1. ΟΠΛΟΑΓΟΡΕΣ
ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΤΕ ΣΕ ΝΕΑ “ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ” ΓΙΑ ΝΑ ΤΣΕΠΩΣΕΤΕ ΜΙΖΕΣ. NOVARTIS ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΞΑΝΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ. ΘΑ ΣΑΣ ΔΙΚΑΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ.
2. Δήλωση της οικογένειας Φύσσα για το τέλος της δίκης
Δήλωση για το τέλος της δίκης της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή έκανε η οικογένεια του δολοφονημένου από τον Γιώργο Ρουπακιά, Παύλου Φύσσα.
Η δίκη ολοκληρώνεται στις 7 Οκτωβρίου, όταν θα ανακοινωθεί η απόφαση του δικαστηρίου για τα εγκλήματα των μελών της οργάνωσης.
Η δήλωση:
Μετά από 5,5 βασανιστικά χρόνια δικαστικής διαδικασίας, κατά την οποία δεχθήκαμε έως και ύβρεις και απειλές από την πλευρά των κατηγορουμένων, εμείς, η οικογένεια του Παύλου Φύσσα
κατά πρόσωπο με το τέρας του ναζισμού και σταθήκαμε όρθιοι. Η ώρα της απόφασης έφτασε.
7 Οκτωβρίου 2020 και ώρα 11.00. 7 μαρτυρικά χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου, για εμάς η συνολική καταδίκη της ηγεσίας της εγκληματικής οργάνωσης ΧΑ είναι μονόδρομος.
Την ημέρα της απόφασης καλούμε όλο τον κόσμο που στάθηκε δίπλα μας στο δικαστήριο όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και όλους όσους δεν μπόρεσαν μέχρι σήμερα να έρθουν, στις 7 Οκτώβρη να είναι έξω από την αίθουσα του Εφετείου.
Η οικογένεια του Παύλου Φύσσα
Μάγδα
Παναγιώτης
Ειρήνη
___________________
“H Αλβιόνα Μάντσο, Κόρη Αλβανών Μεταναστών, Απόφοιτος Του 2ου ΓΕΛ Νέας Ιωνίας . Η Πρώτη Των Πρώτων
***
΄Ημουν πάντα ευσυγκίνητος. Αλλά, δεν περίμενα , πιο σκληρός σήμερα,να δακρύσω με αυτή την είδηση.
Και δεν είναι αιτία η εκπαιδευτική μου ιδιότητα. Είναι το γεγονός πως με συγκλονίζει η πτώση των στερεότυπων, των σαθρών κοινωνικών αξιών, των εσκαμμένων, των όποιων αρνητικών πεποιθήσεων και καθιερωμένων , που δυστυχώς υπερτερούν των άλλων. ΄Οπως και οι γενικεύσεις ή οι απλοποιήσεις, το ίδιο επικίνδυνες.
Με μια διαφορά. Η ικανοποίησή μου δεν έχει να κάνει με την πληροφορία πως η Αλβιόνα πέρασε πρώτη στις πανελλαδικές , ΧΩΡΙΣ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ. Είναι όντως αυτό σημαντικό, αλλά μόνο γιατί καταρρίπτει το μύθο πως χωρίς φροντιστήριο δεν περνάς. Απόδειξη η Αλβιόνα.
Τον μύθο τον έκτισαν οι θεατρινισμοί των φροντιστών,που πουλάνε “μούρη” σε συνδυασμό με την αδιαφορία των δημοσίων εκπαιδευτικών, αφού δεν είναι λίγοι, όσοι δεν μπορούν ή δε θέλουν κάνουν ουσιαστική δουλειά στη τάξη του δημοσίου σχολείου. Και φυσικά δεν υπάρχουν μόνο στα δημόσια σχολεία ανεπαρκείς εκπαιδευτικοί, αλλά και στα φροντιστήρια.
Παράλληλα, πολλά από τα φροντιστήρια , παλιότερα και σήμερα , χρησιμοποιούν αθέμιτες μεθόδους, κομπίνες, παλιανθρωπιές, αισχρή προπαγάνδα και μικρότητες για να προσελκύσουν πελάτες και να τα κονομήσουν. Μάλιστα και με καραμπινάτες κομπίνες, βαριές ποινικές κατηγορίες σε βάρος των άλλων υποψηφίων(*).
Η αλήθεια όμως παραμένει. Και είναι απόκτημα δεκαετιών στη φροντιστηριακή και τη δημόσια εκπαίδευση. Και αυτή η αλήθεια είναι η παρακάτω: Οι “έχοντες και κατέχοντες” προσφέρουν καλύτερες ευκαιρίες ,εκπαιδευτικές πάντα , όχι μορφωτικές, στα παιδιά τους.
΄Οταν έχεις πάνω από το κεφάλι σου σε ιδιαίτερα, καθημερινά ένα καθηγητή και “στούρνος” να είσαι, θα περάσεις κάπου. ΄Ασε που κι αν αποτύχεις, ο δρόμος είναι ανοιχτός για σπουδές στο εξωτερικό, αν η πούγκα του μπαμπά τ΄ “αρβαλάει” τα ριάλια.
Να λέμε όλες τις αλήθειες όμως. Τα “καλά” ιδιωτικά, 3/4 στην Αθήνα, που δε συγκρίνονται με τα δημόσια, είναι μόνο για τους διαθέτοντες γερό πουγκί. Και όντως, σε αυτά, γίνεται καλή δουλειά και σωστή προετοιμασία για τις εξετάσεις στα ΑΕΙ. Μπορεί από τα 100 ιδιωτικά στην Ελλάδα ,τα 90 να είναι για πέταμα και μάλιστα πολλά για …εισαγγελέα, αλλά όντως , στα “καλά” 10 , μαθαίνουν τα παιδιά “γράμματα”. Τί να λέμε τώρα.
Kαι να επιστρέψουμε στην Αλβιόνα. Εκείνο που ευχαριστήθηκα, το απόλαυσα πραγματικά, ήταν το “σκαμπίλι” στο ρατσισμό, που εισέπραξαν οι Ελληνάρες από την μικρή Αλβανο-Ελληνίδα. Τους άλλαξε τα φώτα. Τους πήρε ακόμα και τη… σημαία! “Και τα σ@βρακα”, που λένε, των πατριωταράδων. Τέτοια χαρά!
Εδικά για τους Αλβανούς. ΄Ηταν οι πρώτοι, πριν τους Πακιστανούς, που φάγανε τη μεγάλη μπόρα. Και μάλιστα στο ΣΥΝΟΛΟ τους οι ΄Ελληνες , αποδείχτηκαν μετά το 1989,που έπεσαν τα “ανατολικά καθεστώτα”, ρατσιστές του… κερατά! Τους αλλάξανε τα φώτα, των Αλβανών ιδίως . Βρισίδι, συκοφαντίες, καραμπίνες, εκμετάλλευση, ούτε ζώα έτσι.
Ποιος; Ο ΄Ελληνας! Ο κακομοίρης, ο πένης, το “γκαρσόνι” και ο “ρουμάς” της Ευρώπης, ο νταής με τα δανεικά λεφτά. Και ακόμα πιο ανήθικο. Το παιδί του μετανάστη, του πρόσφυγα, του ξενιτεμένου μια ζωή, που κι αυτός εισέπραξε αβάσταχτο ρατσισμό στις “φάμπρικες” της Γερμανίας και πρωτύτερα στα εργοτάξια των σιδηροδρόμων των ΗΠΑ(**). Οι πατεράδες και οι παππούδες τους, όχι αιώνες πριν..Μερικές δεκαετίες.
Μπράβο σου Αλβιόνα! Σε ευχαριστούμε για το γιομάτο ποτήρι “νέκταρ” που μας κέρασες. Αλλά και για το φαρμάκι που πότισες τους ανεγκέφαλους.
Καλή πορεία, γλυκειά μου…Ελληνοπούλα!
* ΔΙΑΡΡΟΕΣ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
“Τράπεζα Θεμάτων: Στον Εισαγγελέα η υπόθεση”.
Το ζήτημα της διαρροής θεμάτων, εδικά στις πανελλήνιες-πανελλαδικές εξετάσεις, δεν είναι καινούριο. Πάντα υπήρχε αυτός ο κίνδυνος . Για παράδειγμα, το 1979 έχουμε το περίφημο σκάνδαλο “Ράμμου”. Γενικός διευθυντής του υπουργείου Παιδείας ο Γυμνασιάρχης (ακροδεξιός) Γ. Ράμμος ήταν υπεύθυνος γραμματέας των πανελλαδικών εξετάσεων. Τότε, τα θέματα γράφονταν με το χέρι και δύο ημέρες πριν από τις εξετάσεις, τα περιπολικά τα πήγαιναν στα σχολεία και τα φύλαγαν σε χρηματοκιβώτια. Εκείνη τη χρονιά ο Ράμμος κατά τη διάρκεια της αντιγραφής των θεμάτων που την έκανε ο ίδιος, τοποθέτησε στο γραφείο μια κόλλα λευκή, πάνω στην οποία ακούμπησε το χαρτί που τα έγραφε και πιέζοντας το στυλό πιο δυνατά από το συνηθισμένο , τα θέματα έβγαιναν χαραγμένα σ΄αυτή, την αποκάτω κόλλα . Ο Γ. Ράμμος στη συνέχεια, τα αντιγραμμένα θέματα τα έδωσε σε άλλα πρόσωπα, τα οποία με τη σειρά τους τα πούλησαν σε φροντιστήρια της εποχής. Η αγοραπωλησία έγινε γνωστή ,όταν οι υποψήφιοι των φροντιστηρίων εκείνων υποστήριζαν πως είχαν διδαχτεί την παραμονή(!) των εξετάσεων τα θέματα στα μαθηματικά, γιατί τα φροντιστήρια που πήγαιναν ήταν…καλά και “έπιασαν” τα θέματα.
Αυτή ήταν μια καραμπινάτη απάτη, αλλά υπήρχαν κι άλλες παλιότερα ή και μετά το Ράμμο. Να επισημάνουμε μια απ΄αυτές:
Από τη δεκαετία του ΄ 60 και για πολλά χρόνια μετά, μεγάλα θεωρητικά φροντιστήρια ήταν του Ν. Τζουγανάτου στην οδό Σίνα και του Α. Μπελεζίνη στην οδό Κωλέττη. Και οι 2 “φροντιστηριάρχες” ήταν φιλόλογοι (ο πρώτος Γυμνασιάρχης) και είχαν θησαυρίσει από τους υποψήφιους που έρχονταν από όλη την Ελλάδα, ειδικά τα καλοκαίρια, και γράφονταν σωρηδόν και αποκλειστικά σ΄αυτά τα δύο φροντιστήρια. Πέρα από το “ζεστό” χρήμα (τοις μετρητοίς) που κατέβαλαν οι υποψήφιοι (υπέρογκα δίδακτρα για την εποχή), οι εν λόγω “ατσίδες” έμποροι, πλούτιζαν κι από τα φροντιστηριακά βιβλία τους, ειδικά από τις θεματογραφίες των αρχαίων ελληνικών.
Εκείνο που έκανε εντύπωση, όμως, ήταν πως ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ αυτά μεγάλα φροντιστήρια,σε αντίθεση με τα άλλα μικρά, “ΕΠΙΑΝΑΝ” τα θέματα, πολλές χρονιές εξετάσεων και μάλιστα στα αρχαία ελληνικά και τις 10-15 σειρές του “άγνωστου” θέματος! (Κάποτε και τις συντακτικές και τις γραμματικές παρατηρήσεις). Πώς γινόταν αυτό; Για όσους ξέρουν το “πέλαγος” της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και όταν στην ύλη “παίζανε” σχεδόν όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς, ιστορικοί, ρήτορες, φιλόσοφοι (πάνω από 10 “βαριά ονόματα” και τόμοι ολόκληροι τα συγγράμματά τους) πώς ήταν δυνατόν μέσα σε αυτό τον “κυκεώνα” της ύλης, τις χιλιάδες σελίδες, να εντοπίσεις εσύ τις 10- 15 σειρές του “αγνώστου” που έμπαιναν τις διάφορες χρονιές των εξετάσεων; “Πιάσε ψύλλους στα άχερα”, δηλαδή.΄Ομως, ο Τζουγανάτος και ο Μπελεζίνης τους πιάνανε τους…ψύλλους (“μαντεύαν”, δηλαδή, τα θέματα!) και το διαφημίζαν τότε στα φυλλάδιά τους ή στις θεματογραφίες τους. Οπότε, όλοι οι υποψήφιοι, “στραβοί κουτσοί” στα δυο αυτά φροντιστήρια γράφονταν, που .. ξέρανε από πριν τα θέματα, όχι για άλλο λόγο (ποιον;), αλλά από…αξιοσύνη και άριστη φιλολογική κατάρτιση των ιδιοκτητών τους!
Από το 1976 και μετά, νεαρός τότε φροντιστής, δούλεψα και στα δυο αυτά φροντιστήρια. Το 1977, μάλιστα, ανέλαβα με συμφωνητικό τη διεύθυνση των φροντιστηρίων Ν.Τζουγανάτου, μια και ο ίδιος είχε γεράσει πια και εκείνη τη χρονιά αποχώρησε. ΄Ετσι , ξέρω από “μέσα” κάποια πράγματα, οπότε δε λέω “λόγια του αέρα”. Δούλεψα, μάλιστα, ένα διάστημα και στου Μπελεζίνη, οπότε κι από κει ξέρω τί γινόταν.
(Παραθέτω και ένα παλιότερο κείμενο που ανέβηκε εδώ στις 22-3-2012, στο οποίο περιγράφεται και η οικονομική αντιμετώπιση που είχαμε οι διδάσκοντες το 1976 στο φροντιστήριο Μπελεζίνη):
… Ελάχιστους απ΄αυτούς που αναφέρει ο αρθρογράφος δεν γνωρίζω. ΄Ηξερα, μάλιστα, πολύ καλά (από… πρώτο χέρι) τους Ανδρέα Μπελεζίνη, Κώστα Ανδρακάκο, Ορφέα Μυτιληναίο, Σταύρο Πάντο (όλοι τους “εκείνα τα χρόνια” φροντιστηριακοί φιλόλογοι). Για αυτούς τους συγκεκριμένους έχω τις διαφωνίες μου, αν και κατά πόσο ήταν “Δάσκαλοι”. Λοιπόν.Οι εν λόγο, είχαν το “Θεωρητικό” φροντιστήριο στην Κωλέττη.΄Ηταν συνέταιροι. Ο Μπελεζίνης δούλευε παλιότερα στον “Ηράκλειτο” του Μανωλκίδη (σπουδαίο θετικό φροντιστήριο), αλλά, μια ωραία πρωία, την “έκανε”. Πήρε…πραξικοπηματικά κάποια τμήματα του “Ηράκλειτου” και έκανε του δικό του “μαγαζί” πιο πάνω, το “Θεωρητικό”. (“Δόλιο και αχάριστο” τον έλεγε ο Κώστας Μανωλκίδης). Τις δεκαετίες ’60 και ’70 ήταν, μαζί με το Φροντιστήριο “Τζουγανάτου” (ο Τζουγανάτος χωρίς συνέταιρο) τα δυο πιο φημισμένα αθηναϊκά φροντιστήρια υποψηφίων για θεωρητικές σχολές.Σεπτέμβρης της σχολικής χρονιάς 1975-76. Λίγους μήνες πριν, είχα απολυθεί από το στρατό και έψαχνα δουλειά. Ο δρόμος με έφερε και στου Μπελεζίνη. Μου έκανε ο ίδιος το “ιντερβιού”, είπε πως του άρεσα και την ίδια στιγμή με προσέλαβε. Στις αίθουσες τις δικές του, πήρα το “βάπτισμα του πυρός” στη διδασκαλία. ΄Εκανα ΄Εκθεση και Ιστορία. Φαίνεται, δούλευα καλά, αν και αρχάριος, οι μαθητές με “πήγαιναν” και ο Μπελεζίνης, που “έβλεπε και άκουγε” τα πάντα μέσα στο φροντιστήριο (αυτός έκανε κουμάντο) ,το πληροφορήθηκε και λίγο μετά ,μου αύξησε τις ώρες (είχα καμιά 30αριά την εβδομάδα).΄Ομως, λεφτά “καλά” δεν πλήρωνε, αν και τα δίδακτρα που έπαιρνε ήταν τσουχτερά. Κάτι “ψίχουλα” μας έδινε και χωρίς ΙΚΑ. Εκεί, κοντά στα Χριστούγεννα,που πληρωθήκαμε, δε μας έδωσε ούτε δώρο! Τα “πήρα κρανίο”κι εγώ, πιάνω έναν -έναν τους συναδέλφους, τους είπα πως είναι απαράδεκτο ένα τόσο πλούσιο φροντιστήριο να δίνει στους καθηγητές του “πενταροδεκάρες”, οι περισσότεροι συμφώνησαν, πιάνουμε και ιδρύουμε ένα υποτυπώδες συνδικαλιστικό όργανο (ούτε γραφείο δεν είχαμε), του δώσαμε και την…επωνυμία “Σύλλογος Καθηγητών Εργαζομένων στα Φροντιστήρια” και μια και δυο, κατεβαίνουμε σε απεργία και μάλιστα πριν πάρουμε έγκριση για την ίδρυση του Συλλόγου. ΄Αφρισαν οι συνέταιροι. -Πάει, σου λένε,θα μας πάρουν τα παιδιά και θα φύγουν (όπως έκανε κι ο Μπελεζίνης του Μανωλκίδη), θα φτιάξουν κι αυτοί με τη “μαγιά” δικό τους “μαγαζί”. Ο Μπελεζίνης έξαλλος,να ωρύεται,να βλαστημάει σαν ναύτης λιμανιού .Τη δεύτερη ημέρα της απεργίας, μου τηλεφωνεί ο ίδιος στο σπίτι,να πάω,λέει, επειγόντως στο φροντιστήριο να συζητήσουμε, ως εκπρόσωπος των απεργών. “Τσακίζομαι”, φτάνω ,ήταν όλα τα “φιλαράκια” μαζεμένα. Μπελεζίνης, Πάντος, Μυτιληναίος, Ανδρακάκος, όλοι. Με βάζουν στη μέση, λέω θα με λιντσάρουν τώρα, “πού με πονεί και πού με σφάζει” με κάνανε οι τρεις. Ο Μπελεζίνης,το έπαιζε ο μαλακός, συγκαταβατικός. Κάποια στιγμή, προστάζει τους άλλους να βγούν από το γραφείο, μείναμε οι δυο μας. ΄Αρχισε τα “γλειψίματα” και… “τί καλός και προσοντούχος καθηγητής … από την πρώτη στιγμή το κατάλαβα…”,τέτοια ,και μου πετάει την πρόταση: Σταματάς την απεργία, γίνεσαι συνέταιρος με 5% και διπλασιάζεται η ωριαία αποζημίωσή σου. Του λέω “μέσα”, δέχομαι. Τα άλλα “παιδιά” τί θα πάρουν; “…χίδια”, μου λέει, “θα πάρουν. Γι΄αυτό σε πληρώνω εσένα,να σπάσεις την απεργία και να τους βάλεις στις τάξεις”. Εφριξα. Μέσα δεκαετίας ΄70 μιλάμε, αριστεροί οι περισσότεροι από εμάς, βγαλμένοι από “Νομικές” και“Πολυτεχνεία” ,τί μου έλεγε το άτομο; “Θεό δεν καταλαβαίναμε” τότε”.-Ευχαριστώ,δε θα πάρω ,του λέω, ένας καθικαράς είσαι”. Τον αφήνω σύξυλο και φεύγω. Την άλλη μέρα,παίρνανε τηλέφωνα τους απεργούς στα σπίτια τους, τους υποσχέθηκαν κάτι ψίχουλα παραπάνω και μισό δώρο και τη μεθεπόμενη τους έβαλαν ΟΛΟΥΣ στις αίθουσες. Δεν πήγαμε μόνο ο Κώστας ο Παπαγεωργίου κι εγώ. Την ίδια μέρα, μας απέλυσε και τους δυο ο Μπελεζίνης. Εμένα ,λίγο αργότερα, με πήρε ο Τζουγανάτος και έφαγα “ψωμί”.Ο Κώστας ο Παπαγεωργίου δε βρήκε δουλειά για πολύ καιρό, θυμάμαι.Αυτοί,λοιπόν ήταν οι …Δάσκαλοι,αγαπητέ …Δάσκαλε. Προσωπικά ποτέ δε θα τους προσφωνούσα έτσι. |
** (Homo, 19/4/2020)
Πρόσφυγες και Μετανάστες. Οι “ξένοι”! ΄Ανθρωποι β΄κατηγορίας, αφού έτσι αποφάσισαν ο ΄Αδωνις , Ο Παναγιώταρος ,ο Φαήλος και η άλλη συμμορία των κανίβαλων. Και μάλιστα σε μια χώρα που έζησε δεκάδες χρόνια τον πόνο της ξενιτιάς, της προσφυγιάς ,της μετανάστευσης.
Τα μισά τραγούδια της δημοτικής μας παράδοσης κλαίνε της ξενιτιάς τον πόνο,το φαρμάκι του ξεριζωμένου. ” Η ξενιτιά και ο θάνατος, η πίκρα και η αγάπη τα τέσσερα ζυγίστηκαν, βαρύτερα είν’ τα ξένα”!