” ΕΝΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Δημόσια παρέμβαση 64 προσωπικοτήτων -Aποδομούν το ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζουν Μητσοτάκη [ονόματα]
Δημόσια παρέμβαση συνυπογράφουν 64 προσωπικότητες που αποδομούν το ΣΥΡΙΖΑ και εμμέσως πλην σαφώς στηρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ενόψει των εκλογών.
Λίγες μέρες πριν από τις κρίσιμες ευρωεκλογές, 64 καταξιωμένες προσωπικότητες από το χώρο του πολιτισμού, της οικονομίας και της πανεπιστημιακής κοινότητας παρεμβαίνουν στα δημόσια πράγματα με ένα κείμενο-καταπέλτη για το τι συνιστά πρόοδο και τι οπισθοδρόμηση σήμερα στη χώρα μας.
Μεταξύ των 64 το κείμενο υπογράφουν προσωπικότητες όπως ο ιστορικός Θάνος Βερέμης, οι καθηγητές Γιώργος Παγουλάτος, Στάθης Καλύβας και Πάνος Τσακλόγλου, ο σκηνοθέτης Σωτήρης Γκορίτσας, ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης.
iefimerida.gr
Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής Δεξιάς παράταξης (και μάλιστα διαχρονικά) είναι πως λείπουν από τις τάξεις της οι άνθρωποι της διανόησης. Ουδέποτε εντάχθηκαν σε αυτή και συστρατεύτηκαν διανοητές, επιστήμονες κύρους ή άνθρωποι της τέχνης. Ορφανή και…τετραχηλισμένη ως ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ,ΕΡΕ και Ν.Δ. Πάμπτωχη και ενδεής τέτοιων προσωπικοτήτων.
Για του λόγου το αληθές, ας ρίξουμε μια πρόχειρη ματιά στα ονόματα των 64 …διανοουμένων παραπάνω (σύμφωνα με τα κριτήρια του ιδοκτήτη της πορνοφυλλάδας Χρ.Ράπτη, iefimerida.gr) ,που υπογράφουν, παραμονές εκλογών, τη στήριξή τους στον “γόνο ” του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Δε θα ανακαλύψουμε ΟΥΤΕ ΕΝΑ όνομα διανοητή. Μα ούτε για δείγμα , είναι η αλήθεια.
΄Ομως, πριν προχωρήσουμε σε τέτοιους αφορισμούς, οφείλουμε να καθορίσουμε τί είνα διανόηση, τι διανοούμενος και τί «προσωπικότητα». Και είναι εντελώς εύκολο, να το αναλύσουμε, άκοπο θα λέγαμε, γιατί ούτε ιστορικές πηγές χρειαζόμαστε ούτε άλλη επίπονη έρευνα ή εδικό εργαλείο για να διαπιστώσουμε ποιος είναι πραματικά διανοούμενος σήμερα και ανέκαθεν.
Και θα το αποδείξουμε αμέσως τώρα ,ξεκινώντας από την ανάποδη, “δια της εις άτοπον απαγωγής”. Ποιος, δηλαδή, δεν συγκαταλέγεται στις γραμμές στις οποίες παρατάσσονται και σεμνύνονται γι΄αυτό οι διανοούμενοι, οι στοχαστές οι άνθρωποι των «γραμμάτων».
Α priori είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε πως ο διανοούμενος δε χρειάζεται απαραίτητα να είναι και διπλωματούχος. Τον έχοντα και κατέχοντα πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά, θα τον λέγαμε επιστήμονα, εξειδικευμένο, ειδικό, όχι όμως διανοούμενο.΄Ενας που ξέρει για παράδειγμα να κατευθύνει το τηλεσκόπιο ,να ερευνά και να εντοπίζει στο απέραντο σύμπαν πλανήτες και…μαύρες τρύπες,σε καμιά περίπτωση δεν έχει σχέση με τη διανόηση.Ούτε ο χειρουργός που γνωρίζει πολύ καλά πώς να ξεριζώνει μια χαλασμένη καρδιά και στη θεση της να τοποθετεί μια άλλη φρέσκια. Και οι δυο τους είναι ειδικοί, γνώστες, εμπειρογώμονες, τίποτα παραπάνω. Φυσικά, δεν αποκλείεται οι ίδιοι να είναι και διανοούμενοι. Και τότε, ακόμα καλύτερα. ΄Ομως, μόνο της η γνώση, η εξειδίκευση,η εμπειρία δε φτάνουν για να κοσμεί το βιογραφικό τους κι αυτός ο τίτλος.
Από την άλλη, άνθρωποι χωρίς πτυχία,τίτλους σπουδών ανώτερους και ανώτατους, μπορεί να είναι διανοούμενοι. Για παράδειγμα, αντίστροφο των παραπάνω, να μείνουμε στη λογοτεχνία. Ο Τολστόι,ο Ντοστογιέφσκι, ο Ουγκώ, σε μας ο Καζαντζάκης, ο Ρίτσος, ο Σκαρίμπας, να σταθούμε σε κορυφαίους,δεν είχαν ιδιαίτερες σπουδές, ούτε κατείχαν μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Στην Ελλάδα, οι τρεις μνημονευόμενοι, ούτε καν στην Ακαδημία Αθηνών (το “κουκουβαγείο” κατά Γιάννη Σκαρίμπα) ευτύχησαν να μην…είναι.Ούτε Νόμπελ , φυσικά πήραν ,όπως εκείνα τα «μιλημένα» του Σεφέρη και του Ελύτη. Ποιος θα μπορούσε,όμως,αν δεν ήταν τυφλωμένος και παραληρών από παραταξιακές, κυρίως δεξιές αγκυλώσεις και ιδεολογήματα , ανάπηρος στην ψυχή, να αρνηθεί τη δανοούμενη ιδιότητα των σπουδαίων αυτών λογοτεχνών;
Ο διανοούμενος ,αν δεν έχει τίτλους εκπαίδευσης,που δεν είναι,όπως είπαμε, αναγακαίοι, έχει, όμως, ένα sine qua non χαρακτηριστικό. Απαραίτητο, όσο και το οξυγόνο . Η θεώρηση της ζωής του είναι ανθρωπεκντρική! Πιστεύει στις διαχρονικές, αρχέγονες, αναφαίρετες, απαράγραπτες αξίες .Κύρια και βασική ,ο΄Ανθρωπος.
΄Ολη του η φιλοσοφία,η κοσμοθερία η θεώρηση των πραγμάτων στρέφονται γύρω από την έννοια άνθρωπος. Η ελευθερία, η ισότητα,η αλληλεγγύη, η δικαοσύνη είναι οι εξίσου σοβαρές αξίες από τις οποίες εμφορείται ο διανοούμενος. Αλλά αυτό δε φτάνει. Παράλληλα, αγωνίζεται , γα να επικρατήσουν.
Πίστη σε αξίες , χωρίς αγώνα,δεν υπάρχει. Ούτε φυσικά, ο φορέας θεωρητικής όμοιας πίστης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακτιβιστής, επαναστάτης, αγωνιστής διανοούμενος. Αν είχαμε,για να το κάνουμε πιο κατανοητό, την τύχη κάποιοι απο μας τους σημερινούς και περιλειπόμενους, να ζούσαμε στην εποχή της δράσης και της επανάστασης των κομμουνιστών στη Ελλάδα και να μην είχαμε περάσει από Ακροναυπλίες και Μακρονήσια, αποκλείεται η ιστορία να μας είχε αναγράψει στις σελίδες της, όπου εκεί η πένα της είναι «χρυσή».
Πίστη και αγώνας είναι το νερό που δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς τα δύο βασικά και μοναδικά του στοιχεία. Το υδρογόνο και το οξυγόνο. Και,μάλιστα στα μέρη που ορίζονται. Τελεία και παύλα.
Η Δεξιά, ή φιλελεύθερη παράταξη, αν αρνείται κάτι, αναφανδόν,πεισμόνως κα τελεσιδίκως είναι η Φύση ως πηγή ηθικής και τάξης. Δεν τη δέχεται επ΄ουδενί. Δεν ασπάζεται την καταλυτική διδασκαλία της Φύσης πως δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ των ανθρώπων, πως δεν πρέπει να υπάρχει. Χρώμα επιδερμίδας, φύλο, φυλή, σωματικά χαρακτηρστικά, υψηλός ή χαμηλός δείκτης νοημοσύνης,για να μείνουμε μόνο στα κύρια, δε διακρίνει η Φύση.Αντίθετα, είναι εχθρός και τιμωρός τέτοιων διακρίσεων. Η ηθκή της δεν εκπορεύεται απο τους Γαχβέ,τους Αλλάχ και τους Βούδες. Μια είναι η φυσική ηθική.΄Οτι είνα φυσκό είναι και ηθικό!
Η φιλελεύθερη παράταξη, αντίθετα, διακηρρύσει πως…όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσια. Διαστρεβλώνει εγκληματικά παράλογα και ανεύθυνα τις φυσικές επιταγές ,τους αναλλοίωτους νόμους της και ανακηρύσσει το προσωπικό συμφέρον, ως κυρίαρχη και καταλυτική αρχή .”Ο θάνατός σου η ζωή μου» είναι το κορυφαίο τσιτάτο της ,μαζί με το έτερο,αλήστου μνήμης ,”θρησκεία,πατρίδα,οικογένεια».
Ακριβώς,δηλαδή, ό,τι δε δέχεται η Φύση και ο μη σκοτισμένος ΝΟΥΣ ,το μεγαλύτερο δώρο της στον ΄Ανθρωπο. Ιδιότητες και έννοιες, όπως η ιδιοκτησία, η πατρίδα, η θρησκεία, η οικογενειακή μονογαμία, η αριστεία, οι τίτλοι που δέχεται ο Δεξιός ,ως φυσικές, κοινωνικές κατακτήσεις ,είναι αυτές που απορρίπτει η Φύση.Και κυρίως δικρίνουν τα ζώα, άλογης και παράλογης συμπεριφοράς. Ο νόμος της ζούγκλας, η επιβολή της ισχύος, σώματος ή μυαλού, η επικράτηση του δυνατού απέναντι στον αδύνατο, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και η ικανοποίηση, αλόγιστη τις περισότερες φορές των ζωωδών ενστίκτων, είναι το…ευαγγέλιο του Δεξιού.
΄Υστερα απ΄αυτά, εύκολα κανείς αντιλαμβάνεται πως στην παράταξη αυτή δεν ευδοκιμεί ούτε καν ως σπάνιο είδος ,η διανόηση και ο ηρωισμός. Διανοούμενους και ήρωες δεν είχε ποτέ ούτε θα έχει η πράταξη της Δεξιάς.
Δείξτε μου στην ελληνική Δεξιά, ένα, και μόνο ένα, άνθρωπο της διανόησης, που να τη στήριξε ή να συνυπήρχε με δωσίλογους, κουκουλοφόρους, Κοτζαμάνηδες, Κορκονείς και Ρουπακιάδες*. Ούτε για δείγμα!
*Ο Μ. Χατζιδάκης, αν και ήταν διανοούμενος, και δήλωνε, χωρίς να είναι Δεξιός,όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά,πως στα “πέτρινα χρόνια” της ομοφοβίας, ήταν ο μόνος τρόπος καλύψης της σεξουαλικής του επιλογής και το καταφύγιο, για να είναι απερίσπαστος να δημιουργεί ελεύθερα και απρόσκοπτα. . ΄Αλλος λόγος ουδείς.