Ένταλμα σύλληψης και για δεύτερο υπάλληλο του Προξενείου των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη εξέδωσε η Τουρκία σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες.Όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ το ένταλμα σύλληψης εκδόθηκε χθες και ο συγκεκριμένος εργαζόμενος δεν έχει συλληφθεί ακόμα καθώς δεν βγαίνει από το αμερικανικό προξενείο.Όπως τονίζουν πρόκειται για τον συντονιστή μεταξύ του αμερικανικού προξενείου και των μονάδων τουρκικής ασφάλειας ο οποίος είναι και αυτός Τούρκος πολίτης. Πιθανότατα και αυτός όπως ο πρώτος υπάλληλος του αμερικανικού προξενείου που συνελήφθη και προφυλακίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα, κατηγορείται από την Τουρκία για σχέσεις με το κίνημα Γκιουλέν καθώς τουρκικές πηγές υποστηρίζουν ότι η σύζυγός του έπειτα από έκκληση του κινήματος κατέθεσε χρήματα στην τράπεζα Άσια την οποία αργότερα έκλεισαν οι τουρκικές αρχές.
Διπλωματικός πόλεμος ανάμεσα στις δύο χώρες
Υπενθυμίζουμε ότι ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία έχει ξεσπάσει ένας διπλωματικός πόλεμος με τις δύο χώρες να προχωρούν σε αναστολή έκδοσης βίζας η μία στην άλλη.
Ο Ερντογάν πέρα από μετριοπαθής… φανατικός Ισλαμιστής, δικτάτορας και ανιστόρητος, πρόσθεσε στο πλούσιο βιογραφικό του και μια νέα ιδιότητα. Εκείνη του αχυράνθρωπου-σφογγοκωλάριου του δικτάτορα Πούτιν. Από ορκισμένος εχθρός των Ρώσων, πρόσφατα, όπως είναι γνωστό, «Τσάρος» και «Σουλτάνος» έγιναν “κώλος και βρακί». Ο Ρώσος καίγεται αυτή τη στιγμή να βρει συμμάχους, που θα τον στηρίξουν στην υλοποίηση των γνωστών σχεδίων του για την “είσοδό” του (διάβαζε τη δυναμική άσκηση ρώσικης επιρροής) στις χώρες των Βαλκανίων.
΄Ηταν ένα από τα σκέλη του παλιού “Ανατολικού ζητήματος”, που δεν πάλιωσε ποτέ. Η κατάληψη της Α. Ουκρανίας και ειδικά της ναυτικής βάσης στη Σεβαστούπολη, ήταν οι νέες φάσεις του ιστορικού αυτού ζητήματος. Μελλοντικά, και απ΄ό τι φαίνεται σύντομα, ο Πούτιν θα ξεδιπλώσει τη συνέχεια του σχεδίου του, που πιθανότατα είναι η δημιουργία τετελεσμένων και στη Μολδαβία, μέσω της Υπερδνειστερίας. Απο κει ΜΟΝΟ ανοίγει ρώσικη πόρτα για τα Βαλκάνια.
Η προκλητικότητα των δύο δικτατόρων της Β. Κορέας και της Τουρκίας, όπως εκδηλώνεται τελευταία, και ειδικά σήμερα με τη σύλληψη υπαλλήλων του προξενείου των ΗΠΑ στην Ιστανμπούλ, δείχνει πως… ήγγικεν ή ώρα. Η “αρκούδα του βορρά”, που κατευθύνει τόσο τον τρελαμένο «μπούλη» της Πιονγιάνγκ, για αντιπερισπασμό, όσο και το φαντασμένο «Σουλτάνο» της ΄Αγκυρας, θα ξαναδείξει σύντομα τα δόντια της.
Το τραγικό και ταυτόχρονα επικίνδυνο, όμως, είναι πως αυτές τις κρίσιμες ώρες στο τιμόνι της Αμερικής βρίσκεται ένας από τους πλέον “κακούς” προέδρους των ΗΠΑ, ο οποίος ,εκτός των άλλων…αρετών που κοσμείται (ακροδεξιός, ρατσιστής, φαλλοκράτης), είναι και εντελώς απρόβλεπτος και παράλληλα ανεπιθύμητος στην πλειοψηφία των Αμερικανών. Και πρόκειται για χειρίστη συγκυρία, επειδή είναι από δύσκολο, ως αδύνατο, αυτός ο Αμερικανός πρόεδρος να χειριστεί σοβαρά μια τέτοιας έκτασης παγκόσμια κρίση, που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη στην Κορεαϊτική χερσόνησο με μεγάλη πιθανότητα, ίδιας και μεγαλύτερης έντασης κρίση, να δημιουργηθεί σύντομα και στα Βαλκάνια. Κι αυτή η νέα κρίση, αν τελικά ξεσπάσει, θα είναι απείρως πιο σοβαρή από την παλιότερη της Ουκρανίας
Η ανικανότητα Τραμπ, αλλά και η έλλειψη “εθνικής” συνοχής των Αμερικανών τούτη την ώρα, είναι αυτό ακριβώς που όχι μόνο βιάζει τον Πούτιν να ολοκληρώσει τη “λύση” του Ανατολικού ζητήματος με ένοπλη βία, αλλά, ανεβάζει παράλληλα και τις μετοχές του στο εσωτερικό της χώρας του και σε βάρος της ρώσικης αντιπολίτευσης, δοθέντος πως σε αντίθεση με τον Αμερικανό, ο Ρώσος πρόεδρος έχει ένα μεγάλο ρεύμα αποδοχής από τους εθνικιστές συμπατριώτες του. Απώτερος στόχος του, να χρεώσει στον Τραμπ τις οδυνηρές εξελίξεις για την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, με τα τετελεσμένα που ο ίδιος ο δικτάτορας της Ρωσίας θα δημιουργήσει, αλλά θα τα αποδώσει σε όλους τους τόνους στην ανικανότητα και την ιδιομορφία του χαρακτήρα του σημερινού Αμερικανού προέδρου.
Εδώ, όμως, οι Ρώσοι, απ΄όσο φαίνεται και τούτοι (όπως, άλλωστε και οι Αμερικανοί) στελεχώνουν τους συμβούλους των κυβερήσεών τους με ανιστόρητους…ιστορικούς. Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός πως η διάδοχος της Σοβιετικής ΄Ενωσης σήμερα, αγνοεί μια βασική ιστορική αλήθεια. Τις κρίσιμες αποφάσεις στην Αμερική δεν τις παίρνει ο εκάστοτε πρόεδρος. ΄Εστω κι αν φαινομενικά έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι χαραγμένη εδώ και χρόνια. Και δεν αλλάζει, ας χτυπιούνται κάτω και εκατό Τραμπ.
Το πολύ-πολύ, αν , ο εκτός των άλλων και φαιδρός Αμερικανός πρόεδρος, τολμήσει να αυτονομηθεί από τις επιλογές που χρόνια τώρα έχουν παρθεί στα γραφεία των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών, πίσω από ερμητικά κλεισμένες πόρτες, θα συμβεί κάτι, καθόλου διαφορετικό για την ιστορία της Αμερικής. Θα τον βγάλουν από τη μέση με τον τρόπο που ξέρουν πολύ καλά να το κάνουν οι βρώμικες αυτές υπηρεσίες , στυλοβάτες της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ!
Και τα παλιά σχέδια ,εν ζωή και σήμερα των Αμερικανών, ειδικά για το ΝΑΤΟ, όλα είναι πεντακάθαρα. Συγκεκριμένα: Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΝΑΤΟ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΑΝΑΠΟΔΑ! ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΑ Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗ , ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΘΙΣΤΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ ΩΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΙΝΗΣΗ ΑΠΟΣΧΙΣΗΣ -ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΄Η ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ , ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΗΓΕΤΗ ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΕΙ. Αυτό δηλώνει καθαρά και θα είμαστε ελπίζουμε εδώ, για να το δούμε, πως το τέλος του δικτάτορα Ερντογάν είναι τόσο κοντά, όσο ποτέ άλλοτε.
Να σημειώσουμε και τούτο ως ενδεικτικό των μελλοντικών εξελίξεων, που επισημάναμε. Δεν είναι τυχαίες δύο ασύνδετες μεταξύ τους εξελίξεις, αλλά στην πραγματικότητα οι όψεις του ίδιου νομίσματος. Πρώτα η εντατικοποίηση του αγώνα των Κούρδων για τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδιστάν, που για να έχει αίσιο τέλος, οφείλει να πάρει «πράσινο φως» από τους Αμερικανούς. Και ασφαλώς, το νέο κράτος των Κούρδων, αν ποτέ γίνει, θα βρίσκεται ΑΣΥΖΗΤΗΤΙ υπό την κηδεμονία του ΝΑΤΟ. Δεύτερο. Η άλλη όψη του νομίσματος, είναι η εσπευσμένη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο . Ο Τσίπρας για χίλιους λόγους θα ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός που θα καλούσε ο Τραμπ στο Λευκό οίκο.
Οι καταστάσεις, όμως, βιάζουν. Ο ΄Ελληνας πρωθυπουργός θα πάει γρήγορα στην Ουάσιγκτον, για να «βάλει πλάτη» από τη μια να πέσει ο Ερτογάν, όσο γίνεται νωρίτερα. Κι από την άλλη, να δηλωθεί επισήμως και από τον πάλαι ποτέ φίλο και σύμμαχο του Πούτιν Αλέξη Τσίπρα,πως αποκηρρύσει πλέον έμπρακτα και μετά… βδελυγμίας τις ανίερες (διάβαζε αντιΝΑΤΟΪΚΕΣ) αυτές σχέσεις και επανακάμπτει η χώρα στην ελληνική, σφόδρα φιλοαμερικανική πολιτική της προ ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ εποχής. Και για να έχουν οι Αμερικανοι σίγουρη τη δέσμευση Τσίπρα σε αυτά τα σχέδια, εκτός των άλλων, θα τον εκβιάσουν με ένα από τα πιο ισχυρά τους όπλα.
ο Τούρκος τύραννος καιροφυλακτεί πάνω σε ένα από τα σοβαρότερα ελληνικά ζητήματα, όπως είναι εκείνο της Θράκης, την οποία παλιότερα την είχαμε χαρακτηρίσει «Οσετία” της Ελλάδας . Δεν αμφισβήτησε τυχαία τη συνθήκη της Λωζάνης ο «Σουλτάνος». Είναι τόσο τρελαμένος από το εθνικιστικό του πάθος, ώστε δεν το έχει σε τίποτα να ξεσηκώσει τους Μουσουλμάνους της Θράκης ( τους Τούρκους της περιοχής),για να ζητήσουν ένωση με την..πατρίδα Τουρκία. Τυχόν άρνηση (που δεν προβλέπεται) του Έλληνα πρωθυπουργού σε μια τέτοια συνεργασία, είναι πια σίγουρο πως θα ανοίξει για την Ελλάδα “ο ασκός του Αιόλου”.
Να μην ξεχνάμε, επίσης, κάτι που ακόμα και η ελληνική βιομηχανία παραπληροφόρησης αποσιωπά μετά από άνωθεν εντολές. Εμείς, βέβαια, δεν έχουμε λόγους να το κρύβουμε. Λέμε, λοιπόν, πως εδώ και λίγους μήνες οι αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες χορηγούν σωρηδόν πολιτικό άσυλο σε Τούρκους, κυρίως στην Αλεξανδρούπολη, που με τον έναν ή άλλο τρόπο μεγάλος αριθμός ανεπιθύμητων πολιτών από το καθεστώς Ερτογάν, διευκολύνεται να μπαίνει στη χώρα. Κι αυτή η χαλάρωση της πολύχρονης και συνήθως αναποτελεσματικής διαδικασίας στην Ελλάδα για χορήγηση πολιτικού ασύλου, έγινε με αμερικάνικη εντολή στην ελληνική κυβέρνηση, λίγο καιρό πριν και αποδεικνύει τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων της παρούσας ελληνικής κυβέρνησης με την Αμερική και το ΝΑΤΟ.
Η Ελλάδα θα διαδραματίσει πρωταρχικό ρόλο στην εξέλιξη της πτώσης του Τούρκου δικτάτορα και την αποδόμηση κάθε στήριξης των Ρώσων στα Βαλκάνια,αλλά και στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Είναι φανερό πια και στους πιο ανύποπτους πως ο Ερντογάν έχει καταστη πλέον λίαν επικίνδυνος ,ειδικά τώρα, που προσδέθηκε στο άρμα Πούτιν, τόσο για την Αμερική, την Ε.Ε ,το ΝΑΤΟ, όσο και για τη χώρα μας.
Εκείνο,όμως, που είναι πολύ δύσκολο αυτή την ώρα να προβλέψει κανείς είναι η επομένη ημέρα από την πτώση Ερντογάν. ΄Οσο εύκολη και αναμενόμενη είναι η πρόβλεψη της συντριβής του Τούρκου τυράννου, αν δεν πραγματοποιήσει στροφή 180 μοιρών και δεν προσδεθεί πάλι στην αμερικάνικη κηδεμονία ,τόσο δύσκολη είναι η επιτυχής πρόρρηση είτε περί του προσώπου, είτε του κυβερνητικού σχήματος που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της γείτονος στη μετά Ερντογάν εποχή. Το βέβαιο, πάντως, είναι πως εκείνη η κυβέρνηση έχει σκληρό έργο μπροστά της, όποια κι αν είναι.
Το σοβαρότερο πρόβλημα αυτήν την ώρα στη Τουρκία είναι ο απόλυτος διχασμός του λαού, που δε θέλει πολύ να εξελιχθεί σε ένοπλο εμφύλιο με τη τακτική που ακολουθεί τον τελευταίο καιρό ο δικτάτορας. Ποιος και πώς θα συμφιλιώσει ένα λαό, που στη σύνθεσή των κοινωνιών του είναι περισσότερα εκείνα που τις χωρίζουν από εκείνα που τις ενώνουν;
