Τα χτεσινά (αμέσως παρακάτω) δυο κειμενάκια μας , σχετικά με τη γιορτή της “Κοιμήσεως της Θεοτόκου” και τα επιλεκτικά-ελληνικά θαύματά της που σχολιάσαμε επιγραμματικά, έκαναν κάποιους επισκέπτες-αναγνώστες μας εδώ, να οργιστούν και να μας αποστείλουν μέηλ διαφωνίας, αλλά και ύβρεων και απειλών (σύνηθες πια φαινόμενο, γι΄αυτό και σταματήσαμε να το καταγγέλλουμε) για την ασέβειά μας “…που τολμήσατε να τα βάλετε και με την Παναγία ,τα όσια και τα ιερά του λαού μας…”. Λοιπόν, για να τελειώνουμε με αυτούς, τη “Μεγαλόχαρη” και τα θαύματά της.
Λέγαμε χτες στο πρώτο μας κείμενο πως ο θρησκευτικός φανατισμός εκτρέφει και τον εθνικισμό. Σήμερα λέμε πως είναι αιτία και σοβαρών ψυχικών παθήσεων, όπως ο διχασμός της προσωπικότητας του ατόμου ,της παράνοιας, της υποκρισίας και της κυκλοθυμίας. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, αν οι “πιστοί” θέλουν να λατρεύουν και να προσεύχονται στην “Υψηλοτέρα των Ουρανών” δικαίωμά τους και σίγουρα δε θα ζητήσουν τη δική μας άδεια. Είναι, όμως, και δικό μας δικαίωμα και καθήκον να κρίνουμε με την ιδιότητα του ιστορικού όλα αυτά τα φαινόμενα της παθογένειας που γεννούν ο θρησκευτικός και ο εθνικιστικός φανατισμός ,απότοκα της “τυφλής” πίστης.
΄Οπως είναι καθήκον μας, επίσης, να επισημαίνουμε και τις αντιφάσεις, τις υποκρισίες και τον παραλογισμό που επικρατούν στη ζωή ή στη διαδικασία άσκησης των λατρευτικών-θρησκευτικών καθηκόντων αυτών των “πιστών”. Να κρίνουμε ακόμα και να κατακρίνουμε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα,οι πράξεις των οποίων εξαίρονται από στρατευμένους ” ιστορικούς” και να ξεσκεπάζουμε την ανισόρροπη συμπεριφορά ή τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούσαν οι πράξεις τους στο ιστορικό γίγνεσθαι. Να μνημονεύσουμε στη συνεχεια ένα τέτοιο ιστορικό,χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Γράφει ένας από τους “κακούς”, καθεστωτικούς ιστορικούς (κράτησε για πάνω από 30 χρόνια την έδρα της βυζαντινής ιστορίας στο πανεπιστήμο Αθηνών) ο Διον. Ζακυθηνός για τον πολεμικό, πολιτικό και θρησκευτικό βίο του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β’ (του επονομαζόμενου και Βουλγαροκτόνου). Να ξεκινήσουμε με ένα πολεμικό γεονός, τη μάχη και τη νίκη των Βυζαντινών στο “Κλειδίον” το 1014.
Γράφει ο Ζακυθηνός (Bυζαντινή Ιστορία 324-1071,σελ 434): “…Και ούτω τα Βουλγαρικά στρατεύματα κυκλωθέντα και πληγέντα από του νώτου, υπέστησαν δεινήν ήτταν την 29 Ιουλίου 1014. Πολλοί έπεσον εν τη μάχη και έτι πλείονες συνελήφθησαν αιχμάλωτοι. Κατά τας μαρτυρίας πηγών ο αυτοκράτωρ απετύφλωσε δέκα πέντε ή δέκα τέσσαρας χιλιάδας Βουλγάρων…” (!) . Είναι η γνωστή, απίστευτα άγρια και παρανοϊκή (στην παγκόσμια Ιστορία) συμπεριφορά του (Χριστιανού Ορθόδοξου) Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β΄ προς αιχμαλώτους ,η τύχη των οποίων, ως γνωστόν, σε όλες τις εποχές ,όπως λέει και ο ίδιος ο Ζακυθηνός, διέπεται από τις αρχές και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που αφορούν το σεβασμό της ζωής τους και της σωματικής τους ακεραιότητας.
Ο ανεκδιήγητος πανεπιστημιακός καθηγητής, φτάνει ως το σημείο να δικαιολογήσει τη βασανιστική και ατιμωτική αυτή πράξη της “πήρωσης” των Βουλγάρων αιχμαλώτων μετά την ήττα τους από τους Βυζαντινούς, διότι κατά την…ιστορική του άποψη ( Β.Ι σελ 441), ο αυτοκράτορας “..εκίνησε το εσωτερικόν δίκαιον…Κατά τούτο οι ένοχοι στάσεως ετιμωρούντο δια τυφλώσεως. Αι πηγαί θεωρούν την πήρωσιν, επιβαλλόμενην αντί της εσχάτης των ποινών επί στασιαζόντων,ως πράξιν φιλανθρωπίας”.
Μάλιστα! Θαυμάστε την ιστορική κρίση ενός εθνικιστή, καθεστωτικού καθηγητή της Ιστορίας, που επί συναπά έτη “ασέλγησε” κι αυτός, στην επιστήμη και την ιδότητά του (Να σημειώσουμε εδώ με την ευκαιρία πως ο επίσης εθνικιστής και φανατικός, Ορθόδοξος ιστορικός Κων. Παπαρρηγόπουλος , για να εξιλεώσει και τούτος τον Βασίλειο το Β’ και να δικαιολογήσει την ειδεχθή-πρωτοφανή και αποτρόπαιη πράξη της τύφλωσης τόσων χιλιάδων αιχμαλώτων πολέμου, επικαλείται πράξεις παρόμοιας σκληρότητας στην αρχαιότητα και τη Δυτική Ευρώπη! Καμιά σχέση φυσικά δεν έχουν αυτές οι πράξεις που μνημονεύει με το βάρβαρο, παγκοσμίως, έγκλημα του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου). Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.΄Αλλο θέλουμε να επισημάνουμε.
Αυτός ο σκληρός και απάνθρωπος, λοιπόν, αυτοκράτορας, ο Βασίλειος ο Β΄, μετά την παραπάνω ανήκουστη πράξη φρόντισε,όπως λέει πάλι ο Ζακυθηνός ( Β.Ι σελ.437) να εκτελέσει και τα…υψηλά θρησκευτικά του καθήκοντα και “..εκείθεν δια των Σερβίων,των Σταγών της Θεσσαλίας και των Θερμοπυλών εγένετο εν Αθήναις και τα της νίκης ευχαριστήρια τη Θεοτόκω δους και αναθήμασι πολλοίς λαμπροίς και πολυτελέσι κοσμήσας τον ναόν, υπέστρεψεν εις Κωνσταντινούπολιν…”! (Δε μας είπαν οι βιογράφοι του, βέβαια, αν ανάμεσα στα αναθήματα και τα δώρα στη Θεοτόκο ήταν και καμιά μακάβρια συλλογή από τις… κόρες των εξορυχθέντων οφθαλμών των δυστυχισμένων Βουλγάρων αιχμαλώτων! Εμείς καθόλου δεν το αποκλείουμε).
Θα ήταν άχρηστο να σχολιάσει κανείς αρνητικά την παραπάνω παράγραφο από το βιβλίο του Ζακυθηνού, γιατί: 1. Οι τετυφλωμένοι εθνικιστές και θρησκευάμενοι δεν πείθονται για το αισχρό ,ασεβές και παράλογο αυτής της ενέργειας-΄Υβρεως του Βυζαντινού αυτοκράτορα. Θα επινοήσουν χίλιες δικαιολογίες (“ου με πείσεις καν με πείσης¨).΄Αρα δεν έχει νόημα να “λακτίζουμε προς κέντρα”. 2. Οι σώφρονες και λογικοί δεν έχουν ανάγκη ευρύτερης ανάλυσης -σχολιασμού και κρίσεων του εν λόγω αποσπάσματος. Αντιλαμβάνονται, κάλλιον παντός άλλου, την αντίφαση, την ΄Υβριν και τον παραλογισμόν, να υποστηρίζει κανείς πως …ασμένως η Θεοτόκος στην Ακρόπολη των Αθηνών δέχτηκε τα δώρα και τις προσφορές του αισχρού , “εγκληματία πολέμου” αυτοκράτορα Βασιλείου του Β΄΄ και μάλιστα ” η Παναγία των Αθηνών”,όπως και άλλοι εθνικιστές “ιστορικοί” υποστηρίζουν, “…ευλόγησε τα όπλα του Αυτοκράτορος και εστερέωσε την ένδοξον αυτού βασιλείαν”!
΄Ενα σχόλιο, όμως,πριν κλείσουμε (ή μάλλον πριν ανοίξουμε ένα καινούριο κεφάλαιο αντιπαράθεσης με κάποιους), το δικαιούμεθα. Τη θρησκευτική συμπεριφορά του Βασιλείου του Β’ του Βουλγαροκτόνου (τηρουμένων των αναλογιών) ακολουθούν χιλιάδες, εκατομμύρια “πιστοί” της Παναγιάς (Μαντόνα) σε όλο τον κόσμο, που στην κυριολεξία ζουν μέσα σε παρόμοιο διχασμό και αντίφαση, ώστε να αναρωτιέται δικαίως κανείς, αν υποκρίνονται ή δεν εχουν πάρει είδηση την άρρωστημένη κατάσταση που βιώνουν. Μαφιόζοι ανά την υφήλιο, ποδοσφαιριστές πριν την εκτέλεση …πέναλτι, αλλά και εγκληματίες πριν το έγκλημα, εθνικιστές, Ρώσοι Ορθόδοξοι στο δόγμα, δολοφόνοι (μεταξύ αυτών και ο δικτάτορας Πούτιν) 300 αθώων επιβατών αεροπλάνου, καθημερινοί άνθρωποι (της “διπλανής πόρτας”), αδιάφοροι για τα δράματα της ανθρωπότητας (π.χ πείνα-δίψα εκατομμυρίων συνανθρώπων μας) , παρτάκηδες, διαπλεκόμενοι, πελάτες κομμάτων, μικρο-απατεώνες, φοροφυγάδες (διάβαζε κλέφτες με “αστερίσκο”),χαιρέκακοι στην κοινωνική τους ζωή, “αιμοβόροι”, ψυχροί υπολογιστές,άκαρδοι ψυχάκηδες, πατσίζουν τις αισχρές συμπεριφορές της ζωής τους με ένα… “πατερημώ”, ένα “σταυρό”,ένα κερί, ένα ανάθημα-τάμα-προσκύνημα στην Παναγιά της Τήνου ,της …Τρυπητής και της Καρκαλούς, όχι μόνο για να εξιλεωθούν, αλλά και να το έχουν δίπορτο. ΄Οταν χρειαστούν κάτι να τους το δώσει η …Μεγαλόχαρη, που όλα τα “αλέθει” η χάρη της στον τεράστιο “μύλο” της ανοχής και της μεγαλοκαρδίας της.
Μιλάμε για αφασία, για άρρωστο διχασμό για συντριβή προσωπικότητας.
