α.Πολάκης: ΄Εμμεση αμφισβήτηση ηγεσίας
«Με την κατάσταση που έχουμε αυτή τη στιγμή στο κόμμα μας, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε σοβαρή διεκδίκηση μεγάλης κυβερνητικής αλλαγής.
Δυστυχώς, η σημερινή μας ηγεσία, απ’ ό,τι βλέπω, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να το εξασφαλίσει. Γι’ αυτό χρειάζονται μεγάλες αλλαγές και σύντομα, και όσο τουλάχιστον με αφορά, θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ γι’ αυτό»
β.ΣΥΡΙΖΑ: Αποχώρησαν από την Πολιτική Γραμματεία 8 άτομα από την ομάδα των 87
(Γεροβασίλη, Φλαμπουράρης, Ραγκούσης, Ζαχαριάδης, Νοτοπούλου, Καρκούλια, Θεοχαρόπουλος και Συμεωνίδου).
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τους ρώτησε αν «ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ ή σε κάποιο άλλο κόμμα που ακόμα δεν έχει σχηματιστεί» τους προκάλεσε να καταθέσουν πρόταση μομφής:
«Αν θέλουν έναν άλλο ΣΥΡΙΖΑ, με τις ισορροπίες και την ακινησία που είχαν συνηθίσει, ας επιλέξουν υποψήφιο και ας θέσουν θέμα ηγεσίας ευθέως και δημόσια. Τώρα» ανέφερε στην ανάρτησή του και συμπλήρωσε:
«Είναι ό,τι πιο έντιμο μπορούν να κάνουν απέναντι στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Μην ταλαιπωρούμε άλλο τον κόσμο μας. Μην παίζουμε με την αγωνία του. Όποιος θέλει να ξαναμετρηθούμε, είναι ευπρόσδεκτος».
***
Οι πολιτικοί μας δε βλέπουν μακριά. Ούτε σε ένα μέτρο απόσταση. Θα μου πεις, δεν είναι αυτή η δουλειά τους (όπως θα έπρεπε να είναι, ασφαλώς). Η κύρια ενασχόλησή τους, είναι η δημαγωγία. Και η επικράτησή τους, η υπερίσχυση με κάθε μέσον.
Η “ενόραση” του Μέλλοντος είναι όντως «αλλού παππά ευαγγέλιο». Και πάντως όχι των πολιτικών. Γι΄ αυτό και πάντα αποτυγχάνουν και οι ίδιοι και οι πολιτικές τους.
Από την άλλη, οι οπαδοί των κομμάτων περπατούν και τούτοι στις γραμμές που χαράζουν οι αρχηγοί τους. Ως πρόβατα. Δεν παρεκκλίνουν στο ελάχιστο . Εκτός αν οι επικεφαλής δεν «τραβάνε» ή δεν αρθρώνουν τον κομματικό λόγο, που απαιτούν να ακούσουν τα αυτιά των ψηφοφόρων τους.
Ειδικά σήμερα στη νέα εποχή, που το διαδίκτυο έχει το πάνω χέρι σε όλα, οι παλιοί κανόνες έχουν αλλάξει. Και είναι αυτοί που πια επηρεάζουν καταλυτικά κάθε πτυχή της ζωής. Κοινωνική, πολιτική, κομματική, οικονομική, προσωπική.
Το δράμα με την παράδοση χωρίς όρους της κοινωνίας στο ιντερνέτ είναι τούτο: Σήμερα οι άνθρωποι είναι πιο ανόητοι από τους παλιότερους, αλλά με περισσότερη και συχνότερη έκφραση άποψης (μάλιστα επί παντός επιστητού!). Ακόμα χειρότερα, έχουν την ευκολία να εκφράζουν την οποιαδήποτε ανοησία τους, πλατύτερα και ταχύτερα. Και κάποτε, τη βλέπουν να ακούγεται ηχηρά και να υιοθετείται κιόλας από ομοιοπαθείς.
Για να έχεις καθαρή ορατότητα μπροστά , χρειάζεσαι… ύψος. Το ανθρώπινο ανάστημα εκ της κατασκευής του, δε βολεύει. Μόνο με το εφαλτήριο και τα εργαλεία της Ιστορίας εξασφαλίζεις τέτοια όραση . Να βλέπεις πάνω από τους ώμους της κοινωνίας και μακριά.
Και τί βλέπει για να παραδώσει και να διδάξει η Ιστορία; Πως ό,τι γινόταν πάντα, γίνεται και τώρα. Και αύριο. Και στον αιώνα τον άπαντα. Οι κάθε είδους αρχηγοί, για να πάμε στην επικαιρότητα, γίνονται τέτοιοι για να τους καταργούν ή να τους αντικαθιστούν με άλλους. Κουράζει η συνεχής παρουσία τους στην άσκηση όποιας μορφής εξουσίας.
Δεν έχουν σημασία ούτε οι λόγοι της αμφισβήτησης του παλιού, ούτε η αξιοσύνη του διαδόχου. Είναι κάτι σαν παιχνίδι…γάτας και ποντικιού. Η ανανέωση, η αλλαγή, το θέαμα και οι νέες παραστάσεις είναι το ζητούμενο.
Ο Τσίπρας έφυγε, ζήτω ο Κασσελάκης. Και τούτος σήμερα υπό αμφισβήτηση, για να τον διαδεχθεί ο Πολάκης. Τον αψύ Κρητικό ποιος; Και πάει λέγοντας…
Είναι αυτός ο λόγος που δε στεριώνει αρχηγός για πάντα. Και όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι είδος αναλώσιμο στην πορεία και ευκολο-καλο-φάγωτο. Ακόμα κι αν είναι ικανός (χαρισματικό τον χαρακτηρίζουν στην υπερβολή του όρου), έστω κι αν αφήνει θετικό έργο πίσω του. Επίδοξοι δελφίνοι θα τον αμφισβητήσουν, θα του ροκανίσουν την καρέκλα. Είναι κάτι σαν αναπόφευκτο και μοιραίο.
Να φύγει, λοιπόν, ο Κασσελάκης και να έρθει ποιος; Από το «πουθενά», πάλι; Το επιχείρησε ο σημερινός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και έτυχε να πετύχει. Δεύτερη φορά, ένας άλλος να αποτολμήσει ίδια διαδικασία και να ελπίζει στη νίκη ,είναι δύσκολο.
Να είναι πάλι παιδί του κομματικού σωλήνα; ΄Όπως ο Τσίπρας για παράδειγμα; Εξεμέτρησε το ζην κι αυτή η κατηγορία. Μαζί πακέτο και οι γόνοι των δυναστειών . Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο… τελευταίος των Μοϊκανών. Άλλη γενιά στο πολίτευμα του κληρονομικό κοινοβουλευτισμού, δε βλέπουμε να δίνει διάδοχο στην Ελλάδα.
Η πορεία δείχνει συλλογικές ηγεσίες σε κόμματα και κυβερνήσεις με το πού θα εκπνεύσει η βασιλεία των αρχηγών και των προέδρων. Θα πρόκειται για ένα μεταβατικό στάδιο, άγνωστης προς το παρόν έκτασης-διάρκειας χρόνου. Μέχρι κι αυτός ο τρόπος άσκησης της εξουσίας, να παραδοθεί στη «Μηχανή».
Το «Ρομπότ» μια μέρα θα κυβερνήσει. Και ευτυχώς. Με καλό, συνετό προγραμματισμό, θα είναι η ημέρα με τη νύχτα η διαφορά του σε σύγκριση με το βίο και την πολιτεία των λογής αρχόντων, ηγετών, βασιλέων, αυτοκρατόρων, προέδρων και πρωθυπουργών που κυβέρνησαν εγκληματικά και ανισόρροπα τον κόσμο μέχρι σήμερα.
Μέχρι τότε τί γίνεται; Στην ταλαίπωρη χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς που ουδέποτε υπήρξε σοβαρό κράτος (ειδικά, δικαίου, δεν το συζητάμε); Με τους ανεκδιήγητους, από τη σύστασή της, ως σήμερα αλλά και γραφικούς, πολλές φορές, όταν δεν ήταν επικίνδυνοι, βασιλείς και ηγέτες του, που οδήγησαν τον τόπο και τις γενιές στην αγχόνη του επαχθούς χρέους, τουλάχιστον για τα επόμενα 50 χρόνια , τί να περιμένουμε και να ευχηθούμε;
Πρώτο και κύριο ζητούμενο είναι η άμεση πτώση του αναίσχυντου και διεφθαρμένου καθεστώτος Μητσοτάκη. Από την εποχή του Καποδίστρια (με τον ίδιο ,τον πρώτο κυβερνήτη, ως «δοτό» και εγκάθετο , ως το κόκκαλο διεφθαρμένο), μέχρι σήμερα, δε δείχνει άλλη κυβέρνηση να έχει επιδείξει τέτοιας έκτασης διαφθορά, ανηθικότητα και υποκρισία.
ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ Ο ΟΡΟΣ (ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΛΟΓΙΩΝ ΛΟΓΩ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΩΝ), «ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΄Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ». ΄Η « ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ».
Μια συμμορία που υποδύεται την κυβέρνηση κάνει ό,τι θέλει. Διαπράττει ακόμα και εγκλήματα του κοινού, ποινικού δικαίου, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. (Κατά τα άλλα. Διατείνεται πως είναι κυβέρνηση δημοκρατικής χώρας, «Δυτικού» τύπου!).
΄Οποιος κι αν διαδεχτεί τον Κυριάκο, μπορεί να είναι καλύτερός τους, απ΄όλες τις απόψεις (ειδικά έντιμος) ,αλλά διαχείριση στα «καμένα» ,πρόκειται να κάνει. «Καυτή πατάτα» θα πιάσει στα χέρια και σίγουρα θα καεί.
Το πιθανότερο σε μια πενταετία ( και των διεθνών η των εσωτερικών συνθηκών συνηγορουσών), ειδικά ,αν η χώρα δε θα είναι σε θέση να αντεπεξέλθη (και είναι σίγουρο πως θα συμβεί κάποια στιγμή) στις δανειακές της υποχρεώσεις , να χρειαστεί υπερκομματική, «εθνική» διακυβέρνηση ή με σύμπραξη κομμάτων σε μια κοινή βάση ή ένα μίνιμουμ συμφωνιών. Το πιο πιθανό μια τέτοια κυβέρνηση να έχει ένα αντιδεξιό χαρακτήρα και να αποτελείται από πρόσωπα που σήμερα θεωρούνται αντίπαλοι της κυβέρνησης.
Είναι άγνωστο, αν πριν απ΄ αυτή την κατάληξη , θα κληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με Κασσελάκη ή Πολάκη ή και τους δυο μαζί με αλληλοϋποχωρήσεις και συνεργασία, να δοκιμαστεί σε κυβερνητική εξουσία. Τα σίγουρα είναι δύο. α. Η πορεία της χώρας προς το βάραθρο, ειδικά της οικονομίας, δεν πρόκειται να ανακοπεί και με νέα αντιδεξιά κυβέρνηση .β. Αμιγής κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να υπάρξει. Μια πιθανότητα είναι η συνύπαρξη και συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, υπό νέα πασοκική ηγεσία.
Για το ΣΥΡΙΖΑ, νέα ηγεσία με αποπομπή Κασσελάκη θα είναι αδιανόητη και θα θέσει τις βάσεις για την ολοσχερή διάλυση του κόμματος . Αν οι δύο τουλάχιστον κορυφαίοι παράγοντες της Κουμουνδούρου που αυτή την ώρα δείχνουν να έχουν τις μεγαλύτερες επιρροές στη βάση του κόμματος, ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Παύλος Πολάκης , θέλουν να διασωθεί του κόμμα τους κα να αποκτήσει εκ νέου κυβερνητική πλεύση και προοπτική, οφείλουν:
- Να τα βρουν μεταξύ τους με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Ο μεν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ να αποπέμψει την ύποπτη βουλευτίνα Λινού και να ανακαλέσει τη διαγραφή Πολάκη. Ο δε Σφακιανός Κρητικός να αποσύρει οποιαδήποτε βλέψη δήλωση ή αξίωση για νέα εκλογή αρχηγού του κόμματος.
- Να ακολουθήσει άμεση και οριστική διαγραφή από το κόμμα των 87 επαγγελματικών στελεχών του παλιού ΣΥΡΙΖΑ ,αχυρανθρώπων του Αλέξη Τσίπρα. Διακοπή επίσης κάθε μορφής σχέσης, τόσο μαζί τους, όσο και με τον ίδιο τον υποβολέα τους. Επίσημη καταγγελία από τα αρμόδια όργανα του κόμματος της ύποπτης στάσης που επιδεικνύει τον τελευταίο καιρό ο π .αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα στο πρόσωπο του νυν αρχηγού του.
- Κυρίαρχη εξαγγελία και πολιτική δέσμευση απ΄ όλο το μηχανισμό της Κουμουνδούρου και προσωπικά από τον αρχηγό του, από εδώ και στο εξής να είναι η τιμωρία των μελών της συμμορία που κυβερνά και οδήγησε τη χώρα σε τέτοιας έκτασης, καταστροφή σε όλο τον ευαίσθητο ιστό της. Παράλληλα και η επιστροφή όσων καταλήστεψαν από το δημόσιο, δανεικό χρήμα , είναι όροςsine qua non. Αλλιώς ,ακόμα και η σκληρότερη , άλλη τιμωρία, χωρίς επιστροφή και…εντόκως όσων έκλεψαν ,δεν έχει, ούτε νόημα ούτε αξία.
Μια υπενθύμιση περαίνοντας:
Ο αντιδεξιός κομματικός χώρος, ξέχωρα από το τί θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ,είχε και έχει μια και βασική υποχρέωση. Χρεωμένος εδώ και χρόνια , κάνει πως δεν τη βλέπει και αρκείται στη γνωστή μέθοδο των ενόχων: ΝΙΠΤΕΙ ΤΑΣ ΧΕΙΡΑΣ ΤΟΥ.
Δεν έφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μόνος του τη χώρα σε αυτό το τραγικό αδιέξοδο. Σύμπασα η αντιδεξιά παράταξη από το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΚΚΕ, είναι ένοχη για την ανέντιμη, πολιτικά , την εγωιστική της στάση, να προτάξει το μικροκομματικό συμφέρον έναντι του πολιτικού-κοινωνικού. Αρνήθηκαν με πείσμα όλες οι αντιδεξιές δυνάμεις να συνεργαστούν εποικοδομητικά τόσα χρόνια ,για να αποσοβήσουν τη λαίλαπα και το κακό που προξένησε η Δεξιά συμμορία στον τόπο και τις γενιές των Ελλήνων που έρχονται.
Η Ιστορία, τους το έχει ήδη καταλογίσει. Και δεν έχουν, ούτε ουσιαστική ούτε καν προσχηματική δικαιολογία γι΄αυτό το έγκλημα που διέπραξαν συνειδητά.