ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΣΤΟ “ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ” ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

– Ελεύθεροι αφέθηκαν ο ιδιοκτήτης κι ο χειριστής του μοιραίου σκάφους που διαμέλισε τον 10χρονο

– “Δεν… χρειάζεται να μεταφερθούν στην Σύρο”, έκρινε ο εισαγγελέας

– “Μεμονωμένο περιστατικό” χαρακτηρίζει το δυστύχημα η δήμαρχος Μυκόνου

– Τί λένε αυτόπτες μάρτυρες για το θλιβερό συμβάν στην περιοχή Καλό Λιβάδι

Ένα 10χρονο παιδί χάθηκε για πάντα, επειδή θέλησε να παίξει στο νερό και να περάσει στιγμές ανεμελιάς στην παραλία της Μυκόνου.

Τί κι αν δεν έφταιγε σε τίποτα, τί κι αν οι γονείς του δεν θα ξαναδούν ποτέ το μοναχοπαίδι τους, τι κι αν κάποιοι είναι υπεύθυνοι για το δυστυχημα αυτό. Ο εισαγγελέας Σύρου έκρινε ότι πρέπει με… προφορική εντολή να αφεθούν ελεύθεροι και οι δύο. Τόσο ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης των water sports στο Καλό Λιβάδι, όσο και ο χειριστής του μοιραίου σκάφους, η προπέλα του οποίου βάφτηκε με το αίμα μίας αθώας ψυχής.

Η απόφαση, λοιπόν, του εισαγγελέα ήταν πως οι δύο συλληφθέντες δεν χρειάζεται να μεταφερθούν στη Σύρο και ζήτησε από τη λιμενική αρχή Μυκόνου να συνεχιστεί η προανάκριση για την υπόθεση και αφού ολοκληρωθεί να ορισθεί τακτική δικάσιμος. Να μην ταράξουμε κι άλλο τα νερά στην καρδιά της τουριστικής σεζόν; Να κοπάσει ο θόρυβος; Βάζουν σε σκέψεις όλα αυτα.”

Στις 4/7/2014, γράφαμε στα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ στο θέμα μας με τίτλο :«ΝΑΒΙΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ ΑΝΗΡ ΑΓΑΘΟΣ»

Αυτός είναι και ο κυρίαρχος λόγος που η δημοσιογραφία δεν έχει ούτε το κύρος ούτε την αντιμετώπιση, τόσο από τις άλλες εξουσίες,όσο και από την κοινωνία, της Ιστορίας. Ο δημοσιογράφος, αφού εξυπηρετεί «γραμμή» για οποιονδήποτε  λόγο, μπορεί να υποκύψει εύκολα στον πειρασμό της διάπραξης του αδικήματος της συκοφαντίας (συκοφαντική δυσφήμιση). Ο ιστορικός όχι. Γι΄αυτό δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αντιμετωπστεί  από τη δικαστική εξουσία, ως δημοσιογράφος, αφού υπηρετεί την επιστήμη, οι κρίσεις του είναι επιστημονικές και  οι  απόψεις  για πρόσωπα και γεγονότα δε στοιχειοθετούν λόγους συκοφαντικής δυσφήμισης.

Ο ιστορικός μπορεί να διατυπώσει εσφαλμένη επιστημονική, ιστορική κρίση-άποψη. Σε καμιά περίπτωση, όμως, συκοφαντική.  Η δίωξη ενός ιστορικού είναι δίωξη της επιστήμης, φίμωση, εκφοβισμός, λογοκρισία, επιστροφή στο Μεσαίωνα.  Σε τέτοια περίπτωση, εισαγγελέας που θα ασκήσει δίωξη ή δικαστής που θα καταδικάσει ιστορικό για όσα γράφει , ας  δώσει εντολή την ίδια ώρα να κάψουν και  τα βιβλία του Πολύβιου του Μεγαλοπολίτη, του Αρριανού, του Προκόπιου, του Κεκαυμένου και πολλών άλλων που στα έργα τους διατυπώνουν  εσφαλμένες ιστορικές κρίσεις για πρόσωπα και γεγονότα.

Αν σε μια αγόρευση εισαγγελέα ή σε μια δικαστική απόφαση σκιαγραφείται αρνητικά η εικόνα (έστω και λαθεμένα) ή εμπεριέχονται  βαρείς χαρακτηρισμοί για έναν κατηγορούμενο -κατάδικο, δε διώκεται ο  ο δημόσιος κατήγορος ούτε ο δικαστής  για τέτοιες  κρίσεις. Αυτή είναι η δουλειά τους, το ορίζει η επιστήμη τους. Πόσο μάλλον οι κρίσεις του «δικαστή» που υπηρετεί στο υπέρτερο και αδέκαστο δικαστήριο της Ιστορίας. Σε καμιά περίπτωση  δεν υπόκειται σε διαδικασίες   ποινικής μεταχείρισης.

Ο ιστορικός ερευνά την αλήθεια του παρελθόντος και του παρόντος με επιστημονικά μέσα. Τα δημόσια πρόσωπα και το έργο τους που κρίνονται ιστορικά είναι συνεχώς και αδιαλείπτως υπό  έρευνα και εξέταση. Δε θίγεται η υπόληψή τους, αν ο ιστορικός (εσφαλμένα ή ορθά) διατυπώνει αρνητικές και υποτιμητικές κρίσεις γι΄αυτά και τους χειρισμούς τους. Για την Ιστορία δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο. Το ψευδές και το αναληθές αποδεικνύονται με τα εργαλεία της επιστήμης της Ιστορίας. Αν ο χειριστής-ιστορικός κάνει λάθη στη χρήση τους, είναι κακός επαγγελματίας, όχι συκοφάντης. Εκείνο που τον δικαιώνει ηθικά και του παραχωρεί αρμοδιότητα να προχωρήσει σε διατύπωση κρίσεων  είναι  η εξουσιοδότηση  από την ίδια την επιστήμη  να  αγρεύεται πάση θυσία η αναζήτηση της αλήθειας. Η ιδιότητά του η ίδια, αναιρεί την ιδότητα του συκοφάντη. Δεν μπορούν να συνυπάρχουν και οι δυο  στο «θεράποντα»  της επιστήμης του Θουκυδίδη .

 Στις 15/6/2014 σε κείμενο μας με τίτλο “Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ” γράφαμε:

Η Ιστορία, ως επιστήμη, είναι η πραγματική  «τέταρτη εξουσία», αφού η Ιστορία για πολλούς αιώνες (και σήμερα) λειτουργούσε-λειτουργεί ως δημοσιογραφία- «Τύπος” . Στις μέρες μας, στις συντεταγμένες Πολιτείες,  η ανάγκη  να είναι  η Ιστορία  η » τέταρτη εξουσία» επισημάνθηκε και φάνηκε καθαρά μετά τις οδυνηρές συνέπειες που είχε για τις κοινωνίες των ανθρώπων η αποτυχία του παραδοσιακού, λεγόμενου,  “Τύπου”, να σταθεί στο ύψος της αποστολής του.

Η  εμπορική δημοσιογραφία  στις ημέρες μας, όπως είπαμε, έχει   υποβιβαστεί πλέον  σε αδίστακτη βιομηχανία παραπληροφόρησης  με στόχο (κυρίως) το κέρδος  .Για να τον πετύχει , δεν έχει δισταγμό ακόμα και να διαπλέκεται (φανερά ή όχι) και με τις άλλες εξουσίες , που υποτίθεται πως έχει καθήκον να ελέγχει. Στην Ελλάδα οι  βρώμικες μέθοδοι και οι συμπεριφορές των «συγκροτημάτων» τύπου, των εκδοτικών επιχειρήσεων και των «βαρόνων» της δημοσιογραφίας είναι η χειροπιαστή απόδειξη του ξεπεσμού και της  απεμπόλησης των βασικών  αρχών της «τέταρτης εξουσίας» από αυτές τις  βιομηχανίες.

—————————————————————————

Η Ιστορία,εκτός των άλλων, έχει επιστημονικό καθήκον (με ό,τι συνεπάγεται αυτή της η ιδιότητα) να ερευνά, να αναδεικνύει ,να καταγράφει, να κρίνει,να επικρίνει,να επιβραβεύει τις πράξεις των ανθρώπων και ειδικά εκείνων που ασκούν εξουσία και οι ενέργειές τους έχουν άμεσες επιπτώσεις επί της ζωής των ατόμων και της Φύσης.  Ως “ τέτρατη εξουσία”,ειδικά μέσα από τον κλάδο της ιστορικής δημοσιογραφίας, οφείλει άμεσα να  ΚΡΙΝΕΙ το έργο και τη συμπεριφορά των υπολοίπων εξουσιών.  Ο σκοπός της Ιστορίας δεν είνα…αφηγηματικός, έτσι όπως τον ήθελαν και τον θέλουν οι καθεστωτικοί ιστορικοί. Ούτε είναι μια μορφή «σοβαρής» δημοσιογραφίας, πολύ περισσότερο μυθ-ιστορία . Ο βασικός της σκοπός είναι να  στηρίζει τον ΄Ανθρωπο στο παρόν   και να του  προετοιμάζει ένα καλύτερο  μέλλον μέσα από την εμπειρία του παρελθόντος και του παρόντος. Είναι, επομένως, ανθρωπιστική επιστήμη στην υπηρεσία της ζωής, όπως η Φύση την προγραμμάτισε και την αφήνει να εξελίσσεται με βάση τους απαρασάλευτους νόμους ,που όρισε εκείνη.

 —————————————————————–

Αν η πληροφόρηση ,η είδηση,το γεγονός  αφεθούν στα χέρια (διάβαζε στα συμφέροντα) των εμπόρων της δημοσιογραφίας, υπάρχει βέβαιος και μέγας κίνδυνος να υποστεί ο κόσμος μας τις ολέθριες συνέπειες από την εγκληματική  τακτική των κέντρων παραπληροφόρησης.  Η Ιστορική δημοσιογραφία, που δεν υπακούει στους εμπορικούς (και άλλους) νόμους της δημοσιογραφίας, έχει τη δυνατότητα και να ξεσκεπάζει αυτές τις ανήθικες μεθόδους των ανθρώπων της παραπληροφόρησης και παράλληλα να διασώζει την είδηση, το συμβάν, το γεγονός (ιστορικό ή όχι) και να το παρουσιάζει-κρίνει στις πραγματικές του διαστάσεις. Να αναφέρουμε συγκεκριμένα παραδέιγματα.

——————————————————————-

Μνημονεύσαμε αυτά τα δύο κορυφαία παραδείγματα για να δείξουμε την ανάγκη που υπάρχει σήμερα η Ιστορία, ειδικά με τον κλάδο της Ιστορικής δημοσιογραφίας, ως η πραγματική “τέταρτη εξουσία”, να έχει καλύτερη (δυναμικότερη) και άμεση πρόσβαση στην ελληνική κοινωνία. Από την άλλη, αποτελεί επίσης καθήκον της να  ξεσκεπάζει την ανήθικη τακτική της εμπορικής δημοσιογραφίας να μεταμορφώνεται  σε βιομηχανία παραπληροφόρησης και μάλιστα σε εξαιρετική διαπλοκή με τις άλλες τρεις εξουσίες.  Κι αυτό,δυστυχώς, μπορεί να συμβαίνει ακόμα και  στις «καλές» δημοκρατίες. Πόσω μάλλον  σε εκείνες (όπως στην ελληνική)  που ακόμα είναι «ανάπηρες».

Η εμπορική δημοσιογραφία ενδιαφέρεται να “πουλήσει”. Μια επιπλέον  απόδειξη, ο τρόπος που χειρίζεται το τραγικό συμβάν του θανάτου στη Μύκονο  ενός παιδιού.  Με έναν “πιασάρικο” τίτλο και με ένα ανεύθυνο κείμενο “κραυγών”, το πολυ-“αμαρτωλό”  NEWSIT, επιτίθεται κατά του αρμόδιου εισαγγελέα χωρίς επιχειρήματα,χωρίς να γνωρίζει πώς, γιατί και με ποιο σκεπτικό άφησε ελεύθερους  τους υπαίτιους του δυστυχήματος. (Με την ευκαιρία σημειώνουμε πως  προφυλάκιση-προσωρινή κράτηση σύμφωνα με το άρθρο 282 του ΚΠΔ μπορεί να διαταχθεί μόνο αν ο κατηγορούμενος:

• δεν έχει γνωστή διαμονή στη χώρα ή έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του ή
• κατά το παρελθόν υπήρξε φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή παραβίαση περιορισμών διαμονής ή
• είναι πολύ πιθανό, κατά αιτιολογημένη κρίση, αν αφεθεί ελεύθερος, να διαπράξει και άλλα εγκλήματα, όπως προκύπτει από ειδικά μνημονευόμενα περιστατικά της προηγούμενης ζωής του ή από τα συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης για την οποία κατηγορείται.)

Φανερό πως το άθλιο έντυπο της εμπορικής δημοσιογραφίας δεν ενδιαφέρεται να μάθει και να μας πει αν οι κατηγορούμενοι έπρεπε όντως να προφυλακιστούν για κάποιον απο τους παραπάνω λόγους.  Δε νοιάζεται γι΄αυτό. Φωνασκεί , σκιαμαχεί, “πετάει λάσπη” μόνο και μόνο   για…άγραν εντυπώσεων (διάβαζε εξασφάλιση “κλικ” στη διαδικτυακή σελίδα του,που σημαίνει διαφήμιση=χρήμα).

Ανεύθυνη, εξαρτημένη, στρατευμένη, κουτσομπολίστικη, αλλά και αδίστακτη, θρασύτατη η βιομηχανία παραπληροφόρησης, όχι μόνο δε διστάζει, όπως εδώ, να  επιτίθεται εναντίον εκείνων που έχουν αρμοδιότητα από το νόμο  και “ειδίκευση” να χειριστούν ένα θέμα,αλλά και ασελγεί κατά τρόπο αισχρότατο πάνω στο “ζεστό” ακόμα πτώμα ενός  πεθαμένου παιδιού.

Μοναδικός στόχος το κέρδος δια του εντυπωσιασμού.

Αισχροί τύποι!