Βία κατά (ΤΩΝ) γυναικών. Θύτης το ίδιο το Σύστημα που συντηρεί αιώνες τώρα την έμφυλη βία και κατά των δύο θυμάτων

Δε γινόμαστε απλώς  μάρτυρες ως κοινωνίες , κάποιων πρωτόγνωρων  και καινοφανών δεινών. Τα βιώνουμε.  Νέες μάστιγες εξίσου επικίνδυνες με τις άλλες σύγχρονες  ,αλλά λιγότερο ορατές από τις πασιφανείς,  λαμβάνουν τη μορφή πανδημίας   στις ημέρες μας  . Το μόνο παρήγορο  είναι πως  η εξάπλωσή τους  δε είναι ραγδαία και δεν αφορά το σύνολο των μελών τω κοινωνιών. ΄Εχει προσβάλει ένα μέρος, όχι, πάντως,  εντελώς  αμελητέο  και  κυρίως  άτομα   που παρουσιάζουν  βαριές κοινωνικές και  ψυχολογικές  παθογένειες.

Μιλάμε  συγκεκριμένα για τη εμφάνιση και επικράτηση με το χρόνο  στις παγκόσμιες κοινωνίες   ενός πρωτοφανούς φαινομένου  έμφυλου ρατσισμoύ , ενός απίστευτα  επικίνδυνου  μισανδρισμού και μισογυνισμού ,   που διαδίδεται με ταχύτητα     και  καλλιεργήθηκε  τα τελευταία χρόνια   από μια μερίδα “έξαλλων” εκπροσώπων και από τα δυο φύλα   με πολλά και ευδιάκριτα τα χαρακτηριστικά του φασισμού και της βαρβαρότητας.     Και φυσικά, η πάντα πρόσφορη (πετάει τη σκούφια της) για τέτοια ,ως χρυσοφόρος  ενασχόληση,  βιομηχανία του Γκεμπελικού Τύπου, όπως  συνηθίζει, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο  κι αυτή τη νέα   αρρώστια  και τη κατέστησε πλέον από τα σοβαρότερα  προβλήματα των κοινωνιών.

Σε λίγα χρόνια μάλιστα,  αν   σήμερα δε αντιδράσουμε,   η συγκεκριμένη  πανδημία  θα   προσβάλλει όλο και μεγαλύτερο αριθμό ασθενών  και δεν αποκλείεται ,αν δε εμποδιστεί  αποτελεσματικά, να εξελιχθεί ιστορικά  από μάστιγα σε “Αρμαγεδώνα”.  Και αν συμβεί  αυτό,    θα οδηγήσει τις κοινωνίες  πάλι πάλι πίσω,  με τη μετάλλαξή τους σε κυρίαρχες   φαλλοκρατικές και ανδροκρατικές, πατριαρχικές.  Θα εξηγήσουμε γιατί.

΄Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά  του πλήθους και που οι εξουσίες και τα ιερατεία γνωρίζουν πολύ καλά την ύπαρξη και τη  δύναμή του, είναι  η υιοθέτηση  γενικών  και αορίστων  πολλές φορές γνωρισμάτων ,υπαρκτών  ή όχι, που αποδίδονται και ταυτοποιούνται   σε άλλες  μικρότερες ή ευρύτερες ομάδες (π.χ “ασθενές -ισχυρό φύλο”,    γκέι – στρέιτ, άντρες βίαιοι  και εν δυνάμει  γυναικοκτόνοι – γυναίκες  πονηρές και εν δυνάμει , οι νέες,   παιδοκτόνοι  κ.ο. κ   ).   Με τη  καλλιέργεια τέτοιων και συναφών   ιδεασμών, φανατισμών και στερεότυπων  , τη    διάδοση και  την  παγίωσή τους  , τέτοια φαινόμενα  καθίστανται  πλέον    ο   κύριος και βασικός  πυρήνας  του φυλετικού  και έμφυλου  ρατσισμού , αλλά και    άλλων συναφών ισμών.

Πασίγνωστα φαινόμενα στην Ιστορία από τις απώτερες εποχές. ΄Ελληνες και  Βάρβαροι,   Χριστιανοί και Ειδωλολάτρες.    Ομοίως στα νεότερα χρόνια ΄Αριοι και Εβραίοι, “Γύφτοι” και “Μπαλαμοί”,   Ανατολή και Δύση.

Η ανθρωπότητα ,παρά τις διαβεβαιώσεις του Μαρξ πως οι πόλεμοι έχουν  ΜΟΝΟ οικονομικά κίνητρα (και είναι αλήθεια), ξέχασε να διευκρινίσει  πως τέτοια είναι τα κίνητρα των  ηγετών. Τους  στρατιώτες πάντα τους έβαζα να  πολεμούν για…ιδέες και ιδανικά! Και τέτοια  ήταν η φιλοπατρία,  ο  πατριωτισμός, η ανδρεία και τα συγγενή.   Χαρακτηριστικά που ο αντίπαλος, ως  διαφορετικό  και ξένο σύνολο,  δε διέθετε, ή,  κι αν είχε,  δε ήταν  της δικής τους καθαρότητας και σπουδαιότητας.

Μια τέτοια αντίληψη γενίκευσης και απόδοσης σε  άτομα   συλλήβδην κοινών   χαρακτηριστικών  και   γνωρισμάτων   στις  παλιότερες, αλλά και ως πρόσφατα στις κοινωνίες,  υπήρξε εκείνη   της κατωτερότητας της γυναίκας ,που αυτόματα σήμαινε  υποβίβαση της  ανθρώπινης ιδιότητάς της  σε  β΄κατηγορίας άνθρωπο.   Αυτή την ιδιότητα την καλλιέργησαν και  την επέβαλαν οι εξουσίες μέσω  κυρίως των  ιερατείων  (πρβλ. “ού καλόν είναι τον άνθρωπον µόνον, ποιήσοµε αυτώ βοηθόν κατ’ αυτόν» – “Η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα και συναφή ).  Με κύρια και σχεδόν αποκλειστική  αποστολή  της…βοηθού -γυναίκας , η τεκνογονία και η σεξουαλική ανάπαυλα  του  “στρατιώτη” εν πολέμω και ειρήνη.

΄Ενα από τα κυρίαρχα επιτεύγματα του ανθρώπινου πολιτισμού σε όλες τις εκφάνσεις και τις μορφές του, υπήρξε. κυρίως στις ημέρες μας, η   επαναφορά της “εκτροχιασμένης   άμαξας”   στη κανονική  της πορεία.  Η  αναγνώριση της ιδιότητας  του ανθρώπου στη γυναίκα,  κατοχυρωμένης, άλλωστε,  από την ίδια τη Φύση,  που δε διαχωρίζει τα φύλα σε άντρα και γυναίκα, αλλά τα αποδέχεται ΜΟΝΟ με την ιδιότητα του Ανθρώπου, υπήρξε καταλυτική.  Κάθε άλλη αποδοχή διαφορετικής ιδιότητας  ή ερμηνείας απορρίπτεται  από  την ίδια τη  φυσική πραγματικότητα.  Οι ανατομικές διαφορές είναι εντελώς  άλλο  πράγμα που  έχει να κάνει με τις πολυποίκιλες  διαφοροποιήσεις και αλλαγές στις οποίες αρέσκεται και επιβάλει  η Φύση. Το ένα δε επηρεάζει επ΄ουδενί  το άλλο.

Και  ενώ όλα έδειχναν, ως λίγα χρόνια  πριν , πως πλέον είχε γίνει συνείδηση και στα δυο φύλα,  έστω και με  κάποιες  ανεπάρκειες    στην καθημερινότητα,  κυρίως σε εργασιακά ζητήματα,   το αδιαπραγμάτευτο   της  ιδιότητα του ανθρώπου, πλην  των Ισλαμικών,   κοινωνιών,  ξαφνικά στις Δυτικές λεγόμενες κοινωνίες,  επικράτησαν ,αρχικά περιορισμένα και αργότερα ευρύτερα,  σύνδρομα  έξαλλου μισανδρισμού ,  που γύρισαν το πολιτισμό σε άλλες εποχές.   Κυρίαρχο  “σλόγκαν”  από μια μερίδα παρανοϊκών και  νευρωτικών  μειονοτήτων  που καθιερώθηκε      ως υπόστρωμά τους  ,  υπήρξε ο ιδεασμός- αρρώστημα  πως  ο άνδρας  ως φύλο(!)   κουβαλάει από τη φύση του τη βία, το  μισογυνισμό και ,επομένως, εύκολα και νομοτελειακά(!)  μπορεί να εξελιχθεί  σε  βασανιστή, βιαστή  και   γυναικοκτόνο.

Μεμονωμένα περιστατικά  και πάντως όχι ασυνήθιστα,  σεξουαλικής παρενόχλησης ή  που  στοιχειωθετούν την  ποινικά κολάσιμη πράξη της λεγόμενης γενετήσιας προσβολής, όπως  αυτά  του Αμερικανού  κινηματογραφικού παραγωγού   Χάρβεϊ Γουάινστιν, απόκτησαν διαστάσεις γενίκευσης, ως καθολικά φαινόμενα ανδρικής συμπεριφοράς και βιαιότητας. Και φυσικά εύκολα διαδόθηκαν στην παγκόσμια κοινότητα και επικράτησα λόγω    της προώθησή τους από την  κερδοσκοπική αδηφαγία της   βιομηχανίας  που έχουν ιδρύσει και εκμεταλλεύονται οι νέοι   “Γκέμπελς” παγκοσμίως.

Η απάντηση  από το άλλο  τώρα …στρατόπεδο,  στην  προσβολή  αλλά και θυμική αντίδραση (οργή, αγανάκτηση) για την όντως αμετροεπή αυτή διακήρυξη  περί της  “φυσικής βιαιότητας του ανδρικού φύλου” και όχι  περί  μεμονωμένων περιστατικών  κακοποίησης , δεν άργησε να έρθει.  Ειδικά  η κατηγορία πως η  γυναικοκτονία είναι γενικευμένο ανδρικό  φαινόμενο,  είχε ως απάντηση  την   απόδοση στις  νέες γυναίκες    της επίσης γενικευμένης  κατηγορίας περί  παιδοκτονίας   που αφορά το  θάνατο του εμβρύου, της διακοπής της κύησης, μέσω της άμβλωσης.

Βέβαια,   δε θα μπούμε  εδώ στο πειρασμό να αναλύσουμε, αν είναι ή όχι φόνος εκ προμελέτης  και αν ένα ανθρώπινο ον αποκτά τη ιδιότητα αυτή μετά τη γέννηση ή εξ αρχής, ως έμβρυο.  Δε θα υπάρξει, άλλωστε , συμφωνία και κοινή αποδοχή. Το συγκεκριμένο ζήτημα δε είναι ούτε θρησκευτικό,  ούτε νομικό. Είναι στη ουσία του  φιλοσοφικό .

Γυναικοκτόνοι  ,λοιπόν,  εν γένει οι άντρες,  φόνισσες  και  παιδοκτόνοι  οι γυναίκες!  Και ξαφνικά , εν έτει 2021… εγένετο  πάλι αδιέξοδο, πόλεμος, οργή , μίσος.  Μισανδρισμός και Μισογυνισμός εντός των τειχών. Ακόμα ,βέβαια, περιορισμένης έκτασης  μάστιγα  και ενδημούσα  κυρίως  , όπως είπαμε, σε ψυχοπαθητικές μειονότητες κι   από τις δυο μεριές. Καθόλου, όμως,  βέβαιο πως θα μείνει μόνο σε αυτές  τις κατηγορίες και  θα αφορά μόνο τους συγκεκριμένους.

Εκεί ,ακριβώς, λοιπόν,  που τα πράγματα στρώνανε και η ιστορία έπαιρνε άλλη  κατεύθυνση προς την επικράτηση  μας άφυλης κοινωνίας ,σήμερα έρχονται  (για να μείνουμε στην Ελλάδα)   ένας σεξομανής   ηθοποιός,  ο  φονιάς  πρόσφατα από τα Γλυκά Νερά, οι  μανιακές για δημοσιότητα   σκηνοθέτες  του  ελληνικού  Μetoo    και  για  δικά τους ζητήματα και  προσωπικές τους διαφορές , επιστρατεύουν  τη συντεχνία της Ακρίτα και του Μπογδάνου , αλλά και την αφροσύνη  και τον αμοραλισμό   της Κατερίνας  Σακελλαροπούλου  και τα κάνουν  όλα …μπάχαλο!     Γυρίζουν τον πολιτισμό αιώνες πίσω!

***

Το να επιχειρείς να αποδείξεις τα αποδεδειγμένα και να τεκμηριώσεις  τα αυτονόητα, βαδίζεις χέρι -χέρι  ( έχεις τα ίδια μυαλά)  με  όποιον  απαιτεί  να ακολουθείς  τέτοια  διαδικασία.  Θα “παραβιάζαμε  ανοιχτές  πόρτες”,  θα λέγανε οι Αρχαίοι ΄Ελληνες και οι Νεο ΄Ελληνες “θα ρίχναμε νερό στο μύλο” τους ,  αν εδώ σήμερα, επιχειρούσαμε να αποδείξουμε πως  ούτε κάθε άντρας είναι εν δυνάμει φονιάς- γυναικοκτόνος, ούτε το  αρσενικό  φύλο  κουβαλάει  στο  DNA του τη βία και είναι   επιρρεπές   στη  κακοποίηση το άλλου.

Ασφαλώς,  το ίδιο ακριβώς ισχύει και  για τη γυναίκα. Καμιά ιδιότητα (ελάττωμα)  δεν τη χαρακτηρίζει, μόνο και μόνο γιατί ανήκει στο  θηλυκό  φύλο (πονηρή, άπιστη, παιδοκτόνος).   Μόνο όποιος αρνείται να δει και τον άντρα και τη γυναίκα  με τη ιδιότητα του Ανθρώπου, πέφτει σε τέτοια παγίδα  φασιστικής γενίκευσης. Κρινόμαστε ως πρόσωπα , όχι ως φύλα.

Το  εγκληματικό  λάθος σε αυτή τη περίπτωση είναι πως  όσοι  μοιράζουν αποκλειστικά γνωρίσματα και ως  φυσικά  θεωρούμενα  χαρακτηριστικά   στα  δυο φύλα,  ξέχωρα και συλλήβδην,  το κάνουν επειδή αναπαράγουν τα γνωστά στερεότυπα των ρόλων που οι κοινωνίες  ανά τους αιώνες φόρτωσαν  ,διακρίνοντας  το άνθρωπο σε  άντρα  (α κατηγορία)  και  γυναίκα. (β κατηγορία),    Αρχής γενομένης από τις θρησκείες.

Λέει για παράδειγμα ο Παύλος στην προς  Κορινθίους Α΄,7:  “Περί  δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλόν  ἀνθρώπῳ γυναικός μὴ ἅπτεσθαι·  δια δε τας  πορνείας ἕκαστος την ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, καὶ ἑκάστη τον ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω”. (=Είναι καλό ο άνθρωπος (ο άντρας)  να μην κάνει σεξ.  Αλλά για να αποφεύγει να “κοιμάται” από εδώ κι από κει, ας έχει  τη  ΔΙΚΗ  του γυναίκα, και κάθε γυναίκα ΤΟΝ ΙΔΙΟ  άνδρα).

Από την αρχή και δια ροπάλου, λοιπόν,  ο Απόστολος  μοιράζει και επιβάλει ιδιότητες και   ρόλους: 1.  ΄Ανθρωπος=΄Ανδρας .   2.  Η σύζυγος=Ιδιοκτησία ανδρός .  3. Γάμος = Μονογαμία. 4. Γυναίκα=Σεξουαλικό αντικείμενο.

Κι  αυτά όλα  από τα πιο επίσημα χείλη διατυπωμένα, εκείνα  του Αποστόλου των Εθνών, ο οποίος ευθαρσώς και ανερυθριάστως,  διακηρύσσει  πως   α. άνθρωπος είναι ο  άντρας, β. η  γυναίκα είναι  μόνο …γυναίκα .   Το  προχωράει, μάλιστα και πιο πέρα.   (Δια)κηρύσσει :  α.    η σύζυγος  είναι  κτήμα ( υπό ιδιοκτησιακό καθεστώς)  του άντρα (“εαυτού γυναίκα”). β. Ο σύζυγος όχι, δεν είναι ιδιοκτησία της γυναίκας. Η γυναίκα  οφείλει μόνο  να έχει το ίδιο άντρα, έναν κάθε φορά , να μην το αλλάζει  (“τον ίδιον άνδρα εχέτω”) . γ.   Η γυναίκα είναι  χρήσιμη , για  την ικανοποίηση των σεξουαλικών ορμών του ανθρώπου  (άντρα),   ως  σεξουαλικό, δηλαδή,  αντικείμενο.(“Καλόν αθρώπω γυναικός μη άπτεσθαι”).

Απλά ,εύκολα και κατανοητά. Οι ρόλοι αποδόθηκαν ,σφραγίστηκαν με τη… “Μεγάλη του  Κράτους Σφραγίδα”, της ηθικής που επέβαλε η  Χριστιανική  Εκκλησία.  Και  αυτοί, ακριβώς,  οι ρόλοι παραδόθηκαν ως ανυπέρβλητες παρακαταθήκες στη παγκόσμια κοινωνία.

Βεβαίως, ο Παύλος ( ο  πραγματικός θεμελιωτής του Χριστιανισμού, αυτός κωδικοποίησε τις αρχές του, ο Χριστός ,αν υπήρξε ως φυσική παρουσία,  τα άφησε όλα σκόρπια και… ασυμμάζευτα!), στήριξε  κι αυτός τις διδασκαλίες  του για τους ρόλους του σερνικού και του θηλυκού  στα πρότυπα των πιο αρχαίων κοινωνιών.  Απλώς, τούτος  έβαλε τις δικές του πιο ..μαύρες πινελιές,  κατακρημνίζοντας εντελώς στα Τάρταρα τη γυναίκα.

Για παράδειγμα. Ναι μεν, η Σαπφώ στη Λέσβο  και η Ασπασία στη Αθήνα  δεν πήγαιναν στις μάχες κι αυτός ήταν ο βασικός λόγος,  που “όφειλαν” ,σύμφωνα με τα κοινωνικά στάτους,  να  αποδέχονται   την ανωτερότητα και του τελευταίου ΑΝΤΡΑ στρατιώτη, επειδή  μπορούσε   και κρατούσε στο χέρι δόρυ.  ΄Ομως,  κανείς δεν  απαγόρευε, αν μη τι  άλλο, λόγω διανοητικής υπεροχής να “πλαγιάζουν”, χωρίς κατάκριση  με όποιον και όποια ήθελαν.  Ο Παύλος στέρησε από τις  κοινωνίες  ακόμα κι αυτή την “χαλαρότητα” στα ήθη  των  “Εθνικών”, που κατά κάποιο  τρόπο, αντιστάθμιζε την ανισότητα των δυο φύλων.

Τη σκυτάλη από το Παύλο την παρέλαβε το κατοπινό χριστιανικό  ιερατείο  που για αιώνες… του έδωσε και κατάλαβε!  Η “Εύα”  υπήρξε για κάθε  εποχή ο   απαραίτητος αποδιοπομπαίος   τράγος . Εκείνη ευθυνόταν τελικά  για όλα τα δεινά του κόσμου. Η γυναίκα παρέμενε το ίδιο , και μετά τον “παράδεισο”  που ζούσε αρχικά ο  εξαπατημένος από τη… βοηθό του  Αδάμ,    συνεργάτης του διαβόλου  ,όφις πονηρός,  ψεύτρα,  άπιστη, πλανεύτρα (το μ@υνί  σέρνει καράβι”),   μάγισσα.

Το πλέον, όμως,  τραγικό δε ήταν  το τί φόρτωσαν οι άλλοι στη γυναίκα.  Το εντελώς αφύσικο και στην ουσία και ιστορικά ανερμήνευτο ή τουλάχιστον με ανεπαρκή στήριξη,  παρόλες τις καλές  προσπάθειες των  ερευνητών, ήταν άλλο. Σε όλη τη μακραίωνη  διάρκεια της ανθρώπινης Ιστορίας,  οι περισσότερες  καταπιεσμένες  ομάδες (δούλοι, κολίγοι  κ.λπ)   επαναστάτησαν, επιτυχώς ή όχι,  κατά των  όποιων κυρίων τους  ή έστω  αντιστάθηκαν με σθένος .    Η  γυναίκα, ως καταπιεσμένο  σύνολο,   όχι μόνο δε πραγματοποίησε  στους ιστορικούς  χρόνους  καμιά όμοια εξέγερση ( ίσως  στην προϊστορία  με τις “Αμαζόνες”),  αλλά  αποδέχτηκε όλους  τους  αφύσικους ρόλους, που τις επέβαλαν  και μάλιστα  τους συντήρησε και με περισσό ζήλο τους μετέδωσε    στους απογόνους της (πρβλ. τη  ρωμαϊκή ρήση: ” Η εκπαίδευση του άνδρα είναι υπόθεση ενός, της γυναίκας  γενεών  ολόκληρων”!). Το σύστημα τελικά του αντιφεμινισμού  και της καταπίεσης της γυναίκας,  στηρίχτηκε στους  αιώνες από τις ίδιες τις γυναίκες-μάννες!  (πρβλ επίσης  αρχαίαΑθηναϊκή και Σπαρτιατική κοινωνία. ” ΄Η ταν ή επί τας”).

Το πρώτο και μοναδικό γυναικείο κίνημα για χειραφέτηση   έλαβε χώρα   ως ιστορικό γεγονός  τις τελευταίες  δεκαετίες με  τη λεγόμενη  “φεμινιστική επανάσταση”.  Μια  εξέγερση των  γυναικών στις Δυτικές κυρίως κοινωνίες, που δε στηρίχτηκε, ως όφειλε,  σε πολιτικούς  πυλώνες (πχ  τον ήδη  έτοιμο μαρξιστικό), αλλά σε ένα και μοναδικό  ΑΠΟΛΥΤΙΚΟ αίτημα.  ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΡΟΛΩΝ  ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ,  ΑΛΛΑ   ΕΙΤΕ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΡΟΛΩΝ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ.

Κι αυτός ήταν  και ο λόγος που απέτυχε παταγωδώς. Χωρίς πολιτικά ζητούμενα, ανεμίζοντας… κυλόττες και σουτιέν, εκφωνώντας πύρινους  λόγους  έμφυλου ρατσισμού (“καλός άντρας ο  νεκρός  άντρας”), καπνίζοντας,  πίνοντας, βλαστημώντας,   αντιγράφοντας σχεδόν όλη την παθογένεια των αντρικών συνηθειών,  ρόλων και φιλοδοξιών ,δεν κάνεις επανάσταση.  Τη χάνεις.΄Οπως και χάθηκε το φεμινιστικό κίνημα  και μάλιστα  αμετάκλητα.

Σήμερα ,αντί  εκείνο το κίνημα  να αναδείξει ΕΝΑ  είδος, τον ΄Ανθρωπο,  έδωσε  δύο,  που το το ένα έχει αντιγράψει  τους  ρόλους του  άλλου. Και… εγεννήθη πλέον ένας ΄Ανθρωπος-   τέρας!   Δε είναι ούτε αποκλειστικά άντρας ούτε γυναίκα. Είναι μόνο ένα “ερμαφρόδιτο” είδος.

Ο   επικίνδυνος  πυρήνας της ανισότητας δεν χτυπήθηκε, δεν καταστράφηκε ο μολυσμένος ιός. Παραμένει  ζωντανός .Κι  ακούει σε μια αλήθεια.  ΔΕΝ  ΕΞΕΛΕΙΠΑΝ ΟΙ ΡΟΛΟΙ. Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΤΗΚΑΝ  ή ΑΝΤΙΣΤΡΑΦΗΚΑΝ.

Και ο  πλέον καθοριστικός  ρόλος,  σχεδόν κυρίαρχος ,είναι αυτός που καλλιεργεί το σεξισμό. ΄Οχι μόνο  δεν καταργήθηκε, αλλά έλαβε τερατώδεις διαστάσεις.  Ειδικά μέσω της βιομηχανίας θεάματος ακροάματος.  Και μάλιστα με την παλιά την καθιερωμένη μορφή.  Ο άντρας “κυνηγός” και η γυναίκα “θήραμα”.  Σε αυτό το βασικό ρόλο στηρίχτηκε στην ουσία όλη η διαφοροποίηση και η συνέχιση διάκρισης των φύλων σε άντρα και γυναίκα.

Οι γονείς  προετοιμάζουν  το αγόρι τους  για να ακολουθήσει σερνικούς ρόλους.(“Οι άντρες δεν κλαίνε, ρε. ΄Ασε τις γυναίκες να χαζέψουν  το σίριαλ  και πάμε εμείς να δούμε το ματς”) .   Και το κορίτσι της θηλυκούς. (“Σου πήρα ένα ζευγάρι σκουλαρίκια, μούρλια και δυο στρινγκάκια ,χάρμα).

Ενδυμασία, παιχνίδια, δουλειές, είδος  εργασίας κ.λπ .  Το 12χρο ακόμα αγόρι επιδεικνύει τα ποντίκια του και τα δυνατά  του πόδια για ποδόσφαιρο. Και το κορίτσι της ίδιας  ηλικίας το δικό της  όπλο, που ακόμα  μπορεί να υποκαταστήσει  και την ευφυία, το καλό μυαλό, τη μόρφωση.   Το “μπούτι έξω”.  “Εξ απαλών ονύχων” οι συγκεκριμένοι σεξιστικοί ρόλοι.

Το Μetoo,  στηρίχτηκε σε αυτούς ακριβώς τους ρόλους,  στην καθιερωμένη κοινωνική αντίληψη, που την αποδέχεται μια ουκ ευάριθμη μερίδα στις κοινωνίες παγκόσμια.    Ο ΘΗΡΕΥΤΗΣ  και το  ΘΗΡΑΜΑ. Τα όπλα και των δυο, η δύναμη-εξουσία.  Του ενός στα μπράτσα ή το “κύρος” ,  της άλλης  στο  “βυζί και το  μπούτι”.

Γι αυτό και  εκδηλώθηκε στους χώρους περισσότερο που ο σεξισμός είναι προϊόν προς  αγοραπωλησία, στη βιομηχανία θεάματος ακροάματος.

Γι΄αυτό και οι περιπτώσεις   θυμάτων σεξουαλικής  κακοποίησης αφορούσαν  νέες γυναίκες, επιθυμητές ,με σεξουαλικότητα  φανερή,  που όμως οι ίδιες  με τα ίδια πρόσωπα  σε αυτούς τους χώρους δεν είχα παρόμοια  μεταχείριση όταν αργότερα  τις “πήραν τα χρόνια”.

Γι΄αυτό και οι  θύτες  αυτού του είδους είναι κυρίως άτομα χαμηλής παιδείας,   πατριαρχικής οικογενειακής ανατροφής , “βάρβαρου” χαρακτήρα  με  ιδιοκτησιακές  -καπιταλιστικής καταβολές και ιδεασμούς.

Συμπεράσματα:

1.Η μετάβαση στις νέες κοινωνίες  περνάει από μονόδρομο.   Η κατίσχυση της ιδιότητας ΑΝΘΡΩΠΟΣ  μέσω της οριστικής κατάργησης των  ΦΥΛΩΝ (ΑΦΥΛΕΣ  ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ) ,είναι η εγγύηση της φυσικής σύνθεσης αυτών τω κοινωνιών.

2. ΄Οσο οι κοινωνίες παραμένουν σαν τις σημερινές “, “ερμαφρόδιτες” και με τους ίδιους, παλιούς ρόλους ,αλλά εξωραϊσμένους,  ο έμφυλος ρατσισμός, ο μισογυνισμός, ο μισανδρισμός, η σεξουαλική παρενόχληση (από άντρες και γυναίκες),η  σεξουαλική κακοποίηση , θα παραμένουν  το ίδιο ισχυρές μάστιγες.  Και δε θα υποχωρήσουν  με κανένα μέτρο.

3. Ο κίνδυνος, αν δεν επικρατήσουν  νωρίς οι άφυλες  κοινωνίες, επιστροφής στην πατριαρχία και τη φαλλοκρατία είναι δεδομένος . Οι άντρες  κατέχουν ακόμα  το μεγαλύτερο μερίδιο  εξουσίας σε όλους τους τομείς . Αν υπάρξει  σφοδρότερη ,έμφυλη αντιπαράθεση, η  βίαιη σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη, με τους άνδρες να έχουν, πλην των άλλων,  στα χέρια τους  τους και τις δυνάμεις καταστολής.

4.  Η αποδυνάμωση της Γκεμπελικής  βιομηχανίας του Τύπου, που είναι  σχεδόν στο σύνολό του  σεξιστικός-πορνογραφικός και ο αγώνας για την κατάργηση- κατάρρευση της αισχρής βιομηχανίας θεάματος ακροάματος  και ψευδο-αθλητισμού,    είναι οι  βασικές και εκ τω ων ουκ άνευ,     προτεραιότητες  για την ευκολότερη και γρηγορότερη κατάκτηση     των μελλοντικών άφυλων κοινωνιών, χωρίς ρόλους άντρα -γυναίκας.  Κοινωνίες που εκτός από ΑΦΥΛΕΣ  θα είναι ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ, ΑΤΑΞΙΚΕΣ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ, ΑΝΤΙΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΕΣ, ΑΘΡΗΣΚΕΣ.

.