Γέννησε στα ερείπια- Νεκρή η μητέρα, έζησε το μωρό

Συρία: Χιλιάδες προσφέρθηκαν να υιοθετήσουν το νεογνό που ανασύρθηκε από τα ερείπια

Δισεκατομμύρια δόθηκαν στην Ουκρανία για να αντιμετωπίσει την εισβολή του ρώσικου τέρατος στη χώρα. Και συνεχίζουν να στέλνουν βοήθεια κάθε είδους –και καλώς-στην όντως πολύπαθη χώρα των Ουκρανών.

Γιατί, όμως, δυο μέτρα και δυο σταθμά; Παρατημένοι στην τύχη τους οι πληγέντες από το σεισμό, σε Τουρκία και Συρία, την ώρα που χιλιάδες ακόμα βρίσκονται κάτω από τα ερείπια. Μια ελάχιστη τυπική βοήθεια ήταν η συμβολή της ανθρωπότητας σε αυτή την τραγωδία. Ο ΟΗΕ ανύπαρκτος. Οι άλλοι διεθνείς οργανισμοί, επίσης. Οι κυβερνήσεις αδιάφορες. Κάντε τη σύγκριση και σκεφτείτε, αν το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του κόσμου, δεν είναι η παράνοια και η απανθρωπιά.

Αλλά, μη λογαριάζεις χωρίς τον εαυτό σου μέσα στους ενόχους. «Τί μπορώ εγώ να κάνω», δεν είναι, πέρα από σαχλή και ανεύθυνη δικαιολογία, τίποτα περισσότερο. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. ΄Εχει την προσωπική του ευθύνη απέναντι στον πάσχοντα, τον κυνηγημένο, τον κολασμένο της γης. Πώς σέβεσαι ή απαξιώνεις τις διαχρονικές, αναλλοίωτες και απαρασάλευτες αξίες της ζωής, είναι δικό σου προβλημα.

Και μην ξεχνάς. Η μόνη δίκαιη μοιρασιά σε αυτόν τον κόσμο , είναι τούτη: Το κακό και το καλό,κρέμονται από την ίδια άκρη. Σήμερα αυτός, αύριο εσύ. Όλα είναι δανεικά και σε αέναη κίνηση.