“Σοκάρει ο Αντώνης Λιάκος (ΣΥΡΙΖΑ): Συγκρίνει τον κρατούμενο Μιχαηλίδη με τον Αλέκο Παναγούλη!
“Μια ιερόσυλη σύγκριση κάνει σε ανάρτησή του ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα στον φυλακισμένο Γιάννη Μιχαηλίδη και τον αντιστασιακό Αλέκο Παναγούλη, ιστορικής φιγούρας του αγώνα κατά της δικτατορίας.
Ο Αντώνης Λιάκος ζητάει εν ολίγοις από την κυβέρνηση της ΝΔ αμνηστία των τρομοκρατών και φυλακισμένων και κάνει μια απαράδεκτη σύγκριση με την αμνηστία της χούντας στον Αλέκο Παναγούλη. Πρόκειται για μια ανιστόρητη τοποθέτηση, αφού ο Παναγούλης ούτε σκότωσε, ούτε τραυμάτισε κάποιον, αλλά αντιστάθηκε για λόγους ιδεολογικούς στη δικτατορία. Εξάλλου, το να ταυτίζει κάποιος την αντίσταση στη χούντα με την τρομοκρατία κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι πολιτικά απαράδεκτη άποψη.
Ο κ. Λιάκος δείχνει, μάλιστα, να δικαιολογεί τις τρομοκρατικές πράξεις και τα ποινικά αδικήματα των Μιχαηλίδη, Ρωμανού κ.ά λέγοντας ότι «διέπραξαν ποινικά αδικήματα με πολιτικά κίνητρα»!
Γράφει ο Αντώνης Λιάκος στην ανάρτησή του:
«Ο Γιάννης Μιχαηλίδης έδωσε τέρμα στην απεργία πείνας στο πάρα ένα, και κατά τη γνώμη μου καλά έκανε. Ας μην τολμήσει να πει κανείς ότι επιχείρησε εκβιασμό. Δυο μήνες απεργία πείνας δεν είναι παίξε γέλασε, πρέπει να έχει φτάσει στα όριά του κανείς για να το επιχειρήσει, και χρειάζεται και ψυχικά αποθέματα. Θεωρώ πάντως, και το γράφω με επίγνωση του αρνητικού ρόλου που έπαιξε η τρομοκρατία, ότι θα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά πώς θα δώσουμε τέλος στην περιπέτεια όλων εκείνων που όπως ο Μιχαηλίδης ή ο Ρωμανός ή άλλοι και άλλες, πριν από αυτούς και μετά από αυτούς, διέπραξαν ποινικά αδικήματα με πολιτικά κίνητρα, παρά τις διαφωνίες μας και την καταδίκη εκ μέρους μας αυτών των κινήτρων, των ιδεών και της δράσης τους. Έχουν περάσει πολλά χρόνια, έχει αλλάξει η ιστορική περίοδος. Θα επιχειρήσω μια αναλογία που ενδεχομένως θεωρηθεί βέβηλη, αλλά αξίζει να την ξανασκεφτεί κανείς στην ουσία της.
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης υπήρξε ήρωας της αντίστασης στη Χούντα. Οι ίδιοι όμως οι χουντικοί τον κατηγορούσαν για απόπειρα δολοφονίας. Και μάλιστα του αρχηγού τους. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον Γ.Παπαδόπουλο, να του χορηγήσει αμνηστία τον Αύγουστο του ’73, μαζί με πολλούς άλλους που κατηγορούνταν όχι μόνο για τις ιδέες τους αλλά και για βόμβες και βίαιες απόπειρες κατάλυσης του πολιτεύματος όπως έλεγαν τότε. Δεν θέλω, και το λέω κατηγορηματικά, να εξισώσω τους κρατούμενους τότε με τους φυλακισμένους σήμερα, ούτε μια κυβέρνηση δικτατορική με μια κυβέρνηση κοινοβουλευτική. Θέλω όμως να επιμείνω στο σημείο και στη λογική της ιστορικής εκκαθάρισης του παρελθόντος. Αν έκανε αυτή την υπέρβαση η χούντα του Παπαδόπουλου, και μάλιστα σε μια στιγμή που αισθανόταν παντοδύναμη, γιατί και πόσο ακόμη θα πρέπει να είναι δέσμια μιας εκδικητικής πολιτικής μια δημοκρατία στερεωμένη και βέβαιη για τον εαυτό της; Δεν ήταν αρκετή η τιμωρία για τον Μιχαηλίδη, τον Ρωμανό και τους άλλους (και κάτι που ξεχνάμε: Δεν κατηγορήθηκαν για δολοφονίες) η φυλάκισή τους πάνω από 10 χρόνια; Μήπως θα πρέπει να τεθεί το ζήτημα μιας γενναίας ιστορικής εκκαθάρισης εκκρεμοτήτων που ανήκουν πλέον στο παρελθόν;
iefimerida.gr
***
Γράφει ο αισχρός κοντυλοφόρος: “Ο Αντώνης Λιάκος ζητάει εν ολίγοις από την κυβέρνηση της ΝΔ αμνηστία των τρομοκρατών και φυλακισμένων και κάνει μια απαράδεκτη σύγκριση με την αμνηστία της χούντας στον Αλέκο Παναγούλη. Πρόκειται για μια ανιστόρητη τοποθέτηση, αφού ο Παναγούλης ούτε σκότωσε, ούτε τραυμάτισε κάποιον, αλλά αντιστάθηκε για λόγους ιδεολογικούς στη δικτατορία. Εξάλλου, το να ταυτίζει κάποιος την αντίσταση στη χούντα με την τρομοκρατία κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι πολιτικά απαράδεκτη άποψη”.
Φρίττει το κατάπτυστο φερέφωνο της κοινοβουλευτικής δικτατορίας Κυριάκου Μητσοτάκη , Χρήστος Ράπτης. Δεν μπορεί η σακατεμένη του συνείδηση να δεχτεί και να διαχειριστεί την αυτονόητη ανθρωπιστική αντίληψη πως η συγχωρητικότητα είναι βασικός κανόνας του πολιτισμού. Και δε χρειάζεται να είσαι χριστιανός ,για να το βιώνεις. ΄Ετσι κι αλλιώς , οι χριστιανοί, Γραμματείς και Φαρισαίοι είναι.
Κατά τα άλλα , όλη αυτή η συμμορία της Δεξιάς ανεμίζουν υπερηφάνως τη χριστιανική τους ταυτότητα. Στην πράξη τη χέζουν, βέβαια, “Αντίχριστοι” και παλιάνθρωποι είναι. Κι έχουν προ πολλού απολέσει την ανθρώπινη ιδιότητά τους.
Κανένα ανθρώπινο δράμα δεν τους συγκινεί. Πρόσφυγες, μετανάστες, πάσχουσες μειονότητες,άλλες ευπαθείς ομάδες συνανθρώπων, πρόσφατα ο απεργός πείνας στον “υπέρ πάντων” αγώνα που έδωσε , εισπράττουν την αδιαφορία, τη μικρότητα και την εκδικητικότητα τέτοιων νοικοκυραίων. Πέρα από τον κ@λο τους… γαία πυρί μιχθήτω. Γνωστά όλα αυτά και στη μικρή και στην ευρύτερη Ιερουσαλήμ.
Είναι και το άλλο προκλητικό. Μιλάει κι ο Ράπτης για…ανιστόρητη τοποθέτηση! Πού την έμαθε, αλήθεια , την Ιστορία ο συνάδελφος και κολλητός του Γιώργου Τράγκα; Ο Παναγούλης βόμβα έβαλε να τινάξει τον δικτάτορα και τη συνοδεία του στον αέρα. Ο Σημίτης βομβιστής υπήρξε στη δικτατορία. Δεν βάζανε στρακαστρούκες να σκάσουν για τζέρτζελο.
Για τρομοκρατία μιλούσε η Χούντα και τότε. Και σήμερα στο καθεστώς της κοινοβουλευτικής δικτατορίας που υπηρετεί μπουκωμένος και ο δωσίλογος αυτός εκδότης, ως τρομοκρατία χαρακτηριζουν κάθε είδους αντίσταση.
Αλλά πιο τρομοκράτες από τους ίδιους, δε γίνεται. Η, εκτός από χριστιανική και…δημοκρατική τους, όμως, συνείδηση, αδυνατεί να επεξεργαστεί τέτοιες…λεπτομέρειες. Βρώμικες ψυχές , με χωρίς τσίπα. Και είναι η μόνη που διαφοροποιεί το ζώο από τον άνθρωπο. Την έχουν χάσει προ πολλού,
Είμαστε οι πρώτοι εδώ που μιλήσαμε για αμνηστία των πολιτικών κρατούμενων. Ξέρουμε πως ένα καθεστώς σαν αυτό του “Όρμπαν της Ελλάδας”, δεν έχει ανθρώπινες ευαισθησίες. Αλλά, δεν τις είχε και παλιότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση. Θα μπορούσε να αποφυλακίσει τους ζωντανούς νεκρούς, όπως είναι όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι σήμερα στην Ελλάδα.
΄Αριστη η τοποθέτηση του Αντώνη Λιάκου και την συν-υπογράφουμε. Δε χρειαζόταν, όμως, να απολογηθεί πως είναι κατά της “τρομοκρατίας”. Θα απολογηθούμε εμείς που κρατάμε τη δάδα αναμμένη της ανθρωπιάς ακόμα ψηλά, σε τρομοκράτες σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Θεοδωρικάκο ,τον Πλεύρη, τον Ράπτη και τον Μαρινάκη; Αν κάποιοι οφείλουν να απολογηθούν, ως απάνθρωποι θιασώτες κάθε είδους βία ,αλλά και ως αξεπέραστοι υποκριτές , είναι όσοι σήμερα κυβερνούν την έρμη αυτή χώρα.
Υ.Γ . Ειδικά, ο γιος του βασιλοχουντικού Κων. Μητσοτάκη, ο οποίος ετοίμαζε με τα ανάκτορα τη δικτατορία των στρατηγών, αλλά τους πρόφτασαν οι συνταγματάρχες και τους έδεσαν, ας μη μιλάει για χούντες. “Στο σπίτι του κρεμασμένου, δε μιλάνε για σκοινί”. Του έμεινε κουσούρι φαίνεται και του γόνου, εκτός των άλλων που κληρονόμησε από τον πατέρα του, να ακροβατεί ανάμεσα σε δικατορίες και κοινοβουλευτισμό.