Πέθανε και ο Γιάννης Η Χάρης. ΄Ενας “σκελετόβραχος” (πλη των άλλων ) της ελληνικής γλώσσας!

«Τι παίζει»  σε  αυτούς τους καιρούς    και όλοι οι καλοί φεύγουν νωρίς;  Αναχώρησε για το αναπάντεχο   ταξίδι χτες   κι ο  Γιάννης Χάρης.  

΄Ελα , χριστέ μου! Μένουν τα απολειφάδια και αναχωρούν οι άξιοι και  χαρισματικοί !  Δεν είναι κρίμα;

Ήταν (από τους λίγους  στην Ελλάδα)  δουλευταράς της γλώσσας.  Τον «έπαιρνε» να κάνει μαζί της  παιχνίδια δύσκολα, ανατρεπτικά, απροσπέλαστα  σε άλλους.  Ειδικά  για κάτι τύπους γλωσσολόγους της συμφοράς, αλλά, κατά τα άλλα ,  μεγαλόσχημους  και με βαρύγδουπους  τίτλους.  Και δε χωράτευε, δεν τους τη χάριζε  ο Χάρης.  Τους έβαζε πάντα  με τη σπινθηροβόλο πένα του στη θέση που τους έπρεπε. («Εκεί, εκεί στη Β΄ Εθνική”).

« Αυτοδίδακτος»  ο ίδιος , ξεβράκωνε πολλούς  λωποδύτες με περγαμηνές. Με επιχειρήματα, δουλειά, χωρίς πλιάτσικο από τον κόπο άλλων, όπως έκαναν εκείνοι. Και τον  έστελνε αδιάβαστο,  όποιο φελλό επιπλέοντα ,  “συγύριζε”.       

Προσωπικά, θα χάριζα τους όποιους «τίτλους» συστημικών  σπουδών  απόκτησα, για να είχα,  έστω και  ψιχία  φρεσκάδας  λόγου , πιπτόντων από την τράπεζα με τα  χορταστικά,  γλωσσικά  εδέσματα του  Γιάννη Χάρη. Είναι αυτός ο λόγος που η λέξη “αυτοδίδακτος”  χάνει τη σημασία της στις περιπτώσεις ενός τέτοιου χαρισματικού  γλωσσολόγου- γλωσσοπλάστη-μεταφραστή  και ευφυολόγου.  

΄Αντε, καλοτάξιδος  κι εσύ, Γιάννη Χάρη.  Σίγουρα ,αν είναι συμπαντικά  συμβατό , θα βρεθείς με την  παρέα του Συκουτρή, του Τριανταφυλλίδη, του Βοσταντζόγλου, του Δημητράκου,   του  Βλαστού, του Κριαρά, του Σκαρίμπα.  Κι ασφαλώς , του Μίλαν Κούντερα!