Καλές και επιβεβλημένες οι αντιπαραθέσεις του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ με τους παλαιοκομματικούς επαγγελματίες-καριερίστες και με τη σφοδρότητα που έγιναν. Ουδείς αντιλέγει.
΄Ηταν η ανάγκη της αρχής, της έναρξης και της σηματοδότησης μιας νέας εποχής στα κομματικά και τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Ακόμα και της επίδειξης πυγμής, αν θέλετε, καθ΄ όλα κατανοητής και συγχωρητέας. Αρκεί να ανήκει και να μείνει με εκείνα τα χαρακτηριστικά, εκεί που ανήκει. Στο ιστορικό αρχείο.
Και ασφαλώς για το ίδιο το κόμμα της Κουμουνδούρου, όσα διαδραματίστηκαν εκείνες τις ημέρες , υπήρξαν καταλυτικά, μοναδικά. Μια στροφή 180 μοιρών και αλλαγή πορείας! Το κλείσιμο ενός σκονισμένου βιβλίου με άχρηστες και ξεπερασμένες πια σελίδες και το άνοιγμα καινούργιου με λευκές και έτοιμες να υποδεχτούν, για να κρίνουν και να διασώσουν το νέο πολιτικό γίγνεσθαι στη χώρα. Η σύγκρουση υπήρξε αναγκαία και ως φυσική συνέπεια της μάχης του παλιού με το νέο, του φρέσκου με το σάπιο, της φθοράς με την ακμή.
Κανείς από τους νουν και πολιτική συνείδηση έχοντας δεν μπορεί να διανοηθεί σε μια τέτοια νέα χαραυγή να διαφεντεύουν την πολιτική πάλι, κάτι, πέρα από γραφικοί (ως βαρετοί με ξύλινο κομματικό λόγο … δίκην Κουτσούμπα! ) και επικίνδυνοι τύποι, σαν τον Ευκλείδη, το Φίλη, τη Σία, το Φάμελο και τη Γεροβασίλη. Ακόμα και τον ίδιο τον Τσίπρα.
Ειδικά, ο πρώην αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ό,τι ήταν να δώσει, το πρόσφερε. Σωστά και λάθη πέρασαν. Κατατέθηκαν, καταγράφηκαν στις δέλτους της Ιστορίας και μια νέα επανάληψη , θα ήταν ανακύκλωση, ξαναπαιγμένο έργο με υλικά φαρσοκωμωδίας.
Είναι καιρός ο Αλέξης Τσίπρας να «αποστρατευτεί» πολιτικά. Ας περιοριστεί στα καθήκοντα και τις γραφειοκρατικές υποχρεώσεις του Ινστιτούτου του. Ας παράγει άχρηστο ή όχι, ακαδημαϊσμό , κοινωνική και πολιτική στερεοτυπία, που ,ως τέτοια , πολλοί θα τη χαρακτηρίζουνε κοινοτυπία. Ας είναι. Μπορείς να πεις για τέτοια προϊόντα πως δεν είναι εντελώς για πέταμα.
Αλλά, μέχρι εδώ Στέφανε Κασσελάκη.΄Ο,τι είναι να γίνει, θα συμβεί στο συνέδριο. Εν ανάγκη, το «παίρνεις και φεύγεις» (γι΄αυτό νοίκιασε και μεγαλύτερο χώρο, αν μπορείς, για να χωρέσει ο κόσμος), αν αρχίσουν πάλι τα βρώμικα ,τα παλιά, κουκουεδίστικα κόλπα. Να τραβούν για παράδειγμα τις συνδικαλιστικές, γενικές, συνελεύσεις ως τα μεσάνυχτα, να βαριέται , να φεύγει ο κόσμος να μένουν αυτοί κι αυτοί, να παίρνουν αποφάσεις, χωρίς αντίλογο. Τέτοιες ,μιλάμε, «πουστιές» παλιανθρώπων. Νομίζεις τις ξέχασαν ή τις απαρνήθηκαν αυτές τις μεθοδεύσεις;
Ως το συνέδριο , σταμάτησε τη στείρα αντιπαράθεση μαζί τους. Προκαλούν, ακριβώς, με τέτοιο στόχο. Για να «ακούγονται», να υπάρχει θόρυβος , τζέρτζελο ,έστω κι αν γίνονται «ρόμπες». Δεν τους νοιάζει. Βρίσκονται σε διανοητικό και συνειδησιακό λήθαργο. Δεν έχουν επίγνωση τους περιβάλλοντος.
Πώς αλλιώς να εξηγηθεί μια απλή αλήθεια; ΄Οτι δεν είναι καν σε θέση να αντιληφθούν εδώ και πολύ καιρό, απ΄όταν ξεκίνησαν το ανήθικο παιχνίδι της υπονόμευσης του νόμιμου αρχηγού του κόμματος, πως η κατάληξή τους δεν μπορεί παρά να είναι όμορη και ανάλογη με εκείνη της πρώτης φράξιας των Αποστατών, που …ευτύχησαν να συγκεντρώσουν έστω και ένα 2,4% στις ευρωεκλογές. Η τελευταία φουρνιά των πραξικοπηματιών (θυμηθείτε το στην ώρα του), αν δε συγχωνευθούν με τους παλιούς, θα πιάσουν ποσοστό…παρακάτω κι από τον πάτο. Εδώ θα είμαστε.
Από εδώ και ύστερα, λοιπόν, επικεντρώσου στον ουσιαστικό τρόπο που θα κάνεις τη διαφορά. Ο κόσμος που απευθύνεσαι, δεν είναι εκείνος ο παλιομοδίτικος , της ναφθαλίνης και του ιδεοληπτικού παλιμπαιδισμού στα τσιτάτα της αριστεροφροσύνης. Ούτε τα κολλημένοι στο στείρο παλαιοκομματισμό , μυαλά. Δεν ονειρεύεται αυτός ο κόσμος επιστροφή στα «σφυροδρέπανα» και τις κόκκινες, επαναστατικές παντιέρες . Τα απομεινάρια πετάχτηκαν ως υλικό άχρηστο στις αποθήκες του Περισσού.
Πρόσεχε μια διαφορά. Δεν απευθύνεσαι σε Συριζαίους μόνο. Στη βάση του παλιού ΣΥΡΙΖΑ που την… «ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι», ψήφιζαν τον Τσίπρα, γιατί αρνιόνταν να απογαλακτιστούν από το «βυζί» της Αριστεράς. Αυτός ο κόσμος είναι ο λιγότερος. Οι πολλοί είναι απ΄ έξω και μακριά από την Κουμουνδούρου.
Μην κάνεις, όμοια, σύγχυση ανάμεσα στο νέο και το παλιό με ηλικιακές ταυτοποιήσεις. Οι συνειδητοποιημένοι πολίτες, που αποτελούν και τη νέα δεξαμενή των κομματικά ανένταχτων, ιδιωτευόντων με επιλογές στον πολιτικό και όχι μόνο «μεταμοντερνισμό», δεν είναι ηλικιακά οι νεότεροι. Συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι ΑΝΤΙΔΕΞΙΟΙ από 50 χρόνων και πάνω. Οι πιο κάτω ηλικιακά, σε μια πλειοψηφία ,τρομακτική θα την χαρακτηρίζαμε , έχουν δεξιές αποκλίσεις με πρότυπα και στερεότυπα που διαπρέπουν στη φιλελεύθερη παράταξη.
Σ αυτούς του πολίτες θα απευθύνεσαι. Οι «πιτσιρικάδες» δε θα κάνουν τη διαφορά. Είναι οι λιγότεροι. Αλλά δεν έχουν και πολιτική παιδεία, τη συγκρότηση και τον ιδεολογικό πυρετό μιας γενιάς Πολυτεχνείου και της προΠασοκικής εποχής. Ούτε των παιδιών, αμέσως μετά, που δεν μπορούν ακόμα, καβάλα τότε στους ώμους των γονιών τους, να ξεχάσουν τις ιαχές και τα συνθήματα ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στις λαοθάλασσες στις επετείους της 17 Νοέμβρη και στις ματωμένες διαδηλώσεις της δολοφονίας Τεμπονέρα. Αυτός είναι ο «υγιέστερος» πολιτικά πληθυσμός της χώρας. Και παραμένει ζηλωτής με τα οράματα μια γνήσιας Αριστεράς, που δεν έχει καμιά σχέση πια με την πέτσινη του Χαρίτση και του Φάμελου.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)