ίδιο καλλιτέχνη φτιαγμένος), καβάλα σε άλογα,μουλάρια και γαϊδούρια. Σε Ανδρίτσαινα-Πανωχώρι και Κουφόπουλο ζούσαν από τον τουρισμό. Εστιατόρια,ταβέρνες, ξενοδοχεία,μπακάλικα,αλλά και αγωγιάτες οι περισσότεροι κάτοικοι. Καλός και εύκολος παράς για πολλούς την εποχή εκείνη της φτώχειας και του καμάτου.
Στο Ναό τους πήγαιναν συνήθως με μουλάρια ή γαϊδούρια. Σπανιότερα με άλογα. Καβάλα ο…λόρδος πάνω στο σκεπασμένο με πολύχρωμη κουβέρτα σαμάρι. Μπροστά, να κρατάει το “φορτσάτο” από το καπίστρι και να οδηγεί το ζώο, ο αγωγιάτης-ιδιοκτήτης με τα πόδια. Ανάβαση δύσκολη γύρω στα 18 χιλιόμετρα μονορούφι! Ταλαιπωρία (“τουράγνια”), στην ιδιωματική λαλιά.
΄Ομως, τα ζώα τα σέβονταν. Κι ας ήταν και τούτοι χωριάτες. Αλλά δεν ήταν βάρβαροι και ασεβείς σαν τους Σαντορινιούς. Αγαπούσαν τα ζώα τους, τα φρόντιζαν,τα τάιζαν τα πότιζαν με τις ώρες τους, τα ξεκούραζαν , όταν έβλεπα το ζωντανό κουρασμένο. Ηταν η ζωή τους, το ψωμί των παιδιών τους.Και το εκτιμούσαν,το πρόσεχαν,το σέβονταν το ζωντανό.
Άλλοι καιροί άλλα ήθη. Τώρα όλα θυσία στο βωμό του εύκολου και μαύρου χρήματος.
3.α. Έτσι θα είναι όταν θα γεράσουν οι Έλληνες πολιτικοί
β. Η αποστομωτική απάντηση της Ελένης Βαΐτσου για την ηλικία της -Σε follower που της είπε ότι μοιάζει 50 ετών
β. Πώς θα είναι οι Ελληνες σελέμπριτις γερασμένοι -Μενεγάκη, Καινούργιου, Σκορδά με ρυτίδες
Η λατρεία της σάρκας, του σεξισμού. Και πληρώνουν το τίμημα, αφού επενδύουν στην τσιτωμένη πέτσα και τα μπούτια των “Μενεγάκηδων”.΄Ολα πλέον μετριούνται στην ηλικιακή ζυγαριά. Νιότη-γηρατειά.Μέσο δεν υπάρχει.
Ο σεξισμός είναι φασισμός, όπως και ο ηλικιακός ρατσισμός .Και μόδα πέρασε και στα κόμματα. Σε βάρος της πείρας, της σύνεσης,της λογικής.Κόντρα στην ιστορία και τη σοφία των παλιότερων λαών, ειδικά των αρχαίων Ελλήνων,που δε θα μπορούσαν να διανοηθούν “πιτσιρικά” να παίρνει αποφάσεις ως άρχοντας στην “πόλη”.
΄Οποιος αγοράζει μετοχές νεότητας και ομορφιάς, σύντομα θα τις δει να γίνονται σκουπίδια. Που σημαίνει για τον ίδιο υστερία,απόγνωση, κατάθλιψη, περιθωριοποίηση . ΄Αξιος ο μισθός των ανόητων και αφρόνων σήμερα.