Απήλθε γελοία, όσο  και φαιδρά  είχε  εισβάλει στη ζωή και τα πορτοφόλια μας.  Ο γιατρός που ομνύει  στον Ιπποκράτη, αλλά  παράλληλα  και στην ηθική ,  την κοινωνική ευθύνη και τα οράματα  μιας παράταξης που σκότωσε 20.000 ανθρώπους στην πανδημία.

Ο  Πατούλης μπορεί να είναι   η ενσάρκωση της φαιδρότητας της  ελληνικής κομματικής ελίτ με τις χρυσές λεκάνες , τέως σύζυγος μιας σύγχρονης   μαντάμ   με γαλλικά και  πιάνο, αλλά ταυτόχρονα είναι και συναγερμός της τραγικότητας που έχει περιέλθει αυτή η χώρα.

Με ένα πολιτειακό και  πολιτικό σύστημα που καταρρέει από το βάρος της διαφθοράς και της αναισχυντίας και  με εκπροσώπους ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει η σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Το ίδιο  το κομματικό σύστημα ,βέβαια,  έχει το θράσος να καυχιέται πως λειτουργεί   με λαϊκή εντολή και  σύμφωνα με τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος.  Κι αυτό, όταν η μισή Ελλάδα, φτύνει κατάμουτρα και το Σύστημα και τους εκπροσώπους του.

Στο μεταξύ, έχουν φτιάξει μια  κυβερνητική-επιχειρηματική παρεούλα,  όπου Γιάννης  κερνάει, Γιάννης πίνει. Τα μέλη της,  τα   βρίσκουν η τα σπάνε μεταξύ τους, ανάλογα με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις.Φτιάχνουν αναμεταξύ τους  νόμους και διατάγματα που τους επιτρέπουν να  ασελγούν την κορμί  της Δημοκρατίας και  να  υπηρετούν ευλαβώς  το θέατρό της. Πρώτος στο θίασο,   εκείνος που  διαθέτει τις καλύτερες υποκριτικές ικανότητες.

Ο Πατούλης  ατύχησε. Έχασε στη σκηνή το βηματισμό του,  την ώρα που παιζόταν η παράσταση της κυβερνητικής θλίψης για την άλλη μια χρονιά  καμένη χώρα. Και  αντί να παραπατάει από την οδύνη και τον πόνο, όπως τα λοιπά τεθλιμμένα  κυβερνητικά στελέχη στα παράθυρα των καναλιών  , το έριξε στο…καλαματιανό, που του βγήκε  ζεϊμπέκικο , για να του γυρίσει  τελικά  μπούμερανγκ.

Και με την ευκαιρία αυτή,  να πούμε μερικά πράγματα για το   ζεϊμπέκικο. Στην ελληνική κοινωνία  αυτός ο χορός είναι η εικόνα της  σύγχρονής Ελλάδας σε ρυθμό , χορευτή  και κίνηση .  Μια απέραντη σύγχυση, παρανόηση,πλαστικότητα, ασέβεια,  όπως είναι όλα τα πράγματα σε αυτή τη χώρα.

Ο ήχος του,   μίρλα, μοιρολόγι, πόνος  τραγουδημένα  σε θλιβερό ,βυζαντινό πλάγιο τέταρτο , μπερδεμένος, όμως,  με τσιρίδες και αναστεναγμούς μαστουρωμένου  μυαλού  και ψυχισμού. Τραγούδι και χορός των χασικλήδων από τη Μ. Ασία, έφτασε εδώ με την προσφυγιά που την ξεσπίτωσαν οι πατριωταράδες  της εποχής.

Η κίνηση, τα λυγίσματα, τα τσαλιμάκια, οι άπλες των χεριών  και οι πλακοσφαλιάρες  του χορευτή στο σύγχρονο, ελληνικό  ζεϊμπέκικο, δεν έχουν καμία σχέση με εκείνο το παραδοσιακό που χόρευαν στους τεκέδες και «στα πέριξ» με φτιαγμένο κεφάλι οι μάγκες αλλά και οι λιμοκοντόροι.  Σε τούτους ,.ο χορός ήταν συνήθως   ομαδικός,  σαν εκείνον  των γερόντων στην αρχαία ελληνική τραγωδία.

΄Ενας –ένας οι φτιαγμένοι ,άφηναν τους φιλντισένιους ναργιλέδες, τίγκα στο  καϊνάρι, πετάγονταν πάνω,  ντυμένοι με τις μαύρες πατατούκες ,αποστεωμένοι, κυρτωμένοι  από το  ασταμάτητο  πιόμα, στρυφογύριζαν σαν τρελοί, χωρίς πολλές φορές ρυθμό ή εναλλαγή στις κινήσεις.    Φάνταζαν,κυριολεκτικά  στις νύχτας  τις φωτιές σαν  φτωχοδιάβολοι,  φαντάσματα του Χάρου.

Στο σύγχρονο,   ζεϊμπέκικο, το παλιό παραδοσιακό, μεταλλάχτηκε σε χορό επιδειξιμανίας και   ψευτολεβεντιάς, θαμώνων γυμναστηρίων και σχολών χορού.  Σαν να χορεύει ξενερωτος αρχάγγελος .  Καμιά σχέση  με τους  παλιούς  Βελζεβούληδες, πρόσφυγες,  βγαλμένους κατ΄ ευθείαν από την πυρά της κόλασης.

Το χορεύουν συνήθως,  πέρα από γυμναστές ,  παλικαράδες και   ψευτόμαγκες  που  τον φυσάνε  το παρά .  Αλλά και  οι λαϊκοί εκφραστές των …οραμάτων  της Αριστεράς.  Από  τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Τσοχατζόπουλο και τον Κουτσούμπα  ,ως τον τελευταίο πρασινοφρουρό  τα χρόνια  εκείνα, που  στις κοψιδοκρασοσυνάξεις τους η ζεμπεκιά και ποιος πρώτος θα την έριχνε ,  ήταν  σήμα κατατεθέν    της κομματικής ισχύος του  και  της θέσης του στην ιεραρχία.

Η σύγχρονη Ελλάς στενάζει στις πίστες των ρεμπετάδικων  με σκηνικά  τεκέ,  υπό τους ήχους μίμησης μπουζουκοπενιάς Τσιτσάνη και χορευτικές επιδόσεις    βλαχαντερών,  κατόπιν  παραγγελιάς για  πεντάλεπτη, αποκλειστική χρήση  της πίστας. Είναι η εικόνα του  σύγχρονου  ΄Ελληνα. ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΤΩ ΚΡΑΝΙΩ!

Σεμνύνεται για την  παράδοση της φυλής και την ίδια ώρα την καταρρακώνει.  Χλευάζει την οικονομική θέση του Βούλγαρου και του Αλβανού ,την ίδια ώρα που αγοράζει το 4χ4 με δανεικά και επιδοτήσεις της Ε.Ε. Ψηφίζει Νέα Δημοκρατία την ίδια ώρα που, όταν η κρατική αδιαφορία,  του αφήνει το σπιτι να καεί,  ξεσπά στο…γαμιέσαι   Μητσοτάκη,  κι αυτό ήταν όλο! .