1. «ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΟΜΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ»
Δίκη Χρυσής Αυγής – Αιγύπτιος ψαράς: «Σκοπός τους ήταν να σκοτώσουν»
Την τιμωρία όσων συμμετείχαν στην επίθεση σε βάρος του στο Πέραμα ζήτησε από το δικαστήριο ο Αιγύπτιος ψαράς Εμπάρακ Αμπουζίντ καταθέτοντας για δεύτερη ημέρα στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Σε χαμηλούς τόνους ο Αιγύπτιος ψαράς σημείωσε ότι ποτέ δεν θα δεχόταν λεφτά για να κλείσει το στόμα του λέγοντας:
«Ζητάω μόνο το δίκιο…..
«Δεν θα δεχόμουν λεφτά ποτέ…Είπαν , στον Άχμετ, να τα βρούμε και δεν είπαν συγκεκριμένα για χρήματα», επανέλαβε ο μάρτυρας αναφερόμενος σε περιστατικό που όπως κατέθεσε, συνέβη ενώ νοσηλευόταν μετά την επίθεση.
Πρόεδρος: Αν ζητούσαν συγγνώμη θα τα βρίσκατε; Για χρήματα μιλήσατε ή όχι;
Μάρτυρας: Δεν μου είπε, ο Άχμετ, τι ακριβώς έγινε. Όταν θα έρθει μπορεί να τον ρωτήσετε… Ζητάω το δίκιο μου από το δικαστήριο.
Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με την επίθεση ο μάρτυρας επανέλαβε ότι στόχος της επίθεσης ήταν ο θάνατος.. «Αν πίστευαν ότι είμαι ζωντανός δεν θα είχαν φύγει…», προσθέτοντας πως σκοπός τους ήταν «να σκοτώσουν ανθρώπους. Αφού χτύπησαν εμένα προσπάθησαν να συνεχίσουν κάτω…». Μιλώντας δε για επιθέσεις σε βάρος αλλοδαπών στην Ελλάδα εξέφρασε την πεποίθηση πως γίνονται από τη Χρυσή Αυγή.
Το αίτημα και η αυτοπρόσωπη εμφάνιση των κατηγορουμένων
Την ίδια ώρα στο εδώλιο των κατηγορούμενων τα πρόσωπα όλο και λιγοστεύουν με την υπεράσπιση να κάνει αίτημα στο δικαστήριο για την αυτοπρόσωπη εμφάνιση κατηγορουμένων και από άλλες υποθέσεις προκειμένου να προχωρήσουν, οι μάρτυρες , στην διαδικασία αναγνώρισης όσων φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση της άγριας επίθεσης σε βάρος Αιγυπτίων ψαράδων στο Πέραμα.
«Πρέπει να διασφαλισθούν τα δικαιώματα των κατηγορουμένων» τόνισε συνήγορος υπεράσπισης ενός εκ των κατηγορουμένων στην υπόθεση τονίζοντας απευθυνόμενη στο δικαστήριο. «Να καλέσει το δικαστήριο σας και τους υπόλοιπους κατηγορούμενους ή άσχετα πρόσωπα που θα αναμιχθούν με τους συγκεκριμένους. Αυτό θα συμβάλει στη διακρίβωση της αλήθειας
Αν καθίσουν στο εδώλιο μόνοι τους είναι βέβαιο πως θα πουν ότι τους αναγνωρίζουν».
Μάλιστα, η συνήγορος άφησε αιχμές και για παραβίαση των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων κατά τη διάρκεια της ανάκρισης καθώς, όπως είπε, οι αναγνωρίσεις προσώπων έγιναν μετά τις απολογίες.
Η εισαγγελέας της έδρας συντάχθηκε με το αίτημα της υπεράσπισης προτείνοντας , μάλιστα, για να διευκολυνθεί η διαδικασία να κληθούν συνολικά 27 κατηγορούμενοι , από τις υποθέσεις της δολοφονίας Φύσσα και του ΠΑΜΕ.
Από την πλευρά της η πολιτική αγωγή είπε πως δεν έχει αντίρρηση να γίνει δεκτό το αίτημα της υπεράσπισης υπογραμμίζοντας , ωστόσο , πως δεν υπάρχει πρόθεση να «υφαρπάξει την αναγνώριση κάποιου που δεν είναι ένοχος» .
2. Ερευνα-σοκ: Σχεδόν 2 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες φτώχειας στη Γερμανία
Ο μέσος όρος της παιδικής φτώχειας στη Γερμανία ανέρχεται σε ποσοστό 14,7%.
Μεταξύ των ετών 2011 και 2015 αυξήθηκε μάλιστα σε 9 από τα 16 ομόσπονδα κρατίδια. Προστέθηκαν, δηλαδή, σε απόλυτους αριθμούς 52.000 παιδιά και έτσι τα φτωχά παιδιά ανέρχονται συνολικά σε σχεδόν 2 εκατομμύρια, όπως προκύπτει από έρευνα του Ιδρύματος Bertelsmann, η οποία αναδημοσιεύτεαι σήμερα από τον γερμανικό τύπο.
Αναλυτικότερα, στα δυτικά κρατίδια η παιδική φτώχια αυξήθηκε από το 2011 από 12,4% σε 13,3% το 2015. Στα ανατολικά έπεσε μεν από 24% σε 21,6%, αλλά παραμένει υψηλότερη από τα δυτικά. Η παιδική φτώχεια ανέρχεται στο 32,2% του συνόλου των παιδιών στο Βερολίνο, σε 31,6% στη Βρέμη, 23,8% στη Σαξωνία-Ανχαλτ, ενώ στα νότια -και πλούσια- κρατίδια Βάδη-Βυρτεμβέργη και Βαυαρία σε 8,0% και 6,8% αντίστοιχα, Το θλιβερό ρεκόρ κατέχει η πόλη της βόρειας Γερμανίας Μπρέμερχαφεν, όπου η φτώχεια πλήττει το 40,5% των παιδιών, δηλαδή σχεδόν ένα στα δύο! Μεγαλύτερη ήταν η αύξηση της παιδικής φτώχειας από το 2011 στη Βρέμη (συν 2,8%), η οποία ακολουθείται από το κρατίδιο Zάαρλαντ (συν 2,6%) και τη Βόρεια-Ρηνανία-Βεστφαλία (συν 1,6%).
«Οσο περισσότερο τα παιδιά ζουν σε συνθήκες φτώχιας, τόσο αυξάνονται οι αρνητικές συνέπειες. Συγκρινόμενα με παιδιά τα οποία ζουν σε οικογένειες με κανονικό εισόδημα,τα φτωχά παιδιά είναι συχνότερα απομονωμένα κοινωνικά και απειλείται η υγεία τους. Η παιδική φτώχια εμποδίζει τις ευκαιρίες για μιαν ολόκληρη ζωή», συμπεραίνει η έρευνα του ιδρύματος Bertelsmann. Γι αυτό, ο επικεφαλής του Γιόργκ Ντρέγκερ ζητά «μεταρρύθμιση της βασικής ασφάλειας για τα παιδιά, η στήριξη των οποίων θα πρέπει να επανεξεταστεί πλήρως και να προσανατολιστεί στις πραγματικές ανάγκες τους. Μόνο έτσι θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί δραστικά η παιδική φτώχεια».
3. Διπλό «όχι» του Βερολίνου για τις γερμανικές αποζημιώσεις: Το θέμα έχει κλείσει, νομικά και πολιτικά
Κάθε συζήτηση για τις γερμανικές αποζημιώσεις απέκλεισε εκ νέου το Βερολίνο, μετά από τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα.
«Το θέμα έχει ρυθμιστεί οριστικά, νομικά και πολιτικά», ξεκαθάρισε ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης, Στέφεν Ζάιμπερτ, επαναλαμβάνοντας την πάγια θέση του Βερολίνου για τις γερμανικές αποζημιώσεις, όταν ρωτήθηκε για τις δηλώσεις του Ελληνα πρωθυπουργού.
Η γερμανική κυβέρνηση «δεν έχει καμία πρόθεση υπό οποιαδήποτε μορφή να ξεκινήσει επίσημα διαπραγματεύσεις και συζητήσεις ή κάτι παρόμοιο με την ελληνική κυβέρνηση για τις επανορθώσεις», τόνισε από την πλευρά του ο Μάρτιν Σέφερ, εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών.
4.ΣΥΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ 73 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ
Ντοκουμέντο: Οι Ναζί τραβούσαν τουριστικές φωτογραφίες στην Βιάννο πριν το ολοκαύτωμα
Ως… τουρίστες φωτογράφιζαν οι Ναζί τα χωριά της Βιάννου, στην Κρήτη, λίγο πριν προχωρήσουν στο ολοκαύτωμα, τον Σεπτέμβριο του 1943, σφαγιάζοντας συνολικά 401 κατοίκους.
Τον μαύρο Σεπτέμβρη του 1943, οι Γερμανοί εκτέλεσαν στα χωρία της (τότε) επαρχίας Βιάννου και της ανατολικής Ιεράπετρας 401 κρητικούς.
Για τρεις ημέρες, από τις 14 έως τις 16 Σεπτεμβρίου, τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής προχώρησαν σε απίστευτες ωμότητες, εκτελώντας, σφαγιάζοντας και βασανίζοντας όποιον άντρα της περιοχής έπεφτε στα χέρια τους, ανεξαρτήτως ηλικίας: Από 8 μηνών, μέσα στην κοιλιά της μάνας του το μικρότερο θύμα, μέχρι 96 ετών το μεγαλύτερο.
Οι εκτελέσεις έγιναν ως αντίποινα για τις γερμανικές απώλειες κατά τις διάρκεια των μαχών στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και του σαμποτάζ του αεροδρομίου του Καστελίου που είχε προηγηθεί, των δραματικών γεγονότων που σημάδεψαν για πάντα την περιοχή.
Κι όμως, λίγες εβδομάδες νωρίτερα, Γερμανοί στρατιωτικοί είχαν βρεθεί στη Βιάννο και με τις φωτογραφικές τους μηχανές απaθανάτισαν την καθημερινότητα των Βιαννιτών, των ανθρώπων δηλαδή που σε λίγο καιρό θα αφάνιζαν.
Οι φωτογραφίες που σας παρουσιάζει το ekriti.gr, μας παραχωρήθηκαν από τον Γερμανό καθηγητή Ιστορίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, Christophe Schminck – Gustavus.
Στις φωτογραφίες, οι οποίες ελήφθησαν στη Βιάννο τον Ιούλιο του 1943, διακρίνονται Γερμανοί αξιωματικοί να προχωρούν με προσοχή μέσα στα στενά σοκάκια του χωριού, ενώ οι κάτοικοι τους κοιτούν μάλλον με περιέργεια. Πού να ήξεραν τι θα επακολουθούσε…
Μάλιστα, οι φωτογραφίες της εποχής, έχουν μοναδική αξία καθώς καταγράφουν την εικόνα του χωριού λίγο πριν την καταστροφή, δίνοντας στον μελετητή πολύτιμες πληροφορίες για την ζωή των Βιαννιτών την περίοδο της κατοχής και λίγο πριν το Ολοκαύτωμα.
Παράλληλα, είναι και οι τελευταίες φωτογραφίες πολλών εκ των θυμάτων των Γερμανών.
Η περιοχή, φέρει ακόμα τα σημάδια της σφαγής, αν και έχουν περάσει 73 χρόνια.
Οι εικόνες της φρίκης παραμένουν ζωντανές, για τους ελάχιστους πια εν ζωή κατοίκους που έζησαν εκείνες τις μαρτυρικές ώρες, αλλά και για τους απογόνους τους που φροντίζουν να κρατούν ζωντανές τις μνήμες του Ολοκαυτώματος.
Πηγή: ekriti.gr
5. ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΑΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Reuters: Η αναμονή για άσυλο στην Ελλάδα είναι ένας «θάνατος» για τους πρόσφυγες
«Στη Συρία θα πεθαίναμε μία φορά. Εδώ πεθαίνουμε κάθε ημέρα», λένε οι πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, περιμένοντας να εξεταστεί η αίτησή τους για άσυλο.
Ανάμεσά τους είναι ο Αμίρ και η Βααλά, δύο δάσκαλοι από τη Συρία, που είπαν στο Reuters ότι μερικές φορές σκέφτονται να επιστρέψουν στην πατρίδα από την οποία έφυγαν ρισκάροντας τα πάντα.
«Ξέρω ότι στη Συρία έχουμε πόλεμο και βόμβες κάθε ημέρα. Αλλά εκεί, ο κάθε Σύρος πεθαίνει μία φορά. Εδώ, πεθαίνουμε καθημερινά. Κάθε ημέρα είναι κακή», είπε ο Αμίρ στο ειδησεογραφικό πρακτορείο. Τους τελευταίους έξι μήνες, «σπίτι» του είναι μία θλιβερή σκηνή στη Χίο, σε μία σκονισμένη μεσαιωνική τάφρο, όπου περιμένουν χωρίς δουλειά ή χρήματα την ετυμηγορία για την αίτηση ασύλου του, περιγράφει το Reuters. Και είναι ανάμεσα στους χιλιάδες που βρίσκονται στην ίδια δύσκολη θέση, συμπληρώνει το δημοσίευμα.
«Οι συνθήκες στο κέντρο φιλοξενίας στη Σούδα, όπως και στις άλλες δύο υποδομές του νησιού, χειροτέρευσαν το καλοκαίρι, καθώς ο πληθυσμός των προσφύγων έφτασε το τριπλάσιο της χωρητικότητας», αναφέρει το ειδησεογραφικό πρακτορείο, κάνοντας αναφορά και στους συχνούς καβγάδες τη νύχτα.
Η Βααλά δήλωσε ότι τόσο η ίδια, όσο και τα δύο της παιδιά- 6 και 8 ετών- φοβούνται να βγουν από τη σκηνή τους όταν νυχτώνει, καθώς συχνά οι άνδρες μεθούν και τσακώνονται. Εκείνη και ο Αμίρ έφτασαν στην Ελλάδα στις 19 Μαρτίου, μία ημέρα πριν από την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για τους πρόσφυγες. Από τότε, τους έχουν πάρει δύο φορές συνέντευξη για την αίτηση ασύλου, αλλά δεν τους έχουν δώσει καμία πληροφορία για τη μοίρα τους, λένε. Η διαδικασία, μπορεί να πάρει εβδομάδες. «Περιμένουμε», λέει η Βααλά. «Αλλά δεν ξέρω για τι περιμένουμε», συμπληρώνει.
Την ίδια στιγμή, με σχεδόν 57.000 πρόσφυγες εγκλωβισμένους στην Ελλάδα, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις καταγγέλλουν ότι οι συνθήκες στους χώρους φιλοξενίας είναι ακατάλληλες για ανθρώπους.
«Οι συνθήκες είναι απαράδεκτες για ανθρώπους, ιδιαίτερα για πρόσφυγες που είναι ευάλωτοι και έχουν πληγές από τον πόλεμο», δηλώνει στο Reuters ο Γιώργος Κοσμόπουλος, ερευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας.
Για όσους βρίσκονται στη Χίο, κάθε ημέρα είναι ατελείωτη. Ο Νταούντ, ένας 45χρονος από τη Συρία που είναι εκεί τους τελευταίους 5 μήνες, μιλά και για ατέλειωτες νύχτες, με ανθρώπους που τσακώνονται, βγάζουν μαχαίρια και κλέβουν.
«Κάθε ημέρα υπάρχει μία μάχη», λέει. Μετά από τρεις συνεντεύξεις, ακόμη δεν έχει μάθει τι θα απογίνει ο ίδιος και η σύζυγός του. Οταν ρωτήθηκε για το τι θα συμβεί, αν τον στείλουν πίσω στην Τουρκία, απάντησε χωρίς δισταγμό. «Θα πάω στη Συρία και θα πεθάνω στη Συρία».