ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

 

Παραλήρημα Κασιδιάρη: «Να πάει ο ηλίθιος Τσίπρας να κάνει παρέα στους Πακιστανούς στο Ταε Κβον Ντο»

 

Το δικό του σόου έδωσε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης στη Βουλή εξαπολύοντας επίθεση με απαράδεκτες εκφράσεις κατά του πρωθυπουργού και του αρμόδιου υπουργού για τη Μετανάστευση.

Ο βουλευτής της ΧΑ χαρακτήρισε «ηλίθιους» τους κκ Τσίπρα και Μουζάλα προκαλώντας την οργή των βουλευτών των υπολοίπων κομμάτων. Ορθιος ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης φώναζε, ο προεδρεύων Γιώργος Λαμπρουλης του ΚΚΕ καλούσε τον Κασιδιάρη να συνετιστεί και να μην χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις. Ωστόσο ο Ηλίας Κασιδιάρης συνέχισε την επίθεση και φώναζε «να πάει ο ηλίθιος Τσίπρας να κάνει παρέα στους Πακιστανιούς στο Ταε Κβον Ντο και στο αλβαναριό που έφερε στη χώρα ο Σαμαράς».

Για τον Γιάννη Μουζάλα είπε «τολμάει να μιλάει αυτός ο ηλίθιος που είναι διορισμένος σε εμάς που είμαστε εκλεγμένοι;» 

Εν τάξει! Δεν είπε δα, εδώ που τα λέμε, και τίποτα φοβερό και τρομερό ο Κασιδιάρης. Καμιά βαριά βρισιά  που να μη προσιδιάζει στο ναζιστικό και «νυκτόβιο» ήθος των μελών της εγκληματικής οργάνωσης Μιχαλολιάκου και Σία. Το «ηλίθιος» είναι  «ψωμοτύρι» στο στόμα των περισσοτέρων Συν-Ελλήνων. Του Πάγκαλου, ας πούμε, που δεν είναι στο κάτω-κάτω (λέει) και φασίστας.

Ούτε δα η Βουλή των Ελλήνων έγινε  ξαφνικά «΄Αβατο»  Ναός της (Νέας) Δημοκρατίας και δεν επιτρέπεται να εκφέρεται  κει μέσα  απρεπής και άκοσμος λόγος. Ας αφήσουν τα “κουφά”     οι… πατέρες του ΄Εθνους. Ντρέπονται ,  γιατί  δεν επιτρέπεται ,λέει να ακούγονται κει μέσα «κουβέντες χαμαιτυπείου» ( ας γνωρίζουν, τέλος πάντων, πως το λεξιλόγιο σ΄αυτούς τους χώρους είναι πλέον κόσμιο και ευπρεπές απ΄όσο σε άλλους σοβαροφανείς αίθουσες), αλλά δεν ντρέπονται, που συμφύρονται, συναγελάζονται   και συνδιαλέγονται με ένα Μιχαλολιάκο, με έναν Κασιδιάρη.

Το «ηλίθιος» τους μάρανε.Τέτοιες ευαισθησίες πια οι ΄Ελληνες βουλευτές! Κι όχι πως έχουν γίνει όνειδος στη οικουμένη ολόκληρη.  Γατί, πού  αλλού, σε ποια άλλα δημοκρατικά κοινοβούλια παραχωρούνται   θέσεις σε τέρατα και ζόμπι   που εξυμνούν το  ναζισμό και υποκλίνονται σε  όσους  ανήγαγαν το έγκλημα, το σαδισμό, το μαρτύριο, την καταρράκωση της ανθρώπινης ιδιότητας σε «τέχνη και επιστήμη»; (Σημειώστε: Στη χώρα αυτή,που στη Βουλή της δίνουν ρσιτάλ συνταγματικής και πολιτικής προκλητικότητας-αθλιότητας  οι  Ναζί ,η Ιστορία ισχυρίζεται πως γεννήθηκε η Δημοκρατία. Τραγική ειρωνεία,πέρα από όνειδος!)

Αυτό είναι το μέγα σκάνδαλο, κύριοι εκπρόσωποι  του ελληνικού λαού στη Βουλή. Και όχι επειδή σας αποκάλεσε …μαλάκες ο Κασιδιάρης με τη συντεχνιακή οικειότητα ενός συναδέλφου.  Δικός σας έργο, της ελληνικής δικαιοσύνης και της πανάθλιας  εμπορικής δημοσιογραφίας είναι ο Κασιδιάρης, ως πολιτικός….και πατήρ του ΄Εθνους. Μην κάνετε τάχα πως τα παίρνετε κρανίο με όσα (ορθά) σας σούρνει.

 Το πιο οδυνηρό για όλους εμάς που δεν είμαστε συνάδελφοι του Κασιδιάρη και έχουμε τσίπα ακόμα πάνω μας , είναι πως ουδείς σας «αυτοκτόνησε». Κανένας σας, δεν ακούσαμε πως  πήρε μια πέτρα να τη βάλει στο λαιμό του και να πάει να βουτήξει κατά Φάληρο μεριά  γι΄αυτό το ανοσιούργημα. Την ΄Υβριν που διαπράχθηκε σε βάρος της αρμονίας της Φύσης, των αναφαίρετων, απαράγραπτων και απαρασάλευτων  αξιών και αρχών της ζωής.

Περαίνοντας και ανακεφαλαιώνοντας.  Την επόμενη φορά που θα αποκαλέσει ο Κασιδιάρης ηλίθιο ή .. μαλθακό κάποιον από σας κει μέσα στο «Ναό», ας  σκύψει το κεφάλι από ντροπή . ΄Οχι για το χαρακτηρισμό. Αλλά γιατί τον ξεστομίζει δίπλα σας.  Επειδή  σας φτύνει και σεις  λέτε πως βρέχει!

 Αλλιώς, θα ήταν τιμή και καμάρι σας να σας στόλιζε με τέτοια  και ηχηρότερα  κοσμητικά η εγκληματική  παρέα Κασιδιάρη. Αλλά,  έξω από τη Βουλή. Ούτε καν στο περιστύλιο.  Από τον Κορυδαλλό.

1.  “ΜΑΛΛΙΟΤΡΑΒΗΓΜΑΤΑ”  ΣΥΖΥΓΩΝ

2. Ο ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ ΤΙΜΩΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ… ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ,  ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ  “ΠΕΡΕΣΤΡΟΪΚΑ”

1. «Η οργή του Ανδρέα», το βιβλίο της Δήμητρας Παπανδρέου: Τι λέει για Σημίτη, Βενιζέλο, Λαλιώτη, Μητσοτάκη

Εχουν περάσει μόνο λίγες ημέρες από τότε που κυκλοφόρησε το βιβλίο της Μαργαρίτας Παπανδρέου που προκάλεσε σάλο με τα όσα προσωπικά στοιχεία αποκάλυπτε από τη ζωή της με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Μεταξύ άλλων αναφερόταν και στην γυναίκα για την οποία, όπως η ίδια έλεγε, χώρισε με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Η Δήμητρα Λιάνη της απαντά με το δικό της βιβλίο. «Η Οργή του Ανδρέα!», μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Στις 500 και πλέον σελίδες του βιβλίου της η Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου αναπτύσσει την πολιτική δράση του Ανδρέα -κυρίως ως πρωθυπουργού-, τις ιδέες του και τη συμβολή του στον τόπο.

Η Δήμητρα Λιάνη προχωρά σε αποκαλύψεις, δημοσιεύει για πρώτη φορά ντοκουμέντα, αποκαλύπτει πολιτικό παρασκήνιο, περιγράφει γεγονότα και άγνωστες ιστορίες. Και αναφέρεται και σε συγκεκριμένα ονόματα. Μητσοτάκη, Βενιζέλο, Σημίτη, Λαλιώτη, Πάγκαλο, Ανδρουλάκη, Δαμανάκη, Μάνο, Ανδριανόπουλο.

Περιγράφει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως έναν ανέντιμο αντίπαλο, πώς ο Ανδρέας μιλούσε για την «άγονο ευφυΐα» του Βαγγέλη Βενιζέλου, για το ποιοι κύκλοι επέβαλαν πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη, αναφέρεται στον Θεόδωρο Πάγκαλο ως «ο ιστορικά στρεψόδικος νεοδεξιός!», χαρακτηρίζει τον Ηλία Μόσιαλο ως ένα πολιτικό γενόσημο, ενώ μιλάει και για πολιτικούς από άλλα κόμματα όπως τον Μίμη Ανδρουλάκη, την Μαρία Δαμανάκη, τον Στέφανο Μάνο και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο.

Ακόμη, η Δήμητρα Λιάνη περιγράφει και τα 70 σημεία που δείχνουν πώς ο Γιώργος Παπανδρέου μεταμορφώθηκε σε αντί-Ανδρέα αλλά και πώς ο Κώστας Λαλιώτης οδηγήθηκε σε παραίτηση από γραμματέας του ΠΑΣΟΚ με παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα, ενώ μιλά για το ποια ήταν η θέση του Ανδρέα για τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ αλλά και γιατί ήταν οργισμένος για τους επιγόνους του.

Γεννοβολάν σαν τις… κουνέλες  βιβλία οι γυναίκες του Ανδρέα Παπανδρέου και ξεκατινιάζονται -ξεμαλλιάζονται  δημοσίως.  Δε διαβάσαμε, βέβαια, το βιβλίο της τελευταίας συζύγου του Ανδρέα και έτσι δεν μπορούμε να διατυπώσουμε κρίσεις επί του περιεχομένου του. Λένε, πάντως, ότι  είναι πολιτικό βιβλίο περισσότερο και λιγότερο κατινίστικο από της Μαργαρίτας.  Με αναφορές-κριτικές σε πρόσωπα, αλλά και τις πολιτικές του ιδρυτή, προέδρου του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.

Για την ιστορία, ο Ανδρέας είναι “τελειωμένος”. ΄Οσα και ό,τι να γράψουν οι δικοί του άνθρωποι ή οι αντίπαλοί του, δεν μπορούν πια να αλλάξουν την ιστορική εικόνα του, που σε γενικές γραμμές είναι τούτη: ΄Ενας αναμφισβήτητα χαρισματικός, έξυπνος και “διαβασμένος” πολιτικός από “μεγάλο τζάκι”, που  βρήκε κι αυτός στρωμένο το δρόμο από τον πατέρα του, ανεξάρτητα από τις δοκιμασμένες ικανότητές του. (Χιλιάδες στην εποχή του είχαν όσα, ίσως και περισσότερα, αβαντάζ, αλλά δεν έγιναν ποτέ αρχηγοί κομμάτων ή πρωθυπουργοί, γιατί δεν είχαν τις “πλάτες”).

Το κύριο και χαρακτηριστικό  γνώρισμα του πολιτικού Ανδρέα Παπανδρέου ήταν η δημαγωγία και ο λαϊκισμός. Και τα  εκμεταλλεύτηκε ασύστολα, χωρίς μέτρο   και τα δύο, αφού γνώριζε καλά και την ψυχολογία της μάζας (όχλου) ,αλλά και τις προοπτικές της κομματικής πολιτικής, του πελατειακού κράτους που θα τον κρατούσαν στην εξουσία για χρόνια.  Και πέτυχε.

 Δημιούργησε μια στρατιά πρασινοφρουρων, μια τεράστια δεξαμενή ψηφοφόρων, που δεν τον εγκατέλειψαν ούτε στις στιγμές που αποδείχτηκε πως είχε χωθεί για καλά κι αυτός στη διαφθορά, κυρίως με την υπόθεση Κοσκωτά . Τάιζε όλο  αυτό το πλήθος πολλά  χρόνια .Δεν είναι, επομένως, ανεξήγητο γιατί   οι πασόκοι έπιναν  (και πίνουν κάποιοι ακόμα)  “νερό στο όνομά” του.

Βεβαίως, κανείς δεν αρνείται πως ο “Ανδρέας” υποστήριξε τον κόσμο της Αριστεράς, τους απόβλητους και καταφρονεμένους  μέχρι τότε από το κράτος της Δεξιάς. Τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, το κομμάτι εκείνο του λαού που το καραμανλικό κράτος και παρακράτος καταδίωξε αμείλικτα και απάνθρωπα. Τις  μη ευνοημένες και στερημένες λαϊκές μάζες. ΄Επαψε ο χωροφύλακας να είναι ο φόβος και ο τρόμος του αριστερού. Και το πιστοποιητικό των δεξιών κοινωνικών φρονημάτων δεν ήταν πια το μόνο προσόν για να πετύχεις θέση, όπως συνέβαινε  στο επίσης κομματικό-πελατειακό κράτος της ΕΡΕ και της Ν.Δ. ΄Ανοιξε ο δρόμος, για να κατακτηθούν θέσεις στη δημόσια και ιδιωτική κονίστρα, που στο κράτος της Δεξιάς ήταν αποκλειστικά κρατημένες για τους “ημέτερους”.

“΄Ολα αυτά είναι αλήθεια, όσο κι αν οι αντίπαλοί του αντιλέγουν πως  τον Ανδρέα  τον στήριζε ο κόσμος, γιατί είχε “διάφορο”, όχι από ιδεολογία. Γιατί ευνοήθηκαν  σκανδαλωδώς από την πολιτική του οι ευρύτερες λαϊκές μάζες, που αποτέλεσαν και τη γερή  βάση στο κομματικό του οικοδόμημα.  Κι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, και ποιος από τους πολιτικούς και τους πρωθυπουργούς της χώρας από συστάσεως ελληνικού κράτους μέχρι  σήμερα ,δεν  έκανε το ίδιο; Δυστυχώς,  το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της ελληνικής πολιτικής είναι η τερατώδης ανάπτυξη του πελατειακού κράτος. Η παθογένεια που πλήττει τη χώρα από την εποχή του Καποδίστρια μέχρι σήμερα.

Το μεγάλο, όμως, πολιτικό λάθος του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως το έχουμε εδώ επισημάνει άπειρες φορές, είναι το γεγονός πως ένας διακεκριμένος οικονομολόγος και μάλιστα με μαρξιστική θεώρηση της πολιτικής, δεν κατάφερε ούτε να συλλάβει ούτε και  να κάνει πράξη την πιο απλή και κατανοητή ακόμα κι από μη ειδικούς αλήθεια. Να στηρίξει την οικονομία και την ανάπτυξή της χώρας στα  ελληνικά πόδια και όχι σε ευκαιριακά μέτρα. Να αναδείξει  τον πλούτο που παράγει η χώρα κι αυτόν μόνο να εκμεταλλευτεί αποτελεσματικά και να στηριχτεί πάνω του. Δεν το έκανε. Αντ΄αυτού , συνέχισε και επαύξησε την πολιτική του συνεχούς και αλόγιστου δανεισμού. Με αυτά τα ξένα, αδούλευτα λεφτά, τάισε τότε την Ελλάδα από τη μια ως την άλλη άκρη και έβγαινε το ΠΑΣΟΚ για χρόνια πρώτο στις εκλογές. Τις έπαιρνε… “με τα τσαρούχια”!

Να, όμως, που ήρθε ή ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός. Και είναι  απίστευτα υψηλού μεγέθους  η “λυπητερή”  που κλήθηκε η χώρα να εξοφλήσει. Και  ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει τεράστια ευθύνη για την τραγική  κατάληξη της ελληνικής οικονομίας. Την κρίση που βιώνουμε σήμερα  και μαστίζει αλύπητα  έναν ολόκληρο λαό.

Ευθύνεται, όμως (και ίσως τούτο να είναι το χειρότερο) και για κάτι άλλο ο Ανδρέας Παπανδρέου.  Για τη διαστροφή -μετάλλαξη του χαρακτήρα του   ΄Ελληνα. ΄Οχι πως υπήρξε στο διάβα της ιστορίας του  “άγιος” ο ΄Ελληνας. Διέθετε, πάντως, αξίες σταθερές και ορατές,  πριν ενσκήψει η  πασοκική λαίλαπα και τις ισοπεδώσει. Είχε αξιοπρέπεια, εργατικότητα, συνέπεια, λογική.΄Ηταν προσγειωμένος.  Δεν είχε καταντήσει “ζήτουλας”, εξαρτημένος απόλυτα από το κομματικό κράτος-πατερούλη.  Αντίθετα, είχε αυτόνομη οικονομική υπόσταση-πορεία και το κράτος  είχε ανάγκη τον πολίτη, παρά αυτός εκείνο.  Αλλά,  το πιο σημαντικό ήταν πως μέχρι τις “πασοκικές ημέρες” , η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού πίστευε ακόμα στο σοσιαλισμό, την “Αλλαγή”. Είχε ακόμα ζωντανή την “αριστερή” ελπίδα πως δεν ήταν ανέφικτα τα οράματα  τα οποία κυνήγησαν με πρωτοφανές πάθος λίγα χρόνια πριν οι  αγωνιστές κομμουνιστές και  ο αριστερός  κόσμος.

΄Ολα αυτά, τα γκρέμισε εκ βάθρων ο τρόπος που πολιτεύτηκαν  ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι Πασόκοι. ΄Εφτιαξαν έναν πολίτη “γενόσημο”, μαϊμού, έναν αποτυχημένο κλώνο,που δε θύμιζε σε τίποτα το γεννήτορά του. Οι “αξίες” και οι “αρχές”  που δίδαξαν στην Ανωτάτη Πασοκική Σχολή και τις ενστερνίστηκε τελικά η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ήταν η τεμπελιά, το κυνήγι του  αεριτζίδικου κέρδους, η διαπλοκή, η διαφθορά-λαμογιά, η απάτη, η φοροκλοπή, το μαύρο χρήμα. Η απουσία τελικά όλων εκείνων των στοιχείων που συνθέτουν την έννοια του Πολίτη.

“Ιστορικά” εγκλήματα του Ανδρέα Παπανδρέου!

 

2. Ο Τσίπρας με την Περιστέρα, το μισό υπουργικό και η Γιάννα Αγγελοπούλου πήγαν να δουν Λαζόπουλο