α. Ας το πούμε με το όνομά του: γυναικοκτονία
β. Δυναμική πορεία αλληλεγγύης στη γυναίκα θύμα βιασμού στα Πετράλωνα
β. Έριξε χλωρίνη στο πρόσωπο του άντρα της
Ένα νέο περιστατικό ενδοοικογενειακής διένεξης, με χρήση καυστικού υγρού, έλαβε χώρα στo χωριό Παραβόλα Αγρινίου. Σύμφωνα με την ΕΡΤ, μια γυναίκα πέταξε στον σύζυγό της ένα δοχείο με χλωρίνη, το οποίο άνοιξε και τον τραυμάτισε στο πρόσωπο.
****
Μια από τις ισχυρές και δοκιμασμένες στο χρόνο αδυναμίες του ανθρώπου είναι η έλλειψη αντικειμενικής ,τεκμηριωμένης και ισορροπημένης κρίσης. Οι εξουσίες και τα ιερατεία έχουν αναλάβει αυτό το έργο. Να αφαιρεθεί πάση θυσία το “καρκίνωμα” για τις κοινωνίες και τις εξουσίες . Η ορθή ΚΡΙΣΗ. Ο ΝΟΥΣ, κυρίως στον Αριστοτελικό ορισμό του.
Είναι αυτές οι εξουσίες που κάθε φορά κανονίζουν τα πλαίσια μέσα στα οποία μπορούν να κινηθούν τα “μυαλά” κα οι “συνειδήσεις” κάθε εποχής. Προϊδεάζουν “εξ απαλών ονύχων” τους υπηκόους περί καλού και κακού, ηθικού και ανήθικου, σωστού και λάθους. Κάθε εποχή έχει έτοιμη την “κλίνη” που τοποθετείται δέσμιος ο “ασθενής”, για να υποστεί αναλόγως τους καιρούς ολοκληρωτική λοβοτομή ή δυνατά ηλεκτροσόκ κατά συνεδρίες. Στόχος, όπως είπαμε, ο αποσυντονισμός και εν τέλει η παύση της φυσικής λειτουργίας του ΝΟΥ.
Κύριο μέλημα των “θεραπόντων ιατρών”-θυτών είναι να παραλάβουν μια tabula rasa και να εγγράψουν σε αυτή την “αδειανή πλάκα” τις δικές τους “πληροφορίες”, οι οποίες, όμως, θα δείχνουν φυσικές, σύμφυτες και μη αναστρέψιμες στον άνθρωπο. Η επέμβαση, αυτή, μάλιστα, στον “ασθενή” είναι καθοριστικής και μόνιμης μορφής, αφού εξασφαλίζει την ισόβια υποταγή του στον τεχνητό, τον επιβεβλημένο κώδικα συμπεριφοράς ,που του εμφύτευσαν , σα σύγχρονο “τσιπάκι” στον εγκέφαλο, για να μοιάζει, χωρίς να είναι, ως απολύτως φυσικός και προϋπάρχον.
Και ναι, μεν, η θεωρία του “άγραφου πίνακα” υποστηρίζει πως ο άνθρωπος δεν γεννιέται με προϋπάρχουσες, έμφυτες γνώσεις, αλλά η γνώση του αποκτάται μέσω της εμπειρίας και αντίληψης του, στην ουσία, όμως, ο εμπειρισμός αυτός του ατόμου δεν είναι της δικής του επιλογής . Είναι “γνώσεις” και “αρχές” άλλων που του της μεταγγίζουν με τέτοιο τρόπο, ώστε να δείχνουν ότι είναι αποκλειστικά δικό του απόκτημα, προσωπικές επιλογές. Στη ουσία, είναι ένα “ευαγγέλιο” ,στερεότυπο, ίδιο κι όμοιο για όλους. Και φυσικά “ιερό” και αναντικατάστατο. Η αμφισβήτησή του θωρείται από τις εξουσίες και πρώτα από την κοινωνική, ως “έγκλημα καθοσίωσης”.
Για να συγκεκριμενοποιήσουμε ,λοιπόν, το ζήτημα ,όπως το καθορίσαμε στον τίτλο, το συγκεκριμένο “ευαγγέλιο” επιβάλει στο “λοβοτομημένο” μυαλό του ατόμου κάθε εποχής, να αποδέχεται πως τα φύλα είναι δύο.΄Αντρας και γυναίκα (προσέξτε και τη σειρά παράθεσης). Το ίδιο καθορισμένοι, με βάση το προϊδεασμένο αυτό στερεότυπο, είναι και οι ρόλοι των δύο φύλων. Ο μέγιστος και κυρίαρχος στου αιώνες ,ρόλος για μεν τον άντρα είναι εκείνος του ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ και ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ (εν πολέμω κι ειρήνη) για δε τη γυναίκα , της ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ και του ΘΗΛΥΚΟΥ ( για την “ΑΝΑΠΑΥΛΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ” ).
Με δύο, όμως, παρατηρήσεις ουσίας και αυτονόητης ερμηνείας. α. Οι ρόλοι αυτοί και στα δύο φύλα, αφορούν τις ηλικίες έως και 50 περίπου ετών. Από κει και πέρα , διαφοροποιούνται. β. Στους δύο αυτούς ρόλους οφείλονται επίσης και οι γνωστές παρενέργειες της φαλλο-αιδοιο-κρατίας, ανάλογα της εποχές.
Η ιδιότητα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ που είναι το κορυφαίο δώρο της Φύσης και στα δύο, ανατομικώς μόνο, διαφοροποιημένα φύλα, αποσιωπάται εντελώς σε αυτή τη “Βίβλο” και εν τέλει στις σελίδες του καταπνίγεται καθ΄ ολοκληρία. Μένει κυρίαρχη η ιδιότητα ΑΝΤΡΑΣ-ΓΥΝΑΙΚΑ.
Πώς λένε οι διαφημιστές; Πετυχημένη διαφήμιση είναι εκείνη που στην “αγορά” το διαφημιζόμενο προϊόν ταυτίζεται, ακόμα και ονομαστικά, ως περιεχόμενο, με τον πωλητή. Π.Χ, λέγανε οι πιο παλιές διαφημίσεις. “Κάνε μια Ιντεραμέρικαν ζωής”. Ο βασικός όρος “Ασφάλεια”, το προϊόν προς πώληση , απορροφήθηκε πλέον από την εταιρία που την πουλάει. Οικειοποιήθηκε ακόμα και το όνομά του.
΄Αντρας, λοιπόν, ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ-ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ .Γυναίκα, ΜΗΤΕΡΑ-ΘΗΛΥΚΟ. Φύλα και ρόλοι ήδη απορρόφησαν εξ ολοκλήρου την ιδιότητα του Ανθρώπου. ΄Ετσι, ο ρόλος του στρατιώτη-πολεμιστή είναι να πολεμάει και να εργάζεται, για να έχει η μητέρα-θηλυκό τις προϋποθέσεις , που απαιτούνται για να ολοκληρώσει αυτόν, το δικό της ρόλο. Αντιστροφή δεν υπάρχει. Ο άντρας ανατομικά δεν εγκυμονεί και η γυναίκα, πάλι, δεν έχει τη σωματική αντοχή να αντέξει, για γίνει “κιμάς” στα πεδία των μαχών ή της σκληρής δουλειάς.
Τη φυσική , ανατομική ιδιαιτερότητα οι εξουσίες και τα ιερατεία την κατέστησαν μοναδική και μη ανατρέψιμη ιδιότητα, η οποία αντικατέστησε εντελώς αυτή την ΚΥΡΙΑΡΧΗ,ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ιδιότητα του Ανθρώπου. Αυτό απαιτούσαν οι “ηγεμόνες” και “ιερείς. Αυτό πέτυχαν στη μακραίωνη ιστορία του ανθρώπου. Κι αυτό το μοντέλο, το στερεότυπο “ευαγγέλιο” μας το παρέδωσαν ατόφιο , ως σήμερα.
Η παγίδα είναι η ίδια από τότε μέχρι σήμερα. Μόνο που η “λοβοτομή” στις ημέρες μας έχει…καθησυχαστικά και… πολιτισμικά αντικατασταθεί σε ένα μεγάλο μέρος των πανανθρώπινων κοινωνιών, με “θεραπεία”- ηλεκτροσόκ. Το ίδιο, πάντως, ισχυρό και αποτελεσματικό, όπως και η λοβοτομή.
Απλώς κερδήθηκαν οι εντυπώσεις που απαιτούν εποχές σαν τις δικές μας με (υποτιθέμενο) ανεβασμένο δείκτη πολιτισμού. Βεβαίως, παρενθετικά, πόσο ανεβασμένος είναι ένας πολιτισμός, όταν έχεις 15.000 παιδιά κάτω των 5 χρόνων που πεθαίνουν καθημερινά για μια “σταγόνα νερού”, αυτό δεν είναι μια απλή αντίφαση, αλλά ολοκληρωτική αναίρεση και ισοπέδωση της έννοιας του πολιτισμού στον αιώνα μας. Ας είναι!
Ούτε, λοιπόν, σήμερα επικράτησε ουσιαστικά η ιδιότητα ‘ Ανθρωπος (μόνο στα “χαρτιά”) για τα δυο φύλα, ούτε οι ρόλοι άλλαξαν, Φορέθηκαν “μουτσούνες”, αλλά η “μούρη” είναι ίδια. Και θα παραμένει ίδια εσαεί και μέχρι της οριστικής κατεδάφισης του σημερινού κοινωνικού οικοδομήματος, αν δεν αλλάξουν πρωτίστως οι ρόλοι. Αν, δηλαδή, οι κοινωνίες δεν γίνουν ΑΦΥΛΕΣ, χωρίς να πειραχτούν οι ανατομικές ιδιαιτερότητες. Αυτόματα μια τέτοια κατάργηση των κλασικών, επιβεβλημένων από το κοινωνικό “ευαγγέλιο” που λέγαμε, ρόλων, θα σημαίνει και την ουσιαστική κατάκτηση της ιδιότητας ΄Ανθρωπος κι από τα δυο φύλα.
Σήμερα, βρισκόμαστε σε μια ανοιχτή σύγχυση και σύγκρουση ρόλων, σε μια κοινωνική όχι απλώς “αμφισημία”, αλλά “πολυσημία” ρόλων. Και όχι μόνο γλωσσολογικά. Στην καθημερινή πράξη. Ο κεντρικός και δοκιμασμένος, βέβαια, από το χρόνο, παραμένει ίδιος. Ο ρόλος του Στρατιώτη-Πολεμιστή και της Μητέρας-Θηλυκού. Δεν άλλαξαν στο ελάχιστο ούτε η πρωταρχική τους σημασία, ούτε οι επιπτώσεις μιας τέτοιας πεποίθησης στους αιώνες.
Σε άλλες εποχές περισσότερο, απ΄όσο σήμερα, έχουμε ένα πραγματικά ειδεχθές και επαναλαμβανόμενο έγκλημα. Μια άγρια και πολυάριθμη “ανδροκτονία”, που είναι απείρως και αριθμητικά μη συγκρίσιμη και αγριότερη από τη “γυναικοκτονία” με όποιες αιτίες. “Κιμάς” ο άντρας και μάλιστα στο άνθος της ηλικίας του για μια σειρά αιώνων. Με αιτία ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ το ρόλο του φύλου. Η “ανδροκτονία” είναι τέτοια, γιατί ο στρατιώτης-πολεμιστής πρέπει να είναι άντρας, όχι γυναίκα-θηλυκό. Μάλιστα, σε πολλά κοινωνικά ήθη, ο αντίπαλος στρατιώτης-πολεμιστής ήταν άτιμο και ανήθικο, να σκοτώνει ή να μη δείχνει αβρότητα στη γυναίκα-θηλυκό.
Μέχρι και σήμερα. Ακόμα και στη Ευρώπη. Να θυμίσουμε την πρόσφατη γενοκτονία στην Σρεμπρένιτσα. το 1995. Τα θύματα 8.000. Εκτελέστηκαν μόνο έφηβοι και άντρες . ΄Οπως και οι Ναζί. Κατά κανόνα στις συλλογικές εκτελέσεις επέλεγαν άντρες, κυρίως νέους.
Εν έτει 2021, στις εντελώς σύγχρονες κοινωνίες μας. Στρατιώτης πάει μόνο ο νέος άντρας και με υποχρεωτική στράτευση! Την ίδια ώρα, στην ίδια ηλικία ,το κορίτσι μπορεί απερίσπαστο από τέτοια υποχρέωση να συνεχίσει να κτίζει τη ζωή της. Το αγόρι, μετά το επώδυνο, πέρα από χαμένο ευκαιριών, διάλειμμα. Η εγκληματική παράδοση αιώνων , συνεχίζεται.
Είναι, αν μη τι άλλο, ιστορικά άδικο να χρησιμοποιείται από τους Γκεμπελίσκους της βιομηχανίας παραπλάνησης, κάποιους δημαγωγούς Μαυρογυαλούρους και από μια μικρή, κοινότητα ρατσιστικής διαστροφής, κυρίως “σαλταρισμένων” γυναικών (“καλός άντρας, ο νεκρός άντρας” ) ο όρος “γυναικοκτονία” με καθαρά σεξιστικά κριτήρια φύλου, όπως σήμερα. “΄Υβρις” και ασέβεια στα θύματα των αιώνων, που πλήρωσαν την ατυχία να γεννηθούν άντρες .Και πριν ακόμα γεννηθούν ,τους είχαν ήδη τα ιερατεία και οι εξουσίες μοιράσει ρόλους. Με πρώτο εκείνο του μελλοθάνατου. Ο άντρας έχει τον αποκλειστικό ρόλο να είναι ο “κιμάς” του πολέμου! Ουδείς εξ αυτών το επέλεξε. Του το επέβαλαν με τη λοβοτομή που υπέστη.
Στις Μελλοντικές κοινωνίες, οι αφύσικες αυτές εξουσιαστικές ομάδες που προσδιορίσαμε παραπάνω, θα συντριβούν. Δε θα είναι σε θέση να επιβάλουν πρότυπα συμπεριφορών και ρόλους. Αυτόματα θα εκλείψουν οι “στρατιώτες” -πολεμιστές και οι “μητέρες”-θηλυκά. Η Κυρίαρχη ιδιότητα και “ρόλος” θα είναι αυτός του Ανθρώπου. Και μόνο αυτός.
΄Οσο οι κοινωνίες δεν είναι αντιεξουσιαστικές, αταξικές, αντικαπιταλιστικές, αντικαταναλωτικές, άθρησκες και άφυλες, τα Εγκλήματα κατά της Γενετήσιας Ελευθερίας (διάβαζε, κατά τη ιδιοκτησιακής μονογαμίας) θα τιμωρούνται ακόμα και με 10 χρόνια φυλακή (!) , αν ο δράστης δεν είναι υπότροπος. Την ίδια ώρα , η βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη με απώλεια της όρασης, ας πούμε , από βιτριόλι, θα συνεχίζει να τιμωρείται με κάποιους μήνες φυλάκιση(!).
Ο αιώνας μας είναι βαριά σεξιστικά άρρωστος. Οι άνθρωποι στις μέρες μας λειτουργούν με αντιστροφή των φυσικών ρόλων των οργάνων τους. Ο ΝΟΥΣ κατεβαίνει στη θέση των γεννητικών του οργάνων. Και αντιστρόφως. Εκείνα καταλαμβάνουν και υποκαθιστούν (διάβαζε, ισοπεδώνουν) το ΝΟΥ.