ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

  1. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ.  ΑΠΑΝΤΑ  ΚΑΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ  “ΕΘΝΙΚΩΣ”  ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ
  2. ΤΟ ΗΜΕΔΑΠΟΣ ΩΣ… ΡΙΜΑ ΜΕ ΤΟ  ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ
  3. ΙΣΛΑΜΟΦΟΒΙΑ. ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΜΕ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΑ.
  4.  ΚΛΑΙΝΕ ΚΑΙ ΓΕΛΑΝΕ  ΤΑ ΦΥΤΑ!

 

1. Τι θα πει ο Τσίπρας στους αρχηγούς

Σε ενημέρωση για το περιεχόμενο της συμφωνίας προχωρά από σήμερα ο πρωθυπουργός, ανοίγοντας τον κύκλο επαφών με τους πολιτικούς αρχηγούς στο Μέγαρο Μαξίμου.

Στις 6 το απόγευμα ο κ. Τσίπρας θα έχει συνάντηση με τον επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρο Θεοδωράκη και στις 7μμ με τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων Βασίλη Λεβέντη.

Τη σκυτάλη θα πάρουν αύριο: στις 11 το πρωί ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, στις 12 η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά και στη 1.30 ο πρόεδρος της Νέας

«Βρώμικο ’89»: Η συγκυβέρνηση και η κάθαρση

 

To  1989, όταν  ήταν να δικάσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου για τις “μαύρες” συναλλαγές του με τον τότε τραπεζίτη Γιώργο Κοσκωτά και απώτερο στόχο να “διαμοιραστούν τα ιμάτια” του ΠΑΣΟΚ τα άλλα κόμματα, ξαφνικά, δεξιές, κεντρώες, αριστερές-κομμουνιστικές ηγεσίες, τα βρήκαν εν μια νυκτί και  έκαναν κυβέρνηση συνεργασίας, για να επιτελέσουν το ανίερο έργο τους. Να  θυμηθούμε συνοπτικά τα γεγονότα εκείνα

Ο Συνασπισμός, μια εκλογική συμμαχία του ΚΚΕ  (Χαρίλαος Φλωράκης)  και της ΕΑΡ , Ελληνική Αριστερά (Λεωνίδας Κύρκος) με πρόφαση την…κάθαρση, στην ουσία, όπως είπαμε, για να εκμεταλλευτούν την εσωτερική κρίση του ΠΑΣΟΚ και να ενισχυθεί ο Συνασπισμός, συνεργάζονται ξεδιάντροπα με τη Δεξιά του Κ.  Μητσοτάκη,που επί συναπτές δεκαετίες οι ίδιοι αυτοί αριστεροί πολιτικοί τον αποκαλούσαν  “Κάθαρμα” και “Αποστάτη”!

Η αισχρή αυτή κυβέρνηση, λοιπόν που έγινε  από υπολογισμό και μόνο, για την εξυπηρέτηση των κομματικών συμφερόντων των σμμετεχόντων, όχι μόνο δεν τόλμησε να καταδικάσει τον Ανδρέα Παπανδρέου, πραγματικά  ένοχο για τις μαύρες αυτές συναλλαγές με το νεαρό  τραπεζίτη Κοσκωτά, αλλά ενίσχυσαν στη ουσία  το ΠΑΣΟΚ και βοήθησαν τον  “Ανδρέα” να περάσει αλώβητος και νικητής στην ουσία.

΄Ολα αυτά τα χρόνια, μετά το 2008, που ξεκίνησε η οικονομική κρίση στη χώρα , ο πανάθλιος τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, που προξένησε τη συμφορά, όχι μόνο δεν επιδίωξε πάση θυσία συνεργασία με τα άλλα κόμματα γα τη σωτηρία της χώρας, αλλά κρυφά εγκατέλειψε με το επαίσχυντο κυβερνητικό του πλήρωμα το “πλοίο” και εξαφανίστηκαν. Αν τότε υπήρχε, έστω και στοιχειώδης συνεργασία, σήμερα η κρίση θα είχε τελειώσει. Μπορεί κι από τότε αποσοβηθεί.

΄Εκτοτε, μέχρι σήμερα, με μοναδική εξαίρεση την κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου (Νοέμβριος 2011-Μάιος 2012) τα κόμματα όχι μονο δε συνεργάστηκαν,ούτε επέλεξαν μια κοινή γραμμή συμπεριφοράς  απέναντι στους δανειστές και την Ε.Ε, αλλά αντίθετα το καθένα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να ηττηθεί ο…αντίπαλος. Κι ας επρόκειτο με αυτή τη στάση  να καταστραφεί η ίδια η χώρα. Να θυμηθούμε τη συμπεριφόρά της σημερινής συγκυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού Αλέξη  Τίπρα που προτίμησε να ρίξει την τότε συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, παρά να συνεργαστεί μαζί της.

 ΄Ο, τι ακριβώς κάνουν σήμερα οι παραπάνω εικονιζόμενοι αρχηγοί των κομμάτων,που αρνούνται για τα μικροκομματικά τους συμφέροντα να συνεργαστούν, για να βγει η χώρα από την κρίση.  Είναι τόσο αισχρά και ανήθικα τα σημερινά  κόμματα, που κατηγορούν  την κυβέρνηση για τα αποτελέσματα του πρόσφατου Eurogroup  τη στιγμή που και  αυτά θα έκαναν ακριβώς ό,τι έκανε και αποδέχτηκε ο Αλέξης Τσίπρας, αν ήταν κυβέρνηση. Φυσικά, όχι μόνο δε συνεργάζονται, αλλά  ούτε καν έχουν   δικιά τους σοβαρή και βιώσιμη  πρόταση  για την έξοδο της χώρας από την κρίση.  Στείρα αντιπολίτευση  είναι η ουσία της…πολιτικής τους.

Τα κόμματα (ΟΛΑ) στην Ελλάδα είναι  ανήθικα. Αν η χώρα ορθοποδήσει και βρει το δρόμο της, όχι μόνο οικονομικά, αλλά πρωτίστως πολιτικά και ο ελληνικός  λαός   εγκαταλείψει τις γνωστές…εθνικές παθογένειες, που τον δέρνουν, πρέπει να δικαστούν και να καταδικαστούν, έστω και συμβολικά,  για “εσχάτη προδοσία”. Ιστορικά, βέβαια, είναι καταδικασμένα και παραδίδονται στις γενιές που έρχονται ως αισχροί,  δημαγωγικοί κομματικοί σχηματισμοί, που με την αναλγησία και την ανηθικότητά τους οδήγησαν τη χώρα στο “μη παρέκει”.

2. Η χλιδάτη ζωή του Αλβανού βαρώνου του κυκλώματος ναρκωτικών -Το πολυτελές σπίτι και τα πανάκριβα αυτοκίνητα

Στοιχεία για τη χλιδάτη ζωή που έκανε ο 53χρονος Αλβανός που εμπλέκεται στο κύκλωμα διακίνησης κοκαΐνης για VIP που εξάρθρωσε την περασμένη εβδομάδα η Δίωξη Ναρκωτικών, βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με αυτά, ο 53χρονος Αλβανός διατηρούσε χλιδάτο σπίτι στα νότια προάστια της πρωτεύουσας, ενώ κυκλοφορούσε σε πολυτελή αυτοκίνητα και είχε ακριβά γούστα τα οποία, όπως έλεγε στον περίγυρό τους, τα υποστήριζε λόγω των οικονομικών δραστηριοτήτων του που σχετίζονται με το φυσικό αέριο.

Ο 53χρονος φέρεται ακόμα να διατηρούσε δεσμούς με τη Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα με την Κολομβία από όπου εισήγαγε την κοκαΐνη που έφτανε στην Ελλάδα με πιστοποιητικό γνησιότητας (ένα «κουνελάκι» του Playboy, σήμα κατατεθέν των κολομβιανών καρτέλ). Στη συνέχεια ο 53χρονος πούλαγε την κοκαΐνη σε πολύ υψηλές τιμές σε ευκατάστατους χρήστες, κυρίως στην Αθήνα και στη Μύκονο. Η αστυνομία θεωρεί ότι πρόκειται για το ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης. Ο 53χρονος Αλβανός κατηγορείται ότι είναι ο χρηματοδότης του κυκλώματος και καθοδηγητής των υπόλοιπων μελών που διακινούσαν τα ναρκωτικά, ενώ συνεργός του είναι ο 61χρονος επιχειρηματίας από Τρίκαλα, και πρώην πρόεδρος ΠΑΕ, που κατηγορείται ότι αποθήκευε τα ναρκωτικά.

Στοιχεία για τη χλιδάτη ζωή του Αλβανού έρχονται στο φως της δημοσιότητας, αλλά όχι και του ΕΛΛΗΝΑ Τρικαλινού επιχειρηματία, που ,όπως μας πληροφορεί πηγή από την ίδια την πόλη ,ο τύπος και υπεράνω υποψίας ήταν, αλλά  και χλιδάτος και πάμπλουτος. Και…κομματικός στέλεχος μάλιστα  (ας μη δείξουμε ταυτότητα)! ΄Ομως ο Αλβανός, ως…Αλβανός μετράει περισσότερο στις επιλογές και τις προτεραιότητες των ελληνικών φυλλάδων. Και ξεβρακώνονται χωρίς τσίπα με ρεπορτάζ και τάχα μου αποκαλυπτικά στοιχεία μόνο για τους…αλλοδαπούς κακοποιούς. Και όσο για το κακόηχο “΄Ελληνας εγκληματίας”, για να μην… ταράζεται και προσβάλεται  η φυλή, συνήθως χρησιμοποιούν το…απαλό  ημεδαπός, που  κάνει και  καλή συνειρμική ρίμα με το…αλλοδαπός.  Πανάθλιοι στην εμπορική βιομημαχανία.

3. α. ΗΤΑΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΕΜΕΝΟΣ
ΗΠΑ: Απήγαγαν και δολοφόνησαν 17χρονη μουσουλμάνα -Πέταξαν το πτώμα της σε λίμνη
φωτογραφία: twitter
β.Λονδίνο: Βαν χτύπησε πιστούς -«Θέλω να σκοτώσω όλους τους μουσουλμάνους»
Λονδίνο: Βαν χτύπησε πιστούς -«Θέλω να σκοτώσω όλους τους μουσουλμάνους»

Η Ισλαμοφοβία χτυπάει κόκινο . Πούτιν, Τραμπ και Μέι αυτή την ώρα  είναι οι κυρίως υπεύθυνοι  της νέας τρομοκρατίας που απειλεί τον κόσμο. Και όσο θα  συνδέονται οι ακραίες  Ισλαμικές τρομοκρατικές ενέργειες συλλήβδην με τους Μουσουλμάνους, χωρίς καμιά διάκριση, μιλάμε πλέον για  ρατσισμό και Ισλαμοφοβία καθαρά ναζιστικού τύπου.

 

4. Η Μυστική Ζωή των Δένδρων

Indymedia

Σάλο έχει προκαλέσει στήν επιστημονική τεχνοκρατική κοινότητα τό βιβλίο τού γερμανού δασοφύλακα Peter Wohlleben με τίτλο «Η μυστική ζωή των δένδρων» σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε επιστήμονες στην Γερμανία και άλλες χώρες έχουν ξεκινήσει έναν πόλεμο εναντίον του και μια διαδυκτιακή καμπάνια ψήφισης και απόσυρσης του βιβλίου σαν αιρετικό τρελλό και στηριγμένο σε αβάσιμους ισχυρισμούς.Ο Πήτερ έτσι είναι για άλλους ένας σύγχρονος Νταίβιντ Θορώ και για άλλους όπως το επιστημονικό συντηρητικό κατεστημένο ένας αφελές ψώνιο τής οικολογίας.

post image

«Τά δένδρα έχουν φίλους, αισθάνονται μοναξιά, κραυγάζουν με πόνο και επικοινωνούν υπόγεια μέσω ενός “ξύλινου ιστού”. Μερικά ενεργούν ως γονείς και καλοί γείτονες. Άλλα κάνουν κάτι περισσότερο από το να ρίχνουν σκιά – είναι βίαιοι μολυντές σε αντίπαλα είδη ενώ τά νέα πού διατρέχουν κινδύνους με την κατανάλωσή τους και την πτώση των φύλλων τους,στη συνέχεια θυμούνται τα σκληρά μαθήματα από τα λάθη τους. Είναι μια δύσκολη ζωή.»

Ένα βιβλίο που ονομάζεται «Η κρυφή ζωή των δένδρων» δεν είναι προφανές ένα παγκόσμιο μπεστ σέλερ, αλλά είναι εύκολο να δούμε τη δημοφιλή επιρροή παγκοσμίως των ισχυρισμών του Γερμανικού δασοφύλακα και συγγραφέα του βιβλίου Peter Wohlleben – πού είναι τόσο ανθρωπομορφικοί. Βεβαίως, μια βόλτα στο πάρκο σε κάνει να αισθάνεσαι διαφορετικά όταν φανταστείς το δίκτυο των ριζών που κουνάει από μια ζαλισμένη συνομιλία κάτω από τα πόδια σου.Δεν γνωρίζουμε ούτε τα μισά από αυτά που συμβαίνουν υπόγεια και κάτω από το φλοιό των δένδρων, ό Πήτερ λέει το αυτονόητο ότι : «Έχουμε εξετάσει τη φύση για τα τελευταία 100 χρόνια σαν νά είναι μια μηχανή».

Υπάρχει μια ζεστασιά και μια ζεστή ατμόσφαιρα στο βιβλίο  οταν περιγράφει δέντρα που έχουν κλαδιά που έχουν πληγωθεί, με ρίζες κομμένες ή αυτά που τά ενοχλούν τα έντομα – και μιλάει για ένα «μυαλό» στά δέντρα που τους δίνει τη δυνατότητα να μάθουν στίς μεγάλες ζωές τους και να επουλώσουν τις πληγές .. Επιβεβαιώνει έτσι την επιστημονική έρευνα – από το πανεπιστήμιο του Aachen , το Πανεπιστήμιο British Colombia και την ερευνητική κοινότητα του Max Planck – ότι δηλ. υποστηρίζουν όλες τις έντονες περιγραφές του, αλλά όπως παραδέχεται,είναι ότι πολλά είναι ακόμα άγνωστα. “Είναι πολύ δύσκολο να μάθεις ποια δέντρα επικοινωνούν όταν αισθάνονται καλά”..

Ο Wohlleben – που μεταφράζεται ως “Livewell” – έχει αναπτύξει τη σκέψη του κατά την τελευταία δεκαετία παρακολουθώντας το ισχυρό αλλά αυτο-εξυπηρετούμενο σύστημα επιβίωσης του αρχαίου δάσους οξιάς που διαχειρίζεται στα όρη Eifel της δυτικής Γερμανίας. “Το πράγμα που με εξέπληξε περισσότερο είναι το πώς είναι αραγε τα κοινωνικά δέντρα. Συνάντησα μια μέρα μια παλιά οξιά και είδα ότι ζούσε ακόμα αν και ήταν 400 ή 500 ετών, χωρίς κανένα πράσινο φύλλο. Κάθε ζωντανός άνθρωπος χρειάζεται διατροφή. Η μόνη εξήγηση ήταν ότι υποστηρίχθηκε από τα γειτονικά δέντρα μέσω των ριζών με διάλυμα ζάχαρης. Ως μαθητής έμαθα από «δασκάλους» ότι τα δέντρα ότι είναι ανταγωνιστές που αγωνίζονται ο ένας εναντίον του άλλου, για το φως και τον χώρο, αλλά τώρα τελικά βλέπω ότι συμβαίνει  απλά το αντίστροφο. Τα δέντρα ενδιαφέρονται πολύ να κρατήσουν ζωντανό κάθε μέλος της κοινότητας αυτής. “

Το «κλειδί» σε αυτό είναι τα λεγόμενα ξύλινα διαδικτυακά δέντρα που στέλνουν τα μηνύματά τους σε ηλεκτρικά σήματα μέσω των ριζών τους και σε δίκτυα μυκήτων (όπως το νευρικό μας σύστημα) σε άλλους που βρίσκονται κοντά όταν υποβάλλονται σε επίθεση. Με τα ίδια μέσα, τροφοδοτούν τα δέντρα που έχουν πληγεί, καλλιεργούν μερικά νέα φυτά (το «αγαπημένο τους παιδί») και περιορίζουν τά άλλα για να κρατήσουν την κοινότητα ισχυρή.

“Τα δέντρα μπορούν να αναγνωρίσουν με τις ρίζες τους ποιοι είναι οι φίλοι τους, οι οικογένειες τους, και να εντοπίσουν όπου βρίσκονται τα παιδιά τους. Τότε μπορούν επίσης να αναγνωρίσουν δέντρα που δεν είναι τόσο ευπρόσδεκτα. Υπάρχουν κάποιοι κορμοί σε αυτές τις παλιές οξιές που είναι ζωντανοί και υπάρχουν μερικοί που είναι σάπιοι, οι οποίοι προφανώς δεν είχαν καμία επαφή με τις ρίζες των υποστηρικτών τους γειτόνων. Έτσι ίσως έζησαν σαν ερημίτες ». Ακούγεται σαν να ζουν σε ένα μικρό χωριό  όπως συμβαίνει στο Hümmel, κοντά στα βελγικά σύνορα.

Ο συγγραφέας γράφει για την απαράδεκτη εθιμοτυπία των δασών πού σέ κανένα από αυτά δεν αρέσει μια υπερβολική εκδήλωση εγωισμού που πλήττει τους πάντες και απομυζά τους πόρους. Όταν τα δέντρα παραβιάζουν τους κανόνες, όλα καταλήγουν σε ένα “μεθυσμένο δάσος” όπου αυτοτιμωρείται με μαρασμό.

Στην ανάλυση του Wohlleben, είναι σχεδόν σαν τα δέντρα να έχουν συναισθήματα και χαρακτήρα. “Σκεφτόμαστε τα φυτά σαν νάναι ρομποτικά, ακολουθώντας έναν γενετικό κώδικα κι αυτό είναι λάθος. Τα φυτά και τα δέντρα έχουν πάντα μια επιλογή για το τι πρέπει να κάνουν. Τα δέντρα μπορούν να αποφασίσουν, να έχουν μνήμες και ακόμη και διαφορετικούς χαρακτήρες. Υπάρχουν ίσως ωραίοι τύποι αλλά όμως και κακοί μέσα εκεί στο δάσος…«Έτσι άλλα είναι καλά, άλλα κακά και λυπημένα.. Οι Οξιές και οι Βελανιδιές αποτελούν δάση που διαρκούν χιλιάδες χρόνια επειδή λειτουργούν σαν οικογένειες» Τα δέντρα είναι φυλετικά (Είναι γενετικά τόσο μακρινά το ένα από το άλλο, όπως εμείς και ένα χρυσόψαρο) και προστατεύουν αδυσώπητα το δικό τους είδος: «Οι Οξιές έτσι παρενοχλούν τά νέα είδη όπως τούς δρυς σε τέτοιο βαθμό που τους αποδυναμώνουν».Οι ιτιές είναι μοναχοί. “Οι σπόροι πετιούνται μακριά από άλλα δέντρα,γιά πολλά χιλιόμετρα. Τα δέντρα μεγαλώνουν γρήγορα και δεν ζουν πολύ καιρό. Είναι σαν τον Usain Bolt – πάντοτε πρώτα, αλλά δεν μπορούν να αναπνεύσουν πια μετά από 100 χρόνια και έπειτα έχουν φύγει. “Οι λεύκες επίσης δεν είναι κοινωνικές ενώ μια σημύδα θα εξαφανίσει τά άλλα κοντινά δέντρα,έτσι ώστε να έχει περισσότερο χώρο για το «στέμμα της», αυτό δεν ακούγεται πολύ ωραίο αλλά νομίζω ότι η σημύδα δεν έχει άλλη επιλογή για να μεγαλώσει εξαιτίας των γονιδίων της. “Τα δέντρα της πόλης είναι σαν τα παιδιά του δρόμου – απομονωμένα είναι καταδικασμένα να αγωνίζονται ενάντια στις πιθανότητες χωρίς ισχυρές ρίζες.

Ο Wohlleben, 52 ετών, εργάστηκε ως δασολόγος του κράτους, βλέποντας τα δέντρα ως «ξυλεία», αλλά μετά άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα επιτήρησης καί επιβίωσης της φύσης και να κάνει μακρινές περιηγήσεις στα δάση. Από το 2006, έχει διαχειριστεί το τοπικό δάσος εκ μέρους της κοινότητας, απαγορεύοντας μηχανήματα και μετατρέποντας τά νεκρά  δέντρα σε ζωντανές τοιχογραφίες. Το βιβλίο του έγινε πέρυσι μπεστ σέλερ στη Γερμανία, χαράσσοντας υψηλότερες πωλήσεις από τα απομνημονεύματα τού Πάπα και τού πρώην καγκελάριο Χέλμουτ Σμιτ .

Ονομάζει το ξερό νεκρό ξύλο ως τά “οστά των δένδρων” μετά τον θανατό τους.και το καίει για καύσιμα σέ ένα σπίτι του δάσους που μοιράζεται με τη σύζυγό του,τήν Miriam,όπου καλλιεργούν τα δικά τους λαχανικά και καλαμπόκι και διατηρούν άλογα και κατσίκια.”Το ερώτημα για μένα δεν είναι να χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε ζωντανό ον, αλλά πώς να το αντιμετωπίσουμε καί νά συνεργαστούμε μέ αυτό”..”Πρέπει  να σταματήσουμε την κατανάλωση της ζωντανής ξυλείας και να απολαύσουμε περισσότερο τα δέντρα πού τα περιγράφει ως τους “ελέφαντες των φυτών”. Έχουμε χάσει τη σχέση μας με τον φυσικό κόσμο; “Όχι, δεν το νομίζω. Ίσως έχουμε μιά μικρή απόσταση επειδή οι επιστήμονες τα τελευταία 200 χρόνια μας έχουν διδάξει ότι η φύση λειτουργεί χωρίς ψυχή »,αλλά τώρα όλα πιά τά “διδαγματά τους ” έχουν ανατραπεί..

Παλιότερα (το έχουμε ξαναγράψει εδώ) είχε διεξαχθεί  ένα πείραμα που αποδείκνυε πως τα φυτά αισθάνονται. Θαρρώ  στη Ρωσία. Οι ερευνητές, βασάνιζαν για μέρες ένα βασιλικό σε γλάστρα. Τον άφηναν χωρίς νερό, τον τσιμπούσαν με βελόνες, του  τραβολογούσαν τις κορφές και άλλα τέτοια οδυνηρά. Εκείνος, καλωδιωμένος,  όσο καιρό τον βασάνιζαν, έκανε τη βελόνα να γέρνει πάντα προς τα κάτω,δείγμα πως το φυτό ήταν πέρα από οργισμένο και  εξαιρετικά λυπημένο.΄Οταν, όμως, μετά οι ερευνητές άλλαξαν τακτική, τον πότιζαν, τον χάιδευαν, τον κορφολογούσαν, του μιλούσαν γλυκά, το φυτό “ζωνάνευσε” και η βελόνα κόντεψε να σπάσει προς τα πάνω πια το καντράν που μετρούσε τις αντιδράσεις του!

Μυστήρια τα πράγματα της Φύσης. Κι ακόμα εντελώς  ανεξερεύνητα.