Δε θα μπορούσαμε ποτέ να γράψουμε ένα κείμενο, που ως ιστορικό, απευθύνεται κυρίως στις μέλλουσες γενιές των Ελλήνων, και να φαίνεται ή να είναι υπό το κράτος συναισθηματικής φόρτισης. Το συναίσθημα, θετικό ή αρνητικό επηρεάζει τη λογική κρίση Κι είναι φανερό πως σήμερα στους περισσότερους΄Ελληνες κυριαρχούν τα συναισθήματα της οργής, της αγανάκτησης και της πικρίας.
Είναι άλλο να ανεβάζεις ένα ποστ στα διαδικτυακά μέσα επικοινωνίας, έστω και με υπερβολικό, ανεξέλεγκτο συναισθηματισμό και άλλο να υπογράφεις μια ιστορική ανάλυση με την ιδιότητα του ειδικού και επιφορτισμένου σε τέτοιο καθήκον. Για το λόγο αυτό θα παραμείνουμε αυστηρά προσηλωμένοι στην διαύγεια και την καθαρότητα της σκέψης, στην αντικειμενική και μη παραμορφωτική ματιά, όπως ακριβώς απαιτεί η ανάλυση ενός θέματος της αποκλειστικότητας της Ιστορίας.
Η περιεκτική αυτή ανάλυση αφορά το λεγόμενο “Μακεδονικό ζήτημα ” στην ονοματολογική του διάσταση. Την περασμένη Κυριακή οι δύο πρωθυπουργοί Ελλάδας και FYROM σε πανηγυρική συνάντηση, υπέγραψαν (δια των υπουργών των Εξωτερικών) τη συμφωνία να ονομάζονται πλέον τα Σκόπια ( μόνο οι Έλληνες αποκαλούν έτσι τη μικρή, γειτονική μας χώρα) ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και όχι σκέτο ΜΑΚΕΔΟΝΑ, όπως όλη η υφήλιος ονομάτιζε και γνώριζε μέχρι τώρα αυτό το βαλκανικό κράτος .
Η συμφωνία και πριν ακόμα υπογραφεί, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, συλλαλητηρίων, αντεγκλήσεων, ύβρεων, σκοτεινού εθνικιστικού μίσους και απειλών για …κρεμάλες που θα στηθούν στο Σύνταγμα ή άλλων προκλητικών αντισυνταγματικών καλεσμάτων ακόμα και από του βήματος της ελληνικής βουλής, να αναλάβει ο στρατός (!) τη διακυβέρνηση της χώρας και να εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες οι προδότες και οι εθνικοί μειοδότες που υπέγραψαν αυτή συμφωνία!
Θα θυμίσουμε, βέβαια, εδώ πως δεν είναι ιστορικά πρωτοφανή και πρωτόγνωρα για την Ελλάδα τέτοιου είδους φαινόμενα φανατισμού και εθνικιστικής υστερίας. Συνέβαιναν πάντα και συχνά στη νεότερη και σύγχρονη ιστορία της χώρας. Στις παραμονές των μεγάλων εθνικών καταστροφών, όπως εκείνων στον ελληνο-τουρκικό πόλεμο του 1897 και στη Μικρασιατική καταστροφή του 1922, και τότε, όπως και σήμερα, αν και δεν υπερίσχυαν, όμως οι κραυγές και τα παραληρήματα των αφρόνων εθνικιστών, οδήγησαν μια πάμπτωχη και εντελώς αδύναμη στρατιωτικά χώρα να κηρύξει πόλεμο στην τότε Οθωμανική αυτοκρατορία. Εκείνος ο τυφλός φανατισμός του πλήθους, που τεχνηέντως για τα δικά τους συμφέροντα καλλιεργούσαν πολιτικοί της εποχής ,οδήγησαν σε ένα πόλεμο καταδικασμένο από την αρχή και λίγα χρόνια αργότερα σε μια εκστρατεία, εξίσου αποτυχημένη από την ώρα που αποφασίστηκε.
Να επαναλάβουμε πως και στις δύο αυτές εθνικές τραγωδίες είναι ιστορικά διαπιστωμένο πως η χώρα ήταν εντελώς απροετοίμαστη για τέτοιας έκτασης πολεμικά εγχειρήματα,αφού στο διακύβευμα (ρίσκο) η αντικειμενική ποσόστωση υπολογιζόταν απείρως μεγαλύτερη της προσδοκόμενης επιτυχίας. Να μην ξεχνάμε ομοίως πως και στις δύο αυτές εθνικές περιπέτειες, οι τραγικές συνέπειες δεν υπήρξαν περιορισμένης χρονικής διάρκειας και τοπικής εμβέλειας. Αντίθετα, η χώρα ολόκληρη πλήρωσε βαρύ τίμημα ως και στα σημερινά, τα δικά μας χρόνια. Σχεδόν εκατό χρόνια μετά!
Το 2018 όμως, δεν είναι ούτε 1897 ούτε 1922. Κι ευτυχώς!΄Εστω κι αν η εθνικιστική υστερία παραμένει εισέτι μια από μεγαλύτερες παθογένειες της χώρας και ίδιας έντασης με την παλιότερη, το ονοματολογικό ζήτημα της γείτονος, λύθηκε τελικά απλά, λογικά και ιστορικά αποδεκτά.
Αν τώρα κάποιοι φανατικοί δεν μπορούν να αντιληφθούν πως με την παρούσα συμφωνία δε θίγεται στο ελάχιστο η ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας, αλλά αντίθετα ενισχύεται η ελληνική άποψη, είναι γιατί οι ίδιοι δε διαθέτουν επαρκή ιστορική παιδεία και το χειρότερο (συνακόλουθο) τείνουν «ευήκοα ώτα» ,ως οπαδοί, σε μια μερίδα πολιτικών που έχουν τους δικούς τους λόγους να να καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικό κλίμα, αλλά και ένταση στη σχέση δύο λαών που έχουν περισσότερα να τους ενώνουν από εκείνα που (δεν) τους χωρίζουν.
Να επισημάνουμε, λοιπόν, απλά και κατανοητά για να μην έχουν άλλοθι και όσοι δεν αρέσκονται ή δεν κατανοούν περίπλοκες αναλύσεις, τις σπουδαιότερες ιστορικές αλήθειες από τις οποίες προκύπτουν και τα σοβαρά κέρδη που αποκόμισε η ελληνική πλευρά από την εν λόγω συμφωνία για το ονοματολογικό .
Η αρχαία Μακεδονία είχε μεγάλη έκταση. Με κέντρο αρχικά την Πέλλα, εκτεινόταν ως πάνω στα εδάφη της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας και ανατολικά ως την τούρκικη σήμερα Αν Θράκη .
Μέχρι και τις μέρες του βασιλιά Φιλίππου Β΄ οι Μακεδόνες δεν είχαν αναπτύξει ιδιαίτερα στενές σχέσεις με τους Νότιους ΄Ελληνες, οι οποίοι μάλιστα αποκαλούσαν εν πολλοίς τους Μακεδόνες “Βαρβάρους”
Η αρχαία μακεδονική γλώσσα είναι άγνωστη σε μας σήμερα. Από τα χρόνια του Φιλίππου και μετά, και ιδιαίτερα του Αλέξανδρου, οι Μακεδόνες “εξελληνίσθηκαν”, ως προς την απόκτηση μιας κοινής εθνικής συνείδησης με τη Νότια Ελλάδα και ως προς τη γλώσσα, που δεν ήταν άλλη από την αττική του Θουκυδίδη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Το Μακεδονικό ιδίωμα παρέμεινε και τότε, βέβαια, σε χρήση από τους κατοίκους της αρχαίας Μακεδονίας, αλλά και από τους Μακεδόνες στρατιώτες του Αλέξανδρου στην εκστρατεία. Ειδικά για τους Μακεδόνες στρατιώτες διευκρινίζουμε πως μεταξύ τους και με τους αξιωματικούς τους συνεννοούνταν “Μακεδονιστί”. Με τους νότιους στρατιώτες από τη Θήβα και τον Ορχομενό ,ας πούμε, μιλούσαν την “ελληνιστική» γλώσσα.
΄Ηδη από τον 6ο αιώνα σλαβικά φύλα είχαν εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη Βαλκανική στην οποία με το χρόνο εγκαταστάθηκαν πολυπληθέστερα και με ασφάλεια. ΄Ολες οι βαλκανικές χώρες, πλην της αρχαίας Δακίας (Ρουμανία) διατήρησαν μόνιμα τους σλάβικους αυτούς πληθυσμούς και στις περισσότερες υπερτερούσαν πληθυσμιακά από τους ιθαγενείς.
Σλάβοι είναι και οι σημερινοί κάτοικοι της Βόρειας Μακεδονίας και σλαβική η γλώσσα που μιλάνε. Ουδεμία σχέση είχαν φυλετικά με τους αρχαίους Μακεδόνες, πλην των ολίγων αυτόχθονων στην περιοχή ούτε φυσικά η γλώσσα τους είχε οποιαδήποτε σχέση με την αρχαία μακεδονική γλώσσα. Το μόνο κοινό τους είναι πως ως Σλάβοι κατοίκησαν στα μέρη που εκτεινόταν το ισχυρό κράτος των αρχαίων Μακεδόνων. Πλην αυτών, ουδεμία άλλη σχέση () έχουν με τους αρχαίους Μακεδόνες.
Αυτές είναι αναμφισβήτητες ιστορικές αλήθειες και ουδείς φανατικός, εθνικιστής, ανιστόρητος και «οπαδός» έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει. Τα στίφη των συλλαλητηρίων δεν σύγκειται παρά από άτομα με τους χαρακτηρισμούς που παραθέσαμε.
Τα σπουδαιότερα κέρδη τώρα από τη συμφωνία να ονομαστεί η ήδη βαπτισμένη εδώ και χρόνια Μακεδονία , ως Βόρεια Μακεδονία, είναι τα ακόλουθα:
Με την προσθήκη του τοπικού επιρρήματος ΒΟΡΕΙΑ αποκαθίσταται η ιστορική πραγματικότητα που επισημάναμε. Μέχρι τώρα η υφήλιος και οι δάσκαλοι στα σχολεία, όταν έδειχναν τη Μακεδονία στο χάρτη, το δάχτυλο πήγαινε στα “Σκόπια”. Σε καμιά περίπτωση στην περιφέρεια της ελληνικής Μακεδονίας. Σε λίγο καιρό, αν στην τάξη ερωτηθεί ο μαθητής από το δάσκαλο να του δείξει τη Μακεδονία, η «βέργα» θα πάει σε δυο μεριές: Βόρεια και Νότια. Μέχρι σήμερα αυτό δε συνέβαινε πουθενά στον κόσμο
Η Βόρεια Μακεδονία γίνεται φίλη, σύμμαχος της Ελλάδας και ενισχύεται-αναβαθμίζεται η θέση της χώρας μας τόσο στη Βαλκανική, όσο και στην Ευρώπη.
Η Τουρκία χάνει κάθε στήριγμα στη γειτονική χώρα. Ο Ερτνογάν καιροφυλακτούσε χρόνια και η τωρινή απώλεια για τις οθωμανικές βλέψεις του δικτάτορα στα Βαλκάνια, αποδυναμώνει σημαντικά την Τουρκία.
Η Βόρεια Μακεδονία και σύντομα πιστεύουμε και η Αλβανία, θα ενταχθούν στη ευρωπαϊκή οικογένεια στην οποία ανήκουν άλλωστε με τεράστια οφέλη και για τις ίδιες αυτές χώρες, αλλά και για την Ελλάδα, αφού θα είναι αυτή που θα προωθήσει δυναμικά και επ ωφελεία της την ένταξη και των δύο γειτόνων στις ΗΠΕ . Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία ως εκ της νέας τους ιδιότητας, υποχρεωτικά εγκαταλείπουν τις αλυτρωτικές τους βλέψεις,που στην πραγματικότητα ανακινούνται από δημαγωγούς πολιτικούς, όπως συμβαίνει άλλωστε και στη δική μας χώρα.
Μια μετριοπαθής κυβέρνηση στη Τουρκία, θα δώσει την ευκαιρία στη χώρα μας να προωθήσει την ένταξη κι αυτής της γείτονος στην Ε.Ε. Και τούτο αυτόματα προεξοφλεί ένα νέο στάτους πλέον στην περοχή, αφού εκλείπουν πλέον τα προσχήματα και η τεχνητή συντήρηση του μύθου περί ανατολικού και του βόρειου κινδύνου.
Η ένταξη όλων των χωρών τω Βαλκανίων, τουλάχιστον σε διάστημα 10-15 χρόνων στο ΝΑΤΟ, ανατρέπει στα σχέδια του “Τσάρου” της Ρωσίας, πού πίστεψε προς στιγμή πως θα μπορούσε να διαλύσει την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και να αποδυναμώσει την νατοϊκή ισχύ με τη στενή προσέγγιση της Τουρκίας και την άσκηση ισχυρής επιρροής στα Βαλκάνια (Ανατολικό ζήτημα).
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που όντως προσπάθησε να επιλύσει ήδη από το 1992 το “Μακεδονικό ζήτημα”, αλλά εμποδίστηκε από τον εθνικιστή πολιτικό Αντώνη Σαμαρά (υπουργός τότε Εξωτερικών), είχε επισημάνει μια αναμφισβήτητη και σήμερα ιστορική αλήθεια. Είχε πει το 1993: “Το όνομα που θα λάβουν τα Σκόπια δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμάται σε 10 χρόνια”.
Το κακό, όμως, δεν είναι πως θα έχουν ξεχάσει οι γενιές σε λίγα χρόνια το σημερινό ντελίριο των εθνικιστών με τις κραμάλες. Αντίθετα θα είναι δικαίωση. Το άδικο είναι πως οι κραυγάζοντες σήμερα στα συλλαλητήρια έμπλεοι μίσους και υστερίας εθνικιστές ,θα έχουν διαγράψει τότε ακόμα κι από το υποσυνειδητό τους τη λέξη Σκόπια.
Ενδεχομένως δε , θα αδυνατούν (και λόγω γήρατος) να θυμηθούν πού στο καλό βρίσκονται τα Σκόπια, όταν ο περίεργος εγγονός τους θα του απευθύνει τέτοια ερώτηση κάποια ημέρα. Η εκδίκηση της Ιστορίας!
