ΕΙΔΗΣΕΙΣ,ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ,ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

«Οι σκληροπυρηνικοί της Αθήνας μπορούν να πάρουν με το μέρος τους ακόμη ένα επιχείρημα. Η Ιστορία δείχνει ότι αν η Ελλάδα αφήσει το ευρώ δεν θα έκανε την καταστροφή αναπόφευκτη». 

Αυτό αναφέρει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Oxford Economics, Άνταμ Σλέιτερ. Το Bloomberg εξετάζει τις περιπτώσεις 70 χωρών που άλλαξαν νόμισμα, από το 1945 έως σήμερα, με σκοπό να διαφανεί αν η Ελλάδα μπορεί να πάρει ένα μάθημα «ιστορίας» και «οικονομίας». Με τη βοήθεια μιας μελέτης που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, το άρθρο αναφέρει πως, όντως, από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου έως σήμερα, περισσότερες από 70 χώρες προχώρησαν σε αλλαγή του νομίσματός τους, και μόνο μια μικρή μειοψηφία υπέστη σοβαρές ζημιές. Οι περισσότερες από αυτές τις χώρες απαντώνται στην πρώην Γιουγκοσλαβία, ως αποτέλεσμα του εμφύλιου πολέμου και του συνακόλουθου σχίσματος που προέκυψε.

Τα πλεονεκτήματα

Για την Ελλάδα, το άρθρο αναφέρει πως ενώ το ΑΕΠ θα μπορούσε να συνεχίσει την κατρακύλα του (κατά 10%), η πτώση αυτή θα μπορούσε να είναι περιορισμένη και η οικονομία θα αποκτούσε κάποια απαραίτητα πλεονεκτήματα που θα την οδηγούσαν ξανά πίσω στην ανάπτυξη. Εξηγεί ο Σλέιτερ: «Το πιο πιθανό αποτέλεσμα, αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ, είναι ότι θα υπάρξει μια σημαντική πτώση του ΑΕΠ στην αρχή, αλλά τα στοιχεία του παρελθόντος δείχνουν ότι θα μπορούσε να έχει ισχυρή ανάκαμψη. Πολλά εξαρτώνται από το πώς γίνεται η διαχείριση της μετάβασης».

Τρανό παράδειγμα είναι η Τσεχοσλοβακία, που μέσα σε πέντε μήνες, το 1993, διέλυσε τη νομισματική της ένωση. Η έξοδος της Σλοβακίας είχε το εξής αποτέλεσμα: δέχθηκε μια μείωση μικρότερο από 4% το 1993 και τα επόμενα δύο χρόνια παρουσίασε μια αύξηση της τάξης του 10% (υψηλότερη και από το 1992).

Αντίκτυπο στην ανάπτυξη

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Σλέιτερ, η αλλαγή των νομισμάτων επιφέρει μια μέση αύξηση στην ανάπτυξη της τάξης του 2,7% τη χρονιά του «διαζυγίου» και μια αύξηση 3,2% κατά μέσο όρο σε σύγκριση με τη χρονιά πριν αποφασιστεί η αποχώρηση από το παλιό νόμισμα.

Συνολικά, η ανάπτυξη παρουσιάζει θετικό πρόσημο στα 2/3 των χωρών που βγήκαν από το παλιό τους νόμισμα και αρνητικό στο υπόλοιπο 1/3 για τη χρονιά που αποχώρησαν. Μόλις το 8% αυτών των χωρών είδαν σοβαρές απώλειες από μια τέτοια κίνηση – όπως η Λετονία όταν αποχώρησε από τη Σοβιετική Ένωση.

Το μάθημα προς την Ελλάδα

Ο Σλέιτερ αναφέρει πως εμφανίζεται μια ανθεκτικότητα σε χώρες που αποχωρίστηκαν το νόμισμά τους για κάποιο άλλο, έτσι που να μη συνοδεύεται η απόφασή τους με σοβαρές οικονομικές κρίσεις. Κατά τον Σλέιτερ, η Ελλάδα θα μπορούσε να ωφεληθεί στον τομέα των εξαγωγών. Με το να χρεοκοπήσει, η Ελλάδα θα μπορούσε να βει τα δημοσιονομικά περιθώρια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δίχως να βλάψει τα νοικοκυριά. Μάλιστα, όταν θα περάσει το πρώτο σοκ του Grexit, οι αγορές θα μπορούσαν να τρέξουν.

Ένα τέτοιο επιχείρημα θα μπορούσε να λειτουργήσει υποστηρικτικά σε εκείνους που επιμένουν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να περπατήσει εκτός του ευρώ με ένα μικρό μακροπρόθεσμο κόστος. «Υπάρχει ένας ανοδικός κίνδυνος – εάν η Ελλάδα είναι καλά οργανωμένη, οι ιστορικές εμπειρίες δείχνουν πως το Grexit θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια μικρότερη πτώση από αυτή που θα περίμενε κανείς αρχικά. Θα έχει και θετικό αποτέλεσμα στις χρηματοπιστωτικές αγορές».

Οι οικονομολόγοι, αντί να κακοποιούν κάθε τόσο την Ιστορία με τα ανιστόρητα-ανισόρροπα  συμπεράσματά τους (το κάνει και ο δικός μας εδώ, ο   κατά λάθος και  δήλωσή του  οικονομολόγος  Γιάνης…Μπαρουφάκης), ας κοιτάξουν καλύτερα πώς θα καταφέρουν  από κομπογιαννίτες να  “πολιτογραφηθούν” κάποτε επιστήμονες.

 Για του λόγου το αληθές, ας  μελετήσει κανείς  τις αντιφατικές («μέρα- νύχτα» πολλές φορές)  προβλέψεις και τα αλλοπρόσαλλα συμπεράσματα  πολλών απ΄αυτούς  από το  2008 μέχρι σήμερα για την ελληνική οικονομική κρίση  και θα διαπστώσει ιδίοις όμμασι  το μέγεθος της  αφροσύνης, της ασχετοσύνης, του τσαρλατανισμού, της μούφας, αλλά και των σκοπιμοτήτων που κουβαλάνε και υποκρύπτουν  οι ανά τον κόσμο απόψεις των  οικονομολόγων  (πολλοί απ΄αυτούς ή υπηρέτες-δουλικά της οικονομίας της αγοράς και των τραπεζών ή ακόμα χειρότερα «πρεζόνια» ιδεοληψιών και ιεροφάντες ξεπερασμένων οικονομικών μοντέλων).

Παράδειγμα, η παραπάνω…ιστορική, λέει, «μελέτη» του    οικονομολόγου της Oxford Economics, Άνταμ Σλέιτερ, που μας τρέλανε με τα «κουφά» που διαπραγματεύεται.  Δε θα μείνουμε σε λεπτομέρειες,  αφού δεν αντέχουν καμιάς σοβαρής,ιστορικής κριτικής τα όσα λέει ο…επιστήμων. Κι αυτό για ένα και μοναδικό λόγο. Αρχή της απλής, πρακτικής  αριθμητικής, αλλά και των επίσης απλών, οικονομικών μαθηματικών  είναι πως δεν προσθέτεις  5 πορτοκάλια ,7 μήλα και 4 κάστανα για να προκύψει το σύνολο των 16…πορτοκαλομηλοκάστανων .

Ούτε στην Ιστορία  (που δεν έχουν καμιά αρμοδιότητα και δικαίωμα να σουλατσάρουν οι οικονομολόγοι) βγάζεις συμπεράσματα, αποστασιοποιημένος, ειδικά από το χρόνο (εποχή) που διαδραματίζονται τα ιστορικά γεγονότα (π.χ, το 2015 δεν είναι …1945,ούτε καν 1993), από τα πρόσωπα-πρωταγωνιστές του ιστορικού γίγνεσθαι, από τις συνθήκες πάσης φύσεως υπό τις οποίες εξελίσσονται τα γεγονότα κ.α.

 Δείτε, τώρα,το παράδειγμα χωρών που επικαλείται ο ερασιτέχνης ιστορικός . Τσεχολοβακία και Λετονία, λέει. Η μια, η πρώτη, έπεσε στα «μαλακά» και  η άλλη ακόμα δεν έχει συνέλθη, μας πληροφορεί.  Μα τί μας λέει ο τύπος από την Οξφόρδη;  Ανάποδα τα μαθαίνουν (ΜΕΡΙΚΟΙ)  εκεί τα γράμματα; Αν δεν προσέτρεχαν στη Σλοβακία, αλλά και στην Τσεχία οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, καλόπιστοι πιστωτές και μιλούνια τουρίστες, Γερμανοί κυρίως (να θυμηθούμε την ιστορική φράση -προτροπή του τότε προέδρου της Τσεχίας  Βάτσλαβ Χάβελ στις Τσέχες “βάλτε…μπούτι να βοηθήσετε  την οικονομία της πατρίδας μας,είστε… πεντάμορφες”!) να στηρίξουν  τις δυο συναινετικά διαζευγμένες χώρες, τώρα ακόμα, τουλάχιστον η Σλοβακία, θα συνέχιζαν να είναι στην  επαιτεία. Η Λετονία,όμως, ούτε την κατάλληλη πολιτική εξουσία είχε την περίοδο του ανώμαλου χωρισμού της, ούτε γόνιμες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες ίδιες ή σε προσομοίωση με εκείνες στην Τσεχοσλοβακία. Και το χειρότερο, κανείς δεν της συμπαραστάθηκε τότε. Τί μας λέει τώρα ο…ποιητής;

Φτάνουν μόνο τα παραδείγματα των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της πρώην Γιουγκοσλαβίας , τα οποία “καίνε” γι΄αυτό και τα αντιπαρέρχεται εντελώς ο οικονομολόγος  (και δεν έχει  σχέση  ο οικονομικός -και όχι  μόνο- καταποντισμός των  χωρών, που ένωσε με το ζόρι ο Τίτο με τα πολεμικά γεγονότα της περιοχής), για να μας πείσουν πως  είναι εντελώς παράλογο να βγάζουμε ιστορικά συμπεράσματα σαν αυτά του Οξφορδιανού, συγκρίνοντας εντελώς διαφορετικά ιστορικά  δεδομένα.

Θέλει να μας πει, δηλαδή, ο οικονομολόγος  εκ  Γηραιάς Αλβυώνος  πως η Ελλάδα, αν γυρίσει στη δραχμή, θα ευτυχήσει (!) και θα  γίνει παράδειγμα και για άλλες υποψήφιες  να εγκαταλείψουν το ευρώ χώρες; Πως… τί ωραία και και τί καλά που πορεύονται  η Βουλγαρία με το λέβα και η  Σερβία  με το δηνάριο; Πως έστω και μετά 20 χρόνια θα στρώσει η κατάσταση στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» μας ;

Αν έχει  σπουδάσει και στη…μαντική σχολή ο σπουδαίος ΄Ανταμ,  εντάξει! Να το δεχτούμε αυτό που υπονοεί.  Με τα νυν δεδομένα, όμως, το μόνο ιστορικό συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε για την τύχη της Ελλάδας ,αν την πετάξουν από το ευρώ και  επιστρέψουμε  στην “ξορκισμένη” δραχμούλα, μόνο δεινή φτώχεια, ερήμωση και τουλάχιστον οπισθοδρόμηση σε όλους τους τομείς για τα επόμενα 30 χρόνια θα είναι το…επίχρυσο  μετάλλιο που θα κρεμάσουμε στο στήθος.

Τα έχουμε πλειστάκις αναλύσει αυτά εδώ. Ας μη γινόμαστε κουραστικοί να τα επαναλαμβάνουμε .

_____________________________________________________