Αν αποφάσιζες να κυκλοφορείς σήμερα με… φουστανέλα ή σεγκούνι, το λιγότερο που θα πάθαινες στο δρόμο , είναι να σε παίρνουν στο κατόπι τα αδέσποτα σκυλιά, γαβγίζοντας . Πέρα από την έκπληξη και την ιλαρότητα των περαστικών, που θα λουζόσουν. Στ΄Ανάπλι και στα Γιάννενα, καμιά 200αριά χρόνια πίσω, βέβαια, θα περπατούσες και θα …έτριζε το χούμα που πατάς!
Μα , αν πάλι ,σήμερα, έξω από εκκλησιά σταυροκοπιέσαι ή μπαίνεις μέσα να ανάψεις το κερί και να ασπαστείς το εικόνισμα, είσαι “ιν”, θεοσεβούμενος , ΄Ελληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος. Ουδέν μεμπτόν και κατακριτέο. Πολλώ μάλλον, ιλαρό και αστείο.
Είναι περίεργο,αλλά περισσότερο απογοητευτικό και αποκαρδιωτικό να σκέφτεσαι πως ο άνθρωπος αλλάζει στα επουσιώδη αλλ΄ όχι στα ουσιώδη στο πέρασμα του χρόνου. Γιατί σίγουρα δεν πρόκειται για επανάσταση αν, αντί για τα οθωμανικά τσαρούχια , τα πατούμενο στις μέρες μας να είναι …σκαρπίνι τελευταίας μόδας .
Τα βασικά ένστικτα, η πρόοδος και ο πολιτισμός δεν τα αγγίζουν. Παραμένουν το ίδιο άγρια, απαιτητικά και φυσικά. “Διατροφή” και “λίμπιντο” μένουν ανεπηρέαστα από το χρόνο. Και πάντα απαιτούν να είναι “εξοφλητέα” … άμα τη εμφανίσει.
Κι αυτό δεν αλλάζει στο αιώνα άπαντα. Μπορεί να λέμε πως τα ένστικτα “εξανθρωπίζονται”,”εξευγενίζονται” με την εξέλιξη, μέσω των δεσμεύσεων του Super Ego,αλλά από την άλλη και το Id παραμένει σε εγρήγορση και καιροφυλακτεί να δώσει τη μάχη του ακόμα και με το Ego.
Οι ορμόνες από την άλλη και η έκχυσή τους στο αίμα από ποικίλες αιτίες και συμπτώσεις, καθορίζουν εν πολλοίς την καθημερινότητά μας. Κάποτε,μάλιστα καθοριστικά και μόνιμα. “Τα παίρνουμε κρανίο” ή “πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας”, γιατί, μια ή περισσότερες αιτίες που μετάφεραν στον εγκέφαλο οι προσλαμβάνουσέ μας, ώθησαν τις αντίστοιχες ορμόνες στην έξοδο και την έκχυσή τους στο ζωοφόρο κόκκινο υγρό.Κι όσο αν καταπίνεις τα πολύχρωμα χάπια για να ρυθμίσουν την Σεροτονίνη σου, η κατάθλιψη με το πέρασμα της δράση του χαπιού ,επανέρχεται το ίδιο εξοντωτική και με πλέον αυξανόμενες φαρμακευτικές εξαρτήσεις.
Μια ανατρεπτική μεταβολή μόνο , φαίνεται ικανή, αν όχι να καταστείλει εντελώς, αλλά ή να αποδυναμώσει ή να αδρανοποιήσει-ναρκώσει τα βασικά, φυσικά ένστικτα και τις ορμόνες του ανθρώπου. Και είναι περίεργο πως αυτή η αλλαγή μπορεί, αν όχι να καθυποτάξει, αλλά να επέμβει καταλυτικά στους νόμους και τις λειτουργίες της Φύσης. Χωρίς, βέβαια,αυτό να σημαίνει πως ηττάται η Φύση. Οι φυσικοί νόμοι είναι ακατάλυτοι και αρχέγονοι. Αν κάποιος ηττάται εν προκειμένω, είναι εκείνος που υποτάχθηκε στην αφύσικη αυτή δύναμη.
Η συστηματική δια της επανάληψης προσπάθεια διάδοσης και επιβολής απόψεων, αντιλήψεων και ιδεολογημάτων με σκοπό να επηρεάσει τη φυσική κατάσταση του Νου και της συνείδησης και να διαμορφώσει στρεβλή αντίληψη, μεροληπτικής μορφής, εν ολίγος να παραπληροφορήσει,να αλλοιώσει και να παραποιήσει την αλήθεια, ορίζεται ως προπαγάνδα. Και είναι αυτή η ανατροπή ,η οποία, όπως είπαμε, μπορεί να επηρεάσει ακόμα και καταλυτικά τα κυρίαρχα ανθρώπινα ένστικτα και τις ορμόνες. Εν άλλοις τον ίδιο το Νου, το Ego,που είναι ρυθμιστής, ο διαιτητής στις ανθρώπινες συμπεριφορές.
Ο άνθρωπος “εξ απαλών ονύχων” είναι “tabula rasa”. Λευκό χαρτί το μυαλό και η ψυχή του.Κι εκεί πάνω, μέσω της οικογένειας, του σχολείου του περίγυρου τα θεία αυτά δώρα της Φύσης ,Νους, (συν)αισθήματα, συνείδηση, καθάρια αρχικά και έτοιμα να δεχτούν στην πορεία της ζωής τα μηνύματα της Φύσης και να ακολουθήσουν τις επιταγές της, έρχεται ο Χριστιανός ,ο ισλαμιστής, ο θρησκευόμενος, τυπικά ή όχι, γονέας, δάσκαλος, φίλος, κοντυλοφόρος και του…αλλάζει τα φώτα! Βιάζει εν ψυχρώ την ψυχή του μικρού παιδιού, αποπατεί στο μυαλό του και λοβοτομεί πλέον όλες τις νοητικές ,συνειδησιακές και αισθηματικές του ικανότητες.
Εργαλείο, μοναδικό, ως εξοντωτικό όπλο, είναι η προπαγάνδα. Για να έρθουμε στη σύγχρονη Ιστορία. Οι Ναζί, αρχικά μια δράκα αγανακτισμένων Γερμανών εθνικιστών, κατάφεραν με τις τακτικές του Γκέμπελς ,κυρίαρχη των οποίων υπήρξε ο κανόνας “ανάγετε ακόμα και το ψέμα σε αλήθεια με την επανάληψή του και θα γίνει αυτό η αλήθεια”, να καταστήσει έναν ολόκληρο Γερμανικό λαό ύαινες θηριωδίας και αίματος. Εκεί, ακριβώς, που η Φύση δια του Νου και της συνείδησης απαγορεύει το έγκλημα ,την “έκχυση αίματος”,(πλην της περίπτωσης αυτοάμυνας), αφού κυρίαρχος κανόνας της Φύσης είναι πως “δεν κάνει τίποτα στον άλλον,που δε θα ήθελες να σου κάνει”.
Κι ακόμα, για να έρθουμε στα πιο κοντά ιστορικά δρώμενα, με την ίδια ακριβώς μέθοδο της Ναζιστικής προπαγάνδας ,τα Μέσα Παραπληροφόρησης, συνεπικουρούμενα από τις υπόλοιπες εξουσίες, αλλά κι από μέλη της Ιατρικής και των συναφών επιστημονικών κοινοτήτων, από άγνοια, σύγχυση,αλλά και καιροσκοπισμό, σε ό,τι αφορά τη σύσταση και τις πραγματικές συνέπειες της πανδημίας του Κορονοϊού, “αλωνίζουν” αυτή την ώρα στις ανθρώπινες κοινωνίες, επιβάλουν συνταγματικά πραξικοπήματα, πειραματίζονται στις συμπεριφορές ,αλλά και την υγεία των ανθρώπων, τους γελοιοποιούν ,τους διαπομπεύουν και τους μεταμορφώνουν τις κοινωνίες σε πιθηκοειδείς αγέλες.
Οι οργανωμένες κοινωνίες σε κράτη και συστήματα,κυρίως πολιτικά και θρησκευτικά, χρησιμοποιούν αιώνες τώρα , με προσοχή και ακρίβεια το όπλο της προπαγάνδας, για να σταθούν τα ίδια με την επιβολή της δικής τους θέλησης και την μετάλλαξη του πολίτη, του ατόμου σε υπήκοο και οπαδό. Και αυτό είναι ο λόγος που τα αντικείμενα της προπαγάνδας δεν είναι πάντα ίδια σε εποχές, κοινωνίες και συστήματα. Σε αντίθεση με τη Φύση,που ούτε προπαγανδίζει ούτε αλλάζει τους κανόνες της στον αιώνα τον άπαντα.
Για παράδειγμα η “Ιερή πορνεία” στον αρχαία κόσμο και ειδικά την αρχαία Κόρινθο του “ου παντός πλειν “. Συγκεκριμένα διαβάζουμε σε αρχαίες πηγές.
“…Σε αυτές τις κοινωνίες ο νόμος ήθελε τις γυναίκες να επιδίδονται στην πορνεία για πολύ καιρό προς όφελος τής θεάς, πριν να δοθούν για γάμο, και κανείς δεν κρίνει απρεπές να τις παντρευτεί στη συνέχεια». (Στράβων, “Γεωγραφικά”, ΧΙ, 14,16). Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι κόρες των Λυδών μαζεύουν την προίκα τους με τον ίδιο τρόπο. Σε άλλους λαούς οι ιερόδουλες ή ιερές πόρνες ανήκουν στο διαρκή «κλήρο» τής θεότητας και ασκούν όλη τους τη ζωή το επάγγελμά τους στον περίβολο τού ναού τής θεάς, στην οποία περιέρχονται τα χρηματικά ποσά, που δίνουν οι «πιστοί». Ο Ηρόδοτος, σε ένα απόσπασμα αναφέρει το τέχνασμα των ιερόδουλων τής βαβυλωνιακής θεότητας Μπελίτ – Ιστάρ, τής οποίας το όνομα μετατρέπει σε Μύλλιτα:…
«Να ποια είναι η πιο επονείδιστη συνήθεια των Βαβυλωνίων. Κάθε γυναίκα τής χώρας πρέπει μια φορά στη ζωή της να σμίξει με έναν ξένο άντρα στο ιερό τής Αφροδίτης. Πολλές απαξιούν να έρχονται σε οποιαδήποτε επαφή με άλλες βαβυλώνιες και τα πλούτη τους τις γέμισαν αλαζονεία: πηγαίνουν στο ιερό με σκεπαστές άμαξες και τις ακολουθούν πολλοί υπηρέτες. Στον περίβολο τού ναού οι γυναίκες κάθονται πολλές μαζί, έχοντας στο κεφάλι ένα στεφάνι από σκοινί. Άλλες έρχονται, άλλες φεύγουν. Ανάμεσα στις γυναίκες, περάσματα σε ευθεία γραμμή προς όλες τις διευθύνσεις επιτρέπουν στους ξένους να κινούνται για να διαλέξουν. Όταν μια γυναίκα καθίσει εκεί, πρέπει να περιμένει ένας άγνωστος να ρίξει χρήματα στα γόνατα της και να σμίξει μαζί της στο εσωτερικό τού ναού. Καθώς τής ρίχνει τα χρήματα, ο άντρας πρέπει να πει: “Σε καλώ στο όνομα τής θεάς Μύλιττας”, που είναι το Ασσυριακό όνομα τής Αφροδίτης. Δίνει κανείς όποιο ποσό θέλει και η γυναίκα δεν έχει κανένα δικαίωμα να αρνηθεί τον άντρα, μια και τα χρήματα είναι ιερά και πρέπει να ακολουθήσει τον πρώτο, που τής ρίχνει κάτι. Αφού σμίξει με τον άντρα, εκπλήρωσε το καθήκον της απέναντι στη θεά και μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι της. Όσες είναι όμορφες και με καλή κορμοστασιά μπορούν γρήγορα να επιστρέψουν σπίτι τους, όμως οι άσχημες είναι υποχρεωμένες να μένουν πολύ καιρό, μια και δεν μπορούν να τηρήσουν το νόμο. Μερικές μένουν και τρία η τέσσερα χρόνια». (“Ιστορίαι”, Ι, 199)
Κι ακόμα :
“Ου παντός πλειν εις Κόρινθον…» (δεν είναι για τον καθένα να πάει στην Κόρινθο) «Φιλόξενες κοπέλες, υπηρέτριες τής Πειθούς στην πλούσια Κόρινθο, εσείς, που καίτε τις χρυσές στάλες του λιβανιού, οι σκέψεις σας πετούν προς την ουράνια μητέρα των ερωτικών επιθυμιών, την Αφροδίτη, πού σας επιτρέπει, κόρες μου, να μαζεύετε στις χαρωπές σας κλίνες τον καρπό τής τρυφερής σας νιότης». Εγκώμιο τού Πίνδαρου (“Εγκώμια”, 3), για τις περισσότερες από 1.000 ιερές πόρνες τού ναού τής Αφροδίτης στην Αρχαία Κόρινθο (Στράβων, “Γεωγραφικά”, VIII, 378). Έτσι, με χιούμορ και ποίηση, ο Πίνδαρος αναφέρεται στις διασημότατες κατοίκους τής Κορίνθου, τις ιερόδουλες της Αφροδίτης και της θεραπαινίδας της, της Πειθούς. Ιέρειες, σκλάβες και πόρνες μαζί, οι κοπέλες αυτές συμβάλλουν στην ξεχωριστή θέση, που αποκτά η Κόρινθος ανάμεσα στις ελληνικές πόλεις.
. Η σημαντική δραστηριότητα των δύο λιμανιών, ο αυξημένος αριθμός ταξιδιωτών, που μένουν για λίγο στην πόλη για τις υποθέσεις τους ή για ψυχαγωγία, ωφελούν το ναό της Αφροδίτης, που έχει εγκατασταθεί στην κορυφή της Ακροκορίνθου. Πάνε εκεί για να λατρέψουν τη θεά, σ΄ αυτό το απότομο ιερό τοπίο, που παριστάνεται με τη μορφή ενός αγάλματος με πανοπλία και «υπηρετείται» από ιερές πόρνες. «Το ιερό της Αφροδίτης ήταν τόσο πλούσιο, που είχε περισσότερες από χίλιες ιερές πόρνες, προσφορά στη θεά από άντρες ή γυναίκες. Εξ αιτίας τους η πόλη ήταν πυκνοκατοικημένη και πλούτιζε σημαντικά, επειδή οι ιδιοκτήτες των καραβιών καταστρέφονταν εύκολα σ΄ αυτά τα μέρη, εξ ου και η περίφημη παροιμία: “Δεν μπορούν όλοι να πλευρίζουν στην Κόρινθο”». (Στράβων, “Γεωγραφικά”, VIII, 378). Αυτές οι ιερές σκλάβες είναι πασίγνωστες σ΄ ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο και, όπως εξηγεί ο Στράβων, προσφέρονται από τούς πιστούς στη θεά. Κατά κάποιο τρόπο αποτελούν ζωντανά τάματα! Κάποιος Ξενοφών ο Κορίνθιος, αθλητής, που νίκησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες τού 464 π.Χ., προσφέρει σε ένδειξη ευχαριστίας στην Αφροδίτη τής Κορίνθου πενήντα πόρνες και ο Πίνδαρος μνημονεύει το γεγονός: «Ω κυρίαρχη τής Κύπρου, να, που στο ιερό σου στην Κόρινθο ο Ξενοφών οδήγησε μια ομάδα νεαρών γυναικών, πενήντα σώματα στην υπηρεσία σου, μες στη χαρά του, που είδε όλες του τις ευχές να πραγματοποιούνται». (Πίνδαρος, “ΧΙΙΙ Oλυμπιόνικος”).
Σήμερα στο Αφγανιστάν ,τη Σομαλία και σε άλλα θεοκρατικά, ισλαμικά κράτη, η “Ιερή πόρνη”,η σεβαστή και αξιέπαινη σε πολλές αρχαίες κοινωνίες, υποβιβάζεται σε μοιχαλίδα, πουτάνα, εχθρό του θεού και της κοινωνίας. Και όχι μόνο. Καταδικάζεται σε θάνατο και τιμωρείται δια λιθοβολισμού.
Βεβαίως και οι χριστιανικός κόσμος, που στις ημέρες μας παράδωσε τη σκυτάλη της βαρβαρότητας των Ιερών εξετάσεων και των Σταυροφοριών στους Τζιχαντιστές, ακόμα καταδιώκει αμείλικτα την “Ιερή πόρνη”. Και αν δεν την καταδικάζει ο χριστιανικός νόμος της πολιτείας (!) σε θάνατο δια λιθοβολισμού ,την θανατώνει κοινωνικά και με πλείστους άλλους τρόπους.
Και “Ιερή πόρνη” μπορεί να είναι ακόμα και η γυναίκα της “διπλανής πόρτας” ,η κοπελίτσα,η μητέρα -σύζυγος, που επιμένει να υπακούει στο ένστικτο της πολυγαμίας με το οποίο η Φύση την προίκισε ,όχι μόνο για τη διαιώνιση του είδους, αλλά και για την ηδονή, ως αυτοσκοπός. Και δίνει τη μάχη της για να το πετύχει.
Και αντιπαλεύει όχι μόνο την απέναντι “Κουρκουσούρα” που θα την δει με τον εραστή και θα βουίξει η γειτονιά. Ούτε μόνο το σύζυγο, που μπορεί σε όλα τα άλλα είναι είναι ήπιος , προσηνής ίσως και ο “τέλειος σύζυγος”, αλλά “σφάζει στο κότσι” τη μοιχαλίδα. Κι ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα, επειδή και η ίδια δίνει μάχη με τον εαυτό της, αυτοβασανίζεται από τις ενοχές πως διαπράττει αμάρτημα, παρανομία ,ατιμία, προστυχιά!
΄Ετσι την κατάντησαν οι βιαστές των φυσικών του ανθρώπου αναγκών. .Την άφησαν ανάπηρη στο μυαλό οι γονείς, οι δάσκαλοι,οι παπάδες,οι καψουροκαλλιτέχνες. Της ξερίζωσαν το φυσικό νόμο, τις ελεύθερες επιλογές και ρίζωσαν μέσα της με την προπαγάνδα, την επανάληψη, την επίκληση της τιμωρίας το αφύσικο,το παράλογο,το ανήθικο.
Η γυναίκα στη μακραίωνη ιστορία του ανθρώπου , υπήρξε καταδικασμένη στον δια της δουλείας θάνατο. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της. Και όχι μόνο στη σεξουαλική. Σήμερα,που “όλα φαίνονται να αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν”, εξακολουθεί να είναι υπόδουλη,περισσότερο από τον άντρα, ως θύμα της αφύσικης ζωή, της παραπληροφόρησης, του σεξισμού.
Μοναδική διέξοδος, είναι η εξέλιξη των κοινωνιών σε ΑΦΥΛΕΣ κοινωνίες . Είναι τότε που δεν θα υπάρχει λόγος η γυναίκα να συμπεριφέρεται ούτε ως “Ιερή πόρνη” ούτε ως μοιχαλίδα. Επειδή η Φύση δεν ορίζει το φύλο ως την κυρίαρχη ιδιότητα, αλλά εκείνη του Ανθρώπου. Και στις ερχόμενες κοινωνίες με αυτή θα προσδιορίζεται και ο άντρας και η γυναίκα.