ΕΙΔΗΣΕΙΣ ,ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

Ενα δημοσίευμα-«βόμβα», του Βήματος, αποκαλύπτει πως ο Αλέξης Τσίπρας είχε ζητήσει δάνειο ύψους 10 δισ. δολαρίων από την Μόσχα προκειμένου να τυπώσει νέο εθνικό νόμισμα.

Οπως αναφέρει το Βήμα, επικαλούμενο όσα είπε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στην τελευταία του συνέντευξη στην ΕΡΤ «γνώριζε πως η εισαγωγή εθνικού νομίσματος δεν νοείται χωρίς το κράτος να διαθέτει ισχυρά συναλλαγματικά διαθέσιμα» και υποστηρίζει:

«Ζήτησε λοιπόν από τη Μόσχα ένα δάνειο ύψους 10 δισ. δολαρίων που θα το αξιοποιούσε για να υποστηριχθεί η δραχμή».

Σύμφωνα με το Βήμα «η Μόσχα δεν απέρριψε το αίτημα, αλλά άρχισε να συζητεί αορίστως για 5 δισ. δολάρια ως «προκαταβολή» για τον αγωγό South Stream. Αιτήματα για δάνεια σε δολάριο στάλθηκαν παράλληλα στο Ιράν και στην Κίνα, αλλά καμία από τις δύο χώρες δεν υπέκυψε στον πειρασμό, αφού δεν θα είχαν κανένα όφελος αν συνέπρατταν σε ένα πλήγμα προς την ευρωζώνη».

Στο ίδιο δημοσίευμα, υποστηρίζεται ότι «το μοντέλο της απόσχισης της Σλοβακίας από την Τσεχοσλοβακία στις αρχές του 1993 και η εισαγωγή της σλοβακικής κορόνας είναι ένα από τα πρότυπα αλλαγής νομίσματος που μελέτησαν ορισμένοι τεχνοκράτες – εντός και εκτός του υπουργείου Οικονομικών».

Στο ρεπορτάζ που υπογράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος υπό τον τίτλο «Ο Λεονίντ, ο Αλέξης και ο Παναγιώτης» και υπότιτλο «Ο πρώην πράκτορας της ΚGB, το φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα ταξίδια στη Μόσχα και το δάνειο που δεν δόθηκε ποτέ» περιγράφονται λεπτομερώς άγνωστες σκηνές των τελευταίων μηνών και την προσέγγιση της κυβέρνησης με την Μόσχα.

Ο ενθουσιασμός του πρωτάρη

«Μέσα στον «ενθουσιασμό του πρωτάρη», περίσσεψαν τα αστραφτερά χαμόγελα και ουδείς υποψιάστηκε τη σκληρότητα των διεθνών σχέσεων. Στο οπλοστάσιο των ελληνικών ευρεσιτεχνιών εξέχουσα θέση κατείχε και η τιτλοποίηση των μελλοντικών εσόδων από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων του Αιγαίου. Οι τίτλοι θα μπορούσαν να ενισχύσουν τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της νέας δραχμής. Ισως γι” αυτό η Γερμανία, η οποία παρακολουθούσε με αυξανόμενο θυμό την… παγκόσμια διπλωματία της Αθήνας, ουσιαστικά «κατάσχεσε» τους υδρογονάνθρακες του μέλλοντος με την αυτόματη διοχέτευσή τους στο νέο Ταμείο εκποίησης της δημόσιας περιουσίας».

Ποιοι γνώριζαν το σχεδιασμό του Πρωθυπουργού

Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, «ο κ. Τσίπρας σχεδίαζε από τις αρχές του 2014 να «ποντάρει» στη Μόσχα για να προετοιμάσει ένα στιβαρό και αξιόπιστο σχέδιο για την επιστροφή στη δραχμή». Τονίζει μάλιστα ότι «οι κ.κ. Καμμένος, Δραγασάκης, Βαρουφάκης, Παππάς, Λαφαζάνης κ.ά. γνώριζαν τις βασικές πτυχές του πρωθυπουργικού σχεδιασμού».

Υπενθυμίζει δε με νόημα, ότι σε ταξίδι του στη Μόσχα ο κ. Τσίπρας καταδίκασε απερίφραστα την ευρωπαϊκή πολιτική στην Ουκρανία και υποστήριξε τη διενέργεια δημοψηφίσματος στις ανατολικές περιοχές που επιδιώκουν την απόσχιση.

«Ολοι εκτιμούσαν πως οι Γερμανοί, μόλις θα συνειδητοποιούσαν ότι η Αθήνα είναι αποφασισμένη να «σπάσει το γυαλί» της ευρωζώνης, θα υποτάσσονταν στο ελληνικό αίτημα για μια μεγάλη διαγραφή του χρέους. Και κάπως έτσι ο κ. Τσίπρας θα άλλαζε και την Ευρώπη, όπως πίστευε. Ο Πρωθυπουργός πορεύθηκε με αυτή τη βεβαιότητα από πέρυσι και ως πριν από λίγες ημέρες. Γι” αυτό και απέρριψε πολλές προτάσεις συμφωνίας, πολύ πιο συμφέρουσες. Ηθελε το μέγιστο…».

Το άρθρο αποκαλύπτει ακόμη ότι το «γεωπολιτικό προξενιό» του κ. Τσίπρα με ισχυρούς Ρώσους όπως ο κ. Ρεσέτνικοφ ανέλαβε ο κ. Κοτζιάς λίγο καιρό πριν από τις ευρωεκλογές, με την κρίση στην Ουκρανία σε έξαρση. «Ο καθηγητής πράγματι απέδειξε τη χρησιμότητά του και έτσι εξασφάλισε το ΥΠΕΞ, έστω και αν ανάλογες κινήσεις εισηγούνταν τότε στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και ο έτερος μνηστήρας του ΥΠΕΞ σερ Μπάζιλ Μαρκεζίνης».

Η εμπλοκή του στελέχους της ΚGB

Σημειώνει επίσης την εμπλοκή και του Λεονίντ Ρεσέτνικοφ. Ενός 68χρονου επικεφαλής του ρωσικού Ινστιτούτου, ο οποίος μιλάει ελληνικά και είναι ένας από τους ισχυρότερους και ευφυέστερους συμβούλους του Βλαντίμιρ Πούτιν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και υπήρξε στέλεχος της KGB και στη συνέχεια της SVR (Υπηρεσία Διεθνών Πληροφοριών). Ο «Ρώσος Κίσινγκερ» είναι στενός φίλος του κ. Πούτιν και αρχικά ίδρυσε το Ινστιτούτο ως τμήμα των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Από το 2009, με απόφαση του ίδιου του ρώσου προέδρου και ισχυρή χρηματοδότηση από το υπουργείο Εξωτερικών, φιλοδοξεί να αποτελέσει τη ρωσική απάντηση στα δυτικά αντίστοιχα RAND και Stratfor.

Το σαρδόνιο χαμόγελο Πούτιν
Στο πρώτο πεντάμηνο της πρωθυπουργίας του ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε τη Ρωσία δύο φορές. Η δεύτερη φορά ήταν την Παρασκευή 19 Ιουνίου στην Αγία Πετρούπολη, όταν ενώπιον του κ. Πούτιν δήλωσε: «Είμαστε λαός της θάλασσας που δεν φοβάται να ανοιχτεί σε μεγάλα πελάγη, σε καινούργιες θάλασσες, προκειμένου να φτάσουμε σε νέα και πιο ασφαλή λιμάνια». Καθώς τον άκουγε ο ρώσος ηγέτης, άφησε να του ξεφύγει ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Οπως βεβαιώνουν πηγές που δεν επιτρέπουν διάψευση, ο κ. Τσίπρας ταξίδευσε στη Μόσχα έχοντας ήδη αποφασίσει το δημοψήφισμα ενώ ήταν απόλυτα προειδοποιημένος (και όχι μόνο από τον  Μάριο Ντράγκι…) για το επερχόμενο κλείσιμο των τραπεζών.

Για τον Πρωθυπουργό όμως οι κλειστές τράπεζες δεν ήταν «καταστροφή». Ηταν ο καταλύτης που, με την κατάλληλη εκμετάλλευση, θα έσπρωχνε τους Ελληνες… σε νέες θάλασσες. Η αρχή του τέλους ήρθε το απόγευμα της Κυριακής του δημοψηφίσματος, όταν έφτασαν στην Αθήνα οι πρώτες πληροφορίες ότι η Ρωσία μάλλον δεν θα στηρίξει τη δραχμή – γι” αυτό και το «κλίμα ήττας» που «μυρίστηκε» ο κ. Βαρουφάκης μπαίνοντας περιχαρής στο Μέγαρο Μαξίμου. Ως την Τετάρτη 8 Ιουλίου, όταν ο Πρωθυπουργός μίλησε στο Ευρωκοινοβούλιο, είχαν σβήσει και οι τελευταίες ελπίδες. Τότε αποδέχθηκε ότι χωρίς συμφωνία «θα ανατιναχθεί το κράτος» και παραδόθηκε άοπλος στα χέρια της κυρίας Ανγκελα Μέρκελ.

Γιατί έληξε άδοξα το ελληνορωσικό φλέρτ;

Τι είχε συμβεί; Γιατί έληξε άδοξα το θερμό ελληνορωσικό φλερτ; Σύμφωνα με μια  εκδοχή, η Ρωσία αντάλλαξε την Αθήνα με το Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ της Ανατολικής Ουκρανίας. Σχεδόν ταυτόχρονα με το ελληνικό δημοψήφισμα οι ηγέτες των φιλορωσικών περιοχών της Ανατολικής Ουκρανίας προκήρυξαν τοπικές εκλογές για το φθινόπωρο, που ερμηνεύονται ως βήμα απόσχισης, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση από την κυρία Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ. Είναι ένα σχέδιο ενίσχυσης της ρωσικής ισχύος στην Ουκρανία που οι οξυδερκείς αναλυτές στοιχηματίζουν ότι έχει τα δακτυλικά αποτυπώματα του πραγματιστή κ. Ρεσέτνικοφ. Και όχι μόνο αυτό. Κατά μία άποψη ο ρώσος βετεράνος διέσωσε παράλληλα και μια άλλη χώρα, τη χώρα μας, για την οποία γνωρίζει τόσο πολλά…».

Ερώτηση βουλευτών της ΝΔ

Το δημοσίευμα προκάλεσε αίσθηση με αποτέλεσμα 17 βουλευτές της ΝΔ να καταθέσουν ερώτηση στη Βουλή. «Είναι δυνατόν να ισχύει;» διερωτήθηκε ο Αδωνις Γεωργιάδης στο twitter. Οι βουλευτές ζητούν από τον ΠΡωθυπουργό να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τις πληροφορίες που δημοσιεύονται. «Το δημοσίευμα παρουσιάζει ως εκδοχή ότι την τελευταία στιγμή η κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας απέρριψε το αίτημα αφήνοντας σας χωρίς εναλλακτική, με αποτέλεσμα να αναγκαστείτε να υπογράψετε το Μνημόνιο με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα» αναφέρουν μεταξύ άλλων.

Μία μελέτη ιστορίας και μνήμης της Ρένας Μόλχο, με τίτλο «Το ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων», κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη.

Μέσα από τις 236 σελίδες, το βιβλίο της Ελληνοεβραίας πανεπιστημιακού αποτελεί ένα έργο κόντρα στη λήθη, αλλά παράλληλα και ένα τόλμημα ενάντια στο στερεότυπο πως ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός προστάτευσε τους δεδιωγμένους.

Η συγγραφέας γεννήθηκε στη μεταπολεμική Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε ακούγοντας ιστορίες βασανισμένων συμπολιτών της στα στρατόπεδα εξόντωσης των ναζί και από νεαρή ηλικία στρατεύτηκε στον αγώνα για να φωτίσει την εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων όχι μόνο από τους βάρβαρους του Γ” Ράιχ.

Καταγράφοντας 300 προφορικές μαρτυρίες Εβραίων, που επέζησαν από το ολοκαύτωμα, η Ρένα Μόλχο δεν διστάζει στο πρώτο κιόλας κεφάλαιο να πει ότι ο αντισημιτισμός αποτελεί ακόμα και σήμερα πρόβλημα ταμπού της ελληνικής ιστορίας.

Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου της αναφέρει ότι στη διάρκεια της ιταλικής εισβολής το 1940 υπηρετούσαν στον ελληνικό στρατό 343 Εβραίοι αξιωματικοί και περίπου 13.000 στρατιώτες (από αυτούς οι 9.000 Θεσσαλονικείς) ενώ συνολικά οι νεκροί και οι τραυματίες του Αλβανικού Έπους ανήλθαν σε 3.700.

Υπογραμμίζει ότι στο τέλος του πολέμου, από τους 77.377 Εβραίους που ζούσαν στην ελληνική επικράτεια επέζησαν τελικά 10.226, δηλαδή υπήρξε τραγική, πρωτοφανής μείωση πληθυσμού κατά 86% και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη από 55.250 Εβραίους, που αντιστοιχούσαν στο 23,7% του πληθυσμού της πόλης αφανίστηκε το 96%, ποσοστό από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Πού το αποδίδει; Στον συντηρητισμό της εβραϊκής κοινότητας, στον υποτακτικό ραβίνο Κόρετς, στην έλλειψη διασύνδεσης της κοινότητας με οργανώσεις, στο χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, στην ανεπαρκή οργάνωση του αριστερού κινήματος στη Θεσσαλονίκη, στην γεωγραφική θέση της πόλης, στην ταχύτητα με την οποία εξελίχθηκε η μεταφορά των Εβραίων στα στρατόπεδα, κυρίως όμως στις σχέσεις του εβραϊκού και χριστιανικού πληθυσμού της πόλης μεγάλο μέρος του οποίου προσδοκούσε να επωφεληθεί από τις περιουσίες που άφηναν πίσω τους εκτοπισθέντες από τους Ναζί.

Χαρακτηριστικό είναι ότι, μετά την απελευθέρωση, εκδόθηκε νόμος που δημοσιεύτηκε στις 27 Οκτωβρίου 1944, δηλαδή μόλις δύο εβδομάδες μετά την απελευθέρωση της Αθήνας, δια του οποίου ακυρωνόταν το κατοχικό διάταγμα του υπουργού Οικονομικών σύμφωνα με τον οποίο «οι καταδίδοντες» στο υπουργείο καταπατημένη εβραϊκή περιουσία πολίτες θα έπρεπε να αμείβονται με το 10% της περιουσίας που ανήκε σε Εβραίο συμπολίτη τους και είχε κατασχεθεί από τους ναζί. Τα ακίνητα θα έπρεπε να επιστραφούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους με υποχρέωση την καταβολή 5% της αξίας του ακινήτου από τον Εβραίο ιδιοκτήτη στο ελληνικό κράτος για την κάλυψη… διοικητικών δαπανών. Όμως, σχεδόν δύο χρόνια μετά την απελευθέρωση και ,παρόλο που εν τω μεταξύ είχε εκδοθεί άλλος αναγκαστικός νόμος, ο οποίος προέβλεπε την εντός δεκαπέντε ημερών επιστροφή των εβραϊκών ακινήτων σε κληρονόμους έως τον τέταρτο βαθμό συγγενείας, το υπουργείο Οικονομίας δεν είχε ακόμη λάβει συγκεκριμένα μέτρα εναντίον των καταπατητών.

Η συγγραφέας δημοσιεύει φωτογραφίες της εποχής με χριστιανούς Θεσσαλονικείς να έχουν αναρτήσει απαγορευτικές πινακίδες που έγραφαν «Οι Εβραίοι ανεπιθύμητοι εις το κατάστημα» και αυτό προτού εφαρμόσουν οι Γερμανοί τα περιοριστικά μέτρα,. Επίσης: Έλληνες χωροφύλακες να συμμετέχουν μαζί με τους ναζί σε βασανιστήρια και εξευτελισμούς θεσσαλονικιών Εβραίων στην πλατεία Ελευθερίας, στις 11 Ιουλίου 1942 και ταφόπλακες κατεστραμμένων εβραϊκών νεκροταφείων που χρησιμοποιήθηκαν σε δημόσια κτίρια, χριστιανικές εκκλησίες, επισκευές δρόμων και στρώσιμο πεζοδρομίων.

Η Ρένα Μόλχο δεν αρνείται το φωτεινό παράδειγμα της διάσωσης των Εβραίων της Αθήνας από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) που τους μετέφερε, σε συνεργασία με τον ραβίνο Μπαρζιλάι, στο βουνό ή στην Εύβοια και από εκεί στην Τουρκία και μετά στην Παλαιστίνη. Σημειώνει τον υποστηρικτικό ρόλο του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού, που είχε δώσει οδηγίες να βαφτίζουν οι ιερείς μυστικά τους Εβραίους σε Χριστιανούς και την θαρραλέα απόφαση του διευθυντή αστυνομίας “Αγγελοu Έβερτ, ο οποίος είχε δώσει διαταγές στα αστυνομικά τμήματα να τους εκδίδουν αστυνομικές ταυτότητες.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου παρατίθενται τρομακτικές αφηγήσεις από το αρχείο οπτικοακουστικών μαρτυριών επιζώντων της ναζιστικής θηριωδίας καθώς και τα ιατρικά πειράματα που διεξήχθησαν σε όλα τα στρατόπεδα του Αουσβιτς. Εκεί όπου φυλακίστηκαν- πριν οδηγηθούν στους θαλάμους αερίων- οι περισσότεροι Ελληνες Εβραίοι, με κατάλληλα διαμορφωμένα εργαστήρια και επιτελείο διακοσίων γιατρών να χρησιμοποιούσαν τους κρατούμενους ως πειραματόζωα δοκιμάζοντας στον οργανισμό τους μικρόβια τύφου, κίτρινου πυρετού, ευλογιάς, χολέρας και μολυσμένου αίματος!

Συγκλονιστικά όσα διαπραγματεύεται η συγγραφέας στο βιβλίο της. Και είναι ακριβώς έτσι, όπως τα καταθέτει. Η ιστορική μνήμη είναι το ισχυρότερο όπλο κατά της επανάληψης των βιαιοτήτων,των εγκλημάτων  και των θηριωδιών των ΝΑΖΙ ενατίον αθώων θυμάτων και ειδικά των Εβραίων.

Μια παρατήρηση όμως για τη συγγραφέα. Δεν είναι ιστορικός. Τουλάχισον έτσι νομίζουμε. Κι αν δεν είναι, δεν μπορεί, δεν έχει δικαίωμα να ασχολείται με ιστορικά θέματα. Ειδκά υψίστης σημασίας,όπως το παραπάνω. 

Θα μπορούσε να παραδώσει τα στοιχεία της σε έναν επαγγελματία ιστορικό να τα  κατατάξει, να τα αναπτύξει-αναλύσει εκείνος και να τα σφραγίσει  με την  εγκυρότητά του. Θα ήταν απείρως καλύτετα και για για το θέμα και για τη συγγραφέα.

 ____________________________________________________________________

3. Μυστικό τηλεφώνημα Καραμανλή στον Τσίπρα «Με τόνωσε», είπε ο Πρωθυπουργός μετά

 Τακίμια πολλά χρόνια ο Κ. Καραμανλής και ο Αλέξης Τσίπρας. Και επι-καλύπτουν …επιτυχώς ο ένας τις αμαρτίες του άλλου. Ως πότε;