ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΟΙ…ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΠΟΛΕΩΝ;
ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΒΟΜΒΑ ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ «ΕΘΝΟΣ»
«Ασύλληπτος πυρήνας της 17Ν»
Ο φυλακισμένος ως αρχηγός της «17 Νοέμβρη» ισχυρίζεται ότι κυκλοφορούν ελεύθεροι τουλάχιστον 8 τρομοκράτες: «Ορισμένοι είχαν άμεση συμμετοχή σε ανθρωποκτονίες. Αλλοι σε βίαιες ενέργειες που προκάλεσαν τραυματισμούς.
 |
Επιστολή με ισχυρισμούς για ασύλληπτο πυρήνα της οργάνωσης «17 Νοέμβρη», αλλά και με αιχμές κατά πάντων για τη δίκη, απέστειλε στο «Εθνος» ο φυλακισμένος ως αρχηγός της οργάνωσης Αλ. Γιωτόπουλος. Στη μακροσκελή επιστολή του κάνει λόγο για όπλο της «17 Νοέμβρη» και σημαντικά χειρόγραφα που «εξαφανίστηκαν» από το σπίτι-γιάφκα που είχε βρεθεί το 2002, αλλά και για καταθέσεις που μπήκαν στο αρχείο και συμμετοχή σε ανθρωποκτονίες που «έκαιγαν» συγκεκριμένα πρόσωπα και μία ομάδα 8 ατόμων. Μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού, μιλάει για πρώτη φορά για στοιχεία, τα οποία συγκέντρωσε όπως αναφέρει με τη βοήθεια ενός συγκρατούμενού του, ενώ αφήνει αιχμές και για όπλο-σφραγίδα της «17Ν».
«Σε σπίτι-γιάφκα της 17Ν που αποκαλύφθηκε το 2002 υπήρχε ένα όπλο που ”έκαιγε” ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Το όπλο αυτό δε βρέθηκε. Ποιος το εξαφάνισε; Οι Μυστικές Υπηρεσίες; Κάποιος από τους συλληφθέντες που συνεργάστηκε με τις Αρχές;». Παράλληλα υποστηρίζει ότι υπήρξε πλεκτάνη σε βάρος του από αυτή την ομάδα ανθρώπων που ενορχήστρωσαν μαζί με ξένες και εγχώριες μυστικές υπηρεσίες την καταδίκη του ως αρχηγού της τρομοκρατικής οργάνωσης.
Ο Αλ. Γιωτόπουλος αναφέρει ότι αποφάσισε να συντάξει το κείμενο «αναμένοντας παράλληλα για τη δημοσιοποίησή του άλλους τρεις μήνες μήπως και δεήσουν να μου απαντήσουν» στη δεύτερη αίτηση αποφυλάκισής του που κατέθεσε στις 18 Μαρτίου.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά, ο Γιωτόπουλος επανέρχεται και απαριθμεί «σημεία και τέρατα» που συνέβησαν κατ’ αυτόν στις τρεις δίκες της «17Ν» και οδήγησαν στην καταδίκη του. Μάλιστα, στην επιστολή του αναφέρει ότι για όλους τους παραπάνω λόγους δεν του χορηγούν άδεια επί 6 χρόνια, μολονότι τη δικαιούται, και αρνούνται να τον αποφυλακίσουν. «Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης μου, μου έγιναν προτάσεις να υπογράψω συμφωνία και απάντησα ”εγώ, συμφωνίες δεν υπογράφω”» αναφέρει ο Γιωτόπουλος. Ακολουθεί ολόκληρη επιστολή του με ημερομηνία Ιούνιος 2016.
Η ΠΛΕΚΤΑΝΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΗΣ 17Ν
 |
Λένε ότι αν κάνεις ένα λάθος και δεν το διορθώσεις γρήγορα, αυτό θα σε οδηγήσει σε νέα, μεγαλύτερα λάθη. Αυτό συμβαίνει και με την περίπτωσή μου. Αφού με καταδίκασαν παραβιάζοντας τη νομοθεσία περί ηθικής αυτουργίας, χωρίς αποδείξεις, διέπραξαν πέρσι το φιάσκο της φυλακής Γ’ τύπου, προχωρούν τώρα σε νέα παραχάραξη του άρθρου 105 Π.Κ. Ενώ θα έπρεπε να ‘χω αποφυλακιστεί απ’ τον Ιούλιο του 2015 το αρνούνται καταστρατηγώντας το νόμο. Παρότι υπάρχει απόφαση του Αρείου Πάγου του 2009 που δικαιώνει την ερμηνεία μου.
Επειδή έχουν περάσει αρκετά χρόνια απ’ τη Δίκη είμαι υποχρεωμένος να υπενθυμίσω περιληπτικά ορισμένα πράγματα. Στις τρεις καταδίκες μου, από τρία διαφορετικά δικαστήρια υπήρξαν τρεις διαφορετικές εκδοχές της ηθικής αυτουργίας. Σύμφωνα με την απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ήμουν μέλος μιας τριμελούς Γραμματείας και μετέφερα τις αποφάσεις στα μέλη των πυρήνων. Στο Δευτεροβάθμιο η απόφαση αλλάζει. Μόνος μου αποφάσιζα, έπειθα κάποιον, κι αυτός έπειθε τους υπόλοιπους. Τέλος στον Αρειο Πάγο αναφέρουν, ότι έδινα τις διαταγές στα μέλη, μέσα σε ρεμπετάδικα! Να σημειώσω ότι και στις τρεις δίκες κανένας κατηγορούμενος δεν είπε ότι εγώ τον διέταξα για κάτι.
Η λογική, η πείρα και η ζωή διδάσκουν ότι όταν ένα γεγονός είναι πραγματικό, η περιγραφή του είναι πάντα η ίδια, πληκτικά μονότονη. Αν οι περιγραφές αλλάζουν σημαίνει ότι δεν είναι πραγματικό, ότι είναι ψεύτικο, κατασκευασμένο. Και ότι αναζητάς απεγνωσμένα κάποιο αφήγημα για να γίνεις πειστικός. Αυτό αποδείχτηκε και μέσα στο Δικαστήριο. Ακόμη κι αυτοί που συνεργάστηκαν με τις αρχές και ήταν λαλίστατοι, παρόλη την αφόρητη πίεση που τους ασκούσαν οι Δικαστές στη Δίκη να στέρξουν ότι υπήρχε ηγεσία ή αρχηγός, το αρνήθηκαν. Οχι γιατί φοβόντουσαν ή λόγω της ομερτά όπως ψέλλισαν κάποιοι. Αλλά γιατί όλα όσα είχαν περιγράψει με λεπτομέρειες για τον τρόπο με τον οποίο έπαιρναν τις αποφάσεις στους πυρήνες απόδειχνε ότι δεν υπήρχε ηγεσία. Κι αν έλεγαν πια το αντίθετο, η παλινωδία θα τους ξεσκέπαζε και θα κατέρρεαν.
Οι ίδιοι κατέθεσαν ότι όλα τα μέλη ήταν υποχρεωμένα, για λόγους δικαιοσύνης να συμμετάσχουν εκ περιτροπής, άμεσα στις ενέργειες. Κατά συνέπεια είναι αδύνατον κάποιος αρχηγός, για πάνω από δύο δεκαετίες, να διατάσσει τους άλλους να συμμετέχουν στις ενέργειες, χωρίς αυτός ο ίδιος να έχει συμμετάσχει σε έστω μία απ’ αυτές.
Δύο γεγονότα
Θ’ αναφέρω δύο μόνο γεγονότα για να δείξω τα «σημεία και τέρατα» που έγιναν σ’ αυτές τις δίκες. Στην Πρωτόδικη είχε έρθει μια μάρτυρας κατηγορίας, κάποιας ηλικίας που ισχυρίζονταν ότι με είχε δει στην είσοδο μιας πολυκατοικίας όπου υπήρχε μια γιάφκα, παρέα με κάποιο μέλος, για κλάσματα του δευτερολέπτου, πριν από 12 χρόνια. Σε ερώτηση του δικηγόρου μου, πώς με αναγνώρισε, απάντησε: «απ’ το χρώμα των ματιών του». Αφού συνομίλησε με έναν απ’ τους 3 Δικαστές για κάποιο διάστημα της απεύθυνα το λόγο, λέγοντας: «Μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση;» Απαντάει: «Μάλιστα». «Ο Δικαστής με τον οποίο συνομιλούσατε, τι χρώμα έχουν τα μάτια του;» Απαντάει «Δεν ξέρω». Την ρωτάω ξανά: «Ο άλλος Δικαστής που είναι δεξιά απ’ τον Πρόεδρο, τι χρώμα έχουν τα μάτια του». Μου απαντάει με αφοπλιστική αφέλεια: «Α εγώ κ. Γιωτόπουλε, ποτέ δε συγκρατάω το χρώμα των ματιών των ανδρών». Κι όμως οι αθεόφοβοι, στην απόφαση του Αρείου Πάγου αναφέρουν ρητά ότι αυτή η μάρτυρας με αναγνώρισε χωρίς καμιά επιφύλαξη!
Το δεύτερο είναι η απόφαση του Αρείου Πάγου που αναφέρει ότι «έδινα τις διαταγές στα μέλη σε ρεμπετάδικα». Κατ’ αρχάς αυτή η αναφορά είναι παράνομη αφού δεν υπάρχει στις αποφάσεις των δύο προηγούμενων δικαστηρίων και ο Αρειος Πάγος δεν είναι δικαστήριο ουσίας. Το κυριότερο όμως είναι ότι είναι γελοία ως μη ρεαλιστική. Οποιος έχει πάει έστω και μία φορά σε ρεμπετάδικο γνωρίζει ότι λόγω της πολυκοσμίας και ενός ιδιαίτερου κλίματος οικειότητας που επικρατεί, είναι αδύνατο να κάνεις οποιαδήποτε συζήτηση χωρίς να σε ακούσουν απ’ τα διπλανά τραπέζια και ενίοτε να επέμβουν σ’ αυτήν. Κατά μείζονα λόγο δεν μπορεί να συζητάς για παράνομες πράξεις βίας, ακόμη και με κώδικες χωρίς να σε πάρουν χαμπάρι. Η λογική και η πείρα λένε ότι σε τέτοιες συζητήσεις υπάρχει εχεμύθεια και μυστικότητα. Δεν μπορεί να υπάρχουν τρίτοι μάρτυρες, πόσο μάλλον οι δεκάδες θαμώνες του ρεμπετάδικου. Αυτό κάναμε στη Δικτατορία. Οταν συζητούσαμε κάποια αντιστασιακή πράξη πηγαίναμε σε απομακρυσμένες παραλίες στην ύπαιθρο όπου δεν υπήρχε ψυχή.
Χωρίς να θέλω να μακρηγορήσω δεν μπορώ ν’ αποφύγω ν’ αναφέρω τις δύο ρουκέτες που εξαπέλυσε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που έγινε και Υπουργός. Σύμφωνα μ’ αυτόν το γεγονός ότι γνωρίζω τη Γαλλική γλώσσα είναι ισχυρή ένδειξη ότι ήμουν ο αρχηγός και τέλος υποστήριξε ότι υπάρχει ηθική αυτουργία και με «απλό νεύμα στο φρύδι»!
Σήμερα όμως, 14 χρόνια μετά, υπάρχει μια καινούργια κατάσταση. Εάν ήμουν αρχηγός ή εάν υπήρχε ηγεσία, σ’ αυτά τα χρόνια που πέρασαν, θα είχαν αποκαλυφθεί δεκάδες περιστατικά που θα επιβεβαίωναν την ύπαρξη αυτής της ηγεσίας, από πολλές ανεξάρτητες πηγές χωρίς να μπορεί κανείς να το εμποδίσει. Κανένα όμως τέτοιο περιστατικό με λεπτομέρειες δεν αποκαλύφθηκε, επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά ότι δεν υπήρχε καμία ηγεσία κι ούτε αρχηγός.
Οσο προχωρούσε η Δίκη, γίνονταν ολοφάνερο ότι δεν υπήρχε ηγεσία. Σε σημείο που ορισμένοι απ’ τους λίγους τίμιους δημοσιογράφους, ούτε καν αριστεροί, να γράφουν καθαρά στα έντυπά τους ότι δεν υπάρχει απόδειξη για την ηθική αυτουργία. Αντίθετα όμως απ’ αυτή την πραγματικότητα η επιμονή αυτών που με παρουσίαζαν ως αρχηγό γίνονταν όλο και πιο έντονη. Αυτή η επιμονή, μου δημιούργησε απορία. Γιατί επιμένουν σε κάτι που διαψεύδεται, που είναι ολοφάνερο ψέμα. Τι κρύβεται από πίσω; Αποφάσισα να ψάξω, να βρω στοιχεία, ν’ αποκαλύψω την αλήθεια. Το έκανα με την αποφασιστική συμβολή ενός συγκρατούμενού μου, που κι αυτός αμφισβητούσε την επίσημη εκδοχή. Από διάφορους διαλόγους μέσα στη φυλακή συμπεραίνω ότι οι δράστες της πλεκτάνης γνωρίζουν ότι ξέρω ένα μέρος της αλήθειας. Αυτός μάλιστα είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο δεν μου δίνουν άδεια επί 6 χρόνια ενώ την δικαιούμαι και σήμερα αρνούνται να με αποφυλακίσουν, παραβιάζοντας το άρθρο 15 του Π.Κ. Η στρατηγική τους είναι να με κρατήσουν φυλακισμένο για πάντα, αναμένοντας εναγωνίως το μοιραίο ώστε να πάρω μαζί μου την αλήθεια. Αυτή τη χάρη δεν θα τους την κάνω.
Στη διάρκεια της φυλάκισής μου, μου έγιναν προτάσεις να υπογράψω συμφωνία. Απάντησα: Εγώ, συμφωνίες δεν υπογράφω. Παραμένω ελεύθερος να λέω ό,τι μου υπαγορεύει η συνείδησή μου κι όποτε θέλω. Με τις συμφωνίες επιχειρούν να ελέγξουν τι θα πεις και τι θα κάνεις. Στην ουσία, σου υπαγορεύουν και εσύ υπογράφεις. Αποκαλύψεις σαν τη σημερινή προσπαθούν να αποτρέψουν. Αυτή η στάση μου, μου στοίχησε τη δυσμενή μεταχείριση που μου επεφύλαξαν όλα αυτά τα χρόνια.
Τα στοιχεία που παρουσιάζω προέρχονται από πηγές ανεξάρτητες, αξιόπιστες που δεν ελέγχονται από Μυστικές Υπηρεσίες. Εχουν επιβεβαιωθεί από δεύτερη. Υπάρχουν πράγματα που αγνοώ. Για τα οποία θα μπορούσα να κάνω υποθέσεις, αλλά δε θα τις κάνω. Εκτός από πράγματα ευνόητα που δεν αφορούν συγκεκριμένα πρόσωπα.
Στο παράνομο σπίτι-γιάφκα της 17Ν που αποκαλύφθηκε το 2002, υπήρχε ένα όπλο που «έκαιγε» ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Το όπλο αυτό δε βρέθηκε. Ποιος το εξαφάνισε; Οι Μυστικές Υπηρεσίες; Κάποιος απ’ τους συλληφθέντες που συνεργάστηκε με τις Αρχές; Δεύτερο, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή θα ‘πρεπε να βρεθούν επίσης σημαντικά χειρόγραφα του ίδιου προσώπου. Ούτε αυτά βρέθηκαν. Ποιος τα εξαφάνισε; Τρίτο, υπήρξαν επιβαρυντικές καταθέσεις εναντίον του ίδιου και εναντίον άλλων δύο (2) κολλητών του από συλληφθέντες που συνεργάστηκαν με τις Αρχές. Καταθέσεις περισσότερες από μία. Ποιος έδωσε εντολή να αγνοηθούν και να μπουν στο αρχείο; Οι τρεις (3) αυτοί συνδέονταν με άλλους πέντε (5). Απ’ αυτήν την ομάδα των τουλάχιστον οκτώ (8), ορισμένοι είχαν άμεση συμμετοχή σε ανθρωποκτονίες. Αλλοι σε βίαιες ενέργειες σοβαρές που προκάλεσαν τραυματισμούς. Ενώ η δραστηριότητα των πιο ασήμαντων ήταν πιο ουσιαστική και πιο συνειδητή απ’ αυτήν ορισμένων που καταδικάστηκαν στη Δίκη σε σχετικά μικρές ποινές και εξέτισαν πραγματική ποινή άνω των 5 χρόνων. Κανένας απ’ αυτούς δε συνελήφθη. Σε κανένα δεν ασκήθηκε δίωξη. Γιατί;
Για δύο λόγους. Ο πρώτος κυριότερος και καθοριστικός είναι ότι οδηγούσαν σε έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, τον οποίο δεν ήθελαν να αγγίξουν. Που δεν είναι βέβαια η αριστερά είτε κοινοβουλευτική είτε εξωκοινοβουλευτική. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αν συλλαμβάνονταν έστω 2 ή 3 απ’ αυτούς, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να καταδικαστώ ως ηθικός αυτουργός. Γιατί το προφίλ τους, τόσο το πολιτικό όσο και το επαγγελματικό είχε κάποια βαρύτητα και δεν θα μπορούσαν να τους παρουσιάσουν ως απλά ενεργούμενα που εκτελούν τυφλά τις εντολές μου. Οι παλιοί μου φίλοι της Δικτατορικής περιόδου χρησιμοποιήθηκαν ως μανδύας πίσω απ’ τον οποίο, τους έκρυψαν. Δεν έχαναν ευκαιρία ν’ αφήνουν ανοιχτά υπονοούμενα ότι αυτοί ήταν τα μέλη της 17Ν.
Ξένες Μυστικές Υπηρεσίες
Την πλεκτάνη αυτή σχεδίασαν και οργάνωσαν οι μεγάλες ξένες Μυστικές Υπηρεσίες τις οποίες απομυθοποίησαν το Γκουαντάναμο αλλά και η κινηματογραφική ταινία «Στο όνομα του Πατρός», που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Με τη συναίνεση βέβαια της πολιτικής ηγεσίας και των δύο πρώην μεγάλων πολιτικών κομμάτων της χώρας. Την πρακτική εκτέλεσή της, ανέλαβαν ο τότε Υπουργός Δημόσιας Τάξης και ο τότε Εισαγγελέας για την Τρομοκρατία. Γι’ αυτό και απολαμβάνουν μέχρι σήμερα μιας ιδιότυπης ασυλίας για τις πράξεις τους αλλά και για τους λόγους τους, όσο εξωφρενικοί κι αν είναι. Την πλεκτάνη αυτή συνέχισαν να την εκμεταλλεύονται μέχρι πρότινος. Πριν από 2 ή 3 χρόνια το Στέητ Ντιπάρτμεντ εξέδιδε ανακοινώσεις για ασύλληπτα μέλη της 17Ν και για κίνδυνο αναζωπύρωσης της τρομοκρατίας. Αποσιωπώντας βέβαια ότι όχι μόνο τους γνώριζαν όλους, αλλά και ότι ήταν αυτοί -ακριβέστερα η CIA- που απεφάσισαν να μην τους συλλάβουν. Κι ότι ήταν ακίνδυνοι αφού τους είχαν καταστήσει ομήρους στα χέρια τους, εκβιάζοντάς τους.
Αν είχαν συλληφθεί η Δίκη θα έπαιρνε άλλη τροπή. Η διαδικασία θα είχε τελείως άλλη πολιτική κατεύθυνση και ίσως η Δίκη να ήταν δίκαιη. Τέλος η απόφαση για αρκετούς απ’ τους κατηγορουμένους αλλά και για μένα, θα ήταν τελείως διαφορετική.
Ο Ναπολέων έλεγε ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα με τις μπαγιονέτες εκτός απ’ το να κάτσεις πάνω τους. Παραφράζοντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα με τους νόμους εκτός απ’ το να τους εφαρμόζεις με περιεχόμενο αντίθετο απ’ αυτό που έχουν. Γιατί το πρόσκαιρο όφελος που έχεις είναι δυσανάλογα μικρό σε σχέση με τη μακροχρόνια ζημιά που προκαλείς. Υπονομεύεις τις αρχές και τις αξίες, υποσκάπτεις τα θεμέλια του Κράτους Δικαίου που υποτίθεται ότι υπηρετείς. Το μετατρέπεις σε ιδεοληψία αφού στην κοινωνία κυριαρχεί η αδικία, η ανομία, η φαυλότητα, το έγκλημα. Και η Δημοκρατία γίνεται «Υπαρκτή Δημοκρατία».
Είναι μήπως τυχαίο ότι σε χρονικό διάστημα ενός και πλέον αιώνα ακούμε στη χώρα μας περίπου τα ίδια πράγματα. Στις αρχές του περασμένου αιώνα ο Ιων Δραγούμης έλεγε ότι «το κράτος με όλη τη βρώμα του δεν αξίζει να το βοηθάς, παρότι ο ίδιος το βοηθούσε. Σήμερα ακούμε για κλεπτοκρατία, χρεωκοπημένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, ενώ πρώην καθηγητής της Νομικής χαρακτήριζε πριν μερικά χρόνια τη Δικαιοσύνη ως «ανύπαρκτη, τραγική και αχρεία». Κάτι το βαθύτατα σάπιο υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα, το οποίο διαχρονικά δεν μπορεί να θεραπεύσει η ελίτ που το δημιούργησε.
Αλέκος Γιωτόπουλος
Φυλακές Κορυδαλλού
Ιούνιος 2016
ΕΞΗΓΗΣΗ
Γιατί σήμερα η επιστολή
Τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να «σπάσει» τώρα τη σιωπή του εξηγεί ο Αλ. Γιωτόπουλος. Η επιστολή είχε γραφτεί τον περασμένο Ιούνιο, όμως περίμενε την απάντηση των Αρχών για την αίτηση άδειας. «Στις 18 Μαρτίου κατέθεσα τη δεύτερη αίτηση για την αποφυλάκισή μου υπό όρο. Τρεις μήνες μετά, στα τέλη Ιουνίου, δεν μου έχουν απαντήσει ακόμη. Ενώ στην πρώτη μου αίτηση, η πρόταση (απορριπτική) του κ. Εισαγγελέα έγινε σε μόλις ένα μήνα. Αποφάσισα λοιπόν να συντάξω το παρακάτω κείμενο, αναμένοντας παράλληλα για τη δημοσίευσή του, άλλους τρεις μήνες μήπως και δεήσουν να μου απαντήσουν. Επαναλαμβάνεται δόλια τακτική που εφάρμοζαν το ‘12 και το ‘13, όταν έκανα αιτήσεις για άδεια. Ενώ όφειλαν να μου απαντήσουν σε δύο μήνες, μου απαντούσαν μια βδομάδα πριν συμπληρωθεί ένα έτος απ’ την κατάθεση της αίτησης, καταστρατηγώντας έτσι το νόμο».
Φυσικά και δεν ήταν “κεραυνός εν αιθρία” ή …”βόμβα” η επιστολή Γιωτόπουλου, όπως η βιομηχανία παραπληροφόρησης έσπευσε να χατακτηρίσει το κείμενο του φυλακισμένου, ως αρχηγού της 17Ν, Αλέκου Γιωτόπουλου. Αντίθετα, ήταν “ηλίου φαεινότερο” πως ΚΑΙ στην υπόθεση της σύλληψης των μελών της συγκεκριμένης οργάνωσης, συνέβησαν “σημεία και τέρατα”.
Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις συμφωνίες…κυρίων την εποχή της σύλληψης, μεταξύ μελών της και Αρχών (“οι γυναίκες έξω και οι άντρες μέσα”). Κάποιοι από τα μέλη της πιο ισχυρής και πολύνεκρης ,ελληνικής, ένοπλης, λαϊκής οργάνωσης έπρεπε να μείνουν έξω από τις συλλήψεις για άλλους λόγους. Αν τους είχαν πιάσει θα είχαμε,εδώ και χρόνια, πολιτικό σεισμό πολλών ρίχτερ στη χώρα. Και η “μπάλα θα έπαιρνε πολλούς”, ακόμα και υψηλά ιστάμενους στην πολιτική πυραμίδα, αλλά και την επιστημονική και κοινωνική.
Βέβαια, ότι υπάρχει πολύ σάπιο στο βασίλειο της …εληνικής “Δανιμαρκίας” είναι γνωστό τοις πάσι. Και μάλιστα από συστάσεως ελληνικού κράτους. Επομένως κι αυτή η “παρένθεση διαπλοκής” δένει με την όλη εικόνα που έχει η χώρα της “φαιδράς πορτοκαλέας” από γεννησιμιού της ως κράτος, μέχρι σήμερα.
Τώρα, όμως , φαίνεται πως ξεκινάει, έστω και με πολύχρονη καθυστέρηση, να συμπληρώνεται το παζλ. Ο Αλέκος Γιωτόπουλος με τις καταγγελίες του, προσκόμισε κάποια κομμάτια του πίνακα που τα ξέραμε, αλλά έλειπαν από την επίσημη δημοσιότητα ,για να μπορεί κανείς να πει σήμερα πως το “έργο” είναι σχεδόν ολοκληρωμένο και αυθεντικό.
Η επιστολή είναι καθαρή, πεντακάθαρη σε ό,τι καταγγέλει ο συντάκτης της. Κι από όσα λέει, άλλα είναι κορυφαίας, ουσιαστικής σπουδαιότητας και άλλα επουσιώδη ή έστω λιγότερο σοβαρά. Θα μείνουμε σε εκείνα που κατά την άποψή μας δείχνουν “πρωτοφανή”, συγκλονιστιτικά και αποκαλυπτικά. Κι αυτά είναι… το εξής ένα:
Γράφει ο Γιωτόπουλος:
“Στο παράνομο σπίτι-γιάφκα της 17Ν που αποκαλύφθηκε το 2002, υπήρχε ένα όπλο που «έκαιγε» ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Το όπλο αυτό δε βρέθηκε. Ποιος το εξαφάνισε; Οι Μυστικές Υπηρεσίες; Κάποιος απ’ τους συλληφθέντες που συνεργάστηκε με τις Αρχές; Δεύτερο, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή θα ‘πρεπε να βρεθούν επίσης σημαντικά χειρόγραφα του ίδιου προσώπου. Ούτε αυτά βρέθηκαν. Ποιος τα εξαφάνισε;
Κανένας απ’ αυτούς δε συνελήφθη. Σε κανένα δεν ασκήθηκε δίωξη. Γιατί;
Για δύο λόγους. Ο πρώτος κυριότερος και καθοριστικός είναι ότι οδηγούσαν σε έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, τον οποίο δεν ήθελαν να αγγίξουν. Που δεν είναι βέβαια η αριστερά είτε κοινοβουλευτική είτε εξωκοινοβουλευτική. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αν συλλαμβάνονταν έστω 2 ή 3 απ’ αυτούς, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να καταδικαστώ ως ηθικός αυτουργός. Γιατί το προφίλ τους, τόσο το πολιτικό όσο και το επαγγελματικό είχε κάποια βαρύτητα και δεν θα μπορούσαν να τους παρουσιάσουν ως απλά ενεργούμενα που εκτελούν τυφλά τις εντολές μου.
Να σταθούμε στο συγκεκριμένο “ψαχνό” . ΄Εχουμε, λοιπόν, και λέμε:
-
Τα μέλη της 17Ν που δε συνελήφθησαν, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο φερόμενος ως αρχηγός της 17Ν, ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΩΡΟ (εξωκοινοβουλευτικό -κοινοβουλευτικό). ΄Αρα, η πολιτική-κομματική τους ταυτότητα δεν είναι ούτε μαρξιστική-λενινιστική- μαοϊκή, τροτσκιστική κ.λπ, (ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ, δηλαδή), αλλά ούτε ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ. Τότε τί μένει να είναι; Ποιος χώρος (κοινοβουλευτικός ή του “παρακράτους”) μένει απ΄έξω; Εκείνος της ΔΕΞΙΑΣ-ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ, φυσικά. Για το Κέντρο δε μιλάμε, δεν υπάρχει εδώ και χρόνια Κέντρο στην Ελλάδα.
-
Αυτά τα μέλης της 17Ν, που είχαν μη κομμουνιστική-σοσιαλιστική ταυτότητα και τα “πολιτογραφήσαμε” στη Δεξιά και πέρα, διέθεταν ένα ισχυρό προφίλ, πολιτικό και επαγγελματικό. Με άλλα λόγια, δεν ήταν… Κουφοντίνες και Ξηροί. Ούτε καν, λέει ο ίδιος ο συντάκτης των χαρακτηρισμών, “Γιωτόπουλοι”. Δοθέντος πως το μορφωτικό επίπεδο του θεωρούμενου από τις Αρχές αρχηγού της 17 Ν, είναι υψηλότατο, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως τα εν λόγω άτομα διέθεταν καλύτερο μορφωτικό μπαγκράουντ ακόμα κι από τον ίδιο τον Αλέκο Γιωτόπουλο. Πέρα ακόμα κι από το επαγγελματικό και το κομματικό τους κύρος.
-
Και αφού η 17Ν (η Β17 Νοέμβρη) τουλάχιστον, ήταν μια ένοπλη λαϊκή οργάνωση μαρξιστική-λενινιστική κυρίως, όπως οι συντάκτες των προκηρήξεών της αυτο -χαρακτηρίζονταν, τότε …”τί ήθελε η αλεπού στο παζάρι”; Πότε και πώς ξετρύπωσε τους Κουφοντίνες- Ξηρούς ; Πώς τούτοι δέχτηκαν τα νέα πρόσωπα, χωρίς αυστηρό έλεγχο της ιδεολογικής τους ταυτότητας, τους ενέταξαν στην ένοπλη ομάδα τους, έγιναν και τούτοι “αντάρτες πόλεων” (από τη… Δεξιά, όμως, πόρτα βγαλμένοι) και μάλιστα σε συνεργασία και σύμπραξη με τα αριστερά μέλη, διέπτραξαν φόνους και τραυμάτισαν άλλους ανθώπους;
-
Είναι φανερό και απ΄ όσα λέει η επιστολή, αλλά κι από τις προκηρύξεις της Α17 Ν, τότε που η ομάδα ήταν ολιγομελής με “καθαρό ιδεολογικό προφίλ-προσανατολισμό, πως δεν μπορούσαν να εισχωρήσουν στον πυρήνα της Δεξιοί…αντάρτες πόλεων. ΄Αρα, όταν μπήκαν, τους πήραν μέσα οι Ξηροί και ο Κουφοντίνας. ΄Οπως έχουμε γράψει κι άλλες φορές, η Β17Ν ούτε την ιδεολογική συνοχή της Α17 Ν είχε, αλλά ούτε και την επιχειρισιακή της ικανότητα και την αντίληψη περί “στόχου”, ποια, δηλαδή στοιχεία-“πόντους” συγκέντρωνε κάποιος, για να χαρακτηριστεί “εχθρός του λαού” και επομένως, στόχος εκδίκησης-σωφρονισμού και προειδοποίησης.
-
Μια εποχή, λοιπόν, η Β17 Νοέμβρη φαίνεται πως ήταν “μπάχαλο”. Με την έννοια πως έμπαιναν και έβγαιναν άτομα, αν μη τί άλλο, χωρίς ιδεολογικό έλεγχο. Μπορεί να ήτα Δεξιοί, ακόμα και “ποινικοί” (ή μήπως και πράκτορες;), αρκεί να πληρούσαν τις προϋποθέσεις και τους όρους που έθεταν οι σφραγιδοφύλακες. Να είναι μάχιμοι (να ξέρουν από όπλα ή να διαθέτουν οι ίδιοι οπλισμό),να έχουν καλή πληροφόρηση στόχων και να μένει άγνωστη μεταξύ τους η πραγματική ταυτότητα, αφού κυριαρχούσαν στο εσωτερικό της οργάνωσης τα συνωμοτικά ψευδώνυμα ή άλλα αναγνωριστικά σημάδια.
-
.΄Εχουμε γράψει επανειλημμένα πως οι επιλογές των θυμάτων της Α17Ν ήταν συγκεκριμένες και σχεδόν στερεοτυπικές. Χουντικοί, Αμερικανοί, ακροδεξιοί. Αντίθετα,όταν οι “Πιτσιρικάδες” έκλεψαν από τους “Γέρους” την ταυτότητα -σφραγίδα της οργάνωσης (ουσιαστικά το 45αρι και τη γραφομηχανή) και ανέλαβαν και τον επιχειρισιακό έλεγχο, οι στόχοι αυτοί…διευρύνθησαν. Και έφτασε μάλιστα κάποια στιγμή να έχει τεντωθεί τσίτα το δίχτυ, ώστε να μπαίνουν στο στόχαστρο των νέων μελών της οργάνωσης και πρόσωπα “άσχετα”, “αδιάφορα”, για της επιλογές μιας μαρξιστικής ένοπλης, λαϊκής οργάνωσης ,όπως για παράδειγμα ο Παύλος Μπακογιάνης.
-
Ο Παύλος Μπακογιάννης σε καμιά περίπτωση, έχουμε αναλύσει σε άλλα κείμενά μας, δε θα μπορούσε να αποτελέσει “ορθόδοξο” στόχο των μελών μιας οργάνωσης που αυτοχαρακτηρίζονται ως αντάρτες πόλεων. ΄Ηταν αντιστασιακός, με “δημοκρατικές” περγαμηνές, χωρίς διαπλοκές και οικονομικά σκάνδαλα, κι ας προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν “διεφθαρμένο” στο κείμενο της προκήρυξης μετά τη δολοφονία του.
-
Παραμένει, λοιπόν, το ερώτημα αναπάντητο και καταλυτικό. Ποιοι και γιατί είχαν λόγο να δολοφονήσουν τον Παύλο Μπακογιάννη, που εκτός του ότι δε συγκέτρωνε ΚΑΝΕΝΑ επιβαρυντικό στοιχείο, ώστε να αποτελέσει στόχο μια ένοπλης λαϊκής οργάνωσης, ήταν και ΓΑΜΠΡΟΣ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη;
-
Οι Δεξιοί “τρομοκράτες” που αποκαλύπτει ο Αλέκος Γιωτόπουλος είχαν συμμετοχή στη συγκεκριμένη δολοφονία; ΄Ενα βασικό ερώτημα. Και μετά. Σε ποια πτέρυγα της Δεξιάς ανήκαν; Της κεντροδεξιάς ή της ακροδεξιάς; Αν ήταν της κεντροδεξιάς ,είχαν λόγους και συμφέρον να δημιουργήσουν πολιτικό και φορτισμένο, συγκινησιακό κλίμα, ώστε ο αποκλειστικός την εποχή εκείνη εκπρόσωπός της, ένα “λαβωμένο” άλογο, που κουβάλαγε βαριά φορτία από το “αμαρτωλό” του παρελθόν, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, να πεταχτεί ξαφνικά μπροστά στην εκλογική “ιπποδρομία”, να γίνει αουτσάιντερ και τελικά πρωθυπουργός της χώρας; Χωρίς τη δολοφονία Μπακογιάννη υπήρχε, έστω και η απειροελάχιστη πιθανότητα να πάρει τις εκλογές ο “Μητσοτάκης -Κάθαρμα” και να αξιωθεί να γίνει πρωθυπουργός της χώρας; (Και σύντομα και ο γιος του και αδερφός της χήρας Μπακογιάννη “θα πεζέψει τον ίδιο θρόνο”, απ΄ότι δείχνουν τα πράγματα).
Συμπεράσματα:
1. Ο πρώτος, κυριότερος και καθοριστικός λόγος που οι Δεξιοί εκτελεστές (“αντάρτες πόλεων”,ω θεοί!), έμειναν τόσα χρόνια στο “απυρόβλητο” είναι γιατί η αποκάλυψη των ονομάτων τους θα οδηγούσε απαραίτητα και κατ΄ευθείαν σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, τον οποίο οι αρχές δεν ήθελαν ΕΠ΄ ΟΥΔΕΝΙ να αγγίξουν. Κι αυτός ο χώρος δεν ήταν η αριστερά είτε κοινοβουλευτική είτε εξωκοινοβουλευτική. ΄Ηταν η Δεξιά!
2. Το σενάριο, βέβαια, είχε ξαναγραφεί με τη σύλληψη των Ακροδεξιών-Ναζιστών, λίγο μετά την Μεταπολίτευση, που έβαζαν “τυφλές” βόμβες στα σινεμά και τις πλατείες, μεταξύ των οποίων και ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Με εντολή Κωνσταντίνου Κραμανλή, τότε αρχηγού της Ν.Δ και πρωθυπουργού της χώρας, όλοι εκείνοι οι τρομοκράτες, “έπεσαν στα μαλακά” (σκάρτο χρόνο έμεινε φυλακή ο Μιχαλολιάκος!). Κι αυτό, γιατί η τρομοκρατία έπρεπε να χρεωθεί αποκλειστικά στην Αριστερά. Για τους Δεξιούς δεν υπάρχει (ακόμα και σήμερα) Δεξιά τρομοκρατία!
3. Αν τα μέλη της Β17Ν “συντρόφευαν” και με δεξιούς… “αντάρτες πόλεων”, τότε το ιδεολογικό και μάλιστα αριστερό προφίλ της οργάνωσης, πάει περίπατο, αποδομείται συθέμελα εκ των πραγμάτων. “Κέραμοι και λίθοι ατάκτως ερριμένα” ήταν εκεί μέσα. Και τα μέλη της έπαιρναν δουλειές πολλές και διάφορες.΄Οχι μόνο “πολιτικές”,αλλά και “ποινικές”. Ενταγμένη σ΄αυτή την κατεύθυνση, σ΄αυτή την ευκαιριακή ανάληψη εκτέλεσης “συμβολαίων θανάτου” έναντι ανταλλαγμάτων (οικονομικών ή συγκάλυψης της ταυτότητας των μελών της οργάνωσης; ) πρέπει να συμπεριληφθεί και η δολφονία του Παύλου Μπακογιάννη.
4. Είναι βαριές οι κατηγορίες-καταγγελίες του Αλέκου Γιωτόπουλου. Ανατρέπουν όχι τόσο το προφίλ της Β17 Ν, ως ομάδας ένοπλης λαϊκής βίας (ήταν γνωστό πως δεν ήταν καθαρό), αλλά υποβιβάζουν σε επίπεδο μαφίας και “ποινικών” το γενικότερο μπαγκράουντ της παγκόσμιας ΄Ενοπλης Λαϊκής-Επαναστατικής Πάλης και των μελών της, που αυτοχαρακτηρίζονται Αντάρτες Πόλεων.
5. Ξηροί και Κουφοντίνας, οφείλουν τώρα να απαντήσουν με ντοκουμέντα, όχι με “φούσκες” και φληναφήματα. Να διαψεύσουν ή να επιβεβαιώσουν τις καταγγελίες Γιωτόπουλου. Κι ας μη συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το γνωστό επικοινωνιακό δίαυλο, που τους εξασφαλίζει η εμπορική δημοσιογραφία, η βιομηχανία παραπληροφόρησης, με τα πυροτεχνήματα που εκτοξεύουν από καιρού εις καιρόν. Πρέπει να μιλήσουν για την Ιστορία. Η Ιστορία δεν είναι δημοσιογραφία. Ευκαιριακή και πρόχειρη επικαιρότητα με σκοπό το κέρδος. Η κρίση της Ιστορίας μένει στον αιώνα το άπαντα. Και είναι έγκλημα να υπάρχουν σκιές υποψίας και μελανά σημεία σε πρόσωπα, που, “κατά τον άλφα ή βήτα” τρόπο, υπήρξαν φορείς του ιστορικού γίγνεσθαι μιας εποχής. ΄Ηρθε η ώρα να μιλήσουν ΟΛΟΙ.____________________________________________________
1. Βούρκωσε ο Φίλης -Βολές κατά Τσίπρα, κεραυνοί κατά Ιερώνυμου και Καμμένου
Εκφράζοντας την έντονη δυσαρέσκειά του για την απομάκρυνσή του από το υπουργείο Παιδείας παρέδωσε στον Κώστα Γαβρόγλου ο απερχόμενος υπουργός Νίκος Φίλης.
Με δυσκολία συγκράτησε τη συγκίνησή του ο Νίκος Φίλης κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής στον Κωνσταντίνο Γαβρόγλου. Ο πρώην υπουργός Παιδείας, ολοκληρώνοντας τον απολογισμό του και αναφερόμενος στον διευθυντή του γραφείου του, Τάκη Κατσαρό, με τρεμάμενη φωνή, κράτησε με δυσκολία τα δάκρυά του, ενώ καταχειροκροτήθηκε.
Στην ομιλία του ο κ. Φίλης εξαπέλυσε πυρά τόσο κατά των Αλέξη Τσίπρα και Πάνου Καμμένου, όσο και κατά του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, για τον οποίο μάλιστα είπε ότι ουσιαστικά ζήτησε ευθέως την απομάκρυνσή του από το υπ. Παιδείας την περασμένη εβδομάδα, σε συνέντευξη που έδωσε στον ΣΚΑΪ.
Ο κ. Φίλης ανέφερε ότι δεν του είχαν αναφερθεί προβλήματα το προηγούμενο διάστημα. «Το αντίθετο, αν κρίνουμε και από τις θετικές αναφορές του πρωθυπουργού. Αιφνιδίως το άριστα 20 μετατράπηκε σε ενάμιση μήνα σε μη προβιβάσιμο βαθμό», είπε και φέρνοντας το παράδειγμα ενός καθηγητή που αρχικά είναι γαλαντόμος, γίνεται αυστηρός και κόβει τον μαθητή, αναρωτώμενος ποιος φταίει, ο Νίκος Φίλης επισήμανε ότι όσο δεν δίνονται εξηγήσεις για το ποιος φταίει, ο γαλαντόμος καθηγητής ή ο ταλαντούχος μαθητής, οι προτάσεις για αλλαγή περιβάλλοντος δεν γίνονται αποδεκτές, ακόμη και αν το περιβάλλον, εν προκειμένω, είναι ένα άλλο υπουργείο.
Ο απερχόμενος υπουργός Παιδείας έκανε εν συνεχεία λόγο για απόντες, δοτούς και κυνικούς και επιτέθηκε με σφοδρότητα στην Εκκλησία, κατηγορώντας την για προσπάθεια παρέμβασης στην πολιτική. «Η αλλαγή στάσης της Εκκλησίας δεν εκτείνεται μόνο στο μάθημα των Θρησκευτικών», είπε ο κ. Φίλης και συνέχισε λέγοντας ότι την «προηγούμενη εβδομάδα οργανώθηκε και εκτελέστηκε σε βάρος μου ένα συμβόλαιο θανάτου, με τη συνέντευξη που έδωσε ο κ. Ιερώνυμος στον ΣΚΑΪ. Εκεί ζητήθηκε η καθαίρεση του προβληματικού υπουργού Παιδείας».
Αναφερόμενος στην αντίθεση του Αρχιεπισκόπου -την οποία χαρακτήρισε μάλιστα «όψιμη»- στην ίδρυση τεμένους, έκανε λόγο για «υιοθέτηση ακροδεξιάς ρητορικής» και «πλήρη κάλυψη των ακροδεξιών ρασοφόρων», λέγοντας ότι όλα αυτά συνιστούν ευθεία πρόκληση προς το δημοκρατικό σύστημα.
«Το θέμα υπερβαίνει εμένα, τον Τσίπρα και την Αριστερά, αφορά όλο το πολικό σύστημα», προσέθεσε ο απερχόμενος υπουργός Παιδείας, κάνοντας λόγο για τον «ορισμό παραθεσμικής συμπεριφοράς στην οποία όλοι οι πολίτες θα αντιταχθούμε».
