Θα μπορούσε να το πει κανείς και λογοπαίγνιο. Δε μας χαλάει. Αντίθετα. Ακόμα και με «συλλαβισμό», αν προσφέρεται συμβολισμός, βοηθάει το στόχο.
Ο παλιός ο ΣΥ-ΡΙΖΑ πια δε (δια)χωρίζεται, δε μένει απλά…μισός ως όνομα (ήταν και κακόηχο), ως λέξη. Χάνει το μεγαλύτερο και πλέον απαραίτητο κομμάτι του, που είναι η ΡΙΖΑ, Η ΒΑΣΗ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ. ΄Ο,τι απομένει στους παλαιοκομματικούς πραξικοπηματίες, είναι ένα … «ΣΥ. Και όλοι μαζί, μένουν «τρεις και ο κούκος»!
Η Ρίζα είναι η ουσία, η αρχή, η προοπτική. «Εκ των ων ουκ άνευ». Για να γεννηθεί καινούριο δέντρο να πετάξει μπόι, κλαδιά φύλλα και καρπό.
Από τη ΡΙΖ.Α (και ως όνομα) ξεκίνα, Στέφανε Κασσελάκη!
Ως νόημα και όνομα συμβολικό. Εμπεριέχει , ό,τι ακριβώς χρειάζεται ένα φρέσκος, ζωνατνός κομματικός σχηματισμός. Με πρώτα, μοντέρνα αλλά και παραδοσιακά, ταυτόχρονα, τα συστατικά, εκείνα της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς!