Είναι ανιστόρητο το Μεταξικό “ΟΧΙ” και προσβάλει τη μνήμη όσων πολέμησαν το φασισμό, τον οποίο, αντιθέτως, υπηρέτησε με εγκληματική…συνέπεια ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς Αν δεν πολέμησαν στην Αλβανία ο ΄Ελληνες ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι, αλλά υπέρ του φασισμού του Μεταξά, τότε η θυσία τους πήγε στράφι.
Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, όπως το έχουμε κάνει κι άλλες φορές για ίδιο θέμα σε σχετικά κείμενά μας, το εξής: Ας μην παίζουμε με τις λέξεις, όταν μιλάμε γα το ΟΧΙ του δικτάτορα στους Ιταλούς φασίστες. Δε σημαίνει πως ο Μεταξάς είπε ΝΑΙ, πως αποδέχτηκε το τελεσίγραφο του Μουσολίνι για ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων του από την Ελλάδα, το οποίο ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι του παρέδωσε εκείνο το πρωί της 28ης Οκτώβρη 1940 .
Φυσικά, αρνήθηκε ο δικτάτορας ό,τι τελεσιγραφικά του ζητούσε ο ομόλογός του της Ιταλίας. Είπε ξεκάθαρα στον Ιταλό πρέσβη πως , ύστερα απ΄ αυτό, αν προχωρήσουν σε τέτοια ενέργεια,πάμε σε πόλεμο. Μπορεί να μην του είπε κατά λέξη “ΟΧΙ, δε θα σας το επιτρέψω, του είπε όμως ξεκάθαρα, όπως και ο ίδιος ο Γκράτσι αναφέρει, μόλις ο Μεταξάς διάβασε το τελεσίγραφο του Μουσολίνι : “Λοιπόν, πάμε σε πόλεμο”. Ούτε καν ρητορική ερώτηση. Την απόφασή του διεμήνυσε στον Ιταλό πρέσβη. Αυτό ήταν όλο. Και πήγε σε πόλεμο.
΄Οταν λέμε, επομένως, ιστορικά πως το “ΟΧΙ” του Μεταξά δεν υπήρξε, δεν εννοούμε πως δεν αρνήθηκε να περάσει ο Ιταλικός στρατός ανενόχλητος από τα εδάφη της Ελλάδας, όπως ζητούσε ο Ιταλός φασίστας, αλλά πως ο τότε πρωθυπουργός με την πολιτική που ακολούθησε μέχρι εκείνο το πρωί της 28ης Οκτώβρη,έκανε τα πάντα για να επιτρέψει στους φασίστες να τολμήσουν να ζητήσουν τέτοιο ανοσιούργημα, που στην ουσία ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου.
Το ολέθριο σφάλμα το Μεταξά (από υπολογισμό) ήταν η περίφημη “στάση της ουδετερότητας”, που τήρησε μέχρι εκείνο το δραματικό πρωί. ΄Ενα πραγματικό έγκλημα, αφού με την κατάληψη της Αλβανίας από τους Ιταλούς, τον τορπιλισμό της ΄Ελλης και τα συνεχή επεισόδια της παραμονές το πολέμου,γνώριζε πολύ καλά ,καιρό πριν , πως σύντομα οι Ιταλοί θα προχωρούσαν στο σχέδιό τους να επιτεθούν στην Ελλάδα. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΘΩΡΑΚΣΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ. ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ!
Και όχι μόνο αυτό. Την ίδια ώρα ο δικτάτορας διατηρούσε “ανοιχτή γραμμή” με τον Χίτλερ . Παζάρευε την ένταξή του στη ΝΕΑ ΤΑΞΗ του Ναζισμού. Και θα είχε συμμαχήσει μαζί του, αν δεν είχε κατανοήσει τις απειλές των Εγγλέζων, πως αν τολμούσε να συμμαχήσει με τους Γερμανούς Ναζί, οι ίδιοι θα είχαν πάραυτα καταλάβει την Κρήτη και θα διαμέλιζαν την Ελλάδα,όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο Μεταξάς στα κείμενά του. ΄Ετοιμος ήταν να συμμαχήσει με τον Χίτλερ. Από το φόβο των Εγγλέζων δεν τόλμησε να προσδεθεί στο άρμα της ναζιστικής Γερμανίας. Και ο προδότης εκείνος πρωθυπουργός, αντί να ετοιμάσει τη χώρα του για τον επικείμενο πόλεμο, προτίμησε να μείνε ουδέτερος! ΄Εγκλημα καθοσίωσης!
Θα είχε αλλάξει ο ρους της Ιστορίας, πιθανότατα, αν οι Ιταλοί έβλεπαν πως μια ετοιμοπόλεμη Ελλάδα θα τους συνέτριβε. Και μάλιστα με σύμμαχο δίπλα της μια Αγγλία. Δε θα τολμούσε ο Μουσολίνι να επιτεθεί. Κι αυτό με τη σειρά του σήμαινε πως και οι Γερμανοί,δεν ήταν βέβαιο πως μετά από τέτοια εξέλιξη, θα αποφάσιζαν να εισβάλουν στη χώρα. Το σχέδιο το Χίτλερ για κατάληψη της Ελλάδας δεν είχε πέσει από την αρχή στο ναζιστικό τραπέζι. Υπήρξε αποτέλεσμα θυμικής αντίδρασης των Ναζί μετά τη μη αναμενόμενη ήττα των Ιταλών στη αλβανικά βουνά από τους ΄Ελληνες. Η απόφαση για εισβολή των Γερμανών ήταν απόφαση στιγμής, εν θερμώ και θέμα γοήτρου για το Χίτλερ. Να πάρει εκδίκηση για τη συντριβή του συμμάχου του φασίστα Μουσολίνι.
Να, γιατί υποστηρίζουμε πως η ιταλική ,φασιστική επίθεση, υπήρξε σπουδαιότερης σημασίας από εκείνη της ναζιστικής εισβολής στη χώρας. Αν δε συνέβαινε,το πιθανότερο οι Γερμανοί να μην αποφάσιζαν να μεταφέρουν τον πόλεμο και στην Ελλάδα.
Προ επίρρωση των παραπάνω, αναδημοσιεύουμε δύο σχετικά κείμενα.΄ Ενα παλιότερα εδώ δικό μας και ένα σημερινό της Εφημερίδας Συντακτών.
| 1. ΕΠΟΣ 1940. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ |
| HOMO-NATURALIS.GR | |
| 28.10.13 | |
H Δεξιά-Ακροδεξιά επί χρόνια συντήρησε το μύθο,που έπλασαν οι ΄Ελληνες φασίστες “κονδυλοφόροι” της κυβέρνησης Μεταξά περί της απρόσμενης-ξαφνικής επίθεσης των Ιταλών στην Ελλάδα και του υπερήφανου,ηρωικού “ΟΧΙ” του τότε πρωθυπουργού, που αντέταξε στις προκλητικές απαιτήσεις του Μουσολίνι εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940. Δημιούργησαν ένα ανιστόρητο μύθο,τον οποίο και ο ίδιος ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι, που επέδωσε το τελεσίγραφο, διαψεύδει στα απομνημονεύματά του*.Ο λόγος ήταν για να κρύψουν oι ένοχοι την τεράστια ευθύνη της φασιστικής κυβέρνησης Μεταξά, η οποία άφησε τη χώρα εντελώς απροετοίμαστη, ενώ γνώριζε πολύ καλά πως η επίθεση είχε προαναγγελθεί, όχι μόνο με τις επίσημες, συχνές οχλήσεις και τις απειλές για πόλεμο από την Ιταλία , με αφορμή τους Βλάχους και το βασίλειο της Αλβανίας, αλλά και με την εγκληματική επίθεση των Φασιστών ανήμερα Δεκαπενταύγουστο στο αντιτορπιλικό “Ελλη”.Σε παλιότερο κείμενό μας που είχαμε ανεβάσει εδώ (ένα από τα εκατοντάδες κείμενα, που χάθηκαν από την επέλαση των Βαρβάρων Νεο-Ναζί Χάκερ στο HOMO-NATURAIS.GR) ,είχαμε θέσει τα ακόλουθα ιστορικά ερωτήματα ,που ζητούσαν απαντήσεις:1. Γιατί ο Μεταξάς δεν προετοίμασε καιρό πριν τη χώρα (είχε μεγάλη χρονική άνεση) για την επίθεση που ήταν “επι θύραις”, ειδικά μετά τον τορπιλισμό της ΄Ελλης στην Τήνο;2. Γιατί όλα έγιναν στο “πόδι” το μοιραίο εκείνο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, μετά την επίδoση στο Mεταξά του τελεσίγραφου και ο τότε πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του “έτρεχαν και δεν έφταναν”,τάχα μου, για να κάνουν προετοιμασίες πολέμου της “τελευταίας στιγμής” με αποτέλεσμα α. Να χαθεί πολύτιμος χρόνος. 2. Να συρθούν στη σφαγή χιλιάδες Ελληνόπουλα, αφού ο Μεταξάς τα έστειλε στην πραγματικότητα να πολεμήσουν στην Αλβανία “ξεβράκωτα”;3. Πέρα από την έλλειψη υλικής προετοιμασίας πολέμου, γιατί ο φασίστας πρωθυπουργός δεν είχε ξεκινήσει “σταυροφορία”, ιδεολογική προπαγάνδα στον ελληνικό λαό κατά του ιταλικού φασισμού, επισημαίνοντας το γεγονός πως ο φασισμός ήταν αυτός που έτρεφε τον εθνικισμό των Ιταλών, την επιθετικότητά τους και τη φλογερή επιθυμία-όνειρο για την ίδρυση μιας νέας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; Γιατί ουδέποτε ενημέρωσε υπεύθυνα και καθαρά τον ελληνικό λαό πως ο πόλεμος με τους Ιταλούς ήταν αναπόφευκτος, εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής αυτής τακτικής των φασιστών;4. Γιατί δεν έκανε το ίδιο, μια τεράστια διαφωτιστική-ενημερωτική “σταυροφορία” στους λαούς της Ευρώπης; Γιατί δεν ξεκίνησε μια ευρύτατη ευρωπαϊκή προπαγάνδα και στις επίσημες κυβερνήσεις και στους ίδιους τους λαούς της γηραιάς Ηπείρου;5. Γιατί, ενώ ήταν “ηλίου φαεινότερον” ότι μετά τον τορπιλισμό της ΄Ελλης η επίθεση ήταν αναπόφευκτη, δεν επιδίωξε στενές -ουσιαστικές συμμαχίες ,ειδικά με τους ΄Αγγλους, αλλά και με Βαλκάνιους λαούς; Πότε στην Ιστορία μια χώρα έμπαινε σε πόλεμο επιθετικό ή αμυντικό, αν δεν είχε εξασφαλίσει, έστω και μια στοιχειώδη,αλλά χειροπιαστή υποστήριξη από συμμάχους;6.΄Οταν κινδυνεύει η χώρα σου ως γνωστόν “συνεργάζεσαι και με το διάβολο”,όπως λέγεται συνήθως. Ο Μεταξάς, αφού καμιά προσπάθεια σοβαρή δεν έκανε να κερδίσει ουσιαστική βοήθεια και βασικά εχέγγυα από τους ΄Αγγλους για τον επικείμενο πόλεμο με τους Ιταλούς φασίστες, γιατί άφησε να “καεί” εντελώς το “χαρτί” Σοβιετική ΄Ενωση; Γιατί δεν προσέγγισε στο ελάχιστο αυτή τη δυνατή, πολεμική μηχανή ,για να εξασφαλίσει μυστική συμφωνία; Δε θα ήταν ο πρώτος ούτε ο τελευταίος Δεξιός,έστω και φασίστας κυβερνήτης ,που θα συνεργαζόταν με τους κομμουνιστές (Να θυμηθούμε τον εθνικιστή Κεμάλ στα “Μικρασιατικά”).7. Πόσες χιλιάδες αθώα Ελληνόπουλα θα είχαν σωθεί (από το θάνατο και την αναπηρία), αν είχε επιχειρηθεί από τη φασιστική κυβέρνηση Μεταξά και είχε επιτευχθεί ,έστω και ένα μίνιμουμ από εκείνα που μνημονεύσαμε; Γιατί έστειλε την αφρόκρεμα του ελληνικού πληθυσμού ,ανύποπτα Ελληνάκια, στον πόλεμο, ως “πρόβατα επί σφαγήν”;8. Γιατί ο Μεταξάς την ίδια στιγμή προσέφυγε στις στρατευμένες “ιστορικές πένες”, οι οποίες στήριξαν και συντήρησαν επί συναπτά έτη το μύθο της ξαφνικής επίθεσης των Ιταλών φασιστών στην Ελλάδα και του υπερήφανου και ηρωικού ΟΧΙ, (ένα νέο “ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ”) που τάχα αντέταξε ο φασίστας ΄Ελληνας πρωθυπουργός στο ιταμό τελεσίγραφο του “ετέρου Καππαδόκη” φασίστα Μουσολίνι;Διάφορες ερμηνείες, βέβαια, εμφιλοχωρούν σ΄αυτά τα ερωτήματα. Η ιστορική μας άποψη είναι πως ο Μεταξάς έπαιξε ένα βρώμικο, εθνικό παιχνίδι. Διέπραξε προδοσία,αφού όλο αυτό τα θρυλούμενα περί ξαφνικής επίθεσης, έλλειψης χρόνου για πολεμική προετοιμασία, το ηρωικό ΟΧΙ κ.λπ δεν ήταν παρά ένα “θέατρο” με πολύ καλό πρωταγωνιστεί τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό.Ο Μεταξάς, επιθυμούσε διακαώς την επικράτηση του Ιταλικού φασισμού. ΄Ηταν “εξ αίματος” ιδεολογικός αδελφός του Μουσολίνι. Ο ίδιος γνώριζε πως η θέση του ήταν επισφαλής στην Ελλάδα. Το δυνατό, λαϊκό κίνημα που είχε ξεσπάσει πριν πολύ καιρό στη χώρα, θα τον ανέτρεπε κάποια στιγμή. Η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να τον διατηρήσει στη θέση του ήταν η σταθερή επικράτηση της επερχόμενης λαίλαπας του φασισμού και του ναζισμού στην Ευρώπη. Ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ ήταν σύμμαχοι, αδελφοί, όχι εχθροί του Μεταξά.Από την άλλη,όμως, δεν μπορούσε ο φασίστας πρωθυπουργός να παραδώσει αμαχητί τη χώρα στους Ιταλούς φασίστες. Υπολόγιζε σε έναν πόλεμο για την “τιμή των όπλων” ,προσχηματικό, που θα τελείωνε σε λίγες ημέρες. ΑΦΗΣΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΠΙ ΤΟΥΤΟΥ ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΗ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ, ΕΝΩ ΓΝΩΡΙΖΕ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ. Την κατάκτηση της Ελλάδας από το Μουσολίνι την υποστήριζε και την ευχόταν διακαώς ο Μεταξάς, αφού του εξασφάλιζε (έτσι τουλάχιστον πίστευε) την παραμονή του στην εξουσία. Αλλά τί έγινε και ήρθαν τα πάνω κάτω;Ο δικτάτορας δεν υπολόγισε τη δύναμη,το σθένος και την παλικαριά των Ελλήνων. Ούτε ο ίδιος φανταζόταν μια τέτοια ηρωική αντίσταση ενός ανέτοιμου, ημιεξοπλισμένου ελληνικού στρατού. Κι όμως, Το θαύμα έγινε! Γυμνά και αβοήθητα από την επίσημη κυβέρνηση τα Ελληνόπουλα με την ιαχή “ΑΕΡΑ” έγραψαν μια νέα εποποιία στα αλβανικά βουνά, πρόσθεσαν μια νέα “χρυσή” σελίδα στη ιστορία της χώρας και έδωσαν ένα σκληρό μάθημα στον ιταλικό,αλλά και στο ντόπιο φασισμό. Με το αλβανικό έπος δεν ηττήθηκε μόνο ο Μουσολίνι. Χειρότερη ήταν η ήττα του ίδιου του Μεταξά, που και την εξουσία του απόλεσε στο τέλος και ως προδότη της χώρας του τον καταγράφει η αστράτευτη ελληνική ιστορία.*”Η περιγραφή της στιγμής από τον Ιταλό Πρέσβη και τη θυγατέρα Μεταξά:Ο πρέσβης της Ιταλίας Εμμανουέλλε Γκράτσι έγραψε στο βιβλίο του «Η αρχή του τέλους – η επιχείρηση κατά της Ελλάδος» : «Μόλις καθίσαμε, και επειδή η ώρα ήταν λίγα λεπτά μετά τις 3, του είπα αμέσως ότι η Κυβέρνησίς μου, μου είχε αναθέσει να το εγχειρίσω προσωπικά ένα κείμενο, που δεν ήτο τίποτε άλλο, παρά το τελεσίγραφον της Ιταλίας προς την Ελλάδα, με το οποίον η Ιταλική Κυβέρνηση απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων της στον Ελληνικό χώρο, από τις 6 π.μ. της 28/10/1940. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Μέσα από τα γυαλιά του, έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο, και με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή μου είπε: «Alors, c’est la guerre» (Λοιπόν, έχουμε πόλεμο).»Στην συνάντηση αυτή, κατά την θυγατέρα του Μεταξά, ακολούθησε και η εξής στιχομυθία που ο Γκράτσι δεν την αναφέρει:-Γκράτσι: «Pas ncessaire, mon excellence» (όχι απαραίτητα εξοχότατε)-Μεταξάς: «Non, c’est ncessaire» (όχι, είναι απαραίτητο)”
|
2. Απροετοίμαστοι οι πολίτες
Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940. Η Αθήνα ξυπνάει στις 7 το πρωί με τους ήχους των αντιαεροπορικών σειρήνων. Στους δρόμους οι εφημεριδοπώλες διαλαλούν τις έκτακτες εκδόσεις των εφημερίδων, οι οποίες μαζί με το ραδιόφωνο ενημερώνουν για την επιστράτευση.
Ο πόλεμος έφτασε και στην Ελλάδα. Η «πολιτική ουδετερότητας» του Ιωάννη Μεταξά έχει αποτύχει οικτρά.
Ολοι οι δρόμοι άρχισαν να γεμίζουν από κόσμο, άλλοι επίστρατοι, που έσπευδαν να παρουσιαστούν και άλλοι για να διαδηλώσουν.
«Συνοφρυωμένος και αμίλητος, συνήθως [ο Έλληνας] εθεάθη αίφνης να συγκροτεί διαδηλώσεις ογκώδεις, να παρελαύνει με βήμα ζωηρόν εις τους κεντρικούς δρόμους, να μαίνεται από ενθουσιασμόν, να ψάλη ωσάν μαθητής πατριωτικά άσματα (…)», περιέγραφε η εφημερίδα «Ακρόπολις» (φ. 29.19.1940).
Περίπου στις 9 το πρωί είχε συγκροτηθεί στην οδό Πατησίων η πρώτη μεγάλη διαδήλωση. «Τα πλήθη ζητωκραύγαζαν υπέρ του Εθνικού στρατού»1 και περνώντας από τη πλατεία Ομονοίας προχώρησαν στην οδό Σταδίου.
Μια άλλη διαδήλωση, φοιτητική, ξεκινούσε από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και η πορεία προχώρησε από την οδό Πανεπιστημίου προς το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
Στη διαδρομή οι διαδηλωτές έσπασαν τα γραφεία τριών ιταλικών εταιρειών, της αεροπορικής «Αλα Λιτόρια» (προφανώς του προδρόμου της «Αλιτάλια»), της ατμοπλοϊκής «Λόιδ Τριεστίνο» και της ασφαλιστικής «Ασφάλειαι Τεργέστης» ενώ ξέσπασαν σε αποδοκιμασίες και συνθήματα φτάνοντας έξω από την ιταλική πρεσβεία.
Γύρω στις 10 το πρωί οι σειρήνες ηχούν ξανά. Ηταν ο πρώτος αντιαεροπορικός συναγερμός.
Σε λίγα λεπτά τα ιταλικά αεροπλάνα εμφανίστηκαν στον αττικό ουρανό για να βομβαρδίσουν την αεροπορική βάση στο Τατόι.
Ομως, παρά την εμφάνιση των αεροπλάνων, τους κρότους των αντιαεροπορικών κανονιών και τους καπνούς των οβίδων που έσκαζαν στον αέρα, οι δρόμοι παρέμεναν γεμάτοι κόσμο.
«Ελάχιστοι, ούτε ένας στους εκατό, αποφάσισαν να κατεβούν στα καταφύγια», που βρίσκονταν κυρίως σε υπόγεια κατοικιών, έγραφε, χαρακτηριστικά, η εφημερίδα «Ακρόπολις» (φ. 31.10.1940).
Το ίδιο έγινε και το απόγευμα της Δευτέρας σε έναν νεότερο συναγερμό, ενώ δεν έλειψαν και οι ακραίες συμπεριφορές:
«(…) ένα πλήθος ανθρώπων, στα κέντρα και στις συνοικίες, αντί να τρέξουν στα καταφύγια, κάθονταν… αυθαδέστατα και διερευνούσαν τον ορίζοντας αναζητώντας με τα βλέμματα τον εναέριο εχθρό. Μερικοί μάλιστα είχαν ανεβή στις ταράτσες ή είχανε προβάλει σε παράθυρα και σε βεράντες για να ιδούν καλύτερα».
Γενικά, οι κάτοικοι της Αθήνας κατάλαβαν, ύστερα από αρκετούς βομβαρδισμούς, ότι ήταν πολύ σημαντικό να πηγαίνουν στα καταφύγια μόλις ηχούσαν οι σειρήνες.
Στην Πάτρα, η έλλειψη προετοιμασίας του κόσμου είχε προκαλέσει δεκάδες θύματα, με τον πρώτο βομβαρδισμό στις 28 Οκτωβρίου. Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, οι νεκροί έφτασαν τους 50 και οι τραυματίες του 100.
Το «μεταξικό» υφυπουργείο Ασφαλείας… ομολογούσε, στην επίσημη ανακοίνωση, ότι ο κόσμος ήταν απροετοίμαστος.
«Ο υπερβολικός αριθμός των θυμάτων οφείλεται εις το γεγονός ότι ο άμαχος πληθυσμός παρέμεινε κατά την ώραν του βομβαρδισμού εις ακάλυπτους χώρους και δεν ετήρησε τα στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας, καταφεύγων κατά την διάρκειαν του συναγερμού εις υπογείους χώρους ή έστω και ισογείους των οικιών του προχείρως διασκευαζομένους», αναφερόταν στην ανακοίνωση.
Από την πρώτη μέρα άρχισαν να εκδίδονται από υπουργεία ή κατά τόπους αρχές διάφορες οδηγίες προς τον κόσμο.
Μερικές απ’ αυτές αφορούσαν:
1. Την πλήρη συσκότιση που έπρεπε να υπάρχει στη διάρκεια της νύχτας, σκεπάζοντας με αδιαφανή υφάσματα ή χαρτιά τα παράθυρα.
2. Τη συγκέντρωση πόσιμου νερού για την κάλυψη των οικιακών αναγκών σε περίπτωση που προκληθεί βλάβη στο δίκτυο.
3. Την απαγόρευση της συγκέντρωσης τροφίμων πέραν όσων χρειάζονται για τις καθημερινές οικογενειακές ανάγκες, με την απειλή παραπομπής των παραβατών σε Στρατοδικείο.
4. Τον περιορισμό της χρήσης των τηλεφώνων στην απολύτως αναγκαία, διότι υπήρχε φόβος να δημιουργηθούν προβλήματα στην επικοινωνία των δημόσιων υπηρεσιών, προφανώς λόγω υπερφόρτωσης των τότε γραμμών.
5. Τον περιορισμό στις αναλήψεις από τις τράπεζες. Συγκεκριμένα, είχε καθοριστεί ότι σε λογαριασμούς άνω των 3.000 δρχ. επιτρεπόταν η ανάληψη μέχρι του 5% του κατατεθειμένου ποσού. Σε λογαριασμούς κάτω των 3.000 δρχ. μπορούσε να γίνει απεριόριστη ανάληψη.
Τέλος, είναι αξιοσημείωτο ότι για να εξασφαλιστεί η συνέχιση της λειτουργίας παραγωγικών μονάδων, άνεργοι που δεν είχαν επιστρατευτεί και συνταξιούχοι έπρεπε να εμφανιστούν στα Ταμεία τους και να δηλώσουν τις διευθύνσεις τους, ώστε να κληθούν σε δουλειά εφόσον χρειαζόταν.
Πηγή: 1. Εφημερίδα «Ασύρματος» φ. 28.10.1940.
____________________________________________
- Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι: Ο ηγέτης του ISIS που έσπειρε τον τρόμο -Αιμοδιψής τζιχαντιστής,
“Ο Μπαγκντάντι ούρλιαζε και έκλαιγε, ήταν φοβισμένος, αλλά σκεφτείτε τι έκανε εκείνος σε άλλους.» είπε ο Τραμπ σχετικά με την αντίδραση του Μπαγκντάντι τις τελευταίες του στιγμές. Επίσης, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «πέθανε σαν σκυλί, σαν δειλός.»
Σήμερα αμερικανικά ΜΜΕ -με πρώτο το Newsweek- επανήλθαν μεταδίδοντας ότι ο αλ Μπαγκντάντι είναι νεκρός μετά από επιδρομή Αμερικανών κομάντος της περίφημης Delta Force στο τελευταίο κρησφύγετό του στη βορειοδυτική Συρία, κοντά στη σύνορα με την Τουρκία.
Ποιος είναι ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι
Ποιος είναι όμως ο διαβόητος τζιχαντιστής που μετά από ένα σχετικά άγνωστο ξεκίνημα εξελίχθηκε σ’ έναν από τους πλέον καταζητούμενους ανθρώπους στον πλανήτη με τις ΗΠΑ να τον επικηρύσσουν με 25 εκατ. δολάρια; O Αλ Μπαγκντάντι φέρεται να γεννήθηκε το 1971 στη Σαμάρα ή τη Ντιγιάλα του Ιράκ, σύμφωνα με τζιχαντιστικούς ιστότοπους και υποστήριζε ότι είναι απόγονος του Προφήτη Μωάμεθ. Μετά την εισβολή των υπό τις ΗΠΑ δυνάμεων στο Ιράκ το 2003 ίδρυσε την αντάρτικη οργάνωση Jamaat Jaysh Ahl Al Sunnah wa l Jamaah, αναλαμβάνοντας επικεφαλής της επιτροπής της για την εφαρμογή του ισλαμικού νόμου (της Σαρία). Μετά το διδακτορικό του στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης με θέμα την ισλαμική κουλτούρα, ιστορία και τη Σαρία ο αλ Μπαγκντάντι έγινε ιεροκήρυκας στο τέμενος Ιμάμ Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ της Σαμάρα στο Ιράκ.
Φανερά ψυχοπαθής. Τα μάτια του μιλάνε από μόνα τους.
Κι τέτοια τέρατα δεν ξέρουν ούτε να ζουν ούτε να πεθαίνουν.Πώς να μην κλαις και και να μη συντρίβεσαι στην έσχατη ταπείνωση της δειλίας, πεθαίνοντας με τέτοιο τρόπο,αν δεν πολεμάς για ιδανικά,αρχές και αξίες ανθρωποκεντρικές; Δεν είναι εύκολος ο θάνατος για τέτοια κτήνη.΄Εστω κι αν λένε πως πιστεύουν στον παράδεισο του Αλλάχ,με τα Ουρί και τα βουνά τα ρύζια.
Είναι σημαντικό να ξέρεις να πεθαίνεις αξιοπρεπώς. Είτε εν ειρήνη είτε εν πολέμω. Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο,αν κοιτάζοντας πίσω τις τελευταίες στιγμές σου , συνειδητοποιείς πως φεύγοντας δεν αφήνεις συντρίμμια, δυστυχία και πόνο με τις πράξεις σου, αλλά έργο ωφέλιμο και αγαθό. Καθαρή συνείδηση και αγαθή μνήμη.
Το τέρας που “πέθανε σαν σκυλί, σαν δειλός” άφησε πίσω το μόνο τραγωδία,αίμα και πόνο. Ας είναι καταγραμμένοι ως “καταραμένοι” στις σελίδες της Ιστορίας τέτοιοι παρανοϊκοί και απάνθρωποι εγκληματίες.
2. ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ»
Κωνσταντίνος Χατζηλάκος: Ο αεροπόρος-θρύλος του 1940 θυμάται -«Απογειωνόμαστε 4 και επιστρέφαμε 2, μπορεί και κανένας»
αντιπτέραρχος (Ι) ε.α. Κωνσταντίνος Χατζηλάκος, πιλότος καταδιωκτικών στον Β’ΠΠ του 1940 και ζωντανός θρύλος της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, στα 99 του χρόνια μιλά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και ξετυλίγει το νήμα της μυθιστορηματικής ζωής του.
Μπήκαμε στην Σχολή Ικάρων το καλοκαίρι του ’40, άρα ξέραμε τι μας περίμενε. Η διαδρομή μας από το Τατόι, στο Άργος, στην Κρήτη, στην Παλαιστίνη στην Αίγυπτο, στην Ροδεσία και στο Σουδάν, όπου τελειώσαμε την πολεμική μας εκπαίδευση, δεν ήταν παρά η διαδρομή για την εκπλήρωση του στόχου μας που ήταν να βρεθούμε το συντομότερο στις πολεμικές Μοίρες και να ριχτούμε στον αγώνα».
Από τους 22 χειριστές τον Φεβρουάριο του 1943, επιστρέψαμε μόνον επτά»
Πότε επιστρέψατε στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα και πόσοι από τους αρχικά 40 Ικάρους της 10ης σειράς είχαν επιβιώσει;
«Στην Αθήνα επιστρέψαμε στις 14 Νοεμβρίου του 1944. Από τους 22 χειριστές που επανδρώσαμε την 336η Μοίρα τον Φεβρουάριο του 1943, επιστρέψαμε μόνον επτά. Από τους 40 συμμαθητές μου γυρίσαμε οι μισοί».
Ποιόν από όλους τους συμπολεμιστές σας φέρνετε πιο συχνά στη μνήμη σας σήμερα. Γνωρίζετε εάν κάποιοι άλλοι αεροπόροι από τις ελληνικές μοίρες της Μ. Ανατολής βρίσκονται σήμερα στη ζωή;
«Κανέναν δεν ξεχνάς. Και κυρίως εκείνον με τον οποίον μοίραζες το αντίσκηνό σου και το βράδυ μετά από την επιστροφή από αποστολή, το ράντζο του το έβρισκες άδειο. Από τους συμμαθητές μου σήμερα εν ζωή είναι μόνον ένας, ο Στάθης Αθανασόπουλος».
Αποστρατεύτηκε τον Απρίλιο του 1967, πιστός στο Σύνταγμα, λόγω της αντίθεσής του με την χούντα των συνταγματαρχών.
****
Δυο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Αυτός του ηρωικού αεροπόρου Κωνσταντίνου Χατζηλάκου και των άλλων παλικαριών συμπολεμιστών του εναντίον των Ναζί και του Τζιχαντιστή Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, που πέθανε δειλός και ταπεινωμένος. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις γατί πεθαίνεις. Και να μένεις ατάραχος, αξιοπρεπής και ηρωικός. Αλλιώς,πεθαίνεις ντροπιασμένος.
3. Αιμίλιος Λιάτσος: Ενας παρουσιαστής ειδήσεων, πριν 13 χρόνια, μπορούσε να πάρει και 30.000 ευρώ το μήνα
Αιμίλιος Λιάτσος: Ενας παρουσιαστής ειδήσεων, πριν 13 χρόνια, μπορούσε να πάρει και 30.000 ευρώ το μήνα, το λέω και σοκάρω τώρα, αλλά δεν θέλω να λέω ψέματα στον κόσμο. Ήταν άλλη η κατάσταση, άλλη κατηγορία ζωής. Μπήκαμε στα μνημόνια και τα είδαμε όλα», δήλωσε.
Οι ανήθικοι και στερούμενοι αρχών και αξιών τύποι,είναι πολύ εύκολο στις σύγχρονες κοινωνίες να αμείβονται πλουσιοπάροχα. Ο έντιμος, ο αξιοπρεπής, ο σοβαρός πολίτης δεν καταδέχεται να ξεπουλήσει τις αρχές του με οικονομικά ή άλλα ανταλλάγματα. Είναι θέμα επιλογής.
Η βιομηχανία παραπληροφόρησης χρειάζεται εντελώς ανήθικους και υπάκουους υπαλλήλους,για να είναι πρόθυμοι να διαπράξουν το έγκλημα της χάλκευσης,της παραποίησης,της στρέβλωσης ή της απόκρυψης της είδησης.Και φυσικά πληρώνονται καλά για τέτοιο ανοσιούργημα.
Και μη νομίζετε πως όσοι κάνουν μεγάλες και βρώμικες περιουσίες,όπως ο μαφιόζος με το “λεπίδι στο λαιμό” ,ο Σαμαράς και ο Γεωργιάδης με την δωροδοκημένη υπογραφή ,ο Χατζηνικολάου, η Στάη και η Τρίμη με το στυλό και το μικρόφωνο να δολοφονούν την ενημέρωση , δεν ανήκουν στην ίδια συνομοταξία εγκληματιών. Αν κάναμε μια μόνο διάκριση, θα ήταν αυτή του ποινικού κώδικα σε εγκληματίες του “λευκού κολάρου” και τους λοιπούς. Κατά τα άλλα “όλα τα γουρούνια έχουν ιδια μούρη”.
Οι εικονιζόμενοι της εμπορικής δημοσιογραφίας είναι ακόμα ατιμώρητοι, μαζί με τον Κώστα Καραμανλή για τα ακόλουθα εγκλήματα εσχάτης προδοσίας: Ο δεύτερος χρεοκόπησε τη χώρα. Οι πρώτοι απέκρυψαν το έγκλημα.
Γράφαμε παλιότερα:
Το κακό θα ήταν λίγο, βέβαια,αν όλο αυτό το θέατρο γινόταν μόνο για τον “παρά” και δεν είχε άλλες σοβαρές παρενέργειες στη σημερινή κατάληξη και την τραγική θέση της χώρας .Ο Χατζηνικολάου και οι όμοιοί του,όμως, έχουν διαπράξει σωρεία εγκλημάτων σε βάρος της χώρας,τα οποία ένας ανεξάρτητος,θαρραλέος και έντιμος δικαστής θα τα χαρακτήριζε, ως εγκλήματα “καθοσίωσης” και “εσχάτης προδοσίας”. Στην ανάλυσή μας ((ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ,με τίτλο “ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΕΦΡΑΙΜ: ΔΙΥΛΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΩΝΩΠΑ…”, 23/12/2001 ),έχουμε αναφέρει και εξηγήσει τους λόγους,που τεκμηριώνουν την άποψή μας πως σήμερα όλοι αυτοί οι “θεατρίνοι” της πληροφόρησης θα έπρεπε να είναι φυλακή. Το μέγα τους έγκλημα είναι ότι κατασκευάζουν την “είδηση”,παρέχουν τεχνητή πληροφόρηση, χαλκεύουν-παραποιούν στοιχεία με δόλιο σκοπό ,που είναι ο αποπροσανατολισμός, η σύγχυση,η παραπληροφόρηση του “πελατειακού” τους κοινού. Στο άρθρο που μνημονεύσαμε πριν, αναφέραμε συγκεκριμένο παράδειγμα,που επιβεβαιώνει την κρίση μας για την εγκληματική δημοσιογραφική συμπεριφορά αυτών των κυρίων. Λέγαμε,πως ήδη από το 2008 και ενώ η κρίση είχε αναφανεί και έδειχνε επικίνδυνα τα “δόντια” της,οι καθεστωτικοί και αργυρώνητοι αυτοί “δημοσιογράφοι” και ιδιοκτήτες ΜΜΕ,ενώ γνώριζαν και έβλεπαν την απειλή, αποσιωπούσαν-απέκρυβαν σκόπιμα την αλήθεια και τον κίνδυνο και επέλεγαν συνειδητά και δόλια να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο από το τεράστιο αυτό πρόβλημα της οικονομικής κρίσης και να τον στρέφουν σε θέματα -προβλήματα “ήσσονος” σημασίας, σε μικροσκάνδαλα (τύπου Βατοπέδι) ή σε “αίμα”, “θέαμα”, “σπέρμα”.Στη μελλοντική δίκη που θα προσαχθούν (και θα προσαχθούν,όταν ανασυσταθεί ο θεσμός της δικαιοσύνης και σ΄αυτή τη χώρα) ,θα υποστηρίξουν ασφαλώς πως δεν μπορούσαν να προβλέψουν την επερχόμενη κρίση. Ψέματα, Η κρίση ήταν προβλέψιμη,ειδικά από εκείνους που είναι υπεύθυνοι και αρμόδιοι να την προβλέψουν (π.χ πολιτικοί, ΜΜΕ, ιστορικοί, οικονομολόγοι). Αυτή ήταν η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ .Αν δεν μπορούσαν να την προβλέψουν, τότε είναι μειωμένης -ελλειμματικής επαγγελματικής ικανότητας, ανεπαρκείς και τέτοια επίκληση δικαιολογίας-ισχυρισμός δεν τους απαλλάσσει καθόλου από την ευθύνη τους,αντίθετα. Τουλάχιστον, ας φρόντιζαν,όπως πάλι ήταν υποχρέωσή τους, να δημοσιοποιήσουν το θέμα,όπως τους είχαμε ενημερώσει, να το κάνουν “ΣΗΜΑΙΑ”,αφού ήταν ζήτημα “ζωής και θανάτου” για τη χώρα. Γνώριζαν να γίνουν εκατομμυριούχοι ή έστω να “τρώνε ψωμί ή παντεσπάνι” απ΄αυτό το “επάγγελμα” και δεν ήξεραν να κάνουν καλά τη δουλειά τους; Θα μπορούσε ένας γιατρός, ένας πιλότος μετά από ένα “κακό”, να προβάλουν τέτοιον ισχυρισμό,τέτοια ανόητη δικαιολογία;Έστω,λοιπόν, και αν δεχτούμε πως δε γνώριζαν από δική τους ικανότητα, δεν ήταν υποψιασμένοι για το κακό που ζύγωνε,είχαν ενημερωθεί,όπως είπαμε, από μας προσωπικά με άρθρα και αναλύσεις που είχαν σταλεί στα γραφεία τους επανειλημμένα.Αλλά, και πάλι,αν ισχυριστούν πως ούτε από μας έλαβαν ενημέρωση, όταν ξέσπασε η κρίση, γιατί ΕΝΑΣ, έστω ΕΝΑΣ, απ΄ αυτούς δεν ντράπηκε,δεν ένιωσε την ευθύνη για το κακό που έκανε και δε βγήκε να παραιτηθεί ή να ζητήσει συγγνώμη ,επειδή στάθηκε “μικρός” στις επάλξεις που εκείνος είχε διαλέξει να πολεμήσει; Κανένας απ΄αυτούς τους ανέντιμους “κονδυλοφόρους” δεν έκανε το αυτονόητο,το λιγότερο που θα έπρεπε. Να ζητήσει,δηλαδή, μια συγγνώμη,να υποβάλει μια παραίτηση, να αποχωρήσει απ΄αυτό το χώρο, να δείξει πως διαθέτει ίχνη συνείδησης πολίτη. Αντίθετα, ΟΛΟΙ τους σήμερα το “παίζουν” αθώοι, άσχετοι με το έγκλημα,ξαφνιασμένοι,θύματα κι αυτοί. Και το χειρότερο, δίνουν συμβουλές “προβλέπουν”, κατακρίνουν άλλους, όπως στο παραπάνω κείμενο που παραθέσαμε της εφημερίδας του ο πανάθλιος Χατζηνικολάου.Γι΄αυτό και στη μια και στην άλλη περίπτωση (και στην… “παράλλη”),δεν έχουν καμιά δικαιολογία, κανένα απαλλακτικό. Σκόπιμα παραπληροφόρησαν και δημιούργησαν σκοτεινό και ανυπόστατο τοπίο,με σκοπό να κερδίσουν χρόνο,όσο να φτάσει η κρίση ,να εισπράξουν περισσότερο χρήματα , να μπορέσουν να τα επενδύσουν καλύτερα ή να το “κρύψουν-διαφυλάξουν” στις απόρρητες θυρίδες των τραπεζών του εξωτερικού. Σκόπιμα σήμερα “νίπτουν τας χείρας” τους και συνεχίζουν να παραπληροφορούν,να συσκοτίζουν,να υποδεικνύουν άλλους ενόχους,ενώ οι ίδιοι είναι υπόδικοι και κατ΄εξοχήν ένοχοι. (“΄Αλλων ιατρός ,αυτός έλκεσι βρύων”=κάνει το γιατρό στους άλλους,ενώ ο ίδιος είναι γιομάτος απ΄ αρρώστιες).Αυτή είναι η πραγματικότητα,αυτή είναι η πικρή για τους ίδιους αλήθεια. ΄Οσο κι αν προσπαθεί τώρα ο κάθε Χατζηνικολάου να αποσείσει τις ευθύνες του ,δε θα καταφέρει απολύτως τίποτα. ΄Ερχονται για όλους μας ιδιαίτερα “άγριες” ημέρες, αλλά γι΄αυτούς που πρωταρχικά ευθύνονται για το κακό,που βρήκε τη χώρα, έρχονται ακόμα σκληρότερες.Δεν είναι σίγουρο πως η σημερινή ανυπόληπτη δικαιοσύνη θα τους προστατεύσει,όπως πάντα ,γιατί κι αυτή είναι υπόδικη και θα έχει καταρρεύσει σύντομα από το μέγεθος της ευθύνης της.“Ουδέν κακόν αμιγές καλού”,όμως.΄ Ισως ,περνώντας από την κόλαση,να φτάσει κάποτε κι αυτός ο λαός, αν όχι στον “παράδεισο”,τουλάχιστον στην “εύφορη πεδιάδα”. |
||||||