-
ΣΤΗ ΧΙΟ “ΦΤΥΝΟΥΝ” ΣΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥΣ
-
ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ. ΙΝΔΑΛΜΑ ΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΥ ΑΠΕΤΥΧΕ
-
ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ . “Ε, ΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ” ΣΤΗΝ …ΚΑΛΥΒΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ!
-
ΦΑΚΕΛΩΜΑΤΑ ΚΑΙ…”ΦΑΚΕΛΩΜΑΤΑ”.
1. Σώτη Τριανταφύλλου. «Πιτσιμπούργκο»,ο καθρέφης να κοιταχτούν οι Χιώτες
Κάνοντας δώρο στη Χίο ένα σύντομο αφήγημα, η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου ζωντάνεψε, μέσα από αυτό, ένα κομμάτι της ιστορίας του νησιού και της μετανάστευσης των ανθρώπων προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, και μας μιλά για το έργο της, με τίτλο «Πιτσιμπούργκο», το οποίο έγινε θεατρική παράσταση.
Γραμμένο σε μορφή επιστολών, το έργο, που ανέβηκε στο θέατρο σε σκηνοθεσία της Αρκαδίας Ψάλτη, ξεκινώντας την πορεία του το καλοκαίρι του 2014 στη Χίο, τη γενέτειρα των πρωταγωνιστών του, και, έκτοτε, όπου παίζεται γνωρίζει μεγάλη επιτυχία, παρουσιάζεται στον πολυχώρο Vault Theatre Plus.
Η ζωή στο νησί της Χίου, αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, αποκαλύπτεται μέσα από την αλληλογραφία ενός νιόπαντρου ζευγαριού. Φτώχεια, πείνα, μπάρκα, προσφυγιά, αρρώστιες, μα και τηλέφωνα και κινηματόγραφος. Ένα νησί πληγωμένο και σαστισμένο. Σε αυτόν τον κόσμο, μας βάζει η Σώτη Τριανταφύλλου και μας μιλά για το έργο και για το δύσκολο παρόν μας.
Το κείμενο είναι μια μικρή ανθρώπινη κωμωδία. Γελάω, για να μην κλάψω… κάτι τέτοιο. Κάπως έτσι, νομίζω ότι νιώθει και ο θεατής. Ο Δημοσθένης μπλέκει με τη μαφία στο Πίτσμπεργκ της Πενσυλβάνια, παίζει χαρτιά, χάνει χρήματα. Η πρόσκληση για την καημένη την Ελέγκω καθυστερεί.
«…έρχονται στο νησί πρόσφυγες αφ’ την Τουρκιά. Εν ηξέρω γιατί, αλλά φτάνουνε παπόρια, μαούνες και βάρκες αφ΄ τις αχτές. Δυστυχισμένοι αθρώποι […] Τώρα τ’ απόγεμα, θα κατεβούμε μαζί με τον μπάρμπα στο λιμνιώνα να ιδούμε τους πρόσφυγες» γράφει, από τη Χίο, η Ελέγκω στον Δημοσθένη, που είναι μετανάστης στο Πίτσμπεργκ, τον Μάρτιο του 1914. Πόσο απέχει εκείνο το παρελθόν από όσα διαδραματίζονται σήμερα;
Σίγουρα, θα πήγε και ο προσφυγοκυνηγός δήμαρχος με τους ακροδεξιούς Χιώτες του να δουν το έργο. Κι αν πήγαν, σιγά που θα ντράπηκαν.
Είναι μια ηθική τραγωδία να “φτύνεις” στους τάφους των γονιών σου. Αυτών που ήρθαν πρόσφυγες από απέναντι με “μαούνες, βάρκες”, σαπιοκάραβα. Θαλασσοπνιγμένοι σαν τους τωρινούς πρόσφυγες. Και δεν τους σεβάστηκαν οι αχρείοι. Δε λύγισαν στην ανάμνηση του πόνου των πατεράδων τους.
Το χειρότερο είναι άλλο. ΄Ολοι αυτοί οι διώκτες-προσφυγοφάγοι στα νησιά και στα ηπειρωτικά, ΄Ελληνες και Σκοπιανοί, Βούλγαροι και Ούγγροι, είχαν μια ευκαιρία μοναδική και ανεπανάληπτη. Την έχασαν μέσα από τα χέρια τους. Και δε δίνονται πολλές τέτοιες στο στενεμένο κύκλο της ζωής του ανθρώπου.
Τους γένηκε η χάρη να ξεχωρίσει και να αναδειχτεί μέσα από το ζώο, ο ΄Ανθρωπος. Να τιμηθεί το δώρο της Φύσης, το μέγιστο, το μοναδικό: Ο Νους, που μαζί με το συναίσθημα, όταν λειτουργούν φυσικά και αβίαστα, παράγουν αυτούς ακριβώς τους θησαυρούς που περιγράφουν οι λέξεις ανθρωπιά, αλληλεγγύη, συμπόνοια. Κι το αρνήθηκαν οι ανάλγητοι. Προτίμησαν να τιμήσουν μέσα τους το ζώο!
Θα ψάχνουν να βρουν κουβέντες να απολογηθούν στα παιδιά τους, στα εγγόνια τους και δε θα βρίσκουν. Για την εγκατάλειψη, τον καλό λόγο που δεν ειπώθηκε, για το κομμάτι το ψωμί και το στρώμα που δε τους περίσεψαν, δεν τα πρόσφεραν σε πάσχοντα συνάνθρωπο.
Η απόριψη είναι η μαγαλύτερη τιμωρία . Κι ακόμα χειρότερα, αν δικαίως την εισπράττεις από το ίδιο το παιδί σου.
2. Ο Φιντέλ Κάστρο αποχαιρετά: Θα πεθάνω, αλλά φροντίστε να μείνουν οι ιδέες μου
Με τρεμάμενη φωνή ο Φιντέλ Κάστρο εκφώνησε την αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, λέγοντας στα μέλη του συνεδρίου πως σύντομα θα πεθάνει.
Παράλληλα, ο Kάστρο κάλεσε τα μέλη του κόμματος να «βοηθήσουν ώστε οι ιδέες του να παραμείνουν ζωντανές».
«Σύντομα θα είμαι 90 χρονών», είπε ο Κάστρο, στη μεγαλύτερης διάρκειας δημόσια εμφάνιση που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια. «Για όλους έρχεται η ώρα μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανών κομμουνιστών θα παραμείνουν ως απόδειξη σε αυτόν τον πλανήτη ότι αν λειτουργήσουν με θέρμη και αξιοπρέπεια, μπορούμε να πράξουμε τα υλικά και τα πολιτιστικά αγαθά που χρειάζονται οι άνθρωποι. Και πρέπει να πολεμήσουμε χωρίς ανακωχή για την απόκτησή τους», υπογράμμισε ο Φιντέλ Κάστρο.
Ο 89χρονος ιστορικός ηγέτης της χώρας αποθεώθηκε από τα μέλη του κόμματος, που φώναζαν ρυθμικά το μικρό του όνομα, σύμφωνα με τα κρατικά ΜΜΕ, που μετέδωσαν μαγνητοσκοπημένη την εκδήλωση.
Φορώντας αθλητική φόρμα και μιλώντας καθιστός, η φωνή του Κάστρο έτρεμε, ενώ έκανε παύσεις για να ρίξει μια ματιά στο χειρόγραφο της ομιλίας του και ευχαρίστησε όλα τα μέλη του κόμματος που συγκεντρώθηκαν για να τον ακούσουν.
Ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα και οι επαναστάτες της Λατινικής Αμερικής είναι ένας Μύθος. Γράψανε μια ανεπανάληπτη ,χρυσή σελίδα στην Ιστορία γενναιότητας, αυτοθυσίας, αφιλοκέρδειας, ανθρωπιάς με στόχο να αλλάξουν τον κόσμο. Αν δεν έγινε έτσι ,όπως το ήθελαν, δεν είναι ώρα τώρα να το ξαναπούμε.
΄Εμεινε, όμως ,το μεγάλο όραμα, η τρανή αλήθεια, πως το μέλλον του ανθρώπου είναι ο κομμουνισμός.΄Οχι ως το αποτυχημένο σύστημα που είδαμε και το εφάρμοσε και ο ίδιος ο Κάστρο. Ο κομμουνισμός δεν είναι οικονομικό σύστημα, ούτε ασφυκτικός κρατικός παρεμβατισμός, όπως τον θέλουν κυρίως οι σταλινικοί. Είναι ιδέα. Είναι η φιλοσοφική υπέρβαση,η ενατένιση της ζωής με άλλα μάτια. Η ελευθερία, η ισότητα, η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια, η ανθρωπιά,όπως τα σχημάτισε και τα εγχάραξε στη μη αλλοτριωμένη ανθρώπινη συνείδηση η Φύση.
Αυτός ο κομμουνισμός θα επικρατήσει μια μέρα. Θα είναι η κατάκτηση της ανώτερης σφαίρας ,που έχει σχεδιαστεί να αποτελέσει για τον ΄Ανθρωπο την οροφή, όταν πραγματοποιηθεί η πλήρης οικοδόμηση. Στους ορόφου της θα κατοικεί η καλλιέργεια των υψηλών αρετών που σήμερα μόνο να οραματιστεί μπορεί το άτομο ή να τις βιώνει ευκαιριακά είτε από συγκινησιακή φόρτηση είτε οι λίγοι σε επίπεδο ατομικής υπέρβασης.
2. Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών: Ενα διαχρονικό σκάνδαλο για την πολιτιστική βιτρίνα της μπουρζουαζίας
Indymedia
Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών: Ενα διαχρονικό σκάνδαλο για την πολιτιστική βιτρίνα της μπουρζουαζίας
Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών είναι το όνομα της «κομπανίας» που διαχειρίζεται το γνωστό πολιτιστικό μαγαζί της Βασιλίσσης Σοφίας, που στην καθομιλουμένη καθιερώθηκε και αναφέρεται ως «το Μέγαρο». Πρόκειται για μια παλιά ιστορία, «αμαρτωλή» από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια ιστορία απομύζησης του ελληνικού λαού (μέσω του αστικού κράτους), προκειμένου η μπουρζουαζία να εξασφαλίσει την πολιτιστική της τέρψη (ή το «φαίνεσθαι» του πολιτιστικού της προσώπου, γιατί την ουσία αυτού του προσώπου μπορεί κανείς να την δει στις «πίστες» των κατά Βαγγέλη Γιαννόπουλο «πολιτιστικών κέντρων»)
Το 1953, ιδρύθηκε από την τραγουδίστρια Αλεξάνδρα Τριάντη (αδελφή του Κ. Κοτζιά, υπουργού του Μεταξά) και τον δεξιό πολιτικό Λάμπρο Ευταξία (γόνο αστικού επιχειρηματικού και πολιτικού τζακιού, που χρημάτισε βουλευτής και υπουργός) σύλλογος με την επωνυμία «Φίλοι της Μουσικής». Πρόεδρος του συλλόγου από το 1968 μέχρι το 1977 ήταν η Αλ. Τριάντη και στη συνέχεια ο εκδότης του Συγκροτήματος Λαμπράκη, Χρήστος Λαμπράκης. Σε αντίθεση με τους άλλους ιδρυτές, που έβαλαν κάποια χρηματικά ποσά για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ο Χρ. Λαμπράκης δεν έβαλε τίποτα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Σημειώνουμε ότι τα ποσά που έβαλαν οι άλλοι ιδρυτές του ΟΜΜΑ ήταν ασήμαντα. Ετσι, όταν άρχισε να μειώνεται η κρατική επιχορήγηση για τα λειτουργικά έξοδα του ΟΜΜΑ, αυτός κατέρρευσε.
Στις 7.2.1956, με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 179/56 (επικυρώθηκε το 1957 με το νόμο 3700), το Ειδικό Ταμείο Μονίμων Οδοστρωμάτων παραχώρησε, κατά κυριότητα, στο Σύλλογο Φίλοι της Μουσικής έκταση 14.600 m2. Στις 27.7.1981 συναντήθηκαν στα γραφεία του υπουργείου Οικονομικών οι Ι. Παλαιοκρασάς (αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού), Μιλτ. Εβερτ (υπουργός Οικονομικών), Ανδρ. Ανδριανόπουλος (υπουργός Πολιτισμού), Χρ. Λαμπράκης (εκπρόσωπος του Συλλόγου Φίλοι της Μουσικής) και Λ. Ευταξίας (εκπρόσωπος του Ιδρύματος Σταματίου Δεκόζη-Βούρου) και συμφώνησαν επί της υπ’ αριθμ. 7431 σύμβασης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου, του Σωματείου Φίλοι της Μουσικής και του Ιδρύματος Σταματίου Δεκόζη-Βούρου, που ήταν η ιδρυτική σύμβαση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Από τα 14.600 m2 που είχαν παραχωρηθεί από το δημόσιο στο Σύλλογο Φίλοι της Μουσικής, τα 7000 m2. παραχωρήθηκαν κατά κυριότητα στον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών(ΟΜΜΑ), προφανώς για να χτιστεί το κτιριακό συγκρότημα. Ο ΟΜΜΑ ήταν Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, που θα λειτουργούσε με βάση τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας. Στην αρχή, το ΔΣ του ΟΜΜΑ αποτελούνταν από δέκα μέλη, από τα οποία πέντε διορίζονταν από το Σύλλογο Φίλοι της Μουσικής και πέντε από τον υπουργό Πολιτισμού. Αργότερα τα μέλη έγιναν έντεκα, με τα οχτώ να διορίζονται από τους υπουργούς Πολιτισμού και Οικονομικών και τα τρία από το Σύλλογο Φίλοι της Μουσικής. Παρά την πλειοψηφία που είχε το κράτος στο ΔΣ του ΟΜΜΑ, τον τελευταίο λόγο για τη λήψη των σοβαρών αποφάσεων τον είχε ο Σύλλογος Φίλοι της Μουσικής, γιατί υπήρχε ρήτρα που απαιτούσε τη συμφωνία του ενός από τα τρία μέλη του στο ΔΣ του ΟΜΜΑ.
Σύμφωνα με το άρθρο 6 της ιδρυτικής σύμβασης του ΟΜΜΑ, οι πόροι του ήταν: α) Το αντάλλαγμα από την παραχώρηση αιθουσών του Μεγάρου Μουσικής. β) Το 40% των καθαρών εσόδων του Ιδρύματος Δεκόζη-Βούρου. γ) Η κρατική επιχορήγηση, που ήταν η κύρια χρηματοδότηση. Οπως θα δούμε στη συνέχεια, όταν μετά το 2009 αυτή άρχισε να μειώνεται, λόγω της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, άρχισαν να εμφανίζονται τα ελλείμματα και τα σοβαρά προβλήματα στον ΟΜΜΑ, που κατέστησαν προβληματική τη λειτουργία του. Το κυριότερο είναι ότι ο οργανισμός αυτός, που κύρια αποστολή του είναι ν’ αποτελεί την πολιτιστική βιτρίνα της μπουρζουαζίας, δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα δάνεια του.
Με τα άρθρα 8 και 9 της σύμβασης παραχωρήθηκαν στο Σύλλογο Φίλοι της Μουσικής κάποια ακίνητα που ήταν κληροδοτήματα. Τα έσοδα απ’ αυτά τα κληροδοτήματα και από κάποια άλλα κληροδοτήματα που παραχωρήθηκαν στη συνέχεια κάλυπταν ένα πολύ μικρό μέρος των ανοιγμάτων που δημιουργούνταν στον ΟΜΜΑ. Γι’ αυτό λέμε ότι το μαγαζί στηριζόταν στην κρατική χρηματοδότηση για να καλύψει τα λειτουργικά του έξοδα. Η κρατική επιχορήγηση στον ΟΜΜΑ από το 2009 μέχρι και το 2015 ήταν για κάθε χρονιά: 13 – 5 – 3 – 4,8 – 4 – 3,3 – 2,85 εκατ. ευρώ.
Πρέπει να σημειωθεί πως ο ΟΜΜΑ δεν «ρουφούσε» μόνο κρατική χρηματοδότηση για την κάλυψη των λειτουργικών του δαπανών. Ο κρατικός κορβανάς ήταν διαχρονικά ο αποκλειστικός χρηματοδότης για την κατασκευή των πολυτελών εγκαταστάσεων του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Στο άρθρο 13 της σύμβασης 7431 προβλεπόταν κρατική χρηματοδότηση 600 εκατ. δραχμών για τα έτη 1981-83 (200 εκατ. κάθε χρόνο) και δάνειο 300 εκατ. δραχμών με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Απ’ ό,τι μπορέσαμε να βρούμε, υπήρξαν και άλλα δάνεια με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου: 150 εκατ. ευρώ το 2003 και 95 εκατ. ευρώ το 2007.
Με το νόμο 3943/2011 (κυβέρνηση ΓΑΠ), το κράτος ανέλαβε να πληρώσει τα τοκοχρεολύσια του δανείου των 95 εκατ. ευρώ του 2007. Δεν γνωρίζουμε με ποιο νόμο το κράτος είχε αναλάβει να πληρώσει και τα τοκοχρεολύσια του δανείου των 150 εκατ. ευρώ του 2003, όμως στην εισηγητική έκθεση της τροπολογίας που εισήχθη ως άρθρο Τέταρτο στο νόμο 4366/2016, αναφέρεται ότι από το 2010 το κράτος δεν κάλυπτε τις τοκοχρεολυτικές δόσεις των δανείων ύψους 150 και 95 εκατ. ευρώ. Ετσι, το Φλεβάρη του 2016 για τα δύο αυτά δάνεια, συνολικού ύψους 245 εκατ. ευρώ, οφείλονταν κεφάλαιο 226,33 εκατ. ευρώ και τόκοι 100 εκατ. ευρώ, σύνολο 326,33 εκατ. ευρώ!
Η γαλαντόμα κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, που έχει υψώσει τη σημαία του αγώνα ενάντια στη διαπλοκή, ανέλαβε να αποπληρώσει το χρέος των 326,33 εκατ. ευρώ! Η πλάκα είναι ότι οι Τσιπροκαμμένοι, προκειμένου να ωραιοποπιήσουν και να συγκαλύψουν αυτό το διαρκές σκάνδαλο, που εξελίσσεται χάριν της πολιτιστικής τέρψης της μπουρζουαζίας, κομπορρημονούν ότι τα κτίρια του ΟΜΜΑ θα γίνουν κρατική ιδιοκτησία! Πρόκειται για ένα ακόμα κατόρθωμα αυτών των κυρίων, που έχουν κάνει τη λέξη ξετσιπωσιά ν’ ακούγεται σαν ήπιος χαρακτηρισμός.
Ολα τα κτιριακά συγκροτήματα του Μεγάρου φτιάχτηκαν με λεφτά από τον κρατικό κορβανά και επομένως θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να ανήκουν στο κράτος. Η πρόκληση, όμως, έχει και συνέχεια. Γιατί με τις ρυθμίσεις που εισήγαγαν στο Αρθρο Τέταρτο του νόμου 4366/2016, κουμάντο στον ΟΜΜΑ, για τουλάχιστον 30 χρόνια, θα εξακολουθήσουν να κάνουν οι τρεις σύμβουλοι που διορίζει ο Σύλλογος Φίλοι της Μουσικής στο ΔΣ του. Ετσι, το πολιτιστικό μαγαζί της μπουρζουαζίας θα συνεχίσει να λειτουργεί όπως μέχρι τώρα, ενώ ο «λαουτζίκος» θα συνεχίσει να πληρώνει για να καλύπτονται οι μεγάλες τρύπες του ΟΜΜΑ, χωρίς ο ίδιος να απολαμβάνει τίποτα. Είναι κι αυτή μια απόδειξη του πόσο ενάντια στη διαπλοκή είναι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
ΥΓ1. Αίσθηση προκάλεσε με τη στάση του το λεγόμενο ΚΚΕ, που ψήφισε «παρών» στο Αρθρο Τέταρτο του νόμου 4366/2016, με το οποίο διαιωνίζεται το σκάνδαλο του ΟΜΜΑ.
ΥΓ2. Ο ΟΜΜΑ χρωστάει αρκετά και στο ΙΚΑ. Με τους νόμους 4262/2014 και 4327/2015 έγινε «γενναία» ρύθμιση υπέρ του και σε βάρος των εσόδων του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Σύμφωνα με τον πρώτο νόμο, ο ΟΜΜΑ έπρεπε ν’ αρχίσει να ξεπληρώνει τα χρέη του από το Μάη του 2014, σε 48 μηνιαίες δόσεις. Με τη ρύθμιση απαλλασσόταν από την υποχρέωση να προσκομίζει αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας για χρέη του προς το ΙΚΑ και άλλους ασφαλιστικούς φορείς (άρα, στην πράξη, δε χρειαζόταν να πληρώνει τις δόσεις της ρύθμισης). Αφού πέρασε ένας χρόνος, οι Τσιπροκαμμένοι έκαναν νέα ρύθμιση για τα χρέη του ΟΜΜΑ προς το ΙΚΑ, με το νόμο 4327/2015. Με τη ρύθμιση αυτή οι δόσεις έγιναν90 (από 48), ενώ συμπεριλήφθηκαν και όλες οι οφειλές του ΟΜΜΑ προς το ΙΚΑ που υποτίθεται ότι είχαν ρυθμιστεί με το νόμο 4262/2014. Δεν νομίζουμε ότι ο ΟΜΜΑ άρχισε να καταβάλλει τις μηνιαίες δόσεις στο ΙΚΑ μετά τη νέα ρύθμιση. To Mέγαρο, ως πολιτιστικό μαγαζί, δεν κάνει τίποτ’ άλλο απ’ αυτό που κάνουν μαζικά οι καπιταλιστές, που δεν καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές που οφείλουν.
ΚΟΝΤΡΑ: ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 23 ΑΠΡΙΛΗ
1.”Η κρατική επιχορήγηση στον ΟΜΜΑ από το 2009 μέχρι και το 2015 ήταν για κάθε χρονιά: 13 – 5 – 3 – 4,8 – 4 – 3,3 – 2,85 εκατ. ευρώ.”
2. “΄Ετσι, το Φλεβάρη του 2016 για τα δύο αυτά δάνεια, συνολικού ύψους 245 εκατ. ευρώ, οφείλονταν κεφάλαιο 226,33 εκατ. ευρώ και τόκοι 100 εκατ. ευρώ, σύνολο 326,33 εκατ. ευρώ!”
Δεν ξέρω γιατί , αλλά, όσο διάβαζα το ντοκουμέντο, συνειρμικά, αντί για Μέγαρο Μουσικής εμένα μου ερχόταν στο νου η …καλύβα του Καραγκιόζη και η αθάνατη ατάκα του “Ε,ρε γλέντια”!
(https://www.youtube.com/watch?v=kbZVlLmdDAA)
Τί σου είναι ο νους του ανθρώπου, έτσι και ξεστρατίσει και δε συλλογάται πια….ελληνικά.
4. Περίεργη αναφορά Τόσκα σε απόρρητους φακέλους πολιτών
Μια αναφορά του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Τόσκα στην προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή προκαλεί ερωτήματα.
Ο κ. Τόσκας αποκάλυψε την ύπαρξη «φακέλων» στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, που μάλιστα είναι απόρρητοι έως το 2027.
Ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών είπε ότι υπάρχουν περί τους 2200 φάκελοι με στοιχεία από τον Ελευθέριο Βενιζέλο έως και τον Χαρίλαο Φλωράκη.
Επικαλέστηκε μάλιστα για την ύπαρξη τους, τους προκατόχους του Νίκο Δένδια και Βασίλη Κικίλια που διετέλεσαν υπουργοί Προστασίας του Πολίτη επί των κυβερνήσεων του Αντώνη Σαμαρά.
Ε, ναι. “Ο λύκος μαλλί αλλάζει, μυλό όχι”. Λες και δεν το ξέραμε πως ακόμα και σήμερα κάποιοι κουφιοκεφαλάκηδες στην ΕΥΠ (και αλλού) φτιάχνουν νέους φακέλους ή συμπληρώνουν παλιότερους. Αλλά, σιγά που θα τους φοβηθούμε, όσοι λειτουργούμε υπό άπλετο φως.
“Φακέλους” φτιάχνουμε κι εμείς εδώ, βέβαια, για όσους δουλεύουν στο “σκοτάδι”, αλλά και για όσους δεν έχουν αρχές-αξίες ή διαπλέκονται, βολεύονται, αδικούν, ασχημονούν, συκοφαντούν στη δημόσια ζωή. Μόνο που οι δικοί μας είναι ανοιχτοί και σε όλους προσιτοί. Και δεν είναι ακριβώς φάκελοι, είναι ιστορικές δέλτοι.
“Φακελώνουμε” ακόμα και όσους μας φακελώνουν. Γι΄αυτούς τους τελευταίους γράφουμε στο “Βιογραφικό” μας (Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ).
“Μάθαμε (αφήστε πώς) ότι σε διάφορα γραφεία και «αμαρτωλές» υπηρεσίες κυκλοφορεί το… βιογραφικό μας (γιατί;) με κάμποσα εσφαλμένα-παραποιημένα στοιχεία (από σκόπιμη παραπληροφόρηση υποθέτουμε) καθώς και μια συνημμένη προ…αμνημονεύτων χρόνων φωτογραφία μας. (Ούτε το υλικό για ένα «φακέλωμα» της προκοπής δεν μπορούν ή δε θέλουν να μαζέψουν κάποιοι «υπάλληλοι», έστω για να δικαιολογούν τους παχυλούς μισθούς τους. Τόσο άχρηστοι είναι;).
Λοιπόν, προς αποκατάσταση της (δολίως) πλαστογραφηθείσης εικόνας της προσωπικότητάς μας από τους…σπιούνους και αφού περιήλθε («αγαθή φροντίδι κάποιων) το γεγονός αυτό εις γνώσιν μας, παραθέτουμε τα κάτωθι, εξ ολοκλήρου ορθά και αξιόπιστα, στοιχεία, αφού προηγουμένως διευκρινίσουμε πως ο υπεύθυνος του Homo-Naturalis είναι ΔΙΔΑΚΤΟΡΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Επομένως, η ταυτότητά του και το «βιογραφικό» του δεν έχουν καμιά δουλειά σε τέτοια «συρτάρια» υπηρεσιών. Και το αδιάψευστο γεγονός πως υπάρχουν σ΄αυτούς τους χώρους αδικαιολόγητα, καθιστά ακόμα πιο περίεργους τους λόγους του…φακελώματός μας (δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά) και φυσικά ,το χειρότερο, κατατάσσει τη δημοκρατία μας στην κατηγορία «ανάπηρη».
΄Ολα τα κείμενά μας που έχουν ανέβη στο HOMO-NATURALIS.GR ή αναδημοσιευτεί σε άλλους ιστότοπους είναι εξ ολοκλήρου ιστορικά ή εμπεριέχουν ιστορικό υλικό. Ως εκ τούτου, είναι μέρος της γενικότερης επιστημονικής μας δραστηριότητας και δεν υπόκεινται, ως επιστημονικά κείμενα και μάλιστα της ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ, σε κανενός είδους περιορισμό, ούτε σε λογοκρισία, ούτε σε ποινικές ή άλλες διώξεις, σύμφωνα με τις αρχές και τη δεοντολογία της Ιστορικής Επιστήμης, το Σύνταγμα και τους νόμους της Ελλάδας, αλλά και το ισχύον Δίκαιο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
…………………………………………………………………………………………………………….
Επομένως: Ο άθλιος «χαρτογιακάς» των υπηρεσιών (που λέμε στην αρχή πως έδωσε εντολή να συντάξουν το «βιογραφικό» μου) όφειλε πριν, να μάθει ποιον… «φακελώνει».΄ Ενα αυτό. Από την άλλη, όταν και ο ίδιος αποκτήσει το ηθικό ανάστημα του αυτο-βιογραφούμενου εδώ, ας έρθει τότε να μιλήσουμε, ως ίσος προς ίσον. Μέχρι τότε, τον περιφρονώ… εκ βάθους καρδίας!