Δεν έχω ούτε αυτοκίνητο, ούτε οικόπεδα, ούτε αποταμιεύσεις στο εξωτερικό, ούτε βέβαια στο εσωτερικό. Δύο φορές το χρόνο παίρνω δικαιώματα από την προβολή των ταινιών που έχω κάνει, που με το ζόρι φτάνουν τα 1.000 – 1.200 ευρώ. Αν εγώ παίρνω αυτά τα χρήματα που είχα πρωταγωνιστικούς ρόλους σε τόσες ταινίες, μπορείς να φανταστείς τι παίρνουν αυτοί που έπαιζαν δεύτερους και τρίτους ρόλους. Τι να λέμε. Τα φέρνω δύσκολα βόλτα».

***

Να   και η άλλη… ιέρεια  της υψηλής τέχνης του θεάτρου και του κινηματογράφου με τόνους σκουπιδοπαραγωγής  στη δεκαετία του ΄60.   Της φταίει ο Τσίπρας για τη σύνταξη που της κουτσουρέψανε και  δε  ζει σαν άξια σελέμπριτι.

Προφανώς, ως Δεξιά,  δε θέλει και τούτη να γνωρίζει  πως τα μνημόνια, εξαιτίας των οποίων μας “πήραν και τα σώβρακα” οι τραπεζίτες,  τα έφερε ο Κωστάκης , της εξαίρετης αυτής οικογένειας των Καραμανλήδων, που χρεοκόπησε τη χώρα.  Και όχι ο Τσίπρας.  Και στο… καλλιτεχνικό απυρόβλητο  η Δεξιά συμμορία που δεκαετίες ολόκληρες έκανε τη χώρα να βογκήξει!

Αυτοί οι άθλιοι καλλιτέχνες  της πιο αισχρής δεκαετίας  (του ’60 )  για το σινεμά και το θέατρο, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τί ζημιά  προξένησαν στην ελληνική κοινωνία, όχι μόνο με  τα πρότυπα που λάνσαραν και καθιέρωσαν και   τις “αξίες” που υπηρέτησαν και δίδαξαν,  όπως τον σεξισμό  και τη φαλλο-αιδοιο-κρατία  (το…μ@υνί σέρνει καράβι”), αλλά και για την κάλυψη το “ξεκάρφωμα” που πρόσφεραν στα καθεστώτα της χώρας,  κυρίως στην ΕΡΕ κα τη Χούντα.

“Ξέπλεναν” τα εγκλήματά  τους      στο “πανί” και το “σανίδι”  με την αποχαύνωση και τη παραίτηση  του κόσμου.  Και ήταν αυτοί που με τον ήχο των  χειροκροτημάτων  που εισέπρατταν, σκέπαζαν τα ουρλιαχτά  των βασανιζόμενων στα κρατητήρια της Χωροφυλακής και στα   κολαστήρια της Χούντας.”΄Ολα καλά και όλα ωραία”!

Δεν ήταν τυχαίο  πως  τους …καλύτερους εαυτούς τους ο κινηματογράφος, το θέατρο και το ποδόσφαιρο, τους έδωσαν από τα τέλη του ΄50 ως και τα μέσα το ΄70.  Η καλύτερη   ΕΣΑ στη Χούντα ήταν  τούτοι.  Χωρίς ξύλο,  βασανιστήρια, εκτοπίσεις έβαλαν ένα ολόκληρο λαό στο “γύψο” της αδιαφορίας, της ανοχής και της καραβανοβλαχιάς.   Αυτοί έβγαλαν νοκ άουτ τη συλλογική, λαϊκή αντίσταση. Και φυσικά εντελώς απόντες κι από το κορυφαίο, αιματοβαμμένο΄,  αγωνιστικό παρόν των συνειδητοποιημένων φοιτητών που  δημιούργησαν  το έπος του   “Πολυτεχνείου”.

Με τα μηνύματα  των  έργων που γύριζα στον περίφημο   …καλό ελληνικό κινηματογράφο ή ανέβαζαν στο θέατρο εκείνη την εποχή,   καλλιεργούσαν  τον   αποπροσανατολισμό, τη χαύνη, την απαξίωση των  βασικών  πολιτικών αξιών, τη σημασία του αγώνα για την αξιοπρέπεια του πολίτη.   Οι καλύτεροι στυλοβάτες του καθεστώτος της Δεξιάς και  της Χούντας υπήρξε ανέκαθεν  η συντριπτική  πλειοψηφία των  καλλιτεχνών.  Κι ας δήλωναν (κρυφά)  Αριστεροί.  Αριστεροί με  Δεξιά  “τσέπη” και άρρωστοι για αναγνωρισιμότητα και   δόξα.

Τούτη, η  Μαίρη Κοντού,  υπήρξε μια  απ΄όλους  σε   αυτό το βρώμικο  συνάφι. Και φυσικά δεν  περιμέναμε να μας ζητήσει  συγγνώμη για το κακό  που προξένησε  στις γενιές των  Ελλήνων  με το μέγα έργο της λοβοτομής  και της προπαγάνδας που  συντήρησε   μέσα από τόνους σκουπίδια, πότε   ως γυναικάκι του …Αντωνάκη και πότε ως κυρία του  Διευθυντή της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων. Ευνούχισε και τούτη πολλές γενιές  συμπατριωτών.

Και όντως. ΄Αξιζε καλύτερης   τύχης και περιουσιακών  στοιχείων. Και όχι μιας συνταξούλας που κι αυτή της την  έκοψε ο  Αριστερός  Τσίπρας! Αλλά, μάλλον,   σκόρπισε τους παράδες  ,”χρυσάφι” τότε,  που εισέπραττε , για να δείξει “μπούτι”  από το Φίνο, τον Καραγιάννη και το Καρατζόπουλο  στα σκυλάδικα και τον τζόγο. ΄Οπως έκαναν  οι περισσότεροι  από δαύτους, ως βεντέτες και γκλαμουριάρηδες.