Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ
ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΣ ΤΟΥ , Ο ΓΚΕΜΠΕΛΙΣΜΟΣ.
*****
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΙΑ ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΑΦΙΑ-ΑΛΗΤΕΙΑ !
________________________________
“Εξηγήσεις ζητά η αντιπολίτευση για τη μη βράβευση του Έλληνα διασώστη
Την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει το φιάσκο με την ακύρωση της βράβευσης Έλληνα διασώστη προσφύγων από την Προεδρία της Δημοκρατίας με αφορμή την 47η επέτειο για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Ο εκπρόσωπος Τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Νάσος Ηλιόπουλος ζητά καθαρές απαντήσεις τόσο από την Κατερίνα Σακελλαροπούλου όσο και από την κυβέρνηση.
«Αλγεινή εντύπωση προκαλούν δημοσιεύματα ότι η ΠτΔ ανακάλεσε την τιμητική διάκριση στον Ιάσονα Αποστολόπουλο, διότι σε κάποιους δεν αρέσουν οι απόψεις του για τη στάση της κυβέρνησης στο προσφυγικό. Τόσο η ΠτΔ όσο και η κυβέρνηση οφείλουν μια καθαρή απάντηση» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Ο Τομέας Δικαιωμάτων και το Τμήματος Προσφυγικής- Μεταναστευτικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία κατηγορεί την ΠτΔ ότι είναι ταυτισμένη με την ξενοφοβική πολιτική της κυβέρνησης και εκφράζουν τον έντονο προβληματισμό τους.
Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος δεν χρειάζεται κανένα βραβείο από θεσμούς, που είναι πια απόλυτα ταυτισμένοι με την κυβερνητική πολιτική της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.
Ο άνθρωπος αυτός με τη δράση του και έχοντας σώσει εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές, έχει ήδη κατακτήσει πολλά βραβεία στις καρδιές των δημοκρατικών πολιτών της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Το γεγονός όμως ότι η Προεδρία της Δημοκρατίας υποχωρεί στις απαιτήσεις της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ, η οποία μάλιστα διαφημίζει την παρέμβασή της, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και δεν μπορεί παρά να μας γεννά έντονο προβληματισμό, λίγο καιρό μάλιστα μετά την φωτογράφιση της ΠτΔ στο τείχος της ντροπής στον Έβρο” .
***
Το Σύστημα, παγκόσμια, σε όλες τις επί μέρους εκφάνσεις και τα συστατικά του, τους θεσμούς, πάσχει εκ γενετής για ένα και απλό λόγο. Είναι αφύσικο, ΄Εχει δομηθεί “άναρχα”. ΄Η, όπως θα το έλεγε ο Ξενοφών παραστατικά , είναι «λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα».
Επομένως, εντελώς αυτονομημένο και μακριά απ΄ό,τι έχει οριστεί διαχρονικά, ως φυσικό, λογικό και επιβεβλημένο. Δομημένη, δηλαδή, όλη ζωή σε όλες τις παραμέτρους της, ερήμην των αναλλοίωτων, αναφαίρετων και μη αναστρέψιμων-ανατρέψιμων αρχών και αξιών της Φύσης.
΄Ολο αυτό το ανόμοιο υλικό, οι εκπρόσωποί του παλεύουν αιώνες τώρα να το κρατούν εν τη ενώσει, ως σύνολο, κυρίως με τις ιδιότητες έθνους , πατρίδας, κράτους, θρησκείας, ιδιοκτησίας, αγοράς, οικογένειας, πρώτα με τη βία και ύστερα με την αλληλοϋποστήριξη. Ο ένας θεσμός στηρίζει τον ομόλογό του, όταν ο τελευταίος κινδυνεύει από οποιαδήποτε αιτία. Ζητούμενο η διάσωση και η συντήρησή του ίδιου Συστήματος εσαεί.
Για να μπορεί να υπάρχει και να καθιερωθεί στις συνειδήσεις, μάλιστα, δε δίσταζε παλιότερα να αποδίδει ακόμα και θείες ιδιότητες στη σύστασή του, ακόμα και εξ ολοκλήρου σε θεϊκή προέλευση. Σήμερα, όμως, που οι συνειδήσεις κάποιων φωτισμένων ανθρώπων είναι σε καλύτερη εγρήγορση και τα ανακλαστικά τους όχι όπως σε παλιότερες ,πέτρινες για τα ανθρώπινα δικαιώματα εποχές, το Σύστημα καταλαβαίνει πως είναι πιο ευάλωτο, μηχανεύεται και χρησιμοποιεί άλλες, κι όχι πλέον μεταφυσικές μεθόδους για την αυτοϋποστήριξή του.
Συνήθως προσφεύγει στο ασφαλές καταφύγιο του ΚΥΡΟΥΣ με το οποίο περιβάλει τους εκπροσώπους του. Και τα σπουδαιότερα υλικά του κύρους είναι συνήθως η “ακτινοβολούσα” ή χαρισματική ,συνήθως τεχνητή, παλαιότερα προσωπικότητα, και ειδικά σήμερα, η αναδεικνυόμενη, λόγω παιδείας, επαγγέλματος, κοινωνικής προέλευσης, αλλά και κοινωνικής προσφοράς, εντιμότητας ,αξιοπιστίας και των συναφών πλεονεκτημάτων.
Μια αναγκαία και βασική διευκρίνιση. Ο φορέας του κύρους, ως εκπρόσωπος του Συστήματος και των θεσμών του , δεν είναι απαραίτητο να διαθέτει συνολικά, αλλά επί μέρους και κυρίως ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ , τα γνωρίσματα κάθε εποχής που προσδιορίζουν το κύρος. ΄Ομως, είναι όρος sine qua non, να ισχύει απολύτως το μεταφορικό περιεχόμενο της γνωστής φράσης “Caesaris coniugium non esse aequum est, videantur” για τον ίδιο τον φορέα και τον κοντινό του περίγυρο.
Στη χώρα μας και τις ημέρες μας, το ελληνικό Σύστημα και ολοκληρία και οι θεσμοί του, όχι απλώς δεν τηρούν ούτε καν τα προσχήματα της “γυναίκας του Καίσαρα, που πρέπει να είναι και να δείχνει έντιμη”, αλλά οι εκπρόσωποί τους κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να αποδείξουν το αντίθετο. Είναι από τη μια τα προσωπικά συμφέροντα και η οίηση της εξουσίας κι από την άλλη η επικρατούσα πλέον παγκοσμίως (και εν πολλοίς ορθή άποψη) πως ο όχλος δεν έχει και τις μεγαλύτερες απαιτήσεις από τις εξουσίες του, αν του παρέχουν σε επάρκεια “άρτον και θεάματα”. Αλλά πέρα κι απ΄αυτά, είναι γνωστό πως κάθε λαός έχει τους θεσμούς και τις αρχές που του αξίζουν.
Στην Ελλάδα, λοιπόν , της πανδημίας έλαχε στον τόπο να έχει θεσμούς με εκπροσώπους ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να υπάρξει σε τέτοιο συστημικό “υλικό”. Πρόσωπα , πέρα από ασήμαντα, κυρίως χωρίς ιδιαίτερη “μόρφωση” και παιδεία, αλλά και φορτωμένα με αρρωστήματα που σε παλαιότερες εποχές ή δεν υπήρχαν σε τέτοιο βαθμό ή έστω οι εκπρόσωποί τους κατάφερναν και τις απέκρυβαν.
Μόνο τους κορυφαίους θεσμούς ,αυτούς του προέδρους της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού ,της δικαιοσύνης και του Τύπου να δει κανείς σήμερα, έχει σαφή εικόνα της αποσύνθεσης στην οποία έχουν οδηγηθεί οι θεσμοί στη χώρα μας.
Αναλογιστείτε για παράδειγμα από ποια (ενδεικτικά) ονόματα με αδιανόητες για σύγχρονες “Δημοκρατίες” , παθογένειες, όπως παντελή έλλειψη ηθικών αναστολών, διαφθορά, διαπλοκή, ρατσισμός, δημαγωγία, λαϊκισμός, εγκληματικότητα και βαριά ποινική παραβατικότητα, εκπροσωπούνται οι παραπάνω θεσμοί : Κατερίνα Σακελλαροπούλου, Κυριάκος Μητσοτάκης, Ιωάννης Αγγελής , Ελένη Ράικου (παλιότερα) και επί πλέον, Βαγγέλης Μαρινάκης, Ιωάννης Αλαφούζος. Γνωστοί…και μη εξαιρετέοι κύριοι για το “βίο και την πολιτεία” των οποίων φρίττει το πανελλήνιο. Τουλάχιστον , οι έχοντες των Ελλήνων τσίπα ,αξιοπρέπεια και ηθικούς φραγμούς στις συμπεριφορές τους.
Πρόσφατο (χτεσινό) χαρακτηριστικό και αποτρόπαιο για τέτοιο θεσμό παράδειγμα κι ένα από τα πολλά συσσωρευμένα στο παρελθόν, η συμπεριφορά της προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, η οποία, αν μη τί άλλο και με αυτή την επαίσχυντη επιλογή της , επιβεβαίωσε δύο από τα βασικές, κατηγορίες, που τις αποδίδουμε. Εκείνη της διαπλοκής και η έτερη του ρατσισμού.
Η Σακελλαροπούλου ,είναι ένα πρόσωπο χωρίς ιδιαίτερη “φωτεινότητα”, τουλάχιστον συγκρινόμενη, ως “συγκρότηση” και “παρουσία” με μια πλειάδα άλλων συμπατριωτών μας. Χαρακτηριστικά, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση , άλλη σπουδαία επαγγελματική επάρκεια ή κοινωνικό έργο και συναφή προσφορά. Προπαντός ,στερείται στέρεης και αξιοπρεπούς ιδεολογικής συγκρότησης.
Και εν τούτοις, ξαφνικά, από μέλος και αργότερα πρόεδρος του ΣτΕ, χωρίς, όχι μόνο τις καλύτερες επιδόσεις στη θητεία της, αλλά, αντίθετα, βεβαρημένη με εγκληματικές παρεκτροπές σε έναν από τους σπουδαιότερους δικαιικούς πυλώνες ,αυτόν του ΣτΕ , όπως αυτό της δικαστηριακής διαχείρισης της δολοφονίας του καθηγητή Τριάρχη, εκτοξεύτηκε στο θώκο του προέδρου της Δημοκρατίας.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου υπήρξε επιλογή μοναδική, χωρίς αντίπαλο και με παρασκηνιακές και απάδουσες σε χώρα με πολιτικό πολιτισμό, διαδικασίες της φαμίλιας Μητσοτάκη. Αυτό ,φυσικά, “μιλάει” από μόνο του και αποκαλύπτει πολλά και όζοντα. Και δε χρειάζεται να επαναλάβουμε κι εδώ , όσα πλειστάκις έχουμε καταλογίσει στη συγκεκριμένη “πολιτική” οικογένεια.
Επαίσχυντη υπήρξε η στάση της εκπροσώπου του εν λόγω θεσμού στο προσφυγικό ζήτημα. ΄Οταν, ανερυθρίαστα και προκλητικά, αλλά και πέρα από διεθνείς κανόνες και συμπεριφορές, “στάθηκε προσοχή” απέναντι από το τείχος του αίσχους στον ΄Εβρο! Το “κτίσμα” της Δεξιάς, σύμβολο ρατσισμού, ξενοφοβίας ,σκληρότητας και απανθρωπιάς, απέναντι στους μετανάστες , τους πρόσφυγες και κυρίως στα παιδιά θύματα, αυτής της της σκληρότητας, πνιγμένα στις δικές μας, τις ελληνικές θάλασσες.
Αλλά και με τη χτεσινή απόφασή της, η Σακελλαροπούλου αποδεικνύει για άλλη μια φορά απρεπή ,ασεβή , υβριστική συμπεριφορά στην έννοια άνθρωπος, ως άτομο και ως εκπρόσωπος θεσμού και μάλιστα του υψηλότερου στη χώρα. Απάλειψε από τη λίστα των τιμωμένων από την προεδρία της Δημοκρατίας , τον Ιάσονα Αποστολόπουλο, επειδή ο εν λόγω διασώστης προχώρησε σε δυσμενή κριτική της κυβέρνησης στο θέμα του προσφυγικού. Η Σακελλαροπούλου, εξαργυρώνοντας τα γραμμάτια της συναλλαγής και της διαπλοκής της, υπάκουσε στην εντολή του “αφεντικού” και απέπεμψε τον ηρωικό διασώστη.
Αντ΄αυτού, μάλιστα, επέλεξε προκλητικά να καλέσει και να βραβεύσει(!) τις κυρίες του γνωστού “λάιφ στάιλ” , Μπεκατώρου και Παπαχαραλάμπους. Είναι οι πρόσφατοι στη χώρα μας φορείς του νεο φασιστικού , έμφυλου ρατσισμού κατά παντός “κινούμενου αρσενικού” (“καλός άντρας ο νεκρός άντρας”). Και φυσικά τροχοπεδητές των άφυλων κοινωνιών ,που οι μελλοντικές κοινότητες θα έχουν ως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά τους.
Πέραν τούτου, όχι μόνο, ως πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά και ως νομικός, η εν λόγω κυρία δεν είχε την πρόνοια να σεβαστεί και να αναγνωρίσει πως το κριτήριο της αθωότητας είναι κανόνας δικαίου. Πολλώ μάλλον, όταν μια δικαστική υπόθεση είναι σε εξέλιξη.
Κι ακόμα χειρότερα, όταν οι ιδιότητες και ο επαγγελματικές ενασχολήσεις των “μηνυτριών” είναι εκείνες ακριβώς που προάγουν τις κατηγορίες, τις οποίες οι ίδιες αποδίδουν στους κατηγορούμενους (διαχειριστές και τούτοι και χωμένοι στις ίδιες χωματερές), δηλαδή το σεξισμό, την χωρίς φραγμούς κατάκτηση της αναγνωρισιμότητας, το “σελεμπριτισμό”, την ανταγωνιστική “άμιλλα” και τον πρωταθλητισμό. Τα προϊόντα, εν ολίγοις , της σκουπιδοφαγίας της βιομηχανίας θεάματος.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ :
ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΠΡΩΤΦΑΝΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ , ΑΝΑΞΟΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΛΗΨΙΑ. ΜΕ ΠΡΩΤΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΕΚΠΟΣΩΠΕΙ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.