Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ
ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΣ ΤΟΥ , Ο ΓΚΕΜΠΕΛΙΣΜΟΣ.
*****
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΙΑ ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΑΦΙΑ-ΑΛΗΤΕΙΑ !
(Μόνιμη Ανάρτηση)
________________________________________
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τραγουδά Χαρά Βέρρα και εκείνη του εύχεται «να κάνει πάντα ζημιές» (!)
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κάνει μια απίστευτη καριέρα. Πού ζει, όμως, ο Έλληνας αθλητής που κατάφερε μέσα σε λίγα μόλις χρόνια να βρεθεί από τα Σεπόλια στην κορυφή του NBA;
Ίσως η ακριβότερη από τις αγορές του να είναι το αρχοντικό στο οποίο μένουν, το οποίο αγόρασε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο το 2018 έναντι 1,8 εκατομμυρίων δολαρίων -δύο χρόνια μετά την υπογραφή του 4ετούς συμβολαίου με τους Μιλγουόκι Μπακς, ύψους 100 εκατομμυρίων δολαρίων, το 2016.
Το πολυτελές αρχοντικό του Γιάννη Αντετοκούνμπο
Το αρχοντικό του, το οποίο βρίσκεται στην αριστοκρατική γειτονιά River Hills στο Μιλγουόκι, διαθέτει 6 υπνοδωμάτια και 8 μπάνια και εκτείνεται σε μια έκταση 920 τετραγωνικών μέτρων.
Καλύπτοντας πλήρως τον χαρακτηρισμό «πολυτελής διαβίωση», το σπίτι διαθέτει μεγάλα δωμάτια, με μια ανοιχτή κουζίνα και ένα οικογενειακό δωμάτιο που οδηγεί στην πίσω αυλή, σύμφωνα με τα στοιχεία της κτηματομεσιτικής εταιρείας.
Πηγή: iefimerida.gr –
******
Σιγά, που θα δώσω συχωροχάρτι στον Αντετοκούνμπο, επειδή είναι… μαύρος και ΄Ελληνας. Και γιατί, δηλαδή, ένας μαύρος έμπορος ναρκωτικών ή όπλων θα έχει διαφορετική κριτική αντιμετώπιση, λόγω χρώματος επιδερμίδας και εθνικότητας από ένα άσπρο καθίκι, ίδιου φυράματος; “΄Ολα τα γουρούνια, άσπρα, μαύρα, κίτρινα, ίδια μούρη έχουν”.
Ο τύπος εδώ με τις βιλάρες και τα ευρωπουλοδόλαρα να αναπαύονται στις τραπεζικές, βελούδινες θυρίδες της Ελβετίας είναι , όπως λέγαμε παλιά και μαρξιστικά, ταξικός μου αντίπαλος. Μπορεί να μην είναι πρεζέμπορας, αλλά εμπορεύεται άλλη “ηρωίνη”. Το ίδιο επικίνδυνη. Προάγει το βρώμικο όνειρο του καπιταλισμού και όλες τις παθογένειες της Δυτικής κοινωνίας. Ανάδειξη, δύναμη, υπεροχή, ανταγωνιστικότητα, πλούτο, αναγνωρισιμότητα . Είναι ο θεός της βιομηχανίας θεάματος- πρωταθλητισμού . ΄Ιδιος και όμοιος με όλους τους…όμοιους του.
Μπορεί να τον υπολήπτονται το “Γιάννη” τους και να τον αναδεικνύουν μέσα από τις φυλλάδες τους ο Ράπτης και ο Βαξεβάνης, αλλά και να “πίνουν νερό στο όνομά” του ο Κυριάκος και ο Αλέξης ( όλο το τιμ, βλέπετε, μαζί και ο “Γιαννάκης” τους, στηρίζει “με νύχια και δόντια” το Σύστημα, επειδή δίχως αυτό δεν υπάρχουν). Αλλά εσύ, που έχεις στραμμένο το βλέμμα σου στις μελλοντικές , αλλιώτικες κοινωνίες, με άλλες αρχές και αξίες από τις τωρινές, δεν έχεις κανένα λόγο να κόπτεσαι και να σεμνύνεσαι ούτε για τον ΄Ελληνα Γιάννη Αντετοκούνμπο, εκατομμυριούχο μπασκεμπολίστα με τη μαύρη επιδερμίδα, ούτε ο Πορτογάλος για το συμπατριώτη του Κριστιάνο Ρολάντο, δισεκατομμυριούχο ποδοσφαιριστή με την άσπρη, τούτος πέτσα. Αμφότεροι, σε έχουν και σένα και τα όνειρα σου για ένα καλύτερο κόσμο ,γραμμένα στα παλιότερα των (πρωτ) αθλητικών τους παπουτσιών (ίνα μη τι χείρον είπω!)
Κι αν γίνει ο δικός σου κόσμος καλύτερος, θα χάσουν αυτοί το δικό τους, εσαεί. Και το γνωρίζουν. Γι΄αυτό είναι οι πιο δυνατοί στυλοβάτες του Συστήματος. Και, φυσικά, οι χειρότεροι υπονομευτές των νέων, μελλοντικών κοινωνιών, που θα κατεδαφίσουν τις ανήθικες σημερινές δικές τους.
(Επιμύθιο):
Γιάννη Αντετοκούνμπο, συνέλληνα ,αλλά όχι συμπολίτη και “σύντροφε”,
Δεν είμαι μαζί σου, επειδή είσαι ακριβώς ένας από τους εκπροσώπους αυτού του συστήματος που πολεμάω . Για μας , όσοι το στηρίζουν, είτε άσπροι, είτε μαύροι, είτε κίτρινοι, είναι αντίπαλοί μας.
Αδέρφια μας είναι οι “κολασμένοι” απανταχού της γης. Ανεξάρτητα από χρώμα επιδερμίδας, ύψος, βάρος, εθνικότητα. Φτάνει να είναι “κολασμένοι”.
Είναι αυτοί που ο πρωθυπουργός μας, κατά τα άλλα φανατικός φαν σου, καταδιώκει απηνώς από τις ακτές μας και τους επαναπροωθεί ομαδικά και με τα μωρά στην αγκαλιά , να πνιγούν με την… ησυχία τους ,αλλά μακριά από τα δικά μας τουριστικά νησιά!
Σου αφιερώνουμε ένα παλιότερο κείμενό μας εδώ. ΄Ισως , συναντήσεις και συ τον εαυτό σου στις γραμμές της διήγησής μας.
Ο ΕΦΤΑΧΑΡ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ (ΚΙ ΑΥΤΟΣ) “ΤΑΞΙΚΟΣ” ΜΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ
Τον γνωρίζω κοντά 20 χρόνια τον Εφταχάρ , τον Πακιστανό. ΄Οταν είχε πρωτοφτάσει στη Ελλάδα, με “διακινητή”, χωρίς “χαρτιά”, δίχως μοίρα.
Νοίκιαζα στο πατρικό μου την παλιά γκαρσονιέρα σε σπίτι χτισμένο τη δεκαετία του ΄60. Ανθρώπινος, όμως, αξιοπρεπής χώρος. Με ένα βαψιματάκι, θα γινόταν πιο πάνω κι από σπίτι της προκοπής
Τον Εφταχάρ τον βρήκα σε μια πιάτσα στο Αιγάλεω με μια μπατανόβουρτσα στον ώμο. Γύρευε …μουστερή που έλεγε και η συχωρεμένη η μάνα μου. Μπογιατζής; Τον ρωτάω. Δεν απάντησε, ούτε τη λέξη για να κάνει τη δουλειά του ήξερε ακόμα. -Θέλει βάψει; Με ρωτάει. Ναι, του λέω, έλα.
΄Οσο έβαφε, συνεννοούμασταν με…παντομίμα. Τελείωσε γρήγορα, έκανε καλή δουλειά όντως, καθόλου πατσατσουλιά, τον πλήρωσα με ελληνικές “μπογιατζίδικες” απαιτήσεις μεροκάματου , τον είδα που το καταφχαριστήθηκε και τον έστειλα στην… ευχή του θεού.
Καμιά ώρα μετά, τον βλέπω μου ξανάρχεται με έναν άλλον, “ομοεθνή” του μαζί. Τούτος ήξερε καλά ελληνικά. Να μην τα πολυλογώ, ο Εφταχάρ ήθελε να ενοικιάσει το διαμερισματάκι. Είχαν τεράστιο πρόβλημα στέγασης τότε οι οικονομικοί μετανάστες όλων των χωρών (και σήμερα χειρότερα δεν τα ενοικιάζουν σε…λαθρό οι Ελληνάρες !).
Τον είδα να με θερμοπαρακαλεί με δάκρυα στα μάτια και τα χέρια σε στάση ικεσίας! Ταράχτηκα. Θυμήθηκα τα δικά μου, κάποια χρόνια πριν στο Λονδίνο. Μια τρύπα να σου νοικιάζανε, σου βγάζανε το λάδι στις ερωτήσεις οι ιδιοκτήτες. Κι άσε τι νοίκια ζητούσανε. Και ήτα ο μόνος τρόπος σε ΄Ελληνα να πλερώσεις παραπάνω, για να προτιμήσει εσένα. Αλλιώς , σε “σκατόφαρα” σαν εμάς τους ΄Ελληνες και τους Τούρκους, δεν το έδινε ο Εγγλέζος ρατσιστής!
Του το νοίκιασα χωρίς δεύτερη σκέψη. Κι έμεινε μέσα για καιρό. Καλοπληρωτής, συνεπής στους λογαριασμούς του, καθαρός, ήσυχος. ΄Εφυγε, όταν έφερε γυναίκα και παιδιά εδώ και χρειαζόντουσαν μεγάλο σπίτι πια.
Κράτησα επαφή και μετά που έφυγε από το σπίτι. ΄Οποια δουλειά, μερεμέτια είχα, του την έδινα. Ούτε καν μου έκανε παζάρια. Ευχαριστημένοι αμφότεροι.
Πριν 2/3 ημέρες, τον πήρα πάλι τηλέφωνο να αναλάβει να βάψει στην γκαρσονιέρα που έμενε παλιά. -΄Ο, τι θες αφεντικό (!) (έτσι με λέει όλα αυτά τα χρόνια κι ας ξέρει πια φαρσί τα ελληνικά). Σάββατο θα έχεις εκεί άνθρωπο δικό μου να δουλέψει. Εγώ δεν προλαβαίνω, έχω αναλάβει μεγάλη δουλειά στο παλαιό Ηράκλειο, έχω συμφωνητικό τέλος βδομάδας να το παραδώσω” . -Καλά, ρε Εφταχάρ, σε ευχαριστώ κιόλας που με εξυπηρετείς και τόσο γρήγορα, του λέω.
Σάββατο, χτες, ήρθε ο Τζον.΄Ετσι, μου συστήθηκε. Νεαρός Πακιστανός, όχι πάνω από 30. Ελληνικά καλά, κατανοητά. Καταλαβαινόμαστε απολύτως. Και μπορεί μάστορας άριστος να μην ήταν, αλλά έκανε, πάντως, αξιοπρεπή δουλειά. Δεν κορόιδευε.
Ο Εφταχάρ, όταν τον ρώτησα στο τηλέφωνο -τι να του δώσω του παιδιού, μου λέει -άστο, όταν βρεθούμε, θα μου τα δώσεις εμένα ό τι είναι να μου δώσεις.-Καλά, του λέω κι έμεινε εκεί η κουβέντα.
Φεύγοντας ο Τζον, του έδωσα 10 ευρώ -για μια πορτοκαλάδα, του λέω. Μου είπε ο Εφταχάρ να πληρώσω εκείνον για τη δουλειά σου. Το ήξερε.
Και τί ακούω ;- Θα σου χρεώσει 150 και θα μου δώσει εμένα τα 25. ΄Εμεινα! -Τι είπες; το λέω. -Τόσα θα σου δώσει εσένα; -Ναι μου λέει, 30 στην καλύτερη περίπτωση.
-Και όχι μόνο σε μένα.΄Εχει συνεργείο, είναι εργολάβος, 20 Πακιστανούς απασχολεί. Ο πιο παλιός μπογιατζής μάστορας , του δίνει μεροκάματο 40 ευρώ. Και τσαντίζεται κιόλας ο Εφταχάρ που του δίνει τόσα πολλά αυτουνού.΄Εμεινα κόκαλο!
Γι΄αυτό σου λέω, τους φοβάμαι τους “Εφταχάρ”. Γίνονται Ελληνάρες και τούτοι. Ξεχνούν από πού ξεκίνησαν οι παππούδες τους ή ίδιοι στις ξενιτιές. Μέχρι να γίνουν κάποιοι. Και το παίζουν αφεντικά.
΄Ελληνες, Αλβανοί, Πακιστανοί. Κάποιοι εντελώς ίδιοι ,από το γνωστό το “ευαγγέλιο” του Μάρξ βγαλμένοι .
“Εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο”. Καρπώνονται τη υπεραξία, τον “ιδρώτα” του αλλουνού, ασύστολα, ανήθικα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο εγκληματικό. Ούτε έχει “εθνική” ταυτότητα η εκμετάλλευση.΄Οπως το χρήμα. Ούτε οσμή, ούτε χρώμα. Ούτε πατρίδα.
Επαναλαμβάνω κουραστικά. Γι αυτό σου λέω. Ο Εφταχάρ πια είναι “ταξικός” μου αντίπαλος. Τον διαγράφω από παντού. Κι από τις επαφές στο κινητό μου!