Υποστηρίζουμε συνεχώς και χρόνια πως το “Σύστημα” με όλα τα θεμελιακά του στηρίγματα, με πρώτο το κομματικό-πολιτικό ,είναι (καιρό τώρα ) υπό κατάρρευση με επακολουθούμενο και τον πρωτοφανή και ανήκουστο γδούπο του. Νέες Δυνάμεις, νέα πρόσωπα και σχήματα ,νέοι σχεδιασμοί και προγράμματα και προπαντός ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΙΟ “ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΟ” ΣΥΣΤΗΜΑ είναι απαραίτητο να προκύψουν εδώ και τώρα. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου πλέον να δούμε στις σύγχρονες κοινωνίες, να επικρατούν άλλες, εντελώς διαφορετικές προοπτικές ,να χαραχτούν καινούργιοι προσανατολισμοί αδοκίμαστοι στο παρελθόν.
Εν τέλει. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΕΤΟΙΟΝ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗ ΘΥΜΙΖΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ.
Τα κύρια γνωρίσματά του τα έχουμε προσδιορίσει: Κοινωνίες αταξικές, αντιεξουσιαστικές, άφυλες, αντι-καταναλωτικές- καπιταλιστικές. ΄Ετσι,όπως κανένα σύστημα ως σήμερα δεν αυτοπροσδιορίστηκε και φυσικά ούτε εκτέθηκε ως επιλογή,πολλώ μάλλον σε δοκιμή και δοκιμασία.
Η “ευλογημένη” εμφάνιση και μάλιστα στην κατάλληλη ώρα ,της πανδημίας του Κορονοϊού ,ήταν η μεγάλη ευκαιρία. Αν και ως “πανδημία” με τη φόρτιση “κανονιού-θεριστή” που εμπερικλείει μεταφορικά η λέξη, ήταν μια σκέτη ισχύς ….στρακαστρούκας, εν τούτοις , υπήρξε ικανή, λόγω ανικανότητας, αβελτηρίας και χρησιμοθηρίας των εξουσιών ,να τους τραβήξει ακόμα και το απομείναν από παλιότερα , “φύλλον συκής” . Και όχι μόνο των εξουσιών, των ίδιων των πολιτευμάτων σε όποιο όνομα και αν (υπ)ακούουν ανά την υφήλιο.
Και εκεί ντροπιαστικά τσίτσιδοι, με τις σιχαμερές, ξεχειλωμένες πατσές τους, στήθηκαν οι φορείς και οι εκπρόσωποί τους αναγκαστικά στον τοίχο. Και δε μένει πια, παρά να περνάμε μυρμηγκιές από μπροστά τους, για να τους φιλοδωρούμε αποχρεμπτόμενοι μετά βδελυγμίας αυτό που τους αξίζει.
Οι,έστω και δομικές, αλλαγές στο “φέροντα σκελετό” του συστήματος είναι πλέον άχρηστες. Η οριστική κατεδάφιση είναι η μόνη λύση. ΄Εχουμε ,ιστορικά πλέον , “εκ των ων ουκ άνευ” υποχρέωση να επωμιστούμε το εγχείρημα αυτής της θεμελιακής, εκ βάθρων αποδόμησης, αν θέλουμε να παραδώσουμε στις γενιές που έρχονται ασφαλή και αξιοπρεπή κόσμο.Κι αν δεν είναι ΟΡΙΣΤΙΚΟ και ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΟ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ κι αν το ΝΕΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ξαναχτιστεί με τα υπάρχοντα υλικά του δικού μας πολιτισμού,η προσπάθεια για έναν καλύτερο κόσμο, θα είναι αυτή του Σίσυφου,Και άντε πάλι από την αρχή.
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΑΠΕΙΛΗ . Ο Κορόνα “ήρθε και θα φύγει”.Δηλαδή,δε θα φύγει ποτέ, αλλά υποχρεωτικά θα αντιμετωπιστεί ψύχραιμα και λογικά στους “χειμώνες” που έρχονται. Και φυσικά σε καμιά περίπτωση με καραντίνες και ΜΕΘ. Αυτό ακριβώς που δεν έγινε σήμερα.
Και είναι ο ευτυχής λόγος που ξεβρακώθηκε το παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης σε όλη του την έκταση.Και όχι μόνο την πολιτική- εξουσιαστική. Σε κάθε παράμετρο και συντεταγμένη. Κάθε πτυχή της ζωής υπέστη τη διαβρωτική επίπτωση των παρενεργειών αυτού του Συστήματος.
Η γελοιοποίησή του στη διάρκεια της “πανδημίας”,υπήρξε συνεχής και απολύτως…επιτυχής. Η πασιφανής πλέον αχρηστία και ανικανότητά του, η επικινδυνότητά του όχι μόνο ως προ τη σωματική και ψυχική διαχείριση της ακεραιότητας
των ατόμων, αλλά και την αδίστακτη επιχείρηση καρατόμησης των ατομικών, των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων “για ψύλλου πήδημα” ,υπήρξαν πρωτοφανή,πρωτόγνωρα στην Ιστορία.
Να επαναλαμβάνουμε τα οφθαλμοφανή, είναι άχρηστο. Μένει να δούμε τις αιτίες αυτής της κατάρρευσης και τα αποτελέσματα των παρενεργειών που εισέπραξαν οι σύγχρονες κοινωνίες και κατέγραψε η ιστορία από την… επέλαση της (μη) ασύμμετρης αυτής απειλής του Κορόνα και της ανικανότητας αντιμετώπισής της από το σύγχρονο ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ.
1 .Ο σύγχρονος τρόπος δόμησης των ΄βιομηχανικών” κοινωνιών, της αντώνυμης “Πόλεως” της αρχαιότητας . Οι συνθήκες διαβίωσης, εργασίας, διατροφής εκπαίδευσης, διασκέδασης και λοιπών ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Η ανατροπή του κοινωνικού στάτους, αλλά και του φυσικού οικοσυστήματος ,αυτά που η ζωή από την πολύπαθη πείρα της Ιστορίας θεμελίωσε .Και είναι μια πραγματικότητα στις ημέρες μας . Ο απρογραμμάτιστος υπερπληθυσμός και η άναρχη αποθήκευση ανθρώπων σε βιομηχανικά κέντρα και άλλες εστίες παραγωγής πλούτου από “υπεραξία” και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, έλαβαν πλέον εκρηκτικές διαστάσεις.
2. Η τερατώδης γιγάντωση του Κράτους σε βάρος της προσωπικότητας. Εξέλιπε εντελώς η ιδεολογία της συγκροτημένης ατομικότητας, της προσωπικής ζωής, της ιδιωτικότητας, της ιδιώτευσης της ατομικής μόνωσης. Η καραντίνα σε “λιγότερο κράτος”, δε θα είχε καμιά θέση σε ισχύ τέτοιων ιδιοτήτων , ακόμα και σε πραγματική ανάγκη για καταπολέμηση ιού, όντως επικίνδυνου. Πολλώ μάλλον σε καμιά περίπτωση για την αντιμετώπιση “ενός” (περιφρονητική παράθεση αόριστης αντωνυμίας)… Κορόνα.
3. Το πολίτευμα της Δημοκρατίας αποδείχτηκε όχι απλώς λίγο ,αλλά ανύπαρκτο. Μάλιστα, έφτασαν πολλοί…δημοκρατικοί κοντυλοφόροι να θαυμάζουν τον τρόπο που τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της Κίνας και της Ρωσίας, αντιμετώπισαν αποτελεσματικά (;) τον κίνδυνο του ιού. Και ονερεύονται πλέον όχι φυγή προς τα εμπρός , αλλά οπισθοχώρηση σε εποχές αλήστου μνήμης.
4. Η Ιατρική και οι συναφείς επιστήμες έδειξαν παντελή ανικανότητα να αποτρέψουν, έστω και το μικρό αυτό ξέσπασμα του κακού. Αλλά, από την άλλη, δε δίστασαν πολλοί εκπρόσωποί τους να υπηρετήσουν, ως αχυράνθρωποι, τις εξουσίες.
5. Το “κράτος πατερούλης” έδωσε ρεσιτάλ υποκρισίας, πρώτα να πείσει πως είναι παρόν, με τη συνέχιση καταβολή μισθού-σύνταξης , έστω και πείνας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (ω θεοί!) και φυσικά με το περίφημο “τοίχος προστασίας” μέσω καραντίνας και άλλων ευφυών επινοήσεων, των υπηκόων. “Μένουμε σπίτι προστατεύουμε τον εαυτό μας και τους άλλους” Τί μεγαλόψυχο και αποτελεσματικό κράτος! Στην ουσία, εκείνο που πέτυχε, πέρα από τα άλλα, ήταν να τινάξει τις ήδη παραπαίουσες οικονομίες σχεδόν όλου του κόσμου στον αέρα .Νέα δεινά ανέχειας και ανήθικα μνημόνια παραμονεύουν οσονούπω. Θα μας απασχολούν εδώ ανελλιπώς. Ας μην τα αναλύσουμε από τώρα.
6. Ο Τύπος, ως “τέταρτη” εξουσία έδωσε τα ρέστα του. Πέρα από τα τεράστια οικονομικά οφέλη (δε χρειάστηκαν να κουνήσει ούτε το μικρό δαχτυλάκι, να πάνε, ας πούμε, οι κοντυλοφόροι θεατές σε πεδία μαχών, έβλεπαν τις μάχες στις ΜΕΘ από τις οθόνες τους), αναβάπτισε την ισχύ του και έδειξε πως είναι η υπέρτατη πλέον εξουσίας στις κοινωνίες. Το κράτος έρχεται δεύτερο.
7. Οι πολίτες έγινα υπήκοοι. Πειθήνια χοιρίδια που μπορούσαν να σκοτώσουν και τη μάνα τους την ίδια, αν ως γραία εκείνη έδειχνε να εκθέτει την οικογένεια σε κίνδυνο μόλυνσης. Το συγκεκριμένο επίτευγμα των εξουσιών,η μάντρωση των υπηκόων και η επινόηση ανύπαρκτων-φανταστικών εχθρών για να κατασπαράξουν οι μάζες , θα χρησιμοποιηθούν κατά κόρον σε άλλες εποχές και σε δύσκολες για τις εξουσίες συνθήκες.Και θα είναι αποτελεσματικό και σωτήριο μέσο για εκείνες.
8. Ο ηλικιακός ρατσισμός που επί χρόνια βρισκόταν κάτω από το χαλί, ανασύρθηκε, και η μπόχα του στην κυριολεξία κατάπνιξε τις κοινωνίες .Ο γέρος ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ θα είναι βάρος, παρίας ,επικίνδυνος,για πέταμα σε φούρνους.
Μένει:
Να ανασκουμπωθούμε οι “οικοδόμοι” να ξεκινήσουμε την κατεδάφιση. Πολίτες,ακτιβιστές,έντιμοι και σώφρονες άνθρωποι, ας επιστρατευτούν σε αυτό τον αγώνα. Να ξέρουν πάντως, εμείς, ίσως, είναι αργά να απολαύσουμε τους καρπούς των αγώνων αυτών. Ας το κάνουμε για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Είμαστε υποχρεωμένοι.
Παραθέτουμε στη συνέχεια παλιότερα κείμενά μας και πιστεύουμε πως κάθε επαναστατημένο άτομο που θα συμμετέχει σ΄αυτή τη μεγαλειώδη κατεδάφιση του Συστήματος, χωρίς να έχει σημασία ο τρόπος που θα το κάνει, οφείλει να λάβει υπόψη του τα μηνύματά τους!
Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ «ΚΡΑΤΟΥΣ» ΚΑΙ Η ΥΣΤΕΡΟΤΕΡΗ ΚΑΤΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ-ΙΔΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ TOY AΝΘΡΩΠΟΥ
«Βγαίνει σήμερα η Κύπρος από το Μνημόνιο.
Σήμερα στις 16:00 στις Βρυξέλλες, σηματοδοτείται το τέλος του Μνημονίου για την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Κύπρος γίνεται η τέταρτη χώρα που βγαίνει από το μνημόνιο, ύστερα από την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, αφήνοντας έτσι την Ελλάδα ως την μόνη χώρα υπό τον μνημονιακό ζυγό.
Το πακέτο διάσωσης ξεκίνησε πριν απο τρία χρόνια και το τριετές πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής λήγει επίσημα στις 23 Μαρτίου.»
****
Πέταξε , λοιπόν και η «θυγατέρα» Κύπρος το ζυγό του μνημονίου. Η…μάνα της ,όμως, παραμένει εισέτι υπό ζυγόν και «ουδείς οίδεν» ακόμα για πόσα χρόνια. Πάντως για πολλά, αν δε συμψηφίσουν το προσφυγικό με τη…ελάφρυνση του χρέους. (Τί φρίκη, τί τραγική ειρωνεία!)
Θα αναρωτηθεί , όμως, κανείς. Γιατί κόπτεται ένας κατά βίωση και δήλωσή του αντικρατιστής , δεθνιστής, ακτιβιστής φυσιοκράτης (και ου μόνον), ως ο γράφων για το αν επιβιώσουν με ή χωρίς το δυσβάστακτο βάρος του χρέους (και πώς) τα κράτη και εν προκειμένω η …πατρίδα μας; «Γαία πυρί μ(ε)ιχθήτω» είναι η τρέχουσα (και η παλιότερη) αντίληψη των αντιπάλων του κράτους, αφού η ταχύτερη κατάρρευσή του θα επιφέρει το επιποθούμενο χάος από το οποίο με τη σειρά του, θα προκύψει η «αναρχία», η κατάργηση της εξουσίας, η αταξική κοινωνία. Κάτι, δηλαδή σαν τη μυθολογία στη Θεογονία του Ησίοδου, σύμφωνα με την οποία από το σκοτεινό Χάος μετά από αλλεπάλληλες συνουσίες «τεράτων» και γεννήσεις, εν τέλει προέκυψε … «Κόσμος» (κόσμημα-κοσμώ).
Ας αναλύσουμε (συνοπτικά) και ας επιχειρηματολογήσουμε επί της εκφρασμένης (scripta menent) πεποίθησής μας πως η επιβίωση του οργανωμένου «Κράτους» είναι ιστορικά απαραίτητη, αλλά όχι χρονικά απεριόριστη. Και μόνο, φυσικά, αν δεν έχει τη μορφή του σύγχρονου κράτους. Πρωτίστως, επίσης, και απαραιτήτως αυτό το «Κράτος» θα έχει θεραπευτεί-απεξαρτηθεί από τις λίαν επικίνδυνες, ως θανατηφόρες «ουσίες» της έννοιας του ΄Εθνους, οι οποίες σήμερα έχουν εντελώς δηλητηριάσει τον οργανισμό του.
Ως «Κράτος» (στη φιλοσοφική του διάσταση περισσότερο, παρά στην πρακτική του εφαρμογή, τουλάχιστον αυτή την ώρα), νοούμε μια παγκόσμια οργανωμένη κοινωνία, ,χωρίς, δηλαδή, σύνορα χωρών και διακρίσεις (πάσης φύσεως) των ανθρώπων μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει πως η άσκηση «εξουσίας» από τους μηχανισμούς ενός τέτοιου παγκόσμιου κράτους γίνεται επ΄ ωφελεία και μόνο του πολίτη και όχι του πολιτικού (του ασκούντος την εξουσία), του συστήματος,του ισχυρού.
Η ύπαρξη μιας τέτοιας οργανωμένης παγκόσμιας κοινότητας, που για λόγους ευκολίας (κατ΄οικονομία) την ονομάσαμε «Κράτος» (και πάντως καταχρηστικά, διότι το έτυμο της λέξης παραπέμπει κατ ευθείαν σε εξουσία, υποταγή), θεωρείται απαραίτητη, τουλάχιστον για κάποιους ακόμα αιώνες, επειδή ο άνθρωπος στην πορεία προς τη σημερινή εξέλιξη και τον πολιτισμό, δε φαίνεται να «εξανθρωπίστηκε». Δεν απέβαλε, δηλαδή, το βαρβαρισμό, την τιθάσευση των άγριων ενστίκτων που δια-κατέχουν τη βούλησή του και τα οποία δεν του επιτρέπουν να ταξιδέψει σε ανώτερες σφαίρες του επιστητού , του συναισθηματικού και του διανοητικού, σε επίπεδα πραγματικού Ανθρώπου .
Ακόμα βρίσκεται στο στάδιο, τη φάση, του Υπανθρώπου, αφού η βαρβαρότητα, η παράνοια, η απανθρωπιά, ο εγωισμός, η μισαλλοδοξία, το αίμα,η φρίκη,οι διακρίσεις, όλη εκείνη η βαριάς μορφής παθογένεια που κρατούσαν αιχμάλωτο στη ζωώδη του υπόσταση το «ανθρώπινο» ον (άνθρωπος=ο έχων όψιν «ανδρός», ανήρ (γενική,ἀνδρός) + ωπ- (< ωψ), στην προηγούμενη ιστορική του πορεία, συνεχίζουν να τον κατατρύχουν και να τον ταλαιπωρούν και στη σημερινή διαδρομή του σε ένα αδιόρατο μέλλον. Σαν να μην πέρασε μια μέρα και να μην άλλαξε στο ελάχιστο από τη χαραυγή της ζωής του και την εγκατοίκησή του στα σπήλαια, μέχρι σήμερα που δια-βιώνει σε πολυτελή ενδιαιτήματα.
Κι εμείς βέβαια οι αντικρατιστές-αντιεξουσιαστές, αρνούμαστε την οποιαδήποτε υποταγή και την έκθεσή μας σε εκμετάλλευση από παντός είδους υπανθρώπους, οι οποίοι, οικοδομώντας ένα σύστημα απάνθρωπης και αφύσικης διακυβέρνησης με τη χρήση «όπλων» (ποικίλα μέσα επιβολής της βούλησης του ισχυρού), ασκούν σε βάρος μας επιβολή και πίεση. Αυτό το σύστημα, που επέλεξαν οι κρατιστές, για να επιβάλουν τη θέληση και το δίκαιο του ισχυρότερου στους υπόλοιπους «αδύνατους», προτάσσοντας την ανάγκη ύπαρξης αυτής της κρατικής, κατασταλτικής μηχανής ,γιατί αλλιώς θα… φαγωθούμε μεταξύ μας ,αλλά και για την κατίσχυση των δικαιωμάτων του ατόμου-πολίτη και τη …δίκαιη μοιρασιά των κοινωνικών αγαθών, είναι και απάτη και ειρωνεία και ντροπή να το ισχυρίζονται.
Το θεωρητικώς εδώ περιγραφόμενο παγκόσμιο «Κράτος» ουδεμία σχέση έχει με το… συνόνόματό του σημερινό . Και πρώτα απ΄όλα γιατί την διοίκηση της πανανθρώπινης κοινωνίας που δεν έχει κανένα εξουσιαστικό γνώρισμα, την ασκεί η «Μηχανή». Είναι η εξέλιξης της Τεχνητής Νοημοσύνης, που έχει απεριόριστες δυνατότητες και φυσικά την πλέον κυρίαρχη («εκ των ων ουκ άνευ»), τη «στελέχωση»,δηλαδή, όλων εκείνων των νευραλγικών, κρατικών μηχανισμών δια των οποίων πραγματοποιείται η «χρηστή διοίκηση» (πχ. μέσω της Smart City) και η σωστή κατόπτευση όλων των υπόλοιπων μηχανισμών διασφάλισης των ατομικών δικαιωμάτων και της δίκαιης, ίσης παροχής όλων των κοινωνικών αγαθών.
Γάφαμε στις 25 Μάη 2014 στο θέμα μας «SMART CITY-OPERATION CENTER-DATA : ΚΑΤΑΡΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;»:
«Αν σας λέγαμε πως σε λίγα χρόνια τα σπίτια μας θα είναι περιβαλλοντικά, πως τα σκουπίδια μας θα τα ανακυκλώνουμε επί τόπου στο χώρο μας και την ίδια ώρα αυτά τα… σιχαμερά “διαμάντια” θα μεταμορφώνονται σε ένα λίαν απαραίτητο σπιτικό προϊόν για άμεση χρήση; Κι ακόμα. Αν σας υποσχόμαστε πως τα λύματα στους βόθρους, που σήμερα ανεξέλεγκτα χύνονται στις θάλασσες και μολύνουν ανεπανόρθωτα την τροφική αλυσίδα, θα μπορέσουμε να τα μετατρέψουμε σύντομα σε νεράκι γάργαρο και λαχταριστό, όχι μόνο για να το πίνουμε,αλλά και να το χύνουμε ασυλλόγιστα, όπως και όταν μας γουστάρει, χωρίς το φόβο του “ προσέχουμε για να έχουμε”;
Κι αυτά είναι μόνο η αρχή. Την “ημέρα” εκείνη, τα παιδιά μας θα πηγαίνουν μόνα τους στο νηπιαγωγείο και με απόλυτη ασφάλεια, αφού ένα αόρατο τεράστιο “μάτι και ένα “αυτί” θα παρακολουθούν την πορεία τους ανά πάσα στιγμή και θα εξουδετερώνουν άμεσα και αποτελεσματικά οποιονδήποτε κίνδυνο ήθελε παρουσιαστεί στο διάβα τους. Παράλληλα, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ειδικά οι τυφλοί, θα περπατούν άνετα στους δρόμους της πόλης,χωρίς μπαστούνια και σκύλους οδηγούς, αφού τα δικά τους «βασιλεμένα” μάτια θα “βλέπουν” μέσα από το μεγάλο “μάτι”, που θα κατευθύνει τα βάδισμά τους στο σωστό δρόμο.
Τα νοσοκομεία ,όπως τα ξέρουμε σήμερα, μάλλον θα γίνουν μουσεία, αφού μια ολόκληρη κλινική θα πηγαίνει στο σπίτι του ασθενή. Αυτό σημαίνει πως πριν ακόμα εκδηλωθεί το θανάσιμο έμφραγμα στο γεροντάκι της μοναχικής κατοικίας στο δρόμο με τις … ακακίες, το ίδιο “μάτι και το “αυτί” -“τέρατα” θα δίνουν εντολή σε μια υπερσύγχρονη κινητή, ιατρική μονάδα να σπεύσει αστραπιαία εκεί και να αναλάβει επί τόπου την επαναλειτουργία της καρδιάς και την επαναφορά του ασθενή στην προτέρα… 100ετή μεν, αλλά ικανοποιητική λειτουργία όλων των “ευαίσθητων” οργάνων του αιωνόβιου οργανισμού.
Γα να μη μιλάμε για τον οριστικό θάνατο του αχόρταγου θηρίου της γραφειοκρατίας. Τα πιστοποιητικά γέννησης, τις ληξιαρχικές πράξεις και τα έτοιμα διαβατήρια που θα παραδίδονται αστραπιαία στον πολίτη με μια φαρδιά -πλατιά…ηλεκτρονική υπογραφή και μόνο του κατόχου μέσα από το μικροσκοπικό PC του, βάρους 3 γραμμαρίων!
Τέλος, για να κλείσουμε εδώ την περιγραφή των αγαθών του “παραδείσου” που μας περιμένει όχι πολύ μακριά από σήμερα, να αναφέρουμε μόνο πως οι περισσότερες μάστιγες στη γη μας θα εξαφανιστούν μια και καλή . Οι ξηρασίες , οι καταστροφικές χαλαζοπτώσεις, οι ατέρμονες χιονοπτώσεις, οι ανεμοστρόβιλοι, τα τσουνάμια, οι Ελ Νίνο και τα άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα θα πατάσσονται στο λεπτό, αφού ο φύλακας άγγελός μας θα σπεύδει με ταχύτητα αστραπής να κυνηγήσει με τη μαγική ρομφαία του τα ανεπιθύμητα άγρια σύννεφα από τον ουρανό ή να γυρίζει πίσω στη Σαμοθράκη, το νησί του Αιόλου, τους θυμωμένους αέρηδες, για να φυλακιστούν στον ασκό του αψίθυμου θεού.
Πολίτη του Μέλλοντος, καλώς ήρθες στην Smart City, την έξυπνη πόλη!
…………………………………………………………………………………………………………….
Ας δημιουργηθεί μια ευρεία ομάδα από ιστορικούς, φιλοσόφους, κοινωνιολόγους, νομικούς, πολιτικούς και τεχνοκράτες-τεχνολόγους, αποδεδειγμένου και μη αμφισβητούμενου κύρους από την ίδια την πορεία της ζωής τους, με ανθρωποκεντρικό,ιδεολογικό εξοπλισμό και απόλυτο σεβασμό στη Φύση, τη ζωή και τα αναφαίρετα δικαιώματα του ατόμου. Αυτοί να καθίσουν στο τραπέζι, να βάλουν πάνω όλα τα θέματα που θίξαμε και άλλα περισσότερο και εξειδικευμένα. Να ορίσουν αρχές, όρους, δικλείδες για την ασφαλή λειτουργία του Operation City. Και πάνω σ΄αυτό το νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» να χτιστεί η νέα έξυπνη πόλη. Ναι,αυτούς τους εμπιστεύομαι και τους εξουσιοδοτώ ως πολίτης να προχωρήσουν στο κτίσιμο της Smart City.
Αλλά, πέρα απ΄αυτή του εγνωσμένου κύρους ομάδα, κρίσιμη, κρισιμότερη ίσως είναι η ποιότητα του ανθρώπου που θα χειρίζεται τα δεδομένα για τους λόγους που αναλύσαμε παραπάνω. Σε έναν άνθρωπο χειριστή, όσο και τέλειο να είναι το «μηχάνημα” που του κατασκεύασαν ,υπάρχει πάντα ο κίνδυνος του «ανθρώπινου λάθους» ή του εξαναγκασμού του να πράξει αντίθετα από το καθήκον του. Και τότε; Τί γίνεται τότε;
Εμείς πιστεύουμε πως ο χειριστής δεν πρέπει να είναι άνθρωπος, αλλά κάποιος που να έχει όλα τα χαρακτηριστικά του Ανθρώπου . ΄Αρα, αφού δε θα είναι αυθεντικό, ανθρώπινο ον, θα μπορούσε να είναι αναλώσιμο κάθε στιγμή υπέρτατης ανάγκης και προορισμένο να θυσιάζεται, αν χρειαστεί.”
Γράφαμε στις 25/2/2014 στις ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ:
«ΗΓΓΙΚΕΝ Η (ΑΓΙΑ) ΩΡΑ ΤΟΥ ΡΟΜΠΟΤ
Εξυπνότερα τα ρομπότ από τον άνθρωπο το 2029»
Νέα «προφητεία» του διάσημου επιστήμονα και μελλοντολόγου Ρέι Κουρτσβάιλ.O διάσημος επιστήμονας, εφευρέτης και μελλοντολόγος Ρέι Κουρτσβάιλ συγκεντρώνει ξανά την προσοχή των ΜΜΕ με μια νέα… προφητεία του. Όπως υποστηρίζει σε 15 χρόνια από σήμερα τα ρομπότ θα έχουν ξεπεράσει σε νοημοσύνη τον δημιουργό τους, τον άνθρωπο! Θα είναι σε θέση να μαθαίνουν, να κάνουν αστεία και να… φλερτάρουν…»
(http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=570853)
***
΄Οσο πιο γρήγορα αναλάβουν τα ρομπότ να ασκήσουν “ευαίσθητες » λειτουργίες» (ειδικά τις λεγόμενες θεσμικές) στα ανθρώπινα κράτη αρχικά και στις “αντιεξουσιαστικές” κοινωνίες με το χρόνο, λειτουργίες στις οποίες σήμερα μόνο ο άνθρωπος έχει πρόσβαση και δυνατότητα και θεωρούνται πως δεν υποκαθίστανται από «πράγματα», τόσο το καλύτερο για τη ζωή, το άτομο, τις κοινωνίες.
Η πολιτική, η δικαιοσύνη και η εκπαίδευση είναι οι πρώτοι και θεμελιακοί τομείς που θα κατακτήσουν τα ρομπότ και δεν είναι λίγοι oi συνειδητοποιημένοι πολίτες που περιμένουμε πώς και πώς να ζυγώσει αυτή η ώρα. Οι άνθρωποι ,δυστυχώς, μέσα στους αιώνες δεν κατάφεραν ποτέ ούτε την πολιτική ( επιστήμη της διακυβέρνησης) να ασκήσουν σωστά ,ούτε να αποδώσουν φυσική-έλλογη δικαιοσύνη ή δικαιοσύνη του αγαθού συνειδότος). Διαπλοκές, εξαρτήσεις, συμφέροντα, εγωισμοί, ιδεολογίες-ιδεοληψίες, στενότητα πνεύματος, εν ολίγοις αδυναμία κατάκτησης της περίφημης υπέρβασης από τη ζωώδη στην ανθρώπινη κατάσταση (ανικανότητα του ατόμου να αρθεί σε υψηλά επίπεδα “ενανθρώπισης”), εμπόδισαν την παγίωση στην ατομική και συλλογική συνείδηση εννοιών φυσικών και αυτονόητων, όπως είναι η ενάσκηση καθηκόντων έντιμης πολιτικής, η απονομή «δίκαιης” δικαιοσύνης, το θησαύρισμα της απαραίτητης γνώσης.
Απέτυχε παταγωδώς ο άνθρωπος στους αιώνες να ανταποκριθεί επιτυχώς στους ρόλους που του ανέθεσαν να ενσαρκώνει στις κοινωνίες των ανθρώπων. Για αυτό το λόγο, φαίνεται πως καθίσταται επιτακτική πλέον η ανάγκη να τον υποκαταστήσουν τα ρομπότ σ΄αυτό το έργο. Καλούνται οι μηχανές να επιτύχουν εκεί που απέτυχαν οι άνθρωποι. Και είναι σίγουρο πως θα πετύχουν, γιατί η τεχνολογία, όταν θέλει (όταν μένει ανεξάρτητη) ,μπορεί να παρακάμψει ή να εκμηδενίσει όλα τα ελαττώματα του ανθρώπου και να προμηθεύσει την κοινωνική “αγορά” με είδη-προϊόντα βασικής ανάγκης στα οποία παρατηρείται σοβαρή έλλειψη (διάβαζε π.χ, έργο από καλό δάσκαλο, δικαστή, πολιτικό κ.α).
Αρκεί, βέβαια, να διέπεται ο προγραμματισμός και η χρήση των μηχανών από τις αρχές που ,όπως είπαμε, δεν αξιώθηκε ο άνθρωπος να βιώσει και να υπηρετήσει, όπως εκείνες που εμπερικλείουν οι βασικές έννοιες της ισοτιμίας, της ισονομίας, της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας. Και φυσικά στη διάρκεια της λειτουργίας τους να μην έχει δυνατότητα αυθαίρετης-ανθρώπινης παρέμβασης ο «χειριστής» των μηχανών-ρομπότ για “σκοπούμενη” (με τη νομική έννοια του «δόλου») αλλαγή ή τροποποίηση του προγραμματισμού για τον οποίον κατασκευάστηκε και «εξανθρωπίστηκε» με τις κυρίαρχες αρχές που μνημονεύσαμε.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι μηχανές δε θα μπορέσουν ποτέ να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο, ειδικά σ΄αυτές τις κοινωνικές διακονίες που προτάξαμε (παιδεία, πολιτική, δικαιοσύνη) για πολλούς λόγους. Ιδιαίτερα, γιατί θα τους λείπει ο συναισθηματισμός. Τα μηχανήματα, λένε, δε διακατέχονται από αισθήματα. Δεν κλαίνε,ούτε γελάνε. Είμαστε σε θέση να διαβεβαιώσουμε, όμως, ιστορικά πως περισσότερο κακό παρά καλό έκανε στον άνθρωπο ο ανεξέλεγκτος, ο υπερτροφικός ή ο ατροφικός συναισθηματισμός του, καθώς και η εκτός του ελέγχου της λογικής λειτουργίας του, απότοκα είτε της κακής συμπεριφοράς των ορμονών του είτε της αφύσικης ,κοινωνικής διαχείρισής του ή και των δύο μαζί. Αλλά, και πάλι, όσον αφορά το συναίσθημα, οι τεχνικοί επιστήμονες δεν αποκλείουν καθόλου να εμπλουτίσουν τα ρομπότ με τα βασικά συναισθήματα, τα οποία θα προσομοιάζουν στα ανθρώπινα και θα προκαλούνται μόνο από ερεθίσματα, απαραίτητα για την εξυπηρέτηση του κεντρικού προορισμού- στόχου της μηχανής.
Η φύση,όπως έχουμε αναπτύξει εδώ, έχει αρχέγονους και απαρασάλευτους νόμους. Παράλληλα, η ίδια δώρισε στον άνθρωπο το κορυφαίο δώρο του ΝΟΥ. Το φυσικό, το λογικό, το αυτονόητο είναι απολύτως ορατά στους ανθρώπους και …»δια γυμνού οφθαλμού», όταν δεν εγκαταλείπεται η συνείδησή του να στρεβλωθεί. Είναι πασιφανή, προφανή και απολύτως ευκρινή. Αυτά ακριβώς τα δώρα της φύσης θα είναι εκείνα που θα διαφεντεύουν τις αποφάσεις των ρομπότ την ώρα της λειτουργίας τους , ενισχυμένα φυσικά και από τις αρετές του νόμου, τους κανόνες δικαίου και τις άλλες κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος (πολιτισμού).
Πορευόμαστε ολοταχώς στον “αστερισμό” της κυριαρχίας του έλλογου ρομπότ, υψηλών προδιαγραφών για προσφορά ανώτερου, ποιοτικού έργου στο ανθρώπινο είδος. Είναι αυτό, ακριβώς, που εκτός των άλλων, θα συντομεύσει το δρόμο προς την κατάκτηση της αταξικής, ακηδεμόνευτης, αντιεξουσασιτικής ανθρώπινης “κοινότητας”, στην οποία κυρίαρχο-θεμελιακό γνώρισμα του ατόμου θα είναι η ατομικότητα, ως το αντώνυμο της μαζικότητας, όπως τη γνωρίζουμε στους ιστορικούς αιώνες.»
Κανένας άλλος δεν μπορεί να έχει την αποκλειστικότητα στη διαχείριση της λειτουργίας του Operation Center. Μόνο αυτό το ρομπότ, που έχει προικιστεί από τους φυσικούς -ηθικούς-λογικούς κατασκευαστές του με τις προδιαγραφές και τις ιδιότητες, που περιγράψαμε στο κείμενό μας παραπάνω. Εκείνο δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς, δεν έχει εξαρτήσεις από πρόσωπα, δεν αισθάνεται φόβο, συναισθηματικό δέσιμο, δεν έχει φιλοδοξίες. Δεν κατατρύχεται ΚΥΡΙΩΣ από το την επιθυμία για βρώμικο κέρδος. Δεν είναι επίσης εκτεθειμένο σε απρόοπτους-αστάθμητους κινδύνους, όπως ο άνθρωπος.
Παράλληλα, διαθέτει “εγκέφαλο”, που λειτουργεί με αλγάριθμους ,εκατομμύρια φορές ικανότερο από τον ανθρώπινο. .Κανένας χάκερ, κανένας τρομοκράτης δεν τον ξεπερνάει και δεν τον ξεγελάει. Είναι ένας ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ , χωρίς να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Κι αυτόν δεν έχω ειλικρινά κανένα λόγο να μην του εμπιστεύομαι τη ζωή των παιδιών μου, εκτός αν είμαι υποχόνδριος και μονίμως αντιρρησίας.
Και κάτι τελευταίο. Ακόμα κι αν κάπου στο δρόμο αυτός ο ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ “ σκοντάψει και πέσει”, διαπράξει,δηλαδή, ένα αστάθμητο ,απρόβλεπτο από τον προγραμματιστή του λάθος και αναδύεται έστω και ο ελάχιστος κίνδυνος μεγάλης καταστροφής, ο Υπεράνθρωπος χειριστής ρομπότ, ξέρει τί θα κάνει. Αφού νιώσει πως χάνει τον έλεγχο της εξουσίας του Operation Center και γίνεται επικίνδυνος για την πόλη, ενεργοποιεί άμεσα το μηχανισμό αυτοκαταστροφής του. Πεθαίνει, για να σώσει τον άνθρωπο, αφού αυτός είναι ο σκοπός για τον οποίο προγραμματίστηκε. Τέτοιον χειριστή τον εμπιστεύομαι, τον ψηφίζω….”
Οι ανθρώπινες κοινωνίες, συσπειρωμένες σε ένα απέραντο, παγκόσμιο «Κράτος» εκεί τείνουν, σε τέτοια πλέον μορφή διοίκησής τους. Η αναπαραγωγή και η συνέχιση του σημερινού μοντέλου εξουσίας,πέρα από το γεγονός πως είναι λίαν επικίνδυνο για την ίδια την ύπαρξη και την επιβίωση του ανθρώπου, «εξεμέτρησε το ζην,» ξεψυχάει αργά μεν, αλλά… ξεψυχάει και πολύ σύντομα θα φύγει η άγρια ,η τερατώδης ψυχή του.
Αυτό το νέο «Κράτος» με τους καινούριους θεσμούς και τα νέα μέσα που θα διαθέτει θα διαπαιδαγωγήσει πλέον τον άνθρωπο Πολίτη και θα τον οδηγήσει βήμα-βήμα στον εξανθρωπισμό του. Κι εξανθρωπισμός σημαίνει έξοδος από τη βαρβαρότητα, εξυγίανση του κυρίαρχου ΝΟΥ και εγχάραξη στη συνείδηση του ατόμου των Νόμων της Φύσης που παράγουν την ύψιστη ηθική. Αυτή η ηθική συνίσταται στη αποδοχή της αρχής πως «ό τι είναι φυσικό είναι και ηθικό».
Τα στάδια, όμως, που θα περάσει το ανθρώπινο ον για να καταλήξει στον πλήρη εξανθρωπισμό του, θα είναι χρονοβόρα και κάποτε επώδυνα.Η πορεία προς τον «Παράδεισο» θα τελειώσει, όμως, μια μέρα των ημερών. Είναι νομοτελειακή εξέλιξη, προκαθορισμένη πορεία από την ίδια τη φύση που έχει κυρίαρχο μέλημά της την Εξέλιξη των Ειδών και πρωτίστως του Ανθρώπου.
Εκείνη την εποχή της «αθωότητας» (πιθανότατα όμοια με εκείνη που βίωνε ο άνθρωπος στη χαυραγή της ζωής του) κύρια γνώρισματά του θα είναι η ατομικότητα, η ιδιωτικότητα, η μοναχικότητα, έτσι όπως την περιγράψαμε στο κείμενό μας με τίτλο: