Ο  ακτιβιστής  Αμερικανός Ιστορικός Χάουαρντ Ζιν  συνήθιζε να λέει στις διαλέξεις του πως  “αυτό που έχει σημασία δεν είναι ποιος κάθεται στην προεδρική καρέκλα του  Λευκού  Οίκου. Αυτό που έχει σημασία είναι ποιος κάνει καθιστική διαμαρτυρία έξω από αυτόν».

Μπορούμε και έχουμε θεσμική υποχρέωση οι Ιστορικοί να (ξανα)γράψουμε την παλιά  Ιστορία και να (κατα)γράψουμε τη νέα  με εργαλεία που δε διαθέτουν  οι  συστημικοί και στρατευμένοι-εξαγορασμένοι  κοντυλοφόροι.  Αυτό, ακριβώς,  που επί 15 ολόκληρα χρόνια κάνουμε εμείς εδώ στο ιστορικό μας σάιτ. Ανασκάπτουμε το  Παρελθόν, ανατρέπουμε το Παρόν  και οικοδομούμε το Μέλλον . Αλλά κι αυτό δεν αρκεί.

Πάλι ο Χάουραντ Ζιν θα πει  πως  «την Ιστορία δε φτάνει να τη γράφουμε, αλλά και να τη δημιουργούμε».  Και σίγουρα δε δημιουργείς Ιστορία  από την “καρέκλα”, αν δε την κουβαλάς και έξω από τα ασύδοτα  κέντρα εξουσίας για  καθιστική διαμαρτυρία.  Διαμαρτυρία για αρχή.  Δε μένουμε εκεί.  Τελικός στόχος είναι  η   ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΝΕΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ.

Μια “καρέκλα” και μια φωνή, έξω από τα γραφεία, όμως,  δεν τρομάζουν την  ανήθικη εξουσία, ούτε την γκρεμίζουν. Η δύναμη της Ανατροπής και της Οικοδόμησης περνάει απαραίτητα μέσα από τους αριθμούς. ΄Αρκεί η υπεροχή τους να είναι συνειδητή. Αλλιώς, το αριθμητικά υπέρτερο  πλήθος, είναι εύκολο να καταντήσει όχλος. Και μια  μη συνειδητοποιημένη “μάζα”, είναι ακόμα χειρότερη  κι από την  πλέον άδικη και παράνομη εξουσία.

Συνειδητή επιλογή και ένταξη σε όποιον αγώνα , σημαίνει ΑΤΟΜΙΚΗ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ γνώση του περιεχομένου  και των επιδιώξεών  του  και ελεύθερη απόφαση συμμετοχής  για τη  διεξαγωγή του. Τότε μόνο κερδίζεις.  Αλλά, πρωτίστως,  ξέρεις τους λόγους που πρέπει να αγωνιστείς για να κερδίσεις.

Η πρώτη και η  βασικότερη ανατροπή σε ένα τέτοιο  κίνημα , πριν  τη ΜΕΓΑΛΗ,  είναι η κατάργηση της αρχηγίας.  Οι εξουσίες  χρειάζονται αρχηγούς ,για να διατάσσουν υπηκόους και στρατιώτες. Σε ένα ελεύθερο Κίνημα,  είσαι ο ίδιος  αρχηγός του εαυτού σου. Κι όσο (ανα) γνωρίζεις τις αρχές  τις οποίες υπηρετείς σε μια τέτοια συλλογική κινητοποίηση,   έχεις  πυξίδα. Και  πάντα σου δείχνει την κατεύθυνση  που οφείλεις να πορευτείς. Δε χρειάζεται να σου την υποδεικνύουν άλλοι.

Αν γνωρίζεις το τέλος, την κατάληξη του αγώνα που κάνεις, ευκολότερα και ασφαλέστερα ξεκινάς, αφού έχεις δυνατό μπούσουλα, ισχυρό προβολέα που σε οδηγεί   στην πορεία για να το “φθάσιμο”. Στον “πηγαιμό”, που όμως δεν είναι  ο Καβαφικός, μόνο το ταξίδι (είναι κι αυτό).  Η ανακατάληψη  της Ιθάκης ,η εκδίωξη των Μνηστήρων και η αποκατάσταση  της “φυσικής τάξης πραγμάτων” είναι ο κυρίαχος και τελικός στόχος.

Οι κοινωνίες που ανατρέπουμε και οικοδομούμε έχουν τις  ακόλουθες  αναγνωστικές- σημειολογικές ετικέτες:

 

Αντιεξουσιαστικές, Αταξικές, Αντικαπιταλιστικές, Αντικαταναλωτικές, ΄Αθρησκες, ΄Αφυλες.

 

ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ  ΝΕΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Η ένταξη των ανθρώπων σε κοινωνικές ομάδες ,στις  αρχαίες κοινωνίες με βάση κάποια κοινά χαρακτηριστικά (φυλή, καταγωγή, έθνος,  κυρίως), επειδή ακριβώς δεν υπήρχαν αρκετά ισχυροί  κρίκοι συνοχής ανόμοιων  στην ουσία τέτοιων   στοιχείων ( γλώσσα, ήθη -έθιμα, παραδόσεις, θρησκεία)  και με τεχνητό  τρόπο η συγκόλληση-συνύπαρξη, ανέδειξαν   τις εξουσίες. Η εξουσία όποιας μορφής, έχει στόχο την επιβολή της θέλησης του αρχηγού. Τα μέσα  πάντα τα ίδια και μόνο δύο α. Η προπαγάνδα. β. Η βία.

΄Ολες οι εξουσίες στήριξαν σε αυτούς τους πυλώνες την ύπαρξή τους μέχρι σήμερα. Ο παππάς, ο δάσκαλος, ο Γκέμπελς τα βασικά κανάλια  διοχέτευσης της προπαγάνδας περί της δικής μας   φυλής, πατρίδας, του ξεχωριστού έθνους και  λαού ,υπήρξαν τα ισχυρότερα όπλα στους αιώνες  στα χέρια των αρχηγών.  Αρκούσαν  κάποτε μόνο τούτα ,για να αποσβέσουν διαφορές και να καταστείλουν εξεγέρσεις.

Σε όσες περιπτώσεις, όμως, και όταν πάθαινε    αφλογιστία το όπλο της προπαγάνδας, η ωμή βία των πραιτοριανών του αρχηγού  και του Συστήματος, αναλάμβαναν να επιβάλουν το νόμο και την τάξη με το δικό τους γνωστό  τρόπο. Γι αυτό η βία της εξουσίας   είναι και η δίδυμη αδερφή της προπαγάνδας. Και οι δύο, όμως,  το ίδιο ανελέητες και καταλυτικές στην επιβολή της θέλησης του  ενός ή των λίγων.

Η κοινότητα της ράτσας , η πατρίδα ,  το ΄Εθνος, δεν μπορούν να σταθούν χωρίς εξουσία και αρχηγό. Αν θέλουμε να έχουμε κοινωνίες αντιεξουσιαστικές,  οφείλουμε πρώτα να καταργήσουμε κάθε  μορφή διαφοράς και όλα τα  σύνορα  . Στις νέες κοινωνίες δεν υπάρχουν έθνη, πατρίδες, φυλές, περιούσιοι ή κατώτεροι λαοί. Δε χρειάζονται αρχηγοί και κανείς να διατάσσει κανέναν.

Αλλά αν ο “κανείς” και η εντολή του  δεν είναι απαραίτητα ,είναι όμως απολύτως αναγκαίο  ο “κανένας” να είναι εξουσιαστής  και αρχηγός  του εαυτού του. Υποχρεωμένος να υπακούει στους Φυσικούς νόμους  ,που είναι  απλοί, κατανοητοί και εύκολη η συμμόρφωση σε αυτούς. Κανένας άλλος νόμος δεν υποκαθιστά  και ούτε μπορεί να  είναι ανώτερος από το Φυσικό Νόμο.

Και  ό,τι είναι φυσικό, είναι  και ηθικό. Κι αντίστροφα.  Με αυτή την αποδοχή και τη  συμμόρφωση ,έχουμε παράλληλα στις κοινωνίες μας και τους κανόνες της ηθικής   που θα επικρατούν.  Δε χρειάζονται ούτε Μεσσίες, ούτε Σαμάνοι και Διδάσκαλοι   να  παράγουν και να επιβάλου  ηθικές συμπεριφορές και συμμορφώσεις ,που,  ως αφύσικοι,  είναι και ανήθικοι.

ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ  ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ  ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

                 

                                                   ΑΤΑΞΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Ο κοινωνιολογικός  ορισμός (μη αποδεκτός απ΄ όλους) της κοινωνικής τάξης,  γίνεται κυρίως  με    καθαρά…ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ.  Είναι μεγάλες ομάδες πληθυσμού , που παίρνουν  τα χαρακτηριστικά τους από το ρόλο τους στο σύστημα παραγωγής και τη μοιρασιά του κρατικού πλούτου.

Οι κυρίαρχες  τυπολογίες των κοινωνικών τάξεων με τέτοια αποδοχή συνοψίζονται  ως εξής:

–Ανώτερη τάξη: Οι  έχοντες  υψηλή αγοραστική δύναμη, καλή εκπαίδευση –  κατάρτιση ,κυριότητα στα Μέσα παραγωγής αλλά και συμμετοχή στα κέντρα  εξουσίας με διάφορους τρόπους.

 -Κατώτερη τάξη:   Οι  ανήκοντες σε χαμηλά επίπεδα εισοδήματος και μη έχοντες  ικανή αγοραστική  δύναμη στα χέρια τους. Και είναι αυτός ο λόγος  που συναντούν σοβαρά εμπόδια στην εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση και την  είσοδό τους  σε νευραλγικές  θέσεις  εξουσίας.

– Μεσαία τάξη:  Το μεγαλύτερο στρώμα της κοινωνίας. Τα άτομα αυτής της κατηγορίας έχουν συνήθως  πάνω από το μέσο όρο  αγοραστική δύναμη,  κατέχουν  συνήθως ιδιοκτησία, καλή  εκπαίδευση και, άρα,  γενικώς ευημερούν.

Ο Μαρξ και  ο Βέμπερ είναι οι βασικοί εκφραστές με λίγες διαφοροποιήσεις  (π. χ. στον έλεγχο  των Μέσων παραγωγής) για  καθορισμό μιας τάξης με βάση τα οικονομικά κριτήρια . Ο Έρικ Όλιν Ράητ,   ο Φρανκ Πάρκιν,  ο Γκόλντθορπ, ο Ε.Π. Τόμσον  και τούτοι, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, δε διαφοροποιούνται συνήθως από τα οικονομικά κριτήρια στην κατάταξη των κοινωνικών  ομάδων σε τάξεις.

Είναι καθοριστικό το  “χρήμα” ως μέσο  καθορισμού της δύναμης του ατόμου και της ένταξής του,σε μια από τις τάξεις και τις υποτάξεις (αγροτική, εργατική, αστική κ.ο. κ)  των κοινωνιολόγων.  Αλλά δεν αρκεί  για τέτοια  απόλυτη κατάταξη-γενίκευση και η  “μοιρασιά”,   δεν είναι δίκαιη και λογική. Δεν είναι ούτε εδώ τα πράγματα “μαύρο -άσπρο”.

΄Οπως και στον πόλεμο. Ο Μαρξ  ορίζει πάλι τα οικονομικά συμφέροντα ως τη μοναδική αιτία διεξαγωγής του.  Αν είναι έτσι,  πολυάριθμοι  πόλεμοι στους αιώνες,  δεν έχουν εξήγηση. Ακόμα και ο… Τρωικός πόλεμος, αν πιστέψουμε πως έγινε ποτέ, μοιάζει πιθανότερο να πραγματοποιήθηκε η μεγάλη εκείνη εκστρατεία για λόγους παρεμφερείς με όσους  επικαλείται  ο ΄Ομηρος  (τα θέλγητρα , η απιστία της Ελένης και το γινάτι των “προδομένων”), παρά λόγω της επεκτατικής και ιμπεριαλιστικής τακτικής των ελληνικών φύλων.

Αλλά , να το δούμε και   στις ημέρες μας. Ο Νέος Χίτλερ της Ρωσίας ,  Πούτιν  είχε οπωσδήποτε τεράστια οικονομικά συμφέροντα στην Ουκρανία (μόνο και μόνο η βάση της Σεβαστούπολης ήταν  “κάρφος στο μάτι”   και …”όλα τα λεφτά” για τους Ρώσους). Αλλά πέρα απ΄ αυτά, υπάρχουν  μια σειρά άλλων  αιτιών και μια πλειάδα  λόγων, που σχεδιάστηκε  και πραγματοποιήθηκε αυτή η φονική εισβολή στη  χώρα.  Και έχουν άμεση σχέση με πολιτισμικές, κυρίως, διαφορές, το στείρο σωβινισμό, τον πολιτικό αντιπερισπασμό στα αδιέξοδα της φασιστικής διακυβέρνησης της Ρωσίας κ.α.

(Να το επαναλάβουμε .΄Αξιος  ως κοινωνιολόγος ,ιστορικός και φιλόσοφος ο Μαρξ.  Αλλά ,δεν είναι  “ευαγγέλιο”  οι θεωρίες του. Κι αλλοίμονο, αν ήταν).

Και για να επανέλθουμε στις τάξεις, αρκεί μια μελέτη του πολιτισμού του υπόλοιπου κόσμου, έξω από το Δυτικό, για να πάνε περίπατο  όλες αυτές οι θεωρίες περί  οικονομικών  κριτηρίων ένταξης  σε κοινωνικές τάξεων ή κάστες . ΄Αλλα κριτήρια , ποικίλα και πολύπλοκα, ακόμα και “περίεργα” για μας  στη Δύση, έχουν τη δύναμη  σε αυτές τις κοινωνίες να καθορίζουν τις τάξεις και ελάχιστα ,έως καθόλου,  η…αγοραστική  δύναμη των  μελών.  Το χρήμα, που σε πολλές  απ΄ αυτές τις κοινωνίες είναι   ανύπαρκτο και  κυρίαρχο το  “βωβό  εμπόριο¨.

Και εν πάση περιπτώσει ο …ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ,  δεν είναι ο δυτικός και  ο  βιομηχανικός  κόσμος    με την  εμμονή του ,ειδικά σήμερα   σε διαστροφική  συσσώρευση πλούτου, που  κατατρύχει όσους,  κυρίως,   κυνηγούν το αμερικανικό όνειρο. Γιατί, αν όλα ήταν «χρήμα» και με βάση αυτό  οφείλουμε να κατηγοριοποιούμε τα άτομα στις κοινωνίες ,τότε  θα αφήσουμε  έξω το μισό και παραπάνω πληθυσμό της υφηλίου.

 

 

΄Οπως και να έχει, όμως, το πράγμα, εκείνο που  έχει σημασία   εδώ και γι αυτό το λόγο παραθέσαμε τις παραπάνω  απόψεις,  στις νέες κοινωνίες,  οι «τάξεις», όποιες κι αν είναι, και όποια κατάταξη κι αν  ισχύει μέχρι τότε, είτε τα κριτήρια αναγνώρισης και ένταξης σε αυτές είναι οικονομικά ή άλλα διαφορετικά  και  όχι,  η κατάργησή τους είναι το απολύτως βέβαιο.  Η αυτονόητη κατάληξη.  Και αυτό ,για ένα και μοναδικό λόγο. Θα έρθει ως  επακόλουθο της ανατροπής του παλιού κόσμου και της έλευσης του καινούριου.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ  ΑΤΑΞΙΚΕΣ. ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ  “ΤΑΞΗ” ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ  ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΕΝΤΑΞΗΣ  Σ ΄ΑΥΤΗ , Η    ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Για να εξηγήσουμε εύκολα και κατανοητά ποια κοινωνία θεωρείται καπιταλιστική , πρέπει να ορίσουμε τί είναι ο καπιταλισμός. Θα το πούμε… λαϊκά και επιγραμματικά.  Καπιταλισμό έχουμε,  όταν ένας  με  “λεφτά”,    κάθεται αναπαυτικά στην  πολυθρόνα του  και  καλοπερνά.  Αλλά, δε  θα θα μπορούσε να  ευημερεί , αν δεν υπήρχαν δούλοι  να  δουλεύουν στις επιχειρήσεις του, για να ζει   ο ιδιοκτήτης τους   με πλούσια τα ελέη.

Με άλλα λόγια ,έχουμε  κυρίους και σκλάβους. Αφεντικά και εργάτες-υπαλλήλους.  Και οι δεύτεροι προσφέρουν ΚΕΡΔΗ στους πρώτους, ενοικιάζοντας τα χέρια ή το μυαλό τους,  έναντι μισθού, που είναι αντιστρόφως ανάλογος των κερδών του καπιταλιστή (υπεραξία).

΄Οσες άλλες θεωρίες οικονομικο-φιλοσοφικές  και μη, αν επικαλεστούμε , για να προσδώσουμε  στον καπιταλισμό  φυσική ηθική, θα ήταν σαν να προσπαθούσε  κανείς να πλύνει  ένα ρούχο με βρώμικο νερό.  Επομένως  εξ ορισμού (a priori) , μόνο αν είσαι ανήθικος και βρώμικος,  αποδέχεσαι, είτε ως αφεντικό, είτε ως υπάλληλος-εργάτης του, την αναγκαιότητα τέτοιας εξάρτησης και  πως υπάρχει, έστω και ίχνος φυσικής ηθικής και  λογικής στην ύπαρξη του καπιταλισμού.

Και  είναι αυτός ο λόγος που απόψεις σαν αυτές  της ελεύθερης οικονομίας και αγοράς είναι και αφύσικες και παντελώς παράλογες,πέρα από ανήθικες και άδικες.  Φληναφήματα ,όπως  παρακάτω  οι διαστροφικές θεωρίες  του ΄Ανταμ Σμιθ πως μέσα από την επινόηση του κέρδους  υπάρχει στην αγορά  ισορροπία  (!)  μεταξύ προσφοράς και ζήτησης  υπό τις   προϋποθέσεις να μην υπάρχει δύναμη, επιχείρηση ή  καταναλωτής που να επηρεάζει την αγορά, οι αγοραστές  να γνωρίζουν τί αγοράζουν και   ποιο προϊόν τους συμφέρει να προμηθευτούν και ποιο όχι,  να μην υπάρχουν  μονοπώλια και  κλειστά επαγγέλματα ή  νόμοι, που περιορίζουν την αγορά κ.α ,  όλα τούτα, αν δεν είναι ανόητα είναι σίγουρα εκ του πονηρού. Και οπωσδήποτε αφύσικα.

Αυτός είναι  ο καπιταλισμός  που  συσσωρεύει πλούτο , υπέρ  των κεφαλαιοκρατών , ως  ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής (κεφάλαιο, εργασία, γη).  Και είναι λογικό ,λένε, οι καπιταλιστές , οι επιχειρήσεις που  προσφέρουν  οικονομικά   και τους προτιμά  το καταναλωτικό κοινό,  να ανταμείβονται με υπερκέρδος! Κι αυτό με τη σειρά του ,  εξυπηρετεί   την επιχείρηση να αναπτυχθεί, αλλά και την κοινωνία να ευημερήσει! Φαύλος και αφύσικος κύκλος, αφού  είναι παντελώς άχρηστα   τα περισσότερα απο τα προϊόντας τους και κατασκευασμένες οι ανάγκες του καταναλωτικού κοινού, μέσω της προπαγάνδας ,που τη λένε διαφήμιση.

΄Όπως,  για παράδειγμα,  σήμερα …ευημερεί η κοινωνία στην καπιταλιστική  μας οικονομία και όχι  μόνο στην Ελλάδα  με την  εγκληματική εκμετάλλευση των λαϊκών μαζών στον τομέα της ενέργειας από μια ομάδα αισχρών καπιταλιστών. Είναι αυτοί με γνωστά ονόματα που, αντί να είναι φυλακή, συνεχίζουν  να επενδύουν στην απάτη του υπερκέρδους. Το αποτέλεσμα, μέσα σε λίγους μήνες οι  «Βαρδινογιάννηδες» παγκοσμίως από πάμπλουτοι, να έχουν φτάσει σε επίπεδο πλούτου που δεν υπάρχει, ούτε καν στην  πλούσια  ελληνική γλώσσα λέξη,  όρος να το αποδώσει και να το ερμηνεύσει κυριολεκτικά.

Στον αντίποδα της αστικής αντίληψης της οικονομίας, έχουμε τη μαρξιστική διαπίστωση  πως ο καπιταλισμός είναι παράλογος και άδικος. Κι αυτό γιατί τα μέσα παραγωγής  βρίσκονται  στα χέρι ελάχιστων,  την άρχουσα τάξη. Αντίθετα, η πλειοψηφία των μελών της κοινωνίας,  επειδή  δεν κατέχει μέσα παραγωγής έχει αποκλειστεί και από την ευημερία, αλλά  και από τις θέσεις εξουσίας και  τη διαχείριση της οικονομίας.

Ο λεγόμενος «υπαρκτός σοσιαλισμός» που  υιοθέτησε τη μαρξιστική θεωρία, τελικά απέτυχε στην εφαρμογή της, γιατί στη θέση του καπιταλιστή, που ήλεγχε τα μέσα παραγωγής και την οικονομία, τοποθέτησε  την κομματική «νομενκλατούρα»  (προνομιούχες τάξεις), που ήλεγχε το κράτος. ΄Ετσι, όχι μόνο δεν πέτυχε το μαρξιστικό μοντέλο οικονομίας  που δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αλλά και  κατασυκοφαντήθηκε από τους καιροφυλακτούντες καπιταλιστές  σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι τελικά και το κατήργησαν.

 

 

Αν ψάξεις να βρεις καπιταλιστή ,που να έχει σοβαρά, λογικά επιχειρήματα για   το οικονομικό σύστημα της ελεύθερης αγοράς , δεν πρόκειται να συναντήσεις.  Μόνο  ανόητες  και παράλογες φανφάρες θα σου αραδιάσει, για να καλύψει την αναξιοπιστία και την ανηθικότητά του, αφού κατεβάζει την ηθική στα μέτρα του και ως Προκρούστης,  της δίνει και καταλαβαίνει. Μαζί και της λογικής. Κυρίαρχο πάντως….  επιχείρημα, κάθε φορά πασπαλισμένο με χρυσόσκονη για να μην φαίνεται η ασκήμια  της σκουριάς, είναι οι  γνωστές  φράσεις  «πώς να το κάνουμε, όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσια» ή  “στη φύση το μεγάλο  ψάρι τρώει το μικρό». Μάλιστα!

‘Τοσο…επικερδώς ανόητος και εγκληματίας. Υποβιβάζει τον άνθρωπο σε επίπεδο… ψαριού!  Και ούτε τον συμφέρει ,αλλά ούτε  ηθική πλέον διαθέτει, για να δεχτεί πως ο άνθρωπος δεν είναι ζώο σαν τα άλλα. Η  η Φύση δώρισε στο μοναδικό  αυτό και ξεχωριστό, είδος ζώου  την ιδιότητα του ανθρώπου με ΚΥΡΙΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΟ ΝΟΥ.

Ο Νους, είναι πέρα από τη λογική και η συνείδηση του ανθρώπινου όντος. Και ποτέ δε θα δεχτεί ένας μη σκοτισμένος και μη παράλογος Νους,  πως ο  «μεγάλος»  άνθρωπος   πρέπει να τρώει τον «μικρό», ο δυνατός τον αδύνατο κ.ο. κ, γιατί έτσι όρισε η Φύση! Αν κάτι όρισε η Φύση είναι  άλλο. ΄Οταν ο καπιταλιστής  σε βλέπει σαν πρόβατο επί σφαγήν,  έχεις υποχρέωση να του «σπάσεις το κεφάλι” με κάθε τρόπο.

Αλλά υπό μια προϋπόθεση. Αν δουλεύεις και συ για το σύστημα και τον καπιταλιστή, ως δούλος-υπάλληλος και το δέχεσαι, αν καταναλώνεις τα προϊόντα του, δεν έχεις καμιά εξουσιοδότηση ,κανένα δικαίωμα να ανατρέψεις το Σύστημα.   Είσαι κι εσύ αναίσχυντος  και το ίδιο ανήθικος, όπως το αφεντικό που σε εκμεταλλεύεται.

Και μη  φέρνεις  το «ψωμί» του παιδιού σου για επιχείρημα, γιατί και το αφεντικό σου  φέρνει το «παντεσπάνι» του δικού του παιδιού, ως όμοιο επιχείρημα. Με την εξαρτημένη  εργασία σου, είσαι το βασικό  γρανάζι του καπιταλισμού, είτε το έχεις,  είτε όχι,  συνειδητοποιήσει.  Δε θα ζούσε λεπτό η Αγορά χωρίς εσένα, ως εργατη και καταναλωτή. ΄Οπως δε θα υπήρχαν ναρκωτικά,αν δεν είχαμε  ναρκομανείς ή    θρησκείες αν δεν τις ακολουθούσαν πιστοί.

Η ηθική της Φύσης, ορίζει πως ουδείς μπορεί να σου στερήσει ως ΑΤΟΜΟ τα βασικά σου αγαθά, τα  δικαιώματά σου και τις φυσικές αξίες. Η Φύση βεβαιώνει με κάθε τρόπο πως  δεν υπάρχουν δυνατοί  και αδύνατοι, «δάχτυλα και ψάρια μικρά και μεγάλα», χρώματα επιδερμίδας, φυλές, ράτσες, ιδοκτησία.  Εν τέλει, όλα αυτά στα οποία ομνύει ο  καπιταλισμός.  Κι αν  υπηρετείς με την εργασία και την αποδοχή της εκμετάλλευσή σου τον καπιταλισμό, είσαι κι εσύ το ίδιο ένοχος με τον  «Κύριό» σου.

 

 

Από τα πρώτα βαρίδια  που θα καταργήσουν οι μελλοντικές κοινωνίες  θα είναι αυτό της  ΑΓΟΡΑΣ.  Του καπιταλισμού του καταναλωτισμού  και της υποκρισίας τους.

Η κορυφαία αντίληψη που θα επικρατεί τότε, θα είναι τούτη: ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ Ο, ΤΙ ΠΑΡΑΓΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ. Κανόνας και «ευαγγέλιο». Τα βασικά αγαθά που χρειάζεσαι είναι εύκολα στην απόκτηση για τη συντήρησή σου . Δύσκολα μόνο και ακριβά, αποκτάς   εκείνα που δε σου  είναι από καθόλου ή απολύτως απαραίτητα . Τα  Καταναλωτικά. Ο καταναλωτιμσός των μαζών είνα το ίδο ανήθικος με τον καπιταλισμό.

Να σκεφτεί μόνο κανείς πως κάθε 5 λεπτά ,πεθαίνει ένας άνθρωπος από πείνα! Την ίδια  ώρα που ο  κλαρινογαμπρός αγοράζει πανάκριβο σπορ αμάξι για να  το «παίζει  μούρη» στην γκόμενα.  Κι αυτή με τη σειρά της,  ξοδεύει  ένα κάρο λεφτά,    για να μεταμορφωθεί  με τη μόδα, τα στολίδια και τις κρέμες  σε επιθυμητό,  σεξουαλικό αντικείμενα. Το ανόητο, πλην των άλλων,  αυτό ζευγάρι, αδυνατεί με το   “γανωμένο”  από τη διαφήμιση μυαλό του, να αντιληφθεί  με πόσα αίμα  έχει βάψει τα χέρια του. Αίμα των πεινασμένων   και κατατρεγμένων  της γης.

 

 

Τώρα, από την άλλη,  όσα  σε εκείνες  τις κοινωνίες δεν μπορεί να τα παράγει μόνος ο άνθρωπος, θα τα παράγουν συλλογικά τα Ρομπότ. Η τεχνητή Νοημοσύνη!   Είναι πέρα για πέρα ηθικό και φυσικό , η “εκμετάλλευση”… ανθρωποειδούς από άνθρωπο. Το αντίθετο θα ήταν τραγωδία.  Τα «βιομηχανικά» προϊόντα που θα είναι απαραίτητα ,έχει και τη δύναμη και την ευφυία και μάλιστα υπέρτερα του ανθρώπου, να τα παράγει  το Ρομπότ και να τα πρσφέρει στον ΄Ανθρωπο, που είναι «κυρίαρχος»  σε αυτή  τη γη.

΄Ετσι , όχι  μόνο  “άνθρωπος δε θα εκμεταλλεύεται  άνθρωπο”, ούτε  θα είναι ο ίδιος αντικείμενο προς εκμετάλλευση, όχι μόνο δε θα υπάρχουν  κοινωνικές τάξεις και συναφείς διαφοροποιήσεις, αλλά  θα γίνονται  επίσης απολύτως σεβαστοί οι νόμοι της φύσης  και  οι ανάγκες της.  Το κλίμα, η ατμόσφαιρα,  ο άλλος πλούτος της γης, θα είναι απολύτως σεβαστά από άνθρωπο και Ρομπότ.

Τότε  θα είναι η εποχή που δε θα αναζητούν οι δυστυχείς και άφρονες  άνθρωποι τον παράδεισο στα «ουράνια», αλλά στη γη. Εδώ, άλλωστε   είναι  η φυσική και η  λογική θέση του.  ΄Οσο  θα είσαι άνθρωπος  τον  χρειάζεσαι. Μετά,  μόνο η θρησκεία με το δογματισμό και την αφροσύνη που τη διακρίνουν, κατασκευάζει παραδείσους και κολάσεις. Και τα δύο είναι εδώ.  Και είναι στο χέρι μας μας σε ποια  από  τα δύο,   θέλουμε να ζούμε.

Ο εξευτελισμός και   η αποσύνθεση του ατόμου σε εξαθλίωση  από  αφύσικη και παράλογη συμπεριφορά, έχουν αιτίες πολλές και διάφορες.  Κατάλογο ολόκληρο θα μπορούσε κανείς να συντάξει.   Ο πιστός  ,ο “θρησκευάμενος”  κατέχει τα ηνία. Δεν προηγείται απλώς των άλλων  σε ένα τέτοιο πίνακα. Κρατάει  και με το…σπαθί του  την πρώτη και κυρίαρχη  θέση.

Αλλά,  είναι παράλληλα και ανίκητος, επειδή  η ευήθεια, η ιδιωτεία  και η μωρία αποτελούν τα βασικά συστατικά  της κοσμοθεωρίας του, η οποία   αποδέχεται   ως επιχείρημα ΜΟΝΟ το θρησκευτικό του,  δογματικό κανόνα. Και δεν είναι, όντως,   εύκολο να αντιμετωπίσεις  μια  τέτοια διεστραμμένη  αντίληψη για τον κόσμο και τη ζωή  με  το φυσικό, τον  καθαρό  Νου.  Ο πιστός της θρησκείας, όλων των ειδών  και των αποχρώσεων,  φτύνει κατάμουτρα σε ό,τι είναι φυσικό  . Και ασελγεί ξεδιάντροπα  στο λογικό και το αυτονόητο.

Ο φόβος, η αδυναμία του χαρακτήρα, ο καιροσκοπισμός, η ιδιοτέλεια,  η αντίφαση και η υποκρισία, είναι μερικά από τα βασικά του γνωρίσματα, ως χαρακτήρας. Φοβισμένος και ανίκανος να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες της ζωής, εξαγοράζει  φαντασιακή   ασφάλεια  με την προσχώρησή του στο στρατόπεδο της πίστης . Ανάγει τη δοσοληψία (δούναι και λαβείν) σε κυρίαρχη αντίληψη. Κατατρύχεται από διπολισμό , αφού καταστρατηγεί  με τη συμπεριφορά του τους νόμους της Φύσης. Αλλά υποκρίνεται πως βρίσκεται στο …σωστό δρόμο. Και στην ανάγκη, αν παραστρατήσει, η Μετάνοια είναι το μεγαλύτερο όπλο που του παρέχει, ανάμεσα στα άλλα η θρησκεία του. Κατατροπώνει εύκολα και καθαρίζει  εν ριπή οφθαλμού  με τον εχθρό, τον πονηρό που επιβουλεύεται τη μετά θάνατο κυρίως  ζωή του για την οποία είναι απολύτως βέβαιος πως υπάρχει  και είναι ακριβώς,  όπως την περιγράφουν οι Μεσσίες του.  Κόλαση και Παράδεισος.

Για να μην επαναλαμβάνουμε, όσα πολλές φορές αναπτύξαμε εδώ, σχετικά με τη θρησκεία,  θα παραθέσουμε δυο από τα πλέον «αντιπροσωπευτικά» μας κείμενα και μάλιστα  πρόσφατα:

1

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ. ΚΑΙ Η…ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ!

15 Αυγούστου 2022

Δεν έχουμε επιλογές,  παρά μόνο μία. Να μην “τέρπουμε ώτα” με όσα λέμε, αλλά να λαλούμε μετά λόγου γνώσεως και σοφίας την ιστορική αλήθεια.  Αυτός είναι ο λόγος που σήμερα, «ημέρα της Παναγιάς», το “Πάσχα του Καλοκαιριού” εμείς δε θα συνταχτούμε με την ελληνική  παράδοση της θρησκευτικής κατάνυξης   και δε θα προτρέψουμε  στο  «λαμπρυνθώμεν λαοί».  Αλλιώς, αν διαλέξουμε να  σεβαστούμε την παράδοση, θα είμαστε εχθροί της αλήθειας.

Ο μεγάλος στοχαστής, οικονομολόγος και ιστορικός Κάρολος  Μαρξ,  το είπε περιεκτικά και εύστοχα. “Η θρησκεία είναι το όποιο του λαού”. Αποχαυνώνει, όπως οι ναρκωτικές, εξαρτησιογόνες  ουσίες.  Αποδυναμώνει και  εξουθενώνει εντελώς τη βούληση, την καθαρή σκέψη. Αποτρέπει την πορεία  στον ορθό δρόμο της ζωής. Μια από τις χειρότερες μάστιγες του πολιτισμού του ανθρώπου, είναι η θρησκεία.΄Ολων των ειδών και των κατηγοριών.

Και είναι λίαν επικίνδυνη και ανάρμοστη για τον άνθρωπο για δυο βασικούς  λόγους. Πρώτα, γιατί, αυτή την υπερκόσμια ΟΝΤΟΤΗΤΑ που είναι ασύλληπτη, ακατανόητη με τις διανοητικές μας δυνάμεις και επέκεινα πάσης ερμηνείας και οροθέτησης, οι θρησκείες  την μικραίνουν, την χρησιμοποιούν ως  ο Προκρούστης, για να τη φέρουν στα μέτρα τους και την υποβιβάζουν σε ανθρωπόμορφους θεούς, σαν το   Δία, το  Γιαχβέ , τον Αλλάχ  και τις άλλες γνωστές ή άγνωστες θεότητες, κατασκευές ανθρώπων.

Ο  δεύτερος λόγος που η θρησκεία  είναι εχθρός του ανθρώπου και του πολιτισμού είναι τούτος. Η ηθική που οι Μεσσίες, οι Ιδρυτές και οι Σαμάνοι της  επιβάλουν, είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΦΥΣΙΚΗ. Καταργεί και καταστρατηγεί  τους νόμους της Φύσης.  Ειδικά η χριστιανική θρησκεία, όπως συστηματοποίησε και   εφάρμοσε τη διδασκαλία του Χριστού, ο  Παύλος, αλλά  και ο Ισλαμισμός  του Μωάμεθ, που αντέγραψε, εν πολλοίς, το Χριστιανισμό,    δεν εναντιώνονται, απλά, στις εντολές της φύσης, αλλά έχουν κηρύξει  συνεχή, αδυσώπητο ,μέχρι εξόντωσης πόλεμο στη  φυσική ζωή  του ανθρώπου.

Η θέση της γυναίκας (η δε γυνή, ίνα φοβήται τον άνδρα) ,η μονογαμία ( δια δε τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω και εκάστη τον ίδιον άνδρα εχέτω ), αλλά και η  εντολή για αδρανοποίηση    σε αναίτια επίθεση ( αλλά,  όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην),  για να αναφερθούμε σε αυτά μόνο,  είναι  ενδεικτικά  και  από την ίδια τη ζωή καταδικασμένα, ως θανάσιμα λάθη.  Και είναι αυτά που στην κυριολεξία γονάτισαν αιώνες τον πολιτισμό και ασέλγησαν στην έννοια ΄Ανθρωπος.

Αλλά,  μια από τις χειρότερες   θρησκευτικές διδασκαλίες και αντιλήψεις, είναι εκείνη της…Μετάνοιας.  Η παμπόνηρη  επινόηση την ιερατείων και ιδιαίτερα του χριστιανικού, ειδικά   του ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ. Ναι, μεν, αλλά.  Να μην κάνεις το κακό, όπως το ορίζουν οι κανόνες της θρησκείας, αλλά και να το κάνεις  και μια και δυο και χιλιάκις μη φοβάσαι. Το αλισβερίσι με το θεό δε χάνεται, ούτε η εξασφάλιση της μέλλουσας  ζωής. Ο θεός σου σε συγχωρεί και σε δέχεται.

Τόσο εύκολα, τόσο απλά!  Είναι αυτός , ένας από  τους βασικούς λόγους που οι θρησκείες της άφεσης αμαρτιών έχουν τεράστια εξάπλωση  και αποδοχή  από  τα πλήθη. Αλλά και  η διάπραξη του κακού είναι σχεδόν ελεύθερη. Η εξομολόγηση είναι το “καθαρτήριο πυρ”. Και ανέξοδο.  Ο Λούθηρος έτσι απόσπασε  τη μηχανή με τα συγχωροχάρτια   που «έκοβε χρυσοφόρα μονέδα» από τα χέρια του Πάπα. «Η πίστη και η μετάνοια σώζουν», διακήρυξε ο παμπόνηρος θεολόγος.  «Δε χρειάζονται τα  έργα για να σωθείς».

Οι θρησκευτικές γιορτές σαν τη σημερινή, αν ήταν απλά αφορμή για διασκέδαση για ξέδομα  και πανηγύρια, κι αν αυτό ήταν παράδοση, θα ήταν καλοδεχούμενες. Αλλά, σήμερα, περισσότερο από παλιά, παρατηρείται μια αλλόκοτη στροφή  στη θρησκεία, επειδή  ακριβώς, τα προβλήματα είναι πιο  περίπλοκα και  δυσεπίλυτα  απ ό,τι  παλιά.  Ο αδύνατος που χρειάζεται θεό παντοπώλη , μπαστούνι στην ανάπηρη ζωή του, βρίσκει καταφύγιο  στη θρησκεία. Η Παναγία ως Μητέρα   και παντοδύναμη , είναι  για τους  Καθολικούς και τους Ορθόδοξους  η “Πλατυτέρα των ουρανών”,η καταφυγή και το σωσίβιο στο μανιασμένο πέλαγος της ζωής.  Ave Maria!

Η θρησκεία κάνει τους ανθρωπους αδύναμους, εξαρτημένους,φοβισμένους, ανθρωποειδή. Εν τέλει, αφύσικους. Είναι αυτός ο λόγος που δεν  τη στηρίζουμε. Ούτε τα διάγματα και την ηθική  της. Ούτε τις…ακίνδυνες, ως παραδοσιακές,    γιορτές της  σαν τη σημερινή.  Τούτη ιδιαίτερα, ως μεγάλη και πανηγυρική, γιατί   αποπροσανατολίζει,  ξεστρατίζει το νου του ανθρώπου και τον οδηγεί  σε λαθεμένα μονοπάτια.  Αν κάτι θα σου προσφέρουν τα διδάγματα και η ηθική της θρησκείας, θα είναι μια  χαλασμένη συσκευή πλοήγησης (GPS).  Για να χαθείς,  τελικά στην άνυδρη και χωρίς βλάστηση έρημο.

Ο θρηκευόμενος πουλάει τόσο ανόητα και φτηνά  τη ζωή του, σαν να έχει στη διάθεσή τους…δεκάδες άλλες!  Τί κρίμα ,τί ανοησία,  τί ντροπή!

                                                                             2.

ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ!

4 Ιανουαρίου 2022

3. ” Δεν έχω το θεό μου!”

”  Με βρίσκουν σύμφωνο τα περί ιστορικότητας  του Χριστού,  που διαπραγματεύεσαι,  αν υπήρξε δηλαδή  όχι  ιστορικό πρόσωπο , επειδή έχω μελετήσει  το θέμα και αντλήσει και άλλα  στοιχεία από  πολλές πηγές….

Κι ενώ είναι καθαρή η θέση σου περί της επικινδυνότητας των θρησκειών, δε βγαίνει από όσα λες η στάση σου απέναντι  στο θέμα θεός. Είσαι άθεος ή ένθεος; Τί δηλώνεις, μια και είναι απαραίτητο όποιος μπαίνει στο σάιτ σου και διαβάζει τις απόψεις σους, να ξέρει αν τον εκφράζουν και σε ποιο ποσοστό.

Θα με στενοχωρούσε πάντως σε προσωπικό επίπεδο, αν δήλωνες πως δεν είσαι άθεος συνειδητά και από ιδεολογία. Θα χάσουν σε βάρος και άλλες απόψεις σου . Και  φυσικά το σάιτ σε επισκεψιμότητα….”

***

΄Όντως, αγαπητέ, καλά το είπες. Εσύ  “δεν έχεις το θεό σου”.

“Τί δηλώνεις;” τολμάς και λες.  Με ύφος μάλιστα!

Μου θύμισες το μονιμά Τσαπόγα στο στρατό.  “Τί δηλώνεις, ρε ρεμάλι; Κουμουνιστής ή Εθνικόφρων”; ,με ρώταγε κάθε φορά που συναπαντιόμαστε στο τάγμα και μου έδινε τσιγάρο , χωρίς να ζητήσω,  μια και πάντα έμενα   ατσίγαρος.   “Κομμουνιστής, κύριε,  Αρχιλοχία”, του απαντούσα, όπως κι εσείς άλλωστε. Να,  μόλις τώρα το αποδείξατε με την προθυμία  σας να μου προσφέρετε τσιγάρο. Αυτό ,ακριβώς, κάνουν οι κομμουνιστές . Τα μοιράζονται όλα”!  Γινόταν  μπαρούτι!

Αλλά, δεν κατάλαβα. Μου λες   να  δηλώσω  σύμφωνος με σένα , για να σε έχω …πελάτη;  Να σε “πιάσω πόρτα για το χειμώνα”; ΄Ετσι πάει;

΄Αμα  θες να ακούς όσα σου αρέσουν, μπες στους ανάλογους ιστότοπους.  Και θα σε έχουν στα ώπα -ώπα.  ΄Ο,τι θέλει ο πελάτης. Τα κλικ σας, είναι και το ψωμάκι τους από τη διαφήμιση που θα πάρουν με παγίδα  τη τεχνητή   συχνότητα  των επισκέψεών  σας.

Επί του θέματος θεού τώρα.

Ο άθρησκος δεν είναι απαραίτητα άθεος. Το έχουμε ξαναπεί εδώ. Δηλώνω ,λοιπόν, από την αρχή,  μια και με ρωτάς, κι ας μην είμαι υποχρεωμένος,  χωρίς φόβο και πάθος,  παντελώς ΑΘΡΗΣΚΟΣ. Αλλά , εντελώς  ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΤΗΣ,  ως προς την ύπαρξη ή μη του θεού.

Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Για να πούμε αν πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε κάτι, οφείλουμε πρώτα να το προσδιορίσουμε. Να ξέρουμε γιατί μιλάμε. Αλλιώς, δεν έχει ούτε λογική, ούτε νόημα να λέμε αν το πιστεύουμε ή όχι. Μπορείς να μου ορίσεις το θεό;

Αν, φυσικά,  εννοείς  τον Γιαχβέ των Εβραίων και των Χριστιανών  ή τον Αλλάχ του Ισλάμ, ασφαλώς και δεν πιστεύω  σε  τέτοιου είδους θεό.  Είναι καρικατούρες του ΄Οντος που τουλάχιστον η φιλοσοφία δέχεται ως  Ανώτατη ΄Υπαρξη.

Αν ο θεός ήταν Αλλάχ, μόνο τύπους σαν κι εμένα δε θα μπορούσε ποτέ να έχει πιστούς. Στον αιώνα τον άπαντα. Ομοίως και ο Γιαχβέ. Πιο αλλοπρόσαλλο, κακιωμένο, χαιρέκακο και ασυνεπή…θεό, δεν έχω ματασυναντήσει. Λέει και ξελέει. Ξέρει και δεν ξέρει. Αγαπά και δεν αγαπά. Βοηθά και δε δίνει δεκάρα. Μια αφασία. Ούτε ο αστοχότερος  των ανθρώπων να ήτανε.

Ο θεός είναι  τέτοιος, για ένα και μοναδικό λόγο. Επειδή είναι απροσδιόριστος, ακαθόριστος, απρόσιτος, ακατάληπτος ΑΣΥΛΛΗΠΤΟΣ!  Αλλιώς, δε θα ήταν θεός. Ο  ανθρώπινος Νους έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές “κατασκευής” και λειτουργίας που είναι αδύνατον να τις  υπερβεί ή να τις αντικαταστήσει. Με τέτοιες ικανότητες μυαλού “”πεπερασμένες”, όπως συνηθίζουν να τις λένε, είναι αδύνατον να συλλάβεις την έννοια  τούτη .

Η τεχνητή Νοημοσύνη θα ξεπεράσει αυτό το όριο.  Η ανθρώπινη, ποτέ. Κι αυτό σημαίνει πως το Ρομπότ ή ο Επιταχυντής, ίσως μια μέρα μπορέσουν να απαντήσουν  σε πολλά όμοια ερωτήματα, όπως  αυτά, αν υπάρχει θεός ή όχι και ποιες είναι κάποιες  από τις ιδιότητές του.  Η δική μας διάνοια σήμερα, ούτε  να προσεγγίσει δεν έχει τη δυνατότητα τέτοιες έννοιες υψηλές, ακατάληπτες και  αφύσικες. Εγχείρημα εκ των προτέρων … στεμένο  με αποτυχία.

Κρίνουμε με τα δικά μας, τα ανθρώπινα  μέτρα.  Εκείνα που όρισε η Φύση. Το να θέλεις να  έχεις απόλυτη κρίση  περί της ύπαρξης ή όχι θεού, αντιμάχεσαι την ίδια τη  Φύση , που δε σου έδωσε ούτε  τέτοιο δικαίωμα ,αλλά ούτε την  ικανότητα. Ξεπερνάς τα ανθρώπινα, έτσι . ΄Αρα,  διαπράττεις  ΥΒΡΙΝ.

Το μεγαλύτερο ατόπημα-έγκλημα  του Χριστού και των άλλων Μεσσιών, ήταν αυτό ακριβώς. Διέπραξαν ΄Υβριν.  Δήλωσαν πως αντίθετα με τη Φύση ,αυτοί ήταν ικανοί ,όχι μόνο να συλλάβουν και να προσδιορίσουν την έννοια του θεού, αλλά και  τις δικές τους διδαχές, τις πεποιθήσεις, τις υποσυνείδητες επιθυμίες,  τις απέδωσαν  στο θεό και δε δίστασαν να τις καθιερώσουν  ως εφετμές, ως  έχοντες θειική προέλευση και σφραγίδα.

Ο Χριστός, ο Μωάμεθ, όλοι οι Σαμάνοι και οι Μεσσίες,  ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΥΒΡΙΝ. Κι αν υπήρχε “Κόλαση”, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική δοξασια , θα είχαν, όπως όλοι οι υβριστές, ριχτεί στην πυρά της. Ασέβησαν στο θεό.  Ερμήνευσαν το θεό. Υποκατέστησαν το θεό!

Τέτοιο μέγα έγκλημα, δε θα μπορούσε ουδείς λογικός και σώφρων άνθρωπος να διαπράξει. Μόνο τα ταραγμένα και τα ανισόρροπα μυαλά θα το (απο)τολμούσαν.

_______

 

Οι μελλοντικές κοινωνίες , ως ΦΥΣΙΚΕΣ, θα είναι παντελώς ΑΘΡΗΣΚΕΣ.  Θα ήταν οξύμωρο και παράλογο  να συνεχίζουν να υπάρχουν εκείνες τις εποχές Χριστιανισμός και ο Ισλαμισμός , για παράδειγμα . «Καινούριο κρασί σε παλιό ασκί δεν μπαίνει».

Αν είναι και ΑΘΕΕΣ  εκείνες  οι κοινωνίες, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε.  Η επιστήμη εξελίσσεται .Και ελπίζουμε ραγδαία από  εδώ και πέρα. ΄Οχι σαν χελώνα, όπως μέχρι σήμερα.

Και το σίγουρο με το χρόνο είναι τούτο: . Πρώτα θα πάψουν οι άνθρωποι     να χρησιμοποιούν  τον θρησκευτικό όρο ΘΕΟΣ.  Είναι εφεύρημα , όρος των θρησκειών. ΄Υστερα, ή  θα “πλησιάσει” η επιστήμη ,  άγνωστο πώς, σε  κάποια,  έστω και σχετική ερμηνεία της  σύστασης και του χαρακτήρα αυτής της  ΑΣΥΛΛΗΠΤΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ, ή θα τη διαγράψει εντελώς, ακόμα και ως λέξη.

Δε θα ζούμε τότε.  Ούτε καν και τα σημερινά βρέφη και τα εγγόνια τους,  για να έχουμε αυτή την πολυτέλεια της  ευρείας γνώσης. Και όχι μόνο  περί άλλων ΟΝΤΟΤΗΤΩΝ, ΚΟΣΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΖΩΗΣ.

                                                  ΑΦΥΛΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Οι οργανισμοί στα είδη χωρίζονται σε αρσενικά και θηλυκά (βιολογικό φύλο). Στον άνθρωπο, το σερνικό φέρει χρωματοσώματα ΧΥ και τα θηλυκά ΧΧ (υπάρχουν και ελάχιστες αντίστροφες εξαιρέσεις) . Η διάκριση αυτή  εξυπηρετεί την αναπαραγωγή  με τους αρσενικούς γαμέτες να παράγουν σπερματοζωάρια και τους θηλυκούς ωάρια.

Αυτός θα; Α ο σταθερός   διαχωρισμός, φαίνεται να μην άλλαξε ποτέ με την εξέλιξη των ειδών και ούτε μπορεί να αλλάξει και στο μέλλον. Κι αυτό σημαίνει πως οι άνθρωποι στον «αιώνα τον άπαντα»  θα διακρίνονται σε αρσενικούς και θηλυκούς,  Το πέος θα “γεννάει” και το αιδοίο θα “τίκτει”.  Κανόνας φυσικός και αμετάβλητος.

Κι ενώ αυτή η ανατομική διαφορά στους αιώνες όφειλε να μην επηρεάσει στο ελάχιστο την ιδιότητα του ανθρώπου, την οποία η Φύση δώρισε και στα δύο φύλα χωρίς διάκριση και “τσιγκουνιά”, οι  εξουσιαστικές κοινωνίες με το χρόνο, ειδικά στα ιδιοκτησιακά καθεστώτα,   ανάτρεψαν  αυτό το νόμο  σε βάρος και των δύο φύλων. Καθένα με το δικό του τρόπο, εισέπραξε αυτή τη διαστροφική διανομή  ρόλων στον άντρα και τη γυναίκα.

Αναλύσαμε πολλές φορές το συγκεκριμένο θέμα.  Αναδημοσιεύουμε ένα  παλιότερο χαρακτηριστικό κείμενο  με  τίτλο

ΑΝΔΡΟΚΤΟΝΙΑ” ΚΑΙ “ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ” ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

Μια από τις ισχυρές και δοκιμασμένες  στο χρόνο  αδυναμίες του ανθρώπου είναι η έλλειψη αντικειμενικής ,τεκμηριωμένης και ισορροπημένης κρίσης.  Οι εξουσίες και τα ιερατεία  έχουν αναλάβει αυτό το έργο. Να αφαιρεθεί πάση θυσία το “καρκίνωμα” για τις κοινωνίες και τις εξουσίες .  Η ορθή  ΚΡΙΣΗ. Ο ΝΟΥΣ, κυρίως στον  Αριστοτελικό ορισμό του.

Είναι αυτές οι εξουσίες που κάθε φορά κανονίζουν τα πλαίσια μέσα στα οποία  μπορούν να κινηθούν τα “μυαλά” κα οι  “συνειδήσεις” κάθε εποχής.  Προϊδεάζουν “εξ απαλών ονύχων” τους υπηκόους περί καλού και κακού, ηθικού και ανήθικου, σωστού και λάθους.  Κάθε εποχή έχει έτοιμη την  “κλίνη”  που τοποθετείται  δέσμιος  ο  “ασθενής”, για να υποστεί  αναλόγως  τους καιρούς   ολοκληρωτική λοβοτομή ή δυνατά  ηλεκτροσόκ  κατά συνεδρίες.  Στόχος, όπως είπαμε, ο αποσυντονισμός και εν τέλει η παύση  της φυσικής λειτουργίας του ΝΟΥ.

Κύριο μέλημα των  “θεραπόντων  ιατρών”-θυτών  είναι να παραλάβουν μια tabula rasa  και να εγγράψουν σε αυτή   την  “αδειανή πλάκα”  τις δικές τους  “πληροφορίες”, οι οποίες, όμως,  θα δείχνουν  φυσικές,  σύμφυτες και μη αναστρέψιμες στον άνθρωπο.  Η  επέμβαση, αυτή,  μάλιστα,    στον  “ασθενή” είναι   καθοριστικής και μόνιμης  μορφής, αφού  εξασφαλίζει   την ισόβια υποταγή του στον  τεχνητό, τον επιβεβλημένο  κώδικα συμπεριφοράς ,που του εμφύτευσαν , σα σύγχρονο  “τσιπάκι” στον εγκέφαλο, για να   μοιάζει, χωρίς να είναι,  ως απολύτως  φυσικός και προϋπάρχον.

Και ναι, μεν,  η  θεωρία  του “άγραφου πίνακα”  υποστηρίζει  πως ο άνθρωπος δεν γεννιέται με προϋπάρχουσες, έμφυτες γνώσεις, αλλά η γνώση του αποκτάται μέσω της εμπειρίας και αντίληψης του,  στην ουσία, όμως,  ο εμπειρισμός αυτός του ατόμου δεν είναι της δικής του επιλογής . Είναι   “γνώσεις” και “αρχές”  άλλων που του  της μεταγγίζουν με τέτοιο τρόπο, ώστε να δείχνουν ότι  είναι αποκλειστικά  δικό του απόκτημα,  προσωπικές επιλογές.  Στη ουσία, είναι  ένα  “ευαγγέλιο” ,στερεότυπο,  ίδιο  κι   όμοιο για όλους.  Και φυσικά “ιερό” και αναντικατάστατο.  Η αμφισβήτησή του θωρείται από τις εξουσίες και πρώτα από την κοινωνική, ως  “έγκλημα καθοσίωσης”.

Για να συγκεκριμενοποιήσουμε ,λοιπόν, το ζήτημα ,όπως το καθορίσαμε στον τίτλο, το  συγκεκριμένο “ευαγγέλιο”  επιβάλει στο “λοβοτομημένο”   μυαλό του ατόμου κάθε εποχής,  να αποδέχεται  πως τα φύλα είναι δύο.΄Αντρας και γυναίκα (προσέξτε και τη σειρά  παράθεσης).  Το ίδιο καθορισμένοι, με βάση το προϊδεασμένο αυτό  στερεότυπο,  είναι και οι ρόλοι των δύο φύλων. Ο μέγιστος και κυρίαρχος στου αιώνες ,ρόλος για μεν τον άντρα είναι εκείνος του  ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ και ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ (εν πολέμω κι ειρήνη)   για δε τη γυναίκα , της   ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ και του ΘΗΛΥΚΟΥ (  για την  “ΑΝΑΠΑΥΛΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ” ).

Με δύο, όμως,  παρατηρήσεις  ουσίας και αυτονόητης ερμηνείας.  α. Οι ρόλοι αυτοί και στα δύο φύλα, αφορούν τις  ηλικίες έως και 50 περίπου ετών. Από κει και πέρα , διαφοροποιούνται.  β.  Στους δύο αυτούς   ρόλους   οφείλονται επίσης   και  οι γνωστές  παρενέργειες   της  φαλλο-αιδοιο-κρατίας,  ανάλογα της εποχές.

Η ιδιότητα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ που είναι το κορυφαίο δώρο της Φύσης και στα δύο, ανατομικώς μόνο, διαφοροποιημένα φύλα, αποσιωπάται εντελώς  σε  αυτή τη “Βίβλο” και εν τέλει στις σελίδες  του  καταπνίγεται καθ΄ ολοκληρία. Μένει κυρίαρχη η ιδιότητα ΑΝΤΡΑΣ-ΓΥΝΑΙΚΑ.

Πώς λένε οι διαφημιστές; Πετυχημένη διαφήμιση είναι εκείνη που στην “αγορά” το διαφημιζόμενο προϊόν ταυτίζεται, ακόμα και ονομαστικά,  ως περιεχόμενο, με τον πωλητή.   Π.Χ, λέγανε οι πιο   παλιές διαφημίσεις. “Κάνε μια Ιντεραμέρικαν ζωής”.  Ο βασικός όρος  “Ασφάλεια”, το προϊόν προς πώληση  ,    απορροφήθηκε   πλέον  από την εταιρία που την πουλάει. Οικειοποιήθηκε ακόμα και το όνομά του.

΄Αντρας, λοιπόν,  ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ-ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ .Γυναίκα,  ΜΗΤΕΡΑ-ΘΗΛΥΚΟ. Φύλα και ρόλοι ήδη απορρόφησαν εξ ολοκλήρου την ιδιότητα του Ανθρώπου. ΄Ετσι,  ο  ρόλος του στρατιώτη-πολεμιστή  είναι να  πολεμάει και να εργάζεται,  για να  έχει η μητέρα-θηλυκό  τις προϋποθέσεις , που απαιτούνται για  να ολοκληρώσει αυτόν,  το δικό της ρόλο. Αντιστροφή δεν υπάρχει. Ο άντρας ανατομικά δεν  εγκυμονεί   και η γυναίκα, πάλι,  δεν έχει τη  σωματική  αντοχή να αντέξει, για   γίνει “κιμάς”  στα πεδία των μαχών ή της σκληρής δουλειάς.

Τη φυσική , ανατομική ιδιαιτερότητα οι εξουσίες και τα ιερατεία την κατέστησαν μοναδική και μη ανατρέψιμη ιδιότητα, η οποία αντικατέστησε εντελώς αυτή την ΚΥΡΙΑΡΧΗ,ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ιδιότητα του Ανθρώπου. Αυτό απαιτούσαν οι “ηγεμόνες” και “ιερείς.  Αυτό πέτυχαν στη μακραίωνη ιστορία του ανθρώπου. Κι αυτό το μοντέλο,  το στερεότυπο “ευαγγέλιο” μας το παρέδωσαν ατόφιο , ως σήμερα.

Η παγίδα είναι η ίδια από τότε μέχρι σήμερα. Μόνο που η  “λοβοτομή” στις ημέρες μας    έχει…καθησυχαστικά και… πολιτισμικά αντικατασταθεί σε ένα μεγάλο μέρος των πανανθρώπινων  κοινωνιών, με “θεραπεία”- ηλεκτροσόκ. Το ίδιο, πάντως,  ισχυρό και αποτελεσματικό, όπως και η λοβοτομή.

Απλώς κερδήθηκαν  οι εντυπώσεις που απαιτούν εποχές σαν τις δικές μας με (υποτιθέμενο) ανεβασμένο δείκτη πολιτισμού.  Βεβαίως, παρενθετικά, πόσο ανεβασμένος είναι ένας πολιτισμός, όταν  έχεις 15.000 παιδιά κάτω των 5 χρόνων που πεθαίνουν καθημερινά για μια “σταγόνα νερού”, αυτό δεν είναι μια απλή αντίφαση, αλλά ολοκληρωτική αναίρεση  και ισοπέδωση της έννοιας του πολιτισμού στον  αιώνα μας. Ας είναι!

Ούτε, λοιπόν,  σήμερα επικράτησε ουσιαστικά  η  ιδιότητα ‘ Ανθρωπος  (μόνο στα “χαρτιά”)  για τα δυο φύλα, ούτε οι ρόλοι άλλαξαν, Φορέθηκαν   “μουτσούνες”, αλλά  η “μούρη” είναι ίδια. Και θα παραμένει ίδια  εσαεί και  μέχρι της οριστικής  κατεδάφισης του σημερινού κοινωνικού οικοδομήματος, αν δεν αλλάξουν πρωτίστως οι ρόλοι.  Αν, δηλαδή, οι κοινωνίες δεν γίνουν ΑΦΥΛΕΣ, χωρίς να πειραχτούν οι ανατομικές ιδιαιτερότητες. Αυτόματα μια τέτοια κατάργηση των κλασικών, επιβεβλημένων από το  κοινωνικό “ευαγγέλιο” που λέγαμε,  ρόλων,   θα σημαίνει  και την ουσιαστική κατάκτηση της ιδιότητας ΄Ανθρωπος κι από τα δυο φύλα.

Σήμερα,  βρισκόμαστε σε μια ανοιχτή  σύγχυση και σύγκρουση ρόλων,  σε μια κοινωνική όχι απλώς   “αμφισημία”, αλλά “πολυσημία” ρόλων. Και όχι μόνο γλωσσολογικά. Στην καθημερινή πράξη.    Ο κεντρικός και δοκιμασμένος, βέβαια,  από το χρόνο,  παραμένει ίδιος.  Ο ρόλος του  Στρατιώτη-Πολεμιστή  και της Μητέρας-Θηλυκού.  Δεν άλλαξαν στο ελάχιστο ούτε η πρωταρχική τους σημασία, ούτε οι επιπτώσεις μιας τέτοιας πεποίθησης  στους αιώνες.

Σε  άλλες εποχές  περισσότερο,  απ΄όσο σήμερα,   έχουμε ένα πραγματικά ειδεχθές και επαναλαμβανόμενο   έγκλημα.  Μια άγρια  και  πολυάριθμη  “ανδροκτονία”, που είναι απείρως  και αριθμητικά μη συγκρίσιμη  και αγριότερη από τη “γυναικοκτονία”   με όποιες αιτίες. “Κιμάς” ο άντρας και μάλιστα στο άνθος της  ηλικίας του  για μια σειρά αιώνων. Με αιτία ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ το ρόλο του  φύλου.  Η “ανδροκτονία”  είναι τέτοια, γιατί ο στρατιώτης-πολεμιστής  πρέπει να είναι άντρας, όχι γυναίκα-θηλυκό.  Μάλιστα, σε πολλά κοινωνικά  ήθη,   ο αντίπαλος στρατιώτης-πολεμιστής   ήταν άτιμο και ανήθικο, να σκοτώνει  ή να  μη δείχνει αβρότητα στη  γυναίκα-θηλυκό.

Μέχρι και σήμερα. Ακόμα και στη Ευρώπη. Να θυμίσουμε την πρόσφατη  γενοκτονία στην  Σρεμπρένιτσα. το 1995.  Τα θύματα  8.000.  Εκτελέστηκαν  μόνο  έφηβοι και άντρες . ΄Οπως και οι  Ναζί.  Κατά κανόνα στις συλλογικές  εκτελέσεις επέλεγαν άντρες, κυρίως νέους.

Εν έτει 2021, στις εντελώς σύγχρονες κοινωνίες μας.  Στρατιώτης  πάει μόνο ο νέος άντρας και με  υποχρεωτική στράτευση!  Την ίδια ώρα, στην ίδια ηλικία ,το κορίτσι μπορεί απερίσπαστο  από τέτοια υποχρέωση να συνεχίσει να κτίζει  τη ζωή  της.  Το αγόρι, μετά το επώδυνο, πέρα από χαμένο ευκαιριών,   διάλειμμα. Η εγκληματική παράδοση  αιώνων , συνεχίζεται. (*)

Είναι, αν μη τι άλλο,  ιστορικά άδικο  να  χρησιμοποιείται από τους Γκεμπελίσκους της βιομηχανίας παραπλάνησης,   κάποιους δημαγωγούς Μαυρογυαλούρους και από μια   μικρή,  κοινότητα  ρατσιστικής  διαστροφής, κυρίως  “σαλταρισμένων” γυναικών (“καλός άντρας, ο νεκρός άντρας” )   ο όρος   “γυναικοκτονία” με καθαρά σεξιστικά κριτήρια φύλου,  όπως σήμερα. “΄Υβρις” και ασέβεια στα  θύματα των αιώνων, που πλήρωσαν  την ατυχία  να γεννηθούν  άντρες .Και πριν ακόμα γεννηθούν ,τους είχαν ήδη τα ιερατεία και οι εξουσίες μοιράσει ρόλους. Με πρώτο εκείνο του μελλοθάνατου.   Ο άντρας  έχει τον αποκλειστικό ρόλο να είναι ο   “κιμάς”  του πολέμου! Ουδείς εξ αυτών το επέλεξε. Του το επέβαλαν με τη λοβοτομή που υπέστη.

Στις  Μελλοντικές  κοινωνίες, οι αφύσικες αυτές εξουσιαστικές  ομάδες που προσδιορίσαμε  παραπάνω, θα συντριβούν. Δε θα είναι σε θέση να επιβάλουν πρότυπα συμπεριφορών και ρόλους.   Αυτόματα θα εκλείψουν οι  “στρατιώτες” -πολεμιστές  και οι “μητέρες”-θηλυκά.  Η Κυρίαρχη ιδιότητα και  “ρόλος” θα είναι αυτός του Ανθρώπου.  Και μόνο αυτός.

΄Οσο οι  κοινωνίες δεν είναι  αντιεξουσιαστικές,  αταξικές, αντικαπιταλιστικές, αντικαταναλωτικές,  άθρησκες  και άφυλες,  τα  Εγκλήματα κατά της Γενετήσιας Ελευθερίας (διάβαζε,  κατά τη ιδιοκτησιακής μονογαμίας)    θα τιμωρούνται   ακόμα και  με 10 χρόνια φυλακή (!) , αν ο δράστης δεν είναι υπότροπος.  Την ίδια ώρα , η βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη  με   απώλεια της όρασης, ας πούμε , από βιτριόλι, θα συνεχίζει να  τιμωρείται με κάποιους μήνες φυλάκιση(!).

Ο αιώνας μας είναι βαριά σεξιστικά  άρρωστος. Οι άνθρωποι στις μέρες μας λειτουργούν με αντιστροφή των  φυσικών ρόλων των οργάνων  τους. Ο ΝΟΥΣ κατεβαίνει  στη θέση των γεννητικών του   οργάνων.   Και αντιστρόφως.   Εκείνα  καταλαμβάνουν  και υποκαθιστούν  (διάβαζε, ισοπεδώνουν)  το ΝΟΥ.

__________________________

(*) ‘ Οταν γράφονταν οι παραπάνω γραμμές, ο Νέος  Χίτλερ της Ρωσίας  δεν είχε ολοκληρώσει τα εγκληματικά του σχέδια και στις 24 Φλεβάρη 2022 εισέβαλε πάλι στην Ουκρανία. Μέχρι σήμερα  και οι δυο χώρες θρηνούν πάνω από 100.000 στρατιώτες  ( χιλιάδες και οι σακατεμένοι), στην πλειοψηφία τους νέοι (σχεδόν παιδιά) άνθρωποι. Και φαίνεται πως το ρώσικο τέρας  θέλει να συνεχίσει την αιματοχυσία με την επιστράτευση  που κήρυξε  πρόσφατα. ΄Όμως,  ένα είναι,  μέσα στην τραγωδία  αυτή, το ξεχωριστό  κα ευοίωνο.  Ελάχιστες φορές είχε συμβεί κάτι τέτοιο στο παρελθόν.  Και ποτέ σε τέτοια έκταση.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ  ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΙΜΑΣ  ΚΑΙ “ΛΙΠΟΤΑΚΤΟΥΝ”, ΕΣΤΩ ΚΑΙ  ΜΕ   ΑΜΕΣΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ.

Προτιμούν, όμως,  να πεθάνουν στο δρόμο προς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  παρά να σκοτωθούν  στα μέτωπα πολέμου που τους στέλνει ο παρανοϊκός Τσάρος. Κι αυτό είναι ένα σημάδι πως, έστω και αργά,  έρχονται  οι ημέρες όταν οι κοινωνίες θα είναι πια

Αντιεξουσιαστικές, Αταξικές, Αντικαπιταλιστικές, Αντικαταναλωτικές, ΄Αθρησκες, ΄Αφυλες.