Κολωνός: Βγήκε από τη φυλακή η μητέρα της 12χρονης
Οι κρατικές εξουσίες ,μεταξύ αυτών οι ισχυρότερες όλων, της “Δικαιοσύνης” και της αποκαλούμενης “Τέταρτης” (τούτη ως “κίτρινος τύπος” και βιομηχανία προπαγάνδας και παραπληροφόρησης), δεν είναι οι μόνες. Το ίδιο ισχυρές και αποτελεσματικές στη «δουλειά» τους είναι και οι παρακρατικές εξουσίες. Εκείνες πού δεν έχουν, μεν ,επίσημη αναγνώριση ή κύρος , το ίδιο το κράτος διακηρύσσει πως τις καταδικάζει και τις καταδιώκει, αλλά στην πραγματικότητα δρουν ανενόχλητες και κάποτε χέρι-χέρι με τις επίσημες.
Στην Ελλάδα, όπως λέμε συνεχώς, η γκεμπελική παραεξουσία, πλην των άλλων επιδόσεών της, κατασκευάζει ενόχους, επιδίδεται στο σπορ της ανθρωποφαγίας, καταπατά βάναυσα στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα ,όπως εκείνο του «τεκμηρίου αθωότητας» και βγάζει ακόμα κι αποφάσεις δικαστικές! Το ζήσαμε πρόσφατα στις δίκες των υποθέσεων που μονοπώλησαν και έθρεψαν τον αχόρταγο “Λεβιάθαν” του εμπορικού γκεμπελισμού με κυρίαρχες της μάνας Πισπιρίγκου, Λιγνάδη, Φιλιππίδη και της 12χρονης από τον Κολωνό.
Στις υποθέσεις Λιγνάδη , Φιλιππίδη και της 12χρονης από τον Κολωνό, είχαμε μια κοινή γραμμή και σχεδόν στερεοτυπικά χαρακτηριστικά, με κυρίαρχα τις «κραυγές» και τον παροξυσμό στα κανάλια και τις φυλλάδες. Και με την…αμέριστη συμπαράσταση και την ξεδιάντροπα φασιστική εξώθηση σύμπασας σχεδόν της συντεχνίας, χωρίς το παραμικρό πρόσχημα , το «νόμο πια τον πήραν στα χέρια» τους οι Μαινάδες του ακροδεξιού μορφώματος ΜΕ ΤΟΟ, άλλες περιθωριακές συλλογικότητες και οι λυσσαλέοι τροφείς και διακηνητές του έμφυλου ρατσισμού.
Στην περίπτωση Πισπιρίγκου, επειδή εδώ άλλαζε κάπως το περιεχόμενο, δεν ήταν καθαρά σεξιστικό ,όπως στις προηγούμενες υποθέσεις, την κατασκευή και την έκδοση της δικαστικής απόφασης ,την επωμίστηκαν εξ ολοκλήρου ,κυρίως τα πρωιναδικο-μεσημεριανάδικα και τα χρωματιστά σαλόνια των φυλλάδων. Τούτοι έβγαλα όλοι τη βρώμικη δουλειά .
Και εκείνη τους αντάμειψε παχυλώς με τον πακτωλό κερδών που απέφεραν οι μεγάλες ακροαματικότητες και οι επισκεψιμότητες που εξασφάλιζαν άνετα και μόνο η αναφορά στο όνομα Πισπιρίγκου.΄Ετσι, κατάφεραν να κλείσουν μια χαροκαμένη μάνα στη φυλακή. Δική τους ήταν στην πραγματικότητα η απόφαση που την έστειλε ισόβια. Το συστημικό δικαστήριο, απλώς τη “σφράγισε”.
Ο ΄Οργουελ, όπως περιέγραψε τα καθεστώτα του ολοκληρωτισμού , είναι πάντα επίκαιρος. Και σήμερα ,είναι πάλι εδώ. Το καθεστώς, ως γνωστό, δεν είναι αποκλειστικά ο τύραννος. Δεν έχει καμιά ισχύ και τύχη επικράτησης, χωρίς το πλέγμα των εξουσιών του. Με πρώτους τους δικαστές και τους Γκέμπελς του.